Relaties
alle pijlers
Graag dringend raad
zaterdag 9 februari 2008 om 03:31
Als je er zelf midden inzit dan zie je het zelf niet meer en daarom ben ik hier gekomen om jullie raad te vragen.
Anderhalf jaar samen met vriend met oorlogstrauma.Latrelatie.
Vertrouw hem niet doordat ie ; fotos en msn-contacten op pc verbergt, naar een andere kamer gaat als ie gebeld wordt , veel smsjes krijgt , heel introvert is...nooit zegt 'wie' hij op phone spreekt enz, als ik zeg dat mij dat wantrouwig maakt dan zegt ie dat is zo gesloten is door z'n oorlogstrauma.
Terzelfdertijd gaat ie wel al mijn gangen na, kijkt in mijn gsm,vraagt steeds waar ik ben e.d
Ook kwetsend is dat hij zijn geheimhoudingen op een botte manier uit:als ik bevoorbeeld vraag wie belde jou zegt hij "dat zijn jou zaken niet"
Sexuele eenzijdigheid:als hij zin heeft dringt ie aan maar al ik zin heb kan het nooit en zegt ie dat vrouwen in zijn land die hun behoeftes uitpreken als hoeren gezien worden,,dus zeg ik nooit meer wat ik fijn vind .
Ook de wederkerigheid mis ik :ik moet steeds naar hem want hij gaat niet graag op pad wegens zijn oorlogstrauma,alles wordt door mij betaald want hij kan niet werken door zijn trauma
Egoisme: als we iets doen moet het iets zijn dat hij kiest want anders gaat het gewoon niet door.
Agressie: hij sloeg mij halverwege de relatie een keer maar is heel erg vaak verbaal agressief en beledigd en vernederd mij dan waarna hij ddan zegt sorry dat komt door mijn oorlogstrauma
Waar ik het laatst helemaal van kreeg was dat ie plots sexistische praat ging ophangen hij zei : in onze cultuur mag een man wel '4 vrouwen hebben en als een man vreemd gaat is er niks aan de hand want die wast zich en klaar maar een vrou die vreemdgaat moet verstoten worden.
Diezelfde avond zei hij "jij bent niks waard ik ga een andere vrouw nemen maar jij mag erbij blijven al 'bijvrouw'
De volgende dag kwam hij weer smeken en zei dat hij het allemaal niet meende en dat ik zijn koningin was en hij al die nare dingen zei door zijn oorlogstrauma maar de dag erop was ie weer erg gemeen.
Ook de communicatie gaat niet want als ik op een rustig moment over onze problemen probeer te praten dan begint ie over iets anders en als ik dan aandring om toch te praten zegt hij val me niet lastig of ik gooi je de deur uit.
Eergisteren toen ie weer eens zo lelijk deed ben ik plots weggegaan .Ik voel me behoorlijk gekwetst en gefrustreerd want ik investeerde al heel wat liefde, energie en geld in deze relatie maar heb het gevoel dat ik zelf overal alleen voor sta
Anderhalf jaar samen met vriend met oorlogstrauma.Latrelatie.
Vertrouw hem niet doordat ie ; fotos en msn-contacten op pc verbergt, naar een andere kamer gaat als ie gebeld wordt , veel smsjes krijgt , heel introvert is...nooit zegt 'wie' hij op phone spreekt enz, als ik zeg dat mij dat wantrouwig maakt dan zegt ie dat is zo gesloten is door z'n oorlogstrauma.
Terzelfdertijd gaat ie wel al mijn gangen na, kijkt in mijn gsm,vraagt steeds waar ik ben e.d
Ook kwetsend is dat hij zijn geheimhoudingen op een botte manier uit:als ik bevoorbeeld vraag wie belde jou zegt hij "dat zijn jou zaken niet"
Sexuele eenzijdigheid:als hij zin heeft dringt ie aan maar al ik zin heb kan het nooit en zegt ie dat vrouwen in zijn land die hun behoeftes uitpreken als hoeren gezien worden,,dus zeg ik nooit meer wat ik fijn vind .
Ook de wederkerigheid mis ik :ik moet steeds naar hem want hij gaat niet graag op pad wegens zijn oorlogstrauma,alles wordt door mij betaald want hij kan niet werken door zijn trauma
Egoisme: als we iets doen moet het iets zijn dat hij kiest want anders gaat het gewoon niet door.
Agressie: hij sloeg mij halverwege de relatie een keer maar is heel erg vaak verbaal agressief en beledigd en vernederd mij dan waarna hij ddan zegt sorry dat komt door mijn oorlogstrauma
Waar ik het laatst helemaal van kreeg was dat ie plots sexistische praat ging ophangen hij zei : in onze cultuur mag een man wel '4 vrouwen hebben en als een man vreemd gaat is er niks aan de hand want die wast zich en klaar maar een vrou die vreemdgaat moet verstoten worden.
Diezelfde avond zei hij "jij bent niks waard ik ga een andere vrouw nemen maar jij mag erbij blijven al 'bijvrouw'
De volgende dag kwam hij weer smeken en zei dat hij het allemaal niet meende en dat ik zijn koningin was en hij al die nare dingen zei door zijn oorlogstrauma maar de dag erop was ie weer erg gemeen.
Ook de communicatie gaat niet want als ik op een rustig moment over onze problemen probeer te praten dan begint ie over iets anders en als ik dan aandring om toch te praten zegt hij val me niet lastig of ik gooi je de deur uit.
Eergisteren toen ie weer eens zo lelijk deed ben ik plots weggegaan .Ik voel me behoorlijk gekwetst en gefrustreerd want ik investeerde al heel wat liefde, energie en geld in deze relatie maar heb het gevoel dat ik zelf overal alleen voor sta
zaterdag 9 februari 2008 om 11:50
Thanks girls voor al deze reactie, ik steek er heel wat van op.Ben er in geslaagd tot nu toe hem niks meer te zenden en alles op te schrijven voor mezelf wat een hele goede tip was want zo kan ik later teruglezen waarom ik wegging als na een tijdje het gemigevoel opsteekt.
Ik weet niet of dat bij jullie ook zo is maar wat mij soms ook dreef nog niet te kappen was het idee dat hij een ander zou nemen en dat het dan daarmee wel goed zou gaan, dat hij dan bij haar zich wel goed zou gedragen omdat hij bij mij leerde dat dit gedrag niet geacepteerd werd.En dan denk ik van :ik had zoveel geduld, investeerde zoveel én dus zou ik dan recht hebben op het verbeterd gedrag en niet een ander die dan met mijn inspanningen gaat lopen.
Maar dat is waarchijnlijk een utopische gedachte van mij dat ie positief zou veranderen , lijkt me realitischer te denken dat hij niks veranderd en ik echt wel geen reden heb om jaloers te zijn op de volgende vrouw die hij strikt want wat een lijdensweg staat haar te wachten.Hopelijk staat ze wat beter op haar benen dan ik en pikt ze het niet zolang want dat zal haar heel wat tranen besparen.
Op dit moment loop ik vooral gefrustreerd door de financiele kater die hij bij mij achterliet want na 13 is het daar nu eindelijk voor hem wat veiliger waar hij vandaan komt en al die jaren zag hij zijn familie niet en dus wou hij erheen.Ik ben een normaalverdiener dus moesten we sparen voor deze reis, maar er kwam iets tussen : vorige maand kreeg zijn 86jarige vader terminale kanker dus wou hij er meteen heen.Om ervoor te zorgen dat hij zijn pa nog in leven zou zien ben ik toen dus in actie geschoten en ben hier en daar geld gaan lenen om deze plotse heel verre reis en verblijf mogelijk te maken.
En het is me gelukt hen samen te brengen , en net tijdens die reis waarvan ik dacht dat hij toch een beetje dankbaar zou zijn is hij die meest gemene opmerkingen gaan maken, dat was ook de druppel voor mij en toen we paar dagen geleden terug in Nederland waren ben ik er dus vandoor gegaan want ik dacht :ik sloof mij helemaal uit om jou met jouw familie samen en jij behandeld mij zo lelijk, dit kan echt niet meer.
En nu zit hij lekker thuis op zijn stoel en kan ik gaan bijwerken om al dat geleende geld af te betalen , wat een kater zeg, dit nooit meer
Ik weet niet of dat bij jullie ook zo is maar wat mij soms ook dreef nog niet te kappen was het idee dat hij een ander zou nemen en dat het dan daarmee wel goed zou gaan, dat hij dan bij haar zich wel goed zou gedragen omdat hij bij mij leerde dat dit gedrag niet geacepteerd werd.En dan denk ik van :ik had zoveel geduld, investeerde zoveel én dus zou ik dan recht hebben op het verbeterd gedrag en niet een ander die dan met mijn inspanningen gaat lopen.
Maar dat is waarchijnlijk een utopische gedachte van mij dat ie positief zou veranderen , lijkt me realitischer te denken dat hij niks veranderd en ik echt wel geen reden heb om jaloers te zijn op de volgende vrouw die hij strikt want wat een lijdensweg staat haar te wachten.Hopelijk staat ze wat beter op haar benen dan ik en pikt ze het niet zolang want dat zal haar heel wat tranen besparen.
Op dit moment loop ik vooral gefrustreerd door de financiele kater die hij bij mij achterliet want na 13 is het daar nu eindelijk voor hem wat veiliger waar hij vandaan komt en al die jaren zag hij zijn familie niet en dus wou hij erheen.Ik ben een normaalverdiener dus moesten we sparen voor deze reis, maar er kwam iets tussen : vorige maand kreeg zijn 86jarige vader terminale kanker dus wou hij er meteen heen.Om ervoor te zorgen dat hij zijn pa nog in leven zou zien ben ik toen dus in actie geschoten en ben hier en daar geld gaan lenen om deze plotse heel verre reis en verblijf mogelijk te maken.
En het is me gelukt hen samen te brengen , en net tijdens die reis waarvan ik dacht dat hij toch een beetje dankbaar zou zijn is hij die meest gemene opmerkingen gaan maken, dat was ook de druppel voor mij en toen we paar dagen geleden terug in Nederland waren ben ik er dus vandoor gegaan want ik dacht :ik sloof mij helemaal uit om jou met jouw familie samen en jij behandeld mij zo lelijk, dit kan echt niet meer.
En nu zit hij lekker thuis op zijn stoel en kan ik gaan bijwerken om al dat geleende geld af te betalen , wat een kater zeg, dit nooit meer
zaterdag 9 februari 2008 om 12:19
Dit verhaal raakt me.
Ik heb een ex, die ook zo deed ongeveer. Hij kwam uit Libanon.
Hoe dat is afgelopen? Toen ik het uitmaakte, heeft ie me zwaar mishandeld, en nog 4 maanden gestalkt. Mijn kat vermoord.
Er ligt een dik dossier bij de politie over deze man. Zijn exvrouw heeft maanden in een Blijf-van-mijn-lijf Huis gezeten, zo bleek later.
Ik heb zelf een trauma overgehouden van deze "relatie". Ik wens je heel veel sterkte.
Ik heb een ex, die ook zo deed ongeveer. Hij kwam uit Libanon.
Hoe dat is afgelopen? Toen ik het uitmaakte, heeft ie me zwaar mishandeld, en nog 4 maanden gestalkt. Mijn kat vermoord.
Er ligt een dik dossier bij de politie over deze man. Zijn exvrouw heeft maanden in een Blijf-van-mijn-lijf Huis gezeten, zo bleek later.
Ik heb zelf een trauma overgehouden van deze "relatie". Ik wens je heel veel sterkte.
zaterdag 9 februari 2008 om 12:37
Sadgirl, zoals al velen schreven: wegwezen & wegblijven!!!!! Als je tenminste lief voor jezelf wil zijn en iets goeds voor jezelf wil doen. Zou je dat niet ook je beste vriendin aanraden als zij in deze situatie zat? Ik denk dat deze man ook zonder oorlogstrauma niet te pruimen is, daar ga je alleen maar vreselijk ongelukkig mee worden. Sterkte!
Zamirah, wat heftig! Afschuwelijk wat je hebt meegemaakt. Kan me voorstellen dat je daar een trauma aan overhoudt, ik hoop dat je het ooit een plekje kunt geven. Helaas weet ik ook hoe het voelt om ècht bang te zijn voor iemand.
Zamirah, wat heftig! Afschuwelijk wat je hebt meegemaakt. Kan me voorstellen dat je daar een trauma aan overhoudt, ik hoop dat je het ooit een plekje kunt geven. Helaas weet ik ook hoe het voelt om ècht bang te zijn voor iemand.
anoniem_54378 wijzigde dit bericht op 09-02-2008 12:43
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
zaterdag 9 februari 2008 om 12:52
Ha Sadgirl, er zijn al heel veel ontzettend goede en steunende reacties geweest, en ik wil eigenlijk alleen maar zeggen: niet teruggaan. Als ik je openingspost lees, dan valt me daarin op dat je het eigenlijk zelf al weet. Kies voor jezelf!
De eerste voorwaarde voor een liefdesrelatie is naar mijn idee dat je veilig bent bij elkaar. Deze man doet jou pijn, lichamelijk en geestelijk. Daarvoor zullen best oorzaken of 'redenen' zijn (vindt hij), maar bescherm jezelf en ga niet terug. Een relatie heb je voor je plezier, dit klinkt als een straf! Jullie wonen niet samen, begrijp ik, je bent zelfstandig - je hebt een huis en een baan. Zoek afleiding, zoek steun, maar zoek hem niet meer op! Je helpt jezelf het beste door nu sterk te zijn, hoe moeilijk dat ook is als je nog wel liefde voor hem voelt. Hij heeft misschien hulp nodig, maar die hoeft beslist niet van jou te komen.
Sterkte!!
De eerste voorwaarde voor een liefdesrelatie is naar mijn idee dat je veilig bent bij elkaar. Deze man doet jou pijn, lichamelijk en geestelijk. Daarvoor zullen best oorzaken of 'redenen' zijn (vindt hij), maar bescherm jezelf en ga niet terug. Een relatie heb je voor je plezier, dit klinkt als een straf! Jullie wonen niet samen, begrijp ik, je bent zelfstandig - je hebt een huis en een baan. Zoek afleiding, zoek steun, maar zoek hem niet meer op! Je helpt jezelf het beste door nu sterk te zijn, hoe moeilijk dat ook is als je nog wel liefde voor hem voelt. Hij heeft misschien hulp nodig, maar die hoeft beslist niet van jou te komen.
Sterkte!!
zaterdag 9 februari 2008 om 13:09
Nou alle goeie adviezen heb je al gehad.
Nog een toevoeging; als je nou aan het twijfelen slaat, lees dan 10 keer het stukje van Zamirah. Dat is je toekomstbeeld hoor, dat gaat echt niet ineens toch nog leuk worden. Ik hoop dat je optijd bent opgestapt en er nu verder vanaf bent. Sterk zijn en meer van jezelf gaan houden, je bent véél meer waard als deze man!
Nog een toevoeging; als je nou aan het twijfelen slaat, lees dan 10 keer het stukje van Zamirah. Dat is je toekomstbeeld hoor, dat gaat echt niet ineens toch nog leuk worden. Ik hoop dat je optijd bent opgestapt en er nu verder vanaf bent. Sterk zijn en meer van jezelf gaan houden, je bent véél meer waard als deze man!
zaterdag 9 februari 2008 om 18:23
zaterdag 9 februari 2008 om 19:20
Als hij al met en ander aan de gang zou gaan, des te duidelijker is het toch.
Beter is het om direct te beginnen het te verwerken en elk moment dat hij in je hoofd opkomt je gedachten naar iets anders te brengen.
Accepteer dat je door een diep dal gaat te komende periode, zoek steun hier en bij vrienden/kennissen/familie. Elke verbroken relatie heeft een verwerkingsproces maar je komt er altijd sterker uit. Denk vooral aan jezelf.
Knuffel voor jou.
Beter is het om direct te beginnen het te verwerken en elk moment dat hij in je hoofd opkomt je gedachten naar iets anders te brengen.
Accepteer dat je door een diep dal gaat te komende periode, zoek steun hier en bij vrienden/kennissen/familie. Elke verbroken relatie heeft een verwerkingsproces maar je komt er altijd sterker uit. Denk vooral aan jezelf.
Knuffel voor jou.
zaterdag 9 februari 2008 om 23:45
Ik was behoorlijk boos op mezelf dat ik mezelf gisteren toch had laten verleiden in mijn pijn om hem boze smsen en mails te zenden want zo verlaag je jezelf en maak je jezelf enorm belachelijk vind ik.
En zeker bij hem want in het verleden heeft hij daar al aardig misbruik van gemaakt , als ik boos ging schelden ofzo dan richtte hij de aandacht volledig op het feit dat ik schold en haalde zo de aandacht weg van de oorzaak van mijn schelden : zijn gedrag.
Nu hoop ik dat ik de kracht behoud om niets meer van mij te laten weten laat staan mezelf belachelijk te maken met boze berichten enzo.
Maar ik voel mij zo laag, zo vernederd, zo gebruikt dat kan je je niet voorstellen ...
En zeker bij hem want in het verleden heeft hij daar al aardig misbruik van gemaakt , als ik boos ging schelden ofzo dan richtte hij de aandacht volledig op het feit dat ik schold en haalde zo de aandacht weg van de oorzaak van mijn schelden : zijn gedrag.
Nu hoop ik dat ik de kracht behoud om niets meer van mij te laten weten laat staan mezelf belachelijk te maken met boze berichten enzo.
Maar ik voel mij zo laag, zo vernederd, zo gebruikt dat kan je je niet voorstellen ...
zondag 10 februari 2008 om 10:10
quote:Zamirah schreef op 09 februari 2008 @ 12:19:
Dit verhaal raakt me.
Ik heb een ex, die ook zo deed ongeveer. Hij kwam uit Libanon.
Hoe dat is afgelopen? Toen ik het uitmaakte, heeft ie me zwaar mishandeld, en nog 4 maanden gestalkt. Mijn kat vermoord.
Er ligt een dik dossier bij de politie over deze man. Zijn exvrouw heeft maanden in een Blijf-van-mijn-lijf Huis gezeten, zo bleek later.
Ik heb zelf een trauma overgehouden van deze "relatie". Ik wens je heel veel sterkte.
Potverdorie vrouw, wat een heftig verhaal.
Denk jij dat zijn oorlogstrauma er iets mee te maken had met zijn gedrag of was zijn oorlogstrauma een excuus voor zijn van nature geweldadige karakter? Mijn ex was ook geweldadig en had geen oorlogstrauma, wel een slechte jeugd en dat werd voor mij een soort doel, om te zorgen dat hij die jeugd kon vergeten maar ik was niet degene die hem kon helpen, er viel niks te helpen. Hij vond zichzelf namelijk prima zoals 'ie was.
Herken je dat?
Dit verhaal raakt me.
Ik heb een ex, die ook zo deed ongeveer. Hij kwam uit Libanon.
Hoe dat is afgelopen? Toen ik het uitmaakte, heeft ie me zwaar mishandeld, en nog 4 maanden gestalkt. Mijn kat vermoord.
Er ligt een dik dossier bij de politie over deze man. Zijn exvrouw heeft maanden in een Blijf-van-mijn-lijf Huis gezeten, zo bleek later.
Ik heb zelf een trauma overgehouden van deze "relatie". Ik wens je heel veel sterkte.
Potverdorie vrouw, wat een heftig verhaal.
Denk jij dat zijn oorlogstrauma er iets mee te maken had met zijn gedrag of was zijn oorlogstrauma een excuus voor zijn van nature geweldadige karakter? Mijn ex was ook geweldadig en had geen oorlogstrauma, wel een slechte jeugd en dat werd voor mij een soort doel, om te zorgen dat hij die jeugd kon vergeten maar ik was niet degene die hem kon helpen, er viel niks te helpen. Hij vond zichzelf namelijk prima zoals 'ie was.
Herken je dat?
zondag 10 februari 2008 om 11:58
Sad Girl, is je vriend in therapie of behandeling voor zijn PTSS? Ik weet van een aantal voorbeelden irl en veel gelezen hierover, hoe erg dit kan zijn en van hoeveel invloed het kan zijn op je realtie, en ja, inderdaad met alles wat jij ook in zijn gedrag noemt, de achterdocht, de aggressie. Als je nog van hem houdt, besef dan dat je er alleen met hem niet uit komt, zoek hulp!
Everytime you make a typo, the errorists win.
zondag 10 februari 2008 om 20:09
quote:eleonora schreef op 10 februari 2008 @ 10:10:
[...]
Potverdorie vrouw, wat een heftig verhaal.
Denk jij dat zijn oorlogstrauma er iets mee te maken had met zijn gedrag of was zijn oorlogstrauma een excuus voor zijn van nature geweldadige karakter? Mijn ex was ook geweldadig en had geen oorlogstrauma, wel een slechte jeugd en dat werd voor mij een soort doel, om te zorgen dat hij die jeugd kon vergeten maar ik was niet degene die hem kon helpen, er viel niks te helpen. Hij vond zichzelf namelijk prima zoals 'ie was.
Herken je dat?
Mijn ex, waar ik 14 maanden "iets" mee had, gaf als excuus nooit dat ie een oorlogstrauma had, maar zelf vermoed ik wel dat de geschiedenis van zijn land, Libanon, er mee te maken had. Hij was als kind wel geconfronteerd met hele heftige dingen.
Maar ja, ik kon daar niks mee. Ik heb het in die 14 maanden 4 keer uitgemaakt, maar hij zocht me gewoon telkens weer op. Belde 50 keer per dag, liet bloemen bezorgen, met kaartjes van "ik heb spijt", blabla.
Ik was bang voor hem.
Niet voor niks bleek later.
Nou wilde het toeval dat ik bevriend ben met een psycholoog, die werkte bij de RIAGG. Waar hij in therapie was. Zij vertelde me (in het diepste geheim, want ze had per slot van rekening een soort beroepsgeheim ) dat hij was gediagnostiseerd als psychopaat. Een levensgevaarlijk persoon dus.
[...]
Potverdorie vrouw, wat een heftig verhaal.
Denk jij dat zijn oorlogstrauma er iets mee te maken had met zijn gedrag of was zijn oorlogstrauma een excuus voor zijn van nature geweldadige karakter? Mijn ex was ook geweldadig en had geen oorlogstrauma, wel een slechte jeugd en dat werd voor mij een soort doel, om te zorgen dat hij die jeugd kon vergeten maar ik was niet degene die hem kon helpen, er viel niks te helpen. Hij vond zichzelf namelijk prima zoals 'ie was.
Herken je dat?
Mijn ex, waar ik 14 maanden "iets" mee had, gaf als excuus nooit dat ie een oorlogstrauma had, maar zelf vermoed ik wel dat de geschiedenis van zijn land, Libanon, er mee te maken had. Hij was als kind wel geconfronteerd met hele heftige dingen.
Maar ja, ik kon daar niks mee. Ik heb het in die 14 maanden 4 keer uitgemaakt, maar hij zocht me gewoon telkens weer op. Belde 50 keer per dag, liet bloemen bezorgen, met kaartjes van "ik heb spijt", blabla.
Ik was bang voor hem.
Niet voor niks bleek later.
Nou wilde het toeval dat ik bevriend ben met een psycholoog, die werkte bij de RIAGG. Waar hij in therapie was. Zij vertelde me (in het diepste geheim, want ze had per slot van rekening een soort beroepsgeheim ) dat hij was gediagnostiseerd als psychopaat. Een levensgevaarlijk persoon dus.
zondag 10 februari 2008 om 23:11
quote:Zamirah schreef op 10 februari 2008 @ 20:09:
[...]
Mijn ex, waar ik 14 maanden "iets" mee had, gaf als excuus nooit dat ie een oorlogstrauma had, maar zelf vermoed ik wel dat de geschiedenis van zijn land, Libanon, er mee te maken had. Hij was als kind wel geconfronteerd met hele heftige dingen.
Maar ja, ik kon daar niks mee. Ik heb het in die 14 maanden 4 keer uitgemaakt, maar hij zocht me gewoon telkens weer op. Belde 50 keer per dag, liet bloemen bezorgen, met kaartjes van "ik heb spijt", blabla.
Ik was bang voor hem.
Niet voor niks bleek later.
Nou wilde het toeval dat ik bevriend ben met een psycholoog, die werkte bij de RIAGG. Waar hij in therapie was. Zij vertelde me (in het diepste geheim, want ze had per slot van rekening een soort beroepsgeheim ) dat hij was gediagnostiseerd als psychopaat. Een levensgevaarlijk persoon dus.Hey Zamirah je zond me een mailtje zei je maar ik weet niet hoe ik dat terug kan vinden hier want ik ben hier nieuw en ken de site nog niet zo goed, graag zou ik het lezen en vast hartstikke bedankt
[...]
Mijn ex, waar ik 14 maanden "iets" mee had, gaf als excuus nooit dat ie een oorlogstrauma had, maar zelf vermoed ik wel dat de geschiedenis van zijn land, Libanon, er mee te maken had. Hij was als kind wel geconfronteerd met hele heftige dingen.
Maar ja, ik kon daar niks mee. Ik heb het in die 14 maanden 4 keer uitgemaakt, maar hij zocht me gewoon telkens weer op. Belde 50 keer per dag, liet bloemen bezorgen, met kaartjes van "ik heb spijt", blabla.
Ik was bang voor hem.
Niet voor niks bleek later.
Nou wilde het toeval dat ik bevriend ben met een psycholoog, die werkte bij de RIAGG. Waar hij in therapie was. Zij vertelde me (in het diepste geheim, want ze had per slot van rekening een soort beroepsgeheim ) dat hij was gediagnostiseerd als psychopaat. Een levensgevaarlijk persoon dus.Hey Zamirah je zond me een mailtje zei je maar ik weet niet hoe ik dat terug kan vinden hier want ik ben hier nieuw en ken de site nog niet zo goed, graag zou ik het lezen en vast hartstikke bedankt
zondag 10 februari 2008 om 23:19
Omdat we nog veel spullen bij elkaar hebben zullen we elkaar nog moeten zien , gisteren sprak ik hem via msn maar voor hij wat zei werd ik al boos en begon te razen en vroeg hem waarom hij mij dit allemaal aandeed.Hij zei kom maar langs om te praten maar dat weigerde ik natuurlijk en daarna zei ik nou vertel me hier maar op msn waarom je dit allemaal deed.Toen zei hij dat hij zich te erg schaamde.
Vandaag had ik zoiets van nou ik wil het eens van hem horen wie weet kreeg hij bepaalde inzichten ofzo maar jee toen ik hem aan de foon had begon hij een heuse tirannie en zei "jij bent gewoon stikjaloers en dat zal wel een mentale afwijking zijn"ook andere verwijten kwamen er nog en dan de boodschap dat hij het hele weekend zo ziek was geweest(door zijn oorlogstrauma) en dat hij niks gegeten had(want ik had geen boodschappen gedaan) vervolgens zij hij in tegenstelling met zijn vorige boodschap dat hij het hele weekend tegen de oorlog was gaan demonstreren ook zei hij nog dat alles aan mij lag dat ik mentale problemen had want dat hij hartstikke lief was en dat hij mij niet kon helpen met mijn 'afwijkingen' en dat ik een zware last voor hem was na alle ellende die hij al had meegemaakt verscheurde ik hem met mijn 'waanzin' ook nog eens.
Dus met andere woorden hij plaatst al onze problemen buiten zichzelf en in mijn schoenen pff
Vandaag had ik zoiets van nou ik wil het eens van hem horen wie weet kreeg hij bepaalde inzichten ofzo maar jee toen ik hem aan de foon had begon hij een heuse tirannie en zei "jij bent gewoon stikjaloers en dat zal wel een mentale afwijking zijn"ook andere verwijten kwamen er nog en dan de boodschap dat hij het hele weekend zo ziek was geweest(door zijn oorlogstrauma) en dat hij niks gegeten had(want ik had geen boodschappen gedaan) vervolgens zij hij in tegenstelling met zijn vorige boodschap dat hij het hele weekend tegen de oorlog was gaan demonstreren ook zei hij nog dat alles aan mij lag dat ik mentale problemen had want dat hij hartstikke lief was en dat hij mij niet kon helpen met mijn 'afwijkingen' en dat ik een zware last voor hem was na alle ellende die hij al had meegemaakt verscheurde ik hem met mijn 'waanzin' ook nog eens.
Dus met andere woorden hij plaatst al onze problemen buiten zichzelf en in mijn schoenen pff
zondag 10 februari 2008 om 23:22
Das iets wat ik NOOIT zal kunnen begrijpen dat verschil in dezelfde persoon : enerzijds moest hij altijd weten waar ik was, met wie ik sprak en keek kijk mijn gsm na en had mijn wachtwoord van mijn msn maar diezelfde persoon die alles van mij MOEST weten die verborg fotos op zijn pc klikte zijn msn dicht als ik in de buurt kwam , werd woedend als ik vroeg wie hem smste en ging naar een andere kamer als hij telefoon kreeg...kan iemand hier nog een touw aan vastknopen???
zondag 10 februari 2008 om 23:37
Ik kan er geen touw aan vast knopen, maar dat doet er ook niet toe. Jij moet letterlijk een touw aan jezelf vastknopen en jezelf totaal verbieden om nog met hem om te gaan. Die spullen die jullie nog van elkaar hebben? Zet de zijne bij het vuilnis en ga ook niet om jouw spullen zeuren, dat zijn alleen maar smoesjes om weer terug te krabbelen.
Ik heb overigens ook zo'n vriend gehad, en de problemen kwamen toch meer door een cultuurverschil denk ik achteraf. Maar op een bepaald moment was de maat vol en heb ik alle contact verbroken. Allemachtig wat heeft die man me gekwetst, en wat ben ik dolblij dat ik er niet aan ben blijven hangen.
Wat ik je verder dringend, echt dringend aanraad, is om psychisch ook een touw aan jezelf vast te leren knopen. Je moet bij jezelf te rade gaan om erachter te komen waarom dit je partnerkeuze is/was, en waarom je het zo lang hebt volgehouden. Anders loop je nogal een risico met je volgende vriend, dat zou zomaar weer zo'n eikel kunnen zijn. Zoek een goede therapeut en ga dit eens uitzoeken. Echt, doen!
Veel sterkte, D.
Ik heb overigens ook zo'n vriend gehad, en de problemen kwamen toch meer door een cultuurverschil denk ik achteraf. Maar op een bepaald moment was de maat vol en heb ik alle contact verbroken. Allemachtig wat heeft die man me gekwetst, en wat ben ik dolblij dat ik er niet aan ben blijven hangen.
Wat ik je verder dringend, echt dringend aanraad, is om psychisch ook een touw aan jezelf vast te leren knopen. Je moet bij jezelf te rade gaan om erachter te komen waarom dit je partnerkeuze is/was, en waarom je het zo lang hebt volgehouden. Anders loop je nogal een risico met je volgende vriend, dat zou zomaar weer zo'n eikel kunnen zijn. Zoek een goede therapeut en ga dit eens uitzoeken. Echt, doen!
Veel sterkte, D.
zondag 10 februari 2008 om 23:45
quote:Doeschika schreef op 10 februari 2008 @ 23:37:
Ik kan er geen touw aan vast knopen, maar dat doet er ook niet toe. Jij moet letterlijk een touw aan jezelf vastknopen en jezelf totaal verbieden om nog met hem om te gaan. Die spullen die jullie nog van elkaar hebben? Zet de zijne bij het vuilnis en ga ook niet om jouw spullen zeuren, dat zijn alleen maar smoesjes om weer terug te krabbelen.
Ik heb overigens ook zo'n vriend gehad, en de problemen kwamen toch meer door een cultuurverschil denk ik achteraf. Maar op een bepaald moment was de maat vol en heb ik alle contact verbroken. Allemachtig wat heeft die man me gekwetst, en wat ben ik dolblij dat ik er niet aan ben blijven hangen.
Wat ik je verder dringend, echt dringend aanraad, is om psychisch ook een touw aan jezelf vast te leren knopen. Je moet bij jezelf te rade gaan om erachter te komen waarom dit je partnerkeuze is/was, en waarom je het zo lang hebt volgehouden. Anders loop je nogal een risico met je volgende vriend, dat zou zomaar weer zo'n eikel kunnen zijn. Zoek een goede therapeut en ga dit eens uitzoeken. Echt, doen!
Veel sterkte, D.Dank je voor je reactie , kan je aub wat meer over jouw verhaal vertellen wat je aanhaalde , hoe kwetste hij jou dan enzo als ik mag vragen?Ervaringen van anderen kunnen leerzaam zijn, hopelijk laat je wat horen, vast bedankt
Ik kan er geen touw aan vast knopen, maar dat doet er ook niet toe. Jij moet letterlijk een touw aan jezelf vastknopen en jezelf totaal verbieden om nog met hem om te gaan. Die spullen die jullie nog van elkaar hebben? Zet de zijne bij het vuilnis en ga ook niet om jouw spullen zeuren, dat zijn alleen maar smoesjes om weer terug te krabbelen.
Ik heb overigens ook zo'n vriend gehad, en de problemen kwamen toch meer door een cultuurverschil denk ik achteraf. Maar op een bepaald moment was de maat vol en heb ik alle contact verbroken. Allemachtig wat heeft die man me gekwetst, en wat ben ik dolblij dat ik er niet aan ben blijven hangen.
Wat ik je verder dringend, echt dringend aanraad, is om psychisch ook een touw aan jezelf vast te leren knopen. Je moet bij jezelf te rade gaan om erachter te komen waarom dit je partnerkeuze is/was, en waarom je het zo lang hebt volgehouden. Anders loop je nogal een risico met je volgende vriend, dat zou zomaar weer zo'n eikel kunnen zijn. Zoek een goede therapeut en ga dit eens uitzoeken. Echt, doen!
Veel sterkte, D.Dank je voor je reactie , kan je aub wat meer over jouw verhaal vertellen wat je aanhaalde , hoe kwetste hij jou dan enzo als ik mag vragen?Ervaringen van anderen kunnen leerzaam zijn, hopelijk laat je wat horen, vast bedankt
maandag 11 februari 2008 om 01:41
quote:quattro35 schreef op 10 februari 2008 @ 20:20:
De man/vriend van TO heeft geen oorlogstrauma. Hij is gewoon een parasiterende zwaar gestoorde moslim.
*snapt niet hoe een vrouw dit soort gedrag zo lang accepteert*
Twijfeltopic.Volgens mij doet het er niet zo veel toe of hij wel of geen oorlogstrauma heeft. Ook al komt zijn gedrag wel voort uit zijn oorlogstrauma en is hij in zekere zin slachtoffer, dan nog hoef jij je leven daar niet door te laten vern**ken natuurlijk. Dus die vraag, of t'echt is of niet, die lijkt mij redelijk zinloos.
De man/vriend van TO heeft geen oorlogstrauma. Hij is gewoon een parasiterende zwaar gestoorde moslim.
*snapt niet hoe een vrouw dit soort gedrag zo lang accepteert*
Twijfeltopic.Volgens mij doet het er niet zo veel toe of hij wel of geen oorlogstrauma heeft. Ook al komt zijn gedrag wel voort uit zijn oorlogstrauma en is hij in zekere zin slachtoffer, dan nog hoef jij je leven daar niet door te laten vern**ken natuurlijk. Dus die vraag, of t'echt is of niet, die lijkt mij redelijk zinloos.
