Psyche
alle pijlers
Ervaringen Sertraline/Zoloft? Sociale fobie..
donderdag 8 maart 2012 om 19:25
Hallo,
Vandaag eindelijk bij de huisarts geweest ivm mijn depressieve gevoelens. Het gaat behoorlijk met pieken en dalen! Ik ben een jonge moeder, drie zoontjes (allemaal onder de 4 jaar) en ben van functie veranderd, en ben 4u meer gaan werken.. en het lijkt allemaal te veel! Veel te veel.. maar je gaat maar door en je gaat maar door. Daar komt bij dat ik een super onzeker mens ben, enorm negatief zelfbeeld.. en altijd maar in het negatieve leven. In mijn werk moet je veel contact hebben met collega's, veel bellen, veel overleggen. Allemaal dingen waar ik echt bang voor ben. Daar komt bij dat ik er al tegenop zie om de deur uit te gaan. Want iedereen (buren) die ik ontmoet (winkelpersoneel)... ik vind mezelf niet de moeite waard om met iemand te praten, ik kijk in de ogen van een ander naar mezelf, en dan altijd maar negatief. Ik word daar zo moe van, omdat ik weet dat het anders kan. Vandaag bij de huisarts geweest. Ik wil training om zelfverzekerd te kunnen functioneren, want het is gewoon zo, iedereen heeft het door dat je onzeker bent en niet durft. En daar word je gewoon dood moe van, mensen die daarom liever een andere collega zien dan mij, omdat diegene gewoon zelfverzekerd over komt. Ik wil gewoon een leuke moeder/vrouw zijn en een geweldige collega. Vandaag dus begonnen met Sertraline. Ik word wel heel bang als ik alle bijwerkingen zo lees.. vreselijk zeg! Nu twijfel ik dus al, ik wil het zo graag... maar als ik alle bijwerkingen zo lees denk ik hmmm.
Ik kwam bij de apotheek, en ik kreeg het advies de eerste week niet auto te rijden?! Want mocht ik bij een ongeval betrokken raken, en mijn bloed word gecontroleerd, dan ben ik de schuldige omdat ik dit medicijn gebruik. Is dit echt zo allemaal? Mijn reactievermogen gaat in ieder geval tijdelijk achteruit in het begin van het gebruik van dit medicijn.
Iemand ervaringen met dit medicijn of een ander antidepressiva?
Nu nog opzoek naar een training of psycholoog. Ik schreeuw om hulp, omdat ik gewoon mezelf wil zijn en niet meer dat zenuwachtige, onzekere, angstige mens!
Vandaag eindelijk bij de huisarts geweest ivm mijn depressieve gevoelens. Het gaat behoorlijk met pieken en dalen! Ik ben een jonge moeder, drie zoontjes (allemaal onder de 4 jaar) en ben van functie veranderd, en ben 4u meer gaan werken.. en het lijkt allemaal te veel! Veel te veel.. maar je gaat maar door en je gaat maar door. Daar komt bij dat ik een super onzeker mens ben, enorm negatief zelfbeeld.. en altijd maar in het negatieve leven. In mijn werk moet je veel contact hebben met collega's, veel bellen, veel overleggen. Allemaal dingen waar ik echt bang voor ben. Daar komt bij dat ik er al tegenop zie om de deur uit te gaan. Want iedereen (buren) die ik ontmoet (winkelpersoneel)... ik vind mezelf niet de moeite waard om met iemand te praten, ik kijk in de ogen van een ander naar mezelf, en dan altijd maar negatief. Ik word daar zo moe van, omdat ik weet dat het anders kan. Vandaag bij de huisarts geweest. Ik wil training om zelfverzekerd te kunnen functioneren, want het is gewoon zo, iedereen heeft het door dat je onzeker bent en niet durft. En daar word je gewoon dood moe van, mensen die daarom liever een andere collega zien dan mij, omdat diegene gewoon zelfverzekerd over komt. Ik wil gewoon een leuke moeder/vrouw zijn en een geweldige collega. Vandaag dus begonnen met Sertraline. Ik word wel heel bang als ik alle bijwerkingen zo lees.. vreselijk zeg! Nu twijfel ik dus al, ik wil het zo graag... maar als ik alle bijwerkingen zo lees denk ik hmmm.
Ik kwam bij de apotheek, en ik kreeg het advies de eerste week niet auto te rijden?! Want mocht ik bij een ongeval betrokken raken, en mijn bloed word gecontroleerd, dan ben ik de schuldige omdat ik dit medicijn gebruik. Is dit echt zo allemaal? Mijn reactievermogen gaat in ieder geval tijdelijk achteruit in het begin van het gebruik van dit medicijn.
Iemand ervaringen met dit medicijn of een ander antidepressiva?
Nu nog opzoek naar een training of psycholoog. Ik schreeuw om hulp, omdat ik gewoon mezelf wil zijn en niet meer dat zenuwachtige, onzekere, angstige mens!
donderdag 8 maart 2012 om 19:35
Ik moet zeggen dat ik het goed van je vind en werken en drie kinderen onder de vier jaar.Ik zou het je niet nadoen.
Hoe ziet de buitenwereld jouw ?? Als ik het zo lees is het best tegenstrijdig je doet het allemaal toch maar. Sociaal op je werk.
Hoe belemmert het je dan ??
Heb je in de week een rustpunt ??
Vaak zijn er trajecten waar je in kan stromen.
Ik heb aan een aantal gesprekken zelf met een psycholege veel gehad. Ik zat met haar op een lijn. Nu gaat het weer goed.
Maar houdt ik toch rekening dat ik niet alles kan. Drukke dag daarna rust enzo.
veel sterkte met je weg die je nu gaat bewandelen.
IK heb een tijdje slaapmedicatie geslikt en ik zag er ook tegen op. Maar op dat moment was het wel het middel om tot rust te komen. Nu slikt ik het nog maar twee keer in de week en gaat het weer vaker op eigen kracht.
Nu een aantal jaren later zie ik de hele weg die ik bewandelt heb en ik ben ook van functie verandert en ik moet zeggen op mijn werk hadden ze het goed gezien. En ik voel me stukken beter en daardoor verbaasd ik iedereen opeens.
Hoe ziet de buitenwereld jouw ?? Als ik het zo lees is het best tegenstrijdig je doet het allemaal toch maar. Sociaal op je werk.
Hoe belemmert het je dan ??
Heb je in de week een rustpunt ??
Vaak zijn er trajecten waar je in kan stromen.
Ik heb aan een aantal gesprekken zelf met een psycholege veel gehad. Ik zat met haar op een lijn. Nu gaat het weer goed.
Maar houdt ik toch rekening dat ik niet alles kan. Drukke dag daarna rust enzo.
veel sterkte met je weg die je nu gaat bewandelen.
IK heb een tijdje slaapmedicatie geslikt en ik zag er ook tegen op. Maar op dat moment was het wel het middel om tot rust te komen. Nu slikt ik het nog maar twee keer in de week en gaat het weer vaker op eigen kracht.
Nu een aantal jaren later zie ik de hele weg die ik bewandelt heb en ik ben ook van functie verandert en ik moet zeggen op mijn werk hadden ze het goed gezien. En ik voel me stukken beter en daardoor verbaasd ik iedereen opeens.
donderdag 8 maart 2012 om 19:37
donderdag 8 maart 2012 om 19:39
To zie het vooral niet als falen hoor. Dat had ik een tijdje dat ik dat ging slikken maar op dat moment was het het beste.
Het medicijn wat je krijgt zorgt ws voor even wat rust in je hoofd. Bij mij was de druk er even af dat zei de huisarts tegen mij.
En je hoeft dan even niet te denken. Mij heeft deze denkwijze heel veel gebracht. En probeer op je eigen weg te vertrouwen.
Nu lijkt het misschien een zooitje met hulp wordt dat zooitje netjes in een kast gedaan dat jij het weer kan hanteren.
Echt het wordt beter al lijkt het nu nog niet echt op.
Maar nu weet ik jaren later dat het echt zo is.
Het medicijn wat je krijgt zorgt ws voor even wat rust in je hoofd. Bij mij was de druk er even af dat zei de huisarts tegen mij.
En je hoeft dan even niet te denken. Mij heeft deze denkwijze heel veel gebracht. En probeer op je eigen weg te vertrouwen.
Nu lijkt het misschien een zooitje met hulp wordt dat zooitje netjes in een kast gedaan dat jij het weer kan hanteren.
Echt het wordt beter al lijkt het nu nog niet echt op.
Maar nu weet ik jaren later dat het echt zo is.
donderdag 8 maart 2012 om 19:50
Ik heb het inderdaad aangegeven bij mijn huisarts.. maar hij heeft alleen verteld dat misselijkheid de meest voorkomende bijwerking is. Maargoed als ik met met drie boys (jongste 6 maanden) in de auto rij, en ik word niet goed/ben zweverig.. dat vind ik wel een eng idee! En daar komt bij, dat ik in de zorg werk, ben veel alleen op pad, en moet ook medicijnen aanreiken etc.. dat mijn onzekerheid niet gaat toenemen, omdat ik misschien niet meer weet wat ik doe door de bijwerkingen. Als ik het zo lees.. trillen, zweten en bij veel paniekaanvallen.. of het gevoel alsof je drugs gebruikt??! Hmmm ik merk nu nog niks. Maar ik blijf er bij.. ik wil dit heel graag doorzetten, ik wil een anders mensen worden, mede door medicatie en training. Anders loopt straks iedereen over mij heen (collega's), dat kan ik er niet bij hebben, dat word me (nu vaak al) te veel! Veel te veel..
donderdag 8 maart 2012 om 20:01
Hoe het mij belemmert:
Angst telefoneren, je ziet geen gezichtsuitdrukking.
Angst communiceren, met een zeer zelfverzekerde collega.
(het enige wat ik doe is mezelf naar beneden halen, maar er ook echt van overtuigd zijn dat dit volkomen terecht is)
Zeer angstig tijdens wekelijks overleg, zweten, trillen, niks zeggen, vooral angst om iets fout te zeggen (met achterliggende gedachte "mijn grootste angst" dat ik ontslag krijg, of verder moet... maar mijn collega's niet op mij zitten te wachten). Vooral angst om niet deskundig over te komen. En in mijn werk moet je veel overleggen met familie.. maar ook beslissingen maken, of je mening geven over bijv. een client of situatie.. dat vind ik heel moeilijk, gewoon omdat ik zo onzeker ben.
Angst telefoneren, je ziet geen gezichtsuitdrukking.
Angst communiceren, met een zeer zelfverzekerde collega.
(het enige wat ik doe is mezelf naar beneden halen, maar er ook echt van overtuigd zijn dat dit volkomen terecht is)
Zeer angstig tijdens wekelijks overleg, zweten, trillen, niks zeggen, vooral angst om iets fout te zeggen (met achterliggende gedachte "mijn grootste angst" dat ik ontslag krijg, of verder moet... maar mijn collega's niet op mij zitten te wachten). Vooral angst om niet deskundig over te komen. En in mijn werk moet je veel overleggen met familie.. maar ook beslissingen maken, of je mening geven over bijv. een client of situatie.. dat vind ik heel moeilijk, gewoon omdat ik zo onzeker ben.
donderdag 8 maart 2012 om 20:14
Hoi,
Allereerst: super goed van je dat je de stap hebt genomen om naar je huisarts te gaan. Dat is het begin, je hebt er nu iig voor gekozen om iets aan je probleem te gaan doen. Wil niet zeggen dat het een makkelijke weg is, maar je staat nu wel in ieder geval aan het begin van die weg!
Wat ik me af vroeg: weet je werkgever dat je je deze problemen hebt? Is het misschien verstandig om de ziektewet in te gaan (tijdelijk)? Enerzijds vanwege je problematiek, anderzijds vanwege de start van je medicatie? Je moet met die medicatie idd uitkijken met autorijden, dus als ik jou was zou ik dat risico niet willen nemen.
Nog een tip: ga aan jezelf denken. Zet jezelf, en dat vooral jouw welzijn en gezondheid, op 1. Doe je dat niet, dan zal de weg die je vanaf nu gaat bewandelen nog veel langer zijn dan nodig is. Werken aan jezelf is zwaar, vermoeiend en moeilijk. Daarnaast heb je nog een gezin én een baan die je erg veel energie kost. Probeer je behandeling nu op 1 te zetten, en zoek daarbij steun in de mensen om je heen. Pas als je je leven weer iets meer op de rit hebt, kun je voorzichtig aan weer andere dingen (werk) oppakken.
Het is niet mn bedoeling om je de les te lezen natuurlijk, maar ik werk zelf binnen de GGZ, dus ik kan wel redelijk inschatten wat voor een traject je in gaat.
Heel veel succes!
Allereerst: super goed van je dat je de stap hebt genomen om naar je huisarts te gaan. Dat is het begin, je hebt er nu iig voor gekozen om iets aan je probleem te gaan doen. Wil niet zeggen dat het een makkelijke weg is, maar je staat nu wel in ieder geval aan het begin van die weg!
Wat ik me af vroeg: weet je werkgever dat je je deze problemen hebt? Is het misschien verstandig om de ziektewet in te gaan (tijdelijk)? Enerzijds vanwege je problematiek, anderzijds vanwege de start van je medicatie? Je moet met die medicatie idd uitkijken met autorijden, dus als ik jou was zou ik dat risico niet willen nemen.
Nog een tip: ga aan jezelf denken. Zet jezelf, en dat vooral jouw welzijn en gezondheid, op 1. Doe je dat niet, dan zal de weg die je vanaf nu gaat bewandelen nog veel langer zijn dan nodig is. Werken aan jezelf is zwaar, vermoeiend en moeilijk. Daarnaast heb je nog een gezin én een baan die je erg veel energie kost. Probeer je behandeling nu op 1 te zetten, en zoek daarbij steun in de mensen om je heen. Pas als je je leven weer iets meer op de rit hebt, kun je voorzichtig aan weer andere dingen (werk) oppakken.
Het is niet mn bedoeling om je de les te lezen natuurlijk, maar ik werk zelf binnen de GGZ, dus ik kan wel redelijk inschatten wat voor een traject je in gaat.
Heel veel succes!
donderdag 8 maart 2012 om 20:46
@mup1986
Inderdaad.. ik heb ooit wel is een cursus gedaan vanuit het Riagg.. Angst in de hand. Dit heeft tijdelijk wel iets geholpen, ik werd me meer bewust van mijn klachten en wat je er aan kunt/moet doen, anders naar je jezelf/situaties leren kijken. Overal in huis briefjes ophangen, je bent zorgzaam, je bent aardig, je mag gezien worden etc. En van een negatieve gedachte en positieve gedachte maken. Maar om dit ook in de praktijk te gebruiken, ik vind dit heel moeilijk.. en ik heb gewoon behoefte aan 1 op 1 coaching. Iemand die met mij in gesprek gaat, en dat ik leer hoe ik moet antwoorden.. wanneer niet, dat ik niet in paniek raak (in mezelf), bang voor een black out.. en altijd maar negatief negatief. En dat komt ook omdat er wel is clienten zijn geweest die merken dat je onzeker bent, en dit dan ook tegen je zeggen. En dan zeggen ze, meid kom voor jezelf op, "want ik weet wel hoe je bent" als je zo doorgaat dan lopen straks alle collega's over je heen. Maar alleen al dat iemand zegt.. "want ik weet wel hoe je bent" (ook al bedoelen mensen dit niet zo) maar dat voelt al angstig, zo van, o dus iemand ziet dus aan mij dat ik onzeker ben.. terwijl ik op dat moment misschien wel vind dat het weer wat beter gaat. Dan ben ik weer terug bij af.
Mijn team bestaat maar uit een klein aantal collega's en ik vind dat het nu ook niet kan maken, om na 6 weken begonnen te zijn aan mijn nieuw job.. ineens te zeggen.. ik kan even niet werken. Ik wil mijn leidinggevende hier nog niet over inlichten. Mijn arts zei ook dat het beter was om dit nog niet te doen.. dus nu durf ik het al helemaal niet natuurlijk ahhhh.. waarom is het ook zo ingewikkeld allemaal. Ik zou zo graag meer lef willen hebben en gewoon mezelf willen zijn, maar als je dat keer op keer niet lukt, hoeft er ook maar iets fout te gaan, en je bent gewoon helemaal terug bij af.. angstig en depri. Rottig!
Inderdaad.. ik heb ooit wel is een cursus gedaan vanuit het Riagg.. Angst in de hand. Dit heeft tijdelijk wel iets geholpen, ik werd me meer bewust van mijn klachten en wat je er aan kunt/moet doen, anders naar je jezelf/situaties leren kijken. Overal in huis briefjes ophangen, je bent zorgzaam, je bent aardig, je mag gezien worden etc. En van een negatieve gedachte en positieve gedachte maken. Maar om dit ook in de praktijk te gebruiken, ik vind dit heel moeilijk.. en ik heb gewoon behoefte aan 1 op 1 coaching. Iemand die met mij in gesprek gaat, en dat ik leer hoe ik moet antwoorden.. wanneer niet, dat ik niet in paniek raak (in mezelf), bang voor een black out.. en altijd maar negatief negatief. En dat komt ook omdat er wel is clienten zijn geweest die merken dat je onzeker bent, en dit dan ook tegen je zeggen. En dan zeggen ze, meid kom voor jezelf op, "want ik weet wel hoe je bent" als je zo doorgaat dan lopen straks alle collega's over je heen. Maar alleen al dat iemand zegt.. "want ik weet wel hoe je bent" (ook al bedoelen mensen dit niet zo) maar dat voelt al angstig, zo van, o dus iemand ziet dus aan mij dat ik onzeker ben.. terwijl ik op dat moment misschien wel vind dat het weer wat beter gaat. Dan ben ik weer terug bij af.
Mijn team bestaat maar uit een klein aantal collega's en ik vind dat het nu ook niet kan maken, om na 6 weken begonnen te zijn aan mijn nieuw job.. ineens te zeggen.. ik kan even niet werken. Ik wil mijn leidinggevende hier nog niet over inlichten. Mijn arts zei ook dat het beter was om dit nog niet te doen.. dus nu durf ik het al helemaal niet natuurlijk ahhhh.. waarom is het ook zo ingewikkeld allemaal. Ik zou zo graag meer lef willen hebben en gewoon mezelf willen zijn, maar als je dat keer op keer niet lukt, hoeft er ook maar iets fout te gaan, en je bent gewoon helemaal terug bij af.. angstig en depri. Rottig!
donderdag 8 maart 2012 om 21:31
To je zou je ook kunnen aanmelden bij een ggzinstelling in je buurt. Voor mij was een op een heel belangerijk.
Ik zat eerst in een groep daar wordt je ook niet vrolijk van.
En ik ben iemand die dan naar een ander gaat kijken en zo kon ik mijn eigen weg niet volgen. Of het bleek mee te vallen maar de ander had het heel vervelend gespiegeld.
To kun je niet eens een kijkje nemen op de websites van ggzinstellingen in de buurt wat die bieden. Misschien is er wel een traject wat goed bij je past.
succes
Ik zat eerst in een groep daar wordt je ook niet vrolijk van.
En ik ben iemand die dan naar een ander gaat kijken en zo kon ik mijn eigen weg niet volgen. Of het bleek mee te vallen maar de ander had het heel vervelend gespiegeld.
To kun je niet eens een kijkje nemen op de websites van ggzinstellingen in de buurt wat die bieden. Misschien is er wel een traject wat goed bij je past.
succes
donderdag 8 maart 2012 om 21:34
Ik ben sertraline gaan slikken ivm met een post partum depressie, die wel gepaard ging net paniekgevoelens maar angst was niet het kernprobleem. Geen bijwerkingen gehad, maar op advies psychiater geleidelijk opgebouwd (1 week half tablet, toen pas hele). Slik nu jaar later nog steeds, hoop binnenkort af te gaan bouwen. Het heeft mij goed geholpen en in staat gesteld in therapie te gaan om aan mezelf te werken. Ik denk obv je verhaal dat je eerder therapie (bijv cognitieve gedragstherapie) nodig hebt dan een training om eerlijk te zijn. Veel sterkte.
vrijdag 9 maart 2012 om 13:39
Ten eerste, ga zeker in therapie om aan jezelf te werken. Het is heel goed dat je aardig wat problematiek al in kaart hebt. Je hebt het al in de gaten, dat is al heel wat. Zorg dat je therapeut iemand is bij wie je je op je gemak en begrepen voelt. Ook ik denk dat een training niet voldoende gaat zijn.
Ten tweede, wat betreft de sertraline. Ik bouwde ook op, eerste week een half tablet, als ik nergens last van had mocht ik de andere helft erbij nemen (ik blijf op een lage dosering). Ik heb weinig tot geen last (gehad) van bijwerkingen. De eerste zes weken ging het nog niet beter, eerder slechter, daarna begon ik me wat beter te voelen. Maar medicatie is alleen een 'kruk' het grootste gedeelte moet je echt zelf doen.
Wat betreft het autorijden, het is medicatie met een gele sticker, dat betekent opletten in het verkeer. Ik neem mijn medicatie daarom 's avonds in, zo kon ik de eerste avond kijken wat het met mij deed en ben ik nog een stuk gaan fietsen. De volgende dag gewoon auto gereden, omdat ik moest werken, maar was extra alert op hoe ik me voelde, concentratievermogen en hoe ik de dingen ervoer in de auto. Heb echter niks gemerkt en nooit ergens last van gehad.
En ik vind het knap dat je 3 heel jonge kinderen hebt en werk doet wat voor jou waarschijnlijk erg inspannend is. Daar mag je best even bij stil staan!! Wees niet te hard voor jezelf hè? Daar is helemaal geen reden voor. Jij leeft jouw leven en de dingen die je doet, denkt en voelt zijn goed, wat je ook doet.
Succes!
Ten tweede, wat betreft de sertraline. Ik bouwde ook op, eerste week een half tablet, als ik nergens last van had mocht ik de andere helft erbij nemen (ik blijf op een lage dosering). Ik heb weinig tot geen last (gehad) van bijwerkingen. De eerste zes weken ging het nog niet beter, eerder slechter, daarna begon ik me wat beter te voelen. Maar medicatie is alleen een 'kruk' het grootste gedeelte moet je echt zelf doen.
Wat betreft het autorijden, het is medicatie met een gele sticker, dat betekent opletten in het verkeer. Ik neem mijn medicatie daarom 's avonds in, zo kon ik de eerste avond kijken wat het met mij deed en ben ik nog een stuk gaan fietsen. De volgende dag gewoon auto gereden, omdat ik moest werken, maar was extra alert op hoe ik me voelde, concentratievermogen en hoe ik de dingen ervoer in de auto. Heb echter niks gemerkt en nooit ergens last van gehad.
En ik vind het knap dat je 3 heel jonge kinderen hebt en werk doet wat voor jou waarschijnlijk erg inspannend is. Daar mag je best even bij stil staan!! Wees niet te hard voor jezelf hè? Daar is helemaal geen reden voor. Jij leeft jouw leven en de dingen die je doet, denkt en voelt zijn goed, wat je ook doet.
Succes!
zaterdag 10 maart 2012 om 10:58
Hoi Klavertje,
Ik ben een week geleden begonnen met sertraline ivm depressieve klachten (somber, geirriteerd, gespannen). Was al een hele tijd aan het aanmodderen en het lukte niet om alleen met gesprekstherapie de boel rustig te krijgen.
Ik kreeg 50 mg voorgeschreven en jij?
Maar ik moest meteen 3 volle dagen werken en dacht dat wordt een beetje veel, want ik was ook een beetje geschrokken vand e bijwerkingen. Dus op eigen initiatief de eerste 4 dagen de helft geslikt en daarna een hele. Ik heb de eerste dgn enorm last gehad van hoofdpijn (echt heel erg) en misselijkheid. Nadat ik een hele tablet nam heb ik 2 keer 's nachts een vreselijke paniekaanval gehad wat met oxazepam wat ik zonodig erbij had gekregen goed te onderdrukken was. Verder af en toe bibberig en hartkloppingen maar dat ik elke keer maar even en niet heel storend. Al met al lastig, maar toch wel te doen en nu na een week bijna niks meer!
Ik voel zelf al wel de werking van het medicijn. Tussen de bijwerkingen door ben ik lichamelijk veel meer ontspannen en heb ik meer rust en zin om met mijn kinderen iets leuks te gaan doen.
Ik ben benieuwd hoe het nu met jou gaat en natuurlijk veel sterkte!
Oh ja en ik heb al een hele tijd gesprekken met een psychologe dat werkt heel ondersteunend en kan ik tgen zeerste aanraden, gewoon via de huisarts vragen of je naar een officieel geregisteerde psycholoog doorverwezen kan worden die zelfgevestigd een praktijk heeft, vond ik een veel beter idee dan een nummer te zijn met kei lange wachttijden bij een ggz, echt doen!
GroetjeS
Ik ben een week geleden begonnen met sertraline ivm depressieve klachten (somber, geirriteerd, gespannen). Was al een hele tijd aan het aanmodderen en het lukte niet om alleen met gesprekstherapie de boel rustig te krijgen.
Ik kreeg 50 mg voorgeschreven en jij?
Maar ik moest meteen 3 volle dagen werken en dacht dat wordt een beetje veel, want ik was ook een beetje geschrokken vand e bijwerkingen. Dus op eigen initiatief de eerste 4 dagen de helft geslikt en daarna een hele. Ik heb de eerste dgn enorm last gehad van hoofdpijn (echt heel erg) en misselijkheid. Nadat ik een hele tablet nam heb ik 2 keer 's nachts een vreselijke paniekaanval gehad wat met oxazepam wat ik zonodig erbij had gekregen goed te onderdrukken was. Verder af en toe bibberig en hartkloppingen maar dat ik elke keer maar even en niet heel storend. Al met al lastig, maar toch wel te doen en nu na een week bijna niks meer!
Ik voel zelf al wel de werking van het medicijn. Tussen de bijwerkingen door ben ik lichamelijk veel meer ontspannen en heb ik meer rust en zin om met mijn kinderen iets leuks te gaan doen.
Ik ben benieuwd hoe het nu met jou gaat en natuurlijk veel sterkte!
Oh ja en ik heb al een hele tijd gesprekken met een psychologe dat werkt heel ondersteunend en kan ik tgen zeerste aanraden, gewoon via de huisarts vragen of je naar een officieel geregisteerde psycholoog doorverwezen kan worden die zelfgevestigd een praktijk heeft, vond ik een veel beter idee dan een nummer te zijn met kei lange wachttijden bij een ggz, echt doen!
GroetjeS
zaterdag 10 maart 2012 om 13:59
Hoi Klavertje (zo heet ik ook!!)
Ik heb zowel paroxetine geslikt als Zoloft. Ik ben van paroxetine overgestapt op zoloft in 2010, omdat ik van paroxetine 15 kilo was bijgekomen en dat kon volgens mijn psych wel ff anders:P Bij paroxetine heb ik in de bijwerkingentijd erg veel bijwerkingen gehad, maja, ik had dan ook geen werk of kinderen, dan kun je er natuurlijk voor kiezen om de hele dag in bed te blijven.
Ik had bij zoloft minder bijwerkingen, maar bij mij heeft het middel niet echt veel geholpen, maar ik had een te lage dosis, hoorde ik later. Als je iets voelt, dan zeg je tegen jezelf: oke, dit is een bijwerking, hoe ga ik hierop reageren? Met paniek? Of met rust, omdat ik weet waar de klachten van komen. Mijn mening is, maar die kan anders zijn dan anderen, is dat je misschien wat minder moet gaan werken.
ik vind opvallend aan je verhaal dat je zegt, het wordt me teveel, ik ben 4 uur meer gaan werken. Jouw lichaam en geest geven eigenlijk aan, dit is teveel! Misschien wil je teveel door meer te werken in combinatie met kinderen en alles erom heen. En dan worden de klachten van de stress op je werk natuurlijk ook groter! Heb je hulp van iemand buitenaf om bijv af en toe de kinderen op te vangen zodat jij even tot rust kan komen?
Verder raad ik natuurlijk een psycholoog of psychiater aan, zodat je leert hoe met deze angsten/klachten om te gaan. Maar ook dat zal ik fases gaan. Het is heel goed om dat met medicatie te doen, dan slaat het wellicht beter aan. maar denk ook aan die rust!! Mij valt op dat mensen tegenwoordig teveel mee willen gaan met de snelle drukke maatschappij, maar het helemaal niet trekken! Luister daar naar!
en mocht je iets voelen dat je niet vertrouwt, kun je altijd bij de dokter terecht met vragen over het medicijn. ik ben toen elke week ff langsgegaan om te checken hoe ik me voelde.
de bijwerkingen kunnen heftig zijn, maar hoeft niet. Is zo persoonlijk!
Mijn tip is om meer rust te nemen en contact op te nemen met een psycholoog. dan heb je ook goeie ondersteuning op medicatie gebied en kun je je ei kwijt over wat je dwars zit.
Lieve Klaver, veel sterkte!!!
Ik heb zowel paroxetine geslikt als Zoloft. Ik ben van paroxetine overgestapt op zoloft in 2010, omdat ik van paroxetine 15 kilo was bijgekomen en dat kon volgens mijn psych wel ff anders:P Bij paroxetine heb ik in de bijwerkingentijd erg veel bijwerkingen gehad, maja, ik had dan ook geen werk of kinderen, dan kun je er natuurlijk voor kiezen om de hele dag in bed te blijven.
Ik had bij zoloft minder bijwerkingen, maar bij mij heeft het middel niet echt veel geholpen, maar ik had een te lage dosis, hoorde ik later. Als je iets voelt, dan zeg je tegen jezelf: oke, dit is een bijwerking, hoe ga ik hierop reageren? Met paniek? Of met rust, omdat ik weet waar de klachten van komen. Mijn mening is, maar die kan anders zijn dan anderen, is dat je misschien wat minder moet gaan werken.
ik vind opvallend aan je verhaal dat je zegt, het wordt me teveel, ik ben 4 uur meer gaan werken. Jouw lichaam en geest geven eigenlijk aan, dit is teveel! Misschien wil je teveel door meer te werken in combinatie met kinderen en alles erom heen. En dan worden de klachten van de stress op je werk natuurlijk ook groter! Heb je hulp van iemand buitenaf om bijv af en toe de kinderen op te vangen zodat jij even tot rust kan komen?
Verder raad ik natuurlijk een psycholoog of psychiater aan, zodat je leert hoe met deze angsten/klachten om te gaan. Maar ook dat zal ik fases gaan. Het is heel goed om dat met medicatie te doen, dan slaat het wellicht beter aan. maar denk ook aan die rust!! Mij valt op dat mensen tegenwoordig teveel mee willen gaan met de snelle drukke maatschappij, maar het helemaal niet trekken! Luister daar naar!
en mocht je iets voelen dat je niet vertrouwt, kun je altijd bij de dokter terecht met vragen over het medicijn. ik ben toen elke week ff langsgegaan om te checken hoe ik me voelde.
de bijwerkingen kunnen heftig zijn, maar hoeft niet. Is zo persoonlijk!
Mijn tip is om meer rust te nemen en contact op te nemen met een psycholoog. dan heb je ook goeie ondersteuning op medicatie gebied en kun je je ei kwijt over wat je dwars zit.
Lieve Klaver, veel sterkte!!!
maandag 12 maart 2012 om 08:41
Hoiiii..
Bedankt voor al jullie reacties.. heel fijn om te lezen, en het is ook fijn om te weten dat ik niet de enige ben met dit probleem! Ik heb nu 4 dagen een halve tablet ingenomen en ik merk eigenlijk nog niet zo veel van de bijwerkingen. Mijn schoonmoeder slikt dit medicijn toevallig ook, en heeft totaal geen last gehad van bijwerkingen. Dus ach.. ik zie het wel hoor. Maar ik kan volgensmij wel merken dat ik wat rustiger ben bij het idee van... ooo morgen heb ik een overleg, of ooooo had ik nou echt wel dit of dat gedaan. Dat zijn bij mij toch wel die paniek gevoelens, en dan voel ik dat ik rustiger blijf. Maar ach, wat kun je er van zeggen... 4x een halve tablet? Ik zei gisteren nog tegen mijn man, alleen het idee al, dat je een medicijn slikt, die je meer rust kan geven in bijv. sociale situaties, geeft mij al een gevoel van "het zal me vast helpen" ik geloof er gewoon in dat het gaat helpen, ookal zullen die gekke bijwerkingen misschien nog komen. Ik heb vanmorgen weer een werkoverleg.. en mn darmen slaan nu al weer op hol, zweet handen en toch wel een panieker gevoel van binnen. Bang om afgewezen te worden.. iets verkeerd te zeggen. Het is zo dat in mijn nieuwe job er veel meer overleg plaats vind, dus word ik nu veel vaker geconfronteerd met mijn klachten. Nougoed.. ik blijf volhouden en ik ga de huisarts bellen voor een psycholoog (ik heb een papiertje meegekregen waar verschillende psychologen op staan, ik mocht er zelf een uitzoeken). hmmmmm geen idee welke, maargoed.. zal de websites even bekijken.
Super bedankt he, voor jullie steun.. echt super!
Alleen het lezen van jullie reacties fleurt me al op!
Bedankt voor al jullie reacties.. heel fijn om te lezen, en het is ook fijn om te weten dat ik niet de enige ben met dit probleem! Ik heb nu 4 dagen een halve tablet ingenomen en ik merk eigenlijk nog niet zo veel van de bijwerkingen. Mijn schoonmoeder slikt dit medicijn toevallig ook, en heeft totaal geen last gehad van bijwerkingen. Dus ach.. ik zie het wel hoor. Maar ik kan volgensmij wel merken dat ik wat rustiger ben bij het idee van... ooo morgen heb ik een overleg, of ooooo had ik nou echt wel dit of dat gedaan. Dat zijn bij mij toch wel die paniek gevoelens, en dan voel ik dat ik rustiger blijf. Maar ach, wat kun je er van zeggen... 4x een halve tablet? Ik zei gisteren nog tegen mijn man, alleen het idee al, dat je een medicijn slikt, die je meer rust kan geven in bijv. sociale situaties, geeft mij al een gevoel van "het zal me vast helpen" ik geloof er gewoon in dat het gaat helpen, ookal zullen die gekke bijwerkingen misschien nog komen. Ik heb vanmorgen weer een werkoverleg.. en mn darmen slaan nu al weer op hol, zweet handen en toch wel een panieker gevoel van binnen. Bang om afgewezen te worden.. iets verkeerd te zeggen. Het is zo dat in mijn nieuwe job er veel meer overleg plaats vind, dus word ik nu veel vaker geconfronteerd met mijn klachten. Nougoed.. ik blijf volhouden en ik ga de huisarts bellen voor een psycholoog (ik heb een papiertje meegekregen waar verschillende psychologen op staan, ik mocht er zelf een uitzoeken). hmmmmm geen idee welke, maargoed.. zal de websites even bekijken.
Super bedankt he, voor jullie steun.. echt super!
Alleen het lezen van jullie reacties fleurt me al op!
maandag 12 maart 2012 om 19:53
Goed bezig klavertjevier! Het helpt al dat je gelooft dat het gaat helpen, al is het een placebo-effect - lekker belangrijk, toch? Bij mij werd het (depressie) erger voordat het beter werd, dus goed volhouden, ook al heb je mindere dagen. En zeker op zoek gaan naar een psycholoog. Misschien kun je bij een paar een kennismakingsgesprek doen.
Succes!!
Succes!!
dinsdag 13 maart 2012 om 15:48
Hoi,
Ik heb nu 5x een halve tablet gehad, en heb me toch een rottige nacht gehad! Ik heb hem gisteravond laat ingenomen, en heb onrustig geslapen.. raar gevoel in het hoofd. Vanmorgen had ik voor het eerst weer een gevoel van "paniek" ik kreeg iets te horen waar ik heel boos over werd.. en ik voelde de woede opkomen, maar veel erger dan normaal!!! Dit had ik nog niet eerder meegemaakt.. een prikkelend gevoel door mn hele lichaam. Ik dacht direct.. nu moet ik me rustig houden/ontspannen. Dus ik kan toch wel merken dat er wat gebeurd, dat de medicatie zijn werk doet. De klachten nemen nu dus toe, hopenlijk gaat het na een paar weken beter. Ik heb me vanaf vandaag aangemeld bij een psycholoog, ik sta op de wachtlijst, van 8 tot 10 weken!!!!! Het is een 2e lijn's psychologe zou dit wel geschikt zijn voor mij? Geen idee of ik meer dan 10 geprekken nodig heb. Het is ook niet zo dat ik depressief ben. Afwachten maar, en hopen dat de medicijnen dan ook goed ingewerkt zijn, en dat ik ook echt kan gaan werken aan meer zelfvertrouwen en plezier in mijn leven.
Ik heb nu 5x een halve tablet gehad, en heb me toch een rottige nacht gehad! Ik heb hem gisteravond laat ingenomen, en heb onrustig geslapen.. raar gevoel in het hoofd. Vanmorgen had ik voor het eerst weer een gevoel van "paniek" ik kreeg iets te horen waar ik heel boos over werd.. en ik voelde de woede opkomen, maar veel erger dan normaal!!! Dit had ik nog niet eerder meegemaakt.. een prikkelend gevoel door mn hele lichaam. Ik dacht direct.. nu moet ik me rustig houden/ontspannen. Dus ik kan toch wel merken dat er wat gebeurd, dat de medicatie zijn werk doet. De klachten nemen nu dus toe, hopenlijk gaat het na een paar weken beter. Ik heb me vanaf vandaag aangemeld bij een psycholoog, ik sta op de wachtlijst, van 8 tot 10 weken!!!!! Het is een 2e lijn's psychologe zou dit wel geschikt zijn voor mij? Geen idee of ik meer dan 10 geprekken nodig heb. Het is ook niet zo dat ik depressief ben. Afwachten maar, en hopen dat de medicijnen dan ook goed ingewerkt zijn, en dat ik ook echt kan gaan werken aan meer zelfvertrouwen en plezier in mijn leven.
vrijdag 16 maart 2012 om 13:37
Hoi Klavertje,
Hoe gaat het met de medicatie? Neem je al een hele tablet?
Ik ben vandaag precies 2 wkn bezig.
De eerste dagen voelde ik me ineens heel goed, de rest van de week vooral klachten gehad, de tweede week bijna geen klachten en geen werking, de laatste dgn begint er volgens mij al wel iets positiefs te komen, de huisarts gaf aan nog maar even door te gaan zo op dezelfde dosering. Dus, over 2 wkn weer overleg,
gr S
Hoe gaat het met de medicatie? Neem je al een hele tablet?
Ik ben vandaag precies 2 wkn bezig.
De eerste dagen voelde ik me ineens heel goed, de rest van de week vooral klachten gehad, de tweede week bijna geen klachten en geen werking, de laatste dgn begint er volgens mij al wel iets positiefs te komen, de huisarts gaf aan nog maar even door te gaan zo op dezelfde dosering. Dus, over 2 wkn weer overleg,
gr S
vrijdag 16 maart 2012 om 16:13
Hoi Sofie78,
Ik heb gisteravond, na een week een halve tablet geslikt te hebben, voor het eerst een hele ingenomen. Ik kan toch wel wat bijwerkingen merken.. meer het zweverige gevoel, of juist veel meer zweten bij angst.. meer depri voelen over van alles en nog wat. Vooral bij paniek, voel ik het van onder naar boven opkomen.. heel raar gevoel, maar zo herken je wel duidelijk wanneer en ik welke situaties je paniekerig word. Ik vind het niet erg de bijwerkingen, ik heb zoiets van, dan doet het medicijn ook echt wat met me, en ik zet gewoon door! Ik heb vandaag ook een aardige dag.. het zonnetje schijnt hier ook, dus dat werkt alleen maar mee om op te vrolijken!! Gisterochtend.. vreselijk, een werkoverleg, zweten, angstig, super onzeker en het gevoel dat niemand (collega) wat van je wil weten.. bah! Voor het overleg enorm veel zweten, angstig en toen was ik ook nog aan het werk. Ik zweefde de ochtend door hhahaha. Het gekke was, dat ik eenmaal bij het overleg toch wel wat rustiger was, daar stond ik van te kijken. We wachten af hoe ik nu op een hele tablet ga reageren. En jij? Ook een hele inmiddels?
Groetjes!
Ik heb gisteravond, na een week een halve tablet geslikt te hebben, voor het eerst een hele ingenomen. Ik kan toch wel wat bijwerkingen merken.. meer het zweverige gevoel, of juist veel meer zweten bij angst.. meer depri voelen over van alles en nog wat. Vooral bij paniek, voel ik het van onder naar boven opkomen.. heel raar gevoel, maar zo herken je wel duidelijk wanneer en ik welke situaties je paniekerig word. Ik vind het niet erg de bijwerkingen, ik heb zoiets van, dan doet het medicijn ook echt wat met me, en ik zet gewoon door! Ik heb vandaag ook een aardige dag.. het zonnetje schijnt hier ook, dus dat werkt alleen maar mee om op te vrolijken!! Gisterochtend.. vreselijk, een werkoverleg, zweten, angstig, super onzeker en het gevoel dat niemand (collega) wat van je wil weten.. bah! Voor het overleg enorm veel zweten, angstig en toen was ik ook nog aan het werk. Ik zweefde de ochtend door hhahaha. Het gekke was, dat ik eenmaal bij het overleg toch wel wat rustiger was, daar stond ik van te kijken. We wachten af hoe ik nu op een hele tablet ga reageren. En jij? Ook een hele inmiddels?
Groetjes!
maandag 19 maart 2012 om 07:47
Hoi Sofie,
Klopt inderdaad, vanaf donderdag slik ik nu ook 50mg en de bijwerkingen worden gelukkig een stuk minder heftig! Ik heb de andere psycholoog afgezegd, vanwege de lange wachtlijst, nu kan ik morgen al terecht bij een andere psycholoog hier in de buurt ( - ; gelukkig.
Weet je wat bij mij zo vervelend is, degene met wie ik samenwerk brengt voor mij heel wat onrust met zich mee. Het is juist een zelfverzekerd persoon en is overal heel snel bij (veranderingen doorgeven, maar ook commentaar leveren en ze heeft gewoon veel meer werkervaring). En op het werk gaat naar mijn idee de voorkeur toch uit naar haar, omdat zij alles wel is even zal regelen, en ik huppel er voor mijn gevoel een beetje achteraan. Dat is voor mij een heel gevecht om mee om te gaan.. en hierdoor kan ik mijn werk ook niet loslaten, het achtervolgt me de hele dag. En vooral de angst om negatief beoordeeld te worden, omdat ik juist zo onzeker ben en nog niet zo veel ervaring heb als mijn collega. Lastig hoor. Ik hoop maar dat de gesprekken met de psycholoog mij een beetje kunnen helpen, en de medicijnen mij wat opfleuren, want soms voel ik me wel heel diep weg zakken.
Klopt inderdaad, vanaf donderdag slik ik nu ook 50mg en de bijwerkingen worden gelukkig een stuk minder heftig! Ik heb de andere psycholoog afgezegd, vanwege de lange wachtlijst, nu kan ik morgen al terecht bij een andere psycholoog hier in de buurt ( - ; gelukkig.
Weet je wat bij mij zo vervelend is, degene met wie ik samenwerk brengt voor mij heel wat onrust met zich mee. Het is juist een zelfverzekerd persoon en is overal heel snel bij (veranderingen doorgeven, maar ook commentaar leveren en ze heeft gewoon veel meer werkervaring). En op het werk gaat naar mijn idee de voorkeur toch uit naar haar, omdat zij alles wel is even zal regelen, en ik huppel er voor mijn gevoel een beetje achteraan. Dat is voor mij een heel gevecht om mee om te gaan.. en hierdoor kan ik mijn werk ook niet loslaten, het achtervolgt me de hele dag. En vooral de angst om negatief beoordeeld te worden, omdat ik juist zo onzeker ben en nog niet zo veel ervaring heb als mijn collega. Lastig hoor. Ik hoop maar dat de gesprekken met de psycholoog mij een beetje kunnen helpen, en de medicijnen mij wat opfleuren, want soms voel ik me wel heel diep weg zakken.
dinsdag 20 maart 2012 om 21:45
Hoi Sofie,
Het ging goed vandaag bij de psycholoog, een aardige man.. ik voel me er bij op mijn gemak, en dat is al heel belangrijk lijkt me. Ik heb nu een lijst ingevuld met lichamelijke klachten en hoe ik de angsten ervaar.
Bij mij is het wisselend, het ene moment merk ik toch al wel dat ik rustiger blijf in paniek situaties, en het andere moment voel ik toch weer het nare gevoel en denk ik ook.. hmmm zou ik dan nog meer dan 50 mg moeten gaan gebruiken? Wil ik dit wel, als de arts dit adviseerd.. is dit beter voor me? Straks krijg ik weer behoorlijk last van al die vervelende bijwerkingen. Dus jij loopt ook tegen problemen aan op het werk? Ik ben overal onzeker in, ik moet veel rapporteren, en kan soms wel 5 minuten twijfelen over wat ik wel of niet wil opschrijven, omdat ik bang ben dat ik negatief beoordeeld word door degene die mijn rapportages leest. Hohhhhhh ik zou zooooo graag willen veranderen.. zo graag zelfverzekerd willen zijn. Ik zou het leuk vinden om af en toe te horen hoe het met je gaat.. omdat we dezelfde medicatie gebruiken en klachten hebben.. fijn om te weten dat ik niet de enige ben met dit vervelende leven op dit moment. Toch wel jammer, het leven is maar zo kort... waarom kan ik niet genieten! Ik hoop dat de medicijnen snel hun werk gaan doen. Ben jij van plan om i.o.m. de arts een hogere dosis bijv. 1,5 tabl. te gaan gebruiken? Ik loop trouwens ook al jaaaaaaaaren met deze problemen, sinds de middelbare schooltijd. Maar nu vind ik dat het tijd word om er iets mee te doen, want ik ben er gewoon klaar mee. En de kinderen verdienen een gezellige moeder
Sterkte!!
Het ging goed vandaag bij de psycholoog, een aardige man.. ik voel me er bij op mijn gemak, en dat is al heel belangrijk lijkt me. Ik heb nu een lijst ingevuld met lichamelijke klachten en hoe ik de angsten ervaar.
Bij mij is het wisselend, het ene moment merk ik toch al wel dat ik rustiger blijf in paniek situaties, en het andere moment voel ik toch weer het nare gevoel en denk ik ook.. hmmm zou ik dan nog meer dan 50 mg moeten gaan gebruiken? Wil ik dit wel, als de arts dit adviseerd.. is dit beter voor me? Straks krijg ik weer behoorlijk last van al die vervelende bijwerkingen. Dus jij loopt ook tegen problemen aan op het werk? Ik ben overal onzeker in, ik moet veel rapporteren, en kan soms wel 5 minuten twijfelen over wat ik wel of niet wil opschrijven, omdat ik bang ben dat ik negatief beoordeeld word door degene die mijn rapportages leest. Hohhhhhh ik zou zooooo graag willen veranderen.. zo graag zelfverzekerd willen zijn. Ik zou het leuk vinden om af en toe te horen hoe het met je gaat.. omdat we dezelfde medicatie gebruiken en klachten hebben.. fijn om te weten dat ik niet de enige ben met dit vervelende leven op dit moment. Toch wel jammer, het leven is maar zo kort... waarom kan ik niet genieten! Ik hoop dat de medicijnen snel hun werk gaan doen. Ben jij van plan om i.o.m. de arts een hogere dosis bijv. 1,5 tabl. te gaan gebruiken? Ik loop trouwens ook al jaaaaaaaaren met deze problemen, sinds de middelbare schooltijd. Maar nu vind ik dat het tijd word om er iets mee te doen, want ik ben er gewoon klaar mee. En de kinderen verdienen een gezellige moeder
Sterkte!!
