Relaties
alle pijlers
Ik zit er even flink doorheen!
dinsdag 8 april 2008 om 09:13
Misschien ga ik teveel uit van hoe ik zelf ben. Als hij iets op tv zou zien wat hem persoonlijk raakt, zou ik dat merken, en er evt. iets mee doen. Hij dus niet. (Daar kwam het op neer, en ik voelde me in de steek gelaten.) Uiteindelijk heb ik hem, toen het allemaal weer wat gezakt was, dan maar verteld wat er gebeurde met mij en dat ik het ook wel op prijs zou stellen als hij een keer uit zichzelf iets vraagt en niet alleen als reactie-op. Hij snapt gelukkig dingen wel, als ik uitleg geef.
Tja, het gevoel van 'in de steek gelaten zijn', 'afwijzing', 'verraden', dat zijn dingen die me in deze tijd heel hoog zitten merk ik, en gauw getriggerd worden.
Straks eerste werkdag. Ik ben wel zenuwachtig, merk ik. Geen idee tot hoe laat, of wat ik al ga doen. Gewoon om 11.00 uur daar zijn, was wat ze zei aan de telefoon. Vrouw van weinig woorden.
Tja, het gevoel van 'in de steek gelaten zijn', 'afwijzing', 'verraden', dat zijn dingen die me in deze tijd heel hoog zitten merk ik, en gauw getriggerd worden.
Straks eerste werkdag. Ik ben wel zenuwachtig, merk ik. Geen idee tot hoe laat, of wat ik al ga doen. Gewoon om 11.00 uur daar zijn, was wat ze zei aan de telefoon. Vrouw van weinig woorden.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 8 april 2008 om 09:29
dinsdag 8 april 2008 om 15:47
Morgen dan echt de eerste ritten. Vandaag heb ik de arbeidsovereenkomst ondertekend, heel veel uitleg gekregen over vanalles (poeh, wat komt er veel op me af!) en daarna heb ik met mijn werkgeefster een ritje gemaakt zodat ze kon zien hoe ik reed. Snap eerlijk gezegd niet dat ze dit niet in het soll.traject doen, nu heb ik al de cursus (door hun betaald) achter de rug; ook een risico voor hun eigenlijk.. Want als ik rijd zoals ik in mijn MX-5-je rijd.. dat kan natuurlijk niet met zieke en gehandicapte klanten in de auto Gelukkig vond ze mijn rijstijl goed genoeg.
Al met al behoorlijk spannend, alles is zo nieuw en anders. Na thuiskomst dan ook meteen mijn reïntegratiecoach gebeld om even van me af te praten. Ik ben toch een tijdje uit het arbeidsproces geweest en ik moet weer echt in mezelf gaan geloven. Dat ik het kan, dat niemand iets ziet van mijn rugzak, enzovoort. Hopelijk gaat het allemaal goedkomen en is het een goede stap. Gelukkig mag ik hem de komende tijd nog bellen voor peptalk en ondersteuning
Al met al behoorlijk spannend, alles is zo nieuw en anders. Na thuiskomst dan ook meteen mijn reïntegratiecoach gebeld om even van me af te praten. Ik ben toch een tijdje uit het arbeidsproces geweest en ik moet weer echt in mezelf gaan geloven. Dat ik het kan, dat niemand iets ziet van mijn rugzak, enzovoort. Hopelijk gaat het allemaal goedkomen en is het een goede stap. Gelukkig mag ik hem de komende tijd nog bellen voor peptalk en ondersteuning
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 8 april 2008 om 16:36
quote:Elmervrouw schreef op 08 april 2008 @ 15:47:
Want als ik rijd zoals ik in mijn MX-5-je rijd.. dat kan natuurlijk niet met zieke en gehandicapte klanten in de auto Gelukkig vond ze mijn rijstijl goed genoeg.
Haha ik zie het al voor me....elmervrouw die door de bochten scheurt!!
Heel veel succes en hopelijk ook veel plezier morgen!!!
Ik zal aan je denken!
Want als ik rijd zoals ik in mijn MX-5-je rijd.. dat kan natuurlijk niet met zieke en gehandicapte klanten in de auto Gelukkig vond ze mijn rijstijl goed genoeg.
Haha ik zie het al voor me....elmervrouw die door de bochten scheurt!!
Heel veel succes en hopelijk ook veel plezier morgen!!!
Ik zal aan je denken!
dinsdag 8 april 2008 om 16:46
Ha lieve Elmervrouw,
Ik ga gewoon morgen weer aan je denken Er is niks mis met een rugzak hoor! Die van jou is misschien wat zwaarder dan van de meeste mensen, maar ik denk dat jouw passagiers ook wel het nodige voor de kiezen zullen hebben gehad. Je bent gewoon wie je bent en dat is oké!
liefs,
dubio
Ik ga gewoon morgen weer aan je denken Er is niks mis met een rugzak hoor! Die van jou is misschien wat zwaarder dan van de meeste mensen, maar ik denk dat jouw passagiers ook wel het nodige voor de kiezen zullen hebben gehad. Je bent gewoon wie je bent en dat is oké!
liefs,
dubio
Ga in therapie!
woensdag 9 april 2008 om 07:51
Oh mensen. Ik ben bang. Misselijk in mijn maag, pijn in mijn hoofd en spanning overal, en om 5.00 uur vanmorgen al wakker. Ik moet mezelf zo toespreken: je kan het wel, je kunt het echt, maak je niet druk, ze denken niks van je, enz.enz. maar de spanning in mijn lijf gaat er niet mee weg. Zo bang ben ik voor mijn eerste werkdag waar alles nog zo vreemd is en nieuw.
Ze zullen toch niet van me verwachten dat ik al even geroutineerd ben als degenen die er al langer werken? Waarom stel ik zulke hoge eisen aan mezelf, dat alles al meteen goed moet zijn, ik niks vergeet, dat ze goed over mij moeten denken? ..... Wat ben ik toch een angsthaas. Ik zou beter naar mijn coach moeten luisteren, die zegt dat ik het op mijn manier ga doen. Gewoon op mijn manier.. ik hoef niet anderen na te doen. Maar ik voel niks vanmorgen, alleen angst.
Ze zullen toch niet van me verwachten dat ik al even geroutineerd ben als degenen die er al langer werken? Waarom stel ik zulke hoge eisen aan mezelf, dat alles al meteen goed moet zijn, ik niks vergeet, dat ze goed over mij moeten denken? ..... Wat ben ik toch een angsthaas. Ik zou beter naar mijn coach moeten luisteren, die zegt dat ik het op mijn manier ga doen. Gewoon op mijn manier.. ik hoef niet anderen na te doen. Maar ik voel niks vanmorgen, alleen angst.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 9 april 2008 om 12:50
woensdag 9 april 2008 om 18:17
Nou, hier ben ik weer. Eerst een uitgebreide rit gemaakt met een andere chauffeur, om te leren hoe het papierwerk ingevuld moet worden. Die vertelde me ook allerlei dingen uit de praktijk, nuttig om te weten. En het viel me al mee dat ik me met deze man naast me niet zo onzeker voelde. Was een relaxed type.
Daarna kreeg ik een echte rit: vier verstandelijk gehandicapten ophalen van hun dagverblijf - en dit was nog over de grens ook. Nu woon ik zelf wel heel vlakbij de grens, dus dat was nog niet eens echt onbekend gebied. Het leuke was dat deze vier zelf precies de route wisten naar hun eigen huizen en dat was maar goed ook, anders had ik echt moeten zoeken (of nav.syst. gebruiken). Onderweg ook leuk met ze gekletst, eentje was echt spraakzaam en vond mij 'een lief meisje' (meisje, haha!!) Terugweg weer lekker in mijn eentje en toen voelde ik pas echt de spanning en hoofdpijn (en nu nog, na een douche).
En ik heb het nog goed geregeld ook, want donderdag is mijn groepstherapiedag; niet dat het bedrijf dat weet, maar ze weten wel dat ik dan iets anders te doen heb. Ze hadden mij al voor morgen ingeroosterd, maar ik hoefde niet eens te vragen of ze het wilden veranderen; toen ik wat uitleg vroeg over het rooster, veranderden ze het zelf al. Zonder dat ik het hoefde te vragen.
Hoezo wordt er ineens rekening met mij gehouden? Hoezo mag je daar iedereen alles vragen en zijn ze zo behulpzaam?.. allemaal wel heel andere, betere ervaringen. Kan het gewoon bijna niet geloven dat dat echt zo is. Poehhh, wat is mijn hoofd zwaaaaaaar.
Daarna kreeg ik een echte rit: vier verstandelijk gehandicapten ophalen van hun dagverblijf - en dit was nog over de grens ook. Nu woon ik zelf wel heel vlakbij de grens, dus dat was nog niet eens echt onbekend gebied. Het leuke was dat deze vier zelf precies de route wisten naar hun eigen huizen en dat was maar goed ook, anders had ik echt moeten zoeken (of nav.syst. gebruiken). Onderweg ook leuk met ze gekletst, eentje was echt spraakzaam en vond mij 'een lief meisje' (meisje, haha!!) Terugweg weer lekker in mijn eentje en toen voelde ik pas echt de spanning en hoofdpijn (en nu nog, na een douche).
En ik heb het nog goed geregeld ook, want donderdag is mijn groepstherapiedag; niet dat het bedrijf dat weet, maar ze weten wel dat ik dan iets anders te doen heb. Ze hadden mij al voor morgen ingeroosterd, maar ik hoefde niet eens te vragen of ze het wilden veranderen; toen ik wat uitleg vroeg over het rooster, veranderden ze het zelf al. Zonder dat ik het hoefde te vragen.
Hoezo wordt er ineens rekening met mij gehouden? Hoezo mag je daar iedereen alles vragen en zijn ze zo behulpzaam?.. allemaal wel heel andere, betere ervaringen. Kan het gewoon bijna niet geloven dat dat echt zo is. Poehhh, wat is mijn hoofd zwaaaaaaar.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 10 april 2008 om 08:23
Het is ook heel onwennig om te merken dat iedereen daar behulpzaam is. Heel anders dan in eerdere werkkringen. De baas zette zelfs de auto voor mij klaar, in de goede rijrichting, gestart en alles, voordat ik wegging voor die eerste echte rit. Ik merk dat ik het nog bijna niet durf te geloven dat het hier goed zou kunnen zijn en dat het met mij goed zou kunnen gaan
Verder nieuws is dat ik een mailtje kreeg van de therapeute dat ze er vandaag weer is. Die dus overspannen was.. Wel snel, of niet dan? En ze schreef ook nog zoiets raars in dat mailtje, dat twee andere groepsgenoten het al wisten, want eentje had ze aan de telefoon gehad en de ander was naar de bloemen komen kijken (??). Snap hier niets van. Ik denk echt dat ik nu veel meer afstand ga houden van haar, ik heb wel ondervonden dat dingen niet door elkaar moeten gaan lopen. Therapie is therapie en niet een vriendschap of zo. Ik raak in de war als het dan ook nog zo persoonlijk wordt. Ik moet ook ophouden met haar als een soort moeder te zien.. en daar was ik mee bezig, maar nu is ze dan dus ineens weer terug.
Verder nieuws is dat ik een mailtje kreeg van de therapeute dat ze er vandaag weer is. Die dus overspannen was.. Wel snel, of niet dan? En ze schreef ook nog zoiets raars in dat mailtje, dat twee andere groepsgenoten het al wisten, want eentje had ze aan de telefoon gehad en de ander was naar de bloemen komen kijken (??). Snap hier niets van. Ik denk echt dat ik nu veel meer afstand ga houden van haar, ik heb wel ondervonden dat dingen niet door elkaar moeten gaan lopen. Therapie is therapie en niet een vriendschap of zo. Ik raak in de war als het dan ook nog zo persoonlijk wordt. Ik moet ook ophouden met haar als een soort moeder te zien.. en daar was ik mee bezig, maar nu is ze dan dus ineens weer terug.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 10 april 2008 om 09:28
Hé lieve Elmerveer, wat geweldig om te lezen! Hoe de dingen opeens een positieve wending kunnen nemen hè? Karma meisje, karma. (Meisje ja ) Welverdiend!
Heel goed hoe je nu tegen je therapeute aankijkt. Je onderkent nu dat je in een valkuil bent gestapt en klimt er op eigen kracht weer uit. Veerkracht. Je leert zo ook om aan negatieve dingen die gebeuren en die je uit het lood slaan, een positieve draai te geven. Nu heb je dit bijvoorbeeld weer geleerd. En van al die dingen word je weer een beetje sterker.
liefs,
dubio
Heel goed hoe je nu tegen je therapeute aankijkt. Je onderkent nu dat je in een valkuil bent gestapt en klimt er op eigen kracht weer uit. Veerkracht. Je leert zo ook om aan negatieve dingen die gebeuren en die je uit het lood slaan, een positieve draai te geven. Nu heb je dit bijvoorbeeld weer geleerd. En van al die dingen word je weer een beetje sterker.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 10 april 2008 om 20:01
Groep vanmorgen was ook al overweldigend, méér mensen ineens, therapeute terug en die twee van vorige week zijn opgestapt. Wat een ontwikkelingen allemaal.
Ik heb gelukkig nog even met haar alleen kunnen praten na afloop van de groep en dat was goed. Ik zie nu wel dat ik niet afhankelijk was, maar haar wel even echt nodig had (heb?) bij alles wat zo heftig speelde in mijn leven (moeder!!). En dat dat mag. Maar dat even iemand nodig hebben nog niet betekent dat je dan ook helemaal afhankelijk van diegene bent.
De afgelopen dagen, nieuw werk en nu met de therapiegroep, heb ik echt als overweldigend beleefd. Alsof het allemaal te snel en vooral teveel is. Teveel indrukken. Ik krijg de hele tijd hoofdpijn en een zwaar hoofd. Lijf reageert er flink op. Geen controle over de situatie, want alles is anders dan voorheen. Zelfs als ik een blog schrijf heb ik daarna hoofdpijn. Zucht.. ik heb dit eigenlijk nooit eerder zo bewust beleefd allemaal, ik voel duidelijk aan alle kanten dat het allemaal heel veeeeeel is.
Ik heb gelukkig nog even met haar alleen kunnen praten na afloop van de groep en dat was goed. Ik zie nu wel dat ik niet afhankelijk was, maar haar wel even echt nodig had (heb?) bij alles wat zo heftig speelde in mijn leven (moeder!!). En dat dat mag. Maar dat even iemand nodig hebben nog niet betekent dat je dan ook helemaal afhankelijk van diegene bent.
De afgelopen dagen, nieuw werk en nu met de therapiegroep, heb ik echt als overweldigend beleefd. Alsof het allemaal te snel en vooral teveel is. Teveel indrukken. Ik krijg de hele tijd hoofdpijn en een zwaar hoofd. Lijf reageert er flink op. Geen controle over de situatie, want alles is anders dan voorheen. Zelfs als ik een blog schrijf heb ik daarna hoofdpijn. Zucht.. ik heb dit eigenlijk nooit eerder zo bewust beleefd allemaal, ik voel duidelijk aan alle kanten dat het allemaal heel veeeeeel is.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 11 april 2008 om 09:39
Gisteravond ben ik er wel achtergekomen wat achter het gevoel van 'overweldigd' zit. Natuurlijk iets uit het verleden.
Ik ben nog steeds bang om 'gepakt' te worden. Zo gehuild toen ik zomaar vanuit het niets die zin hardop zei. Dat is de angst bij het werk, dat is de angst met mensen. Wat hebben mijn ouders veel beschadigd.. en wat heeft dat langdurige gevolgen.
Gelukkig was nu daar mijn man die me vasthield en gewoon het goede deed
En mijn hoofdpijn etc was ook meteen minder, wonderlijk!
Ik ben van plan om héél goed naar mezelf te luisteren in deze verwarrende indrukwekkende dagen. Energiebalans, dat soort dingen. Straks om 11.30 'mag' ik weer aantreden
Ik ben nog steeds bang om 'gepakt' te worden. Zo gehuild toen ik zomaar vanuit het niets die zin hardop zei. Dat is de angst bij het werk, dat is de angst met mensen. Wat hebben mijn ouders veel beschadigd.. en wat heeft dat langdurige gevolgen.
Gelukkig was nu daar mijn man die me vasthield en gewoon het goede deed
En mijn hoofdpijn etc was ook meteen minder, wonderlijk!
Ik ben van plan om héél goed naar mezelf te luisteren in deze verwarrende indrukwekkende dagen. Energiebalans, dat soort dingen. Straks om 11.30 'mag' ik weer aantreden
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
