Seks
alle pijlers
Minnaar deel 15
vrijdag 9 december 2011 om 10:32
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time.
dinsdag 28 februari 2012 om 17:17
Ja niet voor elkaar denken. Dat heb ik de laatste jaren ook geleerd. Door schade en schande. Bij jezelf blijven. Dat houdt het inderdaad zuiver voor jezelf.
Had inderdaad vrij snel n geschrokken reactie terug dat ie t heel erg vond en me wil zien binnenkort. Ik moet nu even goed nadenken wat ik wil met dit contact nu het toch n nwe fase ingaat.... Voor mij is t iig niet vanzelf sprekend. Vreemd dat ie mij niet wil zien omdat t thuis niet goed gaat. Maar als ie hoort dat t bij mij uit is hij wel wil afspreken?!? Maar ik ga niet voor hem denken! Ik laat t gewoon op zijn beloop en ik zie het wel en hou gewoon mijm nuchtere hollandse hoofd erbij....!
Had inderdaad vrij snel n geschrokken reactie terug dat ie t heel erg vond en me wil zien binnenkort. Ik moet nu even goed nadenken wat ik wil met dit contact nu het toch n nwe fase ingaat.... Voor mij is t iig niet vanzelf sprekend. Vreemd dat ie mij niet wil zien omdat t thuis niet goed gaat. Maar als ie hoort dat t bij mij uit is hij wel wil afspreken?!? Maar ik ga niet voor hem denken! Ik laat t gewoon op zijn beloop en ik zie het wel en hou gewoon mijm nuchtere hollandse hoofd erbij....!
dinsdag 28 februari 2012 om 21:45
Aannames en voor een ander denken is mij ook niet onbekend. En dat terwijl mijn nr. 2 (zo zal ik hem dan ook maar noemen hoewel ik niet houd van nummertjes geven) en ik juist altijd heel open met elkaar over onze gevoelens konden praten. TOT hij aangaf dat de hevige verliefdheid van in het begin verdwenen was. Toen ik hem daarna vroeg wat hij dan nu voelde was hij terughoudend in het antwoord geven. Wel heeft hij meerdere malen gezegd dat het veranderd was maar nog steeds heel fijn en dat hij van me houdt. Met dat laatste heeft hij moeite omdat hij vindt dat dat eigenlijk niet kan omdat hij ook van zijn vrouw houdt.
Ik kreeg last van onzekerheid en bij tijd en wijle dacht ik dat hij vast helemaal niets meer om me gaf en het alleen om de sex ging.
Zo ken ik mezelf helemaal niet, zo onzeker en angstig. Het éne moment dolgelukkig en vol vertrouwen, het volgende moment verdrietig en wantrouwend (als hij tegen haar liegt... waarom dan niet tegen mij???).
Ik geloof wel dat open communicatie heel belangrijk is maar is het ook niet zo dat mannen niet zo graag praten over hun gevoelens? Eén keer iets zeggen moet toch voldoende zijn. Die onzekerheid hangt denk ik samen met de aard van de relatie of ervaren jullie dat anders?
Ik kreeg last van onzekerheid en bij tijd en wijle dacht ik dat hij vast helemaal niets meer om me gaf en het alleen om de sex ging.
Zo ken ik mezelf helemaal niet, zo onzeker en angstig. Het éne moment dolgelukkig en vol vertrouwen, het volgende moment verdrietig en wantrouwend (als hij tegen haar liegt... waarom dan niet tegen mij???).
Ik geloof wel dat open communicatie heel belangrijk is maar is het ook niet zo dat mannen niet zo graag praten over hun gevoelens? Eén keer iets zeggen moet toch voldoende zijn. Die onzekerheid hangt denk ik samen met de aard van de relatie of ervaren jullie dat anders?
dinsdag 28 februari 2012 om 21:56
Al een aantal jaar heb ik meegeschreven op dit forum, maar ben ook een tijdje weggebleven. Nu weer opnieuw aangemeld en ben eindelijk eens dit topic gaan lezen. Mijn oude nick was ook te herkenbaar voor mijn omgeving om dit deel van mijn leven open en bloot op het forum te zetten, maar nu met een nieuwe kan het wel. En misschien had ik dat ook wel eerder moeten doen, want ik ben verbaasd over de grote mate van herkenning!
De achtbaan van emoties, de hoge pieken, de diepe dalen, het grote geluk, het grote verdriet.. Ook ik ken het als geen ander..
Zelf ben ik single, al een paar jaar, wat me goed bevalt. Sinds 4,5 jaar ben ik minnares. In het begin was het vaak zoeken naar de balans, want we zouden niet verliefd worden enz, maar nu na zoveel jaar, hebben we die wel aardig gevonden.
Hij is voor mij ontzettend belangrijk en dat is wederzijds. We houden van elkaar en kunnen een leven zonder elkaar niet voorstellen. We zien elkaar niet vaak, hij is vaak op reis en heeft heel weinig tijd. Dat is ook wel prima, daardoor blijft er een gezonde afstand en ik heb dat ook nodig.
Sinds twee maanden heb ik heel toevallig iemand anders leren kennen. Natuurlijk had ik naast minnaar 1 ook wel eens een ONS of een scharrel, maar niet vaak. Deze nieuwe man was meteen vanaf het eerste contact superleuk. Na een maand dagelijks intensief contact hebben we elkaar voor het eerst gezien, wat nog spetterender was dan verwacht. Hij heeft een nr 1 en kinderen en wil dat ook vooral zo houden.
Ik heb de eerste maand met volle teugen genoten van het intensieve contact. Het was zo leuk, zo gezellig en zo spannend! Na onze ontmoeting is het contact afgenomen, wat ook wel logisch is, maar waar ik even aan moest wennen.
Van minnaar 1 ken ik dat niet zo. Dat contact is veel stabieler, we weten wat we aan elkaar hebben, dat een tijdje contact ook niet erg is en hij vraagt nooit naar wat ik allemaal nog naast hem doe, omdat hij dat niet wil weten.
Minnaar 2 is onbekend op het minnaressen-vlak en kan er moeilijk mee omgaan. Na de eerste keer seks is hij een dag echt ziek geweest, zoveel gebeurde er in zijn hoofd. Hij vraagt veel, bijv als ik op stap ben geweest of ik iemand mee heb genomen, terwijl hij een eventueel 'ja' helemaal niet kan handelen. Dan wordt hij boos en jaloers en krijgen we woorden.
Inmiddels geef ik dus geen antwoord meer. Dat weet hij, dus toen probeerde hij me uit de tent te lokken, door bijv een trio voor te stellen en dan boos te worden als hij dacht dat ik dat aanbod klakkeloos aannam en hem dus zo makkelijk zou delen. Inmiddels weet hij dat hij dat ook niet meer moet proberen, want dan haak ik af. In smerige spelletjes heb ik geen zin. Als hij iets niet kan handelen, moet hij er niet naar vragen. Natuurlijk wil ik over alles wel open zijn, maar ik wil er niet op afgerekend worden.
Het aantrekken-afstoten is nu iets afgenomen. We hebben minder contact en wachten geduldig tot onze volgende ontmoeting. Ook hier merk ik dat weinig contact me goed doet. Hij wil graag een grote, belangrijke rol in mijn leven, als de 'grote, sterke man' die er voor me is en die me helpt als ik dat nodig heb. Dat wil ik niet, want dat is niet realistisch en ik geloof dat hij dat nu ook begrijpt.
Het was voor mij een openbaring om hier zoveel te herkennen. Ik wist niet dat al die gevoelens zo 'normaal' waren.
De achtbaan van emoties, de hoge pieken, de diepe dalen, het grote geluk, het grote verdriet.. Ook ik ken het als geen ander..
Zelf ben ik single, al een paar jaar, wat me goed bevalt. Sinds 4,5 jaar ben ik minnares. In het begin was het vaak zoeken naar de balans, want we zouden niet verliefd worden enz, maar nu na zoveel jaar, hebben we die wel aardig gevonden.
Hij is voor mij ontzettend belangrijk en dat is wederzijds. We houden van elkaar en kunnen een leven zonder elkaar niet voorstellen. We zien elkaar niet vaak, hij is vaak op reis en heeft heel weinig tijd. Dat is ook wel prima, daardoor blijft er een gezonde afstand en ik heb dat ook nodig.
Sinds twee maanden heb ik heel toevallig iemand anders leren kennen. Natuurlijk had ik naast minnaar 1 ook wel eens een ONS of een scharrel, maar niet vaak. Deze nieuwe man was meteen vanaf het eerste contact superleuk. Na een maand dagelijks intensief contact hebben we elkaar voor het eerst gezien, wat nog spetterender was dan verwacht. Hij heeft een nr 1 en kinderen en wil dat ook vooral zo houden.
Ik heb de eerste maand met volle teugen genoten van het intensieve contact. Het was zo leuk, zo gezellig en zo spannend! Na onze ontmoeting is het contact afgenomen, wat ook wel logisch is, maar waar ik even aan moest wennen.
Van minnaar 1 ken ik dat niet zo. Dat contact is veel stabieler, we weten wat we aan elkaar hebben, dat een tijdje contact ook niet erg is en hij vraagt nooit naar wat ik allemaal nog naast hem doe, omdat hij dat niet wil weten.
Minnaar 2 is onbekend op het minnaressen-vlak en kan er moeilijk mee omgaan. Na de eerste keer seks is hij een dag echt ziek geweest, zoveel gebeurde er in zijn hoofd. Hij vraagt veel, bijv als ik op stap ben geweest of ik iemand mee heb genomen, terwijl hij een eventueel 'ja' helemaal niet kan handelen. Dan wordt hij boos en jaloers en krijgen we woorden.
Inmiddels geef ik dus geen antwoord meer. Dat weet hij, dus toen probeerde hij me uit de tent te lokken, door bijv een trio voor te stellen en dan boos te worden als hij dacht dat ik dat aanbod klakkeloos aannam en hem dus zo makkelijk zou delen. Inmiddels weet hij dat hij dat ook niet meer moet proberen, want dan haak ik af. In smerige spelletjes heb ik geen zin. Als hij iets niet kan handelen, moet hij er niet naar vragen. Natuurlijk wil ik over alles wel open zijn, maar ik wil er niet op afgerekend worden.
Het aantrekken-afstoten is nu iets afgenomen. We hebben minder contact en wachten geduldig tot onze volgende ontmoeting. Ook hier merk ik dat weinig contact me goed doet. Hij wil graag een grote, belangrijke rol in mijn leven, als de 'grote, sterke man' die er voor me is en die me helpt als ik dat nodig heb. Dat wil ik niet, want dat is niet realistisch en ik geloof dat hij dat nu ook begrijpt.
Het was voor mij een openbaring om hier zoveel te herkennen. Ik wist niet dat al die gevoelens zo 'normaal' waren.
dinsdag 28 februari 2012 om 22:18
Obsession, dat ervaar ik ook zo. Een minnaarrelatie is zoveel onzekerder dan een ' normale ' relatie, en misschien is dat ook wel een van de spannende facetten. Zelf ben ik trouwens ook heel goed in het invullen voor een ander. Ook al spreek ik het niet uit, ik denk het wel.
Noppies, volgens mij ken ik jou wel
Noppies, volgens mij ken ik jou wel
.
woensdag 29 februari 2012 om 14:53
Zijn jullie trouw aan je minnaar(es)? Op je eigen partner na dan als je die hebt. En verwachten jullie dat hij/zij dat aan jou is?
Wij hebben elkaar wel beloofd het te vertellen als we iets met een ander dan elkaar of onze partners doen. Dat zou wat ons betreft dan niet het einde van onze relatie betekenen hoewel we allebei wel last van jaloezie zouden hebben. Ik voel zelf de behoefte niet aan een ander en hoop dus eigenlijk ook dat hij dat (voorlopig nog) niet heeft.
Wij hebben elkaar wel beloofd het te vertellen als we iets met een ander dan elkaar of onze partners doen. Dat zou wat ons betreft dan niet het einde van onze relatie betekenen hoewel we allebei wel last van jaloezie zouden hebben. Ik voel zelf de behoefte niet aan een ander en hoop dus eigenlijk ook dat hij dat (voorlopig nog) niet heeft.
woensdag 29 februari 2012 om 15:12
quote:obsession schreef op 29 februari 2012 @ 14:53:
Zijn jullie trouw aan je minnaar(es)? Op je eigen partner na dan als je die hebt. En verwachten jullie dat hij/zij dat aan jou is?
Leuke vraag.
Mijn ex-lover was single. Ik kon van hem niet verwachten dat hij t alleen bij mij zou houden, ik ging tenslotte ook met mijn man naar bed, en zo vaak zagen we elkaar nou ook weer niet. Maar ik verwachtte wel eerlijkheid van hem over andere dates.
Ik vroeg er nooit heel uitgebreid naar, tot de laatste week. Toen vroeg ik door, en toen had hij toevallig net die week een andere meid gepakt. En daar had ik het destijds moeilijker mee dan ik had verwacht. Het was toen 1 van de redenen waarom we ruzie kregen, en waarom het over ging tussen ons.
Mijn huidige nr 2 heeft al eens een tikje jaloezie bij mij gemerkt toen ik vroeg naar het contact tussen hem en iemand anders. Ik denk dat wij van elkaar wel een soort van monogamie verwachten (als je t zo kunt noemen). Dat hebben we niet echt uitgesproken.
Maar t belangrijkste wat we van elkaar verwachten is eerlijkheid daarover denk ik.
Gek eigenlijk he, ik ben oneerlijk naar mijn man, mijn minnaar naar zijn partner, maar we willen wel eerlijk naar elkaar toe zijn...
Zijn jullie trouw aan je minnaar(es)? Op je eigen partner na dan als je die hebt. En verwachten jullie dat hij/zij dat aan jou is?
Leuke vraag.
Mijn ex-lover was single. Ik kon van hem niet verwachten dat hij t alleen bij mij zou houden, ik ging tenslotte ook met mijn man naar bed, en zo vaak zagen we elkaar nou ook weer niet. Maar ik verwachtte wel eerlijkheid van hem over andere dates.
Ik vroeg er nooit heel uitgebreid naar, tot de laatste week. Toen vroeg ik door, en toen had hij toevallig net die week een andere meid gepakt. En daar had ik het destijds moeilijker mee dan ik had verwacht. Het was toen 1 van de redenen waarom we ruzie kregen, en waarom het over ging tussen ons.
Mijn huidige nr 2 heeft al eens een tikje jaloezie bij mij gemerkt toen ik vroeg naar het contact tussen hem en iemand anders. Ik denk dat wij van elkaar wel een soort van monogamie verwachten (als je t zo kunt noemen). Dat hebben we niet echt uitgesproken.
Maar t belangrijkste wat we van elkaar verwachten is eerlijkheid daarover denk ik.
Gek eigenlijk he, ik ben oneerlijk naar mijn man, mijn minnaar naar zijn partner, maar we willen wel eerlijk naar elkaar toe zijn...
woensdag 29 februari 2012 om 15:24
quote:vaintje schreef op 29 februari 2012 @ 15:12:
[...]
...Gek eigenlijk he, ik ben oneerlijk naar mijn man, mijn minnaar naar zijn partner, maar we willen wel eerlijk naar elkaar toe zijn...
Ja, vreemd is dat, hè? Wat ik ook vreemd vind is dat ik er totaal geen moeite mee heb als hij seks met zijn vrouw heeft maar dat het me vreselijk lijkt als het een ander zou zijn. En voor hem geldt hetzelfde. Geen jaloezie tov mijn man maar wel tov elke andere man.
Hoewel? Eén keer kreeg ik er toch niet echt een prettig gevoel van toen hij me vertelde dat hij met zijn vrouw gevreëen had. Wij hadden de hele dag samen in bed doorgebracht en vervolgens lag zij hem op te wachten in bed. Maar normaal gesproken heb ik er geen problemen mee.
[...]
...Gek eigenlijk he, ik ben oneerlijk naar mijn man, mijn minnaar naar zijn partner, maar we willen wel eerlijk naar elkaar toe zijn...
Ja, vreemd is dat, hè? Wat ik ook vreemd vind is dat ik er totaal geen moeite mee heb als hij seks met zijn vrouw heeft maar dat het me vreselijk lijkt als het een ander zou zijn. En voor hem geldt hetzelfde. Geen jaloezie tov mijn man maar wel tov elke andere man.
Hoewel? Eén keer kreeg ik er toch niet echt een prettig gevoel van toen hij me vertelde dat hij met zijn vrouw gevreëen had. Wij hadden de hele dag samen in bed doorgebracht en vervolgens lag zij hem op te wachten in bed. Maar normaal gesproken heb ik er geen problemen mee.
woensdag 29 februari 2012 om 16:55
Soul je bent een lekkere lieverd maar dat weet je al.
Heb even niet de concentratie om goed te lezen en te reageren (herfstig, ook jou ben ik niet vergeten hoor) maar I`ll be back!
En nee, mijn minnaars hoeven van mij géén trouw te verwachten en dat weten ze Hoe zij daarin staan is heel verschillend, heb gisteren nog gehoord dat hij "aan mij zijn handen vol heeft". (terwijl ik toch écht kleine borsten heb!!)
Heb even niet de concentratie om goed te lezen en te reageren (herfstig, ook jou ben ik niet vergeten hoor) maar I`ll be back!
En nee, mijn minnaars hoeven van mij géén trouw te verwachten en dat weten ze Hoe zij daarin staan is heel verschillend, heb gisteren nog gehoord dat hij "aan mij zijn handen vol heeft". (terwijl ik toch écht kleine borsten heb!!)
woensdag 29 februari 2012 om 21:14
Uiteraard ben ik geen van 'mijn' mannen trouw . Minnaar 1 vraagt nooit, wil dat niet weten. Minaar 2 vraagt, krijgt eerlijk antwoord van me en is ontzettend jaloers daarna. Ergens streelt dat mijn ego wel een beetje. Soms geef ik daarom nu ook gewoon geen antwoord, ik wil er geen ruzie om of me hoeven verdedigen.
De eerste maand van contact, die via skype, whatsapp en telefoon ging, ben ik minnaar 2 trouw gebleven. Het was zo intens dat het ook niet oke voelde om seks met iemand anders te hebben. Nu is dat 'speciale' er wel af en zijn alle opties weer open..
Of zij naast mij en hun vrouw nog meer minnaressen hebben? Geen idee. Dat is info die ik ook niet wil weten, want ik wil daar geen naar gevoel door krijgen. De vraag zou ik wel willen stellen, maar ik ben bang voor het antwoord.. Laat mij maar genieten van wat ik met hem heb. En ik moet hem al een keer delen, dat is eigenlijk wel genoeg. Dat hij thuis seks heeft, boeit me niet.
Iddan, wat een lastige situatie en het nare, lege gevoel van ineens zoveel minder/ander contact is ook herkenbaar. En wat je eerder ook schreef, het is jouw verdriet en je kunt het met niemand delen.
In deze situatie kun je niet zo veel anders dan je er bij neer leggen, denk ik. Zijn aandacht ligt nu duidelijk bij zijn vrouw en kindje en zo hoort dat eigenlijk ook. Persoonlijk zou ik ook een stap terug wìllen doen, juist omdat ik me daar niet in zou willen mengen. Ookal is dat natuurlijk weer hartstikke dubbel, want wat als het kindje geboren is? Dan zou ik er weer minder moeite mee hebben...
De eerste maand van contact, die via skype, whatsapp en telefoon ging, ben ik minnaar 2 trouw gebleven. Het was zo intens dat het ook niet oke voelde om seks met iemand anders te hebben. Nu is dat 'speciale' er wel af en zijn alle opties weer open..
Of zij naast mij en hun vrouw nog meer minnaressen hebben? Geen idee. Dat is info die ik ook niet wil weten, want ik wil daar geen naar gevoel door krijgen. De vraag zou ik wel willen stellen, maar ik ben bang voor het antwoord.. Laat mij maar genieten van wat ik met hem heb. En ik moet hem al een keer delen, dat is eigenlijk wel genoeg. Dat hij thuis seks heeft, boeit me niet.
Iddan, wat een lastige situatie en het nare, lege gevoel van ineens zoveel minder/ander contact is ook herkenbaar. En wat je eerder ook schreef, het is jouw verdriet en je kunt het met niemand delen.
In deze situatie kun je niet zo veel anders dan je er bij neer leggen, denk ik. Zijn aandacht ligt nu duidelijk bij zijn vrouw en kindje en zo hoort dat eigenlijk ook. Persoonlijk zou ik ook een stap terug wìllen doen, juist omdat ik me daar niet in zou willen mengen. Ookal is dat natuurlijk weer hartstikke dubbel, want wat als het kindje geboren is? Dan zou ik er weer minder moeite mee hebben...
woensdag 29 februari 2012 om 21:58
Iddan, ik zit er nog eens over na te denken.. Want ik zeg wel heel makkelijk dat ik me niet meer daar in zou willen mengen, maaaaaaar.. dat is ook makkelijker gezegd dan gedaan. Vanaf de zijlijn heb ik natuurlijk ook maar makkelijk praten .
Bij minnaar 2 is de optie op nog een kindje nog open, ik geloof niet dat ik dat zou trekken..
En dat gemis... Ja, ik herken het zo! En dat als je dan ein-de-lijk iets hoort, het net weer niet dat is wat je wilt horen. Het is te kort, te koud, 'anders', of veel later dan anders.. iig nooit zoals het daarvoor was.
Bij minnaar 2 is de optie op nog een kindje nog open, ik geloof niet dat ik dat zou trekken..
En dat gemis... Ja, ik herken het zo! En dat als je dan ein-de-lijk iets hoort, het net weer niet dat is wat je wilt horen. Het is te kort, te koud, 'anders', of veel later dan anders.. iig nooit zoals het daarvoor was.
woensdag 29 februari 2012 om 22:23
@noppies: was dat speciale er na één maand al vanaf voor je? mag ik vragen hoeveel contact jullie nu hebben (dan tel ik e-mail, chat, telefoon enzo gewoon mee)? Is dat ook minder geworden?
Ik heb ook moeite met de vraag te stellen (omdat ik bang ben voor het antwoord) maar doe het toch. Waarschijnlijk omdat ik de kans nog steeds wel groot acht dat ik het antwoord krijg wat ik hoop te horen. Maar ik denk dat als hij met een ander omgaat de kans groter is dat hij mij minder/niet meer wil zien en ik bereid me daar graag op voor... ik zie het liever aankomen dan dat het als donderslag bij heldere hemel komt.
@iddan: dat gevoel herken ik ook. veranderen in een soort achterna-loperig mens wat je helemaal niet wilt zijn.
ik vind het moeilijk dat mijn minnaar degene is met de meeste obstakels. hij doet het stiekem dus alles moet op de tijden dat hij wat weet te verzinnen, waar en wanneer het hem uitkomt, ik moet me schikken. dat maakt soms dat het voelt alsof ik er alles voor over heb en het voor hem niet zoveel betekent. ik weet wel dat dat onzin is, tuurlijk mag het nooit uitkomen en moet hij zo voorzichtig mogelijk zijn en aangezien ik me KAN schikken is het ook logisch dat ik dat doe. maar het VOELT ongelijk...
Ik heb ook moeite met de vraag te stellen (omdat ik bang ben voor het antwoord) maar doe het toch. Waarschijnlijk omdat ik de kans nog steeds wel groot acht dat ik het antwoord krijg wat ik hoop te horen. Maar ik denk dat als hij met een ander omgaat de kans groter is dat hij mij minder/niet meer wil zien en ik bereid me daar graag op voor... ik zie het liever aankomen dan dat het als donderslag bij heldere hemel komt.
@iddan: dat gevoel herken ik ook. veranderen in een soort achterna-loperig mens wat je helemaal niet wilt zijn.
ik vind het moeilijk dat mijn minnaar degene is met de meeste obstakels. hij doet het stiekem dus alles moet op de tijden dat hij wat weet te verzinnen, waar en wanneer het hem uitkomt, ik moet me schikken. dat maakt soms dat het voelt alsof ik er alles voor over heb en het voor hem niet zoveel betekent. ik weet wel dat dat onzin is, tuurlijk mag het nooit uitkomen en moet hij zo voorzichtig mogelijk zijn en aangezien ik me KAN schikken is het ook logisch dat ik dat doe. maar het VOELT ongelijk...
woensdag 29 februari 2012 om 23:47
Hoi allemaal!
Heb een tijdje terug hier ook geschreven,maar de laatste tijd alleen in de meeleesstand.
Had iemand via internet leren kennen, klikte gelijk super, helemaal in love, het was geweldig!!!
Maar helaas, nu niet meer. In het begin zagen we elkaar elke week wel een keertje, was steeds super, veel berichtjes over en weer, zelfs met kerst en oud en nieuw, veel bellen. Maar begin dit jaar ging het al wat stroever. Meestal hoorde ik in het begin van de week wanneer hij tijd had en of ik dan ook kon. Maar nu hoorde ik niks, en als ik iets voorstelde kreeg ik geen antwoord. Vroeg ik expliciet, kan je donderdagmiddag? Dan zei hij daar helemaal niks op. Ook geen uitleg van, ik heb het deze weken druk of weet ik veel wat. Er werdt domweg niet op gereageerd op mijn voorstellen. Maar ook de berichten werden minder, zakelijker, korter. Een paar weken geleden hadden we eindelijk een date gepland maar die werd gelijk s ochtens al naar de middag verzet. Later op de dag is het weer een uur verzet en toen had ik echt zoiets van....dit wil ik niet meer.
Hij heeft een drukke baan, dat snap ik wel, maar als je zegt dat je geen tijd hebt om mij een berichtje te sturen, terwijl ik hem wel elke dag op diverse sites aangemeld zie, dat zegt genoeg, niet waar? Ik heb geen zin om steeds op hem te wachten, had de laatste week geen enkel bericht van hem gekregen. Echt helemaal niks. Dus vorige week heb ik er een punt achter gezet. We kennen elkaar ongeveer 2 maanden, en als het nu al zo stroef gaat, dat wordt alleen maar slechter, niet beter.
En ook ik ben zo typje dat voor een ander denkt, en dat heb ik dus de afgelopen weken ook wel gedaan, maar zijn gedrag zegt voor mij genoeg.
Heb er nog geen spijt van gehad, het voelt goed. Vind het wel jammer, maar het is goed zo. Ik heb hem nog om een reactie gevraagd, heb een korte reactie ontvangen, maar hij zou er nog op terugkomen, maar ik verwacht dat niet meer, is ook prima.
Maar ik vond het wel heel erg prettig om een minnaar te hebben en sluit niet uit dat er een 'nieuwe' komt....misschien dat roos een blikje overheeft.....
Heb een tijdje terug hier ook geschreven,maar de laatste tijd alleen in de meeleesstand.
Had iemand via internet leren kennen, klikte gelijk super, helemaal in love, het was geweldig!!!
Maar helaas, nu niet meer. In het begin zagen we elkaar elke week wel een keertje, was steeds super, veel berichtjes over en weer, zelfs met kerst en oud en nieuw, veel bellen. Maar begin dit jaar ging het al wat stroever. Meestal hoorde ik in het begin van de week wanneer hij tijd had en of ik dan ook kon. Maar nu hoorde ik niks, en als ik iets voorstelde kreeg ik geen antwoord. Vroeg ik expliciet, kan je donderdagmiddag? Dan zei hij daar helemaal niks op. Ook geen uitleg van, ik heb het deze weken druk of weet ik veel wat. Er werdt domweg niet op gereageerd op mijn voorstellen. Maar ook de berichten werden minder, zakelijker, korter. Een paar weken geleden hadden we eindelijk een date gepland maar die werd gelijk s ochtens al naar de middag verzet. Later op de dag is het weer een uur verzet en toen had ik echt zoiets van....dit wil ik niet meer.
Hij heeft een drukke baan, dat snap ik wel, maar als je zegt dat je geen tijd hebt om mij een berichtje te sturen, terwijl ik hem wel elke dag op diverse sites aangemeld zie, dat zegt genoeg, niet waar? Ik heb geen zin om steeds op hem te wachten, had de laatste week geen enkel bericht van hem gekregen. Echt helemaal niks. Dus vorige week heb ik er een punt achter gezet. We kennen elkaar ongeveer 2 maanden, en als het nu al zo stroef gaat, dat wordt alleen maar slechter, niet beter.
En ook ik ben zo typje dat voor een ander denkt, en dat heb ik dus de afgelopen weken ook wel gedaan, maar zijn gedrag zegt voor mij genoeg.
Heb er nog geen spijt van gehad, het voelt goed. Vind het wel jammer, maar het is goed zo. Ik heb hem nog om een reactie gevraagd, heb een korte reactie ontvangen, maar hij zou er nog op terugkomen, maar ik verwacht dat niet meer, is ook prima.
Maar ik vond het wel heel erg prettig om een minnaar te hebben en sluit niet uit dat er een 'nieuwe' komt....misschien dat roos een blikje overheeft.....
donderdag 1 maart 2012 om 09:05
quote:obsession schreef op 29 februari 2012 @ 22:23:
@noppies: was dat speciale er na één maand al vanaf voor je? mag ik vragen hoeveel contact jullie nu hebben (dan tel ik e-mail, chat, telefoon enzo gewoon mee)? Is dat ook minder geworden?
Die eerste maand hebben we elk mogelijk moment contact gehad. We kregen geen genoeg van elkaar. Na onze eerste date nam dat al snel af. Van de hele dag door naar nu op dit moment ongeveer elke twee a drie dagen een telefoontje of een paar berichtjes. Nog steeds wel lief, maar niet meer zoals het de eerste maand was.
Met 'speciale' bedoelde ik dat het zo intens was, dat ik ook geen ruimte had voor iemand anders. Dus die maand heb ik hem trouw beloofd (we moesten een maand wachten tot onze eerste date). Nu is het nog steeds wel speciaal, maar ik ben single en wil niet mijn (seks)leven af laten hangen van een getrouwde minnaar. Dus niet dat het minder speciaal, gezellig, sexy en geil is, maar meer dat de realiteit de roes heeft overwonnen. Hij heeft weer meer aandacht en tijd nodig voor zijn werk en gezin (in die volgorde ook..) en ik voor mijn eigen leven en mijn werk.
En stiekem denk ik ook (dat denkt minnaar 2 trouwens niet) dat dit over niet al te lange tijd zal eindigen. Door omstandigheden zal hij wrs niet meer in de gelegenheid zijn hier in de buurt te komen en dan is elkaar ontmoeten werkelijk onmogelijk geworden. Dus ik bouw ook wel een soort 'buffer' in en ben ook een beetje afwachtend geworden in contact, omdat de pijn bij een breuk dan niet meer zo erg gaat zijn.
Ik denk dat het ook anders is, omdat ik single ben. Er is voor mij geen nr 1 om rekening mee te houden, ik kan in principe doen en laten wat ik wil.
Volgende week gaan we elkaar weer zien!
@noppies: was dat speciale er na één maand al vanaf voor je? mag ik vragen hoeveel contact jullie nu hebben (dan tel ik e-mail, chat, telefoon enzo gewoon mee)? Is dat ook minder geworden?
Die eerste maand hebben we elk mogelijk moment contact gehad. We kregen geen genoeg van elkaar. Na onze eerste date nam dat al snel af. Van de hele dag door naar nu op dit moment ongeveer elke twee a drie dagen een telefoontje of een paar berichtjes. Nog steeds wel lief, maar niet meer zoals het de eerste maand was.
Met 'speciale' bedoelde ik dat het zo intens was, dat ik ook geen ruimte had voor iemand anders. Dus die maand heb ik hem trouw beloofd (we moesten een maand wachten tot onze eerste date). Nu is het nog steeds wel speciaal, maar ik ben single en wil niet mijn (seks)leven af laten hangen van een getrouwde minnaar. Dus niet dat het minder speciaal, gezellig, sexy en geil is, maar meer dat de realiteit de roes heeft overwonnen. Hij heeft weer meer aandacht en tijd nodig voor zijn werk en gezin (in die volgorde ook..) en ik voor mijn eigen leven en mijn werk.
En stiekem denk ik ook (dat denkt minnaar 2 trouwens niet) dat dit over niet al te lange tijd zal eindigen. Door omstandigheden zal hij wrs niet meer in de gelegenheid zijn hier in de buurt te komen en dan is elkaar ontmoeten werkelijk onmogelijk geworden. Dus ik bouw ook wel een soort 'buffer' in en ben ook een beetje afwachtend geworden in contact, omdat de pijn bij een breuk dan niet meer zo erg gaat zijn.
Ik denk dat het ook anders is, omdat ik single ben. Er is voor mij geen nr 1 om rekening mee te houden, ik kan in principe doen en laten wat ik wil.
Volgende week gaan we elkaar weer zien!
donderdag 1 maart 2012 om 09:20
Ja, ik denk dat het heel anders is als je single bent.
Bij ons is het contact nog steeds heel intensief (iedere dag meerdere mailtjes, zo'n 3 tot 5 x per week een paar uur chatten, soms bellen...). Ik heb dus ook geen behoefte (of tijd) aan een tweede minnaar. Alleen onze afspraken.... Dat mag van mij wel wat vaker. Van iedere 2 tot 3 weken is het naar 4 tot 6 weken gegaan. Het wordt natuurlijk ook steeds moeilijker een goed excuus te verzinnen. Hoe doen jullie dat eigenlijk?
@petronella73: wat een rotmanier van hem om over te brengen dat hij er niet meer zo'n zin in heeft. Maar toch wel vrij duidelijk... Ik heb ooit een minnaar gehad die zei dat hij door omstandigheden (overlijden in de familie, slecht slapende baby etc.)tijdelijk geen behoefte had. Maar dat zou echt wel weer komen. Dat is ruim een jaar geleden nu en het is nog niets veranderd. Dan toch liever meteen duidelijkheid. Ik ben blij dat ik na een paar maanden besloot maar een ander te gaan zoeken (die nog veeeeel leuker bleek te zijn) en niet ben blijven wachten op hem. Wie weet wat voor een geweldige man je deze keer zult vinden....
Bij ons is het contact nog steeds heel intensief (iedere dag meerdere mailtjes, zo'n 3 tot 5 x per week een paar uur chatten, soms bellen...). Ik heb dus ook geen behoefte (of tijd) aan een tweede minnaar. Alleen onze afspraken.... Dat mag van mij wel wat vaker. Van iedere 2 tot 3 weken is het naar 4 tot 6 weken gegaan. Het wordt natuurlijk ook steeds moeilijker een goed excuus te verzinnen. Hoe doen jullie dat eigenlijk?
@petronella73: wat een rotmanier van hem om over te brengen dat hij er niet meer zo'n zin in heeft. Maar toch wel vrij duidelijk... Ik heb ooit een minnaar gehad die zei dat hij door omstandigheden (overlijden in de familie, slecht slapende baby etc.)tijdelijk geen behoefte had. Maar dat zou echt wel weer komen. Dat is ruim een jaar geleden nu en het is nog niets veranderd. Dan toch liever meteen duidelijkheid. Ik ben blij dat ik na een paar maanden besloot maar een ander te gaan zoeken (die nog veeeeel leuker bleek te zijn) en niet ben blijven wachten op hem. Wie weet wat voor een geweldige man je deze keer zult vinden....
donderdag 1 maart 2012 om 09:44
Hans22 ik ken je verhaal niet helemaal... (heb wel een beetje terug zitten lezen maar lang niet alles). Zit je nr.2 in de problemen thuis door jullie relatie? Dat lijkt me zo moeilijk. Aan de ene kant voel je met haar mee en zou je willen dat je kon helpen, aan de andere kant zit je met je eigen verdriet. En moet je nou hopen dat het weer goed komt tussen jullie twee of juist niet? Sterkte !!
