Geld & Recht
alle pijlers
Een advocaat zoeken, waar te beginnen?
zondag 9 oktober 2011 om 20:08
Ik ben op zoek naar een advocaat, maar heb echter geen idee waar te beginnen. Ik ben er vrijwel zeker van dat mijn zaak redelijk uniek is en daarnaast heb ik geen idee onder welk soort recht dit kan vallen (en of ik überhaupt wel een zaak heb). Het is een erg lang en ingewikkeld verhaal, hopelijk is het een beetje te volgen.
Mijn vraag aan jullie is: Waar kan ik het beste beginnen met zoeken? Omdat ik een student ben, is het voor mij onmogelijk om de kosten zelf te betalen, weet iemand hoe het zit met pro-bono advocatuur?
Alvast bedankt voor het meedenken,
M-etje
------
Een korte schets van de "zaak":
Ik ben slachtoffer van een Münchausen by Proxy-moeder. Zij heeft mij echter niet lichamelijk ziek gemaakt, maar psychiatrische aandoeningen geveinsd. Mijn moeder deed alles om maar aandacht te krijgen waardoor ik onder andere met mijn "aandoening" (mijn moeder heeft in 1 stoornis haar "rust" gevonden) in kranten, tijdschriften, op nationale televisie en een documentaire ben gekomen. Daarnaast ben ik vanaf mijn 4e in behandeling bij psychiaters/psychologen geweest en heb ik op mijn jeugd anti-depressieva en anti-psychotica geslikt door haar toedoen (dus zonder dat het nodig was).
Ik ben afgelopen week naar een lezing van een oud-hulpverlener van mij geweest. Zij gebruikte videomateriaal waar ik op sta in haar lezingen. Dit doet zij al twee jaar, terwijl zij weet dat de diagnose er niet meer is/nooit had mogen zijn. Zij liegt hier mee dus eigenlijk haar publiek voor. Veel van mijn toekomstige collega's zullen mij in de media of in deze lezing gezien hebben, wat solliciteren voor mij erg lastig zal maken.
Ik volg nu een universitaire studie in de hulpverlening en merk dat veel mensen om mij heen vooroordelen over mij hebben door alle media. (Voor de duidelijkheid: ik heb geen stoornis in wat voor vorm dan ook.)
Wat zou ik willen bereiken?
- een rectificatie in alle media zodat ik niet langer bekend sta als iemand met *een bepaalde stoornis*
- evt. schadevergoeding?? Wegens het niet herkennen van de Münchausen by Proxy-stoornis bij mijn moeder (door geen enkele hulpverlener waarbij ik in "behandeling" ben geweest. Waardoor ik uit huis geplaatst ben, onnodig AD en AP geslikt heb (met suïcidaliteit en zelfverwonding als bijwerking) en nu moeilijkheden ondervindt bij het solliciteren en in mijn latere werk.
Zou ik hier een zaak in kunnen hebben?
Mijn vraag aan jullie is: Waar kan ik het beste beginnen met zoeken? Omdat ik een student ben, is het voor mij onmogelijk om de kosten zelf te betalen, weet iemand hoe het zit met pro-bono advocatuur?
Alvast bedankt voor het meedenken,
M-etje
------
Een korte schets van de "zaak":
Ik ben slachtoffer van een Münchausen by Proxy-moeder. Zij heeft mij echter niet lichamelijk ziek gemaakt, maar psychiatrische aandoeningen geveinsd. Mijn moeder deed alles om maar aandacht te krijgen waardoor ik onder andere met mijn "aandoening" (mijn moeder heeft in 1 stoornis haar "rust" gevonden) in kranten, tijdschriften, op nationale televisie en een documentaire ben gekomen. Daarnaast ben ik vanaf mijn 4e in behandeling bij psychiaters/psychologen geweest en heb ik op mijn jeugd anti-depressieva en anti-psychotica geslikt door haar toedoen (dus zonder dat het nodig was).
Ik ben afgelopen week naar een lezing van een oud-hulpverlener van mij geweest. Zij gebruikte videomateriaal waar ik op sta in haar lezingen. Dit doet zij al twee jaar, terwijl zij weet dat de diagnose er niet meer is/nooit had mogen zijn. Zij liegt hier mee dus eigenlijk haar publiek voor. Veel van mijn toekomstige collega's zullen mij in de media of in deze lezing gezien hebben, wat solliciteren voor mij erg lastig zal maken.
Ik volg nu een universitaire studie in de hulpverlening en merk dat veel mensen om mij heen vooroordelen over mij hebben door alle media. (Voor de duidelijkheid: ik heb geen stoornis in wat voor vorm dan ook.)
Wat zou ik willen bereiken?
- een rectificatie in alle media zodat ik niet langer bekend sta als iemand met *een bepaalde stoornis*
- evt. schadevergoeding?? Wegens het niet herkennen van de Münchausen by Proxy-stoornis bij mijn moeder (door geen enkele hulpverlener waarbij ik in "behandeling" ben geweest. Waardoor ik uit huis geplaatst ben, onnodig AD en AP geslikt heb (met suïcidaliteit en zelfverwonding als bijwerking) en nu moeilijkheden ondervindt bij het solliciteren en in mijn latere werk.
Zou ik hier een zaak in kunnen hebben?
zondag 9 oktober 2011 om 21:27
Een hulpverlener heeft toch zwijgplicht? Hoe kan ze foto en verhaal en gegevens openbaar gebruiken? Daar is denk wel iets aan te doen.
Tegen je moeder, denk er goed overna, je rakelt alles op en je geeft al aan dat je nu niet op pag 1 staat bij google. Na akties weer wel.
Verder, kap al het contact met haar af, dat je dat uberhaubt nog wilde erna.
Besef ook dat Viva altijd met google op pag 1 staat dus dat je weer lang te traceren bent.
Tegen je moeder, denk er goed overna, je rakelt alles op en je geeft al aan dat je nu niet op pag 1 staat bij google. Na akties weer wel.
Verder, kap al het contact met haar af, dat je dat uberhaubt nog wilde erna.
Besef ook dat Viva altijd met google op pag 1 staat dus dat je weer lang te traceren bent.
Als je tot over je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven
zondag 9 oktober 2011 om 21:27
Wat een lange post. Ik ga nu even niet op alles reageren omdat ik veel even op me moet laten inwerken. Wat ik erg lastig vind ik dat ik nu twee dingen hoor van iedereen: een bekende, goede advocaat zoeken en daartegenover zoveel mogelijk zelf proberen te regelen. Dat blijft een keuze die ik zelf zal moeten maken, maar dat maakt het niet minder makkelijk.
Mijn nieuwe huisarts was de eerste hulpverlener die zag dat er iets aan mijn dossier niet klopte. "Wat is er met jouw moeder aan de hand?" vroeg ze mij op het eerste gesprek. Het is dus blijkbaar niet iets dat niet opvalt wanneer je mijn dossier bekijkt.
Mijn nieuwe huisarts was de eerste hulpverlener die zag dat er iets aan mijn dossier niet klopte. "Wat is er met jouw moeder aan de hand?" vroeg ze mij op het eerste gesprek. Het is dus blijkbaar niet iets dat niet opvalt wanneer je mijn dossier bekijkt.
zondag 9 oktober 2011 om 21:31
@Mylene: ik heb meteen even gegoogled, maar kan op de eerste twee pagina's in ieder geval niets vinden.
Dat ik überhaupt nog contact met haar heb gehad, kan ik van mezelf ook niet begrijpen. Blijkbaar blijf je toch loyaal naar je ouders, onafhankelijk van het verleden. Daarnaast is en blijft het moeilijk om te accepteren eigenlijk geen ouders meer te hebben wanneer je het contact verbreekt.
Dat ik überhaupt nog contact met haar heb gehad, kan ik van mezelf ook niet begrijpen. Blijkbaar blijf je toch loyaal naar je ouders, onafhankelijk van het verleden. Daarnaast is en blijft het moeilijk om te accepteren eigenlijk geen ouders meer te hebben wanneer je het contact verbreekt.
zondag 9 oktober 2011 om 21:35
Ik heb geen tips voor je Marieke, maar ik wil wel even zeggen dat je overkomt als een heel sterke vrouw! Ik vind je erg dapper en hoop dat je bereikt wat je wil. Maar zelfs met deze "smet" (weet even niet hoe ik het anders moet formuleren) klink je alsof je er wel gaat komen! Veel succes en een knuffel.
zondag 9 oktober 2011 om 21:51
Hoi Marieke,
Als ik in jou schoenen stond zou ik niet eerst zelf stappen ondernemen, maar een doorverwijzing naar een advocaat vragen via het juridisch loket. Als jou voornaamste doel is te bereiken dat het foto/filmmateriaal wat er van jou gemaakt is niet meer gebruikt gaat worden omdat het jou schaadt, denk ik dat een advocaat meer zal bereiken dan wanneer je zelf aan de slag gaat.
Een 1e oriënterend gesprek met een advocaat is over het algemeen gratis. Mocht je besluiten je zaak in handen te geven van deze advocaat dan kan hij/zij een toevoeging aanvragen bij de raad voor Rechtsbijstand. Je betaalt dan zelf nog een eigen bijdrage, die afhankelijk is van de hoogte van je inkomen. Met een verwijzing via het juridisch loket krijg je nog een korting op de eigen bijdrage.
Succes!
Groet Vonni
Als ik in jou schoenen stond zou ik niet eerst zelf stappen ondernemen, maar een doorverwijzing naar een advocaat vragen via het juridisch loket. Als jou voornaamste doel is te bereiken dat het foto/filmmateriaal wat er van jou gemaakt is niet meer gebruikt gaat worden omdat het jou schaadt, denk ik dat een advocaat meer zal bereiken dan wanneer je zelf aan de slag gaat.
Een 1e oriënterend gesprek met een advocaat is over het algemeen gratis. Mocht je besluiten je zaak in handen te geven van deze advocaat dan kan hij/zij een toevoeging aanvragen bij de raad voor Rechtsbijstand. Je betaalt dan zelf nog een eigen bijdrage, die afhankelijk is van de hoogte van je inkomen. Met een verwijzing via het juridisch loket krijg je nog een korting op de eigen bijdrage.
Succes!
Groet Vonni
zondag 9 oktober 2011 om 22:54
Voor media-gerelateerde zaken vind ik Solv het beste kantoor (even googlen).
Het is een commercieel kantoor dus ik vraag me af of ze toevoegingen (=pro deo) doen, maar dat kun je vragen als je ze belt. Vaak kunnen ze dan ook wel verwijzen naar een goede advocaat in dat rechtsgebied dat wel op toevoegingbasis werkt.
Het is een commercieel kantoor dus ik vraag me af of ze toevoegingen (=pro deo) doen, maar dat kun je vragen als je ze belt. Vaak kunnen ze dan ook wel verwijzen naar een goede advocaat in dat rechtsgebied dat wel op toevoegingbasis werkt.
maandag 10 oktober 2011 om 14:59
quote:marieke1802 schreef op 09 oktober 2011 @ 21:31:
@Mylene: ik heb meteen even gegoogled, maar kan op de eerste twee pagina's in ieder geval niets vinden.
Dat ik überhaupt nog contact met haar heb gehad, kan ik van mezelf ook niet begrijpen. Blijkbaar blijf je toch loyaal naar je ouders, onafhankelijk van het verleden. Daarnaast is en blijft het moeilijk om te accepteren eigenlijk geen ouders meer te hebben wanneer je het contact verbreekt.Die loyaliteit blijft inderdaad, dat is niet vreemd hoor.
@Mylene: ik heb meteen even gegoogled, maar kan op de eerste twee pagina's in ieder geval niets vinden.
Dat ik überhaupt nog contact met haar heb gehad, kan ik van mezelf ook niet begrijpen. Blijkbaar blijf je toch loyaal naar je ouders, onafhankelijk van het verleden. Daarnaast is en blijft het moeilijk om te accepteren eigenlijk geen ouders meer te hebben wanneer je het contact verbreekt.Die loyaliteit blijft inderdaad, dat is niet vreemd hoor.
maandag 10 oktober 2011 om 16:53
Mm, lastig. Het punt is dat rectificaties alleen kunnen worden afgedwongen door een vonnis. Dan moet je dus eerst een rechtszaak aanspannen, die winnen en daarna moet de verliezer (aannemend dat de publicerende partij inderdaad de verliezer wordt) de rectificatie plaatsen. Is die partij een krant of TV-zender, dan doen ze dat gewoon in de eigen publicatie - is het een ander, dan moet die persoon advertentieruimte kopen.
De uitvoering is dus een lang traject, en daar komt bij dat je iedereen apart zal moeten dagvaarden. Dus alle publicaties waarin jij voorkomt. Als je dat allemaal zou lukken, zegt dat nog niets over toekomstige publicaties: je krijgt namelijk never nooit al van te voren een publicatieverbod toegewezen (dat zou censuur zijn): je zult er elke keer weer achteraan moeten gaan en dat levert elke keer weer nieuwe publiciteit op.
Behalve dat die strijd niet te winnen is, heb je daar ook het geld niet voor. Reken niet teveel op gesubsidieerde rechtsbijstand: je betaalt in ieder geval een eigen bijdrage, en als je ooit een schadevergoeding zou krijgen toegewezen, moet je die ook meteen gebruiken om de werkelijke kosten van de rechtsbijstand alsnog te betalen. Als je verliest en wordt veroordeeld tot betaling kosten tegenpartij, voorziet de toevoeging daar niet in en moet je alsnog zelf betalen. Ik zou die advocatenroute dus afraden. Voor een advocaat maakt het niets uit: uurtje factuurtje, het is zijn werk. Hij wil zichzelf vast wel helpen. Zichzelf, niet jou - want jou helpen loopt niet via juristerij.
Verder geldt, denk ik, de basiswet van PR crisismanagement: ga niet in verweer, want dat rakelt alleen maar de discussie op. Creeer zelf positief nieuws. Zorg dat je je studie goed afrondt. Word specialist op het gebied van MBP. Als iemand je aanspreekt op die documentaires, leg je uit dat dit precies de reden is voor de keus van jouw specialisatie. En inderdaad, de handige, snelle oplossing: als het nu zo is, dat als iemand jij googelt er meteen op de eerste pagina's een bericht komt over domme documentaires, verander dan je naam. Hoeft maar een paar letters, dat is al genoeg.
Ga verder met je leven en besteed geen energie aan dit soort rottigheid. Je bent er straks jaren mee bezig, het wordt het draaipunt van je leven, en als je pech hebt, is het straks zo dat "men" zegt: Marieke1802: dat was toch die autist die zo vaak op TV is te zien? Zet er een punt achter.
De uitvoering is dus een lang traject, en daar komt bij dat je iedereen apart zal moeten dagvaarden. Dus alle publicaties waarin jij voorkomt. Als je dat allemaal zou lukken, zegt dat nog niets over toekomstige publicaties: je krijgt namelijk never nooit al van te voren een publicatieverbod toegewezen (dat zou censuur zijn): je zult er elke keer weer achteraan moeten gaan en dat levert elke keer weer nieuwe publiciteit op.
Behalve dat die strijd niet te winnen is, heb je daar ook het geld niet voor. Reken niet teveel op gesubsidieerde rechtsbijstand: je betaalt in ieder geval een eigen bijdrage, en als je ooit een schadevergoeding zou krijgen toegewezen, moet je die ook meteen gebruiken om de werkelijke kosten van de rechtsbijstand alsnog te betalen. Als je verliest en wordt veroordeeld tot betaling kosten tegenpartij, voorziet de toevoeging daar niet in en moet je alsnog zelf betalen. Ik zou die advocatenroute dus afraden. Voor een advocaat maakt het niets uit: uurtje factuurtje, het is zijn werk. Hij wil zichzelf vast wel helpen. Zichzelf, niet jou - want jou helpen loopt niet via juristerij.
Verder geldt, denk ik, de basiswet van PR crisismanagement: ga niet in verweer, want dat rakelt alleen maar de discussie op. Creeer zelf positief nieuws. Zorg dat je je studie goed afrondt. Word specialist op het gebied van MBP. Als iemand je aanspreekt op die documentaires, leg je uit dat dit precies de reden is voor de keus van jouw specialisatie. En inderdaad, de handige, snelle oplossing: als het nu zo is, dat als iemand jij googelt er meteen op de eerste pagina's een bericht komt over domme documentaires, verander dan je naam. Hoeft maar een paar letters, dat is al genoeg.
Ga verder met je leven en besteed geen energie aan dit soort rottigheid. Je bent er straks jaren mee bezig, het wordt het draaipunt van je leven, en als je pech hebt, is het straks zo dat "men" zegt: Marieke1802: dat was toch die autist die zo vaak op TV is te zien? Zet er een punt achter.
maandag 10 oktober 2011 om 21:27
maandag 10 oktober 2011 om 21:47
