Geld & Recht
alle pijlers
Hoe moet het later?
dinsdag 17 april 2012 om 21:05
In een ander topic geef ik al aan dat ik last heb van een persoonlijkheidsstoornis. Dit leidt bij mij tot onzekerheden, angsten en depressies. Ik krijg hier therapieen en pillen voor.
Ik ben nu 22 jaar en heb een universitair diploma. Komend semester ga ik proberen mijn master te halen en dan aan het werk. Ik ben al begonnen aan mijn master, maar er gingen nogal wat dingen mis. Onzekerheid, angst, ik voelde enorme druk en stress... het werd zo erg dat ik het niet af kon maken. Ik had vooral problemen met het praktijkgedeelte, leren is mij altijd goed af gegaan. Mijn psycholoog heeft een IQ test laten doen en ik heb een meer dan bovengemiddeld IQ, dus het is niet alsof ik de capaciteiten niet heb. Het is bij mij vooral die stoornis die mij tegen houdt om mijn kennis in die praktijk te brengen.
Afgelopen maanden ging ik op zoek naar een baantje. Dat was een flinke deceptie. Met 22 ben je al te oud voor bijna alle winkels, de horeca en de bioscoop. Callcenters zouden nog bellen, maar ook niks meer van teruggehoord.
Voor serieuze banen heb je ervaring nodig, maar die opdoen wordt je onmogelijk gemaakt. Al met al had ik bij veel serieuze banen ook het idee dat het voor iemand als ik gewoon onmogelijk was. Niet alleen is er weinig werk te vinden en is het een last one in first one out systeem, ook is een serieuze baan enorm stressvol. Je werkt je kapot en je bent constant bang om zonder baan te komen zitten. Gelukkig konden mijn ouders en mijn vriend mij sponsoren.
Ik heb gekeken naar hoe het zat met een uitkering, maar omdat mijn vriend al veel vermogen heeft (erfenis) heb ik geen recht op een bijstanduitkering. Zijn vermogen moet dan eerst worden opgemaakt, ondanks dat het zijn geld is en hij mij ook eventueel kan verbieden dingen te kopen van dat geld (niet dat hij dat doet).
Nu kan ik best wel op zijn geld teren en dat van mijn ouders, tot ik weer "beter" ben, mijn diploma haal en een baan vind (1,5 jaar), maar wat later? Stel ik faal weer, word depressief, ik vind geen baan? Wat als niemand mij meer kan sponsoren? Hoe moet ik dan alles zelf betalen zonder echt op uitkering?
En is er nog iets anders voor mensen als ik? Ik ken mensen met mindere klachten die al een Wajong hebben maar heb het te vaak gehoord (van psychologen) dat ik daar veel te veel potentie voor heb. Ik ben namelijk veel te slim in hun ogen en Wajong is voor "losers". Waarschijnlijk krijg ik daar dus geen recht op. En hoe zit het met afgekeurd worden voor werk? Ik ben namelijk bang dat mijn angsten steeds erger worden, ondanks medicatie en therapie. En dan mag ik wel universitair niveau hebben, ik kán het gewoon niet.
Ik ben echt bang dat ik op straat moet leven en mezelf moet gaan verkopen... Dit is geen grap, ik geloof er heilig in. Heb veel mensen zien afzakken en ij kraakpanden gaan wonen... Ik heb ook geen idee van hoe deze wereld werkt, overheidssites zijn onduidelijk omdat ik niet snap waar ik nou wel en niet onder val. Wederom dus, "universitair niveau" maar ik ben wel nogal wereldvreemd (als ik iets vraag aan mensen rollen ze met hun ogen en zeggen ze dingen als "dat moet je zelf opzoeken" "je hebt een BA, je kan dat best")... Help:(
Ik ben nu 22 jaar en heb een universitair diploma. Komend semester ga ik proberen mijn master te halen en dan aan het werk. Ik ben al begonnen aan mijn master, maar er gingen nogal wat dingen mis. Onzekerheid, angst, ik voelde enorme druk en stress... het werd zo erg dat ik het niet af kon maken. Ik had vooral problemen met het praktijkgedeelte, leren is mij altijd goed af gegaan. Mijn psycholoog heeft een IQ test laten doen en ik heb een meer dan bovengemiddeld IQ, dus het is niet alsof ik de capaciteiten niet heb. Het is bij mij vooral die stoornis die mij tegen houdt om mijn kennis in die praktijk te brengen.
Afgelopen maanden ging ik op zoek naar een baantje. Dat was een flinke deceptie. Met 22 ben je al te oud voor bijna alle winkels, de horeca en de bioscoop. Callcenters zouden nog bellen, maar ook niks meer van teruggehoord.
Voor serieuze banen heb je ervaring nodig, maar die opdoen wordt je onmogelijk gemaakt. Al met al had ik bij veel serieuze banen ook het idee dat het voor iemand als ik gewoon onmogelijk was. Niet alleen is er weinig werk te vinden en is het een last one in first one out systeem, ook is een serieuze baan enorm stressvol. Je werkt je kapot en je bent constant bang om zonder baan te komen zitten. Gelukkig konden mijn ouders en mijn vriend mij sponsoren.
Ik heb gekeken naar hoe het zat met een uitkering, maar omdat mijn vriend al veel vermogen heeft (erfenis) heb ik geen recht op een bijstanduitkering. Zijn vermogen moet dan eerst worden opgemaakt, ondanks dat het zijn geld is en hij mij ook eventueel kan verbieden dingen te kopen van dat geld (niet dat hij dat doet).
Nu kan ik best wel op zijn geld teren en dat van mijn ouders, tot ik weer "beter" ben, mijn diploma haal en een baan vind (1,5 jaar), maar wat later? Stel ik faal weer, word depressief, ik vind geen baan? Wat als niemand mij meer kan sponsoren? Hoe moet ik dan alles zelf betalen zonder echt op uitkering?
En is er nog iets anders voor mensen als ik? Ik ken mensen met mindere klachten die al een Wajong hebben maar heb het te vaak gehoord (van psychologen) dat ik daar veel te veel potentie voor heb. Ik ben namelijk veel te slim in hun ogen en Wajong is voor "losers". Waarschijnlijk krijg ik daar dus geen recht op. En hoe zit het met afgekeurd worden voor werk? Ik ben namelijk bang dat mijn angsten steeds erger worden, ondanks medicatie en therapie. En dan mag ik wel universitair niveau hebben, ik kán het gewoon niet.
Ik ben echt bang dat ik op straat moet leven en mezelf moet gaan verkopen... Dit is geen grap, ik geloof er heilig in. Heb veel mensen zien afzakken en ij kraakpanden gaan wonen... Ik heb ook geen idee van hoe deze wereld werkt, overheidssites zijn onduidelijk omdat ik niet snap waar ik nou wel en niet onder val. Wederom dus, "universitair niveau" maar ik ben wel nogal wereldvreemd (als ik iets vraag aan mensen rollen ze met hun ogen en zeggen ze dingen als "dat moet je zelf opzoeken" "je hebt een BA, je kan dat best")... Help:(
woensdag 18 april 2012 om 12:07
quote:yakigyoza schreef op 18 april 2012 @ 00:46:
Maar mijn studie is zo specifiek, ik heb geen management skills of andere skills, hoe maak ik dan carriere in iets als ik daar niks van snap...
Ambieer je dan een management functie?
leg je de lat niet een beetje te hoog voor jzelf ? je kunt ook een leuke baan vinden en een bevredigende carriere hebben zonder management functies na te streven hoor. De kunst is te doen wat bij je past. En als werkdruk/commerciele targets etc niet bij je passen moet je ook niet in die hoek zoeken.
Maar mijn studie is zo specifiek, ik heb geen management skills of andere skills, hoe maak ik dan carriere in iets als ik daar niks van snap...
Ambieer je dan een management functie?
leg je de lat niet een beetje te hoog voor jzelf ? je kunt ook een leuke baan vinden en een bevredigende carriere hebben zonder management functies na te streven hoor. De kunst is te doen wat bij je past. En als werkdruk/commerciele targets etc niet bij je passen moet je ook niet in die hoek zoeken.
woensdag 18 april 2012 om 12:28
Ik heb echt geen idee wat ik zou kunnen doen met mijn specifieke alfa studie. Echt niet. Ik heb gezocht naar al die "wo niveau: baantjes maar hoorde niks. Ook niet van HBO en MBO niveau baantjes.
Ik ambieer geen management functie maar mij is verteld dat mensen uit mijn vakgebied soms totaal ergens anders terecht komen, zoals manager ofzo. Vandaar. Ik heb helemaal geen idee wat ik zou kunnen doen buiten de beroepen die je met mijn studie kan (zijn er zo'n 3). Toen ik begon aan mijn studie ging het al een tijd goed met me. Had mijn vwo moeiteloos gehaald, sociaal ging het goed, etc. Toen kreeg ik een vriend en vlak nadat dat uitging raakte ik depressief. Had dat totaal niet verwacht. Dacht dat het nu wel goed ging want mijn laatste depressie was rond mijn 13e.
Ik heb geen geweldige skills. Ja, ik spreek mijn talen en ik kan redelijk tekenen. That's it. verder kan ik omgaan met het office pakket. Maar wat kan ik daar in godsnaam mee?
Ik ambieer geen management functie maar mij is verteld dat mensen uit mijn vakgebied soms totaal ergens anders terecht komen, zoals manager ofzo. Vandaar. Ik heb helemaal geen idee wat ik zou kunnen doen buiten de beroepen die je met mijn studie kan (zijn er zo'n 3). Toen ik begon aan mijn studie ging het al een tijd goed met me. Had mijn vwo moeiteloos gehaald, sociaal ging het goed, etc. Toen kreeg ik een vriend en vlak nadat dat uitging raakte ik depressief. Had dat totaal niet verwacht. Dacht dat het nu wel goed ging want mijn laatste depressie was rond mijn 13e.
Ik heb geen geweldige skills. Ja, ik spreek mijn talen en ik kan redelijk tekenen. That's it. verder kan ik omgaan met het office pakket. Maar wat kan ik daar in godsnaam mee?
woensdag 18 april 2012 om 12:30
Met carriere maken bedoel ik misschien iets anders dan jullie, ik bedoel eigenlijk:
Hoe vind ik een normale baan waar ik een normaal salaris mee kan verdienen als blijkt dat ik het niveau van mijn vakgebied niet aankan? Dus: een baan van pakweg 1400 netto, net zo veel als ik zou verdienen met mijn baan in mijn vakgebied. Kan ook iets minder, maar snap je, gewoon een gemiddeld salaris. Ken een jongen die nooit verder is gekomen dan zijn vmbo diploma en die verdient dit nu ergens bij tele2.
Hoe vind ik een normale baan waar ik een normaal salaris mee kan verdienen als blijkt dat ik het niveau van mijn vakgebied niet aankan? Dus: een baan van pakweg 1400 netto, net zo veel als ik zou verdienen met mijn baan in mijn vakgebied. Kan ook iets minder, maar snap je, gewoon een gemiddeld salaris. Ken een jongen die nooit verder is gekomen dan zijn vmbo diploma en die verdient dit nu ergens bij tele2.
woensdag 18 april 2012 om 12:33
woensdag 18 april 2012 om 12:39
En toen ik dus naar van die standaard wo baantjes zocht als secretaresse, manager etc werd ik niet eens teruggemaild of pas weken later van "je past niet in het profiel". Tsja.
Maar ik ben dol op mijn vakgebied en dol op mijn studie, dus het is niet alsof dát een probleem is, ik ben gewoon bang dat ik het n iet aankan omdat ik niet naar behoren functioneer
Maar ik ben dol op mijn vakgebied en dol op mijn studie, dus het is niet alsof dát een probleem is, ik ben gewoon bang dat ik het n iet aankan omdat ik niet naar behoren functioneer
woensdag 18 april 2012 om 16:02
Mijn interesse ligt ook bij talen, maar ik dacht ik kies iets waar je heel veel kanten mee op kan, de HEAO, maar raad eens, het commerciele past helemaal niet bij me. Ik heb het wel afgemaakt, maar een baan op mijn "niveau" nooit gehad of gevonden, mijn klasgenoten hebben ongetwijfeld vet carriere gemaakt, zijn CEO hier of daar, hebben een riant koophuis en een dikke auto onder de kont maar ik ben tevreden als ik er gewoon normaal van kan leven. Ik doe nu iets heel anders. Laat je niet een hoek inpraten zoals, mensen uit jouw studie komen terecht in management functies. Dat hoeft helemaal niet. Iemand die talen spreekt en goed met office overweg kan kan vast wel een baan vinden, ik weet eerlijk niet in welke hoek je zou moeten zoeken, daarvoor weet ik te weinig van je achtergrond en interesses maar een loopbaancoach zou je prima kunnen helpen.
woensdag 18 april 2012 om 16:19
woensdag 18 april 2012 om 16:24
woensdag 18 april 2012 om 16:43
quote:yakigyoza schreef op 17 april 2012 @ 22:00:
Ik vind mensen in de Wajong geen losers. Mijn psychiater zei tegen mij dat de Wajong voor losers was en ik veel te veel capaciteiten had om daar te belanden.
Wat een achterlijke psychiater zeg.
Maargoed de Wajong moet je ook niet willen want dat is ook stressvol en daar word je alleen maar heel onzeker van.
Ik vind mensen in de Wajong geen losers. Mijn psychiater zei tegen mij dat de Wajong voor losers was en ik veel te veel capaciteiten had om daar te belanden.
Wat een achterlijke psychiater zeg.
Maargoed de Wajong moet je ook niet willen want dat is ook stressvol en daar word je alleen maar heel onzeker van.
woensdag 18 april 2012 om 23:28
Herken het probleem, ik kan ook alles en niets tegelijk. Ben ook heel slim, maar snel overvraagd en dan stort ik in. Ik heb het afgelopen half jaar ook veel angsten gehad, ook het hoe moet dat nou later vraagstuk houdt mij veel bezig. Ik kan een kleine baan misschien net aan, voor 21 uur ofzo. En onder ideale omstandigheden. Hoe moet dat nou als ik kinderen krijg? Dat kan ik helemaal niet combineren met een baan. Dat gaat niet. Maar hoe moet dat dan financieel? Wat denken mensen? Steeds maar weer uitleggen. Je maakt jezelf gek.
Vraag niet te veel van jezelf, neem kleine stapjes. Ook met klein stappen kom je uiteindelijk waar je wezen moet. Geloof dat je het kunt, het duurt misschien alleen wat langer. Heb geduld, vertrouwen in jezelf en zet door. Geniet van de mooie dingen en leef niet alleen maar in het later. Het is misschien een lange zoektocht naar een baan die je ligt, maar die vind je vast.
In het ergste geval beland je in de bijstand en daar overkomt je ook niets van. Het komt dus goed. Je hebt al heel wat bereikt in je leven (BA is niet niks) dus je kunt echt wel wat. Accepteer je beperking, maar probeer er niet de nadruk op te leggen. Doe wat je wel kunt en probeer rekening te houden met wat je niet kunt. En probeer niet te dramatisch te denken/doen.
Sterkte en succes!
Vraag niet te veel van jezelf, neem kleine stapjes. Ook met klein stappen kom je uiteindelijk waar je wezen moet. Geloof dat je het kunt, het duurt misschien alleen wat langer. Heb geduld, vertrouwen in jezelf en zet door. Geniet van de mooie dingen en leef niet alleen maar in het later. Het is misschien een lange zoektocht naar een baan die je ligt, maar die vind je vast.
In het ergste geval beland je in de bijstand en daar overkomt je ook niets van. Het komt dus goed. Je hebt al heel wat bereikt in je leven (BA is niet niks) dus je kunt echt wel wat. Accepteer je beperking, maar probeer er niet de nadruk op te leggen. Doe wat je wel kunt en probeer rekening te houden met wat je niet kunt. En probeer niet te dramatisch te denken/doen.
Sterkte en succes!
donderdag 19 april 2012 om 18:08
Heb alleen je openingspost echt gelezen, vond een deel van de reacties die ik globaal doorlas niet zo leuk en dat is een understatement Maar hoe het later moet, zie je later wel. Dus doe het stapje voor stapje, eerst je master en misschien een bijbaantje (oppassen, tnt, bijles geven aan scholieren lijken mij wel bij jou passen) en daarna kijk je gewoon weer verder. Komt vast goed !
donderdag 19 april 2012 om 23:28
Ik kan natuurlijk niet voor TO spreken maar als ik gewoon voor mijzelf spreek wat betreft kinderen. Ik heb mijzelf altijd als moeder gezien, altijd kinderen gewild. Werk ook als gastouder en ik ben er goed in, ben echt een "moedertje". Ik ben lichamelijk en geestelijk gezond, af gezien van migraine, en verder vooral heel erg gevoelig (daarom ook snel migraine). Zolang als ik niet overvraagd wordt, ben ik prima in staat tot van alles en nog wat. Maar binnen mijn grenzen. Buiten die grenzen word ik een heel ander mens (emotioneel instabiel, overgevoelig).
3 of 4 kinderen zou voor mij ook te veel zijn. Maar 1 of 2 (met vrij groot leeftijdsverschil) zou ik denk ik (voor zover ik nu kan zeggen) wel redden. Mits ik niet of nauwelijks zou hoeven werken. Dat kun je tegenwoordig nauwelijks meer zeggen, maar het is de waarheid. Ik zou geen goede moeder kunnen zijn wanneer ik (veel) moest werken.
3 of 4 kinderen zou voor mij ook te veel zijn. Maar 1 of 2 (met vrij groot leeftijdsverschil) zou ik denk ik (voor zover ik nu kan zeggen) wel redden. Mits ik niet of nauwelijks zou hoeven werken. Dat kun je tegenwoordig nauwelijks meer zeggen, maar het is de waarheid. Ik zou geen goede moeder kunnen zijn wanneer ik (veel) moest werken.
vrijdag 20 april 2012 om 03:51
quote:yakigyoza schreef op 17 april 2012 @ 22:00:
Ik vind mensen in de Wajong geen losers. Mijn psychiater zei tegen mij dat de Wajong voor losers was en ik veel te veel capaciteiten had om daar te belanden. het klinkt wel lekker makkelijk, zo'n uitkering. Geen enkele verplichting meer hebben en de hele dag niets doen. Er is niets ergers dan in de Wajong of WIA te belanden omdat je dan jezelf alle kansen ontneemt om in een gezonde omgeving terecht te komen. Als je in de Wajong terecht komt, zit je de hele dag alleen maar ziek te zijn. Later kom je in de WIA en dan ben je de volgende 45 (!) jaar alleen maar bezig met ziek zijn. Daar word je nog veel gekker van dan een fulltime baan en een kind.
Ontneem jezelf de kans niet om te groeien in je leven en je te ontwikkelen. Wat je nu niet aankan, kan je over drie jaar misschien wel aan. Maar dan moet je daar wel aan werken.
Ik vind mensen in de Wajong geen losers. Mijn psychiater zei tegen mij dat de Wajong voor losers was en ik veel te veel capaciteiten had om daar te belanden. het klinkt wel lekker makkelijk, zo'n uitkering. Geen enkele verplichting meer hebben en de hele dag niets doen. Er is niets ergers dan in de Wajong of WIA te belanden omdat je dan jezelf alle kansen ontneemt om in een gezonde omgeving terecht te komen. Als je in de Wajong terecht komt, zit je de hele dag alleen maar ziek te zijn. Later kom je in de WIA en dan ben je de volgende 45 (!) jaar alleen maar bezig met ziek zijn. Daar word je nog veel gekker van dan een fulltime baan en een kind.
Ontneem jezelf de kans niet om te groeien in je leven en je te ontwikkelen. Wat je nu niet aankan, kan je over drie jaar misschien wel aan. Maar dan moet je daar wel aan werken.
zaterdag 21 april 2012 om 13:27
quote:Eclair schreef op 20 april 2012 @ 03:51:
[...]
het klinkt wel lekker makkelijk, zo'n uitkering. Geen enkele verplichting meer hebben en de hele dag niets doen. Er is niets ergers dan in de Wajong of WIA te belanden omdat je dan jezelf alle kansen ontneemt om in een gezonde omgeving terecht te komen. Als je in de Wajong terecht komt, zit je de hele dag alleen maar ziek te zijn. Later kom je in de WIA en dan ben je de volgende 45 (!) jaar alleen maar bezig met ziek zijn. Daar word je nog veel gekker van dan een fulltime baan en een kind.
Ontneem jezelf de kans niet om te groeien in je leven en je te ontwikkelen. Wat je nu niet aankan, kan je over drie jaar misschien wel aan. Maar dan moet je daar wel aan werken.
De mensen die een uitkering hebben zitten toch ook neit de hele dag thuis? Die zijn toch ook gewoon vaak buiten met vrienden? Gaan ook naar feestjes, hebben ook lol. Als ik de hele dag binnen zou moeten zitten zou ik er ook niks aan vinden, maar als je niet KAN werken, dan liever dat dan jezelf constant gekmaken op het werk omdat er steeds problemen zijn.
Is het dan echt zo'n gezonde omgeving als je gewoon niet KAN werken? Als je helemaal gek wordt van de stress? Ik kreeg er lichamelijke klachten van, moest steeds naar het toilet, overgeven etc. Dat is toch ook niet gezond?
Ik wil dolgraag mijn potentie realiseren maar wat als het me niet is gegund?
[...]
het klinkt wel lekker makkelijk, zo'n uitkering. Geen enkele verplichting meer hebben en de hele dag niets doen. Er is niets ergers dan in de Wajong of WIA te belanden omdat je dan jezelf alle kansen ontneemt om in een gezonde omgeving terecht te komen. Als je in de Wajong terecht komt, zit je de hele dag alleen maar ziek te zijn. Later kom je in de WIA en dan ben je de volgende 45 (!) jaar alleen maar bezig met ziek zijn. Daar word je nog veel gekker van dan een fulltime baan en een kind.
Ontneem jezelf de kans niet om te groeien in je leven en je te ontwikkelen. Wat je nu niet aankan, kan je over drie jaar misschien wel aan. Maar dan moet je daar wel aan werken.
De mensen die een uitkering hebben zitten toch ook neit de hele dag thuis? Die zijn toch ook gewoon vaak buiten met vrienden? Gaan ook naar feestjes, hebben ook lol. Als ik de hele dag binnen zou moeten zitten zou ik er ook niks aan vinden, maar als je niet KAN werken, dan liever dat dan jezelf constant gekmaken op het werk omdat er steeds problemen zijn.
Is het dan echt zo'n gezonde omgeving als je gewoon niet KAN werken? Als je helemaal gek wordt van de stress? Ik kreeg er lichamelijke klachten van, moest steeds naar het toilet, overgeven etc. Dat is toch ook niet gezond?
Ik wil dolgraag mijn potentie realiseren maar wat als het me niet is gegund?
