Relaties
alle pijlers
Handtastelijke schoonvader
donderdag 21 februari 2008 om 16:32
Dag forummers,
Ik zit met gênant en bijna ongeloofwaardig probleem. Dit is de reden dat ik bijna niemand mijn verhaal durf te vertellen.
Mijn man en ik zijn nu 6 jaar bij elkaar. In de eerste jaren heeft mijn man tijden geen contact gehad met zijn vader. Het is een moeilijke en autoritaire man die geen tegenspraak duld en er vaak vreemde gedachtes op na houdt.
Een jaar terug besloot mijn man het contact weer aan te halen. We kregen een kindje en hij besloot dat zijn vader toch recht had om dit kindje ook te leren kennen. Hij werd opa.
Het contact werd weer langzaam aangehaald en in eerste instantie snapte ik niet hoe dit de man uit de verhalen van mijn man kon zijn. Hij was aardig, behulpzaam en ik zag geen kwaad in hem. Het behulpzame werd soms wel overdreven. Hij kocht dure dingen voor mijn man en hij schroomde niet om ineens met een nieuwe fiets voor mij aan te komen. Ik voelde mij beschaamd om dit soort dure cadeaus aan te nemen, maar hij duldde geen tegenspraak. Hij wilde ons een plezier doen en hij bleef kopen.
Het viel mij op dat mijn schoonvader onverwachts op visite kwam. En voornamelijk wanneer hij wist dat ik alleen thuis was. Daar stond hij ineens voor mij neus om 10 uur 's ochtends, helemaal uit de andere kant van Nederland gekomen om onverwachts op visite te komen.
Het handtastelijke gedrag ontstond langzaam en hij bracht het op de manier dat hij zo gek op mij was en 'even' moest knuffelen. Hij hield zich dan strak tegen mij aan en nadat ik mij daarna los probeerde te maken ( het hoeft niet zo lang te duren voor mij), duwde hij toch nog even extra aan.
Ach, dacht ik, hij is gek op knuffelen en hij bedoelt er niets mee. Toch voelde ik mij toen er niet prettig bij. Mijn intuïtie waarschuwde mij en ik negeerde dit. Het af en toe klopjes op mijn kont geven vond ik denigrerend en ondanks ik hem vertelde dat ik dit niet prettig vond, bleef hij lachend klopjes op mijn billen geven. Bij het passeren, als ik bij de box stond bij mijn kind.
Hij deed het vaak en op een pesterige manier.
Tijdens het onkruid wegplukken in de tuin, stond hij achter mij, hij kon het niet laten om even met zijn hand achter in mijn broek te gaan, want mijn broek was afgezakt. Hij trok mijn broek niet goed, hij zat gewoon met zijn hand aan mijn kont.
Die dag werd steeds vervelender. Hij zat op de bank en beval mij naar hem toe te komen. ; Kom eens hier jij, ik wil je even vasthouden". Ik zei duidelijk dat ik er geen behoefte aan had en dat ik mij niet prettig voelde daarbij. ; Nou dan kom ik wel naar jou toe hoor! Dan moet je dat maar leren!"
En dat deed hij. Hij kwam naar mij toe en pakte mij weer stevig vast. Ik wilde mij losrukken, maar hij bleef mij vasthouden. Hij pakte mijn gezicht stevig vast en gaf mij een natte, vieze zoen midden op mijn mond.
Ik ben weggegaan, heb mijn kind in de buggy gedaan en ben gaan wandelen. Tegen de tijd dat mijn man weer thuis kwam ben ik naar huis gegaan. En mijn schoonvader zat daar nog, op de bank. Meneer onschuld aan het uithangen. Slijmen tegen mijn man. " Ik had toch zo'n zin om jullie weer eens te zien, ik dacht ik stap de auto in en kijk eens ik heb een fototoestel voor je gekocht"
Ik heb het laten bezinken en wist niet of ik dit nou aan mijn man moest vertellen. Wie gelooft zulk absurd gedrag van je eigen vader nou?
Ik heb het naderhand verteld en toch zag ik ongeloof van zijn kant. Niet onbegrijpelijk. Het is nu een tijdje verder en het contact met zijn vader is net als voorheen. Niets aan de hand.
Ik zou dit nooit verzinnen. Nooit! Ik hoef geen vete tussen vader en zoon, anders had ik wel gezegd dat die man hier niet meer welkom is. Maar het ongeloof doet mij toch wel een beetje pijn.
Ik voel mij niet prettig bij deze man. Hij is denigrerend naar vrouwen toe en hij heeft geen wroeging of spijt, dat heb ik allang in de gaten.
Ik heb mijn man al duidelijk gemaakt dat ik niet meer met hem alleen wil zijn.
Ik heb echt moeite met deze man gekregen. Als ik hoor dat hij weer langskomt, lig ik avonden van te voren in de zenuwen.
Na dit voorval is hij nog wel een keer langs geweest. Als mijn man erbij is gedraagt hij zich normaal en zit niet aan mij, maar zodra hij even naar boven moet of naar de w.c. moet er weer geknuffeld worden. Het heeft geen zin om streng en duidelijk mijn grenzen aan te geven, hij respecteert ze niet en gooit het op; ach niet zo snel boos worden hoor! Hij duld geen tegenspraak, hij kan erg agressief worden. ( heeft in het verleden zijn ex-vrouwen mishandeld)
Wat een verhaal, ik hoop dat iemand mij een paar adviezen kan meegeven.
Ik ben gewoon bang voor die man geworden. Bang voor escalaties. Hij heeft een jaar terug ook een sleutel van ons huis gekregen van mijn man. Dit is ook geen prettig idee.
Ik weet zeker, dat wanneer mijn man hem op zijn gedrag zou aanspreken het in alle toonaarden ontkent gaat worden.
Hij doet niets fout en hoe durf ik zoiets te beweren... Zo wordt het ongeloof van mijn man misschien nog meer aangewakkerd.
Zijn vader blijft hem maar cadeaus en geld toestoppen om zijn liefde om te kopen. Dit is toch walgelijk? Ben ik dan de ruil voor al dat geld en cadeaus?
Bedankt voor het lezen.
Ik zit met gênant en bijna ongeloofwaardig probleem. Dit is de reden dat ik bijna niemand mijn verhaal durf te vertellen.
Mijn man en ik zijn nu 6 jaar bij elkaar. In de eerste jaren heeft mijn man tijden geen contact gehad met zijn vader. Het is een moeilijke en autoritaire man die geen tegenspraak duld en er vaak vreemde gedachtes op na houdt.
Een jaar terug besloot mijn man het contact weer aan te halen. We kregen een kindje en hij besloot dat zijn vader toch recht had om dit kindje ook te leren kennen. Hij werd opa.
Het contact werd weer langzaam aangehaald en in eerste instantie snapte ik niet hoe dit de man uit de verhalen van mijn man kon zijn. Hij was aardig, behulpzaam en ik zag geen kwaad in hem. Het behulpzame werd soms wel overdreven. Hij kocht dure dingen voor mijn man en hij schroomde niet om ineens met een nieuwe fiets voor mij aan te komen. Ik voelde mij beschaamd om dit soort dure cadeaus aan te nemen, maar hij duldde geen tegenspraak. Hij wilde ons een plezier doen en hij bleef kopen.
Het viel mij op dat mijn schoonvader onverwachts op visite kwam. En voornamelijk wanneer hij wist dat ik alleen thuis was. Daar stond hij ineens voor mij neus om 10 uur 's ochtends, helemaal uit de andere kant van Nederland gekomen om onverwachts op visite te komen.
Het handtastelijke gedrag ontstond langzaam en hij bracht het op de manier dat hij zo gek op mij was en 'even' moest knuffelen. Hij hield zich dan strak tegen mij aan en nadat ik mij daarna los probeerde te maken ( het hoeft niet zo lang te duren voor mij), duwde hij toch nog even extra aan.
Ach, dacht ik, hij is gek op knuffelen en hij bedoelt er niets mee. Toch voelde ik mij toen er niet prettig bij. Mijn intuïtie waarschuwde mij en ik negeerde dit. Het af en toe klopjes op mijn kont geven vond ik denigrerend en ondanks ik hem vertelde dat ik dit niet prettig vond, bleef hij lachend klopjes op mijn billen geven. Bij het passeren, als ik bij de box stond bij mijn kind.
Hij deed het vaak en op een pesterige manier.
Tijdens het onkruid wegplukken in de tuin, stond hij achter mij, hij kon het niet laten om even met zijn hand achter in mijn broek te gaan, want mijn broek was afgezakt. Hij trok mijn broek niet goed, hij zat gewoon met zijn hand aan mijn kont.
Die dag werd steeds vervelender. Hij zat op de bank en beval mij naar hem toe te komen. ; Kom eens hier jij, ik wil je even vasthouden". Ik zei duidelijk dat ik er geen behoefte aan had en dat ik mij niet prettig voelde daarbij. ; Nou dan kom ik wel naar jou toe hoor! Dan moet je dat maar leren!"
En dat deed hij. Hij kwam naar mij toe en pakte mij weer stevig vast. Ik wilde mij losrukken, maar hij bleef mij vasthouden. Hij pakte mijn gezicht stevig vast en gaf mij een natte, vieze zoen midden op mijn mond.
Ik ben weggegaan, heb mijn kind in de buggy gedaan en ben gaan wandelen. Tegen de tijd dat mijn man weer thuis kwam ben ik naar huis gegaan. En mijn schoonvader zat daar nog, op de bank. Meneer onschuld aan het uithangen. Slijmen tegen mijn man. " Ik had toch zo'n zin om jullie weer eens te zien, ik dacht ik stap de auto in en kijk eens ik heb een fototoestel voor je gekocht"
Ik heb het laten bezinken en wist niet of ik dit nou aan mijn man moest vertellen. Wie gelooft zulk absurd gedrag van je eigen vader nou?
Ik heb het naderhand verteld en toch zag ik ongeloof van zijn kant. Niet onbegrijpelijk. Het is nu een tijdje verder en het contact met zijn vader is net als voorheen. Niets aan de hand.
Ik zou dit nooit verzinnen. Nooit! Ik hoef geen vete tussen vader en zoon, anders had ik wel gezegd dat die man hier niet meer welkom is. Maar het ongeloof doet mij toch wel een beetje pijn.
Ik voel mij niet prettig bij deze man. Hij is denigrerend naar vrouwen toe en hij heeft geen wroeging of spijt, dat heb ik allang in de gaten.
Ik heb mijn man al duidelijk gemaakt dat ik niet meer met hem alleen wil zijn.
Ik heb echt moeite met deze man gekregen. Als ik hoor dat hij weer langskomt, lig ik avonden van te voren in de zenuwen.
Na dit voorval is hij nog wel een keer langs geweest. Als mijn man erbij is gedraagt hij zich normaal en zit niet aan mij, maar zodra hij even naar boven moet of naar de w.c. moet er weer geknuffeld worden. Het heeft geen zin om streng en duidelijk mijn grenzen aan te geven, hij respecteert ze niet en gooit het op; ach niet zo snel boos worden hoor! Hij duld geen tegenspraak, hij kan erg agressief worden. ( heeft in het verleden zijn ex-vrouwen mishandeld)
Wat een verhaal, ik hoop dat iemand mij een paar adviezen kan meegeven.
Ik ben gewoon bang voor die man geworden. Bang voor escalaties. Hij heeft een jaar terug ook een sleutel van ons huis gekregen van mijn man. Dit is ook geen prettig idee.
Ik weet zeker, dat wanneer mijn man hem op zijn gedrag zou aanspreken het in alle toonaarden ontkent gaat worden.
Hij doet niets fout en hoe durf ik zoiets te beweren... Zo wordt het ongeloof van mijn man misschien nog meer aangewakkerd.
Zijn vader blijft hem maar cadeaus en geld toestoppen om zijn liefde om te kopen. Dit is toch walgelijk? Ben ik dan de ruil voor al dat geld en cadeaus?
Bedankt voor het lezen.
donderdag 21 februari 2008 om 17:55
Jemig Theemuts, wat een rotsituatie. Wat betreft je man; ik zou ook opnieuw het gesprek aangaan met hem en voorwaarden stellen. Buiten het feit, dat hij jou en jullie kind niet meer alleen laat, gewoon mededelen, dat er nieuwe sloten op de deur komen en dat er géén reservesleutel naar zijn vader gaat. Punt. Daarnaast zou ik duidelijk maken, dat je het bijzonder teleurstellend vindt, dat hij jou niet 100% geloofd. Vraag hem maar wat hij denkt, dat dit voor jou moet betekenen. Dan leg je de vraag, het nadenken bij hem neer, zonder op dit moment nog verwijtend te worden. Dat kan later nog.
Ik vind het persoonlijk onzin om opnames in welke vorm dan ook te gaan regelen. Kom nou, je bent in je eigen huis, met je eigen man, hij neemt het maar van je aan. Doet hij dit alsnog niet, leg dan opnieuw de vraag bij hem neer; wat denk je dat de consequenties hiervan zijn voor ons gezin? Laat hem maar eens even goed nadenken. Dit is pure ernst, niets om even weg te wuiven.
Mocht je schoonvader een moment vinden jou nogmaals te betasten als je vriend naar de wc moet of naar de keuken loopt, zou ik dus goed hoorbaar gaan praten in niet mis te verstane woorden. En hem desnoods dírect naar de voordeur begeleiden en eruit te zetten begeleid met woorden van de strekking; dit was je laatste poging, je komt er hier níet meer in. Je kunt het contact met je zoon in stand houden, maar niet in ons huis. Het is klaar.
Vecht voor je eigen gemoedsrust vrouw en zeker ook voor jouw en jullie dochter's veiligheid. Jouw huis moet een rustplaats zijn waar je je op je gemak kunt voelen, geen grote stressbonk.
By the way; ik zou ook géén cadeaus meer van hem aannemen, blijkbaar staat hier voor hem iets tegenover, namelijk jou/jullie lastigvallen.
Heel veel sterkte!
Ik vind het persoonlijk onzin om opnames in welke vorm dan ook te gaan regelen. Kom nou, je bent in je eigen huis, met je eigen man, hij neemt het maar van je aan. Doet hij dit alsnog niet, leg dan opnieuw de vraag bij hem neer; wat denk je dat de consequenties hiervan zijn voor ons gezin? Laat hem maar eens even goed nadenken. Dit is pure ernst, niets om even weg te wuiven.
Mocht je schoonvader een moment vinden jou nogmaals te betasten als je vriend naar de wc moet of naar de keuken loopt, zou ik dus goed hoorbaar gaan praten in niet mis te verstane woorden. En hem desnoods dírect naar de voordeur begeleiden en eruit te zetten begeleid met woorden van de strekking; dit was je laatste poging, je komt er hier níet meer in. Je kunt het contact met je zoon in stand houden, maar niet in ons huis. Het is klaar.
Vecht voor je eigen gemoedsrust vrouw en zeker ook voor jouw en jullie dochter's veiligheid. Jouw huis moet een rustplaats zijn waar je je op je gemak kunt voelen, geen grote stressbonk.
By the way; ik zou ook géén cadeaus meer van hem aannemen, blijkbaar staat hier voor hem iets tegenover, namelijk jou/jullie lastigvallen.
Heel veel sterkte!
donderdag 21 februari 2008 om 17:56
Heeft hij inderdaad een sleutel? Wat al gezegd is: sloten veranderen en zorgen dat hij nooit meer een sleutel krijgt. En gewoon met je man afspreken dat zijn vader alleen nog maar langs mag komen als dat vooraf afgesproken is (en als hij spontaan wil komen, dan belt hij maar eerst eventjes).
Dit is inderdaad gewoonweg aanranding en zeker niet pikken. Als je man het niet wil geloven, dan inderdaad camera's neerhangen en filmen op het moment dat die man er is. Zorg wel dat de camera's niet zichtbaar zijn.
Dit is inderdaad gewoonweg aanranding en zeker niet pikken. Als je man het niet wil geloven, dan inderdaad camera's neerhangen en filmen op het moment dat die man er is. Zorg wel dat de camera's niet zichtbaar zijn.
donderdag 21 februari 2008 om 18:02
Heel erg dit. Eigelijk is er maar 1 optie. Die schoonvader het huis uit. En als je man je niet gelooft mag ie met m mee. Wat is dat nou voor onzin. Ik ben ooit aangerand door een oom (heel erg lang geleden) en als daar met ongeloof op was gereageerd door mijn vriend is het een domme lul. En mag ie opsodemieteren.
En dat schoonpa in een jappenkamp heeft gezeten heeft er echt geen flikker mee te maken, als iedereen met een flink trauma mensen aan gaat randen wordt het een gezellige boel.
En dat schoonpa in een jappenkamp heeft gezeten heeft er echt geen flikker mee te maken, als iedereen met een flink trauma mensen aan gaat randen wordt het een gezellige boel.
donderdag 21 februari 2008 om 18:03
quote:Fame schreef op 21 februari 2008 @ 16:54:
Wat ik zou doen is het volgende (jaja, ik weet het, het is makkelijk praten, maar toch...);
De volgende keer als hij weer zo handtastelijk wordt als jouw man uit het zicht verdwijnt naar de wc of naar boven SCHREEUWEN DAT HIJ HET WEER DOET! Kijken wat schoonpapa dan doet, zegt, reageert. Ik denk niet dat hij je ter plekke zou gaan mishandelen waar je halve trouwboek ook bij is.
En gewoon andere sloten op de deur doen. Zeg maar tegen je man dat je je sleutels verloren bent en je het een veilig idee vindt om nieuwe sloten op de deur te doen. Hou zelf de reservesleutels bij je en geef die sleutel aan niemand.
Jemig! Moet ze nog gaan liegen om haar schoonvader van het lijf te houden? Dat vind ik een slecht advies.
Hij hoort gewoon zijn poten thuis te houden en het wordt tijd dat TO gaat staan en voor haar rechten opkomt.
De verhoudingen liggen hier zo scheef : haar veiligheid is ondergeschikt aan de "goede"band tussen vader en zoon.
Dat er vandaag of morgen een verkrachting plaatsvindt is een kwestie van tijd gezien het feit dat er voor schoonvaders gedrag geen enkele consequentie is, hij gaat gewoon door ondanks haar protesten.
Ik vind het echt van de gekke dat zij haar man inlicht en dat ze de week erop gewoon weer aangerand wordt.
Dat kan toch niet? Word eens gewoon kwaad! Ga op je strepen staan en flikker hem buiten, desnoods met de honkbalknuppel in de hand!
Ik word er gewoon plaatsvervangend pissig van!
Wat ik zou doen is het volgende (jaja, ik weet het, het is makkelijk praten, maar toch...);
De volgende keer als hij weer zo handtastelijk wordt als jouw man uit het zicht verdwijnt naar de wc of naar boven SCHREEUWEN DAT HIJ HET WEER DOET! Kijken wat schoonpapa dan doet, zegt, reageert. Ik denk niet dat hij je ter plekke zou gaan mishandelen waar je halve trouwboek ook bij is.
En gewoon andere sloten op de deur doen. Zeg maar tegen je man dat je je sleutels verloren bent en je het een veilig idee vindt om nieuwe sloten op de deur te doen. Hou zelf de reservesleutels bij je en geef die sleutel aan niemand.
Jemig! Moet ze nog gaan liegen om haar schoonvader van het lijf te houden? Dat vind ik een slecht advies.
Hij hoort gewoon zijn poten thuis te houden en het wordt tijd dat TO gaat staan en voor haar rechten opkomt.
De verhoudingen liggen hier zo scheef : haar veiligheid is ondergeschikt aan de "goede"band tussen vader en zoon.
Dat er vandaag of morgen een verkrachting plaatsvindt is een kwestie van tijd gezien het feit dat er voor schoonvaders gedrag geen enkele consequentie is, hij gaat gewoon door ondanks haar protesten.
Ik vind het echt van de gekke dat zij haar man inlicht en dat ze de week erop gewoon weer aangerand wordt.
Dat kan toch niet? Word eens gewoon kwaad! Ga op je strepen staan en flikker hem buiten, desnoods met de honkbalknuppel in de hand!
Ik word er gewoon plaatsvervangend pissig van!
donderdag 21 februari 2008 om 18:11
Ik zit er ook over te denken om het contact te verbreken. Van mijn kant dus. Wat mijn man nog met hem wil afspreken is prima. ( al zou ik als ik hem zou zijn geen geen flikker meer met hem te maken willen hebben.. ik ben wel zijn vrouw die geïntimideerd wordt, evenals zijn moeder dat jarenlang door hem als stront behandeld is.)
Het geeft wel wat wrijving hoor. Dat gevoel hebben niet echt geloofd te worden. Het gevoel dat ik de boel opblaas in zijn ogen. Hij zegt het niet letterlijk, maar aan zijn reactie en handelingen merk ik het wel. Hij belt zijn vader nog geregeld op en is daarbij heel vriendelijk. Ik wil geen ruzie tussen hen, maar op deze manier voel ik mij ook even niet waardevol voor mijn man.
Andersom zou ik niet meer zo vriendelijk tegen mijn vader zijn. Ik heb mijn man ook verteld over die opmerking over onze dochter. Kreeg ik ook niet echt een reactie op. Hij sluit zich af en klaar is hij ermee.
Het geeft wel wat wrijving hoor. Dat gevoel hebben niet echt geloofd te worden. Het gevoel dat ik de boel opblaas in zijn ogen. Hij zegt het niet letterlijk, maar aan zijn reactie en handelingen merk ik het wel. Hij belt zijn vader nog geregeld op en is daarbij heel vriendelijk. Ik wil geen ruzie tussen hen, maar op deze manier voel ik mij ook even niet waardevol voor mijn man.
Andersom zou ik niet meer zo vriendelijk tegen mijn vader zijn. Ik heb mijn man ook verteld over die opmerking over onze dochter. Kreeg ik ook niet echt een reactie op. Hij sluit zich af en klaar is hij ermee.
donderdag 21 februari 2008 om 18:13
Jee, wat een klotesituatie TO!
Ik vind het advies van iemand hiervoor niet zo gek, de babyfoon!
Dit valt niet zo op, en toch ideaal!
Vraag je man om toch nog 1x weg te gaan zodat schoonpa met jou alleen is, en dan kan hij boven meeluisteren!
(wel klote om het misschien nog een keer mee te moeten maken, die vieze praatjes van hem, maar dan opent het wel de ogen van je man, wellicht!)
Sterkte!
Ik vind het advies van iemand hiervoor niet zo gek, de babyfoon!
Dit valt niet zo op, en toch ideaal!
Vraag je man om toch nog 1x weg te gaan zodat schoonpa met jou alleen is, en dan kan hij boven meeluisteren!
(wel klote om het misschien nog een keer mee te moeten maken, die vieze praatjes van hem, maar dan opent het wel de ogen van je man, wellicht!)
Sterkte!
donderdag 21 februari 2008 om 18:18
Nou theemuts, tijd voor een goed gesprek lijkt mij.
Ga op je strepen staan en stel eisen.
- die man komt jullie huis niet meer in
- nieuwe sloten en geen sleutel voor die man
- als je man contact wil blijven houden, prima, maar buiten jullie huis.
Heus, dit pakket maatregelen is wat ik zou eisen voor jouw veiligheid en die van je dochter. Stel hij komt nog bij jullie thuis en je man loopt even de keuken in om koffie in te schenken. 1 minuut je dochter alleen met die man is mij al te lang. Brrrrrr
Doe iets! Kom op meid, dat kun je en dat mag je, want die man is al te ver gegaan. Hij verdient niet nog een gelegenheid om jou aan te randen of om ook maar iets over je dochter te zeggen!
Ga op je strepen staan en stel eisen.
- die man komt jullie huis niet meer in
- nieuwe sloten en geen sleutel voor die man
- als je man contact wil blijven houden, prima, maar buiten jullie huis.
Heus, dit pakket maatregelen is wat ik zou eisen voor jouw veiligheid en die van je dochter. Stel hij komt nog bij jullie thuis en je man loopt even de keuken in om koffie in te schenken. 1 minuut je dochter alleen met die man is mij al te lang. Brrrrrr
Doe iets! Kom op meid, dat kun je en dat mag je, want die man is al te ver gegaan. Hij verdient niet nog een gelegenheid om jou aan te randen of om ook maar iets over je dochter te zeggen!
donderdag 21 februari 2008 om 18:19
@Theemuts
Ik vind het heel kwalijk dat jouw man je niet serieus neemt, maar misschien denkt hij dat het wel mee zal vallen aangezien zijn vader gewoon nog welkom is in jullie huis?
Ik ben het niet eens met de mensen die aangeven dat je een eerstvolgende keer weet ik veel wat moet doen. Je moet gewoon niet accepteren dat er nog een volgende keer zal komen! Sta op je strepen!!! Vertel nog een keer wat er allemaal gebeurd is, vertel dat hij ook vervelend blijft doen zodra jouw man de ruimte verlaat en zeg dat jij je schoonvader om die reden niet meer in jouw huis, in jouw nabijheid en in de nabijheid van jouw dochter accepteert. En vervang inderdaad ook direct alle sloten.
Als jouw man dan nog niet in de gaten heeft dat het jou echt ernst is, dan kan hij bij zijn vader gaan wonen!
Ik vind het heel kwalijk dat jouw man je niet serieus neemt, maar misschien denkt hij dat het wel mee zal vallen aangezien zijn vader gewoon nog welkom is in jullie huis?
Ik ben het niet eens met de mensen die aangeven dat je een eerstvolgende keer weet ik veel wat moet doen. Je moet gewoon niet accepteren dat er nog een volgende keer zal komen! Sta op je strepen!!! Vertel nog een keer wat er allemaal gebeurd is, vertel dat hij ook vervelend blijft doen zodra jouw man de ruimte verlaat en zeg dat jij je schoonvader om die reden niet meer in jouw huis, in jouw nabijheid en in de nabijheid van jouw dochter accepteert. En vervang inderdaad ook direct alle sloten.
Als jouw man dan nog niet in de gaten heeft dat het jou echt ernst is, dan kan hij bij zijn vader gaan wonen!
donderdag 21 februari 2008 om 18:19
Precies lindy; dit pik je toch niet? Ik had precies hetzelfde gezegd als ik iemand anders zijn verhaal op deze manier zou lezen. Ik kan niet goed omschrijven waarom ik mij zo heb laten intimideren. Bang voor felle, agressieve reactie terug van schoonvader, bang voor reactie van man ( het niet geloofd worden en in zekere zin is dit ook uitgekomen), bang om een relatie die eindelijk weer goed is op het spel te zetten, bang dat ik mij aanstel en overdrijf, bang dat hij echt niet inziet dat hij fout is en ik hem bijna voor aanrander uitmaak. Ik weet het niet.. Het is een beetje een warboel in mijn hoofd met dit probleem.
Ik moet mezelf gewoon een schop onder de kont geven en wat power tonen. Gewoon kappen met die vent.
Ik heb veel aan jullie reacties, dank jullie wel.
Ik moet mezelf gewoon een schop onder de kont geven en wat power tonen. Gewoon kappen met die vent.
Ik heb veel aan jullie reacties, dank jullie wel.
donderdag 21 februari 2008 om 18:21
Nou, sorry hoor Theemuts, ik vind je man in deze echt een lul zeg. Jou niet geloven, die opmerking richting jullie dochter negeren, die man van jou heeft even een heeeeeel grote realitycheck nodig.
Heb je zelf nu niet een enorme deuk opgelopen door het gedrag van je man? Wat doet dit wantrouwen en negeren met jou? Kun je niet een lange brief maken waarin je alles zet, inclusief jouw eis, dat hij eens even goed moet nadenken, deze op tafel leggen en met je meisje een paar dagen naar je ouders of een vriendin om hem eens te laten doordringen van de ernst van de situatie?
Heb je zelf nu niet een enorme deuk opgelopen door het gedrag van je man? Wat doet dit wantrouwen en negeren met jou? Kun je niet een lange brief maken waarin je alles zet, inclusief jouw eis, dat hij eens even goed moet nadenken, deze op tafel leggen en met je meisje een paar dagen naar je ouders of een vriendin om hem eens te laten doordringen van de ernst van de situatie?
donderdag 21 februari 2008 om 18:25
Daar heb je een punt nummerzoveel. Ik heb niet gezegd dat hij niet meer welkom is. En dat zou je toch in deze situatie moeten doen. Hij is voor mij ook niet meer welkom. En dat laat ik hem wel weten. Jullie reacties openen wel een beetje mijn ogen. Dat waren ze al wel, alleen nog niet helemaal.
Dat begluur van hem naar mij van boven naar beneden en weer terug.. dat was mijn man dan weer wel opgevallen, gaf hij toe.
Dat begluur van hem naar mij van boven naar beneden en weer terug.. dat was mijn man dan weer wel opgevallen, gaf hij toe.
donderdag 21 februari 2008 om 18:29
Ik begrijp je heel goed Theemuts. Het is ook gewoon echt een klotesituatie en ik begrijp dat je niet je man hierdoor kwijt wil. En tegelijkertijd is er wrs al weer een hoop stukgemaakt in jou doordat hij je niet gelooft en je niet beschermt. Dat zou hij moeten doen, dat zou je niet alleen moeten hoeven besluiten. En juist dat verlangen maakt je besluiteloos denk ik.
Zorg goed voor jezelf, kijk wat je zou doen als je man er niet was. En doe dat dan. Je kunt hierin blijkbaar nu geen hulp van hem verwachten. Hoe je daarmee om zult gaan is weer een ander verhaal. Het voelt heel kut, ik ken het vanuit een ander soort situatie. Alsof je verraden wordt door je partner.
Het zijn twee verschillende dingen ook al zijn ze nu verweven. Eerst zorgen dat schoonpa jou en je kind geen kwaad kan doen. En daarna kijken wat de consequenties zijn van het gedrag van je man. Iig heel veel sterkte gewenst meis .
Zorg goed voor jezelf, kijk wat je zou doen als je man er niet was. En doe dat dan. Je kunt hierin blijkbaar nu geen hulp van hem verwachten. Hoe je daarmee om zult gaan is weer een ander verhaal. Het voelt heel kut, ik ken het vanuit een ander soort situatie. Alsof je verraden wordt door je partner.
Het zijn twee verschillende dingen ook al zijn ze nu verweven. Eerst zorgen dat schoonpa jou en je kind geen kwaad kan doen. En daarna kijken wat de consequenties zijn van het gedrag van je man. Iig heel veel sterkte gewenst meis .
donderdag 21 februari 2008 om 18:31
CL2, op dit moment ben ik wel een beetje verdrietig dat mijn man op de negeer-stand staat. De opmerking naar onze dochter toe had toch zeker de druppel moeten zijn.
Ik heb soms het gevoel dat hij zijn vader erg handig vindt in financieel opzicht. Hij is nogal materialistisch en kan zich niet alles veroorloven wat hij graag wil. Zijn vader helpt hem daarbij graag. En dit is voor hem aantrekkelijk. Dit maakt mij nog bozer. Blijkbaar zijn die spullen en cadeaus belangrijker dan zijn vader eens stevig aan de tand te voelen. Het is ook MIJN taak. Maar ook zijn taak. Hij is met mij getrouwd. En daar hoor je niet aan te komen en vooral geen schunnige opmerkingen jegens onze dochter te maken.
Zijn vader weet de boel goed op te jutten en te saboteren. Er zou bijna een relatie op het spel komen te staan door zijn handtastelijkheden.
Ik heb soms het gevoel dat hij zijn vader erg handig vindt in financieel opzicht. Hij is nogal materialistisch en kan zich niet alles veroorloven wat hij graag wil. Zijn vader helpt hem daarbij graag. En dit is voor hem aantrekkelijk. Dit maakt mij nog bozer. Blijkbaar zijn die spullen en cadeaus belangrijker dan zijn vader eens stevig aan de tand te voelen. Het is ook MIJN taak. Maar ook zijn taak. Hij is met mij getrouwd. En daar hoor je niet aan te komen en vooral geen schunnige opmerkingen jegens onze dochter te maken.
Zijn vader weet de boel goed op te jutten en te saboteren. Er zou bijna een relatie op het spel komen te staan door zijn handtastelijkheden.
donderdag 21 februari 2008 om 18:33
@Theemuts
Zonder het gedrag van jouw man goed te willen praten, begrijp ik het denk ik wel. Elk kind heeft behoefte aan lieve en betrokken ouders en dat is de manier waarop jouw schoonvader zich nu opeens, na een hele lange poos, aan jouw man laat zien. Kinderen willen graag van hun ouders geloven dat zij geen kwaad in de zin hebben, ongacht hoe oud die kinderen zijn. Het zal voor jouw man waarschijnlijk heel moeilijk zijn om te accepteren dat zijn vader toch echt een lul is en kennelijk past hij (nu nog) de kop-in-het-zand methode toe. Ik vermoed zelfs dat hij denkt "ach, het zal wel meevallen, anders had ze hem vast niet meer binnen gelaten". Het is dus zaak dat jij je echt hard opstelt en dat je heel duidelijk aangeeft dat alle grenzen overschreden zijn en daarmee de deur definitief dicht zit.
Zonder het gedrag van jouw man goed te willen praten, begrijp ik het denk ik wel. Elk kind heeft behoefte aan lieve en betrokken ouders en dat is de manier waarop jouw schoonvader zich nu opeens, na een hele lange poos, aan jouw man laat zien. Kinderen willen graag van hun ouders geloven dat zij geen kwaad in de zin hebben, ongacht hoe oud die kinderen zijn. Het zal voor jouw man waarschijnlijk heel moeilijk zijn om te accepteren dat zijn vader toch echt een lul is en kennelijk past hij (nu nog) de kop-in-het-zand methode toe. Ik vermoed zelfs dat hij denkt "ach, het zal wel meevallen, anders had ze hem vast niet meer binnen gelaten". Het is dus zaak dat jij je echt hard opstelt en dat je heel duidelijk aangeeft dat alle grenzen overschreden zijn en daarmee de deur definitief dicht zit.
donderdag 21 februari 2008 om 18:34
Dat je geen ruzie wil tussen je man en zijn vader is heel nobel maar je zult dit niet zonder op kunnen lossen.
Jouw man hoort onvoorwaardelijk voor jou op te komen. Als het de melkboer was die je zo behandelde ,wat zou hij dan doen?
Vraag hem dat maar eens...en als hij dan nog een actie onderneemt dan wist ik het wel.
Je wilt toch geen man die gedoogt dat zijn vader je aanrandt?
Jouw man hoort onvoorwaardelijk voor jou op te komen. Als het de melkboer was die je zo behandelde ,wat zou hij dan doen?
Vraag hem dat maar eens...en als hij dan nog een actie onderneemt dan wist ik het wel.
Je wilt toch geen man die gedoogt dat zijn vader je aanrandt?
donderdag 21 februari 2008 om 18:35
theemuts, misschien kun je bij je man ook ter sprake brengen wat de reden zou kunnen zijn dat zijn vader geen contact meer heeft met zijn dochters?
Ik bedoel niet op een beschuldigende toon.... maar dat het zou kunnen? Misschien zet dat hem toch aan het denken.
(al zou die opmerking naar je dochter toch eigenlijk al genoeg moeten zijn om hem aan het denken te zetten....)
Ik bedoel niet op een beschuldigende toon.... maar dat het zou kunnen? Misschien zet dat hem toch aan het denken.
(al zou die opmerking naar je dochter toch eigenlijk al genoeg moeten zijn om hem aan het denken te zetten....)
donderdag 21 februari 2008 om 18:42
Het is ook heel hard voor mijn man. Ik moet er niet aan denken dat mijn moeder zoiets bij hem zou doen. Dat is toch ook onwerkelijk?
Hij heeft ook al moeilijkheden met zijn moeder, omdat zij boos is omdat hij weer contact met zijn vader heeft aangehaald. Ze neemt hem dit kwalijk, omdat ze door hem mishandeld is. Zijn vader maakt zijn moeder zwart tegenover hem en hij is die dingen zelfs gaan geloven. Zoveel invloed en manipulatie vertoont deze man. Dit hoort gewoon niet. Hij wordt aan alle kanten door mensen getrokken, zijn vader, zijn moeder en nu ik. Ik trek niet bewust aan hem, maar door dit gebeuren zou hij dit wel zo kunnen voelen.
Wat een zooitje hé? Ik weet wel dat hij een klap van zijn jeugd heeft gekregen en daardoor moeilijk kan praten. Hij sluit zich af alsof er niets gebeurd is.
Hij heeft ook al moeilijkheden met zijn moeder, omdat zij boos is omdat hij weer contact met zijn vader heeft aangehaald. Ze neemt hem dit kwalijk, omdat ze door hem mishandeld is. Zijn vader maakt zijn moeder zwart tegenover hem en hij is die dingen zelfs gaan geloven. Zoveel invloed en manipulatie vertoont deze man. Dit hoort gewoon niet. Hij wordt aan alle kanten door mensen getrokken, zijn vader, zijn moeder en nu ik. Ik trek niet bewust aan hem, maar door dit gebeuren zou hij dit wel zo kunnen voelen.
Wat een zooitje hé? Ik weet wel dat hij een klap van zijn jeugd heeft gekregen en daardoor moeilijk kan praten. Hij sluit zich af alsof er niets gebeurd is.
donderdag 21 februari 2008 om 18:48
quote:Feliciaatje schreef op 21 februari 2008 @ 18:29:
Ik begrijp je heel goed Theemuts. Het is ook gewoon echt een klotesituatie en ik begrijp dat je niet je man hierdoor kwijt wil. En tegelijkertijd is er wrs al weer een hoop stukgemaakt in jou doordat hij je niet gelooft en je niet beschermt. Dat zou hij moeten doen, dat zou je niet alleen moeten hoeven besluiten. En juist dat verlangen maakt je besluiteloos denk ik.
Zorg goed voor jezelf, kijk wat je zou doen als je man er niet was. En doe dat dan. Je kunt hierin blijkbaar nu geen hulp van hem verwachten. Hoe je daarmee om zult gaan is weer een ander verhaal. Het voelt heel kut, ik ken het vanuit een ander soort situatie. Alsof je verraden wordt door je partner.
Het zijn twee verschillende dingen ook al zijn ze nu verweven. Eerst zorgen dat schoonpa jou en je kind geen kwaad kan doen. En daarna kijken wat de consequenties zijn van het gedrag van je man. Iig heel veel sterkte gewenst meis .
hear hear
Perfect verwoord wat ik ook voel van binnen.
Veiligheid eerst nu.
Ik begrijp je heel goed Theemuts. Het is ook gewoon echt een klotesituatie en ik begrijp dat je niet je man hierdoor kwijt wil. En tegelijkertijd is er wrs al weer een hoop stukgemaakt in jou doordat hij je niet gelooft en je niet beschermt. Dat zou hij moeten doen, dat zou je niet alleen moeten hoeven besluiten. En juist dat verlangen maakt je besluiteloos denk ik.
Zorg goed voor jezelf, kijk wat je zou doen als je man er niet was. En doe dat dan. Je kunt hierin blijkbaar nu geen hulp van hem verwachten. Hoe je daarmee om zult gaan is weer een ander verhaal. Het voelt heel kut, ik ken het vanuit een ander soort situatie. Alsof je verraden wordt door je partner.
Het zijn twee verschillende dingen ook al zijn ze nu verweven. Eerst zorgen dat schoonpa jou en je kind geen kwaad kan doen. En daarna kijken wat de consequenties zijn van het gedrag van je man. Iig heel veel sterkte gewenst meis .
hear hear
Perfect verwoord wat ik ook voel van binnen.
Veiligheid eerst nu.
donderdag 21 februari 2008 om 18:50
Zijn achtergrond en moeilijke familiesituatie verklaart zijn gedrag. Laat hem maar zelf met alles in het reine te komen en zijn eigen conclusies te trekken. Ik zou hem niet verbieden om nog contact met zijn vader te hebben, als ik het zo lees dan heeft hij nog het nodige op te lossen en uit te werken met zijn ouders. Ik verwacht dat hij op termijn zelf in zal zien dat zijn vader niet is wie hij zou willen dat hij was. Maar gun hem de tijd om zelf tot deze conclusie te komen. Maar dan uiteraard wel buiten jullie huis en zonder jou en je dochter.
Als je hem die ruimte geeft, dan trek je niet aan hem. Je geeft alleen je eigen grenzen aan. En echt, ik denk dat hij vanzelf wel tot de juiste conclusies zal komen, hij heeft kennelijk alleen wat meer tijd nodig.
Als je hem die ruimte geeft, dan trek je niet aan hem. Je geeft alleen je eigen grenzen aan. En echt, ik denk dat hij vanzelf wel tot de juiste conclusies zal komen, hij heeft kennelijk alleen wat meer tijd nodig.
donderdag 21 februari 2008 om 18:53
quote:theemuts2 schreef op 21 februari 2008 @ 18:31:
CL2, op dit moment ben ik wel een beetje verdrietig dat mijn man op de negeer-stand staat. De opmerking naar onze dochter toe had toch zeker de druppel moeten zijn.
Ik heb soms het gevoel dat hij zijn vader erg handig vindt in financieel opzicht. Hij is nogal materialistisch en kan zich niet alles veroorloven wat hij graag wil. Zijn vader helpt hem daarbij graag. En dit is voor hem aantrekkelijk. Dit maakt mij nog bozer. Blijkbaar zijn die spullen en cadeaus belangrijker dan zijn vader eens stevig aan de tand te voelen. Het is ook MIJN taak. Maar ook zijn taak. Hij is met mij getrouwd. En daar hoor je niet aan te komen en vooral geen schunnige opmerkingen jegens onze dochter te maken.
Zijn vader weet de boel goed op te jutten en te saboteren. Er zou bijna een relatie op het spel komen te staan door zijn handtastelijkheden.
Ik wil eerst even zeggen, dat mijn 'lul' opmerking misschien wat hard was en duidelijk maken, dat ik dat van hem vind in deze situatie. Ik wil jou niets aanpraten zeg maar. Dit even voor de duidelijkheid.
Ik gok zomaar, dat jij een lieve vrouw bent, die voor iedereen het beste wil en zichzelf daarbij weleens vergeet. Klopt dat een beetje? Dat siert je enorm natuurlijk, maar kan je in sommige situaties bijzonder kwetsbaar maken. Dit vind ik een voorbeeld hiervan. Je wilt niet tussen vader en zoon komen om je man niet te kwetsen, maar jouw man doet het wél bij jou (het kwetsen). En nu weet je slecht wat te doen. Het is ook niet gemakkelijk! Maar jij hebt hier niet om gevraagd, je hebt ook niets fout gedaan en toch ben jij hoogstwaarschijnlijk de enige die hier buikpijn van heeft.
Geloof in jezelf meid. Dit mag je niet laten gebeuren. Dit gaat om jouw veiligheid en om die van jullie kleine meid en die zou ik dus beschermen met alles wat ik in me had. Dat hij zich de luxe en aandacht van zijn vader heeft laten welgevallen is geen probleem, tót deze situatie ontstond. Zijn vader komt nu aan zíjn vrouw en maakt heel slechte opmerkingen naar júllie kind en dáár had bij hem wel een lichtje mogen gaan branden.
Als hij nu zijn vader de hand boven het hoofd gaat houden in verband met zijn hang naar het materalistische...tja...ik kan niet zeggen wat je móet doen, maar ik zou hem echt even laten nadenken en zelf even de rust opzoeken.
Blijf hier trouwens wel lekker van je afschrijven, dan heb je in ieder geval een uitlaatklep waar je wél 100% geloofd wordt.
CL2, op dit moment ben ik wel een beetje verdrietig dat mijn man op de negeer-stand staat. De opmerking naar onze dochter toe had toch zeker de druppel moeten zijn.
Ik heb soms het gevoel dat hij zijn vader erg handig vindt in financieel opzicht. Hij is nogal materialistisch en kan zich niet alles veroorloven wat hij graag wil. Zijn vader helpt hem daarbij graag. En dit is voor hem aantrekkelijk. Dit maakt mij nog bozer. Blijkbaar zijn die spullen en cadeaus belangrijker dan zijn vader eens stevig aan de tand te voelen. Het is ook MIJN taak. Maar ook zijn taak. Hij is met mij getrouwd. En daar hoor je niet aan te komen en vooral geen schunnige opmerkingen jegens onze dochter te maken.
Zijn vader weet de boel goed op te jutten en te saboteren. Er zou bijna een relatie op het spel komen te staan door zijn handtastelijkheden.
Ik wil eerst even zeggen, dat mijn 'lul' opmerking misschien wat hard was en duidelijk maken, dat ik dat van hem vind in deze situatie. Ik wil jou niets aanpraten zeg maar. Dit even voor de duidelijkheid.
Ik gok zomaar, dat jij een lieve vrouw bent, die voor iedereen het beste wil en zichzelf daarbij weleens vergeet. Klopt dat een beetje? Dat siert je enorm natuurlijk, maar kan je in sommige situaties bijzonder kwetsbaar maken. Dit vind ik een voorbeeld hiervan. Je wilt niet tussen vader en zoon komen om je man niet te kwetsen, maar jouw man doet het wél bij jou (het kwetsen). En nu weet je slecht wat te doen. Het is ook niet gemakkelijk! Maar jij hebt hier niet om gevraagd, je hebt ook niets fout gedaan en toch ben jij hoogstwaarschijnlijk de enige die hier buikpijn van heeft.
Geloof in jezelf meid. Dit mag je niet laten gebeuren. Dit gaat om jouw veiligheid en om die van jullie kleine meid en die zou ik dus beschermen met alles wat ik in me had. Dat hij zich de luxe en aandacht van zijn vader heeft laten welgevallen is geen probleem, tót deze situatie ontstond. Zijn vader komt nu aan zíjn vrouw en maakt heel slechte opmerkingen naar júllie kind en dáár had bij hem wel een lichtje mogen gaan branden.
Als hij nu zijn vader de hand boven het hoofd gaat houden in verband met zijn hang naar het materalistische...tja...ik kan niet zeggen wat je móet doen, maar ik zou hem echt even laten nadenken en zelf even de rust opzoeken.
Blijf hier trouwens wel lekker van je afschrijven, dan heb je in ieder geval een uitlaatklep waar je wél 100% geloofd wordt.
donderdag 21 februari 2008 om 18:58
Jakkes theemuts, ik wordt helemaal naar van jouw verhaal! Wat een ongelofelijke rotsituatie!
Ik denk dat je moet blijven praten met je man. Het klopt niet, dat hij je niet steunt, maar zoals anderen ook al aangeven is loyaliteit van kinderen naar ouders heel groot en soms onbegrijpelijk voor anderen.
Vergeet ook niet dat hij is opgegroeid in een omgeving, waar nare dingen aan de orde van de dag waren. Dat heeft zijn perceptie ook voorgoed beinvloed.
Probeer, naast je boosheid en je verdriet, ook begripvol te zijn naar hem. Ik lees dat je compassie hebt met je man, dus dat moet lukken. Voorkom de situaite waarin hij voelt zijn vader te moeten verdedigen.
Maar laat je niet van jouw standpunt afhalen. Laat hem weten dat je hem nodig hebt, dat je dit niet in je eentje het hoofd kan bieden. Probeer geen eisen te stellen wat hij er aan zou moeten doen, probeer samen oplossingen te formuleren. Begin eens met; wat vind je man dat jij moet doen als je schoonvader jou op de billen tikt terwijl jij al meerdere keren hebt gezegd dat niet te willen. Wat vind je man er sowieso van, dat zijn vader zijn vrouw aan de billen zit?
Ik neem dit voorbeeld, omdat ik denk dat dat als opstapje laagdrempeliger is voor je man om jou serieus te gaan nemen, dan te praten over aanranding. Het is wel degelijk aanranding hoor, begrijp me niet verkeerd! Maar door die harde bewoordingen te gebruiken, denk ik dat je man juist dicht kan slaan.
Probeer het als een probleem van jullie samen te zien en het ook zo te brengen. Niet als jouw probleem waar je man je niet in begrijpt. Het klinkt stom, maar heel veel mannen begrijpen ook echt niet hoe sexuele intimdatie werkt, stomweg omdat ze er nooit mee te maken krijgen. Ze weten dat het niet kan en ze zijn er falikant tegen. Ze zullen het zeker erkennen, maar ze zullen het lang niet altijd zo makkelijk herkennen als vrouwen. Kijk maar eens hier nu; heel veel vrouwen begrijpen direct wat je bedoelt en pakken het zelfs zwaarder op dan jijzelf.
Probeer het contact met je man niet kwijt te raken. Ik denk dat als het tot hem doordringt wat er aan de hand is, dat hij je niet zal laten vallen. Maar het tot hem doordringen, daar zit het hem in.
Ik zou ook de situatie met zijn zussen er niet bij halen. Hij weet het niet, was er niet bij, jij was er niet bij, dus dat blijft speculeren. Stel dat je ongelijk hebt, dat het verbreken van contact om iets heel anders ging, dan heb je je eigen standpunt flink ondergraven.
Jouw eigen situatie is genoeg, om de onvoorwaardelijke steun van je man te moeten krijgen. Maar geef hem de veiligheid en de geborgenheid, om jouw standpunt door te kunnen laten dringen.....
Heel veel sterkte meid!
Ik denk dat je moet blijven praten met je man. Het klopt niet, dat hij je niet steunt, maar zoals anderen ook al aangeven is loyaliteit van kinderen naar ouders heel groot en soms onbegrijpelijk voor anderen.
Vergeet ook niet dat hij is opgegroeid in een omgeving, waar nare dingen aan de orde van de dag waren. Dat heeft zijn perceptie ook voorgoed beinvloed.
Probeer, naast je boosheid en je verdriet, ook begripvol te zijn naar hem. Ik lees dat je compassie hebt met je man, dus dat moet lukken. Voorkom de situaite waarin hij voelt zijn vader te moeten verdedigen.
Maar laat je niet van jouw standpunt afhalen. Laat hem weten dat je hem nodig hebt, dat je dit niet in je eentje het hoofd kan bieden. Probeer geen eisen te stellen wat hij er aan zou moeten doen, probeer samen oplossingen te formuleren. Begin eens met; wat vind je man dat jij moet doen als je schoonvader jou op de billen tikt terwijl jij al meerdere keren hebt gezegd dat niet te willen. Wat vind je man er sowieso van, dat zijn vader zijn vrouw aan de billen zit?
Ik neem dit voorbeeld, omdat ik denk dat dat als opstapje laagdrempeliger is voor je man om jou serieus te gaan nemen, dan te praten over aanranding. Het is wel degelijk aanranding hoor, begrijp me niet verkeerd! Maar door die harde bewoordingen te gebruiken, denk ik dat je man juist dicht kan slaan.
Probeer het als een probleem van jullie samen te zien en het ook zo te brengen. Niet als jouw probleem waar je man je niet in begrijpt. Het klinkt stom, maar heel veel mannen begrijpen ook echt niet hoe sexuele intimdatie werkt, stomweg omdat ze er nooit mee te maken krijgen. Ze weten dat het niet kan en ze zijn er falikant tegen. Ze zullen het zeker erkennen, maar ze zullen het lang niet altijd zo makkelijk herkennen als vrouwen. Kijk maar eens hier nu; heel veel vrouwen begrijpen direct wat je bedoelt en pakken het zelfs zwaarder op dan jijzelf.
Probeer het contact met je man niet kwijt te raken. Ik denk dat als het tot hem doordringt wat er aan de hand is, dat hij je niet zal laten vallen. Maar het tot hem doordringen, daar zit het hem in.
Ik zou ook de situatie met zijn zussen er niet bij halen. Hij weet het niet, was er niet bij, jij was er niet bij, dus dat blijft speculeren. Stel dat je ongelijk hebt, dat het verbreken van contact om iets heel anders ging, dan heb je je eigen standpunt flink ondergraven.
Jouw eigen situatie is genoeg, om de onvoorwaardelijke steun van je man te moeten krijgen. Maar geef hem de veiligheid en de geborgenheid, om jouw standpunt door te kunnen laten dringen.....
Heel veel sterkte meid!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
