Geld & Recht
alle pijlers
Scheiden als thuisblijfmoeder
donderdag 13 oktober 2011 om 13:59
Mijn aanstaande ex en ik willen scheiden. Sinds onze oudste geboren is ben ik volledig thuis. Ik heb dus geen eigen inkomen.
Nu we willen scheiden is dat een probleem. Ik probeer wel werk te zoeken, maar het valt niet echt mee. Nu dacht ik dat ik zolang een bijstandsuitkering aan kan vragen. Maar zolang ik nog samen met mijn ex op 1 adres woon, gaat dat niet.
Dus op naar de woningbouw. Maar die geven me geen woning zolang ik geen inkomen heb.
Is er hier iemand die weet hoe ik moet handelen? Misschien uit eigen ervaring? Misschien iemand die bij het uwv/gemeente/woingbouw werkt?
Nu we willen scheiden is dat een probleem. Ik probeer wel werk te zoeken, maar het valt niet echt mee. Nu dacht ik dat ik zolang een bijstandsuitkering aan kan vragen. Maar zolang ik nog samen met mijn ex op 1 adres woon, gaat dat niet.
Dus op naar de woningbouw. Maar die geven me geen woning zolang ik geen inkomen heb.
Is er hier iemand die weet hoe ik moet handelen? Misschien uit eigen ervaring? Misschien iemand die bij het uwv/gemeente/woingbouw werkt?
donderdag 13 oktober 2011 om 18:22
@ TO: ik weet niet waar je in het Noorden woont. Maar ik weet dat Randstad laatst nog heel veel data-entry medewerkers zocht voor de ING in Leeuwarden. En dat betrof met name werk in de avonduren. Mocht Leeuwarden uit de richting zijn, er zit ook een ING in Groningen, misschien is dat dan ook nog een optie voor je. Sowieso zitten er in zowel Leeuwarden als Groningen erg veel callcentra. Er is daar vast wel een waar je aan de slag kunt (zeker in de weekenden/avonduren).
donderdag 13 oktober 2011 om 18:24
donderdag 13 oktober 2011 om 19:43
Manderley, het is lastig als je midden in de scheiding zit, maar probeer op de lange termijn te denken. Je wilt nu werk voor 's avonds en in het weekend: dat is uitgaande van de huidige situatie, waarin je man fulltime werkt en de kinderen niet opvangt.
Voor de toekomst - en dan hebben we het waarschijnlijk over zeker 10 jaar - moet je een regeling hebben die lang meegaat. Jij zal waarschijnlijk jouw werktijden niet op die van je ex blijven afstemmen en dat is ook nergens voor nodig. Het beperkt jou onnodig in je verdienmogelijkheden en dat betekent ook dat je langer financieel afhankelijk blijft van je ex.
Jullie moeten nu ook besluiten wat voor regeling jullie voor de kinderen gaan treffen. Een regeling waarin jij de kinderen overdag ziet en de vader 's avonds en in het weekend is op lange termijn niet haalbaar. Probeer na te denken over wat voor werk je op termijn zou willen doen (een administratieve functie?) en stem de regeling daarop af.
Voor de toekomst - en dan hebben we het waarschijnlijk over zeker 10 jaar - moet je een regeling hebben die lang meegaat. Jij zal waarschijnlijk jouw werktijden niet op die van je ex blijven afstemmen en dat is ook nergens voor nodig. Het beperkt jou onnodig in je verdienmogelijkheden en dat betekent ook dat je langer financieel afhankelijk blijft van je ex.
Jullie moeten nu ook besluiten wat voor regeling jullie voor de kinderen gaan treffen. Een regeling waarin jij de kinderen overdag ziet en de vader 's avonds en in het weekend is op lange termijn niet haalbaar. Probeer na te denken over wat voor werk je op termijn zou willen doen (een administratieve functie?) en stem de regeling daarop af.
Ga in therapie!
vrijdag 14 oktober 2011 om 05:58
Dus op naar de woningbouw. Maar die geven me geen woning zolang ik geen inkomen heb.
Datis onzin. Een vriendin van mij zat in dezelfde situatie. De woningbouw wist ook wel dat ze minimaal een bijstandsuitkering zou krijgenals ze zelfstandig zou wonen. Ze heeft dus gewoon een huis gekregen, en per die datum dus idd een bijstandsuitkering.
Datis onzin. Een vriendin van mij zat in dezelfde situatie. De woningbouw wist ook wel dat ze minimaal een bijstandsuitkering zou krijgenals ze zelfstandig zou wonen. Ze heeft dus gewoon een huis gekregen, en per die datum dus idd een bijstandsuitkering.
vrijdag 14 oktober 2011 om 08:19
vrijdag 14 oktober 2011 om 08:39
Dubio, bedankt dat je me er op wijst. Ik denk inderdaad vooral op de korte termijn. Dat komt ook omdat ik het liefst een vervolgstudie zou willen volgen, en daarna een eigen praktijk beginnen, zodat ik mijn werk kan combineren met mijn gezin.
En iedereen vind het woningbouw-bijstand verhaal belachelijk. De woningbouw ook. Maar omdat ex en ik een koophuis hebben hij een eigen bedrijf, wil de bijstand niet op voorhand de procedure starten. Ik moet eerst een andere woning/adres hebben. En dan is het nog afwachten of ik een uitkering krijg.
Er zijn genoeg vrouwen in een soortgelijke situatie die wel een uitkerig krijgen, maar ik niet. Ook de woningbouw vind het vreemd. Zij hebben ook nog gebeld met het uwv, maar die waren resoluut en het antwoord blijft nee.
Ik zou willen dat het niet zo was.
En iedereen vind het woningbouw-bijstand verhaal belachelijk. De woningbouw ook. Maar omdat ex en ik een koophuis hebben hij een eigen bedrijf, wil de bijstand niet op voorhand de procedure starten. Ik moet eerst een andere woning/adres hebben. En dan is het nog afwachten of ik een uitkering krijg.
Er zijn genoeg vrouwen in een soortgelijke situatie die wel een uitkerig krijgen, maar ik niet. Ook de woningbouw vind het vreemd. Zij hebben ook nog gebeld met het uwv, maar die waren resoluut en het antwoord blijft nee.
Ik zou willen dat het niet zo was.
vrijdag 14 oktober 2011 om 09:06
quote:ritmeester schreef op 14 oktober 2011 @ 00:27:
[...]
jammer voor mij? Ach gut wat ben jij sneu zeg, niet te geloven.
Op een normale manier had ik de discussie best graag aangegaan want misschien is het me niet gelukt me uit te drukken zoals ik dat bedoeld had. Maar dat betekent niet dat mijn bijdragen minder zinvol zijn dan die van een ander.
Maar als je me sneu gaat noemen heb ik daar weinig zin meer in.
[...]
jammer voor mij? Ach gut wat ben jij sneu zeg, niet te geloven.
Op een normale manier had ik de discussie best graag aangegaan want misschien is het me niet gelukt me uit te drukken zoals ik dat bedoeld had. Maar dat betekent niet dat mijn bijdragen minder zinvol zijn dan die van een ander.
Maar als je me sneu gaat noemen heb ik daar weinig zin meer in.
vrijdag 14 oktober 2011 om 09:22
Beste TO, allereerst veel sterkte want een scheding lijkt me vreselijk. Moet je naast alle emotionele ellende dus ook nog praktisch blijven. Mijn vraag is deze: Je zoekt werk met name in de avonduren en het weekend. Dat houdt in dat jij je nu al aan gaat passen aan je expartner. Dat zou mijn keuze niet zijn. Jij moet inleveren en aanpassen, hij dan ook! De werkuren die jij voorstelt verkleinen denk ik de kans op het vinden van een redelijk betaalde baan met vooruitzichten. Zoek in je omgeving iemand die de zaken zonder alle emotionele bagage kan overzien en die je helpt. Anders ga je nu beslissingen nemen die in de toekomst nadelig voor je uit kunnen vallen.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
vrijdag 14 oktober 2011 om 09:31
quote:sweetfirefly schreef op 14 oktober 2011 @ 09:22:
Beste TO, allereerst veel sterkte want een scheding lijkt me vreselijk. Moet je naast alle emotionele ellende dus ook nog praktisch blijven. Mijn vraag is deze: Je zoekt werk met name in de avonduren en het weekend. Dat houdt in dat jij je nu al aan gaat passen aan je expartner. Dat zou mijn keuze niet zijn. Jij moet inleveren en aanpassen, hij dan ook! De werkuren die jij voorstelt verkleinen denk ik de kans op het vinden van een redelijk betaalde baan met vooruitzichten. Zoek in je omgeving iemand die de zaken zonder alle emotionele bagage kan overzien en die je helpt. Anders ga je nu beslissingen nemen die in de toekomst nadelig voor je uit kunnen vallen.Helemaal eens met je post sweetfirefly. Inderdaad to stel je niet afhankelijk van zijn werktijden en beschikbaarheid op. Je gaat je hiermee echt beperken in je eigen mogelijkheden geloof me! Hij zal ook concessies moeten doen.
Beste TO, allereerst veel sterkte want een scheding lijkt me vreselijk. Moet je naast alle emotionele ellende dus ook nog praktisch blijven. Mijn vraag is deze: Je zoekt werk met name in de avonduren en het weekend. Dat houdt in dat jij je nu al aan gaat passen aan je expartner. Dat zou mijn keuze niet zijn. Jij moet inleveren en aanpassen, hij dan ook! De werkuren die jij voorstelt verkleinen denk ik de kans op het vinden van een redelijk betaalde baan met vooruitzichten. Zoek in je omgeving iemand die de zaken zonder alle emotionele bagage kan overzien en die je helpt. Anders ga je nu beslissingen nemen die in de toekomst nadelig voor je uit kunnen vallen.Helemaal eens met je post sweetfirefly. Inderdaad to stel je niet afhankelijk van zijn werktijden en beschikbaarheid op. Je gaat je hiermee echt beperken in je eigen mogelijkheden geloof me! Hij zal ook concessies moeten doen.
vrijdag 14 oktober 2011 om 09:49
To, kan je niet tijdelijk je op een ander postadres inschrijven? Eventueel zelfs bij een instantie als het leger des heils ofzo? Of een studentenkamer?Misschien dat je dan, omdat je dan op een ander adres woont wel in aanmerking kan komen voor een tijdelijke uitkering en daarmee dan ook voor een woning van de woningbouw?
Ben je nog on speaking terms met je as ex? Zo ja vraag dan nu alvast financiele gegevens van zijn bedrijf op, want anders heeft hij straks vast geen inkomen om alimentatie (voor de kinderen of voor jou) van te betalen.
Ben je nog on speaking terms met je as ex? Zo ja vraag dan nu alvast financiele gegevens van zijn bedrijf op, want anders heeft hij straks vast geen inkomen om alimentatie (voor de kinderen of voor jou) van te betalen.
vrijdag 14 oktober 2011 om 10:04
quote:Marielle29 schreef op 14 oktober 2011 @ 09:06:
[...]
Op een normale manier had ik de discussie best graag aangegaan want misschien is het me niet gelukt me uit te drukken zoals ik dat bedoeld had. Maar dat betekent niet dat mijn bijdragen minder zinvol zijn dan die van een ander.
Maar als je me sneu gaat noemen heb ik daar weinig zin meer in.Als ik mensen sneu vind is mijn zin allang over. We zijn het dus eens.
[...]
Op een normale manier had ik de discussie best graag aangegaan want misschien is het me niet gelukt me uit te drukken zoals ik dat bedoeld had. Maar dat betekent niet dat mijn bijdragen minder zinvol zijn dan die van een ander.
Maar als je me sneu gaat noemen heb ik daar weinig zin meer in.Als ik mensen sneu vind is mijn zin allang over. We zijn het dus eens.
vrijdag 14 oktober 2011 om 10:12
quote:[TO nie zelf voor inkomen kan zorgen, ze echt vast mag rekenen op bijstand. Nie als toevallige gunst, maar als recht.Grote misvatting: er bestaat geen recht op bijstand want bijstand moet je zien als gift/gunst. Pas als je premie hebt betaald voor een verzekering, zoals in het geval van WW, dan heb je er recht op.
You can fool all the people some of the time, and some of the people all the time, but you cannot fool all the people all the time.
vrijdag 14 oktober 2011 om 10:19
quote:Cameron10 schreef op 14 oktober 2011 @ 10:12:
[...]
Grote misvatting: er bestaat geen recht op bijstand want bijstand moet je zien als gift/gunst. Pas als je premie hebt betaald voor een verzekering, zoals in het geval van WW, dan heb je er recht op.
Nee hoor, helemaal geen misvatting.
Juridisch gezien is bijstand gewoon een recht. Moreel gezien is het dat wat mij betreft ook. Dat jij dat, moreel gezien, anders ziet, is natuurlijk prima, maar dat maakt mijn opvatting niet tot een misvatting. En nogmaals, juridisch gezien is het gewoon een recht.
Het leuke van de WW is dan weer dat dat een omslagstelsel is, dus om dat nu als voorbeeld van een recht aan te voeren is niet al te sterk. Ja, je hebt recht op WW, maar er is geen sprake van dat je dat recht opbouwt door het betalen van premie. Je recht op WW is in essentie niet anders dan je recht op bijstand.
[...]
Grote misvatting: er bestaat geen recht op bijstand want bijstand moet je zien als gift/gunst. Pas als je premie hebt betaald voor een verzekering, zoals in het geval van WW, dan heb je er recht op.
Nee hoor, helemaal geen misvatting.
Juridisch gezien is bijstand gewoon een recht. Moreel gezien is het dat wat mij betreft ook. Dat jij dat, moreel gezien, anders ziet, is natuurlijk prima, maar dat maakt mijn opvatting niet tot een misvatting. En nogmaals, juridisch gezien is het gewoon een recht.
Het leuke van de WW is dan weer dat dat een omslagstelsel is, dus om dat nu als voorbeeld van een recht aan te voeren is niet al te sterk. Ja, je hebt recht op WW, maar er is geen sprake van dat je dat recht opbouwt door het betalen van premie. Je recht op WW is in essentie niet anders dan je recht op bijstand.
vrijdag 14 oktober 2011 om 10:24
TO,volgens mij zoekt TNT altijd wel postbezorgers.Misschien is dat iets?
Verder eens met een aantal bovenstaande posters : kijk verder vooruit dan alleen de komende maanden.
Probeer om volledig op eigen benen te gaan staan.Je weet maar nooit hoe zaken gaan lopen en hoe de verhoudingen over een poosje tussen jullie zijn.
Zoek werk en een vorm van kinderopvang wat jij met elkaar kunt combineren en bouw niet (te veel) op je ex.
Sterkte!
Verder eens met een aantal bovenstaande posters : kijk verder vooruit dan alleen de komende maanden.
Probeer om volledig op eigen benen te gaan staan.Je weet maar nooit hoe zaken gaan lopen en hoe de verhoudingen over een poosje tussen jullie zijn.
Zoek werk en een vorm van kinderopvang wat jij met elkaar kunt combineren en bouw niet (te veel) op je ex.
Sterkte!
vrijdag 14 oktober 2011 om 10:39
quote:Sgaaaaaaaaaapie_returns schreef op 13 oktober 2011 @ 15:12:
@ ritmeester, ik hoop mijn werk leven lang aan dat potje te betalen en er nooit afhankelijk van te worden. Maar ik vind dat vrouwen die beslissen niet meer te werken er niet zomaar van uit mogen gaan dat ze als het mis gaat wel door de maatschappij opgevangen worden.
Soms lees je een post waarvan je denkt....daar moet ik gewoon op reageren. Zo ook bij deze dus.
Ik denk dat het niet uitmaakt hoe jij voor je kinderen zorgt maar dat je altijd gebruik mag maken van de maatschappelijke opvang. Mijn moeder is thuisgebleven voor ons omdat zij ons een gezellig en onbezorgde jeugd wilde geven. Iemand die er was als ik thuis kwam uit school. Een plek waar ik me gewenst en veilig voelde. Er was altijd iemand thuis. Als kind gepest worden en dan direct naar huis kunnen hollen en dat daar je veilige moeder was. Nare ervaring gehad op school en dat direct thuis kunnen uiten. Snachts thuis komen van het stappen en gelijk je ei kwijt kunnen bij je moeder. Zij bleef wakker tot wij veilig thuis waren omdat zij niet hoefde te werken.
Later is zij een paar dagen gaan werken. Wij konden onszelf wel bedruipen en hadden de basis al goed aangeleerd. Toch vond ik het erg ongezellig om in een leeg huis thuis te komen.
Tegenwoordig ben je haast verplicht om samen te werken om alles rond te kunnen breien. Of de kinderen daar ook last van hebben weet ik niet. Het is een andere tijd en zij weten niet beter. Persoonlijk denk ik wel dat je als kind een bepaalde veiligheid en onbezorgdheid mist. Een lerares, kdv leidster, oppasmoeder ed is toch je eigen moeder of vader niet. Maar wat je niet weet mis je niet zeggen ze weleens.
Ik ben heel gelukkig geweest met deze aanpak van mijn ouders. Ik had het vreselijk gevonden als mijn ouders zouden gaan scheiden en de maatschappij zou haar in de kou laten staan omdat zij ervoor gekozen had om zich te richten op onze veiligheid en stabiliteit. Wij zijn geworden wie we nu zijn mede door haar keuzes in de opvoeding en ik ben erg goed terecht gekomen al zeg ik het zelf.
@ ritmeester, ik hoop mijn werk leven lang aan dat potje te betalen en er nooit afhankelijk van te worden. Maar ik vind dat vrouwen die beslissen niet meer te werken er niet zomaar van uit mogen gaan dat ze als het mis gaat wel door de maatschappij opgevangen worden.
Soms lees je een post waarvan je denkt....daar moet ik gewoon op reageren. Zo ook bij deze dus.
Ik denk dat het niet uitmaakt hoe jij voor je kinderen zorgt maar dat je altijd gebruik mag maken van de maatschappelijke opvang. Mijn moeder is thuisgebleven voor ons omdat zij ons een gezellig en onbezorgde jeugd wilde geven. Iemand die er was als ik thuis kwam uit school. Een plek waar ik me gewenst en veilig voelde. Er was altijd iemand thuis. Als kind gepest worden en dan direct naar huis kunnen hollen en dat daar je veilige moeder was. Nare ervaring gehad op school en dat direct thuis kunnen uiten. Snachts thuis komen van het stappen en gelijk je ei kwijt kunnen bij je moeder. Zij bleef wakker tot wij veilig thuis waren omdat zij niet hoefde te werken.
Later is zij een paar dagen gaan werken. Wij konden onszelf wel bedruipen en hadden de basis al goed aangeleerd. Toch vond ik het erg ongezellig om in een leeg huis thuis te komen.
Tegenwoordig ben je haast verplicht om samen te werken om alles rond te kunnen breien. Of de kinderen daar ook last van hebben weet ik niet. Het is een andere tijd en zij weten niet beter. Persoonlijk denk ik wel dat je als kind een bepaalde veiligheid en onbezorgdheid mist. Een lerares, kdv leidster, oppasmoeder ed is toch je eigen moeder of vader niet. Maar wat je niet weet mis je niet zeggen ze weleens.
Ik ben heel gelukkig geweest met deze aanpak van mijn ouders. Ik had het vreselijk gevonden als mijn ouders zouden gaan scheiden en de maatschappij zou haar in de kou laten staan omdat zij ervoor gekozen had om zich te richten op onze veiligheid en stabiliteit. Wij zijn geworden wie we nu zijn mede door haar keuzes in de opvoeding en ik ben erg goed terecht gekomen al zeg ik het zelf.
vrijdag 14 oktober 2011 om 10:49
quote:Manderley schreef op 13 oktober 2011 @ 16:51:
Jullie reageren snel en ik ga niet op iedereen persoonlijk reageren.
Even in het kort, Toen ik mijn diploma haalde, ben ik op zoek gegaan naar werk. Maar ik kon eerst geen administratief werk vinden, ben in een call-center aan de slag gegaan. Toen ik met bevallingsverlof ging, werkte ik daar nog. Dus daarom heb ik geen relevante werkervaring.
Ik ben op zoek naar werk in het noorden van het land. Aan werken in de thuiszorg had ik nog niet gedacht en daar zal ik ook eens naar kijken. Mijn voorkeur gaat uit naar grotendeels werken in weekend en avonduren, zodat mijn ex dan bij de kinderen kan zijn.
Maar ik stelde mijn vraag ook vooral om te kijken of ik deze eerste periode kan overbruggen.
Ik weet dat er voor- en tegenstanders zijn van thuisblijfmoeders. Dat is een keuze die wij samen hebben gemaakt en daar ondervind ik nu de gevolgen van. Ik vind het niet nodig om me in die discussie hier te mengen, omdat ik nog steeds achter die keuze sta. Op korte termijn wordt het lastig, maar ik wil straks zeker kijken om werk te zoeken wat ik kan combineren met mijn kinderen.
Bij werken in het weekend en avonduren kan je ook kijken naar:
-beveiliging
-thuiszorg
-verzorgings of verpleeghuis
-gehandicaptenzorg
-benzinepomp
-koopavonden en zaterdag en zondagen in de supermarkt
-brandweer (als je 2x 24 uur werkt heb je meer dan een fulltime baan en maar 2 dagen weg van huis)
- politie
Met name in de zorg kan je solliciteren en als leerling aangenomen worden. Met 3 jaar heb je je diploma en kan je aan de slag. Op school is de eerste lichting uwv mensen bezig aan de opleiding.
Jullie reageren snel en ik ga niet op iedereen persoonlijk reageren.
Even in het kort, Toen ik mijn diploma haalde, ben ik op zoek gegaan naar werk. Maar ik kon eerst geen administratief werk vinden, ben in een call-center aan de slag gegaan. Toen ik met bevallingsverlof ging, werkte ik daar nog. Dus daarom heb ik geen relevante werkervaring.
Ik ben op zoek naar werk in het noorden van het land. Aan werken in de thuiszorg had ik nog niet gedacht en daar zal ik ook eens naar kijken. Mijn voorkeur gaat uit naar grotendeels werken in weekend en avonduren, zodat mijn ex dan bij de kinderen kan zijn.
Maar ik stelde mijn vraag ook vooral om te kijken of ik deze eerste periode kan overbruggen.
Ik weet dat er voor- en tegenstanders zijn van thuisblijfmoeders. Dat is een keuze die wij samen hebben gemaakt en daar ondervind ik nu de gevolgen van. Ik vind het niet nodig om me in die discussie hier te mengen, omdat ik nog steeds achter die keuze sta. Op korte termijn wordt het lastig, maar ik wil straks zeker kijken om werk te zoeken wat ik kan combineren met mijn kinderen.
Bij werken in het weekend en avonduren kan je ook kijken naar:
-beveiliging
-thuiszorg
-verzorgings of verpleeghuis
-gehandicaptenzorg
-benzinepomp
-koopavonden en zaterdag en zondagen in de supermarkt
-brandweer (als je 2x 24 uur werkt heb je meer dan een fulltime baan en maar 2 dagen weg van huis)
- politie
Met name in de zorg kan je solliciteren en als leerling aangenomen worden. Met 3 jaar heb je je diploma en kan je aan de slag. Op school is de eerste lichting uwv mensen bezig aan de opleiding.
vrijdag 14 oktober 2011 om 11:01
als je in de zorg werkt, moet je beschikbaar zijn voor alle diensten hoor. Tenminste, bij ons is het niet mogelijk je alleen voor de avonden te laten inroosteren.
Een avonddienst begint bij ons trouwens al 's middags.
Ik ben het verder eens met de forummers die zeggen dat ze zich helemaal niet met beperken tot avond- en weekendwerk. Waarom moet zij al haar werkuren om haar ex heen gaan plooien? Hij kan ook voor haar wel wat concessies doen.
Een avonddienst begint bij ons trouwens al 's middags.
Ik ben het verder eens met de forummers die zeggen dat ze zich helemaal niet met beperken tot avond- en weekendwerk. Waarom moet zij al haar werkuren om haar ex heen gaan plooien? Hij kan ook voor haar wel wat concessies doen.
vrijdag 14 oktober 2011 om 11:47
is het een optie dat je naar school gaat en je a.s. ex een bijdrage vraagt voor levensonderhoud . Ik weet niet (of ik lees niet goed) of je nog on speaking terms staat ? Zo kan wellicht omscholen of bijscholen zodat je kansen op een baan vergroot worden en dat je daarna financieel onafhankelijk kan zijn.. Misschien wel een constructie met Partnerallimentatie totdat je werk hebt ? Een clausule laten opnemen in het convenant ?
vrijdag 14 oktober 2011 om 12:20
quote:somana schreef op 14 oktober 2011 @ 10:39:
[...]
Soms lees je een post waarvan je denkt....daar moet ik gewoon op reageren. Zo ook bij deze dus.
Ik denk dat het niet uitmaakt hoe jij voor je kinderen zorgt maar dat je altijd gebruik mag maken van de maatschappelijke opvang. Mijn moeder is thuisgebleven voor ons omdat zij ons een gezellig en onbezorgde jeugd wilde geven. Iemand die er was als ik thuis kwam uit school. Een plek waar ik me gewenst en veilig voelde. Er was altijd iemand thuis. Als kind gepest worden en dan direct naar huis kunnen hollen en dat daar je veilige moeder was. Nare ervaring gehad op school en dat direct thuis kunnen uiten. Snachts thuis komen van het stappen en gelijk je ei kwijt kunnen bij je moeder. Zij bleef wakker tot wij veilig thuis waren omdat zij niet hoefde te werken.
Later is zij een paar dagen gaan werken. Wij konden onszelf wel bedruipen en hadden de basis al goed aangeleerd. Toch vond ik het erg ongezellig om in een leeg huis thuis te komen.
Tegenwoordig ben je haast verplicht om samen te werken om alles rond te kunnen breien. Of de kinderen daar ook last van hebben weet ik niet. Het is een andere tijd en zij weten niet beter. Persoonlijk denk ik wel dat je als kind een bepaalde veiligheid en onbezorgdheid mist. Een lerares, kdv leidster, oppasmoeder ed is toch je eigen moeder of vader niet. Maar wat je niet weet mis je niet zeggen ze weleens.
Ik ben heel gelukkig geweest met deze aanpak van mijn ouders. Ik had het vreselijk gevonden als mijn ouders zouden gaan scheiden en de maatschappij zou haar in de kou laten staan omdat zij ervoor gekozen had om zich te richten op onze veiligheid en stabiliteit. Wij zijn geworden wie we nu zijn mede door haar keuzes in de opvoeding en ik ben erg goed terecht gekomen al zeg ik het zelf.
Mijn moeder werkte, net als mijn vader, 40 uur en ik ben ook uitstekend terecht gekomen, dankje.
maar of kinderen wel of niet goed terechtkomen, heeft mijns inziens weinig te maken met wel of niet werkende ouders. Wel met een aantal oorzaken opgeteld. Ik zag in mijn omgeving meerdere kinderen 'ontsporen', waarvan de moeder juist thuis was. Dat moet ook wel want van de generaties dat moeders juist thuis waren, is heus niet iedereen goed terecht gekomen. Werkende moeders, in tegenstelling tot werkende vaders, krijgen hier altijd wel weer de schuld van. Belachelijk, in mijn ogen
[...]
Soms lees je een post waarvan je denkt....daar moet ik gewoon op reageren. Zo ook bij deze dus.
Ik denk dat het niet uitmaakt hoe jij voor je kinderen zorgt maar dat je altijd gebruik mag maken van de maatschappelijke opvang. Mijn moeder is thuisgebleven voor ons omdat zij ons een gezellig en onbezorgde jeugd wilde geven. Iemand die er was als ik thuis kwam uit school. Een plek waar ik me gewenst en veilig voelde. Er was altijd iemand thuis. Als kind gepest worden en dan direct naar huis kunnen hollen en dat daar je veilige moeder was. Nare ervaring gehad op school en dat direct thuis kunnen uiten. Snachts thuis komen van het stappen en gelijk je ei kwijt kunnen bij je moeder. Zij bleef wakker tot wij veilig thuis waren omdat zij niet hoefde te werken.
Later is zij een paar dagen gaan werken. Wij konden onszelf wel bedruipen en hadden de basis al goed aangeleerd. Toch vond ik het erg ongezellig om in een leeg huis thuis te komen.
Tegenwoordig ben je haast verplicht om samen te werken om alles rond te kunnen breien. Of de kinderen daar ook last van hebben weet ik niet. Het is een andere tijd en zij weten niet beter. Persoonlijk denk ik wel dat je als kind een bepaalde veiligheid en onbezorgdheid mist. Een lerares, kdv leidster, oppasmoeder ed is toch je eigen moeder of vader niet. Maar wat je niet weet mis je niet zeggen ze weleens.
Ik ben heel gelukkig geweest met deze aanpak van mijn ouders. Ik had het vreselijk gevonden als mijn ouders zouden gaan scheiden en de maatschappij zou haar in de kou laten staan omdat zij ervoor gekozen had om zich te richten op onze veiligheid en stabiliteit. Wij zijn geworden wie we nu zijn mede door haar keuzes in de opvoeding en ik ben erg goed terecht gekomen al zeg ik het zelf.
Mijn moeder werkte, net als mijn vader, 40 uur en ik ben ook uitstekend terecht gekomen, dankje.
maar of kinderen wel of niet goed terechtkomen, heeft mijns inziens weinig te maken met wel of niet werkende ouders. Wel met een aantal oorzaken opgeteld. Ik zag in mijn omgeving meerdere kinderen 'ontsporen', waarvan de moeder juist thuis was. Dat moet ook wel want van de generaties dat moeders juist thuis waren, is heus niet iedereen goed terecht gekomen. Werkende moeders, in tegenstelling tot werkende vaders, krijgen hier altijd wel weer de schuld van. Belachelijk, in mijn ogen
Later is nu
vrijdag 14 oktober 2011 om 12:29
inderdaad dreamer, ik ben met een fultime werkende moeder (gescheiden, vader zagen we nooit meer) ook goed terecht gekomen.
Ik heb er juist van geleerd dat je als vrouw er maar beter voor kan zorgen dat je in alle opzichten onafhankelijk moet kunnen zijn.
Mijn moeder heeft vriendinnen die wel al tig jaar getrouwd zijn en die durven bijvoorbeeld geen auto te rijden buiten hun vertrouwde omgeving, want dat doet hun man altijd. Of ze gaan al jaren naar dezelfde camping, want dat wil hun man. Zelf willen ze eigenlijk graag eens ergens anders heen of een avontuurlijke reis maken, maar dat doen ze niet, want hun man wil niet en alleen durven ze niet.
Lijkt me echt een schrikbeeld....daarom geven we elkaar de ruimte om ook dingen voor onszelf te doen.
Ik heb er juist van geleerd dat je als vrouw er maar beter voor kan zorgen dat je in alle opzichten onafhankelijk moet kunnen zijn.
Mijn moeder heeft vriendinnen die wel al tig jaar getrouwd zijn en die durven bijvoorbeeld geen auto te rijden buiten hun vertrouwde omgeving, want dat doet hun man altijd. Of ze gaan al jaren naar dezelfde camping, want dat wil hun man. Zelf willen ze eigenlijk graag eens ergens anders heen of een avontuurlijke reis maken, maar dat doen ze niet, want hun man wil niet en alleen durven ze niet.
Lijkt me echt een schrikbeeld....daarom geven we elkaar de ruimte om ook dingen voor onszelf te doen.
vrijdag 14 oktober 2011 om 12:48
quote:dreamer schreef op 14 oktober 2011 @ 12:20:
[...]
Mijn moeder werkte, net als mijn vader, 40 uur en ik ben ook uitstekend terecht gekomen, dankje.
maar of kinderen wel of niet goed terechtkomen, heeft mijns inziens weinig te maken met wel of niet werkende ouders. Wel met een aantal oorzaken opgeteld. Ik zag in mijn omgeving meerdere kinderen 'ontsporen', waarvan de moeder juist thuis was. Dat moet ook wel want van de generaties dat moeders juist thuis waren, is heus niet iedereen goed terecht gekomen. Werkende moeders, in tegenstelling tot werkende vaders, krijgen hier altijd wel weer de schuld van. Belachelijk, in mijn ogen
Nogmaals dit dus:
Ik denk dat het niet uitmaakt hoe jij voor je kinderen zorgt maar dat je altijd gebruik mag maken van de maatschappelijke opvang.
[...]
Mijn moeder werkte, net als mijn vader, 40 uur en ik ben ook uitstekend terecht gekomen, dankje.
maar of kinderen wel of niet goed terechtkomen, heeft mijns inziens weinig te maken met wel of niet werkende ouders. Wel met een aantal oorzaken opgeteld. Ik zag in mijn omgeving meerdere kinderen 'ontsporen', waarvan de moeder juist thuis was. Dat moet ook wel want van de generaties dat moeders juist thuis waren, is heus niet iedereen goed terecht gekomen. Werkende moeders, in tegenstelling tot werkende vaders, krijgen hier altijd wel weer de schuld van. Belachelijk, in mijn ogen
Nogmaals dit dus:
Ik denk dat het niet uitmaakt hoe jij voor je kinderen zorgt maar dat je altijd gebruik mag maken van de maatschappelijke opvang.
vrijdag 14 oktober 2011 om 12:50
quote:Starshine schreef op 14 oktober 2011 @ 12:29:
inderdaad dreamer, ik ben met een fultime werkende moeder (gescheiden, vader zagen we nooit meer) ook goed terecht gekomen.
Ik heb er juist van geleerd dat je als vrouw er maar beter voor kan zorgen dat je in alle opzichten onafhankelijk moet kunnen zijn.
Mijn moeder heeft vriendinnen die wel al tig jaar getrouwd zijn en die durven bijvoorbeeld geen auto te rijden buiten hun vertrouwde omgeving, want dat doet hun man altijd. Of ze gaan al jaren naar dezelfde camping, want dat wil hun man. Zelf willen ze eigenlijk graag eens ergens anders heen of een avontuurlijke reis maken, maar dat doen ze niet, want hun man wil niet en alleen durven ze niet.
Lijkt me echt een schrikbeeld....daarom geven we elkaar de ruimte om ook dingen voor onszelf te doen.En gelukkig dan maar dat iedereen het op zijn eigen manier mag gaan doen en doordat iedereen het op zijn eigen manier doet en niemand het dus slecht doet heeft iedereen recht op de maatschappelijke opvang indien nodig naar mijn idee.
inderdaad dreamer, ik ben met een fultime werkende moeder (gescheiden, vader zagen we nooit meer) ook goed terecht gekomen.
Ik heb er juist van geleerd dat je als vrouw er maar beter voor kan zorgen dat je in alle opzichten onafhankelijk moet kunnen zijn.
Mijn moeder heeft vriendinnen die wel al tig jaar getrouwd zijn en die durven bijvoorbeeld geen auto te rijden buiten hun vertrouwde omgeving, want dat doet hun man altijd. Of ze gaan al jaren naar dezelfde camping, want dat wil hun man. Zelf willen ze eigenlijk graag eens ergens anders heen of een avontuurlijke reis maken, maar dat doen ze niet, want hun man wil niet en alleen durven ze niet.
Lijkt me echt een schrikbeeld....daarom geven we elkaar de ruimte om ook dingen voor onszelf te doen.En gelukkig dan maar dat iedereen het op zijn eigen manier mag gaan doen en doordat iedereen het op zijn eigen manier doet en niemand het dus slecht doet heeft iedereen recht op de maatschappelijke opvang indien nodig naar mijn idee.
