Gezondheid
alle pijlers
Ik schrijf het even van me af...............
zondag 24 juni 2012 om 21:01
4 jaar geleden was ik hun getuige, op een zonnige septemberdag trouwden ze op een sprookjesachtige locatie.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
donderdag 5 juli 2012 om 08:40
Net even bijgelezen. Wat gaat het hard...
Zij heeft zich erbij neergelegd, lees ik. Misschien ook omdat zij zich dan met alle aandacht kan richten op afscheid nemen van haar geliefden en naasten?
Jij veel sterkte gewenst Gijs. (Ook omdat je het zwaar hebt gehad in je werk en nu zo'n zorgen hebt om je vrienden.)
Zij heeft zich erbij neergelegd, lees ik. Misschien ook omdat zij zich dan met alle aandacht kan richten op afscheid nemen van haar geliefden en naasten?
Jij veel sterkte gewenst Gijs. (Ook omdat je het zwaar hebt gehad in je werk en nu zo'n zorgen hebt om je vrienden.)
donderdag 5 juli 2012 om 08:43
donderdag 5 juli 2012 om 22:19
Zaterdag gaat ze naar de hospice, ze verheugd zich er erg op, deuren die open kunnen, beter eten, een grote tuin en kleinschalig met een huiskamer.
Het is een streng christelijke hospice die niet meewerkt aan actieve levensbeëindiging, dat hadden ze gevraagd voor het geval het lijden ondragelijk wordt.
Maar het is en blijft Nederland, ze bieden een achterdeur in de vorm van je eigen huisarts, in praktijk trekt de verpleging zich terug en de rest van het verhaal kan iedereen wel invullen.
Ze maken zich erg zorgen dat de tumor de longen dichtdrukt.
Het is een streng christelijke hospice die niet meewerkt aan actieve levensbeëindiging, dat hadden ze gevraagd voor het geval het lijden ondragelijk wordt.
Maar het is en blijft Nederland, ze bieden een achterdeur in de vorm van je eigen huisarts, in praktijk trekt de verpleging zich terug en de rest van het verhaal kan iedereen wel invullen.
Ze maken zich erg zorgen dat de tumor de longen dichtdrukt.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
donderdag 5 juli 2012 om 22:37
Oh wat erg... wat verschrikkelijk
Mijn schoonpaps heeft nog een aantal weken in het hospice gewoond voordat hij overleed aan longkanker. Het was een thuis weg van thuis. Ook voor kinderen (in ons geval de kleinkinderen) lopen de mensen daar het vuur uit hun sloffen. Heel bijzondere mensen die dit werk doen.
Voor je lieve vriendin zal dit inderdaad prettiger zijn dan in het ziekenhuis. Maar wat een verdriet...
Heel, heel veel sterkte.
Mijn schoonpaps heeft nog een aantal weken in het hospice gewoond voordat hij overleed aan longkanker. Het was een thuis weg van thuis. Ook voor kinderen (in ons geval de kleinkinderen) lopen de mensen daar het vuur uit hun sloffen. Heel bijzondere mensen die dit werk doen.
Voor je lieve vriendin zal dit inderdaad prettiger zijn dan in het ziekenhuis. Maar wat een verdriet...
Heel, heel veel sterkte.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
zaterdag 7 juli 2012 om 12:07
zaterdag 7 juli 2012 om 14:00
zaterdag 7 juli 2012 om 16:50
Hi gijs,
Wat een verschrikkelijk verhaal en wat een groot verdriet.
Ik volg het al vanaf het begin, maar het komt heel hard binnen. 2,5 week geleden is mijn vader op 59-jarige leeftijd overleden aan deze rot ziekte.
Hij heeft me altijd geleerd over mezelf heen te stappen en ik kan niet langer alleen maar mee lezen.
Maar goed, het gaat niet om mij in dit verhaal, maar om jou en jouw vrienden.
Je bent een lieve vriend Gijs! En het is verschrikkelijk om machteloos te moeten toekijken.
Het enige wat je kan doen Is er helemaal voor ze zijn en zo te lezen ben je dat ook.
Ik heb een beetje moeite om te formuleren wat ik eigenlijk wil zeggen. Het is een wir war in mijn hoofd op het moment.
Als ik jou was zou ik niet meer weggaan. Kanker is gemeen, kanker verrast je. Ik wist al anderhalf jaar dat mijn vader dood zou gaan en toch zijn we nog verrast. Op een bepaald punt gaat het zo ontzettend snel. Laat je niet verassen.
Ik wens je heel veel kracht en mooie momenten met je vriendin. Zoals ik over haar lees is het een hele sterke en moedige vrouw. Het is niet niks om zo jong het onafwendbare wat haar boven het hoofd hangt te (moeten)accepteren!
Maak nog wat mooie herinneringen samen met haar.
Heel veel sterkte voor jullie!
Wat een verschrikkelijk verhaal en wat een groot verdriet.
Ik volg het al vanaf het begin, maar het komt heel hard binnen. 2,5 week geleden is mijn vader op 59-jarige leeftijd overleden aan deze rot ziekte.
Hij heeft me altijd geleerd over mezelf heen te stappen en ik kan niet langer alleen maar mee lezen.
Maar goed, het gaat niet om mij in dit verhaal, maar om jou en jouw vrienden.
Je bent een lieve vriend Gijs! En het is verschrikkelijk om machteloos te moeten toekijken.
Het enige wat je kan doen Is er helemaal voor ze zijn en zo te lezen ben je dat ook.
Ik heb een beetje moeite om te formuleren wat ik eigenlijk wil zeggen. Het is een wir war in mijn hoofd op het moment.
Als ik jou was zou ik niet meer weggaan. Kanker is gemeen, kanker verrast je. Ik wist al anderhalf jaar dat mijn vader dood zou gaan en toch zijn we nog verrast. Op een bepaald punt gaat het zo ontzettend snel. Laat je niet verassen.
Ik wens je heel veel kracht en mooie momenten met je vriendin. Zoals ik over haar lees is het een hele sterke en moedige vrouw. Het is niet niks om zo jong het onafwendbare wat haar boven het hoofd hangt te (moeten)accepteren!
Maak nog wat mooie herinneringen samen met haar.
Heel veel sterkte voor jullie!
zaterdag 7 juli 2012 om 19:14
quote:meisje22 schreef op 07 juli 2012 @ 16:50:
Hi gijs,
2,5 week geleden is mijn vader op 59-jarige leeftijd overleden aan deze rot ziekte.
Dat is heftig, dan zal het moeilijk zijn hier te lezen en te schrijven.
Toch dapper dat je de moeite hebt genomen te reageren.
Net even contact gehad, de tuin, de frisse lucht, de zon ze leeft helemaal, uiteraard weten we dat dit tijdelijk is maar toch fijn dat ze nu met zijn drieën samen kunnen zijn buiten de toch voor een kind wat kille sfeer van een ziekenhuis.
Hi gijs,
2,5 week geleden is mijn vader op 59-jarige leeftijd overleden aan deze rot ziekte.
Dat is heftig, dan zal het moeilijk zijn hier te lezen en te schrijven.
Toch dapper dat je de moeite hebt genomen te reageren.
Net even contact gehad, de tuin, de frisse lucht, de zon ze leeft helemaal, uiteraard weten we dat dit tijdelijk is maar toch fijn dat ze nu met zijn drieën samen kunnen zijn buiten de toch voor een kind wat kille sfeer van een ziekenhuis.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 8 juli 2012 om 21:01
Vandaag geweest, wat een wereld van verschil, een ziekenhuis is natuurlijk gericht op mensen beter maken, de hospice is gericht op een zo normaal mogelijke situatie creëren voor de zieke.
Een huiskamer, een kamer met grote klapdeuren naar de tuin en alle kleuren behalve wit.
Morfine is stabiel, niets extra de laatste dagen.
Nog wel humor, ze vertelde dat ze jaren geleden in Kluuns
"Komt een vrouw bij de dokter" is begonnen maar dat ze de laatste hoofdstukken nog niet heeft gelezen.
Maar zo zei ze, die lees ik maar niet meer, ik kan inmiddels wel raden hoe die gaan.
Een huiskamer, een kamer met grote klapdeuren naar de tuin en alle kleuren behalve wit.
Morfine is stabiel, niets extra de laatste dagen.
Nog wel humor, ze vertelde dat ze jaren geleden in Kluuns
"Komt een vrouw bij de dokter" is begonnen maar dat ze de laatste hoofdstukken nog niet heeft gelezen.
Maar zo zei ze, die lees ik maar niet meer, ik kan inmiddels wel raden hoe die gaan.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 8 juli 2012 om 21:57
quote:hollebollegijs schreef op 08 juli 2012 @ 21:01:
Vandaag geweest, wat een wereld van verschil, een ziekenhuis is natuurlijk gericht op mensen beter maken, de hospice is gericht op een zo normaal mogelijke situatie creëren voor de zieke.
Een huiskamer, een kamer met grote klapdeuren naar de tuin en alle kleuren behalve wit.
Morfine is stabiel, niets extra de laatste dagen.
[..]
Een hospice kan het laatste stuk wat comfortabeler maken. Goed dat zij nu zo'n plek heeft gevonden.
Jij sterkte.
Vandaag geweest, wat een wereld van verschil, een ziekenhuis is natuurlijk gericht op mensen beter maken, de hospice is gericht op een zo normaal mogelijke situatie creëren voor de zieke.
Een huiskamer, een kamer met grote klapdeuren naar de tuin en alle kleuren behalve wit.
Morfine is stabiel, niets extra de laatste dagen.
[..]
Een hospice kan het laatste stuk wat comfortabeler maken. Goed dat zij nu zo'n plek heeft gevonden.
Jij sterkte.
donderdag 12 juli 2012 om 21:12
quote:VotesforLeo schreef op 12 juli 2012 @ 08:13:
Hoi Gijs, hoe is het nu?
Stabiel, ben toch naar Berlijn gegaan.
Zoals ik al schreef, hij was heel resoluut en we hadden afgesproken dat ik de trein terug zou nemen als het verergerde.
Gisteren nog even contact gehad, ze hebben onderling wat spanningen, dat schijnt er bij te horen maar leuk is anders.
Hoi Gijs, hoe is het nu?
Stabiel, ben toch naar Berlijn gegaan.
Zoals ik al schreef, hij was heel resoluut en we hadden afgesproken dat ik de trein terug zou nemen als het verergerde.
Gisteren nog even contact gehad, ze hebben onderling wat spanningen, dat schijnt er bij te horen maar leuk is anders.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 13 juli 2012 om 17:04
quote:paloma schreef op 13 juli 2012 @ 14:57:
Even off topic. Hoe vond je Berlijn? Wat heb je zoal gedaan?
Veel gelopen
Zoals ik wel vaker geschreven hebt is mijn hobby lezen & schrijven over WO 2 daarbij heeft de voormalige muur mijn interesse.
Nu heeft Berlijn op dat gebied een hele rijke geschiedenis, ga gemiddeld 1x per jaar.
Deze dagen dus weer wat nieuwe plaatsen bezocht.
Even off topic. Hoe vond je Berlijn? Wat heb je zoal gedaan?
Veel gelopen
Zoals ik wel vaker geschreven hebt is mijn hobby lezen & schrijven over WO 2 daarbij heeft de voormalige muur mijn interesse.
Nu heeft Berlijn op dat gebied een hele rijke geschiedenis, ga gemiddeld 1x per jaar.
Deze dagen dus weer wat nieuwe plaatsen bezocht.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 15 juli 2012 om 21:04
Vandaag geweest, ze krijgt inmiddels allerlei klachten van het liggen en slecht eten en drinken, blaasontsteking, darmklachten en gewrichtspijnen.
Morfine is weer verhoogd, antidepressiva, inslapers, doorslapers.
Vreselijk om zo te moeten liggen.
Mijn vriend loopt inmiddels op zijn laatste benen omdat niets meer normaal gaat, hij probeert er zoveel mogelijk te zijn maar het vergt zijn tol.
Morfine is weer verhoogd, antidepressiva, inslapers, doorslapers.
Vreselijk om zo te moeten liggen.
Mijn vriend loopt inmiddels op zijn laatste benen omdat niets meer normaal gaat, hij probeert er zoveel mogelijk te zijn maar het vergt zijn tol.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
maandag 16 juli 2012 om 00:48
Sterkte! Misschien kan er een pool vanmensen koen om het af en toe van je vriend over te nemen? Mijn zus heeft het 4 mnd gedaan zonder kinderen en het breekt je op een bepaald moment. Ook omdat je in een geestelijk conflict: laat het dan maar over zijn en oh nee natuurlijk ik red het wel om haar te verzorgen want hoe langer hoe beter. Heel moeilijk. Wens ze allebei sterkte
