Gezondheid
alle pijlers
korsakov?
maandag 16 januari 2012 om 09:50
hallo allemaal,
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt, ken teveel mensen hier van wie ik liever niet wil dat ze hier van af weten.
Ik wil graag weten of er mensen zijn die het volgende herkennen. Ik zal eerst even wat achtergrond schetsen.
Ben al zo'n 20 jaar samen met mijn man, we hebben samen kinderen. Ik heb altijd veel van hem gehouden, hij ook van mij. We hebben uiteraard onze ups en downs gehad in al die jaren. Hij is geen makkelijke man. Meerdere malen zware psychische inzinkingen gehad. Heeft eigenlijk alle jaren bij psychologen gelopen, medicijnen geslikt. Maar op zich is dat wel onder controle. Hij heeft een zeer zware baan, die hij op zich heel goed doet, maar heeft zo'n 1,5 geleden wel met een burnout een tijd thuis gezeten. Maar goed, we hebben dit samen altijd wel aangekunt. Het is wel af en toe wel heel zwaar geweest, zeker in combinatie met onze nog jonge kinderen.
Het enige echte grote probleem is zijn alcoholgebruik. Eigenlijk is hij altijd al een zware drinker geweest. In onze studententijd was dat ok, dronk toen zelf ook best veel. Daarna is dat voor mij vrij snel afgelopen, toen ik ging werken en helemaal toen de kinderen kwamen. Bij hem is het altijd wel een beetje op het randje geweest, maar de laatste ongeveer vier jaar is het echt uit de hand gaan lopen. Door de week valt het wel mee, hij pakt dan wel waar hij kan hier en daar wijn/bier mee, maar in het weekend gaat hij los. Vorig jaar was het op een gegeven moment zo dat hij in een weekend wel 8 tot 9 flessen wijn kon wegtanken. De weekenden begonnen een redelijke hel te worden voor mij. Ook omdat de kinderen er steeds vaker mee geconfronteerd werden. Er zijn dingen gebeurd die niet door de beugel kunnen. En altijd beloofde hij na het weekend beterschap en had hij spijt.
Vorig jaar is na een walgelijke dronkenschap op een buurtfeestje de bom pas echt ingeslagen. Ik heb zijn ouders erbij betrokken en dit maakte wel indruk. Hij heeft het toen echt serieus opgepakt. Heeft ook hulp ingeroepen bij een instantie. Die vonden het probleem echter niet zo groot, stelde een behandeling via email voor, waarin er vervolgens niet of nauwlijks werd gereageerd. Is eigenlijk op niets uitgelopen. Maar zijn drankgebruik is wel behoorlijk verminderd, hij is ook een keer 4weken gestopt (hij zou eigenlijk 2 maanden, maar ok). Ik maak iedere keer afspraken met hem over wat wel of niet kan, maar die worden wel heel vaak geschonden. Ook liegt hij zeer regelmatig over zijn drankgebruik. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem ook niet meer zo vertrouw.
Dit weekend was ook weer zo een rotweekend. Vrijdagavond was hij dronken, zaterdag was hij dronken. Ik heb er zo genoeg van. Ik weet gewoon niet meer wat ik nog kan doen, heb hem al zo vaak gesmeekt, en hij heeft mijn al zo vaak beterschap beloofd. Het allerergste is dat de kinderen er echt onder beginnen te lijden. Ik merk toch al dat ze heel erg naar mij toe trekken, ik ben duidelijk hun veilige haven, dat is papa gewoon niet meer voor ze. Ik weet dat hij dat verscrhrikkelijk vindt. Hij zegt keer op keer dat de kinderen allles voor hem zijn, en dat is ook waar.
Die drank is gewoon zijn enige uitlaapklep op de een of andere manier. Volgens mij trekt hij het anders gewoon niet goed, de zware baan, gezin, in combi met zijn psychische problematiek.
Mijn concrete vraag is eigenlijk de volgende. Het laatste jaar valt me steeds vaker op dat hij ook op dagen dat hij 100% zeker niet gedronken heeft, toch een soort van dronken lijkt. Ik zie het soms smorgens al dat hij vandaag weer ''die man'' is. Hij heeft dan ook een rare spraak. Kijkt heel vreemd uit zijn ogen. Gisterenochtend vroeg mijn oudste zoon ook aan mij of papa dronken was, maar dat kon echt niet zo zijn. Het klinkt stom maar hij ziet er dan echt een beetje als een debiel uit, hele rare ogen ook. Hij heeft verder die dag niet zoveel meer gedronken, een paar biertjes (mijn zoon vroeg aan mij of ik wilde vragen of hij niet meer wilde drinken, heb ik gedaan, helaas niet het gewenste effect).
Maar dit soort dagen komen dus best wel vaak voor, dat ik echt zie dat hij niet zichzelf is, ook lichamelijk niet, en ik begin me daar best wel zorgen over te maken. Zijn er mensen die dit herkennen? Ik zit uiteraard aan een begin van korsakov te denken, maar misschien ook wel iets anders.
Zijn er hier mensen die bij iemand anders hebben meegemaakt hoe korsakov verloopt? Ik hoor heel graag ervaringen.
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt, ken teveel mensen hier van wie ik liever niet wil dat ze hier van af weten.
Ik wil graag weten of er mensen zijn die het volgende herkennen. Ik zal eerst even wat achtergrond schetsen.
Ben al zo'n 20 jaar samen met mijn man, we hebben samen kinderen. Ik heb altijd veel van hem gehouden, hij ook van mij. We hebben uiteraard onze ups en downs gehad in al die jaren. Hij is geen makkelijke man. Meerdere malen zware psychische inzinkingen gehad. Heeft eigenlijk alle jaren bij psychologen gelopen, medicijnen geslikt. Maar op zich is dat wel onder controle. Hij heeft een zeer zware baan, die hij op zich heel goed doet, maar heeft zo'n 1,5 geleden wel met een burnout een tijd thuis gezeten. Maar goed, we hebben dit samen altijd wel aangekunt. Het is wel af en toe wel heel zwaar geweest, zeker in combinatie met onze nog jonge kinderen.
Het enige echte grote probleem is zijn alcoholgebruik. Eigenlijk is hij altijd al een zware drinker geweest. In onze studententijd was dat ok, dronk toen zelf ook best veel. Daarna is dat voor mij vrij snel afgelopen, toen ik ging werken en helemaal toen de kinderen kwamen. Bij hem is het altijd wel een beetje op het randje geweest, maar de laatste ongeveer vier jaar is het echt uit de hand gaan lopen. Door de week valt het wel mee, hij pakt dan wel waar hij kan hier en daar wijn/bier mee, maar in het weekend gaat hij los. Vorig jaar was het op een gegeven moment zo dat hij in een weekend wel 8 tot 9 flessen wijn kon wegtanken. De weekenden begonnen een redelijke hel te worden voor mij. Ook omdat de kinderen er steeds vaker mee geconfronteerd werden. Er zijn dingen gebeurd die niet door de beugel kunnen. En altijd beloofde hij na het weekend beterschap en had hij spijt.
Vorig jaar is na een walgelijke dronkenschap op een buurtfeestje de bom pas echt ingeslagen. Ik heb zijn ouders erbij betrokken en dit maakte wel indruk. Hij heeft het toen echt serieus opgepakt. Heeft ook hulp ingeroepen bij een instantie. Die vonden het probleem echter niet zo groot, stelde een behandeling via email voor, waarin er vervolgens niet of nauwlijks werd gereageerd. Is eigenlijk op niets uitgelopen. Maar zijn drankgebruik is wel behoorlijk verminderd, hij is ook een keer 4weken gestopt (hij zou eigenlijk 2 maanden, maar ok). Ik maak iedere keer afspraken met hem over wat wel of niet kan, maar die worden wel heel vaak geschonden. Ook liegt hij zeer regelmatig over zijn drankgebruik. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem ook niet meer zo vertrouw.
Dit weekend was ook weer zo een rotweekend. Vrijdagavond was hij dronken, zaterdag was hij dronken. Ik heb er zo genoeg van. Ik weet gewoon niet meer wat ik nog kan doen, heb hem al zo vaak gesmeekt, en hij heeft mijn al zo vaak beterschap beloofd. Het allerergste is dat de kinderen er echt onder beginnen te lijden. Ik merk toch al dat ze heel erg naar mij toe trekken, ik ben duidelijk hun veilige haven, dat is papa gewoon niet meer voor ze. Ik weet dat hij dat verscrhrikkelijk vindt. Hij zegt keer op keer dat de kinderen allles voor hem zijn, en dat is ook waar.
Die drank is gewoon zijn enige uitlaapklep op de een of andere manier. Volgens mij trekt hij het anders gewoon niet goed, de zware baan, gezin, in combi met zijn psychische problematiek.
Mijn concrete vraag is eigenlijk de volgende. Het laatste jaar valt me steeds vaker op dat hij ook op dagen dat hij 100% zeker niet gedronken heeft, toch een soort van dronken lijkt. Ik zie het soms smorgens al dat hij vandaag weer ''die man'' is. Hij heeft dan ook een rare spraak. Kijkt heel vreemd uit zijn ogen. Gisterenochtend vroeg mijn oudste zoon ook aan mij of papa dronken was, maar dat kon echt niet zo zijn. Het klinkt stom maar hij ziet er dan echt een beetje als een debiel uit, hele rare ogen ook. Hij heeft verder die dag niet zoveel meer gedronken, een paar biertjes (mijn zoon vroeg aan mij of ik wilde vragen of hij niet meer wilde drinken, heb ik gedaan, helaas niet het gewenste effect).
Maar dit soort dagen komen dus best wel vaak voor, dat ik echt zie dat hij niet zichzelf is, ook lichamelijk niet, en ik begin me daar best wel zorgen over te maken. Zijn er mensen die dit herkennen? Ik zit uiteraard aan een begin van korsakov te denken, maar misschien ook wel iets anders.
Zijn er hier mensen die bij iemand anders hebben meegemaakt hoe korsakov verloopt? Ik hoor heel graag ervaringen.
maandag 16 januari 2012 om 11:24
collega's laten het vaak ook heel lang begaan. Dan durven ze niks te zeggen of steken simpelweg hun kop in het zand. Zolang de verslaafde nog op een acceptabel niveau functioneert zal men niet snel aan de bel trekken. Pas als hij hele grove fouten gaat maken of stomdronken door het kantoor waggelt gebeurd er iets.
Ik heb ooit een collega gehad die regelmatig naar drank rook (en nee ik heb ook niet aan de bel getrokken), maar ze deed haar werk verder goed. Na verloop van tijd rook ik trouwens geen dranklucht meer bij haar dus wie weet was het een tijdelijk iets
Ik heb ooit een collega gehad die regelmatig naar drank rook (en nee ik heb ook niet aan de bel getrokken), maar ze deed haar werk verder goed. Na verloop van tijd rook ik trouwens geen dranklucht meer bij haar dus wie weet was het een tijdelijk iets
maandag 16 januari 2012 om 11:35
Hoi Eikje,
Wat een heftig verhaal!
Vorig jaar heb ik met mensen met het syndroom van Korsakoff gewerkt en zoals jij het verteld lijkt mij het niet op het syndroom van Korsakoff. Om dat te kunnen krijgen moet je minstens 10 jaar stevig drinken, van smorgens vroeg tot savonds laat. In die 10 jaar wordt zijn zelfzorg steeds slechter, gaat minder eten en zal met de tijd verwarder over komen.
Zoals eerder gezegd door andere forummers lijkt het of hij stiekem drinkt. Ik wil je graag aanraden opnieuw hulp te zoeken (als hij dat ook wilt!). Mensen met een alcohol probleem kunnen moeilijk afspraken maken, soms willen ze wel heel graag of praten je naar de mond maar uiteindelijk blijft de alcohol sterker.
Waar ligt jou grens, hoeveel wil je je kinderen hiervan mee laten maken? Voor hem is het hartstikke fijn om steun te krijgen van zijn gezin. Maar hoe is deze situatie voor je kinderen, hoeveel beïnvloed het hen? Wanneer is voor hen en jou genoeg?
Heel veel sterkte!
Wat een heftig verhaal!
Vorig jaar heb ik met mensen met het syndroom van Korsakoff gewerkt en zoals jij het verteld lijkt mij het niet op het syndroom van Korsakoff. Om dat te kunnen krijgen moet je minstens 10 jaar stevig drinken, van smorgens vroeg tot savonds laat. In die 10 jaar wordt zijn zelfzorg steeds slechter, gaat minder eten en zal met de tijd verwarder over komen.
Zoals eerder gezegd door andere forummers lijkt het of hij stiekem drinkt. Ik wil je graag aanraden opnieuw hulp te zoeken (als hij dat ook wilt!). Mensen met een alcohol probleem kunnen moeilijk afspraken maken, soms willen ze wel heel graag of praten je naar de mond maar uiteindelijk blijft de alcohol sterker.
Waar ligt jou grens, hoeveel wil je je kinderen hiervan mee laten maken? Voor hem is het hartstikke fijn om steun te krijgen van zijn gezin. Maar hoe is deze situatie voor je kinderen, hoeveel beïnvloed het hen? Wanneer is voor hen en jou genoeg?
Heel veel sterkte!
maandag 16 januari 2012 om 11:38
quote:shyte schreef op 16 januari 2012 @ 11:25:
[...]
interressant gegeven! Nog niet eerder van gehoord..
Ik ook niet, totdat ik in therapie moest vanwege een rotjeugd veroorzaakt door mijn alcoholische vader en (naar toen bleek) co-verslaafde moeder.
Ik herken het patroon heel erg bij jou, eikje. Ik heb mijn moeder, net als jouw kinderen bij jou doen, ook zo vaak gesmeekt om in te grijpen, weg te gaan, hem tot de orde te roepen. Tevergeefs. Op een gegeven moment ben ik gestopt met smeken heb voor mezelf gekozen. Toen ik eindelijk oud genoeg was ben ik weggegaan en ik heb nu nog amper contact met ze.
Het is hard eikje, maar het hoeft voor jouw gezin nog niet te laat te zijn.
[...]
interressant gegeven! Nog niet eerder van gehoord..
Ik ook niet, totdat ik in therapie moest vanwege een rotjeugd veroorzaakt door mijn alcoholische vader en (naar toen bleek) co-verslaafde moeder.
Ik herken het patroon heel erg bij jou, eikje. Ik heb mijn moeder, net als jouw kinderen bij jou doen, ook zo vaak gesmeekt om in te grijpen, weg te gaan, hem tot de orde te roepen. Tevergeefs. Op een gegeven moment ben ik gestopt met smeken heb voor mezelf gekozen. Toen ik eindelijk oud genoeg was ben ik weggegaan en ik heb nu nog amper contact met ze.
Het is hard eikje, maar het hoeft voor jouw gezin nog niet te laat te zijn.
anoniem_144272 wijzigde dit bericht op 16-01-2012 12:50
Reden: Verduidelijking
Reden: Verduidelijking
% gewijzigd
You are not crazy, you are... colorful. Colorful in a way that might respond to medication.
maandag 16 januari 2012 om 14:37
Ik ben opgegroeid met een vader die altijd veel dronk. Hij is uiteindelijk wel op een korsakov afdeling beland en is dan ook al op 59 jarige leeftijd overleden. Mijn advies stel hem nog 1 keer voor de keus om hulp te zoeken voor zijn alcohol gebruik en stel hier een tijd voor. Doet hij niks dan zal ik adviseren om voor jezelf en je kinderen te kiezen.
maandag 16 januari 2012 om 21:38
hallo allemaal,
Zo wat is het een heftige dag geweest. Zoals Shyte al zei, ik loop hier al langer rond, dus ik wist wel wat voor reacties er zouden komen. Ik lees ook altijd de "alcohol"topics. Maar ze lijken altijd net even anders dan je eigen situatie. Vannacht, na dit K-weekend, heb ik de hele dag lopen malen over die Korsakov. En iemand opperde dat ik dat als excuus wilde gebruiken, maar ik zag het meer als een reden om buiten hem om hulp in te kunnen roepen. Maar inmiddels ben ik ook wel klaar met die Korsakov, dat is niet aan de orde.
Na alle reacties hier heel erg gehuild, vooral voor mijn kinderen, en dat ik ze de laatste jaren niet genoeg veilighied heb kunnen bieden. De reacties zijn toch, ook al wist ik het al, een eyeopener, en ergens denk ik dat ik daarom ook het topic geopend heb, niet om die korsakov . Het kan gewoon niet meer zo.
Heb toen ik gekalmeerd was man gebeld en hem gezegd zoals ik het nu ook helemaal voel. Hij stopt met drinken, helemaal, of ik ben weg met de kinderen. En het is absoluut aangekomen, hij is er eigenlijk helemaal kapot van. Overigens had hij vanmorgen, voordat ik gebeld had, ook al weer contact opgenomen met die ene instantie, dat hij toch echt hulp nosdig heeft. Baal er wel een beetje van dat die hem destijds als een "zeer licht probleem geval" hebben gediagnostiseerd, anders waren we misschien nu al een stuk verder geweest.
In ieder geval, hij stopt, helemaal ,geen druppel meer vanaf nu, en hij weet wat de consequenties zijn als het niet lukt. Ik ga hem steunen hierin. Hij heeft net al met de 2 oudsten een lang gesprek hierover gehad, redelijk eerlijk, maar uiteraard op kinderniveau (de oudste 2 zijn 10 en 9). Ze vonden het fijn om te horen.
Uiteraard heb ik nu geen halleluja gevoel, maar het is nu of nooit. En ik wil die kans niet alleen omdat ik van hem hou, maar ook omdat ik mijn kinderen die lieve verantwoordelijke papa gun, en een stabiel gezin, wat we zonder die drank echt kunnen zijn. En dus niet omdat ik mijn liefde voor hem laat prefereren over die voor de kinderen, want dat wint ie namelijk niet. Bovendien heeft hij geen bescherming meer nodig.
De tijd zal leren of het gaat lukken, ik heb voor nu heel goede hoop, maar moet het wel echt nog zien. Het zal uberhaupt wel een zware tijd gaan worden. Maar opluchting overheerst nu toch wel.
Iedereen heel erg bedankt voor de reacties, de eyeopeners, ook de gedeelde ervaringen van mensen met een ouder als alcoholist.
Zo wat is het een heftige dag geweest. Zoals Shyte al zei, ik loop hier al langer rond, dus ik wist wel wat voor reacties er zouden komen. Ik lees ook altijd de "alcohol"topics. Maar ze lijken altijd net even anders dan je eigen situatie. Vannacht, na dit K-weekend, heb ik de hele dag lopen malen over die Korsakov. En iemand opperde dat ik dat als excuus wilde gebruiken, maar ik zag het meer als een reden om buiten hem om hulp in te kunnen roepen. Maar inmiddels ben ik ook wel klaar met die Korsakov, dat is niet aan de orde.
Na alle reacties hier heel erg gehuild, vooral voor mijn kinderen, en dat ik ze de laatste jaren niet genoeg veilighied heb kunnen bieden. De reacties zijn toch, ook al wist ik het al, een eyeopener, en ergens denk ik dat ik daarom ook het topic geopend heb, niet om die korsakov . Het kan gewoon niet meer zo.
Heb toen ik gekalmeerd was man gebeld en hem gezegd zoals ik het nu ook helemaal voel. Hij stopt met drinken, helemaal, of ik ben weg met de kinderen. En het is absoluut aangekomen, hij is er eigenlijk helemaal kapot van. Overigens had hij vanmorgen, voordat ik gebeld had, ook al weer contact opgenomen met die ene instantie, dat hij toch echt hulp nosdig heeft. Baal er wel een beetje van dat die hem destijds als een "zeer licht probleem geval" hebben gediagnostiseerd, anders waren we misschien nu al een stuk verder geweest.
In ieder geval, hij stopt, helemaal ,geen druppel meer vanaf nu, en hij weet wat de consequenties zijn als het niet lukt. Ik ga hem steunen hierin. Hij heeft net al met de 2 oudsten een lang gesprek hierover gehad, redelijk eerlijk, maar uiteraard op kinderniveau (de oudste 2 zijn 10 en 9). Ze vonden het fijn om te horen.
Uiteraard heb ik nu geen halleluja gevoel, maar het is nu of nooit. En ik wil die kans niet alleen omdat ik van hem hou, maar ook omdat ik mijn kinderen die lieve verantwoordelijke papa gun, en een stabiel gezin, wat we zonder die drank echt kunnen zijn. En dus niet omdat ik mijn liefde voor hem laat prefereren over die voor de kinderen, want dat wint ie namelijk niet. Bovendien heeft hij geen bescherming meer nodig.
De tijd zal leren of het gaat lukken, ik heb voor nu heel goede hoop, maar moet het wel echt nog zien. Het zal uberhaupt wel een zware tijd gaan worden. Maar opluchting overheerst nu toch wel.
Iedereen heel erg bedankt voor de reacties, de eyeopeners, ook de gedeelde ervaringen van mensen met een ouder als alcoholist.
maandag 16 januari 2012 om 22:14
Wat goed eikje!
Nu wordt het wel heel zwaar voor je man in de komende tijd. Bijna bovenmenselijk zwaar dus zorg dat er snel hulp komt bij een goede kliniek. Vecht nu voor jullie allemaal en laat je niet afschepen want dit is te groot en te zwaar voor je man om allemaal op eigen kracht te doen. Iets voornemen is mooi. Waarmaken veel moeilijker.
Hij moet zichzelf gaan analyseren en plannen gaan maken: wat zijn de moeilijke momenten en hoe kan hij dan zorgen dat hij niet naar drank grijpt? Hij zal zelf moeten bedenken wat voor hem werkt. Alleen zeggen 'ik stop' is veel te moeilijk en niet vol te houden. Gedrag ombuigen naar iets anders is makkelijker dan gedrag proberen te stoppen want dan wordt het een obsessie.
Maar goed, professionele hulp zal dit soort dingen met hem samen gaan doen. Maar houd rekening met wachtlijstellende.
Ga ervoor!
Nu wordt het wel heel zwaar voor je man in de komende tijd. Bijna bovenmenselijk zwaar dus zorg dat er snel hulp komt bij een goede kliniek. Vecht nu voor jullie allemaal en laat je niet afschepen want dit is te groot en te zwaar voor je man om allemaal op eigen kracht te doen. Iets voornemen is mooi. Waarmaken veel moeilijker.
Hij moet zichzelf gaan analyseren en plannen gaan maken: wat zijn de moeilijke momenten en hoe kan hij dan zorgen dat hij niet naar drank grijpt? Hij zal zelf moeten bedenken wat voor hem werkt. Alleen zeggen 'ik stop' is veel te moeilijk en niet vol te houden. Gedrag ombuigen naar iets anders is makkelijker dan gedrag proberen te stoppen want dan wordt het een obsessie.
Maar goed, professionele hulp zal dit soort dingen met hem samen gaan doen. Maar houd rekening met wachtlijstellende.
Ga ervoor!
dinsdag 17 januari 2012 om 08:18
Hulde, Eikje! Dit is de eerste stap en beter dan dit kan je nu op dit moment nog niet zijn. Dat je geen halleluja-gevoel hebt, is ook een goed teken, dat betekent dat je er realistisch in staat en biedt de meeste kans op succes. Je weet dat het zwaar gaat worden, maar het is niet onmogelijk. En eerlijk gezegd, alle succesverhalen die ik ken, beginnen zo, met de partner die een ultimatum stelt en dat ook echt meent, en dan gezamenlijk de moeizame weg omhoog klauteren.
Sterkte!
Sterkte!
Spreuken 18:2
vrijdag 20 januari 2012 om 09:19
Hoi, leuk dat je nog even informeerd. Het gaat hier vooralsnog goed. Man heeft niet meer gedronken en zegt nog steeds dit niet meer te gaan doen ook. Hij is helemaal vol goede moed en weet zeker dat het dit keer gaat lukken. Wil alle energie die in de drank ging zitten in de kids en mij stoppen enz...Geloof hem echt wel hoor op dit moment, aan de andere kant is hij de koning van de goede voornemens en ben ik dus erg terughoudend. DE tijd moet het echt leren, feit is wel dat dit de eerste keer is dat hij echt gestopt is en zo serieus erover is. Laat ik het zo zeggen, hij is op dit moment wel erg in een halleluja stemming en ik gewoon niet.
Daarnaast merk ik dat, ik denk nog steeds naar aanleiding van het openen van dit topics, er heel veel verdriet bij mij is bovengekomen. Ook heel veel boosheid naar mezelf toe. Ik zou de afgelopen 4 jaar zo graag overdoen en dan veel eerder ingrijpen. Baal er van dat ik dat niet heb gedaan voor de kinderen.
Maar ja, heeft weinig zin om me daar nu op te gaan focussen, zal ook wel zakken dat gevoel.
Man zei gisteren wel dat hij hoopte dat hij "ooit" wel in staat zou zijn om normaal te kunnen drinken, dus gewoon een paar biertjes op een avondje uit ofzo. Ik kreeg daar meteen de kriebels van, en hij reageerde ook door meteen te zeggen dat dat pas over een heeele lange tijd eventueel geprobeerd zou worden, en dan zeker in overleg met mij. Maar ik wil daar echt even niets over horen. Gewoon geen drank meer.
Vandaag begint het weekend. Waar ik de laatste tijd echt tegenop zag. Dat hoef ik nu niet te doen, wel een heel fijn gevoel!
Daarnaast merk ik dat, ik denk nog steeds naar aanleiding van het openen van dit topics, er heel veel verdriet bij mij is bovengekomen. Ook heel veel boosheid naar mezelf toe. Ik zou de afgelopen 4 jaar zo graag overdoen en dan veel eerder ingrijpen. Baal er van dat ik dat niet heb gedaan voor de kinderen.
Maar ja, heeft weinig zin om me daar nu op te gaan focussen, zal ook wel zakken dat gevoel.
Man zei gisteren wel dat hij hoopte dat hij "ooit" wel in staat zou zijn om normaal te kunnen drinken, dus gewoon een paar biertjes op een avondje uit ofzo. Ik kreeg daar meteen de kriebels van, en hij reageerde ook door meteen te zeggen dat dat pas over een heeele lange tijd eventueel geprobeerd zou worden, en dan zeker in overleg met mij. Maar ik wil daar echt even niets over horen. Gewoon geen drank meer.
Vandaag begint het weekend. Waar ik de laatste tijd echt tegenop zag. Dat hoef ik nu niet te doen, wel een heel fijn gevoel!
vrijdag 20 januari 2012 om 09:26
vrijdag 20 januari 2012 om 15:15
Ik zou je man aan willen raden naar de AA te gaan. Dat is een van de meest effectieve programma's.
Om hier goed doorheen te komen heeft hij minimaal twee jaar nodig. Ook zou ik je willen adviseren om je verwachtingen bij te stellen. In het herstel proces hebben veel verslaafden relapses. Dat hoort er allemaal bij.
Veel sterkte de komende tijd.
Om hier goed doorheen te komen heeft hij minimaal twee jaar nodig. Ook zou ik je willen adviseren om je verwachtingen bij te stellen. In het herstel proces hebben veel verslaafden relapses. Dat hoort er allemaal bij.
Veel sterkte de komende tijd.
vrijdag 20 januari 2012 om 16:28
Hoi eikje,
Dat klinkt als een goed begin. Jullie hebben nog een hele weg te gaan, dat zie je goed, maar je moet ergens beginnen dus voor nu is dat al een hele stap.
Maar je hebt helemaal gelijk hoor, je man zal nooit meer een beetje kunnen drinken. Dat gaat écht niet. Daarmee gaat iedereen de mist in maar werkelijk níemand kan dat. Zijn hersenen zijn veranderd in die van een verslaafde. Een verslaafde zal hij altijd blijven en daar moet hij zelf ook van doordrongen raken. Maar hij kan wel een niet-drinkende verslaafde zijn.
Hebben jullie al hulp gezocht? Want anders houdt hij het echt niet lang vol hoor. AA is een prima stap, goed opgezette hulp van lotgenoten. Je kunt daarnaast ook professionele hulp zoeken. Maar je moet natuurlijk zelf kijken wat bij je past.
Gebruik het moment en laat het niet voorbijgaan!
Dat klinkt als een goed begin. Jullie hebben nog een hele weg te gaan, dat zie je goed, maar je moet ergens beginnen dus voor nu is dat al een hele stap.
Maar je hebt helemaal gelijk hoor, je man zal nooit meer een beetje kunnen drinken. Dat gaat écht niet. Daarmee gaat iedereen de mist in maar werkelijk níemand kan dat. Zijn hersenen zijn veranderd in die van een verslaafde. Een verslaafde zal hij altijd blijven en daar moet hij zelf ook van doordrongen raken. Maar hij kan wel een niet-drinkende verslaafde zijn.
Hebben jullie al hulp gezocht? Want anders houdt hij het echt niet lang vol hoor. AA is een prima stap, goed opgezette hulp van lotgenoten. Je kunt daarnaast ook professionele hulp zoeken. Maar je moet natuurlijk zelf kijken wat bij je past.
Gebruik het moment en laat het niet voorbijgaan!
vrijdag 20 januari 2012 om 16:33
PS ik ken zelfs het verhaal van een vrouw die 17 jaar lang geen druppel had aangeraakt. Het ging echt heel goed met haar, ze had haar leven weer onder controle. Tot ze ineens weer vreselijk veel moeite kreeg bij het alcoholschap in de supermarkt. Ineens wilde ze die flessen gewoon kopen, ze moest zichzelf echt in bedwang houden om niet terug te vallen. Ze snapte er niets van. Het ging toch zo goed?
Wat bleek: ze gebruikte sinds kort druppeltjes waar alcohol in zat. Zo weinig dat ze het zelf niet eens in de gaten had. Maar het was genoeg om de verslaving weer helemaal aan te wakkeren.
Dus tot zover over 'weer eens een glaasje drinken'. Je mag letterlijk geen druppel meer binnenkrijgen.
Wat bleek: ze gebruikte sinds kort druppeltjes waar alcohol in zat. Zo weinig dat ze het zelf niet eens in de gaten had. Maar het was genoeg om de verslaving weer helemaal aan te wakkeren.
Dus tot zover over 'weer eens een glaasje drinken'. Je mag letterlijk geen druppel meer binnenkrijgen.
zaterdag 21 januari 2012 om 22:22
Iemand die dermate alcoholist is dat ie stiekem drinkt en in zulke hoeveelheden KAN niet zomaar van dag op dag zelf stoppen. Dat is een utopie. Ik zou dus minimaal een bezoekje aan de Jellinek kliniek brengen.....
Anders is dit hele verhaal gedoemd te mislukken en dat zou toch treurig zijn. 2 mensen die van elkaar houden en ook nog eens kinderen hebben.
Anders is dit hele verhaal gedoemd te mislukken en dat zou toch treurig zijn. 2 mensen die van elkaar houden en ook nog eens kinderen hebben.
zondag 22 januari 2012 om 09:25
ik geloof alle mooie beloftes van jouw man niet TO. en ik vind het onvoorstelbaar dat je dit zomaar van hem aanneemt. je zegt zelf dat je het heel erg vind dat je al die tijd niks hebt ondernomen om je kinderen te beschermen en je gelooft hem nu op zijn mooie "blauwe" ogen?!
een alcoholist moet nooit meer drinken, het feit dat hij nu al aangeeft dat hij over een tijd hoopt weer een paar biertjes te kunnen drinken, geeft en aan hoe hardnekkig zijn verslaving is, zoekt hij ook hulp voor zijn psychische klachten?
jij bent ten alle tijden verantwoordelijk voor de veiligheid van je kinderen. die verantwoordelijkheid heb je de afgelopen jaren niet genomen en tot op de dag van vandaag neem je die verantwoordelijkheid niet. zeer schrijnend dat je zoontje nu al een beeld heeft van een dronken papa. stop met janken, onderneem actie, bedenk alvast een plan B, (geloof mij, dat plan ga je nodig hebben) licht familieleden en vrienden in, waarbij jij je hart kan luchten. (ik vind psychologische hulp voor jou zelf ook niet zo'n slecht idee) en ga alvast op zoek naar veilig onderkomen voor jou en je kinderen, mocht je man al zijn beloftes breken en weer gaan drinken. ik denk eerlijk gezegd dat dit moment heel snel weer gaat komen, je zal er nu misschien minder snel achter komen, want een alcoholist zal koste wat het kost zijn verslaving willen kunnen voortzetten en hier heel wat voor over hebben. hou je ogen dus goed open!
je kinderen zullen de rekening uiteindelijk gepresenteerd krijgen, besef dat goed.
een alcoholist moet nooit meer drinken, het feit dat hij nu al aangeeft dat hij over een tijd hoopt weer een paar biertjes te kunnen drinken, geeft en aan hoe hardnekkig zijn verslaving is, zoekt hij ook hulp voor zijn psychische klachten?
jij bent ten alle tijden verantwoordelijk voor de veiligheid van je kinderen. die verantwoordelijkheid heb je de afgelopen jaren niet genomen en tot op de dag van vandaag neem je die verantwoordelijkheid niet. zeer schrijnend dat je zoontje nu al een beeld heeft van een dronken papa. stop met janken, onderneem actie, bedenk alvast een plan B, (geloof mij, dat plan ga je nodig hebben) licht familieleden en vrienden in, waarbij jij je hart kan luchten. (ik vind psychologische hulp voor jou zelf ook niet zo'n slecht idee) en ga alvast op zoek naar veilig onderkomen voor jou en je kinderen, mocht je man al zijn beloftes breken en weer gaan drinken. ik denk eerlijk gezegd dat dit moment heel snel weer gaat komen, je zal er nu misschien minder snel achter komen, want een alcoholist zal koste wat het kost zijn verslaving willen kunnen voortzetten en hier heel wat voor over hebben. hou je ogen dus goed open!
je kinderen zullen de rekening uiteindelijk gepresenteerd krijgen, besef dat goed.
zondag 22 januari 2012 om 11:44
