Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
maandag 31 maart 2008 om 14:09
maandag 31 maart 2008 om 17:12
quote:dubiootje schreef op 31 maart 2008 @ 13:07:
Hé meiden, geen zorgen over VK. Haar ex leest hier mee, that's all.
En gek genoeg is dat precies de reden waarom ik me wel zorgen maak.
En wel hierover: de nu uitgevoerde aktie van VK geeft aan dat ze zich dus nog steeds door hem laat manipuleren en chanteren. Dat ze dus nog helemaal niet vrij is. En door zich nu hiervan af te sluiten raakt ze een belangrijk hulpkanaal kwijt. En opnieuw raakt ze hierdoor geisoleerd, dat is wat mij beangstigd in dit hele gebeuren.
En dat die ex hier mee leest, laat hem, misschien steekt hij er iets van op voor een volgende relatie! Vooral over hoe je dus niet met je partner om moet gaan.
Hé meiden, geen zorgen over VK. Haar ex leest hier mee, that's all.
En gek genoeg is dat precies de reden waarom ik me wel zorgen maak.
En wel hierover: de nu uitgevoerde aktie van VK geeft aan dat ze zich dus nog steeds door hem laat manipuleren en chanteren. Dat ze dus nog helemaal niet vrij is. En door zich nu hiervan af te sluiten raakt ze een belangrijk hulpkanaal kwijt. En opnieuw raakt ze hierdoor geisoleerd, dat is wat mij beangstigd in dit hele gebeuren.
En dat die ex hier mee leest, laat hem, misschien steekt hij er iets van op voor een volgende relatie! Vooral over hoe je dus niet met je partner om moet gaan.
maandag 31 maart 2008 om 17:41
quote:misax schreef op 31 maart 2008 @ 12:33:
[...]
Hier ook een trouwe meelezer en ook ik maak me zorgen. In het mod.topic staat een spoedoproepje van haar. Daarna zijn al haar postings (ook in dit topic verwijderd).
Voor de rest van de dames hier: Respect!! Ik lees hier heel veel liefde wijsheid en begrip. Heel bijzonder om te lezen hoe mensen hier elkaar helpen, maar ook de ander in haar waarde laten. Daar kan de rest van dit forum nog heel veel van leren!
Liefs MisaxDank je wel Misax, lief van je. Lees je mee uit belangstelling of heb je ervaring met mannen zoals die van ons? Je weet dat je van harte uitgenodigd bent om mee te schrijven he, als je er behoefte aan hebt.....?
[...]
Hier ook een trouwe meelezer en ook ik maak me zorgen. In het mod.topic staat een spoedoproepje van haar. Daarna zijn al haar postings (ook in dit topic verwijderd).
Voor de rest van de dames hier: Respect!! Ik lees hier heel veel liefde wijsheid en begrip. Heel bijzonder om te lezen hoe mensen hier elkaar helpen, maar ook de ander in haar waarde laten. Daar kan de rest van dit forum nog heel veel van leren!
Liefs MisaxDank je wel Misax, lief van je. Lees je mee uit belangstelling of heb je ervaring met mannen zoals die van ons? Je weet dat je van harte uitgenodigd bent om mee te schrijven he, als je er behoefte aan hebt.....?
maandag 31 maart 2008 om 18:53
maandag 31 maart 2008 om 19:23
hallo,
Net wat zonlicht schrijft, ze laat zich misschien nog manipuleren of chanteren....misschien ook niet, maar voelt ze zich niet vrij om te schrijven wat zij wil, ongeacht of haar ex hier leest. Dat betekent dat ze nog niet los is van hem. Misschien onbewust,maar kan je nagaan hoe ze zich naar zijn gedragingen is gaan gedragen in al die jaren. Het is net als bij een sekte zijn. Dan denk je ook dat je uit vrije wil daar bent. En dat je achter de ideeen van de sekte staat. Zo zal VK denk ik nog steeds rekening houden met ex. Al denkt ze dat ze wat meer los is van hem.
Ik hoop in ieder geval dat ze nog meeleest, want ook daar leer je van en komt ze een stukje verder mee. Het helpt wellicht om niet terug te vallen.
Dus VK, als je leest.....Sterkte meid met je weg naar een vrij leven.....Ik hoop dat je snel sterk genoeg bent om hier gewoon weer te komen schrijven en te merken dat het er niet meer toe doet dat hij wel of niet mee leest.
Liefs Elfje
Net wat zonlicht schrijft, ze laat zich misschien nog manipuleren of chanteren....misschien ook niet, maar voelt ze zich niet vrij om te schrijven wat zij wil, ongeacht of haar ex hier leest. Dat betekent dat ze nog niet los is van hem. Misschien onbewust,maar kan je nagaan hoe ze zich naar zijn gedragingen is gaan gedragen in al die jaren. Het is net als bij een sekte zijn. Dan denk je ook dat je uit vrije wil daar bent. En dat je achter de ideeen van de sekte staat. Zo zal VK denk ik nog steeds rekening houden met ex. Al denkt ze dat ze wat meer los is van hem.
Ik hoop in ieder geval dat ze nog meeleest, want ook daar leer je van en komt ze een stukje verder mee. Het helpt wellicht om niet terug te vallen.
Dus VK, als je leest.....Sterkte meid met je weg naar een vrij leven.....Ik hoop dat je snel sterk genoeg bent om hier gewoon weer te komen schrijven en te merken dat het er niet meer toe doet dat hij wel of niet mee leest.
Liefs Elfje
maandag 31 maart 2008 om 22:57
Elfje, goede vergelijking met die sekte. Je denkt inderdaad dat je vrij bent, maar ondertussen...
Elmervrouw, mooi citaat en heel erg waar!
Hier is alles rustig. Het was zelfs te rustig want ik heb ruim een dag zonder telefoonverbinding (en dus ook zonder internet) gezeten. Ben blij dat ik hier weer kan lezen!
Elmervrouw, mooi citaat en heel erg waar!
Hier is alles rustig. Het was zelfs te rustig want ik heb ruim een dag zonder telefoonverbinding (en dus ook zonder internet) gezeten. Ben blij dat ik hier weer kan lezen!
dinsdag 1 april 2008 om 15:40
Ik snap je Zon, maar mij is wel duidelijk dat VK heel anders reageerde dan een tijdje geleden. Ze is echt veel minder bezig met hem en veel meer met haar. Ik kan me er wel iets bij voorstellen dat ze het onprettig vindt dat haar ex hier al haar overpeinzingen kan lezen. Het is een beetje alsof iemand je dagboek leest, je hebt die zaken geschreven in de veronderstelling dat niemand (die je kent) ze gaat lezen. Ik zou in dat geval mijn dagboek ook op slot doen en verstoppen, om de vergelijking maar door te trekken. Ik hoop wel dat VK weer komt meeschrijven, want het is en blijft inderdaad een goed steun- en adviespunt
Die vergelijking met een sekte vind ik echt briljant Elfje
Mis je ons zelfs na één dag al Rabo?
Iseo, hoe is het met jou lieve schat?
Zo, nu ga ik maar weer eens mijn advocaten aanschrijven
liefs,
dubio
Die vergelijking met een sekte vind ik echt briljant Elfje
Mis je ons zelfs na één dag al Rabo?
Iseo, hoe is het met jou lieve schat?
Zo, nu ga ik maar weer eens mijn advocaten aanschrijven
liefs,
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 1 april 2008 om 16:24
Hee Dubio
ik snap die kant van het verhaal ook heel goed hoor! Het is voor mij ook een reden om hier niet alles te plaatsen! Het kan gewoon niet, juist omdat je niet weet wie er mee leest en het kan toch gebeuren dat je identiteit bekend raakt. Iets wat in mijn geval zeker meespeelt met die ogen en oren op steeltjes in mijn eigen huis. Ik hoop dat ze gauw de moed weer vind om hier wel mee te posten zodat we haar kunnen steunen. Want ze zal nog veel steun nodig zijn.
Succes met het aansporen van je advocaten!
die vergelijking met een sekte vind ik ook formibidabel. Heel goed gevonden Elfje.
ik snap die kant van het verhaal ook heel goed hoor! Het is voor mij ook een reden om hier niet alles te plaatsen! Het kan gewoon niet, juist omdat je niet weet wie er mee leest en het kan toch gebeuren dat je identiteit bekend raakt. Iets wat in mijn geval zeker meespeelt met die ogen en oren op steeltjes in mijn eigen huis. Ik hoop dat ze gauw de moed weer vind om hier wel mee te posten zodat we haar kunnen steunen. Want ze zal nog veel steun nodig zijn.
Succes met het aansporen van je advocaten!
die vergelijking met een sekte vind ik ook formibidabel. Heel goed gevonden Elfje.
dinsdag 1 april 2008 om 16:42
quote:eleonora schreef op 31 maart 2008 @ 17:41:
[...]
Dank je wel Misax, lief van je. Lees je mee uit belangstelling of heb je ervaring met mannen zoals die van ons? Je weet dat je van harte uitgenodigd bent om mee te schrijven he, als je er behoefte aan hebt.....?
Hoi Eleonora,
Gelukkig niet kan ik volmondig zeggen. Toch zijn er wel dingen herkenbaar; met name de strijd om erachter te komen dat bepaalde dingen in een relatie echt niet aan jou liggen, ook al wordt je dat keer op keer vertelt. Het eindeloos vechten, hopen en investeren terwijl je diep in je hart wel weet dat het eigenlijk geen enkele zin heeft. Kortom jezelf op alle fronten voorbij lopen. Dat herken ik hier wel, maar ik heb me nooit onveilig gevoeld binnen mijn vorige relatie, wel heel erg alleen en onbegrepen. Ik heb VK op haar andere topic ook steeds gevolgd dus "ken" haar geschiedenis een beetje. Raar hoe volslagen vreemden dan toch op een bepaald manier voor je gaan leven. Fijn dat zij en heel veel andere vrouwen hier een luisterend oor en herkenning kunnen vinden.
Keep up the good work!!
Liefs Misax
[...]
Dank je wel Misax, lief van je. Lees je mee uit belangstelling of heb je ervaring met mannen zoals die van ons? Je weet dat je van harte uitgenodigd bent om mee te schrijven he, als je er behoefte aan hebt.....?
Hoi Eleonora,
Gelukkig niet kan ik volmondig zeggen. Toch zijn er wel dingen herkenbaar; met name de strijd om erachter te komen dat bepaalde dingen in een relatie echt niet aan jou liggen, ook al wordt je dat keer op keer vertelt. Het eindeloos vechten, hopen en investeren terwijl je diep in je hart wel weet dat het eigenlijk geen enkele zin heeft. Kortom jezelf op alle fronten voorbij lopen. Dat herken ik hier wel, maar ik heb me nooit onveilig gevoeld binnen mijn vorige relatie, wel heel erg alleen en onbegrepen. Ik heb VK op haar andere topic ook steeds gevolgd dus "ken" haar geschiedenis een beetje. Raar hoe volslagen vreemden dan toch op een bepaald manier voor je gaan leven. Fijn dat zij en heel veel andere vrouwen hier een luisterend oor en herkenning kunnen vinden.
Keep up the good work!!
Liefs Misax
misax wijzigde dit bericht op 01-04-2008 16:44
Reden: kleine toevoeging
Reden: kleine toevoeging
% gewijzigd
dinsdag 1 april 2008 om 20:15
Mocht Mannetje Klets nog bijlezen, je bent van harte welkom om hier te schrijven.
Maar het is zoals Dubio schrijft, alsof iemand je dagboek heeft door zitten lezen. Eigenlijk meer dan dat, het is moeilijk te omschrijven omdat hier ook de wisselwerking met diverse mensen bij komt kijken. Er komen ook emoties van andere mensen los, er is een grote bezorgdheid van een groep onbekende vrouwen. Maar diezelfde vrouwen lopen elkaar straal voorbij op straat omdat ze elkaar niet kennen. Wel elkaars diepste geheimen en angsten, maar elkaars gezicht niet.
Maar het is zoals Dubio schrijft, alsof iemand je dagboek heeft door zitten lezen. Eigenlijk meer dan dat, het is moeilijk te omschrijven omdat hier ook de wisselwerking met diverse mensen bij komt kijken. Er komen ook emoties van andere mensen los, er is een grote bezorgdheid van een groep onbekende vrouwen. Maar diezelfde vrouwen lopen elkaar straal voorbij op straat omdat ze elkaar niet kennen. Wel elkaars diepste geheimen en angsten, maar elkaars gezicht niet.
dinsdag 1 april 2008 om 20:44
[quote]misax schreef op 01 april 2008 @ 16:42:
[...]
Dat herken ik hier wel, maar ik heb me nooit onveilig gevoeld binnen mijn vorige relatie, wel heel erg alleen en onbegrepen.
Dank voor je lieve complimenten Misax. Ik ben ook trots op ons topic
Ik heb me ook nooit echt onveilig gevoeld in mijn relatie. Bij anderen was dat wel zo, maar het gaat hier meer in het algemeen juist over relaties die steeds meer scheefgroeien, waarin je op een bepaald moment jezelf niet meer kan zijn en je in patronen vervalt die dat nog versterken.
Onveilig. Ja, misschien was ik dat wel, maar dat was vooral omdát ik mezelf niet mocht zijn en mijn persoonlijkheid stukje voor stukje werd afgebroken. Dat voelde niet veilig nee.
liefs,
dubio
PS MK leest hier ongetwijfeld gretig mee, maar ik raad hem aan niet mee te schrijven
[...]
Dat herken ik hier wel, maar ik heb me nooit onveilig gevoeld binnen mijn vorige relatie, wel heel erg alleen en onbegrepen.
Dank voor je lieve complimenten Misax. Ik ben ook trots op ons topic
Ik heb me ook nooit echt onveilig gevoeld in mijn relatie. Bij anderen was dat wel zo, maar het gaat hier meer in het algemeen juist over relaties die steeds meer scheefgroeien, waarin je op een bepaald moment jezelf niet meer kan zijn en je in patronen vervalt die dat nog versterken.
Onveilig. Ja, misschien was ik dat wel, maar dat was vooral omdát ik mezelf niet mocht zijn en mijn persoonlijkheid stukje voor stukje werd afgebroken. Dat voelde niet veilig nee.
liefs,
dubio
PS MK leest hier ongetwijfeld gretig mee, maar ik raad hem aan niet mee te schrijven
Ga in therapie!
woensdag 2 april 2008 om 10:04
woensdag 2 april 2008 om 11:13
Ben eigenlijk ook wel benieuwd met wat voor input hij zal komen. Niet dat ik ook maar denk dat VK onwaarheden heeft verteld. Dat totaal niet.
De scheiding was voor mij totaal niet erg volgens mijn ex. Ik had vrienden en familie en hij helemaal niemand.
Toevallig is de kogel net door de kerk scheidingsgewijs bij een vriendin van een vriendin.Al heel lang getrouwd met een man, die leugen op leugen op leugen vertelde. Omdat zij zeer gesteld is op een goed leven in materiele zin heeft ze het zo lang uitgehouden bij hem. Maar inmiddels zijn de schulden niet torenhoog, maar nog vele malen hoger. Eigenlijk gaat dit over echt bizarre bedragen.
De emotionele armoede en de continue stroom van leugens dat morgen de deal rond is en ze schathemeltje rijk zijn hebben haar totaal uitgemergeld. En nu, nu is ze getuige van zijn terreur zodat zij zich vooral erg schuldig moet gaan voelen.
In haar geval, net als iedere andere situatie geldt dat er 2 kanten aan een verhaal zijn. De vrouw in kwestie had nooit zo lang moeten blijven omdat zij hoopte op betere (lees rijkere) tijden. Geld maakt niet gelukkig, maar een gebrek aan geld maakt wel ongelukkig. Hij zal een totaal ander verhaal ophangen, omdat hij eigenlijk al zo ontzettend lang verhaaltjes ophangt tegen iedereen, dat hij zelf nog het minste weet wat waarheid is.
Maar volgens deze man is er voor deze vrouw geen scheidingsverdriet. Hij gaat gemakshalve even voorbij aan 19 jaar huwelijk wat in stand gehouden werd door leugens van zijn kant.
De scheiding was voor mij totaal niet erg volgens mijn ex. Ik had vrienden en familie en hij helemaal niemand.
Toevallig is de kogel net door de kerk scheidingsgewijs bij een vriendin van een vriendin.Al heel lang getrouwd met een man, die leugen op leugen op leugen vertelde. Omdat zij zeer gesteld is op een goed leven in materiele zin heeft ze het zo lang uitgehouden bij hem. Maar inmiddels zijn de schulden niet torenhoog, maar nog vele malen hoger. Eigenlijk gaat dit over echt bizarre bedragen.
De emotionele armoede en de continue stroom van leugens dat morgen de deal rond is en ze schathemeltje rijk zijn hebben haar totaal uitgemergeld. En nu, nu is ze getuige van zijn terreur zodat zij zich vooral erg schuldig moet gaan voelen.
In haar geval, net als iedere andere situatie geldt dat er 2 kanten aan een verhaal zijn. De vrouw in kwestie had nooit zo lang moeten blijven omdat zij hoopte op betere (lees rijkere) tijden. Geld maakt niet gelukkig, maar een gebrek aan geld maakt wel ongelukkig. Hij zal een totaal ander verhaal ophangen, omdat hij eigenlijk al zo ontzettend lang verhaaltjes ophangt tegen iedereen, dat hij zelf nog het minste weet wat waarheid is.
Maar volgens deze man is er voor deze vrouw geen scheidingsverdriet. Hij gaat gemakshalve even voorbij aan 19 jaar huwelijk wat in stand gehouden werd door leugens van zijn kant.
woensdag 2 april 2008 om 14:38
hallo,
Om even terug te komen over het lezen van de verhalen hier door iemand waarvan je niet wilt dat hij of zij het leest....Ik snap dat helemaal. Ik kan me goed voorstellen dat VK hier niet meer schrijft omdat hij zijn neus zo nodig in zaken moet steken waar hij niets te zoeken heeft. Dat is voor mij eigenlijk ook de reden dat ik hier een paar weken geleden een bericht heb weggehaald en niet zo vaak meer van me af schrijf. Het lijkt me verschrikkelijk als mijn man mijn verhalen zou herkennen en dus zal lezen wat ik wel en wat ik niet voel. dat is ook de reden geweest om me bij hyves van de bepaalde privé site te verwijderen. Je kan namelijk wel via mijn hyves zo op die site komen. En aangezien mijn hyves altijd open staat hier, dus met wachtwoord ben ik bang dat ie toch op een dag die site zal zien en daar gaat lezen.
Het is wel jammer dat je dan niet altijd even je hart kan luchten op de momenten dat je het zo nodig hebt. Maar je moet de dingen dan tegen over elkaar gaan afwegen.
En het klinkt misschien heel stom wat ik nu ga tiepen na bovenstaande.....het gaat eigenlijk wel lekker nu hier thuis. We hebben veel lol, kunnen goed praten, kunnen ook ruzie of een meningsverschil hebben op een gelijkwaardige manier. Alleen komt bij mij soms het duveltje uit dat bekende doosje weer omhoog met de twijfels en verwarde gevoelens omdat het verleden soms weer op komt zetten. Ik kan dat dan ook wel weer aangeven bij mijn man, en dan praten we er weer over, maar toch, je hart luchten hier op dit forum of bij de hyves, bij eigenlijk onbekenden, was zo fijn voor mij. Maar ik vind dan ook dat dat hem niets aangaat, daarom schrijf ik niet zo vaak meer.
Ik lees hier wel, altijd, ik kan het hier niet helemaal loslaten. En soms, zoals nu, en een paar dagen geleden, tiep ik hier toch een reactie neer.
Om even terug te komen over het lezen van de verhalen hier door iemand waarvan je niet wilt dat hij of zij het leest....Ik snap dat helemaal. Ik kan me goed voorstellen dat VK hier niet meer schrijft omdat hij zijn neus zo nodig in zaken moet steken waar hij niets te zoeken heeft. Dat is voor mij eigenlijk ook de reden dat ik hier een paar weken geleden een bericht heb weggehaald en niet zo vaak meer van me af schrijf. Het lijkt me verschrikkelijk als mijn man mijn verhalen zou herkennen en dus zal lezen wat ik wel en wat ik niet voel. dat is ook de reden geweest om me bij hyves van de bepaalde privé site te verwijderen. Je kan namelijk wel via mijn hyves zo op die site komen. En aangezien mijn hyves altijd open staat hier, dus met wachtwoord ben ik bang dat ie toch op een dag die site zal zien en daar gaat lezen.
Het is wel jammer dat je dan niet altijd even je hart kan luchten op de momenten dat je het zo nodig hebt. Maar je moet de dingen dan tegen over elkaar gaan afwegen.
En het klinkt misschien heel stom wat ik nu ga tiepen na bovenstaande.....het gaat eigenlijk wel lekker nu hier thuis. We hebben veel lol, kunnen goed praten, kunnen ook ruzie of een meningsverschil hebben op een gelijkwaardige manier. Alleen komt bij mij soms het duveltje uit dat bekende doosje weer omhoog met de twijfels en verwarde gevoelens omdat het verleden soms weer op komt zetten. Ik kan dat dan ook wel weer aangeven bij mijn man, en dan praten we er weer over, maar toch, je hart luchten hier op dit forum of bij de hyves, bij eigenlijk onbekenden, was zo fijn voor mij. Maar ik vind dan ook dat dat hem niets aangaat, daarom schrijf ik niet zo vaak meer.
Ik lees hier wel, altijd, ik kan het hier niet helemaal loslaten. En soms, zoals nu, en een paar dagen geleden, tiep ik hier toch een reactie neer.
woensdag 2 april 2008 om 21:01
Hallo allemaal,
Heb al even niets van me laten horen. Het gaat hier eigenlijk wel goed. Sinds ons gesprek loopt het lekker. Ik denk/hoop dat het kwartje bij hem gevallen is dat hij mij met zijn gedrag van zich verwijdert. Ik ben er wel blij mee maar blijf op mijn hoede. Ik hoop dat dit blijvend is, maar dan nog. Er zijn veel zaken waar ik over nadenk en dat blijf ik doen.
Ik vind het heel rot dat VK hier niet meer haar ei kwijt kan. En net als Elf snap ik ik het heel goed hoe moeilijk dat is. Ook ik wil niet dat mijn man dit leest. Hij mag weten hoe ik me voel en er in sta maar dan vertel ik hem dat zelf. Deze tekst is niet voor hem bedoeld, maar vooral voor mij
Liefs,
Z
Heb al even niets van me laten horen. Het gaat hier eigenlijk wel goed. Sinds ons gesprek loopt het lekker. Ik denk/hoop dat het kwartje bij hem gevallen is dat hij mij met zijn gedrag van zich verwijdert. Ik ben er wel blij mee maar blijf op mijn hoede. Ik hoop dat dit blijvend is, maar dan nog. Er zijn veel zaken waar ik over nadenk en dat blijf ik doen.
Ik vind het heel rot dat VK hier niet meer haar ei kwijt kan. En net als Elf snap ik ik het heel goed hoe moeilijk dat is. Ook ik wil niet dat mijn man dit leest. Hij mag weten hoe ik me voel en er in sta maar dan vertel ik hem dat zelf. Deze tekst is niet voor hem bedoeld, maar vooral voor mij
Liefs,
Z
woensdag 2 april 2008 om 22:23
donderdag 3 april 2008 om 10:13
quote:rabobank schreef op 01 april 2008 @ 23:17:
Dubio, misschien kan hij ons wel een heel interessant inzicht geven in de psyche van 'dit soort mannen'. Kunnen we hem het hemd van het lijf vragen. Haha (ik heb nog steeds geen smileys).Nou neuh, geen behoefte aan, dankjewel. Ik heb er al aardig wat inzicht in verkregen en bovendien heb ik er meer aan te weten hoe ik met het gedrag omga (en dat leren wij dan weer van elkaar). Ik vind ze eerlijk gezegd niet interessant genoeg om me helemaal in hun psyche te gaan verdiepen. Ik weet wel dat ze bergen energie kosten en die kan ik wel beter besteden. Einde-/zin-/vruchteloze discussies kan ik met mijn eigen ex wel voeren (en dat doe ik ook al niet meer).
Dubio, misschien kan hij ons wel een heel interessant inzicht geven in de psyche van 'dit soort mannen'. Kunnen we hem het hemd van het lijf vragen. Haha (ik heb nog steeds geen smileys).Nou neuh, geen behoefte aan, dankjewel. Ik heb er al aardig wat inzicht in verkregen en bovendien heb ik er meer aan te weten hoe ik met het gedrag omga (en dat leren wij dan weer van elkaar). Ik vind ze eerlijk gezegd niet interessant genoeg om me helemaal in hun psyche te gaan verdiepen. Ik weet wel dat ze bergen energie kosten en die kan ik wel beter besteden. Einde-/zin-/vruchteloze discussies kan ik met mijn eigen ex wel voeren (en dat doe ik ook al niet meer).
Ga in therapie!
donderdag 3 april 2008 om 12:15
Lieve Dubio,
Dat moet ik doen. Dingen voor mezelf. Autorijles nemen bijvoorbeeld, vier keer per week zegt Wé (mijn man), lekker dat rijbewijs scoren en dan gaan en staan waar ik wil en zo maar momenteel voel ik me alleen maar dof en ellendig en verschrikkelijk alleen. Ik heb nog nooit niet gewerkt, vrijwillig. Ik heb één keer in de WW gezeten maar dat was in between jobs, da's toch een heel ander verhaal. Het is mijn eigen keuze, ik had niet weg gehoeven, liever niet zelfs! Ik weet waar ik het voor doe en ik vind eigenlijk dat ik niet moet zeuren en niet moet klagen maar het doet pijn en ik voel me volkomen ruk.
Ik mis mijn collega's zo. De harde humor, de hectiek e.d. Het voelt als liefdesverdriet. En kon ik nou maar een keer hard huilen of zo, lekker opluchtend van me af janken een uur, misschien dat dat op zou luchten maar ook dat gaat niet.
Mijn beste vriendin grijpt in dat soort gevallen naar een rigoreus middel. Ze gaat haar bovenlip harsen en krijgt dan als vanzelf die bevrijdende huilbui. Ik denk dat ik zo maar eens naar het Kruidvat fiets om ook zoiets te bewerkstelligen, nu zit en zo'n prop in mijn keel en een klem om mijn maag .
Het gaat wennen en ik weet waar ik het allemaal voor doe. Vervelend dat het nu allemaal niet leuk meer lijkt.
Wel confronterend. Ik heb nu tijd om te tobben, iets wat ik al heel lang niet meer doe, al jaren niet meer en nu zie ik weer wat ik in mijn oude relatie ook deed; malen. Die negatieve spiraal die dat teweeg brengt doe ik mezelf aan door niet te kunnen stoppen met denken. Ik wil een snelle manier van weer beter worden. Ik wil nog een paar dagen werken, ik wil betrokken blijven bij mijn werkgever, alles om de pijn te verzachten en ik blijf hangen in het verdriet wat ik heb als dat niet gebeurt. In plaats van te doen wat ik anderen altijd aanraadt, namelijk de zaak eens van een afstand bekijken, duik ik helemaal onder in mijn eigen gemijmer en breng ik mijn dagen door in afzondering en word ik huilerig als mijn man binnenkomt aan het eind van de dag.
Ok, ok, reality check, dit is pas de tweede dag dat ik me echt rot voel maar toch. De angst om er in te blijven hangen is groot en van alle emoties die ik voel is balen dat het me niet lukt om te relativeren wel de meest overheersende.
Enniehoe meiden, ik zit met mijn kont in het zand en ik weet even niet hoe ik die kont daar weer uit krijg. Ik zucht maar weer eens een keer, alsof dat helpt. Mij kennende krijg ik vanzelf meer dan genoeg van deze houding en dan ga ik dingen verzinnen. Maar nu ben ik in de rouw. Zo voelt het.
Dat moet ik doen. Dingen voor mezelf. Autorijles nemen bijvoorbeeld, vier keer per week zegt Wé (mijn man), lekker dat rijbewijs scoren en dan gaan en staan waar ik wil en zo maar momenteel voel ik me alleen maar dof en ellendig en verschrikkelijk alleen. Ik heb nog nooit niet gewerkt, vrijwillig. Ik heb één keer in de WW gezeten maar dat was in between jobs, da's toch een heel ander verhaal. Het is mijn eigen keuze, ik had niet weg gehoeven, liever niet zelfs! Ik weet waar ik het voor doe en ik vind eigenlijk dat ik niet moet zeuren en niet moet klagen maar het doet pijn en ik voel me volkomen ruk.
Ik mis mijn collega's zo. De harde humor, de hectiek e.d. Het voelt als liefdesverdriet. En kon ik nou maar een keer hard huilen of zo, lekker opluchtend van me af janken een uur, misschien dat dat op zou luchten maar ook dat gaat niet.
Mijn beste vriendin grijpt in dat soort gevallen naar een rigoreus middel. Ze gaat haar bovenlip harsen en krijgt dan als vanzelf die bevrijdende huilbui. Ik denk dat ik zo maar eens naar het Kruidvat fiets om ook zoiets te bewerkstelligen, nu zit en zo'n prop in mijn keel en een klem om mijn maag .
Het gaat wennen en ik weet waar ik het allemaal voor doe. Vervelend dat het nu allemaal niet leuk meer lijkt.
Wel confronterend. Ik heb nu tijd om te tobben, iets wat ik al heel lang niet meer doe, al jaren niet meer en nu zie ik weer wat ik in mijn oude relatie ook deed; malen. Die negatieve spiraal die dat teweeg brengt doe ik mezelf aan door niet te kunnen stoppen met denken. Ik wil een snelle manier van weer beter worden. Ik wil nog een paar dagen werken, ik wil betrokken blijven bij mijn werkgever, alles om de pijn te verzachten en ik blijf hangen in het verdriet wat ik heb als dat niet gebeurt. In plaats van te doen wat ik anderen altijd aanraadt, namelijk de zaak eens van een afstand bekijken, duik ik helemaal onder in mijn eigen gemijmer en breng ik mijn dagen door in afzondering en word ik huilerig als mijn man binnenkomt aan het eind van de dag.
Ok, ok, reality check, dit is pas de tweede dag dat ik me echt rot voel maar toch. De angst om er in te blijven hangen is groot en van alle emoties die ik voel is balen dat het me niet lukt om te relativeren wel de meest overheersende.
Enniehoe meiden, ik zit met mijn kont in het zand en ik weet even niet hoe ik die kont daar weer uit krijg. Ik zucht maar weer eens een keer, alsof dat helpt. Mij kennende krijg ik vanzelf meer dan genoeg van deze houding en dan ga ik dingen verzinnen. Maar nu ben ik in de rouw. Zo voelt het.
donderdag 3 april 2008 om 13:49
Hee Eleonora ,
Hoe lang duurt het nog voor je gaat verhuizen? Als je daar mee bezig bent, heb je vast geen tijd meer om te malen...
Dat je je werk mist kan ik wel begrijpen. Ik heb twee jaar geleden ontslag genomen toen onze derde werd geboren en mis mijn werk bij vlagen nog wel eens. Maar ik spreek een paar ex-collega's nog regelmatig, dat helpt (vooral als de ergernissen die er waren op mijn werk dan ter sprake komen...) en over een tijdje zoek ik weer een andere leuke baan. Voor nu doen we het even zo, over een tijdje is alles weer anders. En dan denk ik vast met verlangen terug aan de tijd die ik nu heb, de vrijheid om alles te doen op de momenten die ik wil en zo...
Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt!
Liefs, Lemmy
Hoe lang duurt het nog voor je gaat verhuizen? Als je daar mee bezig bent, heb je vast geen tijd meer om te malen...
Dat je je werk mist kan ik wel begrijpen. Ik heb twee jaar geleden ontslag genomen toen onze derde werd geboren en mis mijn werk bij vlagen nog wel eens. Maar ik spreek een paar ex-collega's nog regelmatig, dat helpt (vooral als de ergernissen die er waren op mijn werk dan ter sprake komen...) en over een tijdje zoek ik weer een andere leuke baan. Voor nu doen we het even zo, over een tijdje is alles weer anders. En dan denk ik vast met verlangen terug aan de tijd die ik nu heb, de vrijheid om alles te doen op de momenten die ik wil en zo...
Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt!
Liefs, Lemmy
donderdag 3 april 2008 om 13:50
Lieve Leo, even een tip, wat mij helpt als ik tegen zo'n huilbui aan zit te hikken: muziek. Meegalmen, zielig nummer, whatever. Als het maar loskomt.
En trouwens, ook zulke eigen keuzes kunnen pijn doen, rot voelen, en dat mag er allemaal zijn. Sta jezelf dat gewoon toe..
Nog een dikke knuffel voor je, heel zachtjes.
En trouwens, ook zulke eigen keuzes kunnen pijn doen, rot voelen, en dat mag er allemaal zijn. Sta jezelf dat gewoon toe..
Nog een dikke knuffel voor je, heel zachtjes.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 3 april 2008 om 15:19
