Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5

07-07-2007 23:49 7703 berichten
Alle reacties Link kopieren
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.



Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.

Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.

Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.

Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.

Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.



Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.



Manu  jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Alle reacties Link kopieren
Ben blij dat je er ook bent, jeetje, wat een gevoelens hè.

Ik zou het nog eens moeten lezen om je (gedeeltelijk) te kunnen volgen, maar wat een ramp.

Jammer dat chatbox niet geactiveerd is...
Alle reacties Link kopieren
Ik kan nog niks op internet gebied, kan dus niet kopieren, maar vraag me af Iseo, wat je bedoelt met : Maar sinds de rechtszaak weet hij ook dat ik de stap nooit meer zou zetten, dus dat was een vreemde uitkomst....
Alle reacties Link kopieren
Draadloos, citeren kun je doen door op het linkse van de drie kleine tekentjes (tekstballon met aanhalingstekens) te klikken rechtsbovenin het scherm van die tekst.



Wat ik ermee bedoel is dat we dat helemaal hebben doorgemaakt. Politie, vluchthuis, arts. Aangifte, hij opgehaald voor verhoor, verklaringen afgelegd etc. Rechtszaak, hij ondertussen al in therapie, ook intern.

De hele rambam.

En uiteindelijk zijn we toch weer samen gekomen en werd het ook een middel in de strijd, het feit dat ik dat ons had aangedaan.

Ik had het verstoord, onze wereld, door er mensen van buitenaf in toe te laten.

Want we hielden van elkaar en niemand die begrijpt hoe het 'echt' zit.



Het lijkt mij heel belangrijk om diegene die aangifte doet erna niet alleen te laten want ik kon nog helemaal niet helder denken toen. Voor lange tijd niet. En in die toestand was ik zo gevoelig voor zijn toenadering, ik wachtte op hem.
Alle reacties Link kopieren
Ex vroeg me vandaag hulp op een heel stom gebied -alsof we partners zijn, eigenlijk- en ik kon geen 100 % nee zeggen, wel 90 %.



Dat mezelf als vriendin wantrouwen herken ik. Ik heb zo vaak mensen verloren in mijn leven, door depressies, door jagen op geluk, in de laatste relatie.

En nu nog kost het me energie om vriendschappen bij te houden, is het niet iets dat vanzelf gaat.

Ik hoop wel dat de mensen waarmee ik nu start of bezig ben mensen zijn die in mijn leven zullen blijven, voor altijd. Maar durf het ook al niet te geloven, voel mezelf al gauw oninteressant of te gecompliceerd.

Mijn zus vertelde mijn ex dat ik alleen maar mensen gebruikte zolang ik ze nodig had. En dat verwijt hakt er nog steeds heel diep in. Alleen de toekomst kan uitwijzen of ze gelijk had.
Alle reacties Link kopieren
Hallo Mamzelle,



wat denk je zelf van die uitspraak van je zus? Is die juist?? Dat is net ook wat mijn psycholoog mij probeert duidelijk te maken: mijn familie breekt mij helemaal af, maar die hebben het beeld van vroeger nog voor zich, en willen dat kloppend houden, terwijl er met onszelf zo veel gebeurd is. Het beeld, dat de familie heeft, klopt vaak helemaal niet met het beeld wat anderen van ons hebben. Maar het is zó moeilijk te geloven voor jezelf....



Liefs,

Nicole
Alle reacties Link kopieren
Ik weet het niet Nicole. Ik heb mensen heel erg nodig gehad, heb nog steeds mensen nodig. Ja hallo zeg, ik ben een mens, een sociaal wezen dus.

Ik heb -behoudens een enkele uitzondering- nooit afscheid willen nemen van de mensen die ik kende, aan de andere kant neem of nam ik ook niet de moeite om die vriendschappen te onderhouden en verwaterden ze, dus.

Andere kant kan natuurlijk zijn dat die vriendschappen verwaterden omdat ik zo weinig te bieden had aan die ander. En dat is nog niet voorbij. Ik ben misschien nog wel meer gesloten dan ooit.
Alle reacties Link kopieren
Pfff, Mamzelle, ik denk wel te weten wat je bedoelt, en zit hier zelf ook mee... Waarom nam je niet de moeite vriendschappen te onderhouden? Voor mezelf speelt bijv. dat ik het idee had, dat het contact op den duur altijd van mij moest komen (en hierdoor ging ik inderdaad ook denken, dat ik niet de moeite waard ben, anders kwamen vrienden ook wel naar mij...), maar ook dat ik zoveel andere dingen aan mijn hoofd had, die mijn tijd en energie opslurpten...en dan hoopte ik zo, dat er ook eens vrienden waren, die informeerden hoe het met mij zou gaan...

En ja, ook ik ben heel gesloten; heeft denk ik ook met vertrouwen te maken... maar toch: wat de familie zegt, het weegt misschien wel veel zwaarder dan eigenlijk nodig is!
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het moeilijk om zomaar iets te gaan zeggen of schrijven. MSN doe ik dus niet en mail moet ik me toe zetten -en dan mis ik de vaardigheid om te informeren naar de ander in meer dan één zinnetje-

En vroeger was ik zo depressief, of in elk geval zo van slag af, dat ik de liefde najaagde. Met of zonder partner. Daar gaat tijd in zitten en die ging dus van de goede tijd met mijn vrienden af. Dat -en verhuizingen- kostte vriendschappen. Dat een lieve meid de liefde van haar leven vond kostte ook van de andere kant af een vriendschap.



Vooral dat laatste maakt me een beetje zorgelijk: wat als ik een nieuwe liefde ontmoet.. dan hoop ik toch wel te hebben geleerd om mijn tijd te verdelen tussen die en mijn vrienden.
Alle reacties Link kopieren
Mamzelle, ik ben ook geen schrijver. Vroeger vroeg ik trouwens wel regelmatig aan anderen hoe het met ze ging; ik stond ervoor open. Nu ik met alles rondom de kinderen zo diep ben komen te zitten (depressief? Burn-out? Oververmoeid? Ik weet het allemaal niet!), heb ik de handen vol aan mezelf, en betrap ik mij erop dat ik inderdaad geen oog meer heb voor die ander! Heel langzaam komt dit echter weer terug.



Wat je zegt over de tijd verdelen over een evt. nieuwe liefde en vriendschappen...de lessen die je moet leren...pfff, ik heb ook nog de nodige lessen te leren; voel me hier ook erg onzeker in!



Voor nu ga ik slapen, moet er morgen vroeg uit, i.v.m. een afspraak bij de psycholoog, en ben nog niet helemaal hersteld van griep.



Welterusten,

Nicole
Alle reacties Link kopieren
Slaap lekker Nicole. Droom maar van een flinke portie zelfvertrouwen..
Alle reacties Link kopieren
[quote]eleonora schreef op 12 februari 2008 @ 18:11:

Iemand die je pijn doet houdt niet van je Lily, ook al zegt hij van wel.



Deze komt even hard bij me aan vandaag Leo
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
Hey lieve allemaal!



Iseo wat een verhaal! Ik snap het wel hoor. Ik ben zelf net zo warhoofd. Typ over 300 dingen tegelijkertijd. Maar ja. Ik kan nu niet zo heel lang typen, M ligt op de bank is in slaap gevallen tijdens het film kijken en wil hem niet wakker maken. Heb maar een dekentje over hem heengelegd..



We hebben wel gepraat maar het was vreemd. Het leek wel niet gebeurd te zijn. We hebben meer gepraat over wat we willen. Hij wil me nog terug, terwijl ik eerst dacht dat het okée was met vriendschap. Dit is het dus niet end aarom ook de reden dat hij flipte. En als ik dus mssn 5 sec beter had nagedacht had ik mss ook wel kunnen weten dat hij zo zou flippen, na wat ik deed. En had ik geweten hoeveel hij nog wel om me gaf en dat dat dieper ging dan vriendschap.



Ik heb wel gezegd dat ik een beetje bij mijn ding wilde blijven. Mn "eigen huisje", mijn eigen dagen en weken. En dat ik liever wel vrienden wilde blijven maar wanneer dit voor hem te moeilijk was we elkaar beter misschien helemaal niet meer konden zien. En toen zei hij uit het niets opeens dat hij me dan liever zag met een ander dan wanneer hij me nooit meer zou zien, en dat vond ik zo lief! Ondanks dat hij heel veel van me houd en om me geeft wil hij toch me blijven zien ook al word het niet meer als vrienden en wil hij zelfs proberen te accepteren wanneer er een ander in the picture is. Toen had ik wel weer de kriebels en moest ik denken aan hoe goed we het altijd met zijn tweetjes hebben gehad. Mara toch zijn er ook weer dingetjes waarvan ik denk; nee.. we halen ook heel veel slechte dingen in elkaar naar boven. En dat is natuurlijk niet echt de bedoeling. Maar wanneer hij hier nu op men bankje ligt en ik kijk naar hem.. dan word ik wel heel anders van binnen.



Het gesprak was niet zo heel erg leuk op een bepaald moment, hij vroeg of ik nog iets wilde doen met wat er was gebeurd. En ja ik dacht meteen aan aangifte ent oen ging hij al helemaal zeggen dat hij hoopte dat ik het niet zou doen. En duurde best eventjes voordat hij dat geloofde.. Maar ik wil ook helemaal geen aangifte doen. En dan? Dan is hij weg moet hij straks de cel in en verpest ik zijn hele leven. Met zo'n strafblad kom je tegenwoordig ook nergens meer. En wat moet ik aangeven dan? Een uit de hand gelopen ruzie? Kun je daar wel eens aangifte voor doen? Ik dacht van niet namelijk maar dta maakt me ook niet uit, want ik wil het toch niet gaan doen..



Ik schrijf strakjes mssn wel meer! Maar ga M nu toch wakker maken! Hij moet wel naar huis want hij mag hier niet slapen.. dus ja..

Mssn tot so!



Liefs,,
Alle reacties Link kopieren
quote:LillyRose schreef op 13 februari 2008 @ 00:02:

Dan is hij weg moet hij straks de cel in en verpest ik zijn hele leven. Met zo'n strafblad kom je tegenwoordig ook nergens meer. En wat moet ik aangeven dan? Een uit de hand gelopen ruzie? Kun je daar wel eens aangifte voor doen? Ik dacht van niet namelijk maar dta maakt me ook niet uit, want ik wil het toch niet gaan doen..



Lieve LillyRose,

Bovenstaand stukje pik ik er even uit... Wat me zo opvalt, is hoeveel schuld jij op je neemt.



JIJ verpest ZIJN leven? Wat doet hij met jouw leven dan...? Een strafblad hebben doet minder pijn dan het verwerken van alles wat jij meemaakt, dat geloof ik echt. Daarbij, als hij een strafblad zou krijgen, zou het terecht zijn, anders kreeg hij het niet, toch? Jij bent niet de rechter, jij bepaalt zijn straf niet, jij zou hooguit aangifte doen. En als de rechter vindt dat jij overdrijft, krijgt M dus geen strafblad.



En als hij geweld tegen je heeft gebruikt, is dat wel iets meer dan een uit de hand gelopen ruzie. Een uit de hand gelopen ruzie, is een ruzie waarbij met deuren wordt gesmeten, borden door de kamer vliegen of kleren op straat worden gegooid. Als hij je heeft geslagen, geduwd, of op een andere manier pijn heeft gedaan, dan heeft hij je mishandeld. Dat is iets heel anders dan ruzie. En ook wel degelijk een gegronde reden om aangifte te doen.



Maar goed, aan jou de keuze om wel of niet aangifte te doen natuurlijk. Maar echt, neem niet zoveel schuld op je, het is zo onterecht. Ruzie maken, daar kunnen jullie allebei schuld aan hebben, maar dat hij jou mishandelt, dat is puur en alleen zijn schuld.
Alle reacties Link kopieren
Lieve LillyRose,



Hm, Leo's voorspellingen komen bijna letterlijk uit, zie ik wel. Blijkbaar zit er dus echt een voorspelbaar patroon in deze relaties.



Eerst even een woord van waarschuwing: wil je alsjeblieft ontzéttend oppassen dat hij niet doorheeft dat je hier schrijft!! Als hij daarachter komt, lig je zo weer in het ziekenhuis, of erger. Wij zijn hier om je te helpen, maar als hij erachter komt dat jij hier hulp krijgt is het levensgevaarlijk voor jou. (Dat geloof jij niet, dat weet ik. Hij ligt nu toch zo lief te slapen?)



Jullie halen niet het slechtste in elkaar naar boven, lieve schat. Jij hebt gezegd dat je vriendschap met hem wil. Jullie waren al uit elkaar. Dit nadat hij meerdere malen geweld tegen je had gebruikt. Hij mag in zijn handjes knijpen dat je überhaupt nog tegen hem wil praten. Maar nee, hij flipt omdat "jij niet begrijpt hoe diep zijn gevoelens voor jou gaan". Jij hebt het wéér gedaan hoor, hoe is het mogelijk. Hij slaat jou in elkaar en jíj hebt het gedaan. Ik denk dat je aan M. zou moeten vragen of hij alsjeblieft geen aangifte wil gaan doen. Jij bent immers verantwoordelijk voor je eigen verwondingen, jij hebt het in hem opgeroepen!



Het klinkt heel lief wat hij zei over jou liever met een ander zien dan je nooit meer zien, maar probeer zijn woorden alsjeblieft te scheiden van zijn daden. Zijn daden spreken boekdelen. Hij weet dat als jij zegt dat je hem niet meer wilt zien (en daar zal hij momenteel doodsbang voor zijn) hij de macht over jou verliest. Hij voelt dat nu al hoor, vergis je niet. Dat is vermoedelijk de echte reden waarom je een flinke optater nodig had. Je werd veel te zelfstandig en te sterk, je dreef veel te ver van hem weg. Je moest weer even weten wat je plaats was, hij moest weer zijn macht laten voelen.



De politie noemt een uit de hand gelopen ruzie tegenwoordig huiselijk geweld. Dat is inderdaad strafbaar en daar kun je aangifte van doen. De meeste vrouwen doen dat niet, want ze zijn net als jij bang voor de gevolgen. Dan wordt hun man/ex nog agressiever. Dan wil hij misschien niet meer bij haar blijven. Zij voelen zich zélf verantwoordelijk voor het geweld en vinden dat hij er niet echt schuldig aan is. Ze vinden het geweld ook eigenlijk niet zo erg, hoewel ze van de pijn geen goede slaaphouding kunnen vinden en amper rechtop kunnen staan. Het was een uit de hand gelopen ruzie. Meer niet.



Ik maak me echt zorgen om je LillyRose. Je laat hem in je huis, jouw veilige plekje. Daar kan hij met je doen wat hij wil. Je bent niet de eerste die denkt: nee, dat zou hij nooit.... toch niet M.? Ik ken hem toch?



Vergeet Manu niet.............



liefs,

dubio
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
Lieve Lily Rose,



Lees nog eens wat Eleonora postte om 18.11 uur en het verhaal van Iseo van 20.45 uur en probeer het tot je te laten doordringen..



Iseo schrijft aan jou: Mijn eerste gedachte bij wat je schreef over dat jullie het vanavond gaan uitpraten was, dat hij probeert of jij geen aangifte gaat doen van mishandeling.



en jij zegt net: Het gesprak was niet zo heel erg leuk op een bepaald moment, hij vroeg of ik nog iets wilde doen met wat er was gebeurd. En ja ik dacht meteen aan aangifte ent oen ging hij al helemaal zeggen dat hij hoopte dat ik het niet zou doen.

Hoe duidelijk wil je het hebben, LR? Iseo voorspelt letterlijk wat er zou gebeuren tijdens het gesprek!



Lieve meid, ik kan eigenlijk maar één ding tegen je zeggen. Neem voorgoed afscheid van M. Echt. Jij verdient alleen het allerbeste omdat je zó de moeite waard bent, net zoals iedereen die op dit forum schrijft... en wat Leo zegt:



Iemand die je pijn doet houdt niet van je Lily, ook al zegt hij van wel. Iemand die je mentaal en fysiek beschadigt is geen partner om je leven mee te delen daar kan iedereen hier op dit topic over meepraten en dat doen ze niet omdat ze dat zo prettig vinden, dat doen ze omdat ze nog steeds leven met die beschadigingen en daarvoor hier een uitlaatklep hebben gevonden.



Blijf vooral schrijven Lily. Ik ben maar een meelezer hier en ik heb godzijdank niet zoveel ellende meegemaakt zoals hier wordt beschreven, maar ik zit hier nu ook in tranen te typen omdat ik jullie een goed leven toewens.



Elmertje, als je hier nog leest: veel sterkte en succes voor morgen. Ik vind je een topper en ontzettend moedig!



Voor jullie allemaal een dikke en hou vol!! Liefs.
Alle reacties Link kopieren
En lieve LillyRose, hoe lief vond je hem toen hij dreigend zei dat je geen aangifte moest doen? Kun je in alle eerlijkheid zeggen dat je je op dat moment volkomen veilig bij hem voelde? Of was je bang?



Geloof me, de enige reden waarom hij vanavond bij jou is, is HIJ. Hij is doodsbenauwd dat je aangifte gaat doen. Hard, maar waar...



Ik ga slapen. Rare dag gehad, zeer verwarrend.



Welterusten allemaal!

dubio
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
Elmerveer, ik zal aan je denken morgen en in gedachten met een arm om je heen staan
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
Die zin "iemand die je pijn doet, houdt niet van je, ook al zegt hij van wel", daar wil ik graag nog even op terug komen.



Mijn ervaring heeft me geleerd dat iemand inderdaad kan zeggen dat hij van je houdt, met heel zijn hart zelfs, en dat hij alles maar dan ook alles voor je over heeft, zelfs zijn leven - maar je dan toch pijn doet. Liegt hij dan? Nee, dat niet. Maar hij weet niet wat houden van is. Hij denkt dat hij het weet, maar heeft het nooit gevoeld dus weet eigenlijk niet waar hij het over heeft.



Als je echt van iemand houdt, hou je ook van die persoon als het eens tegenzit, als hij/zij problemen heeft, je nodig heeft, domme dingen zegt of doet. Mannen die we in ''dit hokje'' kunnen plaatsen, hebben niet zoveel hart dat ze echt van iemand kunnen houden, nouja, behalve van zichzelf dan. Ze houden van iemand, ja, zolang die doet wat hij wil. Dat is geen liefde, ook al zeggen en denken ze van wel.



Dubio, gaat het een beetje met je?
Alle reacties Link kopieren
Dubiootje, ik denk dat LilyRose en M. wel degelijk het slechtste in elkaar naar boven halen. Zij haalt de agressor in hem naar boven en hij haalt de onderdanige sloof in haar naar boven. Hij maakt de brokken en zij ruimt ze op, dat is de taakverdeling en in mijn ogen spreek je dan wel degelijk over "het slechtste in elkaar naar boven halen": LilyRose heeft óók een keuze hierin. Zij stelt zichzelf op als onderdanig aan hem, zij ruimt zijn brokken vrijwillig op.



LilyRose, ik vind het goed dat je hem niet bij je laat slapen. Ik vind het goed dat je het eerst maar eens bij vriendschap wilt houden. Probeer jij nu eerst voor jezelf de zaken maar eens helder te krijgen. Ik denk dat iemand die het slechtste in je naar boven haalt en bij wie jij het slechtste naar boven haalt geen relatiemateriaal is. Ik denk dat het zelfs geen vriendschapsmateriaal is, maar als compromis hoef je dát niet met me eens te zijn.

Ik denk dat het goed is om ook je eigen rol in deze kwestie te durven bekijken. Ik zie in de dingen die je schrijft nog veel kromme redenaties (vanuit je onderdanige positie), maar ik zie daarnaast een vrouw die wel haar eigen huis heeft, die wel haar eigen leven probeert op te bouwen, die wel tegen M. durft te zeggen dat het vriendschap wordt en niet meer en dat 'ie maar ergens anders moet gaan slapen. Ik ben onder de indruk van die kracht, want heel eerlijk gezegd heb ik er ontzettend aan getwijfeld of je dit soort stappen überhaupt wel zou kunnen zetten. Ik ben blij, maar vooral trots op je dat je dit kunt.

Bij het naar jezelf durven kijken, bij het verantwoordelijkheid nemen voor jouw aandeel in deze situatie, hoort in mijn ogen ook dat je dát op een eerlijke wijze doet. Dat betekent dat je de verantwoordelijkheid voor jouw daden op je neemt, terwijl je de verantwoordelijkheden van een ander (M.) bij die ander laat liggen. Ik heb het idee dat je nog erg bezig bent zijn zooi op te ruimen, verantwoordelijkheid aan het nemen bent voor zaken die volledig op zijn conto te schrijven zijn. Vergelijk het met een vrouw die 's avonds laat op straat loopt. Provoceert zij en vraagt zij erom verkracht te worden? Of heeft zij gewoon het recht om op straat te lopen 's avonds laat?

De handelingen die je eerder benoemde als provocatief, klonken mij steeds in de oren als doodnormale handelingen, waarvan je gewoon het recht hebt om ze te verrichten. Als iemand zich door die -normale- handelingen zo geprovoceerd voelt, dat hij dat op agressieve wijze denkt te moeten gaan uiten, dan ligt de verantwoordelijkheid daarvoor bij de fijngevoeligheid van de ander. Immers: hij schendt jouw integriteit wel, jij de zijne niet.

Dat je naar je eigen aandeel durft te kijken, is bewonderenswaardig. Maar alsjeblieft, LilyRose, blijf dat wel doen met een realistische blik.
Alle reacties Link kopieren
quote:Lemmy schreef op 13 februari 2008 @ 00:39:

Die zin "iemand die je pijn doet, houdt niet van je, ook al zegt hij van wel", daar wil ik graag nog even op terug komen.



Dubio, gaat het een beetje met je?



Mmmm. Ja, gaat wel. En niet. Een nogal heftige dag gehad met betrekking tot mijn lief. Ik geloof dat ik (gevoelsmatig) een stap heb genomen die goed voor me is, maar ondertussen wel verdomd veel pijn doet. Past helemaal op dit topic. Oogkleppen (weer) aan het afzetten.



Ook een (letterlijk) zeer vergaand verzoek van mijn ex gekregen. Erg, erg moeilijk.



Zou 't daarom zijn dat ik me niet los kan rukken van de pc om verstandig mijn bedje op te zoeken?
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
En dan in het algemeen, voor het totaal fictieve geval waarin je partner je integriteit daadwerkelijk geschonden zou hebben: Je hoeft niet meteen aangifte te doen. Wat je ook kunt doen, is melding maken van het incident bij de politie. Er wordt dan niets met je melding gedaan, tenzij je op een bepaald moment wel besluit aangifte te doen. Je kunt meerdere malen melding doen van een incident. Dat heet "een dossier opbouwen" en dat zorgt ervoor dat áls je besluit de stap naar aangifte te zetten, de politie weet dat er sprake is van meer dan een eenmalig incident.



Als ik een vriendin als Anne had, zou ik haar meenemen. Zo ziet de politie dat je nog niet volledig geïsoleerd bent, wat de kans dat je terug gaat naar je man in de praktijk kleiner maakt (waardoor hun werk meer voldoening geeft ). Mocht de politie je niet serieus nemen, dan kan een vriendin als Anne haar voet tussen de deur zetten, waar je eigen instinctieve reactie juist zou zijn om het dan maar te laten.



En dan nu specifiek over M.: Het feit dat hij informeert naar aangifte, geeft voor mij aan dat hij drommels goed weet dat hij hártstikke fout zit. En hij weet dat jij dat ook vindt, alleen jij hebt hem beloofd hem geen kwaad te doen.

Waarbij hij het alleenrecht tot schaden houdt en jij jezelf alleen leent om beschadigd te worden. Dat weet hij, dat weet jij, dat weten wij. Hij weet dat hij er mee weg komt, dus hij weet ook dat hij het gerust nog een keer kan doen dan. Dat weet hij, dat weten wij... en volgens mij weet jij dat ook intussen.



Denk aan de bloem.
Alle reacties Link kopieren
Misschien wel, soms heb je van die dagen...

Als je meer wilt schrijven, altijd welkom, dat weet je he?

Nog maar weer eens een , voor zover het helpt...



(reactie op wat Dubio net schreef)
anoniem_50315 wijzigde dit bericht op 13-02-2008 00:53
Reden: even verduidelijken!
% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor de knuffel en eentje terug. Ik kan hem wel gebruiken



Lilly, ik maak me gaandeweg meer zorgen. Uit alles blijkt dat het deze keer veel erger was dan de vorige keren. En de laatste keer was al heel erg. Je kan je niet goed bewegen, kan niet lang typen. Hij begint (bij mijn weten voor het eerst) over aangifte. De artsen maakten zich zorgen en boden je hulp aan. Anna huilend bij je op de bank.



Had je je een jaar geleden voor kunnen stellen dat het zo ver zou komen? (die vraag kan ik wel voor je beantwoorden, want je schreef toen dat dit nooit zou gebeuren!)
Ga in therapie!
Alle reacties Link kopieren
quote:qwertu schreef op 13 februari 2008 @ 00:42:

Zij haalt de agressor in hem naar boven. Even een reactie hierop... op zich ben ik het niet oneens met wat je schrijft, maar die agressor zit van nature wel in hem. 'Die van mij' had voordat hij met mij een relatie kreeg, al eerder vrouwen mishandeld, zo hoorde ik achteraf. Dus ja, ik haalde de agressor wel in hem naar boven, maar dat deden anderen dus ook al vóór mij. Dan is het toch meer een kwestie van een foute karaktertrek denk ik.
Alle reacties Link kopieren
Lieve Allemaal



Wat een reacties, ik heb wel gelezen maar het is zoveel om te reageren



Draadloos, fijn dat je meeschrijft

Veertje succes morgen

Iseo, dikke knuf

Lily Rose, wat moet ik nog zeggen, er is al zoveel geschreven.

Ook ik had een vriendin die wist wat er speelde, kon het met haar ook niet bespreken. Ging het uit de weg maar heb gelukkig nooit het lijntje verbroken. Mijn relatie heeft me veel vriendschappen gekost, teveel. Ik heb me afgesloten, ben een zombie geworden om maar niet te voelen, en vooral om maar niet te hoeven handelen. Want diep van binnen wist ik, net als jij, dat het een verkeerde afslag op mijn levensweg was.

Geef die bloem in jou water zorg en aandacht, laat die groeien!



Dubiootje, ben verdrietig van je berichtje, mailen he, als er iets is!

Mamzelle, ook ik ben niet zo'n mailer, daar zijn er dus meer van. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet aan je denk. Contacten opbouwen is een proces wat veel energie kost, energie die ik lang nog niet altijd heb. Er is nog teveel negatieve energie in mijn leven, wat mij beperkt in dit soort dingen.

Lemmy, dank je wel voor je woorden, heb ze gelezen!



liefs

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven