Gezondheid
alle pijlers
Ik schrijf het even van me af...............
zondag 24 juni 2012 om 21:01
4 jaar geleden was ik hun getuige, op een zonnige septemberdag trouwden ze op een sprookjesachtige locatie.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 24 juni 2012 om 21:39
Dank jullie voor al jullie reacties.
Dat vind ze ook het ergste, niet haar kind voor het eerst naar de crèche kunnen brengen, leren fietsen, diploma A en ga zo maar door.
Het haar ouders moeten vertellen "Papa en mama ik ga dood" ze heeft het allemaal verteld, ze kan er goed over praten misschien komt dat door de morfine.
Deze week komt maatschappelijk werk, die helpen met allerlei praktische zaken.
Ze hebben ook een besluit moeten nemen over reanimeren ja/nee en wat te doen bij coma als ik zo hoor waar ze over na moeten denken pfffffffffffff heftig.
Ze heeft zelf de mensen gevraagd die ze wil laten spreken op haar begrafenis.
Dat vind ze ook het ergste, niet haar kind voor het eerst naar de crèche kunnen brengen, leren fietsen, diploma A en ga zo maar door.
Het haar ouders moeten vertellen "Papa en mama ik ga dood" ze heeft het allemaal verteld, ze kan er goed over praten misschien komt dat door de morfine.
Deze week komt maatschappelijk werk, die helpen met allerlei praktische zaken.
Ze hebben ook een besluit moeten nemen over reanimeren ja/nee en wat te doen bij coma als ik zo hoor waar ze over na moeten denken pfffffffffffff heftig.
Ze heeft zelf de mensen gevraagd die ze wil laten spreken op haar begrafenis.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 24 juni 2012 om 21:42
quote:hollebollegijs schreef op 24 juni 2012 @ 21:39:
Dank jullie voor al jullie reacties.
Dat vind ze ook het ergste, niet haar kind voor het eerst naar de crèche kunnen brengen, leren fietsen, diploma A en ga zo maar door.
Het haar ouders moeten vertellen "Papa en mama ik ga dood" ze heeft het allemaal verteld, ze kan er goed over praten misschien komt dat door de morfine.
Deze week komt maatschappelijk werk, die helpen met allerlei praktische zaken.
Ze hebben ook een besluit moeten nemen over reanimeren ja/nee en wat te doen bij coma als ik zo hoor waar ze over na moeten denken pfffffffffffff heftig.
Ze heeft zelf de mensen gevraagd die ze wil laten spreken op haar begrafenis.
Dank jullie voor al jullie reacties.
Dat vind ze ook het ergste, niet haar kind voor het eerst naar de crèche kunnen brengen, leren fietsen, diploma A en ga zo maar door.
Het haar ouders moeten vertellen "Papa en mama ik ga dood" ze heeft het allemaal verteld, ze kan er goed over praten misschien komt dat door de morfine.
Deze week komt maatschappelijk werk, die helpen met allerlei praktische zaken.
Ze hebben ook een besluit moeten nemen over reanimeren ja/nee en wat te doen bij coma als ik zo hoor waar ze over na moeten denken pfffffffffffff heftig.
Ze heeft zelf de mensen gevraagd die ze wil laten spreken op haar begrafenis.
zondag 24 juni 2012 om 21:50
Wat vreselijk! Zo oneerlijk, maar het leven is helaas niet eerlijk.
Het klinkt misschien heel praktisch, maar zou er voor proberen te zorgen dat er nog veel foto's worden gemaakt, filmpjes. Dat is zo belangrijk voor later, zeker voor zoontje!!
Mijn ouders zijn beiden overleden en we zijn dolblij dat we veel materiaal hebben.
Het klinkt misschien heel praktisch, maar zou er voor proberen te zorgen dat er nog veel foto's worden gemaakt, filmpjes. Dat is zo belangrijk voor later, zeker voor zoontje!!
Mijn ouders zijn beiden overleden en we zijn dolblij dat we veel materiaal hebben.
