
Kat is van de aardbodem verdwenen
dinsdag 13 april 2010 om 17:38
Niet zo gek lang geleden opende ik een topic voor tips om mijn ietwat angstige kat te leren om naar buiten te gaan. Nu, het blijkt een snelle student te zijn want hij is sinds vrijdagavond spoorloos verdwenen. De eerste twee dagen probeerde ik mijzelf te sussen met de gedachte dat hij wel terug zou komen. Maar hoe langer hij van huis is, hoe groter de knoop in mijn maag. Onze kat is nog niet zo lang geleden van het asiel naar ons stulpje verhuisd. Na de wenperiode van vier weken mocht hij de wereld gaan ontdekken. Echter bleek hij niet bepaald dapper, vooral een dominante en uit de kluiten gewassen poes joeg hem de stuipen op het lijf. Afgelopen vrijdag was hij nogal druk en ik besloot de keukendeur open te doen. Deze deur leidt tot de achtertuin en daarvandaan kan hij niet makkelijk naar de voorkant - waar het veel drukker en gevaarlijker is - komen. Met letterlijk een zetje in de rug liep hij met zwiepende staart het terras op. Ik ben nog vijf minuten blijven staan om te kijken of het goed ging, en vervolgens naar binnen gegaan met de deur op een kier. Toen wij rond half twaalf 's avonds wilden gaan slapen was de kat nog steeds niet terug. Ik liep naar de keukendeur, en tot mijn schrik was deze dicht. Mijn man was in de veronderstelling dat de deur per ongeluk open was geschoten en heeft deze, kort nadat de kat buiten was, gesloten. Dat arme, arme diertje heeft dus niet terug naar huis kunnen vluchten. Ik woon in Amsterdam en om die reden was het niet zo verstandig de deur in de nacht open te laten. Ik heb nog twee uur gezocht, maar geen kat. Inmiddels heb ik, echt waar, mijn diensten verzet om de kat te kunnen zoeken, flyers verspreid, is de deur vrijwel constant open - ook 's nachts, ik slaap nu tijdelijk op de bank - en roepen we tot we schor zijn. Maar nog steeds geen kat. Nog los van de nachtelijke lucide dromen waarin ik word herenigd met mijn kat, en dus iedere ochtend teleurgesteld opsta, ben ik er behoorlijk door aangedaan. Het was gewoon zo'n leuk beest, lief en aanhankelijk en 'kletste' op zijn manier middels prutteltjes en grappige miauwtjes de oren van mijn kop. En hij was zo lief met mijn dochtertje. Dit katje heeft in zijn nog maar korte leventje al wat meegemaakt, maar hier had hij het fijn en het gaat mij ontzettend aan het hart dat hij verdwenen is. Bij de aanblik van zijn onaangeroerde voerbakje en koude mandje, waar gewoon een dik poezebeest in hoort, word ik erg verdrietig. Misschien hebben jullie nog een paar tips waar ik nog niet aan gedacht hebt. En ik heb ook wel behoefte aan opbeurende verhalen, ondanks dat er een reële kans is dat ik hem nooit meer terug zal zien
woensdag 14 april 2010 om 11:44
donderdag 15 april 2010 om 01:17
Lieve mensen,
Dank voor het advies om middernacht op pad te gaan. Net door de wijk gegaan en het wonder geschiedde: bij het roepen van haar naam een harde miauw, en nog één. Dus nog een keer haar geroepen en daar stond ze, vlakbij huis en dook meteen onder de auto. TOen ze me herkende kwan ze er onderuit en wilde heel graag mee naar huis (hoewel....). Geheel uitgehongerd vraagt ze nu steeds om aandacht en mijn andere kat(er) is woest. Die vond het geweldig, al die aandacht voor hem alleen. Ligt nu grommend en blazend onder het bed.
Nogmaals....dank voor het advies voor het nachtwandelen!!! En ook dank voor jullie medeleven. Hopelijk wordt het straks wel iets rustiger hier met dat grommen...(neem ik heel erg even voor lief nu!)
Dank voor het advies om middernacht op pad te gaan. Net door de wijk gegaan en het wonder geschiedde: bij het roepen van haar naam een harde miauw, en nog één. Dus nog een keer haar geroepen en daar stond ze, vlakbij huis en dook meteen onder de auto. TOen ze me herkende kwan ze er onderuit en wilde heel graag mee naar huis (hoewel....). Geheel uitgehongerd vraagt ze nu steeds om aandacht en mijn andere kat(er) is woest. Die vond het geweldig, al die aandacht voor hem alleen. Ligt nu grommend en blazend onder het bed.
Nogmaals....dank voor het advies voor het nachtwandelen!!! En ook dank voor jullie medeleven. Hopelijk wordt het straks wel iets rustiger hier met dat grommen...(neem ik heel erg even voor lief nu!)


donderdag 15 april 2010 om 19:33
Wil jullie dit niet onthouden. Het weggelopen vrouwtje loopt rond als de verloren gewaande koningin van Sheba. Mannetej is nog steeds woest. Voordat ze weg was, konden ze wel echt katten met elkaar maar ook heel lief doen, ging zij zijn voorhoofd likken etc. En nu....als hij haar alleen al hoort begint hij te blazen en grommen en heeft zich dus terug getrokken op het balkon. Poppy (sheba) wijkt niet van mijn zijde dus loop ik af en toen naar het balkom om de man (Frummel) ook te kroelen en te knuffelen. Staat mevrouw binnen 30 sec. in al haar onschuld alweer mauwend achter me waardoor hij weer helemaal uit z'n plaat gaat. Normaal is deze kat de liefheid zelve en wil alleen maar bij je op schoot zitten dus verbaas me echt. Maar....wat is het toch mooi om te zien hoe primair beesten zijn en hoe ze ongegeneerd reageren op hun instinct....Ik zie er dus ondertussen de humor er maar van in
zaterdag 17 april 2010 om 13:38