mijn man denkt dat hij in een hotel woont

Mijn God, door het lezen van dit topic ben ik nog blijer met mijn vriend dan ik al ben



Waarom zou je stofzuigen als je thuiskomt van je werk? Jullie werken beiden 40 uur per week. Wat wordt het vies in huis?



Wij werken ook alletwee 40 uur maar we doen het huishouden altijd in het weekend, vaak op zaterdag. We doen alletwee wat er nodig is in huis. Het enige wat ik doordeweeks doe, is de keuken na het koken en eventueel de toiletten.

Worldtraveler:ik begrijp je wel hoor. Mijn vent streek ook lange tijd de onderbroeken. Maar ja, dat doe ik dus niet.

De rest wel, maar bij die onderbroeken ligt mijn grens. En ik heb makkelijk praten. Mijn man was vrijgezel toen we elkaar ontmoeten. Dus hij weet welk proces er bij komt om dat overhemd weer schoon in de kast te krijgen.

Maar de poetsvrouw is ons toverwoord. Daardoor bij ons geen probleem.



En mijn schoonmoeder: dat ik zo een als men altijd zegt over schoonmoeders. We hebben er geen contact meer mee, dus daar heb ik geen " last" van.

quote:izzyz schreef op 24 juli 2011 @ 19:52:

Mijn vriend doet wel dingen in het huishouden, maar ik doe meer. Wat ik tegenwoordig doe (en het werkt goed) is hem een keuze geven. Bijv. na het eten: wil je opruimen of de baby pyama aandoen. Daarna vaak geef jij het flesje dan kan ik nog even de was ophangen. Wij hebben een kindje samen, maar je kunt dit ook met andere dingen doen. Vraag hem gewoon om dingen te doen. Of leg een briefje voor hem klaar met dingen die gedaan moeten worden.Dat werkt hier ook goed Dan zeg ik gewoon: ik ga even de was ophangen, zou jij even willen stofzuigen? Of: Wil je de WC schoonmaken of de keuken? Daardoor wordt het nooit echt een strijd.

Toen mijn ex-vriend van zijn zorgzame moeder rechtstreeks in een relatie met een zorgzame vriendin stapte en dat vervolgens uitging kreeg ik een groot kind voorgeschoteld, maar ook die zijn met een vriendelijke doch dwingende hand te herprogrammeren .



De kunst is namelijk uit te leggen wat hij moet doen en het vervolgens een hele tijd niet meer voor hem te doen. Zo leerde hij razendsnel koken, boodschappen doen, strijken, wassen en schoonmaken.



Alleen van kleding uitzoeken had hij geen kaas gegeten, dus maakte ik een lijstje met combinaties voor hem en dat hing ik in de kledingkast.



Problem solved .

quote:worldtraveler81 schreef op 24 juli 2011 @ 21:26:

@deenje zijn moeder is helemaallyrisch van het huishouden doen... vraag me niet waarom maar ze vindt het geweldig. Ze strijkt bv echt alles t/m het ondergoed aan toe. SERIEUS ze stofzuigt en stoft af in de garage... .



Laat je schoonmoeder bij jullie schoonmaken. Zij blij -kan haar hobby uitvoeren- Huis schoon. Jullie blij. Problem solved



(ik zou er trouwens écht niet aan moeten denken om mijn schoonmoeder te laten schoonmaken bij ons, alhoewel ze dat volgens mij graag zou willen; haar opmerkingen over onze -dat dan wel weer; ónze- huishoud"kunsten" worden steeds minder subtiel )

quote:thee schreef op 24 juli 2011 @ 19:40:

Ik begrijp aan het eind van al dit soort OP's nooit zo goed 'maar ik hou zoveel van hem'. Waar hou je dan precies van? Jezelf sloof voelen? Volgens valt er weinig te houden van aan dit exemplaar als ik het zo lees.



Wat zou jouw situatie slechter maken als je zonder hem verder zou gaan?



Is dit altijd zo geweest? Hoelang wonen/zijn jullie samen. Mag vooralsnog hopen dat jullie geen kinderen en/of plannen in die richting hebben.Hou jij alleen van iemands goede kanten dan én dan ook nog met reden?

Het kan zijn dat de ergenissen op dagelijkse basis zo hoog oplopen dat de liefde uiiteindelijk de deur uit vliegt. Tegen heug en meug van iemand houden die je als een dienstmeisje behandelt is niet zo makkelijk.

Ik begrijp mensen niet. Vroeger was er een die zorgde voor het inkomen, en de ander die zorgde voor het werk in huis.

Zo had ieder zijn eigen taak en hoefde niemand 2 dingen tegelijk te doen.



En nu moet iedereen alles doen.

Maar dat doen mensen zichzelf aan. Als je beiden 40 uur werkt, waarom neem je dan geen schoonmaakster elke week???? Waarom sloof je toch zo?

Ik snap je man ook wel. Ik zou het ook niet trekken. Jij kennelijk wel en dan ga je er ook nog bij zeuren. Je doet het zelf hoor.

Het is pas achttien keer gezegd: waarom neem je geen werkster?

Reageer daar eens op.



Verder begrijp ik niet waarom je ooit bent begonnen met dingen als zijn kleren klaar te leggen. Als je hem behandelt als een kleuter, dan moet je niet raar kijken als hij zich zo begint te gedragen.

Ik snap echt niet dat er vrouwen zijn die de kleren voor hun man klaarleggen. Dat deed ik voor mijn kinderen toen die nog klein waren maar een volwassen man kan zijn eigen kleren toch pakken?



En die wc rollen op de grond gooien dat is toch gewoon een teken van geen respect hebben? Wat een kleine moeite om ze in het prullenbakje te gooien.



Lege flessen terug zetten in de koelkast, je moet ze gewoon laten staan dan gaat hij zich er vanzelf wel aan ergeren. Want wil hij drinken pakken dan pakt hij een lege fles.



Geen woorden meer aan vuil maken, laat zijn troep liggen ook al erger jij je er aan. Je ergert je nu ook omdat hij niets doet. Probeer het eens een paar dagen dan gaan vast zijn ogen wel open

De meeste reacties die ik gelezen heb vond ik voorspelbaar en logisch. Ja, je zorgt er zelf voor. Je faciliteert zijn niets-doen.

Maar... het is moeilijk om zo even verandering voor elkaar te krijgen. Jullie zijn beiden gewend aan deze situatie en prettig of niet: bekend is wel veilig.

Jullie zullen samen wat moeten veranderen.



Ik heb de indruk dat zo'n gesprek wel een beetje helpt, al is het maar voor 2 dagen.

Dus: blijven praten. Leg uit dat het je ernst is. Dat het je teveel is. Dat je begrijpt dat hij het druk heeft, maar dat de verhoudingen scheef zijn voor jou.

En... ga hem niet vertellen wat hij moet doen, maar vraag wat hij als oplossing ziet. Vind hij het redelijk dat hij ook iets doet? Zijn er klusjes waar hij minder moeite mee heeft, of minder tegenzin? Zijn er momenten dat hij het beste kan inspringen, omdat jij dan laat bent (eten koken op die dagen bijv.).

Vind hij het redelijk dat ij zijn eigen vieze sokken opruimt?



Zeg hem die dingen niet voor, maar probeer het hem te laten verzinnen. Als hij die dingen namelijk zelf als redelijk benoemt, kan hij later minder goed terugkrabbelen.



Maak daarna afspraken. Laat hem verantwoordelijk zijn voor een aantal klusjes: het vuil aan de weg zetten ofzo.

Vergeet hij het, dan moet hij ook zelf voor een passende oplossing zorgen (zelf vuil wegbrengen of zoiets).

Let op: dit geldt dan uiteraard ook voor jou. Dat is het nadeel van harde afspraken: de flexibiliteit is er dan even niet.

Maar als ik jou zo hoor doe jij sowieso alles al, dus ook de dingen doen die vergeten zijn. Alles wat hij doet is dus al pure winst...



En bespreek met hem dat je het best stap voor stap wil opbouwen, zodat hij eraan kan wennen. En rekeninghoudend met jullie roosters, extra werkzaamheden, kinderen, verjaardagen etc.

Benadruk dat het jullie relatie is, jullie huis, jullie troep en dat jullie dus ook als team moeten samenwerken om de boel voor elkaar te krijgen.

Je zegt dat het ontstaan is toen je werkeloos was.

Maar... wanneer kregen jullie een relatie? Werkte jij toen wel? En woonde hij op zichzelf?



Kortom: heeft hij ook een tijd zijn eigen huishouden gedaan? En hebben jullie voordat je werkloos werd ook samen het huishouden eerlijk verdeeld?

In dat geval vind ik dat hij in zijn handjes mag knijpen dat hij een tijd lang alles gedaan hebt (logische verdeling in mijn ogen op dat moment), maar dat hij best mag inzien dat die fijne tijd nu weer voorbij is.

En... als voor jou geldt wat voor mij geldt: ik ben beslist een leuker mens als ik werk. Zit beter in mijn vel, grappiger, heb wat te vertellen als ik thuiskom...

Misschien mag hij er ook wel wat voor over hebben dat jij gelukkig bent...?

Wat bij ons werkte, wij houden allebei niet zo van huishoudelijk werk, is dat we allebei doen wat we het minst verschrikkelijk vinden. We hebben dus wat klussen geruild: hij doet NOOIT de was, ik poets NOOIT de plee.Heel overzichtelijk.

quote:worldtraveler81 schreef op 24 juli 2011 @ 21:26:

Ik weet niet of je het allemaal gelezen hebt maar het is ontstaan toen ik werkloos was en alles voor hem ben gaan doen. Ik wistnietecht hoe ik dat terugmoest draaienHoe ging het daarvoor dan?

Mosterd, zie ik.

Geld vragen als hij denkt dat het een hotel is,dan maak je het toch een hotel van. Alleen dan gaat hij betalen voor de diensten. Gewoon als humor eens doen. 60 euro per nacht is normaal.

Blousje strijken 2.50 per blouse- diner koken 15 euro. Thee of koffie inschenken 3.00 euro per kopje - Sex 250 euro per uur.

Kleding klaar leggen 20 euro

Gewoon een kwitantie maken met het bedrag erop.

hier vind je een voorbeeld

http://www.factuurvoorbeeld.nl/factuur-bijlagen

Gewoon eens doen als humor

Vertel hem maar eens dat hij doet of het een hotel is.

Dan maken we er toch een hotel van.

En als hij dat zo wilt dan moet hij betalen. Moet je zien is het zo over. Misschien beseft hij dan dat niet alles vanzelfsprekend is. Want ik denk dat hij dat niet beseft.



Hier een voorbeeld van mijn vriend.

Mijn vriend reed altijd te hard en was er trots op ook.

Bijna 3x in de maand wel een boete voor te hard rijden.

Toen vertelde ik als ik weer een boete in de bus vindt. Dan betaal je hetzelfde bedrag aan mij. Dus krijgt hij 75 euro boete dan moet hij dat bedrag ook aan mij overmaken.

Nou hij heeft nadien maar 1 boete gehad en kon hij het dubbele afstaan. Sindsdien rijdt hij nooit meer te hard en krijgt hij vrijwel nooit meer een boete.

Misschien werkt het bij je vriend ook.

Wat herkenbaar allemaal. Hier is het net zo. Mijn man doet helemaal niets in huis. Als hij van zijn werk thuis komt wacht hij tot ik thuis kom en gekookt heb, dan gaat hij eten en daarna heerlijk op de bank liggen om tv te kijken. 's morgens net zo. Hij staat op gaat douchen, kleed zich aan en gaat naar zijn werk. Hij werkt 40 uur en heeft een kantoorbaan. Ik daarentegen heb een eigen winkel. Ik werk gemiddeld 63 uur per week. Verder zorg ik voor onze twee kinderen van acht en tien jaar. Dit is een gemiddelde dag van mij. Kwart over zes opstaan, douchen, aankleden, brood, fruit en drinken klaarmaken voor de kinderen voor op school, de kinderen uit bed halen, ze helpen met wassen en aankleden, ontbijt voor ze maken (brinta), tanden poetsen, zorgen dat ze alles bij hebben wat ze voor die dag nodig hebben en dan breng ik ze op de fiets naar school. Als ik thuis kom stofzuigen ik nog snel laat de vaatwasser uit en zet wat er gebruikt is die morgen in. Een keer per week het huisvuil buiten zetten.Make-up op doen en naar mijn werk fietsen. De hele dag werken, om twee uur even de winkel sluiten om de kinderen uit school te halen. Werken in de winkel, daar alles recht hangen, schoonhouden en de kinderen helpen met hun huiswerk. Ze zijn dagelijks na school bij mij in de winkel. Soms gaan ze buiten spelen, soms komt er iemand bij hen spelen en soms gaan ze ergens anders spelen. Op maandag, donderdag dag en vrijdag sporten ze en die kleding moet ik dan ook meenemen naar de winkel. Op zaterdag moet de jongste zwemmen en nee mijn man die dan vrij is gaat niet mee, wil uitslapen. Dus dat doe ik dan even voordat ik ga werken. Om half zeven en op vrijdag om half tien sluit ik alles af in de winkel en fiets met de kinderen naar huis. Daar ga ik koken, na het eten Help ik de kinderen met douchen, zet ik de wasmachine aan en zorg ik ervoor dat de kleding van de volgende dag klaar ligt. Daarna nog een spelletje met de kinderen. Daarna breng ik de kinderen naar bed en ga beneden alles opruimen van het eten, en de vaatwasser inruimen. Dan stofzuigen, wasmachine leeg halen en was ophangen of in de droger doen. Dan nog even snel stoffen. Of wat nodig is, de wc schoonmaken en de honden en de cavia eten en drinken geven. O vergeet dat ik 's morgens de honden nog uitlaat, als ik thuis kom van mijn werk en dan nog een uur nadat de honden gegeten hebben de lange wandeling van een uur. Daarna kan ik op de bank gaan zitten. Om twaalf uur laat ik de honden nog een keer uit ongeveer een half uur, laat de kinderen nog een keer plassen, was mezelf, poets mijn tanden en roep mijn man van de bank om naar bed te gaan. Dan zet ik alles uit (lampen, tv enz.) Zet de vaatwasser aan, nadat ik alles wat er die avond gebruikt is heb ingezet en ga naar bed. Ik kan nooit meteen slapen dus het is meestal na half drie dat ik in slaap val. Op zondag sta ik om acht uur op en ga dan beneden beginnen met poetsen, als de kinderen wakker worden maak ik een speciaal ontbijt voor ze. Iets wat ze op dat moment lekker vinden. En daarna ga ik boven aan de slag. Dan zorg ik voor de lunch. En na de lunch komt mijn man meestal uit bed soms ook pas om half vier. Dan kan ik onze slaapkamer gaan doen. Daarna ga ik strijken en de was in de kasten leggen, dan weer eten koken en de kinderen helpen met douchen enz.zoals iedere dag. 's avonds ga ik dan weleens op de bank liggen om tv te kijken en dan krijg ik naar mijn hoofd dat de tafel vol ligt. Ja dat klopt dan ook. Want meneer heeft dan chips op of wijn of iets dergelijks en dat ligt/staat er dan nog. Als ik eenmaal lekker lig zet hij meestal de tv op iets anders iets wat ik absoluut niet leuk vind en gaat dan weer heerlijk op de bank liggen. Dan sta ik weer op en ga ons bed opmaken, met de honden wandelen en de rest zoals gewoonlijk. Dit heeft volgens mij niets met luiheid te maken maar met zijn gevoel macht over mij te hebben. Ik heb geen tijd voor vrienden en familie en dat vind hij wel prettig. Als ik bijvoorbeeld met mijn zusje naar de winkel ga krijg ik als ik bijvoorbeeld anderhalf uur weg ben geweest al commentaar. Waar was je zo lang had je niets kunnen laten weten. enz. O ja en op zaterdag na mijn werk ga ik ook nog boodschappen doen. Pfff moet het niet terug lezen wordt je niet vrolijk van. Het enige wat hij doet is controleren hoeveel geld er op de bedrijfsrekening komt en kijken wat er vanaf gaat. ik heb nooit geld in mijn portemonnee dat heeft hij in beheer. op zaterdag krijg ik een pinpas en de auto mee om boodschappen te doen. Daarnaast zorg ik ook voor alle afspraken van auto keuren tot tandarts en zijn administratie. Ben moe en op en weet dat ik dit niet lang meer vol houd. Heb hem al meerdere keren aangesproken maar dat helpt niet. Boos worden heeft helemaal geen zin want dan worden de touwtjes nog strakker aangetrokken. Ik weet dat hij een narsist is maar weggaan durf ik niet. Heb ik eens geprobeerd en dat is slecht afgelopen voor mij en voor de weinige vrienden die ik heb. Ben daardoor mijn helft van het huis kwijt geraakt om de kinderen bij me te kunnen houden voor 50% we zijn officieel gescheiden en door zijn toedoen ben ik mijn woning en uitkering kwijt geraakt. Heb geen inkomen uit de winkel alles wat er is gaat op aan rekeningen van de winkel, inkopen voor de winkel, kleding, schoenen, kapper enz. Van de kinderen en de extra dingen zoals een keer een dagje uit of zo. En soms ook schoenen en kleding voor mij.

Anoniem777, kan me bijna niet indenken dat dit echt is maar als dat wel zo is, WAAROM heb jij het zover laten komen en wat is de toegevoegde waarde van jouw man in jouw leven?

Thee, Toen ik hem leerde kennen was hij lief, leuk, aardig en alles wat je zou kunnen wensen in een man. Pas toen wij samen gingen wonen kwam zijn ware aard naar boven. We hadden een lange afstands relatie van te voren en zagen elkaar soms op woensdag maar altijd in het weekend. En verder tijdens de vakantie drie weken. Dus eigenlijk kende we elkaar niet goed. Maar dat is achteraf. Ik ben dus al bij hem weggegaan maar dat is mislukt. Zie de toevoeging in mijn vorige bericht. Ben blind geweest, dom en verliefd. Zo is het gebeurd kan er niets anders van maken. Heb zelfs toen wij uit elkaar waren nog een tijdje in het verdihuis gezeten alleen om bescherming te hebben. Ik moet dit zo wel pikken anders sta ik zonde iets op straat, ook zonde mijn kinderen, en dat doe ik niet. Heb altijd goed verdiend en veel gewerkt, is niet erg en geef er niets om dat ik dit alles niet meer heb. Maar zonder mijn kinderen kan ik niet. En de vorige keer vreesde ik echt voor mijn leven.

Oud topic

Oud topic

Anoniem7777 dat klinkt afschuwelijk.

Niet alleen hoeveel jij moet doen elke dag terwijl je man lui op de bank ligt, maar vooral hoe hij met je om gaat. Je bent bang voor hem lees ik in de laatste regels... Waarom zouden de kinderen niet bij jou mogen zijn bij een scheiding? Of jullie zijn dus eigenlijk al gescheiden maar wonen nog een een huis?

Je moet hulp gaan zoeken om hier uit te komen! Ik hoop dat iemand anders hier een tip heeft waar die hulp te zoeken, want ik weet het eigenlijk niet..

in elk geval.

Ik sluit me aan bij aaanne. Kan een leven zonder hem erger zijn dan je leven nu? Heb je familie/vrienden in de buurt, hoe reageren zij op hem? Zijn de kinderen gek op hem en hij met hen?

Ik lees nu net je aanvulling en weet eigenlijk geen woord uit te brengen