Seks
alle pijlers
Minnaar deel 16
dinsdag 13 maart 2012 om 17:08
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time.
vrijdag 11 mei 2012 om 15:19
Ik ben blij met je reactie Noppies en ik begrijp je vragen heel goed. Ik voel me niet aangevallen. Ik heb inmiddels met wat mensen contact gehad die in dezelfde situatie zitten als ik (een relatie met een partner met Asperger) en geloof me, die is soms complexer dan ik hier 123 kan uitleggen. Toch heb ik soms de behoefte om even te 'schreeuwen' op t forum hier. Gewoon om mijn hoofd weer stil te krijgen en de gedachten de goede kant op te sluizen. 
vrijdag 11 mei 2012 om 16:51
Het grootste probleem van leven met een autist is zijn gebrek aan inlevingsvermogen. Ik probeer een kijkje te krijgen in dat gebrek via "mijn asperger" en dat is absoluut en ontzettend en ongelooflijk onbegrijpelijk. Ondanks dat ik neig naar de mening van nop (wat nou niet kunnen kiezen) kan ik het me in het geval van leven met een autist vreselijk goed voorstellen. Ze zijn vaak (bijna pijnlijk) eerlijk en doen een behoorlijk beroep op je "nodig zijn" (en dat zien wij als vrouwen zo graag) maar emotioneel en qua inleving zijn ze dus volledig onbenullig en dat een partner dat elders zoekt vind ik niet heel vreemd, zij hebben gewoon weinig te geven in die zin.
Omdat zij niet kunnen inleven snappen ze dus ook bij hun partner dat gebrek aan aandacht en intimiteit niet. In het geval van Aphro leidt dat er dus toe dat hij dat niet kan en wil toestaan want hij heeft geen oor voor haar noden. Heel lastig hoor! En toch... zou je met een therapeut die verstand heeft van autisme een heel eind kunnen komen. Denk ik.
Omdat zij niet kunnen inleven snappen ze dus ook bij hun partner dat gebrek aan aandacht en intimiteit niet. In het geval van Aphro leidt dat er dus toe dat hij dat niet kan en wil toestaan want hij heeft geen oor voor haar noden. Heel lastig hoor! En toch... zou je met een therapeut die verstand heeft van autisme een heel eind kunnen komen. Denk ik.
vrijdag 11 mei 2012 om 16:55
Met vreemdgaan loop je weg voor de consequentie van je keus, je wil doen wat je gevoel je ingeeft maar bent niet bereid de conseqeuntie die dat voor je relatie geeft te dragen, nl dat je partner dan ook kan en mag beslissen wat die er mee doet.
Nu wil ik juist hier niet daar over door gaan want dit was geen topic met opgeheven vinger maar het sluit wel even aan op waar we nu over praten, of een ander je tot keuze dwingt.
die dwang kan je voelen maar feitelijk kun je natuurlijk doorzetten wat je wil mits je maar bereid bent dan ook de uitkomst voor je relatie voor lief te nemen.
Wat ik merk is dat ik, omdat mijn partner mij die vrijheid liet, zelf inzag dat het te ver ging en het mijn beslissing was ergens mee te stoppen.
Als een partner je verbied gaat de ander vaak in verdediging, vind die dat er onrecht wordt gedaan aan diens gevoel, dat daar aan voorbij gegaan wordt,
Bij zowel mijn man als bij mij is er nooit een verbod geweest maar waren we het zelf die inzagen dat het te ver ging.
Als je alle ruimte krijgt en in feite alles mag en je ziet dan dat je partner het niet trekt dan krijg je vanuit die ruimte (zo ervaar ik althans) veel meer gevoel naar je partner toe, je ziet hoe die worstelt en dat wil je niet, en omdat je zelf geen duimbreed in de weg wordt gelegd zag ik veel meer in dat wat ik wilde te ver ging voor hem, ik wilde niet dat hij er aan onderdoor ging en het was dan mijn eigen vrije keus om die stap terug te doen.
andersom zag ik iets dergelijks ook bij hem.
We hebben elkaar nooit iets verboden maar hebben altijd zelf ingezien dat het niet goed was voor die ander en dat het zo dus niet verder moest gaan
Nu wil ik juist hier niet daar over door gaan want dit was geen topic met opgeheven vinger maar het sluit wel even aan op waar we nu over praten, of een ander je tot keuze dwingt.
die dwang kan je voelen maar feitelijk kun je natuurlijk doorzetten wat je wil mits je maar bereid bent dan ook de uitkomst voor je relatie voor lief te nemen.
Wat ik merk is dat ik, omdat mijn partner mij die vrijheid liet, zelf inzag dat het te ver ging en het mijn beslissing was ergens mee te stoppen.
Als een partner je verbied gaat de ander vaak in verdediging, vind die dat er onrecht wordt gedaan aan diens gevoel, dat daar aan voorbij gegaan wordt,
Bij zowel mijn man als bij mij is er nooit een verbod geweest maar waren we het zelf die inzagen dat het te ver ging.
Als je alle ruimte krijgt en in feite alles mag en je ziet dan dat je partner het niet trekt dan krijg je vanuit die ruimte (zo ervaar ik althans) veel meer gevoel naar je partner toe, je ziet hoe die worstelt en dat wil je niet, en omdat je zelf geen duimbreed in de weg wordt gelegd zag ik veel meer in dat wat ik wilde te ver ging voor hem, ik wilde niet dat hij er aan onderdoor ging en het was dan mijn eigen vrije keus om die stap terug te doen.
andersom zag ik iets dergelijks ook bij hem.
We hebben elkaar nooit iets verboden maar hebben altijd zelf ingezien dat het niet goed was voor die ander en dat het zo dus niet verder moest gaan
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
vrijdag 11 mei 2012 om 17:32
Ik stel het nu ook wel aardig zwart-wit en weet dat het in de werkelijkheid niet altijd zo simpel is als ik het nu zeg.
Het komt ook wel een beetje doordat mijn nr 1 relatie toen totaal op was en ik er eigenlijk redelijk makkelijk een keuze in kon maken. Alleen zou ik gelukkiger worden dan samen met hem.
Ook hij had grote problemen, die hij trouwens meestal ontkende. Zijn problemen waren van een andere aard, achteraf meer richting borderline, vermoed ik.
Dat een relatie met een Asperger moeilijk is, weet ik van dichtbij en ik kan me dat ook echt wel goed voorstellen.
Die relaties zijn ook wel een stuk ingewikkelder dan 'normale' relaties, die eigenlijk soms al ingewikkeld genoeg zijn .
Ik kan de juiste woorden niet zo goed vinden, zit nu al een tijd na te denken, maar het komt er niet uit. Denk dat de eerste alinea van Doddie wel beschrijft wat ik bedoel.
Als de ene partner het nodig heeft om aanvulling te zoeken door een nr 2 te nemen, en zo 'compleet' te zijn, moet daar ergens eigenlijk ook ruimte zijn voor de nr 1 om hier een bewuste keuze voor te kunnen maken.
Maar ook ik wil niet met een vinger wijzen, want dat is hier ook zeker niet mijn bedoeling.
Het komt ook wel een beetje doordat mijn nr 1 relatie toen totaal op was en ik er eigenlijk redelijk makkelijk een keuze in kon maken. Alleen zou ik gelukkiger worden dan samen met hem.
Ook hij had grote problemen, die hij trouwens meestal ontkende. Zijn problemen waren van een andere aard, achteraf meer richting borderline, vermoed ik.
Dat een relatie met een Asperger moeilijk is, weet ik van dichtbij en ik kan me dat ook echt wel goed voorstellen.
Die relaties zijn ook wel een stuk ingewikkelder dan 'normale' relaties, die eigenlijk soms al ingewikkeld genoeg zijn .
Ik kan de juiste woorden niet zo goed vinden, zit nu al een tijd na te denken, maar het komt er niet uit. Denk dat de eerste alinea van Doddie wel beschrijft wat ik bedoel.
Als de ene partner het nodig heeft om aanvulling te zoeken door een nr 2 te nemen, en zo 'compleet' te zijn, moet daar ergens eigenlijk ook ruimte zijn voor de nr 1 om hier een bewuste keuze voor te kunnen maken.
Maar ook ik wil niet met een vinger wijzen, want dat is hier ook zeker niet mijn bedoeling.
vrijdag 11 mei 2012 om 18:37
quote:toppertje schreef op 10 mei 2012 @ 23:14:
Ik vroeg mij af....Janjurk,, waarom zit je op dat wachtbankje? (het lijkt mij dat je een harde kont ervan krijgt?)Ik zit misschien wel op het wachtbankje toppertje, zo voelt het voor mij alleen niet. Elke situatie is moeilijk en heeft zijn specifieke dingen zo ook bij nr 2. Ik doe verder gewoon mijn ding en zie nr 2 heel veel en daar genieten we erg van. Natuurlijk zou ik heel erg graag alles nu anders willen zien maar Keulen en Aken zijn ook niet op 1 dag gebouwd . Ik heb overigens helemaal geen harde kont van t zitten haha.
Ik vroeg mij af....Janjurk,, waarom zit je op dat wachtbankje? (het lijkt mij dat je een harde kont ervan krijgt?)Ik zit misschien wel op het wachtbankje toppertje, zo voelt het voor mij alleen niet. Elke situatie is moeilijk en heeft zijn specifieke dingen zo ook bij nr 2. Ik doe verder gewoon mijn ding en zie nr 2 heel veel en daar genieten we erg van. Natuurlijk zou ik heel erg graag alles nu anders willen zien maar Keulen en Aken zijn ook niet op 1 dag gebouwd . Ik heb overigens helemaal geen harde kont van t zitten haha.
vrijdag 11 mei 2012 om 19:50
janjurk, ik lees dat ondanks het feit dat het voor jou niet aanvoelt dat je op een wachtbankje zit, je het wel graag anders zou willen zien.
Hoe ziet jullie relatie er dan in jouw (natte) (sorry ben een beetje melig) droom uit?
Goed van je dat je de situatie, zoals hij nu is, niet als vervelend ervaart.
Hoe ziet jullie relatie er dan in jouw (natte) (sorry ben een beetje melig) droom uit?
Goed van je dat je de situatie, zoals hij nu is, niet als vervelend ervaart.
vrijdag 11 mei 2012 om 20:44
quote:doddie schreef op 11 mei 2012 @ 16:55:
Als je alle ruimte krijgt en in feite alles mag en je ziet dan dat je partner het niet trekt dan krijg je vanuit die ruimte (zo ervaar ik althans) veel meer gevoel naar je partner toe, je ziet hoe die worstelt en dat wil je niet, en omdat je zelf geen duimbreed in de weg wordt gelegd zag ik veel meer in dat wat ik wilde te ver ging voor hem, ik wilde niet dat hij er aan onderdoor ging en het was dan mijn eigen vrije keus om die stap terug te doen.
andersom zag ik iets dergelijks ook bij hem.
We hebben elkaar nooit iets verboden maar hebben altijd zelf ingezien dat het niet goed was voor die ander en dat het zo dus niet verder moest gaan
Wat zeg je dit ontzettend goed, Doddie. Als je vreemdgaat, en dus verzwijgt voor je partner, kun jede effecten negeren. De ander weet niets, dus die kan ook geen pijn tonen. Maar als je partner het wel weet, dan zie je zelf de pijn, die je veroorzaakt. Dan komt vanzelf de vraag of jouw genot het waard is dat die ander pijn krijgt. Het rechtstreekse effect van je eigen daden is meteen zichtbaar. Er is dan ook meteen aanleiding om samen te praten.
We swingen sinds een jaar of 10 en mijn man heeft een paar keer minnaressen gehad. Ik vond dat prima, ik kon het ook prima met de betreffende vrouwen vinden. Ik gunde het hem. Maar op het moment dat ik merkte dat het bij mij ging wringen, dan konden we daar ook meteen over praten. Het wringen ging dan trouwens nooit over de intimiteit of de gevoelens, maar heel basaal: de tijd die het kostte. Zeker toen de kinderen nog jonger waren, was de vrije tijd samen beperkt. Dus als er al jaloezie een rol speelde, dan was het jaloezie op de tijdsbesteding.
We hadden al die tijd de afspraak dat ik ook minnaars mocht hebben. Om een heleboel redenen was dat er tot voor kort nog nooit van gekomen. Een van de redenen was dat ik steeds avances van gebonden mannen vermeed, omdat ik me anders schuldig voelde naar zijn vrouw.
Tot ik onlangs opeens met een zakelijke relatie na een lange avondvergadering stond te zoenen.....geen idee waar dat gaat eindigen. Ik heb het wel direct tegen mijn man thuis verteld. Na het vertellen eindigde de avond trouwens in steamy sex, want mijn man vond het wel een enorm opwindende gedachte.
Als je alle ruimte krijgt en in feite alles mag en je ziet dan dat je partner het niet trekt dan krijg je vanuit die ruimte (zo ervaar ik althans) veel meer gevoel naar je partner toe, je ziet hoe die worstelt en dat wil je niet, en omdat je zelf geen duimbreed in de weg wordt gelegd zag ik veel meer in dat wat ik wilde te ver ging voor hem, ik wilde niet dat hij er aan onderdoor ging en het was dan mijn eigen vrije keus om die stap terug te doen.
andersom zag ik iets dergelijks ook bij hem.
We hebben elkaar nooit iets verboden maar hebben altijd zelf ingezien dat het niet goed was voor die ander en dat het zo dus niet verder moest gaan
Wat zeg je dit ontzettend goed, Doddie. Als je vreemdgaat, en dus verzwijgt voor je partner, kun jede effecten negeren. De ander weet niets, dus die kan ook geen pijn tonen. Maar als je partner het wel weet, dan zie je zelf de pijn, die je veroorzaakt. Dan komt vanzelf de vraag of jouw genot het waard is dat die ander pijn krijgt. Het rechtstreekse effect van je eigen daden is meteen zichtbaar. Er is dan ook meteen aanleiding om samen te praten.
We swingen sinds een jaar of 10 en mijn man heeft een paar keer minnaressen gehad. Ik vond dat prima, ik kon het ook prima met de betreffende vrouwen vinden. Ik gunde het hem. Maar op het moment dat ik merkte dat het bij mij ging wringen, dan konden we daar ook meteen over praten. Het wringen ging dan trouwens nooit over de intimiteit of de gevoelens, maar heel basaal: de tijd die het kostte. Zeker toen de kinderen nog jonger waren, was de vrije tijd samen beperkt. Dus als er al jaloezie een rol speelde, dan was het jaloezie op de tijdsbesteding.
We hadden al die tijd de afspraak dat ik ook minnaars mocht hebben. Om een heleboel redenen was dat er tot voor kort nog nooit van gekomen. Een van de redenen was dat ik steeds avances van gebonden mannen vermeed, omdat ik me anders schuldig voelde naar zijn vrouw.
Tot ik onlangs opeens met een zakelijke relatie na een lange avondvergadering stond te zoenen.....geen idee waar dat gaat eindigen. Ik heb het wel direct tegen mijn man thuis verteld. Na het vertellen eindigde de avond trouwens in steamy sex, want mijn man vond het wel een enorm opwindende gedachte.
vrijdag 11 mei 2012 om 20:52
Dat is zeker een gevolg, je wordt al snel met de vraag geconfronteerd of het je dat allemaal wel waard is.
Maar wat ik ook mee wilde zeggen is dat als je tegen verbieden aanloopt je veel meer in een strijd met elkaar komt en je meer zult opkomen voor je eigen belang. Die verdedig je dan.
Omdat ik niet hoefde te strijden voor mijn wens (ik mocht het tenslotte) was er meer ruimte om te zien wat ik ermee aanrichtte. En dan krijgt de leuke kant al snel ook die keerzijde.
Maar wat ik ook mee wilde zeggen is dat als je tegen verbieden aanloopt je veel meer in een strijd met elkaar komt en je meer zult opkomen voor je eigen belang. Die verdedig je dan.
Omdat ik niet hoefde te strijden voor mijn wens (ik mocht het tenslotte) was er meer ruimte om te zien wat ik ermee aanrichtte. En dan krijgt de leuke kant al snel ook die keerzijde.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
vrijdag 11 mei 2012 om 23:58
quote:broekrok schreef op 09 mei 2012 @ 20:01:
@ Marjo
Met mij gaat het wel aardig. Ik moet nodig een minnaar en daar wil ik dan ook best verliefd op worden....
De man hier heeft onlangs na ruim 25 jaar samenzijn plots van één op andere dag laten weten te vertrekken.
Hij wilde geen motor, geen snor en ook zijn haar niet laten groeien. Ik dacht nog dat dat misschien een oplossing zou kunnen zijn
Meen je niet! Pffff zomaar ineens?
Heel veel sterkte voor jou!
Alles is vergankelijk, lieve mensen. Ook de liefde en de lust!
@ Marjo
Met mij gaat het wel aardig. Ik moet nodig een minnaar en daar wil ik dan ook best verliefd op worden....
De man hier heeft onlangs na ruim 25 jaar samenzijn plots van één op andere dag laten weten te vertrekken.
Hij wilde geen motor, geen snor en ook zijn haar niet laten groeien. Ik dacht nog dat dat misschien een oplossing zou kunnen zijn
Meen je niet! Pffff zomaar ineens?
Heel veel sterkte voor jou!
Alles is vergankelijk, lieve mensen. Ook de liefde en de lust!
zaterdag 12 mei 2012 om 00:14
quote:Rooss4 schreef op 11 mei 2012 @ 17:39:
Als de ene partner het nodig heeft om aanvulling te zoeken door een nr 2 te nemen, en zo 'compleet' te zijn, moet daar ergens eigenlijk ook ruimte zijn voor de nr 1 om hier een bewuste keuze voor te kunnen maken.
Ben ik het helemaal mee eens.
Is het deels ook niet aan de partner om in te schatten of dat wel zo 'nodig' is? Zeker in combinatie met Asperger, is het niet aan de orde dat nr1 zich niet compleet voelt in de relatie. Voor veel aspergers is een relatie ansich al amper te behappen.
Roos jij geeft afhankelijkheid aan als aspect van het asperger zijn. Het tegendeel is waar, bij volwassen aspergers is juist het merendeel een rasechte 'einzelganger' ze vragen niet om hulp, weten zelf hoe alles het beste voor hen werkt, zien alleen niet in hoe dat van invloed is op degene om hen heen.. Een relatie is niet zomaar vanzelfsprekend voor een asperger, natuurlijk zijn er velen bij wie de diagnose in een laat stadium ontdekt wordt, en dan hebben ze al een gezin. Maar kijkend naar de 'typical asperger' zie je dat velen van hen single zijn.
Mijn nr1 was daarin het zelfde, tot ver in de 30 was hij er van overtuigd dat alleen zijn, niet eens latten, voor hem beter was. Er zou niemand passen bij zijn leven.. Ik ben de eerste die er doorheen brak. Ik heb niet bewust gekozen voor iemand met Asperger, wij kwamen er jaren later pas achter, maar de signalen waren er overduidelijk. Voor mensen met Asperger is een nr2 moeilijk te behappen. De nr2 van hun eigen nr1 wel te verstaan.. maar zelf een nr2 zal niet in hun leven passen...
Als de ene partner het nodig heeft om aanvulling te zoeken door een nr 2 te nemen, en zo 'compleet' te zijn, moet daar ergens eigenlijk ook ruimte zijn voor de nr 1 om hier een bewuste keuze voor te kunnen maken.
Ben ik het helemaal mee eens.
Is het deels ook niet aan de partner om in te schatten of dat wel zo 'nodig' is? Zeker in combinatie met Asperger, is het niet aan de orde dat nr1 zich niet compleet voelt in de relatie. Voor veel aspergers is een relatie ansich al amper te behappen.
Roos jij geeft afhankelijkheid aan als aspect van het asperger zijn. Het tegendeel is waar, bij volwassen aspergers is juist het merendeel een rasechte 'einzelganger' ze vragen niet om hulp, weten zelf hoe alles het beste voor hen werkt, zien alleen niet in hoe dat van invloed is op degene om hen heen.. Een relatie is niet zomaar vanzelfsprekend voor een asperger, natuurlijk zijn er velen bij wie de diagnose in een laat stadium ontdekt wordt, en dan hebben ze al een gezin. Maar kijkend naar de 'typical asperger' zie je dat velen van hen single zijn.
Mijn nr1 was daarin het zelfde, tot ver in de 30 was hij er van overtuigd dat alleen zijn, niet eens latten, voor hem beter was. Er zou niemand passen bij zijn leven.. Ik ben de eerste die er doorheen brak. Ik heb niet bewust gekozen voor iemand met Asperger, wij kwamen er jaren later pas achter, maar de signalen waren er overduidelijk. Voor mensen met Asperger is een nr2 moeilijk te behappen. De nr2 van hun eigen nr1 wel te verstaan.. maar zelf een nr2 zal niet in hun leven passen...
zaterdag 12 mei 2012 om 00:18
quote:aphrodite schreef op 11 mei 2012 @ 14:35:
De relatie tussen mij en mijn partner is waardevol maar 'beperkt'. Die beperking maakt niet dat ik minder van mijn partner hou maar in een 'normale' relatie is er meer uitwisseling van (positieve) energie. In onze situatie is deze uitwisseling niet evenwichtig verdeeld.
Ik snap dat dit een warrig en wellicht te complex verhaal voor velen is. Geloof me, dit is een verhaal over liefde en veel minder over egoistisch gedrag dan sommigen misschien denken.Warrig? Nee by far een van de meest duidelijke uitspraken.. Ik had het niet beter kunnen verwoorden..
De relatie tussen mij en mijn partner is waardevol maar 'beperkt'. Die beperking maakt niet dat ik minder van mijn partner hou maar in een 'normale' relatie is er meer uitwisseling van (positieve) energie. In onze situatie is deze uitwisseling niet evenwichtig verdeeld.
Ik snap dat dit een warrig en wellicht te complex verhaal voor velen is. Geloof me, dit is een verhaal over liefde en veel minder over egoistisch gedrag dan sommigen misschien denken.Warrig? Nee by far een van de meest duidelijke uitspraken.. Ik had het niet beter kunnen verwoorden..
zaterdag 12 mei 2012 om 00:22
zaterdag 12 mei 2012 om 00:24
zaterdag 12 mei 2012 om 00:25
Nee Sense, ik vind het niet aan de partner om in te schatten of dat zo nodig is. Volwassen mensen mogen immer zelf hun eigen keuzes maken, ongeacht hoe of wat. Een keuze ontnemen is iemand niet 100% serieus nemen...
En in jouw geval hééft je partner een bewuste keuze kunnen maken. In het geval van Aphro eigenlijk ook, al is dat geen bevredigende keuze voor haar.
Dat beroep doen op nodig zijn is wellicht de verklutsing tussen auti mam en auti partner. Al denk ik zomaar.. dat ik zonder het te weten ook heel lang auti partner ben geweest. En er wel degelijk een beroep is gedaan op nodig zijn.. alleen op een ander vlak wellicht dan we in eerste instantie denken.
En in jouw geval hééft je partner een bewuste keuze kunnen maken. In het geval van Aphro eigenlijk ook, al is dat geen bevredigende keuze voor haar.
Dat beroep doen op nodig zijn is wellicht de verklutsing tussen auti mam en auti partner. Al denk ik zomaar.. dat ik zonder het te weten ook heel lang auti partner ben geweest. En er wel degelijk een beroep is gedaan op nodig zijn.. alleen op een ander vlak wellicht dan we in eerste instantie denken.
zaterdag 12 mei 2012 om 00:26
zaterdag 12 mei 2012 om 00:30
quote:Rooss4 schreef op 12 mei 2012 @ 00:25:
Nee Sense, ik vind het niet aan de partner om in te schatten of dat zo nodig is. Volwassen mensen mogen immer zelf hun eigen keuzes maken, ongeacht hoe of wat. Een keuze ontnemen is iemand niet 100% serieus nemen...
En in jouw geval hééft je partner een bewuste keuze kunnen maken. In het geval van Aphro eigenlijk ook, al is dat geen bevredigende keuze voor haar.
Dat beroep doen op nodig zijn is wellicht de verklutsing tussen auti mam en auti partner. Al denk ik zomaar.. dat ik zonder het te weten ook heel lang auti partner ben geweest. En er wel degelijk een beroep is gedaan op nodig zijn.. alleen op een ander vlak wellicht dan we in eerste instantie denken.
Die keuze is een heel andere keuze dan waar jij het mee eens was Roos
Jij had het over de keuze of de nr1 er ook een nr2 bij zou kunnen nemen.. Dat is heel wat anders dan de keuze die mijn nr1 had, namelijk de keuze of hij met mij verder wilde. Natuurlijk heeft hij die keuze wel, en kan ik die keuze nooit voor hem maken. Echter kan ik wel inschatten of mijn nr1 de keuze voor een nr2 wil maken.
Verder ga je nu over op 'Auti' en in het autisme spectrum zijn zoveel verschillen dat je daarmee niet allen over 1 kam kunt scheren. Elk onderdeel van het spectrum heeft zo zijn eigen kenmerken.. Wij kunnen daarom ook met grote zekerheid zeggen dat nr1 Asperger heeft. Dit in tegenstelling tot PDD NOS of ADD, waarbij de kenmerken vaak wat genuanceerder zijn.
Voor een 'gemiddelde' asperger, met de klassieke asperger kenmerken is een nr1 relatie ontzettend moeilijk en iets wat vaak niet in hun patroon past. Ik zie dat, achteraf gezien ook erg goed terug in de eerste jaren in onze relatie...
Nee Sense, ik vind het niet aan de partner om in te schatten of dat zo nodig is. Volwassen mensen mogen immer zelf hun eigen keuzes maken, ongeacht hoe of wat. Een keuze ontnemen is iemand niet 100% serieus nemen...
En in jouw geval hééft je partner een bewuste keuze kunnen maken. In het geval van Aphro eigenlijk ook, al is dat geen bevredigende keuze voor haar.
Dat beroep doen op nodig zijn is wellicht de verklutsing tussen auti mam en auti partner. Al denk ik zomaar.. dat ik zonder het te weten ook heel lang auti partner ben geweest. En er wel degelijk een beroep is gedaan op nodig zijn.. alleen op een ander vlak wellicht dan we in eerste instantie denken.
Die keuze is een heel andere keuze dan waar jij het mee eens was Roos
Jij had het over de keuze of de nr1 er ook een nr2 bij zou kunnen nemen.. Dat is heel wat anders dan de keuze die mijn nr1 had, namelijk de keuze of hij met mij verder wilde. Natuurlijk heeft hij die keuze wel, en kan ik die keuze nooit voor hem maken. Echter kan ik wel inschatten of mijn nr1 de keuze voor een nr2 wil maken.
Verder ga je nu over op 'Auti' en in het autisme spectrum zijn zoveel verschillen dat je daarmee niet allen over 1 kam kunt scheren. Elk onderdeel van het spectrum heeft zo zijn eigen kenmerken.. Wij kunnen daarom ook met grote zekerheid zeggen dat nr1 Asperger heeft. Dit in tegenstelling tot PDD NOS of ADD, waarbij de kenmerken vaak wat genuanceerder zijn.
Voor een 'gemiddelde' asperger, met de klassieke asperger kenmerken is een nr1 relatie ontzettend moeilijk en iets wat vaak niet in hun patroon past. Ik zie dat, achteraf gezien ook erg goed terug in de eerste jaren in onze relatie...
zaterdag 12 mei 2012 om 00:31
nee dank je.........wijven die mannen van een ander neuken...ga ik geen woorden aan vuil maken.....het is te triest voor woorden dat jullie je eigen kerels niet kunnen vinden......
helaas heb ik van dichtbij meegemaakt hoe pijnlijk het kan zijn als een partner vreemd gaat....
ga vooral op deze voet verder......trieste wijven zijn jullie!
sloeries
helaas heb ik van dichtbij meegemaakt hoe pijnlijk het kan zijn als een partner vreemd gaat....
ga vooral op deze voet verder......trieste wijven zijn jullie!
sloeries
zaterdag 12 mei 2012 om 00:31
quote:kersjek schreef op 12 mei 2012 @ 00:26:
@sensuel DJa he? hoef je niet te lopen zeiken en zelfmedelijden te hebben!! je weet niet wat je iemand aandoet....ik haat wijven die zo zielig zijn omdat ze de man niet voor zichzelf hebben......eigen schuld! Jij bent zeker ook zo n zielig geval die een man van een ander moet neuken?
Ja natuurlijk neuk ik de man van een andere vrouw!.. zo vaak en zo hard mogelijk
Daarom schrijf ik hier toch ook.. Oelewapper!...
Maar weet je.. ik hoef hem niet voor mezelf..
@sensuel DJa he? hoef je niet te lopen zeiken en zelfmedelijden te hebben!! je weet niet wat je iemand aandoet....ik haat wijven die zo zielig zijn omdat ze de man niet voor zichzelf hebben......eigen schuld! Jij bent zeker ook zo n zielig geval die een man van een ander moet neuken?
Ja natuurlijk neuk ik de man van een andere vrouw!.. zo vaak en zo hard mogelijk
Daarom schrijf ik hier toch ook.. Oelewapper!...
Maar weet je.. ik hoef hem niet voor mezelf..
zaterdag 12 mei 2012 om 00:42
Zo las ik het niet Roos, en vandaar ook mijn antwoord. Er is al eerder ook aangegeven dat je het recht niet zou hebben om bepaalde keuzes voor je nr1 te maken.. Juist als er Asperger of autisme in het spel is, ligt dat wat genuanceerder.
We moeten ook niet vergeten dat we niet alle situaties over 1 kam kunnen scheren. Zelfs al komt de situatie van mij zo overeen met die van Aphro... dan nog zijn er heel veel verschillen..
We moeten ook niet vergeten dat we niet alle situaties over 1 kam kunnen scheren. Zelfs al komt de situatie van mij zo overeen met die van Aphro... dan nog zijn er heel veel verschillen..
