Thuis
alle pijlers
Kat eet al dagen niet meer
woensdag 25 november 2009 om 14:58
Mijn oudste kat van ongeveer 14 jaar (asiel dus precies weet ik het niet) is nu al 2 weken ziek. Hij eet en drinkt niet meer. Vorige week toen het net 2 dagen begon en hij ook al een dag niet had gedronken is hij opgenomen bij een dierenarts. Daar heeft hij onderhuids vocht gekregen, antibraakmiddel enz. Daar schijnt hij wel te hebben gegeten die nacht.
Daar was de vermoedelijke diagnose een schildklier afwijking, het bloed werd opgestuurd naar het lab. De volgende dag heb ik hem opgehaald en heb pilletjes meegekregen.
Thuis wilde hij niet eten of drinken, heb hem het hele weekend water en eten toegediend met plastic spuitjes. Bij de dierenwinkel vitaminepasta gehaald en dit op zijn bekje en tanden gesmeerd zodat hij nog iets binnen zou krijgen.
Eergisteren belde de dierenarts (na vele malen bellen van mijn kant) eindelijk op met de uitslag, helaas tijdens sluitingstijd van de kliniek. Er was niets gevonden in het bloed, ook geen schildklierafwijking.
Gisterenochtend begon de kat ook nog te zwalken op zijn achterpoten. Dierenarts gebeld maar kon pas om 18.00 uur komen. Andere dierenarts gebeld, kon meteen komen, taxi gebeld (geen rijbewijs) en min of meer (nouja meer) in paniek en in tranen daarheen gegaan.
Daar is weer het bloed onderzocht, behalve hele lage ketamine waardes kwam daar niets uit (en komt door het niet eten). Weer opgenomen. Infuus onderhuids gekregen, antibraakmiddel en eetlust opwekkers gekregen. Vanmorgen heeft de dierenarts gebeld, vannacht heeft hij nog niets gegeten!
Ik weet het echt niet meer, de dierenarts heeft ook geen idee wat het kan zijn, alles voelt goed, behalve dat hij in de laatste weken sterk is vermagerd.
Kent iemand dit? Dat een kat gewoon weigerd te eten en te drinken? Hij is vreselijk misselijk geweest, zou hij bijna fobisch zijn geworden voor eten? Ik ben echt wanhopig, het is zo'n lief beest, wel wat aan de oude kant maar toch ook weer niet stokoud.
Als ie op is, is ie op, dan wil ik hem ook geen lange lijdensweg laten meemaken maar hij is nog zo bijdehand. Hij mauwt en liep in huis nog steeds achter me aan, ik snap er helemaal niets van.
Daar was de vermoedelijke diagnose een schildklier afwijking, het bloed werd opgestuurd naar het lab. De volgende dag heb ik hem opgehaald en heb pilletjes meegekregen.
Thuis wilde hij niet eten of drinken, heb hem het hele weekend water en eten toegediend met plastic spuitjes. Bij de dierenwinkel vitaminepasta gehaald en dit op zijn bekje en tanden gesmeerd zodat hij nog iets binnen zou krijgen.
Eergisteren belde de dierenarts (na vele malen bellen van mijn kant) eindelijk op met de uitslag, helaas tijdens sluitingstijd van de kliniek. Er was niets gevonden in het bloed, ook geen schildklierafwijking.
Gisterenochtend begon de kat ook nog te zwalken op zijn achterpoten. Dierenarts gebeld maar kon pas om 18.00 uur komen. Andere dierenarts gebeld, kon meteen komen, taxi gebeld (geen rijbewijs) en min of meer (nouja meer) in paniek en in tranen daarheen gegaan.
Daar is weer het bloed onderzocht, behalve hele lage ketamine waardes kwam daar niets uit (en komt door het niet eten). Weer opgenomen. Infuus onderhuids gekregen, antibraakmiddel en eetlust opwekkers gekregen. Vanmorgen heeft de dierenarts gebeld, vannacht heeft hij nog niets gegeten!
Ik weet het echt niet meer, de dierenarts heeft ook geen idee wat het kan zijn, alles voelt goed, behalve dat hij in de laatste weken sterk is vermagerd.
Kent iemand dit? Dat een kat gewoon weigerd te eten en te drinken? Hij is vreselijk misselijk geweest, zou hij bijna fobisch zijn geworden voor eten? Ik ben echt wanhopig, het is zo'n lief beest, wel wat aan de oude kant maar toch ook weer niet stokoud.
Als ie op is, is ie op, dan wil ik hem ook geen lange lijdensweg laten meemaken maar hij is nog zo bijdehand. Hij mauwt en liep in huis nog steeds achter me aan, ik snap er helemaal niets van.
donderdag 26 november 2009 om 18:51
Zit eigenlijk beetje met je mee te snikken! Ik als kattenliefhebber heb ook 1 zn speciale kat, moet er niet aan denken wat een verdriet ik zou hebben als zij overlijdt.
Ik vind het heel erg liefdevol dat je hem hebt laten inslapen. Je hebt voor hém gekozen door hem meteen te laten inslapen ipv aan jezelf door hem nog een uur in rottigheid laten zitten.
Hou hem in gedachten maar lekker vast.
Ik vind het heel erg liefdevol dat je hem hebt laten inslapen. Je hebt voor hém gekozen door hem meteen te laten inslapen ipv aan jezelf door hem nog een uur in rottigheid laten zitten.
Hou hem in gedachten maar lekker vast.
donderdag 26 november 2009 om 18:56
Oh wat verdrietig. Maar wat goed dat je aan hem dacht en hem geen minuut langer wilde laten lijden. Weet dat het pijn doet maar nog een paar uur erbij ............. nee je hebt de goede beslissing genomen. Arm beestje. En wat begrijp ik je goed wat voor verdriet je hebt. Ik weet hoeveel pijn het doet. Veel sterkte en je mag rouwen om je schat. Mocht je eraan toe zijn, misschien van een mooie foto van hem een vergroting laten maken en een mooi plekje geven. Sterkte.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 26 november 2009 om 20:32
Jullie reactie doen me echt goed zeg, ik vind het echt ontzettend lief dat jullie reageren en hoe jullie reageren. Gelukkig is propjeman nu ook weer thuis, zit ik niet zo alleen allerlei scenario's in mijn hoofd door te nemen hoe ik het anders had kunnen doen.
Vanmiddag het dierencrematorium gebeld, ik laat hem cremeren en neem de as mee naar huis. Dat ga ik niet voor elke kat doen, maar hij krijgt een mooi zonnig plekje in tuin.
Vanmiddag het dierencrematorium gebeld, ik laat hem cremeren en neem de as mee naar huis. Dat ga ik niet voor elke kat doen, maar hij krijgt een mooi zonnig plekje in tuin.
donderdag 26 november 2009 om 20:54
quote:Propje39 schreef op 26 november 2009 @ 12:27:
Ben een uurtje geleden gebeld door de dierenarts, uit de scan bleek dat het helemaal niet goed zat, vocht in longen, vergrote lympheklier knopen enz. Hij ging ook snel achteruit.
Voel me vreselijk schuldig maar heb gezegd dat ze hem aquut moest laten inslapen, elke 5 minuten meer ziek en pijn was me gewoon teveel, nog een uur wachten totdat ik er ben, nee. We hebben anderhalve week met gesleept. Ik heb altijd gedacht dat hij in mijn armen mocht sterven, dit is zo rot.
Ben wel blij dat ik die scan heb laten doen, hij was gewoon op, hij is zwervend op straat gevonden 14 jaar geleden en wie weet of hij gewoon geen goede start heeft gehad.
Maar die onzekerheid en die machteloosheid is voorbij en dat is ook wel weer een opluchting. Zo wanhopig en over mijn toeren als ik de afgelopen dagen ben geweest ben ik niet meer, ben wel heel verdrietig maar voel me veel rustiger.
Gizz van een kat van 23 jaar wordt ik wel erg jaloers trouwens, wij zeiden altijd dat deze 34 moest worden.
Nou ik ga weer een potje snotteren om mijn kereltje.
Jullie allemaal bedankt he, voor de reacties, tips, verhalen en het medeleven, doet me echt goed.Heel vervelend, ik snap zo goed hoe je je voelt. Het is echt een dele van je leven. Onze kat is gewoon vanaf mijn geboorte tot "volwassen"bij mij geweest. Het is verdrietig. Maar ik denk dat je de juiste beslissing hebt genomen. Wie weet hoe oud hij al was toen hij gevonden werd.
Ben een uurtje geleden gebeld door de dierenarts, uit de scan bleek dat het helemaal niet goed zat, vocht in longen, vergrote lympheklier knopen enz. Hij ging ook snel achteruit.
Voel me vreselijk schuldig maar heb gezegd dat ze hem aquut moest laten inslapen, elke 5 minuten meer ziek en pijn was me gewoon teveel, nog een uur wachten totdat ik er ben, nee. We hebben anderhalve week met gesleept. Ik heb altijd gedacht dat hij in mijn armen mocht sterven, dit is zo rot.
Ben wel blij dat ik die scan heb laten doen, hij was gewoon op, hij is zwervend op straat gevonden 14 jaar geleden en wie weet of hij gewoon geen goede start heeft gehad.
Maar die onzekerheid en die machteloosheid is voorbij en dat is ook wel weer een opluchting. Zo wanhopig en over mijn toeren als ik de afgelopen dagen ben geweest ben ik niet meer, ben wel heel verdrietig maar voel me veel rustiger.
Gizz van een kat van 23 jaar wordt ik wel erg jaloers trouwens, wij zeiden altijd dat deze 34 moest worden.
Nou ik ga weer een potje snotteren om mijn kereltje.
Jullie allemaal bedankt he, voor de reacties, tips, verhalen en het medeleven, doet me echt goed.Heel vervelend, ik snap zo goed hoe je je voelt. Het is echt een dele van je leven. Onze kat is gewoon vanaf mijn geboorte tot "volwassen"bij mij geweest. Het is verdrietig. Maar ik denk dat je de juiste beslissing hebt genomen. Wie weet hoe oud hij al was toen hij gevonden werd.
donderdag 26 november 2009 om 21:36
lieve propje,
ik wou ff 'bijlezen', lees ik net dat je een goede maar zeer zware en vervelende beslissing hebt moeten nemen. Ik voel heel erg met je mee omdat ik weet wat het is om afscheid te moeten nemen van een dier waar je erg close mee bent geweest.
het voelt echt een beetje alsof het je kind is. als je dan afscheid moet nemen doet dat heel erg veel pijn.
wil ook even zeggen dat je een hele dappere beslissing hebt genomen. alsjeblieft ga niet te veel denken 'had ik maar' enz,
je hebt voor je kat gekozen ipv voor jezelf, en dat is niet makkelijk.
In je herinneringen zal die altijd bij je zijn...
Ik wil je heel erg veel sterkte wensen de komende tijd.
phoebe
ik wou ff 'bijlezen', lees ik net dat je een goede maar zeer zware en vervelende beslissing hebt moeten nemen. Ik voel heel erg met je mee omdat ik weet wat het is om afscheid te moeten nemen van een dier waar je erg close mee bent geweest.
het voelt echt een beetje alsof het je kind is. als je dan afscheid moet nemen doet dat heel erg veel pijn.
wil ook even zeggen dat je een hele dappere beslissing hebt genomen. alsjeblieft ga niet te veel denken 'had ik maar' enz,
je hebt voor je kat gekozen ipv voor jezelf, en dat is niet makkelijk.
In je herinneringen zal die altijd bij je zijn...
Ik wil je heel erg veel sterkte wensen de komende tijd.
phoebe
vrijdag 27 november 2009 om 11:07
Ik heb op zich goed geslapen, met de slaapachterstand van de afgelopen dagen toch wel 9 uur gehaald denk ik. Had gisteren wel trek in een wijntje maar niet gedaan omdat ik dan helemaal emotioneel kan worden. Met wat slaaptabletten mijn bed ingedoken (kruidenspul hoor). Met wakker worden wel meteen dikke tranen.
Vandaag is propjeman vrij, we zouden wat leuks gaan doen maar daar hebben we alletwee geen zin in. Maar iets gaan doen is wel handig, de hele dag thuis zitten treuren is ook niet goed. Nu maar wat praktisch gaan doen, boodschappen halen ofzo.
Wat me nog echt dwars zit is dat hij de laatste 2 nachten niet thuis is geweest. Ik wilde hem perse na de vorige eerste nachtopname niet achterlaten bij die 2de dierenarts maar de dierenarts heeft me overgehaald. En ik dacht, nouja, misschien helpt het dan. Hij moest echt een infuus enzo. Bah. Dit was nou echt zo'n kat die thuis bij mij op schoot had moeten gaan. Dat is gewoon moeilijk te verkroppen op dit moment.
Vandaag is propjeman vrij, we zouden wat leuks gaan doen maar daar hebben we alletwee geen zin in. Maar iets gaan doen is wel handig, de hele dag thuis zitten treuren is ook niet goed. Nu maar wat praktisch gaan doen, boodschappen halen ofzo.
Wat me nog echt dwars zit is dat hij de laatste 2 nachten niet thuis is geweest. Ik wilde hem perse na de vorige eerste nachtopname niet achterlaten bij die 2de dierenarts maar de dierenarts heeft me overgehaald. En ik dacht, nouja, misschien helpt het dan. Hij moest echt een infuus enzo. Bah. Dit was nou echt zo'n kat die thuis bij mij op schoot had moeten gaan. Dat is gewoon moeilijk te verkroppen op dit moment.
vrijdag 27 november 2009 om 13:13
vrijdag 27 november 2009 om 14:47
Ach, ja, Fladder, daar heb je ook gelijk in. Achteraf alles weten is en was gewoon niet mogelijk. Van dat soort gedachten heb je geloof ik in het begin even last maar dat zal op de achtergrond gaan raken.
Toen mijn moeder overleed was ik twee weken niet bij haar in het verzorgingstehuis langs geweest omdat ik in die tussentijd trouwde, toen dacht ik, ik ga volgende week wel weer, net 2 dagen voordat we zouden gaan overleed ze. Zo gaan die dingen soms.
Het gaat al weer beter hoor, wel verdrietig maar dat is normaal. Ik zal hem vreselijk missen maar het was zo'n superkat dat ik echt denk dat ik de rest van mijn leven met een grote glimlach aan hem zal terugdenken.
Toen mijn moeder overleed was ik twee weken niet bij haar in het verzorgingstehuis langs geweest omdat ik in die tussentijd trouwde, toen dacht ik, ik ga volgende week wel weer, net 2 dagen voordat we zouden gaan overleed ze. Zo gaan die dingen soms.
Het gaat al weer beter hoor, wel verdrietig maar dat is normaal. Ik zal hem vreselijk missen maar het was zo'n superkat dat ik echt denk dat ik de rest van mijn leven met een grote glimlach aan hem zal terugdenken.
