Tja, en dat was het dan.... deel 2

31-01-2012 14:51 3880 berichten
Alle reacties Link kopieren
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.



"Goedenavond,

Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...

God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...

Allalone...".



Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
Soyli. Het komt goed. Echt.



Neem afstand. Geestelijk en fysiek als dat kan. Ga je eigen dingen doen, je eigen activiteiten ontplooien en je eigen vriendenkring opbouwen/uitbreiden.



Ik weet ook wel dat dat niet zo makkelijk is als je zo verdrietig bent, maar weet je, je hebt geen enkele invloed op wat hij denkt, voelt of doet. Je hebt geen enkele invloed op het feit dat zij samen zijn (auw, confronterend) de enige invloed die je hebt is die op je eigen gedrag en reactie....... en natuurlijk mag je af en toe bij de pakken neer gaan zitten, en verdrietig zijn. Rouwen is een werkwoord. Maar. Pas op dat je daar niet in blijft hangen. Okee?



Dikke knuffel
Alle reacties Link kopieren
Soyli,,,,,,het komt idd echt goed,weet ik uit ervaring, sluit me aan bij de dames hiervoor.

je hebt geen enkele invloed meer op je ex maarrr hij ook niet meer op jouw en je zult zien dat ook dat bij hem problemen gaat geven.

de altijd maar meegaande echtgenote wordt een vrouw met een eigen mening en dat is lastig voor exen!!!!

ook hier spreek ik uit eigen ervaring,,,,



en habit heeft zeker n massage nodig...ook iets wat ik mis.....
zonder tegenslag is er geen overwinning
Alle reacties Link kopieren
quote:Soyli schreef op 11 maart 2012 @ 17:30:

Wil iemand even tegen me zeggen dat het goed komt?



Kids zijn weer thuis. Dat is fijn. Dochter wel heel afstandelijk want zijn vriendin is er weer geweest begrijp ik en dan weet ze niet hoe ze zich tegenover mij moet gedragen.



Maar ik ben weer helemaal van de wap. Het doet me nog steeds iets als ik hem zie. Een mengeling van verdriet, ongeloof, boosheid, en wanhoop.



En het idee dat zij deze week volledig vrij spel hebben (zonder kids). Van elkaar kunnen genieten. Plezier met elkaar kunnen hebben. Dat doet zó ontzettend veel pijn..



Ik weet het even niet meer. Ik wil dit niet meer.



Ook van deze kant een opbeurend woord. Ik ken het dat als je Het ziet, je weer helemaal van de wap bent, en dat het oneerlijk voelt dat Het daar gelukkig zit te wezen met haar en jij ongelukkig bent.

Maar het feit ligt er en daar kun je niets aan veranderen. Het enige wat je kunt doen is je eigen leven opbouwen en laat mensen toe in je leven. Sta er open voor. Ik merk hier dat er ontzettend veel kennissen zijn die graag iets voor of met je willen doen. Neem het aan, ook al heb je geen zin en teveel verdriet. Het helpt je er door. En bedenk dat hij dan misschien wel vrij spel heeft met haar, maar jij al die kleine leuke dingetjes met de kids meemaakt, waar hij geen deel meer van uitmaakt. Dat moet hij missen, de sukkel.
Alle reacties Link kopieren
quote:Soyli schreef op 11 maart 2012 @ 17:30:

En het idee dat zij deze week volledig vrij spel hebben (zonder kids). Van elkaar kunnen genieten. Plezier met elkaar kunnen hebben. Dat doet zó ontzettend veel pijn..(Even een vraagje Soy, is "kinderloos" voor jou gelijk aan "van elkaar genieten en plezier met elkaar kunnen hebben"? Kon dat in jouw ervaring niet mét de kinderen? Het valt me zo op dat de woordjes "zonder kids" voor jou automatisch genieten betekent. Is dat iets wat jullie (omdat de kids er altijd waren) tijdens jullie relatie dus automatisch ook meer naar de achtergrond hebben verschoven, dat genieten met elkaar?
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
Alle reacties Link kopieren
Dankje.. Ik weet het. Ik heb geen invloed op hen. Ik vul zelf ook in wat ze doen, hoe ze zich voelen. Maar dat weet ik natuurlijk niet. Ik idealiseer hun relatie. Ik zie hem dingen doen die hij met mij nooit (meer) deed. Ik ken hem niet meer terug. En ik heb een hekel aan haar, omdat ze mijn gezin (mee) kapot heeft gemaakt.



Maar er is ook een andere kant. Ik geniet van mijn kindjes. Ik ben blij dat ze het meest van de tijd bij mij zijn. Ik zie hen opgroeien, bij mij is hun thuis. En dat zou ik niet anders willen.

En gelukkig heb ik veel lieve mensen om me heen. Vriendinnen. Familie. En ook aardig wat nieuwe contacten waar ik van geniet, en waar ik inspiratie uit haal.



VC. Nee, kinderloos zijn betekent niet automatisch van elkaar genieten. Maar als de kindjes bij hem zijn dan weet ik dat ze er (voor het grootste deel van de tijd) niet bij is. Als hij ze niet heeft, en zij ook niet, dan wonen ze samen. En dan doen ze idd de dingen die wíj samen deden, maar ook dingen die hij niet meer wilde hier. Nú kan dat blijkbaar wel allemaal.



Overigens hebben vrienden niet gekozen hier; hij had nauwelijks sociale contacten. En nog steeds niet heb ik het idee. Maar ook dat is invullen. En daar gaat wel erg veel tijd in zitten; invullen van hoe zijn leven er nou uit ziet. En waarom hij mij zó respectloos aan de kant gezet heeft.

Ik voel me vernederd, gekwetst. Maar vooral ook afgewezen. En dát gevoel komt iedere keer weer naar boven als ik hem zie (lees: dagelijks!),



Iedereen zegt dat het slijt. Maar ik kan dat bijna niet geloven. We zijn nu een half jaar verder en nog steeds is de pijn soms ondragelijk.....
Als je voor jezelf kiest, krijg je er altijd iets mooiers voor terug..
Alle reacties Link kopieren
Mijn IT heeft veel sociale contacten en ik had ze juist minder. Nu we uit elkaar zijn heb ik contacten waar ik op kan bouwen.. en hij? hem lachen ze op het moment uit met zijn rare gedrag. Ik vind het bijna zielig voor hem.. Ach ja ik vind het zielig! Want hij heeft het niet door.....dat ze hem uit lachen..
Alle reacties Link kopieren
=
One day I fly away,

Leave your love to yesterday
Alle reacties Link kopieren
Goedemorgen allemaal,

Hoe gaat t vandaag met iedereen? Ik hoop goed.

Ik voel mezelf weer niet ok en denk dat ik maar weer eens naar de huisarts ga. Heb nergens zin in, zie tegen de dag op, kan slecht alleen zijn , slaap slecht, ben allen maar moe....ik ben bang dat ik op n depressie af ga en zit er niet op te wachten. Herkend iemand dit? Of hoort dit erbij? Mn levensvreugde is gewoon weg.....

Dat was bij ex ook zo de laatste tijd dus t heeft niets te maken met de breuk, meer met de situatie waar ik in zat en zit....iemand tips voor mij?

Ik wil dit niet .......
zonder tegenslag is er geen overwinning
Alle reacties Link kopieren
id naar de huisarts gaan! want als ik het zo hoor zit je er al in.. Kop op en doorgaan. Probeer het hoofd hoog te houden!
Alle reacties Link kopieren
quote:habithere schreef op 12 maart 2012 @ 09:51:

Goedemorgen allemaal,

Hoe gaat t vandaag met iedereen? Ik hoop goed.

Ik voel mezelf weer niet ok en denk dat ik maar weer eens naar de huisarts ga. Heb nergens zin in, zie tegen de dag op, kan slecht alleen zijn , slaap slecht, ben allen maar moe....ik ben bang dat ik op n depressie af ga en zit er niet op te wachten. Herkend iemand dit? Of hoort dit erbij? Mn levensvreugde is gewoon weg.....

Dat was bij ex ook zo de laatste tijd dus t heeft niets te maken met de breuk, meer met de situatie waar ik in zat en zit....iemand tips voor mij?

Ik wil dit niet .......



ja, je gaat erop af als je er al niet in zit... maar dat kan je huisarts beter diagnoseren.... wij zijn geen arts

Dus bellen!
Alle reacties Link kopieren
Inderdaad naar de huisarts. En probeer ook al heb je geen zin, wat te sporten, wandelen, fietsen of zo iets in de buitenlucht. Schijnt te helpen tegen depressies en je krijgt de broodnodige vitamines binnen. En als je het een beetje fanatiek doet, word je ook moe en slaap je waarschijnlijk beter. Niet dat ik nu echt sportief ben, maar ga zo ook even rennen. Krijg er altijd een kick van als ik geen zin heb en het toch doe. En eerlijk gezegd heb ik ook de pest aan lui die altijd fanatiek sporten en promoten, maar het helpt wel echt (is zelfs wetenschappelijk bewezen).

Bij mij werken pilletjes vitamine B12 (gewoon verkrijgbaar bij de drogist) tegen depressie. En ze vlakken niet je gevoelens af, maar ik zak niet meer zo ver in het zwarte gat. Eentje per dag doet bij mij wonderen. Nu heb ik allang last van aanvallen van depressies, dus niet alleen door de situatie nu. Dat kan bij jou anders zijn.

Maar kijk hier eens: http://www.senseys.nl/ind ... task=view&id=54&Itemid=69

Sterkte meisje!!
Alle reacties Link kopieren
quote:Soyli schreef op 11 maart 2012 @ 19:35:

Dankje.. Ik weet het. Ik heb geen invloed op hen. Ik vul zelf ook in wat ze doen, hoe ze zich voelen. Maar dat weet ik natuurlijk niet. Ik idealiseer hun relatie. Ik zie hem dingen doen die hij met mij nooit (meer) deed. Ik ken hem niet meer terug. En ik heb een hekel aan haar, omdat ze mijn gezin (mee) kapot heeft gemaakt.

Ik voel me vernederd, gekwetst. Maar vooral ook afgewezen. En dát gevoel komt iedere keer weer naar boven als ik hem zie (lees: dagelijks!),



Iedereen zegt dat het slijt. Maar ik kan dat bijna niet geloven. We zijn nu een half jaar verder en nog steeds is de pijn soms ondragelijk.....



Soyli, het kernwoord is loslaten.

Ik weet dat het ontzettend moeilijk is en ook ik vraag me nog vaak af wat Het aan het doen is, en of ze samen in bed liggen etc. En ik ben ook boos dat Het daar gelukkig zit te wezen en ik hier door zoveel ellende en pijn en verdriet ga. Maar ik probeer het los te laten. NIet meer voor Het te denken en niet meer aan Het en mevr. Wijdbeens te denken. Ik probeer met man en macht dat los te laten en zo gauw ik merk dat mijn gedachten die kant op dwalen, dat stop te zetten. Je maakt jezelf helemaal gek met die gedachten. Ik probeer die gedachten te vervangen door fantasieen over wat ik in de toekomst allemaal zou kunnen gaan doen. Dat de meeste niet haalbaar zijn is compleet irrelevant. Het leidt me af van de verkeerde gedachten. Maar ik blijf een hekel hebben aan haar. Zij heeft willens en wetens 4 jaar achter een getrouwde man aangelopen, ik haat haar nu nog. Zo gauw ik dat niet meer doe, kan ik dat ook loslaten. En zo kom je steeds een stapje verder. We gaan het redden en we worden weer gelukkig. Op welke manier dan ook. We moeten hier doorheen en de pijn zal niet snel over zijn, maar zal uiteindelijk verdwijnen. Dat moet gewoon.
Alle reacties Link kopieren
Als je raad geeft, moet je het zelf ook doen. Dus ik heb maar de hardloop(sjok)kleren aangetrokken en ben met frisse tegenzin even gaan lopen. Al een eeuwigheid geleden dat ik dat gedaan heb. Maar het was mooi weer en het voelde weer heel erg lekker. Nu voel ik me echt voldaan
Kunstje



Ik ga zo naar de sportschool, uurtje bodypumpen. Lekker én gezellig en ja het helpt tegen depressie omdat je lijf er endorfinen van aan maakt - niet alleen van bodypump hoor maar überhaupt van bewegen! Dus rennen zoals kunstje is ook prima, maar als je iets zoekt wat je leuk vindt dan hou je het tenminste vol





Oh en dat het buiten langer licht wordt en einde week boven de 15 graden!!!!!!!!!! helpt ook. Lekker naar buiten, stuk wandelen , terrasje pikken, ijsje?! Zin in!
Alle reacties Link kopieren
Hier endorfine aangemaakt door in de tuin te snoeien :-) Ja, loslaten van haat voor nieuwe echtgenote van ex zou fijn zijn. Helaas lijkt me dat in mijn situatie onmogelijk, aangezien ik op mijn werk gedurig met haar kakelende aanwezigheid geconfronteerd word. Ik zie niet in hoe ik dat meer zou kunnen blocken dan tot nu toe.. Ik houd al heel vaak/meestal mijn pauze niet eens in de kantine vanwege haar. Maar als ik er dan wél ben, groet ze mijn argeloze collega's waar ik mee samenwerk met een royale lach (kots) of gaat ze uitgebreid, met haar reet naar boven, in mijn zicht in haar tas graven, zoals vandaag. Dan denk ik van alles. Misschien moet ik bidden om blindheid en doofheid?
Alle reacties Link kopieren
Voodoo. Winti. Dementie. Karma. Gelukkig leven is de beste wraak. Enz. En nu DWDD kijken. Véél leuker!
quote:gianna schreef op 12 maart 2012 @ 19:32:

Hier endorfine aangemaakt door in de tuin te snoeien :-) Ja, loslaten van haat voor nieuwe echtgenote van ex zou fijn zijn. Helaas lijkt me dat in mijn situatie onmogelijk, aangezien ik op mijn werk gedurig met haar kakelende aanwezigheid geconfronteerd word. Ik zie niet in hoe ik dat meer zou kunnen blocken dan tot nu toe.. Ik houd al heel vaak/meestal mijn pauze niet eens in de kantine vanwege haar. Maar als ik er dan wél ben, groet ze mijn argeloze collega's waar ik mee samenwerk met een royale lach (kots) of gaat ze uitgebreid, met haar reet naar boven, in mijn zicht in haar tas graven, zoals vandaag. Dan denk ik van alles. Misschien moet ik bidden om blindheid en doofheid?quote:gianna schreef op 12 maart 2012 @ 19:33:

Voodoo. Winti. Dementie. Karma. Gelukkig leven is de beste wraak. Enz. En nu DWDD kijken. Véél leuker!
Alle reacties Link kopieren
Jeetje gianna das ook moeilijk. Ik persoonlijk had mij vast niet in kunnen houden en mijn mt 40 tegen haar reet aangepland! haha en vervolgens beroepen op doofheid en blindheid. Hoe houd je het vol... respect voor je..
Alle reacties Link kopieren
Gianna....



werken met de nieuwe doos van je ex...zou ik niet kunnen, had r allang falikant met r smoel op t kopieerapparaat gepland!
Alle reacties Link kopieren
hahah en we zijn helemaal niet haatdragend hoor??? hahah
Alle reacties Link kopieren
Gelukkig ken ik mevr. Wijdbeens helemaal niet want anders zou ik niet weten wat ik zou doen.
Alle reacties Link kopieren
ach, eigenlijk kan ik t arme schaap niks verwijten....



Maar, k verkoop haar net zo makkelijk aan de plaatselijke shoarma-boer
Alle reacties Link kopieren
Op het kopieerapparaat is niet goed, NN; ellende moet je niet vermenigvuldigen...



En 'werken met de nieuwe doos van je ex' is letterlijk én figuurlijk he NN, met zo'n uitzicht op een bukkende achterste... Bleeeh...



Shoarma is ook in strijd met de warenwet...



Ben van nature niet bijzonder haatdragend, maar dit gaat alle grenzen te buiten. Het enige wat ik kan doen is, al drie jaar lang, de eer aan mezelf houden. En daar ben ik vrij goed in. Maar ik zou niet voor mezelf instaan als ik een buks had of als ze ineens voor mijn auto zouden opduiken, bedenk ik elke keer.. Alhoewel; zonde van m'n lak....
Alle reacties Link kopieren
quote:gianna schreef op 12 maart 2012 @ 21:28:

Op het kopieerapparaat is niet goed, NN; ellende moet je niet vermenigvuldigen...



En 'werken met de nieuwe doos van je ex' is letterlijk én figuurlijk he NN, met zo'n uitzicht op een bukkende achterste... Bleeeh...



Shoarma is ook in strijd met de warenwet...



Ben van nature niet bijzonder haatdragend, maar dit gaat alle grenzen te buiten. Het enige wat ik kan doen is, al drie jaar lang, de eer aan mezelf houden. En daar ben ik vrij goed in. Maar ik zou niet voor mezelf instaan als ik een buks had of als ze ineens voor mijn auto zouden opduiken, bedenk ik elke keer.. Alhoewel; zonde van m'n lak....



laatst n hele avond zitten "boomen" met n vriendin over hoe we HET het beste kunnen laten verdwijnen van de aardbodem...en dan niet omdat ie verliefd is geworden, maar voor alles wat er in ruim 7 jaar is gebeurt...uiteindelijk er om gelachen en bedacht dat t beste zal zijn hem gewoon ondersteboven aan n boom op te hangen en dan levend villen, en dan in de kookpot emee.....

Haatdragend, nee hoor, gewoon n gevoel van justice...



Knap dat je de eer aan jezelf kan houden, bewijst wel weer hoe sterk je bent..
Alle reacties Link kopieren
Ik loop elke week met mijn zoon langs haar huis, als ik naar therapie moet. Ik weet dat zij dan kijkt en weet van it dat zij als de dood is dat ik aanbel.. Verder heb ik een maand geleden een sleutel gevonden in zijn broekzak.. Van een woning en gemaakt bij een fietsenmaker bij haar in de buurt. Ik weet zeker dat hij een sleutel had van haar huis. Hij deed zo dramatisch dat de sleutel weg was.. Ik wou hem uitproberen of ik gelijk had dat ie van haar was.. maar uiteindelijk heb iuk hem met mijn verhuizing weggegooid.



Eigenlijk ben ik helemaal klaar met hem.. En heb veel aan wraak gedacht. Maar nooit aan mee gedaan. Ik dacht maar zo laat ik met mijn 34 dan maar verstandiger zijn dan hij met zijn 41jr.. Dat is mij uiteindelijk dierbaarder dan andersom.



zaak is dat ik zo snel mogelijk dat hele huis na moet zoeken naar mijn eigendommen.. wil alles bij mij thuis hebben. hij denkt dat ie er komt met 500 id maand voor twee kids en dat baart mijn zorgen..



ik wil eigenlijk gewoon scheiden en wettelijk laten uitrekenen wat ik van hem krijg. hij wil niet scheiden en zelf in de hand hebben hoeveel hij mij elke maand overmaakt. Want tenslotte breng ik hem in finaciele problemen. Ik wil best extra werken hoor..

Verder heb ik met mijn baas afgesproken dat ik extra diensten kan draaien. mijn fam slaapt dan in mijn huis. dus oppas is ook ok.



Uiteindelijk zal het er bij hem op uitdraaien dat ie alleen op de kids past als ik werk en als ik bv een avondje of een weekendje weg wil zal ie moeilijk doen.. weet precies hoe hij is!!!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven