Relaties
alle pijlers
Hoe help ik mijn moeder verder?
maandag 25 september 2017 21:27
Hallo allemaal,
Ik heb een ontzettend lieve, zorgzame moeder. Loopt tegen de 70, nooit gewerkt, altijd vol overgave huisvrouw geweest. Nu is mijn vader 7 maanden geleden na een kort maar hevig ziekbed overleden. Het gemis is enorm, vooral bij haar.
Ik loop nu tegen het volgende aan: mijn moeder en ik zijn verschillend. In alles. Ze is onzeker, verlegen, weinig assertief en zelfs een beetje sociaal angstig. Ze is nu heel eenzaam. Dat drukt enorm op me. Ik probeer haar te stimuleren om dingen op te zoeken, misschien een clubje, lotgenotencontact, vrijwilligerswerk. Dit om het kringetje om zich heen wat groter te maken. Maar ze vindt dit allemaal veel te eng, ze wil niets doen. Ik denk dat het eng blijft tot ze het doet, dus ze zal íets moeten.
Ik doe ontzettend mijn best om dit alles rustig en behulpzaam te brengen, maar toch raakt ze er alleen maar geïrriteerd door.
Ik weet niet precies wat ik wil, ja, ik wil haar steunen en helpen, maar het is zo moeilijk. Wat kan ik doen?
Het botst soms tussen ons, maar we houden wel heel veel van elkaar.
Ik heb een ontzettend lieve, zorgzame moeder. Loopt tegen de 70, nooit gewerkt, altijd vol overgave huisvrouw geweest. Nu is mijn vader 7 maanden geleden na een kort maar hevig ziekbed overleden. Het gemis is enorm, vooral bij haar.
Ik loop nu tegen het volgende aan: mijn moeder en ik zijn verschillend. In alles. Ze is onzeker, verlegen, weinig assertief en zelfs een beetje sociaal angstig. Ze is nu heel eenzaam. Dat drukt enorm op me. Ik probeer haar te stimuleren om dingen op te zoeken, misschien een clubje, lotgenotencontact, vrijwilligerswerk. Dit om het kringetje om zich heen wat groter te maken. Maar ze vindt dit allemaal veel te eng, ze wil niets doen. Ik denk dat het eng blijft tot ze het doet, dus ze zal íets moeten.
Ik doe ontzettend mijn best om dit alles rustig en behulpzaam te brengen, maar toch raakt ze er alleen maar geïrriteerd door.
Ik weet niet precies wat ik wil, ja, ik wil haar steunen en helpen, maar het is zo moeilijk. Wat kan ik doen?
Het botst soms tussen ons, maar we houden wel heel veel van elkaar.
maandag 25 september 2017 21:32
Jawel, ze heeft een klein handje vol vriendinnen. Ik heb het gevoel dat ze hen niet teveel wil 'lastigvallen '.
Ze heeft een zus die ook alleen is. Ze zocht die zus de laatste tijd veel op, ondanks dat ze het eigenlijk niet goed met elkaar kunnen vinden. Dat is pas geëscaleerd en nu hebben ze ruzie.
Ze heeft een zus die ook alleen is. Ze zocht die zus de laatste tijd veel op, ondanks dat ze het eigenlijk niet goed met elkaar kunnen vinden. Dat is pas geëscaleerd en nu hebben ze ruzie.
maandag 25 september 2017 21:33
Nee, dat is een goede tip. Dank je wel.
maandag 25 september 2017 21:34
Scoor op vakantieveilingen oid een high tea of toegangskaarten voor het een of ander voor haar en haar vriendinnen. Zulke kleine duwtjes kunnen best helpen.Jufjoke schreef: ↑25-09-2017 21:32Jawel, ze heeft een klein handje vol vriendinnen. Ik heb het gevoel dat ze hen niet teveel wil 'lastigvallen '.
Ze heeft een zus die ook alleen is. Ze zocht die zus de laatste tijd veel op, ondanks dat ze het eigenlijk niet goed met elkaar kunnen vinden. Dat is pas geëscaleerd en nu hebben ze ruzie.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 25 september 2017 21:40
Ik las je post inderdaad deze week bij het topic van sisha over de relatie met dochters-moeders.
Toen vroeg ik me af of je misschien nog broers zussen hebt met wie je dit kunt delen?
Lijkt me inderdaad best drukkend op je schouders, je geeft om haar, wil haar gelukkig zien, en zelf zou je dat met jouw karakter zo anders aanpakken wanneer jij in haar schoenen zou staan, hè? Dat maakt het ook zo lastig. Jij zelf geeft ook altijd goede adviezen hier op viva, dus je zult al veel erover na hebben gedacht.
De reactie van Hommeltjes om het te vragen is nog een idee.
Of als je weet waar haar interesses liggen eerst eens samen naar zo'n clubje o.i.d. gaan en de volgende keer zij zelf wanneer ze de drempel over is.
Bijzonder hoe jullie relatie op dit vlak omgekeerd is (dochter helpt moeder drempels over).
Sterkte voor jullie beiden.
Toen vroeg ik me af of je misschien nog broers zussen hebt met wie je dit kunt delen?
Lijkt me inderdaad best drukkend op je schouders, je geeft om haar, wil haar gelukkig zien, en zelf zou je dat met jouw karakter zo anders aanpakken wanneer jij in haar schoenen zou staan, hè? Dat maakt het ook zo lastig. Jij zelf geeft ook altijd goede adviezen hier op viva, dus je zult al veel erover na hebben gedacht.
De reactie van Hommeltjes om het te vragen is nog een idee.
Of als je weet waar haar interesses liggen eerst eens samen naar zo'n clubje o.i.d. gaan en de volgende keer zij zelf wanneer ze de drempel over is.
Bijzonder hoe jullie relatie op dit vlak omgekeerd is (dochter helpt moeder drempels over).
Sterkte voor jullie beiden.
maandag 25 september 2017 21:42
maandag 25 september 2017 21:45
Ze vertelt me dat ze eenzaam is, en ongelukkig. Natuurlijk is het een beetje van allebei wat je zegt, maar het doet me vooral pijn dat ze zo eenzaam is.
Blijfgewoonbianca, leuke tip, ga ik zeker doen
Bumbly, ach, wat rot voor je opaatje. hoeveel tijd ging daar ongeveer overheen?
maandag 25 september 2017 21:50
Wow. Spijker op zijn kop, ik moet er zelfs van huilen. Ja, alles wat je zegt is spot on. Ik heb twee broers. Met één van hen kan ik hier wel over praten.Een*Nieuwe*Lente schreef: ↑25-09-2017 21:40Ik las je post inderdaad deze week bij het topic van sisha over de relatie met dochters-moeders.
Toen vroeg ik me af of je misschien nog broers zussen hebt met wie je dit kunt delen?
Lijkt me inderdaad best drukkend op je schouders, je geeft om haar, wil haar gelukkig zien, en zelf zou je dat met jouw karakter zo anders aanpakken wanneer jij in haar schoenen zou staan, hè? Dat maakt het ook zo lastig. Jij zelf geeft ook altijd goede adviezen hier op viva, dus je zult al veel erover na hebben gedacht.
De reactie van Hommeltjes om het te vragen is nog een idee.
Of als je weet waar haar interesses liggen eerst eens samen naar zo'n clubje o.i.d. gaan en de volgende keer zij zelf wanneer ze de drempel over is.
Bijzonder hoe jullie relatie op dit vlak omgekeerd is (dochter helpt moeder drempels over).
Sterkte voor jullie beiden.
Wellicht is de drempel inderdaad lager als ik met haar mee ga. Ik zou het in ieder geval met haar kunnen overleggen. Bedankt voor deze lieve post.
Aan allen: wat geweldig dat jullie meedenken, ik voel me echt gesteund.
maandag 25 september 2017 21:58
Ik zit in een soortgelijke situatie en deze post raakt mij ook. Helaas staat mijn alleenstaande ouder voor niets open en gaat het bij mij over accepteren en loslaten.Een*Nieuwe*Lente schreef: ↑25-09-2017 21:40Ik las je post inderdaad deze week bij het topic van sisha over de relatie met dochters-moeders.
Toen vroeg ik me af of je misschien nog broers zussen hebt met wie je dit kunt delen?
Lijkt me inderdaad best drukkend op je schouders, je geeft om haar, wil haar gelukkig zien, en zelf zou je dat met jouw karakter zo anders aanpakken wanneer jij in haar schoenen zou staan, hè? Dat maakt het ook zo lastig. Jij zelf geeft ook altijd goede adviezen hier op viva, dus je zult al veel erover na hebben gedacht.
De reactie van Hommeltjes om het te vragen is nog een idee.
Of als je weet waar haar interesses liggen eerst eens samen naar zo'n clubje o.i.d. gaan en de volgende keer zij zelf wanneer ze de drempel over is.
Bijzonder hoe jullie relatie op dit vlak omgekeerd is (dochter helpt moeder drempels over).
Sterkte voor jullie beiden.
maandag 25 september 2017 21:59
Zeker wel anderhalf jaar. Hij heeft ook altijd moeten zorgen, dus toen dat niet meer hoefde viel hij echt even in een gat. Ook merkte we toen pas dat oma eigenlijk altijd de sociale kant regelde. Hij was niet gewend om hier initiatief in te nemen.Jufjoke schreef: ↑25-09-2017 21:45Ze vertelt me dat ze eenzaam is, en ongelukkig. Natuurlijk is het een beetje van allebei wat je zegt, maar het doet me vooral pijn dat ze zo eenzaam is.
Blijfgewoonbianca, leuke tip, ga ik zeker doen
Bumbly, ach, wat rot voor je opaatje. hoeveel tijd ging daar ongeveer overheen?
Bij hem zit de grootste eenzaamheid ook in het 's avonds alleen thuis zijn. Alleen naar bed moeten, alleen weer op. Daar is helaas weinig aan te doen.
Lach hard, duik diep, kom terug..
maandag 25 september 2017 22:08
Een goede om over na te denken. Ik zou het inderdaad misschien anders doen (al heb ik de situatie natuurlijk niet meegemaakt, dat besef ik heel goed). Omdat ze in mijn ogen wel veel 'klaagt' nam ik aan dat ze dingen anders wil, maar niet doet. Misschien ligt het wel anders. Een eye-opener.Tornacense schreef: ↑25-09-2017 21:45En waarom moet ze naar allerlei clubjes en uitstapjes?
Als ze een paar goede vriendinnen heeft en haar kinderen ... volstaat dat misschien wel voor haar.
Waarom dan persé toch blijven aandringen?
Het is niet omdat jij het anders zou doen, dat het zo hoeft.
maandag 25 september 2017 22:15
maandag 25 september 2017 22:16
Het is niet dat ze op zo'n clubje direct veel aanspraak heeft.
Vaak wisselende deelnemers, mensen met wie het niet klikt, ...
Je moet al véél geluk hebben dat je daar na maanden 1 of 2 personen aan over houdt met wie het klikt en met wie je geregeld koffie kan gaan drinken.
Wat ze dus ook kan met haar huidige vriendinnen.
Blijft dat ze waarschijnlijk gemiddeld 1 koffie-borrel heeft per week, maar er 7 dagen op een week zijn.
En ze dus de rest van de tijd alleen opstaat en alleen gaat slapen.
Dan zou ik liever als kind proberen of het mogelijk is dat er elke week iemand langsgaat.
Zijn er al kleinkinderen die alleen kunnen langsgaan?
Of op wie ze soms een dag of een halve dag kan letten?
Want dat kan misschien ook leuk zijn als tijdverdrijf.
Vaak wisselende deelnemers, mensen met wie het niet klikt, ...
Je moet al véél geluk hebben dat je daar na maanden 1 of 2 personen aan over houdt met wie het klikt en met wie je geregeld koffie kan gaan drinken.
Wat ze dus ook kan met haar huidige vriendinnen.
Blijft dat ze waarschijnlijk gemiddeld 1 koffie-borrel heeft per week, maar er 7 dagen op een week zijn.
En ze dus de rest van de tijd alleen opstaat en alleen gaat slapen.
Dan zou ik liever als kind proberen of het mogelijk is dat er elke week iemand langsgaat.
Zijn er al kleinkinderen die alleen kunnen langsgaan?
Of op wie ze soms een dag of een halve dag kan letten?
Want dat kan misschien ook leuk zijn als tijdverdrijf.
maandag 25 september 2017 22:24
Dit is echt een heel moeilijke situatie. Ik heb het inmiddels twee keer meegemaakt. moeder en schoonmoeder. Beiden vonden (vinden) ze het alleen thuis komen het ergst. Daarom gaan ze dus ook niet graag weg.
Mijn moeder is inmiddels hertrouwd, dus mijn vader wordt nog wel gemist maar zij is niet eenzaam. Mijn schoonmoeder heeft een tijd een vriend gehad, dat liep na een tijdje fout. Ze heeft verder kennissen die haar nu willen koppelen. Stiekem hoop ik dat het lukt
. Ze is nu 78 en nog fit, als ze nog tien jaar leeft is het fijn als ze dat met iemand kan delen. Ze gaat inmiddels trouwens wel alleen op vakantie, met zo´n groepsreis. Maar mijn schoonvader is dan ook al een jaar of vijf geleden gestorven.
Zeven maanden is nog erg kort. Hier gingen de moeders toen echt nog niet in hun uppie op stap hoor. Maar je zou, met het oog op de winter, haar wat dingetjes kunnen geven om thuis te doen. Mijn moeder had internet (en vond een forum met lotgenoten). Schoonmoeder maakt 3D kaarten en kijkt graag tv. Beiden hebben we ooit een abonnement op de libelle gegeven, mijn moeder heeft die nog steeds, schoonmoeder vond er niet zoveel aan. Je zou kunnen denken aan kleuren voor volwassenen, een borduurpakket of iets anders dat ze kan maken.
Daarnaast zou je kunnen voorstellen om vooral overdag iets te ondernemen en dan samen naar binnen te gaan bij thuiskomt. Maar laat je niet teveel claimen, je kunt haar eenzaamheid niet oplossen en je hebt zelf ook nog een leven.
Sterkte.
Mijn moeder is inmiddels hertrouwd, dus mijn vader wordt nog wel gemist maar zij is niet eenzaam. Mijn schoonmoeder heeft een tijd een vriend gehad, dat liep na een tijdje fout. Ze heeft verder kennissen die haar nu willen koppelen. Stiekem hoop ik dat het lukt
. Ze is nu 78 en nog fit, als ze nog tien jaar leeft is het fijn als ze dat met iemand kan delen. Ze gaat inmiddels trouwens wel alleen op vakantie, met zo´n groepsreis. Maar mijn schoonvader is dan ook al een jaar of vijf geleden gestorven.Zeven maanden is nog erg kort. Hier gingen de moeders toen echt nog niet in hun uppie op stap hoor. Maar je zou, met het oog op de winter, haar wat dingetjes kunnen geven om thuis te doen. Mijn moeder had internet (en vond een forum met lotgenoten). Schoonmoeder maakt 3D kaarten en kijkt graag tv. Beiden hebben we ooit een abonnement op de libelle gegeven, mijn moeder heeft die nog steeds, schoonmoeder vond er niet zoveel aan. Je zou kunnen denken aan kleuren voor volwassenen, een borduurpakket of iets anders dat ze kan maken.
Daarnaast zou je kunnen voorstellen om vooral overdag iets te ondernemen en dan samen naar binnen te gaan bij thuiskomt. Maar laat je niet teveel claimen, je kunt haar eenzaamheid niet oplossen en je hebt zelf ook nog een leven.
Sterkte.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 25 september 2017 22:27
Als ik probeer me in te leven in je moeder, denk ik: geef je moeder ook de tijd om te wennen aan de nieuwe situatie. Haar levenspartner en metgezel is er niet meer. Dat is een enorm groot gemis, waarvan de pijn niet verholpen of zelfs maar verminderd wordt door deel te nemen aan clubjes. Het is nog maar 7 maanden geleden, hè? Vraag haar (zoals Hommeltjes mooi adviseerde) wat ze nodig heeft, in plaats van in te vullen wat jij denkt dat ze nodig heeft.
En voor jou: je klinkt heel erg lief en betrokken. Mooi dat je er zo voor je moeder wilt zijn! Maar wees je ervan bewust dat dat niet alleen jouw taak is en dat je daarvoor ook anderen in kan en mag schakelen. Sterkte. Ik kan me voorstellen dat het naar is om je moeder zo te zien, maar denk ook aan jezelf.
En voor jou: je klinkt heel erg lief en betrokken. Mooi dat je er zo voor je moeder wilt zijn! Maar wees je ervan bewust dat dat niet alleen jouw taak is en dat je daarvoor ook anderen in kan en mag schakelen. Sterkte. Ik kan me voorstellen dat het naar is om je moeder zo te zien, maar denk ook aan jezelf.
maandag 25 september 2017 22:32
Eenzaam en alleen zijn niet altijd dezelfde dingen. Waarschijnlijk voelt ze zich eenzaam omdat ze een vaste partner mist. Dan kunnen uitstapjes etc. misschien helpen maar soms kan men zich in een groet dan juist eenzamer voelen. Maar het ligt denk ik ook aan het karakter; de een leeft op in een groep en heeft bij wijze van graag het hoogste woord de ander niet. Zo te lezen hoort je moeder bij de laatste.
Misschien over een tijd - en hopelijk valt dit niet verkeerd- vindt ze een nieuwe partner.
Misschien over een tijd - en hopelijk valt dit niet verkeerd- vindt ze een nieuwe partner.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
maandag 25 september 2017 22:34
Wij maken het mee met schoonvader. Vergeet niet dat je moeder ook gewoon aan het rouwen is. Dat 'klagen' over eenzaamheid e.d. is vaak ook vertellen dat haar gemis zo groot is, dat ze verdriet heeft, dat ze boos is over de situatie, dat ze zich in de steek gelaten voelt door het overlijden. Ik heb dat echt moeten leren zien en erkennen. Schoonvader kan in de stress schieten, tot hysterie toe over de room die zuur geworden is. De onuitgesproken boodschap dat dat noooooit gebeurde toen schoonmoeder nog leefde, begreep ik eerst niet. Ik begreep niet dat hij niet kan communiceren zoals wij, dat hij zijn emotie niet kan duiden en dat dit zijn manier is. Hoe moeilijk ook voor ons. Sinds ik dat besef kan ik veel langer geduldig blijven en doorvragen waardoor ik uiteindelijk wel een stap verder met hem kom en hem ook een beetje hulp kan bieden in dat stuk. Sterkte voor jou en voor je moeder.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
