Seks
alle pijlers
Minnaar deel 14
zondag 6 maart 2011 om 20:18
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
dinsdag 6 december 2011 om 18:31
quote:stewardess schreef op 06 december 2011 @ 14:36:
Welkom Celestine! Je hebt natuurlijk groot gelijk, maar niet iedereen kan er zo nuchter mee omgaan (lees; veel vrouwen) Soms overvallen emoties je, en uit ervaring weet ik dat het ook wel eens lekker was om me helemaal in het liefdesverdriet te kunnen wentelen. Ik heb echt vele fases doorstaan Mijn ex-minnaar is iemand die zijn gevoelens uitte en uitsprak. Nu pas weet ik dat daardoor gevoelens juist ook versterkt worden, men laat zich sneller meeslepen. Doorgaans denk ik dat mannen dat meestal niet doen; denken niet zo diep na, als wij vrouwen over gevoelens. Daarom vinden wij ze ook wel eens lomp overkomen Niet alleen vrouwen hoor.Ik ken ook genoeg mannen die er niet zo nuchter mee om kunnen gaan (en nee, dat zijn niet alleen exminnaars van mij )
Welkom Celestine! Je hebt natuurlijk groot gelijk, maar niet iedereen kan er zo nuchter mee omgaan (lees; veel vrouwen) Soms overvallen emoties je, en uit ervaring weet ik dat het ook wel eens lekker was om me helemaal in het liefdesverdriet te kunnen wentelen. Ik heb echt vele fases doorstaan Mijn ex-minnaar is iemand die zijn gevoelens uitte en uitsprak. Nu pas weet ik dat daardoor gevoelens juist ook versterkt worden, men laat zich sneller meeslepen. Doorgaans denk ik dat mannen dat meestal niet doen; denken niet zo diep na, als wij vrouwen over gevoelens. Daarom vinden wij ze ook wel eens lomp overkomen Niet alleen vrouwen hoor.Ik ken ook genoeg mannen die er niet zo nuchter mee om kunnen gaan (en nee, dat zijn niet alleen exminnaars van mij )
dinsdag 6 december 2011 om 18:51
Stew, da's helemaal een klasse apart
Maar toch, komt misschien ook door mijn jarenlange ervaring als steunpilaar, ik ken toch meerdere mannen die hun hart even moeten luchten over toestanden wat ik hier ook op minnaar lees. Zo seksegebonden lijkt me het allemaal niet. Hoogstens hoe er over gecommuniceerd wordt.
Maar toch, komt misschien ook door mijn jarenlange ervaring als steunpilaar, ik ken toch meerdere mannen die hun hart even moeten luchten over toestanden wat ik hier ook op minnaar lees. Zo seksegebonden lijkt me het allemaal niet. Hoogstens hoe er over gecommuniceerd wordt.
dinsdag 6 december 2011 om 19:30
Als ik voor mezelf spreek was het echt onmogelijk een scheiding aan te brengen tussen gewoon genieten en gevoel.
Die gevoelens waren er gewoon. Ik denk dat het vooral als je sex hebt met altijd dezelfde persoon, de binding heel sterk kan worden. Er giert van alles door je lichaam dat ervoor wil zorgen je aan deze betreffende persoon te binden.
Ik heb meerdere malen gebroken om het na een maand toch weer te proberen met alle goede voornemens mbt. de gevoelens. Die keer zou ik de gevoelens niet of minder toelaten. Niet dus.....
Er is weinig zeker in het leven maar ik kan met behoorlijke zekerheid voorspellen dat me dit dus nooit meer zal gebeuren. Ik zal nooit meer iemand zo dichtbij laten komen.
Het was in ieder geval een levensles en heeft mij laten zien wat ik eigenlijk al lang had: een fijn gezin en een man uit duizenden.
Die gevoelens waren er gewoon. Ik denk dat het vooral als je sex hebt met altijd dezelfde persoon, de binding heel sterk kan worden. Er giert van alles door je lichaam dat ervoor wil zorgen je aan deze betreffende persoon te binden.
Ik heb meerdere malen gebroken om het na een maand toch weer te proberen met alle goede voornemens mbt. de gevoelens. Die keer zou ik de gevoelens niet of minder toelaten. Niet dus.....
Er is weinig zeker in het leven maar ik kan met behoorlijke zekerheid voorspellen dat me dit dus nooit meer zal gebeuren. Ik zal nooit meer iemand zo dichtbij laten komen.
Het was in ieder geval een levensles en heeft mij laten zien wat ik eigenlijk al lang had: een fijn gezin en een man uit duizenden.
dinsdag 6 december 2011 om 20:16
zo leuk als in het begin blijft het helaas niet omdat we er onvoorbereid en onwetend aan begonnen , gevoel ging diep zitten te diep en draai dat maar eens terug..wat xxas vertelt herken ik voor een heleboel in mijn sv of ex sv eigenlijk , ook die kan het niet meer naast haar huwelijk volhouden , maar wat ik hoor over mannen en hun gevoel..nou dat spreek ik wel uit hoor , heeft veel met trots en ego te maken , maar we of ik in iedergeval geef wel toe dat het fucking zwaar is om los te laten , en heb er heel wat traantjes voor gelaten hoor , en een maandje over nu en gaat beter maar gister sms en dan komt het met een rotgang terug , zeker als ik van haar hoor hoe moeilijk ze het heeft terwijl het haar keus is..zo word het ook niet makkelijk natuurlijk..
Heb je haar nog terug ge-smst?
dinsdag 6 december 2011 om 20:57
Goed, nadat Chris mij duidelijk heeft gemaakt geen contact meer met mij te willen hebben, heeft HIJ me afgelopen vrijdag toch weer ge-smst en me gevraagd hem te un-blocken op whatsapp?! Ik heb hem vrijdagavond weer geblokkeerd en zijn nr uit mijn telefoon gewist. Ik ben klaar met dit gezeik... (ik zeg het allemaal wel zo vastbesloten, maar denk helaas nog wel 24/7 aan meneer).
dinsdag 6 december 2011 om 21:17
Triky en cvb, dit zijn trek en duw spelletjes. Je bent toch potdomme geen speelgoedje? Weg met die gegevens, weg met dat contact. Ga hier niet in mee, elke keer springt je hart op, met elke sms whatsapp en weetikveelwatvoorrotzooi groeit je hoop. Wie weet wil ze me toch nog.. wie weet komt het goed met hem.
Het zorgt er allemaal voor dat hij of zij in je systeem blijft. Het is martelen, het is uitstellen van datgene dat onontkoombaar is. En waarom blijft hij of zij contact zoeken? Waarom vindt diegene het zo belangrijk dat hij of zij in jouw systeem blijft? Kies voor jezelf en je gemoedsrust!!
Ja, hij staat bij mij ook nog in mijn foon en mail lijst, en dat is prima, af en toe komt zijn naam voorbij, prima. Ik koester de herinneringen dus het is oké.. maar ik wil even niks van hem lezen, geen littekentjes openrijten. Geen mailtjes, smsjes enzovoort. Misschien over een half jaar ofzo
Het zorgt er allemaal voor dat hij of zij in je systeem blijft. Het is martelen, het is uitstellen van datgene dat onontkoombaar is. En waarom blijft hij of zij contact zoeken? Waarom vindt diegene het zo belangrijk dat hij of zij in jouw systeem blijft? Kies voor jezelf en je gemoedsrust!!
Ja, hij staat bij mij ook nog in mijn foon en mail lijst, en dat is prima, af en toe komt zijn naam voorbij, prima. Ik koester de herinneringen dus het is oké.. maar ik wil even niks van hem lezen, geen littekentjes openrijten. Geen mailtjes, smsjes enzovoort. Misschien over een half jaar ofzo
dinsdag 6 december 2011 om 21:24
Mee ens Rooss. Ik denk zelfs dat het het beste is als je definitief besloten hebt te beeindigen, helemaal nooit meer contact te hebben. Ik ben ervan overtuigd dat een minnaarsrelatie altijd een plek in je zal behouden die weer wordt opengegooid bij contact. Ook na een half jaar of misschien wel vijf jaar of nog langer... De tijd maakt volgens mij niet uit. Blijft gevoelig.
dinsdag 6 december 2011 om 21:52
Xxas, het ligt er denk ik aan hoe intens de minnaar relatie is geweest en hoe het verbroken is. Van de 3 minnaars die ik tot nu toe heb gehad, zou ik er met één op dit moment prima contact kunnen hebben, hij zat ook niet zo diep. Minnaar 1 is (volgens mij) nog steeds een beetje boos op me en zo lang er emoties zijn wordt een vriendschap niks.. Met ex minnaar weet ik het nog niet, we hebben een soort van afspraak dat we wat contact zouden houden maar op dit moment lijkt er van beide kanten geen behoefte.. Daarbij zou hij eea van me kunnen lezen als hij daarvoor kiest
Lieve, schattige engeltje, ik weet het nog niet. Het is niet alleen dit stukje op het topic waar je op doelt. De ledigheid, humorloosheid en het hoge dagboek gehalte staat me daar ook tegen, en dat is niet van de laatste weken... Ik zie wel, jullie vermaken je daar volgens mij ook prima zonder mij! voor jou...
Lieve, schattige engeltje, ik weet het nog niet. Het is niet alleen dit stukje op het topic waar je op doelt. De ledigheid, humorloosheid en het hoge dagboek gehalte staat me daar ook tegen, en dat is niet van de laatste weken... Ik zie wel, jullie vermaken je daar volgens mij ook prima zonder mij! voor jou...
dinsdag 6 december 2011 om 21:58
quote:Rooss4 schreef op 06 december 2011 @ 21:52:
Lieve, schattige engeltje, ik weet het nog niet. Het is niet alleen dit stukje op het topic waar je op doelt. De ledigheid, humorloosheid en het hoge dagboek gehalte staat me daar ook tegen, en dat is niet van de laatste weken... Ik zie wel, jullie vermaken je daar volgens mij ook prima zonder mij! voor jou...
Ik doel idd niet alleen op dit topic Rooss.
En wat je verder schrijft zo voel ik het ook,dat is 1 van de redenen dat ik mij daar een beetje terug trekt.
De sfeer,ouderwetse gezelligheid is een beetje zoek.
Pas je goed op jezelf lieve Rooss
Lieve, schattige engeltje, ik weet het nog niet. Het is niet alleen dit stukje op het topic waar je op doelt. De ledigheid, humorloosheid en het hoge dagboek gehalte staat me daar ook tegen, en dat is niet van de laatste weken... Ik zie wel, jullie vermaken je daar volgens mij ook prima zonder mij! voor jou...
Ik doel idd niet alleen op dit topic Rooss.
En wat je verder schrijft zo voel ik het ook,dat is 1 van de redenen dat ik mij daar een beetje terug trekt.
De sfeer,ouderwetse gezelligheid is een beetje zoek.
Pas je goed op jezelf lieve Rooss
woensdag 7 december 2011 om 00:05
quote:celestine11 schreef op 06 december 2011 @ 14:04:
@xxas. wat mij verbaast is dat veel dames het toelaten dat de emotie een loopje met ze kan nemen!
Een minnaar zou je niet het gevoel moeten geven er een relatie bij te hebben. Een relatie heb je thuis!
Als je een goede vriendin hebt met wie je veel tijd doorbrengt en met wie je veel deelt zou je toch ook niet het gevoel hebben te moeten kiezen? Waarom voor een minnaar dan wel?
Ligt het enige verschil dan in de (goede) sex?
Dat zou op voorhand al unfair zijn richting je partner, met wie je dag in dag uit te maken hebt, en die je ook op zijn slechts aantreft, in een rotbui en moe van het werk.
Een minnaar is m.i. alleen leuk zolang beiden het in het juiste perspectief zien met de juiste prioriteit. Als dat niet meer zo is moet je ook volwassen genoeg zijn dat uit te spreken; zonder verwijten, elkaar de hand kunnen geven en kunnen terugkijken op een bijzondere ervaring.
En waarom zou beide niet kunnen?
Ik ben het met je eens dat als dit eenzijdig is dit zeker niet goed kan gaan.. Dit gaat aan je vreten ..
Maar wat als beiden dat wel willen? En dus beiden 2 relaties hebt? En ook qua gevoel beiden voelt dat je een soort van 2 nrs 1 hebt? Wij zien zaken in de juiste context, en weten waar onze prioriteiten liggen, tel daarbij op dat wij weten wat wij van elkaar verwachten (of beter gezegd wat we niet van elkaar verwachten..) Maar wij voelen dit beiden wel zeker als een relatie, en niet alleen voor de 'leuk' en voor de seks.. we zijn ook elkaars steun en toeverlaat.. een schouder om op uit te huilen en degene die elkaar een schop onder elkaars kont geven als dat nodig mocht zijn..
@xxas. wat mij verbaast is dat veel dames het toelaten dat de emotie een loopje met ze kan nemen!
Een minnaar zou je niet het gevoel moeten geven er een relatie bij te hebben. Een relatie heb je thuis!
Als je een goede vriendin hebt met wie je veel tijd doorbrengt en met wie je veel deelt zou je toch ook niet het gevoel hebben te moeten kiezen? Waarom voor een minnaar dan wel?
Ligt het enige verschil dan in de (goede) sex?
Dat zou op voorhand al unfair zijn richting je partner, met wie je dag in dag uit te maken hebt, en die je ook op zijn slechts aantreft, in een rotbui en moe van het werk.
Een minnaar is m.i. alleen leuk zolang beiden het in het juiste perspectief zien met de juiste prioriteit. Als dat niet meer zo is moet je ook volwassen genoeg zijn dat uit te spreken; zonder verwijten, elkaar de hand kunnen geven en kunnen terugkijken op een bijzondere ervaring.
En waarom zou beide niet kunnen?
Ik ben het met je eens dat als dit eenzijdig is dit zeker niet goed kan gaan.. Dit gaat aan je vreten ..
Maar wat als beiden dat wel willen? En dus beiden 2 relaties hebt? En ook qua gevoel beiden voelt dat je een soort van 2 nrs 1 hebt? Wij zien zaken in de juiste context, en weten waar onze prioriteiten liggen, tel daarbij op dat wij weten wat wij van elkaar verwachten (of beter gezegd wat we niet van elkaar verwachten..) Maar wij voelen dit beiden wel zeker als een relatie, en niet alleen voor de 'leuk' en voor de seks.. we zijn ook elkaars steun en toeverlaat.. een schouder om op uit te huilen en degene die elkaar een schop onder elkaars kont geven als dat nodig mocht zijn..
woensdag 7 december 2011 om 00:58
@ All: Het is natuurlijk maar net hoe je er allemaal zelf in staat, ik begrijp dat het zoals jullie eigenlijk bijna allemaal zeggen, moeilijk is om uiteindelijk los te laten en dat kan ik me heel erg goed voorstellen, heb in de tijd dat ik nog "thuis" was ook regelmatig geworsteld met nr 2. Helaas ben ik denk ik de soort man die Stew ook omschrijft: hoog sensitief en daarnaast ook nog iemand die zich juist niet kan verstoppen en gewoon met al zijn gevoel alles laat zien wat die heeft en voelt. Ik ben een onverbeterijk romanticus en weet nu ook wat ik mijzelf tekort heb gedaan in mijn relatie met nr 1. Ik kan dat niet op het bordje van (ex) nr 1 schuiven aangezien ik dat zelf ook gedaan heb of er in elk geval aan mee heb gewerkt.
Ik zie dat veel zich hier "wapenen" tegen nr 2 om gevoelens te blokken en daarmee zichzelf "verstoppen" voor zichzelf en hun omgeving. Daarnaast (en dat klinkt hard en meteen sorry daarvoor) is het als je géén open relatie hebt natuurlijk gelul dat het alleen maar om sex draait en lust. Je moet in je relatie toch gewoon een hoop missen als je er even een minnaar bij neemt. Dit geldt zowel voor vrouwen als voor mannen overigens. Ik herken dat ook heel erg in mijzelf en ik dacht zelf dit wel te kunnen "trekken" een seksrelatie naast nr. 1. Ik trok het echter niet, voelde mijzelf voor het eerst sinds 25 jaar mijzelf met alles wat ik kon en mocht uiten. Ik heb voor nr 2 ook zoals hier al gezegt geen geheimen, op geen enkel vlak overigens dus niet alleen seksueel. Dat zijn ook de dingen die ik niet had in mijn relatie met nr. 1, ik had heel veel geheimen en kon niet eerlijk meer zijn en als er iets funest is voor een relatie is het oneerlijkheid en jezelf niet meer geven zoals je bent.
Ik wil naast mijn nuchtere kant die ik toonde in mijn eerdere postings toch ook deze gevoelspost meegeven aan jullie, ik zou nooit meer terug willen naar een relatie met oneerlijkheid en leugens. Ik hou van nr 2 zoals ik van (ex) nr 1 zou moeten houden dus wat is er dan fout aan om daarvoor te kiezen? Dat mijn keuze daarnaast inhoud dat nr. 2 die keuze wellicht niet kan maken en dus blijft waar ze is is mijn probleem maar dat maakt de leugen die ik leefde niet minder. En ik begrijp best dat je zegt mijn minnaar of minnares is geen relatiemateriaal maar dat wil niet zeggen dat dat altijd zo is toch? Soms is het nou eenmaal wel relatiemateriaal en dan is een keuze onafwendbaar en ook dat is (net als kiezen voor een afscheid) kiezen voor jezelf alleen in een andere context.
Leve de dilemma`s ....
JJ
Ik zie dat veel zich hier "wapenen" tegen nr 2 om gevoelens te blokken en daarmee zichzelf "verstoppen" voor zichzelf en hun omgeving. Daarnaast (en dat klinkt hard en meteen sorry daarvoor) is het als je géén open relatie hebt natuurlijk gelul dat het alleen maar om sex draait en lust. Je moet in je relatie toch gewoon een hoop missen als je er even een minnaar bij neemt. Dit geldt zowel voor vrouwen als voor mannen overigens. Ik herken dat ook heel erg in mijzelf en ik dacht zelf dit wel te kunnen "trekken" een seksrelatie naast nr. 1. Ik trok het echter niet, voelde mijzelf voor het eerst sinds 25 jaar mijzelf met alles wat ik kon en mocht uiten. Ik heb voor nr 2 ook zoals hier al gezegt geen geheimen, op geen enkel vlak overigens dus niet alleen seksueel. Dat zijn ook de dingen die ik niet had in mijn relatie met nr. 1, ik had heel veel geheimen en kon niet eerlijk meer zijn en als er iets funest is voor een relatie is het oneerlijkheid en jezelf niet meer geven zoals je bent.
Ik wil naast mijn nuchtere kant die ik toonde in mijn eerdere postings toch ook deze gevoelspost meegeven aan jullie, ik zou nooit meer terug willen naar een relatie met oneerlijkheid en leugens. Ik hou van nr 2 zoals ik van (ex) nr 1 zou moeten houden dus wat is er dan fout aan om daarvoor te kiezen? Dat mijn keuze daarnaast inhoud dat nr. 2 die keuze wellicht niet kan maken en dus blijft waar ze is is mijn probleem maar dat maakt de leugen die ik leefde niet minder. En ik begrijp best dat je zegt mijn minnaar of minnares is geen relatiemateriaal maar dat wil niet zeggen dat dat altijd zo is toch? Soms is het nou eenmaal wel relatiemateriaal en dan is een keuze onafwendbaar en ook dat is (net als kiezen voor een afscheid) kiezen voor jezelf alleen in een andere context.
Leve de dilemma`s ....
JJ
woensdag 7 december 2011 om 01:10
quote:JanJurk schreef op 07 december 2011 @ 00:58:
I Daarnaast (en dat klinkt hard en meteen sorry daarvoor) is het als je géén open relatie hebt natuurlijk gelul dat het alleen maar om sex draait en lust. Je moet in je relatie toch gewoon een hoop missen als je er even een minnaar bij neemt. Dit geldt zowel voor vrouwen als voor mannen overigens.
JJ
Dit heeft al een poosje op het puntje van mijn toetsenbord gelegen. Elke keer als ik lees "mijn relatie is geweldig en fantastisch, ik mis niks behalve.... " krijg ik kromme tenen en neig ik naar een post zoals deze.
Toevallig heb ik vanmiddag een gesprek gevoerd met een man waarvan zijn vrouw niet wist dat ie op dat moment op de verkeerde plek was zeg maar En weer heb ik me verbaasd over de denkmechanismen die men aanneemt om vreemdgaan goed te praten. Ik mocht het ook niet over vreemdgaan hebben, dat woord was te confronterend. Ik veroordeel het niet, ik kies er immers voor om op de verkeerde plek te zijn met de vreemdganger. Maar vind het systeem wel zwaar boeiend.
I Daarnaast (en dat klinkt hard en meteen sorry daarvoor) is het als je géén open relatie hebt natuurlijk gelul dat het alleen maar om sex draait en lust. Je moet in je relatie toch gewoon een hoop missen als je er even een minnaar bij neemt. Dit geldt zowel voor vrouwen als voor mannen overigens.
JJ
Dit heeft al een poosje op het puntje van mijn toetsenbord gelegen. Elke keer als ik lees "mijn relatie is geweldig en fantastisch, ik mis niks behalve.... " krijg ik kromme tenen en neig ik naar een post zoals deze.
Toevallig heb ik vanmiddag een gesprek gevoerd met een man waarvan zijn vrouw niet wist dat ie op dat moment op de verkeerde plek was zeg maar En weer heb ik me verbaasd over de denkmechanismen die men aanneemt om vreemdgaan goed te praten. Ik mocht het ook niet over vreemdgaan hebben, dat woord was te confronterend. Ik veroordeel het niet, ik kies er immers voor om op de verkeerde plek te zijn met de vreemdganger. Maar vind het systeem wel zwaar boeiend.
woensdag 7 december 2011 om 01:37
Tjee, het is al laat.... toch nog maar even ingelogd terwijl we moeten slapen.
@Roos. Tuuuuurlijk zit er iets heel dubieus aan vreemdgaan, voor mij is het een voortdurend gevecht tussen het belang van mezelf en het belang van mijn 1e, die ik liefheb en geen pijn wil doen. Het is zwaar boeiend, dat vind ik ook !
Maar JJ, ....Voor jou even een diep respect hoor. Er zijn niet zoveel mannen die dit besluit durven te nemen en je zit best in een onzekere, eenzame situatie. Die ken ik.... ik heb ook een huwelijk opgeblazen na een verliefdheid op een 'derde' (van een 2e is nooit sprake geweest, want in die tijd vond ik niet dat dat naast elkaar kon bestaan); deze man had zijn eigen proces thuis en besloot uiteindelijk te blijven. Dat is fucking heftig, want dan moet je afscheid nemen van twee geliefden..... in mijn geval mijn levensvriend en mijn minnaar. Both gone. Veel verdriet. Dan wordt je ongenadig op jezelf teruggeworpen (voor mij inmiddels 12 jaar geleden hoor, maar ik doe het nooit meer).
Toch heel stoer dat je dat risico hebt durven nemen en hebt gekozen om dicht bij jezelf te blijven en te kiezen voor de eerlijkheid.... hoe het ook gaat aflopen. Dat verdient respect.
Bij deze het mijne.
@Roos. Tuuuuurlijk zit er iets heel dubieus aan vreemdgaan, voor mij is het een voortdurend gevecht tussen het belang van mezelf en het belang van mijn 1e, die ik liefheb en geen pijn wil doen. Het is zwaar boeiend, dat vind ik ook !
Maar JJ, ....Voor jou even een diep respect hoor. Er zijn niet zoveel mannen die dit besluit durven te nemen en je zit best in een onzekere, eenzame situatie. Die ken ik.... ik heb ook een huwelijk opgeblazen na een verliefdheid op een 'derde' (van een 2e is nooit sprake geweest, want in die tijd vond ik niet dat dat naast elkaar kon bestaan); deze man had zijn eigen proces thuis en besloot uiteindelijk te blijven. Dat is fucking heftig, want dan moet je afscheid nemen van twee geliefden..... in mijn geval mijn levensvriend en mijn minnaar. Both gone. Veel verdriet. Dan wordt je ongenadig op jezelf teruggeworpen (voor mij inmiddels 12 jaar geleden hoor, maar ik doe het nooit meer).
Toch heel stoer dat je dat risico hebt durven nemen en hebt gekozen om dicht bij jezelf te blijven en te kiezen voor de eerlijkheid.... hoe het ook gaat aflopen. Dat verdient respect.
Bij deze het mijne.
woensdag 7 december 2011 om 09:47
@JJ Ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat (voor mij in ieder geval wel). Ook ik heb een paar keer mezelf ervan proberen te overtuigen dat het allemaal prima zou kunnen werken als ik maar genoeg afstand hou. Wat een gelul. Ken minaar al jaren en er was altijd al een bepaalde spanning tussen ons maar in die periode kwam het niet in me op om daar aan toe te geven en vreemd te gaan. Het feit dat dat nu wel gebeurd heeft alles te maken met een gemis dat er de laatste tijd in mijn huwelijk is ontstaan. En natuurlijk hou ik van mijn man, hij is een leuke vent en een geweldige vader. Maar toch ben ik bang dat ik niet genoeg van hem hou om mezelf daarvoor te blijven wegcijferen. Diep in mijn hart weet ik het wel maar ik durf het amper aan mezelf toe te geven laat staan aan de rest van de wereld. Dus schuif ik het allemaal een beetje voor me uit maar dat er knopen doorgehakt moeten gaan worden is mij inmiddels wel duidelijk.
woensdag 7 december 2011 om 09:59
Wat is dit toch een fijn topic, wat een hoop wijze woorden lees ik hier keer op keer, jullie zetten me aan het denken hoor.
JJ, mooi zo'n post waarin jij jezelf als gevoelsmens laat zien. Je hebt de juiste keuze gemaakt denk ik, maar kan me voorstellen dat het enorm moeilijk is.
Celestine, je hebt gelijk, in theorie. Maar in de praktijk kon ik het niet zo, is het mij iig niet gelukt.
Ik begon eraan uit lust, ik wou ook wel eens een andere pik (ik had nog nooit met iemand anders dan mijn man seks gehad). Maar gaandeweg bleek dat ik mijn gevoelens er toch niet buiten kon houden. Hoe hard ik ook riep dat we gevoelens niet lieten meespelen.
Maar als het pure lust was, waarom had ik het afgelopen weekend dan zo moeilijk? (en nu nog steeds, ik betrapte me vanmorgen erop dat ik me afvroeg of hij nog steeds zo op me geilde als hij zei dat hij deed, vorige week nog)
Mijn huwelijk kende een dip afgelopen voorjaar en zomer. Maar manlief en ik kruipen eruit omhoog, het gaat steeds beter tussen ons. En nu is loser exit, dus nu kan ik me richten op mijn huwelijk?
Nou...
Waarom vind ik mijn gesprekspartner dan toch zo spannend en interessant? Is het dan omdat ik de spanning anders mis, en omdat ik mijn man niet durf te zeggen dat ik experimenteler wil vrijen, dat ik nieuwsgierig ben naar dingen waar wij het nog nooit samen over hebben gehad?
Gesprekspartner is duidelijk in wat hij wil, maar geeft me tijd en ruimte. We bouwen ons contact voorzichtig op. We praten over van alles en nog wat. En onderhuids is er die seksuele spanning, dat waar ik bij ex-lover verslaafd aan was.
Maar het voelt ook weer niet eerlijk tov gesprekspartner (die mij zo waardevol is) om me in zijn armen te werpen om troost te zoeken.
Een minnaar hebben, een minnares zijn, het klinkt zo eenvoudig, maar het is zo moeilijk. En toch willen we het weer ervaren...
JJ, mooi zo'n post waarin jij jezelf als gevoelsmens laat zien. Je hebt de juiste keuze gemaakt denk ik, maar kan me voorstellen dat het enorm moeilijk is.
Celestine, je hebt gelijk, in theorie. Maar in de praktijk kon ik het niet zo, is het mij iig niet gelukt.
Ik begon eraan uit lust, ik wou ook wel eens een andere pik (ik had nog nooit met iemand anders dan mijn man seks gehad). Maar gaandeweg bleek dat ik mijn gevoelens er toch niet buiten kon houden. Hoe hard ik ook riep dat we gevoelens niet lieten meespelen.
Maar als het pure lust was, waarom had ik het afgelopen weekend dan zo moeilijk? (en nu nog steeds, ik betrapte me vanmorgen erop dat ik me afvroeg of hij nog steeds zo op me geilde als hij zei dat hij deed, vorige week nog)
Mijn huwelijk kende een dip afgelopen voorjaar en zomer. Maar manlief en ik kruipen eruit omhoog, het gaat steeds beter tussen ons. En nu is loser exit, dus nu kan ik me richten op mijn huwelijk?
Nou...
Waarom vind ik mijn gesprekspartner dan toch zo spannend en interessant? Is het dan omdat ik de spanning anders mis, en omdat ik mijn man niet durf te zeggen dat ik experimenteler wil vrijen, dat ik nieuwsgierig ben naar dingen waar wij het nog nooit samen over hebben gehad?
Gesprekspartner is duidelijk in wat hij wil, maar geeft me tijd en ruimte. We bouwen ons contact voorzichtig op. We praten over van alles en nog wat. En onderhuids is er die seksuele spanning, dat waar ik bij ex-lover verslaafd aan was.
Maar het voelt ook weer niet eerlijk tov gesprekspartner (die mij zo waardevol is) om me in zijn armen te werpen om troost te zoeken.
Een minnaar hebben, een minnares zijn, het klinkt zo eenvoudig, maar het is zo moeilijk. En toch willen we het weer ervaren...
woensdag 7 december 2011 om 10:29
Het blijft inderdaad lastig.
Ik denk wel dat als je er op voorhand makkelijk instapt, je mee laat slepen door een gevoel van lust, geilheid of hoe je het wilt noemen je jezelf kunt verliezen. Dan kom je in een rollercoaster terecht waarvan je je afvraagt hoe en of je er ongeschonden uitkomt.
Denk echter ook dat er m/v zijn die een minnaar/minnares echt als toevoeging zien op hun verdere goede thuissituatie. Die ook weten dat hoe leuk, spannend hun lover ook is, het nooit een geschikte levenspartner zou zijn. Gevoelens mogen er ook zeker zijn; dat maakt het alleen maar fijner.
Het moment dat je er achter komt dat binnen je relatie met nr1 iets ontbreekt dat je met de ander wel ervaart lijkt het me goed bij jezelf na te gaan waar dat door komt. Dan kun je eraan werken om die nieuwe ervaringen ook thuis een plaats te geven. Dat doe je immers met andere zaken die je in het leven leert toch ook? En natuurlijk snap ik wel dat je daarin afhankelijk bent of je partner daarvoor openstaat, maar in dingen die waardevol zijn moet je investeren.
@Sensual_D: je hebt best gelijk als het beide zou kunnen, maar volgens mij heb je het dan meer over polyamorie dan over een minnaar-minnares band. Volgens mij kun je dat alleen gevoelsmatig handelen als beide (in jouw geval mannen) van elkaar weten en dat respecteren. Als ik ernaast zit mag je het zeggen.
Ik denk wel dat als je er op voorhand makkelijk instapt, je mee laat slepen door een gevoel van lust, geilheid of hoe je het wilt noemen je jezelf kunt verliezen. Dan kom je in een rollercoaster terecht waarvan je je afvraagt hoe en of je er ongeschonden uitkomt.
Denk echter ook dat er m/v zijn die een minnaar/minnares echt als toevoeging zien op hun verdere goede thuissituatie. Die ook weten dat hoe leuk, spannend hun lover ook is, het nooit een geschikte levenspartner zou zijn. Gevoelens mogen er ook zeker zijn; dat maakt het alleen maar fijner.
Het moment dat je er achter komt dat binnen je relatie met nr1 iets ontbreekt dat je met de ander wel ervaart lijkt het me goed bij jezelf na te gaan waar dat door komt. Dan kun je eraan werken om die nieuwe ervaringen ook thuis een plaats te geven. Dat doe je immers met andere zaken die je in het leven leert toch ook? En natuurlijk snap ik wel dat je daarin afhankelijk bent of je partner daarvoor openstaat, maar in dingen die waardevol zijn moet je investeren.
@Sensual_D: je hebt best gelijk als het beide zou kunnen, maar volgens mij heb je het dan meer over polyamorie dan over een minnaar-minnares band. Volgens mij kun je dat alleen gevoelsmatig handelen als beide (in jouw geval mannen) van elkaar weten en dat respecteren. Als ik ernaast zit mag je het zeggen.
woensdag 7 december 2011 om 10:31
@vaintje Ik herken veel in je verhaal. Zou het kunnen dat je er gewoon (nog) niet aan wil dat huwelijk misschien toch niet is zoal het zou moeten. Voor loser was je niet bereid om je huwelijk op te geven (en terecht waarschijnlijk) maar zoek je in nieuwe gesprekspartner nu niet iemand waarvoor je die stap wel zou kunnen zetten?
