Gezondheid
alle pijlers
Revalideren na een herniaoperatie
woensdag 31 augustus 2011 om 16:02
Hallo allemaal, binnenkort word ik geopereerd aan een hernia. Na een half jaar aanmodderen, constant op en neer heb ik uiteindelijk samen met de chirurg de knoop doorgehakt en ga ik onder het mes.
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
donderdag 15 maart 2012 om 11:25
Die eerste afspraak bij de arbo heeft gewoon nog niet zoveel zin voordat je bij de arts bent geweest. De arts beslist over jouw geval. Ookal is het misschien een formailiteit, maar waarom zou de arbo daarvoor al iets moeten weten of bepalen. Dat irriteert mij een beetje aan de arbodienst. Als jij zegt, ik ga dan en dan op controle, dan weet ik meer en kunnen we verder praten, dan moet dat gewoon ok zijn en eigenlijk doet heel die autorijdkwestie er dan nog niet eens toe. Dat is dan weer van latere zorg.
donderdag 15 maart 2012 om 11:27
@syrah
Ik slik gewoon diclofenac, dus niets sterks. En dat terwijl in het verleden zelfs morfine niet meer hielp!
Ik had/heb idd wel uitstraling naar mijn benen. Als er een zenuw bekneld zit in je lage rug, dan kan het bijna niet anders als dat je het ook daar voelt. Toch zijn er ook patienten die dat niet voelen, dus geen beenpijn is niet automatisch geen hernia. Je zou eens kunnen proberen of je nog op je hielen kunt staan (dus staan en dan je tenen optrekken). Dat is iets wat herniapatienten bijna nooit kunnen.
Ik slik gewoon diclofenac, dus niets sterks. En dat terwijl in het verleden zelfs morfine niet meer hielp!
Ik had/heb idd wel uitstraling naar mijn benen. Als er een zenuw bekneld zit in je lage rug, dan kan het bijna niet anders als dat je het ook daar voelt. Toch zijn er ook patienten die dat niet voelen, dus geen beenpijn is niet automatisch geen hernia. Je zou eens kunnen proberen of je nog op je hielen kunt staan (dus staan en dan je tenen optrekken). Dat is iets wat herniapatienten bijna nooit kunnen.
donderdag 15 maart 2012 om 11:28
Dat wilde ik nog schrijven Syrah, dat dat bij mij wel een criterium was voor de operatie zeg maar. Rugpijn is vreselijk, maar bij mij stond de beenpijn voorop. Zoals de chirurg het omschreef is de operatie een vorm van hele radicale pijnbestrijding, maar voor die zenuwpijn en niet voor de rugpijn. Wat je rug verder doet na zo'n operatie kunnen ze eigenlijk heel moeilijk voorspellen en rugpijn is dus eigenlijk ook geen indicatie voor een herniaoperatie.
donderdag 15 maart 2012 om 11:32
Ps ik ben de uitzondering op de regel, kon namelijk wel op tenen en hakken lopen terwijl er een knoepers van een hernia zat. Wat ik echt niet kon was mijn been optillen. Dan blokkeerde de boel. Dus als je op ee stoel zit, benen in een hoek van 90 graden en dan de tenen van je ene voet omhoog zodat je onderbeen zeg maar in een rechte lijn met je dijbeen komt. Word nog naar als ik aan dat gevoel denk. Zo kon ik ook mijn rechterbeen niet optillen als ik lag. Nou ja misschien 10 cm, maar dan kon het ook niet verder.
Hier diclofenac en ibruprofen, maar dus ook niks sterks. Vanaf afgelopen weekend gelukkig weer niks. Moet wel zeggen dat als ik echt zo'n last heb van mijn been dat dit nou niet helpt. Ook voor de operatie, heb ik heel veel pijn gehad, maar eigenlijk nooit afdoende pijnbestrijding.
Hier diclofenac en ibruprofen, maar dus ook niks sterks. Vanaf afgelopen weekend gelukkig weer niks. Moet wel zeggen dat als ik echt zo'n last heb van mijn been dat dit nou niet helpt. Ook voor de operatie, heb ik heel veel pijn gehad, maar eigenlijk nooit afdoende pijnbestrijding.
donderdag 15 maart 2012 om 11:50
dank voor jullie info.
Ik kan mn benen niet echt optillen als ik lig, ook niet meer dan 10cm. Kan ook absoluut niet op mn hakken staan!
Maar ik zit nog zo opslot, ik loop krom dus dat kan ook gewoon door mn rug komen, wat er ook fout zit daar.
Ik heb ook diclofenac wat wel helpt. En die sterke pijnscheuten (mes in je rug gevoel) heb ik ook al een paar dagen niet gehad, pphheewww,
Ben dus toch anders dan jullie. Geen hernia. Hmmm dan wat (want her is echt niet alleen een beetje rugpijn, dat was het 10 jaar geleden) ...
Ik kan mn benen niet echt optillen als ik lig, ook niet meer dan 10cm. Kan ook absoluut niet op mn hakken staan!
Maar ik zit nog zo opslot, ik loop krom dus dat kan ook gewoon door mn rug komen, wat er ook fout zit daar.
Ik heb ook diclofenac wat wel helpt. En die sterke pijnscheuten (mes in je rug gevoel) heb ik ook al een paar dagen niet gehad, pphheewww,
Ben dus toch anders dan jullie. Geen hernia. Hmmm dan wat (want her is echt niet alleen een beetje rugpijn, dat was het 10 jaar geleden) ...
donderdag 15 maart 2012 om 12:09
We zijn allemaal anders En ik denk dat het te ver gaat om op grond van onze testjes te concluderen dat het geen hernia is. Wie weet is het dat wel, alleen vraag is dan of er iets aan te doen is, maar dat zal de medisch specialist moeten bepalen. Wel heel moeilijk hoor, ook gezien de situatie waar je in zit en het zorgstelsel bij jullie..
donderdag 15 maart 2012 om 13:33
Ik kon ook prima op mijn hakken en tenen staan en toch ook bij mij een hernia. Omdat ik dat wel kon heeft de arts nooit aan een hernia gedacht. Ik had wel forse beenpijn, uitstraling, tintelingen en een doof gevoel in het been.
Ik had eerst brufen (600 mg, 4 per dag en paracetamol, daarna kort tramadol. Omdat de pijn daar dwars doorheen kwam heb ik ook bijna 2 maanden morfine gehad (90 m/g per dag), aangevuld met een antidepressivum dat op de pijnperceptie werkte. Alleen daar kwam de pijn ook dwars doorheen, dus uiteindelijk hebben ze me met voorrang geopereerd.
Sinds de operatie is pijnstilling niet meer nodig. Soms heb ik wat restpijn maar dat ervaar ik als zo mild dat ik er niks voor nodig heb.
Ik had eerst brufen (600 mg, 4 per dag en paracetamol, daarna kort tramadol. Omdat de pijn daar dwars doorheen kwam heb ik ook bijna 2 maanden morfine gehad (90 m/g per dag), aangevuld met een antidepressivum dat op de pijnperceptie werkte. Alleen daar kwam de pijn ook dwars doorheen, dus uiteindelijk hebben ze me met voorrang geopereerd.
Sinds de operatie is pijnstilling niet meer nodig. Soms heb ik wat restpijn maar dat ervaar ik als zo mild dat ik er niks voor nodig heb.
donderdag 15 maart 2012 om 16:34
quote:evi82 schreef op 15 maart 2012 @ 11:32:
Ps ik ben de uitzondering op de regel, kon namelijk wel op tenen en hakken lopen terwijl er een knoepers van een hernia zat. Wat ik echt niet kon was mijn been optillen. Dan blokkeerde de boel. Dus als je op ee stoel zit, benen in een hoek van 90 graden en dan de tenen van je ene voet omhoog zodat je onderbeen zeg maar in een rechte lijn met je dijbeen komt. Word nog naar als ik aan dat gevoel denk. Zo kon ik ook mijn rechterbeen niet optillen als ik lag. Nou ja misschien 10 cm, maar dan kon het ook niet verder.
.
Herkenbaar Evi! Dat had (en heb ) ik ook!
Even voor Syrah: (anders moet je alles weer teruglezen )
Ik had al lage rugklachten in 2009, toen zo'n beetje alle medici hierover geraadpleegd, maar terugkijkend niets met resultaat. Om onverklaarbare redenen heb ik heel 2010 GEEN klachten gehad. Helaas sluipenderwijs in 2011 weer wel. En steeds erger. MRI wees op een (medium) hernia. Daarna eind 2011 echt toenemende klachten, maar dankzij maximale dosis paracetamol nog 'n tijd door kunnen lopen. Half december 'knapte' er echt iets, ging ik door m'n rug, kon NIKS meer. Niet staan, lopen; ik stond in de douche en vocht om niet flauw te vallen. Zo'n 2 weken op bed gelegen. Na die 2 weken heel langzaamaan (met Arcoxia 90MG, Omeprazol, 8 paracetamol), mezelf weer op de been getraind. Toch moest ik 4 weken wachten voordat ik doorgestuurd kon worden voor een MRI. Toen de MRI nabesproken werd bleek dus dat er idd een megagrote (!)hernia zat, die met spoed geopereerd moest worden. Dat gebeurde meteen de week erna. ( 5 weken geleden nu)
Maar de dag vóór de operatie had ik al op eigen houtje alle pijnstillers afgebouwd en kon -met wat aanpassingen- best veel doen. Autorijden, op hakken en tenen staan, ik had geen 'doof'gevoel, geen tintelingen, en de pijn was eigenlijk inmiddels al draaglijk. NA de operatie voelde het eerlijk gezegd een beetje als een achteruitgang, want ik mag ineens geen auto rijden, en de plekken die vóór de operatie wiebelig of krakkemikkig voelden, voelen dat nu eigenlijk ook. Ook voel ik nog steeds een 'lijn' lopen aan de buitenkant van mijn enkel.
Tja.
Ik ga er alleen wel vanuit dat het herstel nu nog vooruit gaat, en dat ik vóór de operatie niet 'beter' kon worden omdat nu eenmaal mijn halve ruggemerg geblokkeerd waren. Nu kan die stijgende lijn weer verder omhoog, zeg maar.
Voor de rest;
Ben dus inmiddels vanmorgen bij de arboarts geweest. Ik weet nog niet goed wat ik ervan moet vinden. Het was een stroef gesprek.
Ik zit met een dubbele klacht in de ziektewet; in 1ste instantie zat ik dus met een burn-out thuis, in combi met de rugklachten. Dat is een heel tijd 'psychisch' genoemd. Ik heb een aantal keer aangegeven dat ik ECHT een hernia heb, dat dat bewezen was met een MRI, maar dat werd steeds een beetje afgedaan als zijne "secundaire-klachten". De stelling was dat ik nu eenmaal psychische prblemen had en 'dus' spieren aan ging spannen en rugklachten kreeg. (Op zich zou het best met elkaar te maken kunnen hebben natuurlijk, maar je krijgt geen hernia van stress .)
Maar nu ben ik dus geopereerd, en is ineens alles gericht op herstel-na-de-hernia. En het heel gebruikelijk is (aldus verzuim&arbo) om dan met 6 weken weer over reintegratie te praten. Ik wees hem op het dubbele van mijn klachten; dat ik ook nog steeds bezig ben met het instellen van de medicatie (AD), maar over dat hele traject had hij het ineens niet meer .
Bovendien bleef hij een keer of 8 a 9 herhalen dat ik te zijner tijd maar op een bepaalde werksoort moest reintegreren, waar ik NIET achter sta. Ik bleef -net zo koppig- volhouden dat ik het daar NIET mee eens was, en dat ik NIET wilde dat hij dat zo op dat papier ging omschrijven. Ik wilde er een aanvulling bij over integratie binnen mijn huidige werksoort.
Uiteindelijk heeft hij beide soorten genoemd in het verslag. Gelukkig maar; anders had hij de deur naar mijn huidige werk definitief dichtgeslagen. Hij zei dat ik dan toch "altijd-nog-terug-kon" als mijn rug weer 100% was, maar in de praktijk werkt dat niet zo; de banen liggen (ook in mijn werkveld) niet voor het oprapen; als je eenmaal ergens zit, dan kom je er in de praktijk niet meer weg. Waarom zouden ze iets anders gaan zoeken voor iemand die al 'iets' heeft, terwijl er zoveel instromers nog 'niks' hebben en herplaatst moeten worden..?
Lang verhaal weer...Pfff! Maarja; nou is iedereen 'bij"!
Ik heb dus behoorlijk moeten vechten voor m'n standpunt, en het verliep alles behalve gladjes, maar....Tja, nouja, het is weer voorbij.
Ps ik ben de uitzondering op de regel, kon namelijk wel op tenen en hakken lopen terwijl er een knoepers van een hernia zat. Wat ik echt niet kon was mijn been optillen. Dan blokkeerde de boel. Dus als je op ee stoel zit, benen in een hoek van 90 graden en dan de tenen van je ene voet omhoog zodat je onderbeen zeg maar in een rechte lijn met je dijbeen komt. Word nog naar als ik aan dat gevoel denk. Zo kon ik ook mijn rechterbeen niet optillen als ik lag. Nou ja misschien 10 cm, maar dan kon het ook niet verder.
.
Herkenbaar Evi! Dat had (en heb ) ik ook!
Even voor Syrah: (anders moet je alles weer teruglezen )
Ik had al lage rugklachten in 2009, toen zo'n beetje alle medici hierover geraadpleegd, maar terugkijkend niets met resultaat. Om onverklaarbare redenen heb ik heel 2010 GEEN klachten gehad. Helaas sluipenderwijs in 2011 weer wel. En steeds erger. MRI wees op een (medium) hernia. Daarna eind 2011 echt toenemende klachten, maar dankzij maximale dosis paracetamol nog 'n tijd door kunnen lopen. Half december 'knapte' er echt iets, ging ik door m'n rug, kon NIKS meer. Niet staan, lopen; ik stond in de douche en vocht om niet flauw te vallen. Zo'n 2 weken op bed gelegen. Na die 2 weken heel langzaamaan (met Arcoxia 90MG, Omeprazol, 8 paracetamol), mezelf weer op de been getraind. Toch moest ik 4 weken wachten voordat ik doorgestuurd kon worden voor een MRI. Toen de MRI nabesproken werd bleek dus dat er idd een megagrote (!)hernia zat, die met spoed geopereerd moest worden. Dat gebeurde meteen de week erna. ( 5 weken geleden nu)
Maar de dag vóór de operatie had ik al op eigen houtje alle pijnstillers afgebouwd en kon -met wat aanpassingen- best veel doen. Autorijden, op hakken en tenen staan, ik had geen 'doof'gevoel, geen tintelingen, en de pijn was eigenlijk inmiddels al draaglijk. NA de operatie voelde het eerlijk gezegd een beetje als een achteruitgang, want ik mag ineens geen auto rijden, en de plekken die vóór de operatie wiebelig of krakkemikkig voelden, voelen dat nu eigenlijk ook. Ook voel ik nog steeds een 'lijn' lopen aan de buitenkant van mijn enkel.
Tja.
Ik ga er alleen wel vanuit dat het herstel nu nog vooruit gaat, en dat ik vóór de operatie niet 'beter' kon worden omdat nu eenmaal mijn halve ruggemerg geblokkeerd waren. Nu kan die stijgende lijn weer verder omhoog, zeg maar.
Voor de rest;
Ben dus inmiddels vanmorgen bij de arboarts geweest. Ik weet nog niet goed wat ik ervan moet vinden. Het was een stroef gesprek.
Ik zit met een dubbele klacht in de ziektewet; in 1ste instantie zat ik dus met een burn-out thuis, in combi met de rugklachten. Dat is een heel tijd 'psychisch' genoemd. Ik heb een aantal keer aangegeven dat ik ECHT een hernia heb, dat dat bewezen was met een MRI, maar dat werd steeds een beetje afgedaan als zijne "secundaire-klachten". De stelling was dat ik nu eenmaal psychische prblemen had en 'dus' spieren aan ging spannen en rugklachten kreeg. (Op zich zou het best met elkaar te maken kunnen hebben natuurlijk, maar je krijgt geen hernia van stress .)
Maar nu ben ik dus geopereerd, en is ineens alles gericht op herstel-na-de-hernia. En het heel gebruikelijk is (aldus verzuim&arbo) om dan met 6 weken weer over reintegratie te praten. Ik wees hem op het dubbele van mijn klachten; dat ik ook nog steeds bezig ben met het instellen van de medicatie (AD), maar over dat hele traject had hij het ineens niet meer .
Bovendien bleef hij een keer of 8 a 9 herhalen dat ik te zijner tijd maar op een bepaalde werksoort moest reintegreren, waar ik NIET achter sta. Ik bleef -net zo koppig- volhouden dat ik het daar NIET mee eens was, en dat ik NIET wilde dat hij dat zo op dat papier ging omschrijven. Ik wilde er een aanvulling bij over integratie binnen mijn huidige werksoort.
Uiteindelijk heeft hij beide soorten genoemd in het verslag. Gelukkig maar; anders had hij de deur naar mijn huidige werk definitief dichtgeslagen. Hij zei dat ik dan toch "altijd-nog-terug-kon" als mijn rug weer 100% was, maar in de praktijk werkt dat niet zo; de banen liggen (ook in mijn werkveld) niet voor het oprapen; als je eenmaal ergens zit, dan kom je er in de praktijk niet meer weg. Waarom zouden ze iets anders gaan zoeken voor iemand die al 'iets' heeft, terwijl er zoveel instromers nog 'niks' hebben en herplaatst moeten worden..?
Lang verhaal weer...Pfff! Maarja; nou is iedereen 'bij"!
Ik heb dus behoorlijk moeten vechten voor m'n standpunt, en het verliep alles behalve gladjes, maar....Tja, nouja, het is weer voorbij.
donderdag 15 maart 2012 om 16:50
ikbenik:
Dank voor je toelage. Ik herken er toch veel in. Dat "iets erin slaan" en niet kunnen staan en zelfs het flauwvallen, dat had ik afgelopen maandagavond 7x achter elkaar toen ik naar de wc probeerde te komen. Bij mij is dit "erin slaan" dus al 5 keer gebeurd in de afgelopen paar jaar en elke keer herstel ik wel weer maar telkens met een toch zwakkere rug.
Ik wil mezelf absoluut geen hernia en zeker geen hernia operatie aanpraten maar jullie zetten me toch wel aan het denken, want ik word dus telkens met medicijnen naar huis gestuurd omdat het geen hernia "kan" zijn omdat ik geen pijn in mn benen heb (maar verder dus echt bijna al jullie symptomen). Daar komt bij dat op mijn rontgenfotos dus wel dergelijke aandoeningen zijn te zien en die geven volgens de artsen (note: geen specialisten) mijn pijn, maar dat zijn allemaal aangeboren dingen die ook net zogoed (volgens de heilige Google en artsen) geen problemen hoeven te veroorzaken.
Pffff zodra ik weer een beetje kan lopen ga ik toch echt eens een specialist eisen hier. Met mijn bijna-binnen vernieuwde verzekerig.
Dank voor je toelage. Ik herken er toch veel in. Dat "iets erin slaan" en niet kunnen staan en zelfs het flauwvallen, dat had ik afgelopen maandagavond 7x achter elkaar toen ik naar de wc probeerde te komen. Bij mij is dit "erin slaan" dus al 5 keer gebeurd in de afgelopen paar jaar en elke keer herstel ik wel weer maar telkens met een toch zwakkere rug.
Ik wil mezelf absoluut geen hernia en zeker geen hernia operatie aanpraten maar jullie zetten me toch wel aan het denken, want ik word dus telkens met medicijnen naar huis gestuurd omdat het geen hernia "kan" zijn omdat ik geen pijn in mn benen heb (maar verder dus echt bijna al jullie symptomen). Daar komt bij dat op mijn rontgenfotos dus wel dergelijke aandoeningen zijn te zien en die geven volgens de artsen (note: geen specialisten) mijn pijn, maar dat zijn allemaal aangeboren dingen die ook net zogoed (volgens de heilige Google en artsen) geen problemen hoeven te veroorzaken.
Pffff zodra ik weer een beetje kan lopen ga ik toch echt eens een specialist eisen hier. Met mijn bijna-binnen vernieuwde verzekerig.
donderdag 15 maart 2012 om 16:58
@ibi
Alhoewel het nu een beetje mosterd na de maaltijd is, ben ik mailbaar via nummerzoveel en dan at live punt nl. (Niet aan elkaar geschreven ivm spam).
Ik kan me voorstellen dat het gesprek wat stroefjes verliep. Die man had zijn excuus moeten maken dat hij al die tijd jouw rugklachten als psychisch heeft afgedaan!
Ik heb destijds bij de Tramadol ook de combinatie met valium voorgeschreven gekregen. Leek me ook raar, maar soms worden idd pilletjes met elkaar gecombineerd omdat ze elkaars werking versterken of juist bijwerkingen tegengaan e.d.
Alhoewel het nu een beetje mosterd na de maaltijd is, ben ik mailbaar via nummerzoveel en dan at live punt nl. (Niet aan elkaar geschreven ivm spam).
Ik kan me voorstellen dat het gesprek wat stroefjes verliep. Die man had zijn excuus moeten maken dat hij al die tijd jouw rugklachten als psychisch heeft afgedaan!
Ik heb destijds bij de Tramadol ook de combinatie met valium voorgeschreven gekregen. Leek me ook raar, maar soms worden idd pilletjes met elkaar gecombineerd omdat ze elkaars werking versterken of juist bijwerkingen tegengaan e.d.
donderdag 15 maart 2012 om 18:08
Ikbenik
Nummerzoveel, nou snap ik waarom mijn digitale kaartje na je operatie niet is aangekomen haha! Dat had ik naar Nummerzoveel at utopia gestuurd
Iba, hoop dat je geen last hebt gehad van je autorit!
Syriah ik hoop dat er voor jou snel een oplossing of in ieder geval vermindering van je klachten komt zeg!
Nummerzoveel, nou snap ik waarom mijn digitale kaartje na je operatie niet is aangekomen haha! Dat had ik naar Nummerzoveel at utopia gestuurd
Iba, hoop dat je geen last hebt gehad van je autorit!
Syriah ik hoop dat er voor jou snel een oplossing of in ieder geval vermindering van je klachten komt zeg!
donderdag 15 maart 2012 om 19:34
Kon ook hier wel op hakken en tenen lopen. Ook geen uitvalverschijnselen zoals sommigen, krachtverlies viel ook wel mee.
Syrah, je klachten hoeven geen hernia te zijn, maar het lijkt me wel goed je klachten verder te onderzoeken. Hoor vaker dat bij afwijkingen in de ruggenwervel die niet te verhelpen zijn, regelmatig niet verder wordt gezocht terwijl er achteraf nog wel iets anders aan de hand is.
Slik al tijd geen pijnstillers meer, maar heb een lange tijd Zaldiar (tramadol+paracetamol) geslikt aangevuld met Ibruprofen. De laatste periode voor de operatie kwam de extreme pijn echter gewoon door de pijnstillers heen.
Evi, fijn dat je op dit moment zonder pijnstilling kan. Een goed teken lijkt me.
Ikbenanoniem, kan me voorstellen dat jullie emigreren wel overwegen, wanneer dit minder klachten betekend.
Nummerzoveel, fijn om te lezen dat je het idee hebt dat het iets vooruit gaat. Ook al gaat het nog tergend langzaam.
Ikbenik, zo te lezen heb je je bij de arbo kranig geweerd. Chapeau!
En nee, ga vanavond niets bijzonders doen. Wat dingen invoeren in computer (muziek) waar ik wel tijdje zoet mee ben en daarna waarschijnlijk nog even tv kijken met een glaasje wijn.
Syrah, je klachten hoeven geen hernia te zijn, maar het lijkt me wel goed je klachten verder te onderzoeken. Hoor vaker dat bij afwijkingen in de ruggenwervel die niet te verhelpen zijn, regelmatig niet verder wordt gezocht terwijl er achteraf nog wel iets anders aan de hand is.
Slik al tijd geen pijnstillers meer, maar heb een lange tijd Zaldiar (tramadol+paracetamol) geslikt aangevuld met Ibruprofen. De laatste periode voor de operatie kwam de extreme pijn echter gewoon door de pijnstillers heen.
Evi, fijn dat je op dit moment zonder pijnstilling kan. Een goed teken lijkt me.
Ikbenanoniem, kan me voorstellen dat jullie emigreren wel overwegen, wanneer dit minder klachten betekend.
Nummerzoveel, fijn om te lezen dat je het idee hebt dat het iets vooruit gaat. Ook al gaat het nog tergend langzaam.
Ikbenik, zo te lezen heb je je bij de arbo kranig geweerd. Chapeau!
En nee, ga vanavond niets bijzonders doen. Wat dingen invoeren in computer (muziek) waar ik wel tijdje zoet mee ben en daarna waarschijnlijk nog even tv kijken met een glaasje wijn.
donderdag 15 maart 2012 om 19:43
Hihi nee niks bijzonders, want zit ook een beetje te internetten dus eigenlijk staat de tv nu nog op als achtergrondmuziek. Straks even kijken wat erop is.
Marbs, hoe gaat het eigenlijk met je koor? Ga je nu elke week weer zingen? En inderdaad goed zo zonder pijnstilling. Heb de afgelopen dagen echt geen klagen gehad. Gisteren was ik voor het eerst in ruim een jaar alleen met de kinderen 's avonds. Ik heb voor ze gekookt, ze gebadderd en half zeven lagen ze allebei in bed en ik voelde me nog goed en vanmorgen sinds een hele lange tijd opgestaan zonder iets te voelen. Heerlijk dus!
Marbs, hoe gaat het eigenlijk met je koor? Ga je nu elke week weer zingen? En inderdaad goed zo zonder pijnstilling. Heb de afgelopen dagen echt geen klagen gehad. Gisteren was ik voor het eerst in ruim een jaar alleen met de kinderen 's avonds. Ik heb voor ze gekookt, ze gebadderd en half zeven lagen ze allebei in bed en ik voelde me nog goed en vanmorgen sinds een hele lange tijd opgestaan zonder iets te voelen. Heerlijk dus!
donderdag 15 maart 2012 om 20:01
@ikbenik
Ik heb je net terug gemailed!
@evi
Wat lief dat je een kaartje had gestuurd en wat jammer dat ik die niet ontvangen had!!! Bij deze alsnog hartelijk dank
@allen
Hier begint na best een prima dagje de diclo uitgewerkt te raken. Misschien dat ik zo ook wel in bed duik om tv te kijken. Ik denk dat ik maar naar 'help, mijn man is klusser' ga kijken. Niet dat ik dat nu zo'n super programma vind, maar het is wel even lekker verstand op nul.
Ik heb je net terug gemailed!
@evi
Wat lief dat je een kaartje had gestuurd en wat jammer dat ik die niet ontvangen had!!! Bij deze alsnog hartelijk dank
@allen
Hier begint na best een prima dagje de diclo uitgewerkt te raken. Misschien dat ik zo ook wel in bed duik om tv te kijken. Ik denk dat ik maar naar 'help, mijn man is klusser' ga kijken. Niet dat ik dat nu zo'n super programma vind, maar het is wel even lekker verstand op nul.
