Relaties
alle pijlers
Wel of niet verder gaan? Help??
dinsdag 15 april 2008 om 08:33
Het enige wat ik nu kan doen is huilen. Ik voel me zo ontzettend ellendig.
Ik heb al veel hier op het forum geschreven over mijn relatie.
Een paar maanden terug heb ik een jongen leren kennen. We zijn nu haast een half jaar samen. Al van begin af aan heb ik twijfels gehad. Of deze jongen wel echt de gene is met wie ik oud wil worden.
Zelf ben ik een heel gevoelig persoon. Ben gesloten en vind het moeilijk om mij open te stellen.
Ik kom net terug van een korte vakantie samen met mijn vriend en mijn familie. In deze vakantie is zoveel gebeurd. Ik heb me heel erg aan mijn vriend gestoord. Hij heeft een moeilijk karakter, waar ik niet zo goed mee om kan aan. Hij is heel dominant en de ene keer is hij niet de genieten en dan opeens weer heel vrolijk. Soms weet ik gewoon niet hoe ik daar mee om moet gaan..ben bang om de verkeerde dingen te zeggen. Ik word dan ook heel onzeker van mezelf en cijfer mezelf ook weg.
Mijn familie heeft dit ook gezien. Ik heb een hele goede band met mijn ouders. En die zien aan mij dat ik me echt ongelukkig heb gevoeld.
Gister avond wilde ik het uitmaken. Voelde me zo ellendig..ben zo op..moe om telkens maar energie in onze relatie te steken.
Heb heel lang met hem gepraat..dat ik het niet meer zie zitten.
Hij ziet het niet in..dat het niet goed gaat en wil er dan ook alles aan doen om mij een goed gevoel te geven.
Maar hij kan zich niet veranderen. Ik heb het niet uitgemaakt. Ik kan het niet. Nu voel ik me zo ellendig. Diep van binnen denk ik dat deze relatie niet gaat werken. Maar ik vind het wel fijn om bij hem te zijn. Zo tegenstrijdig. Ik kom er gewoon niet uit...wel/niet, wel/niet. Kan alleen maar huilen......
Wat moet ik doen???
Ik heb al veel hier op het forum geschreven over mijn relatie.
Een paar maanden terug heb ik een jongen leren kennen. We zijn nu haast een half jaar samen. Al van begin af aan heb ik twijfels gehad. Of deze jongen wel echt de gene is met wie ik oud wil worden.
Zelf ben ik een heel gevoelig persoon. Ben gesloten en vind het moeilijk om mij open te stellen.
Ik kom net terug van een korte vakantie samen met mijn vriend en mijn familie. In deze vakantie is zoveel gebeurd. Ik heb me heel erg aan mijn vriend gestoord. Hij heeft een moeilijk karakter, waar ik niet zo goed mee om kan aan. Hij is heel dominant en de ene keer is hij niet de genieten en dan opeens weer heel vrolijk. Soms weet ik gewoon niet hoe ik daar mee om moet gaan..ben bang om de verkeerde dingen te zeggen. Ik word dan ook heel onzeker van mezelf en cijfer mezelf ook weg.
Mijn familie heeft dit ook gezien. Ik heb een hele goede band met mijn ouders. En die zien aan mij dat ik me echt ongelukkig heb gevoeld.
Gister avond wilde ik het uitmaken. Voelde me zo ellendig..ben zo op..moe om telkens maar energie in onze relatie te steken.
Heb heel lang met hem gepraat..dat ik het niet meer zie zitten.
Hij ziet het niet in..dat het niet goed gaat en wil er dan ook alles aan doen om mij een goed gevoel te geven.
Maar hij kan zich niet veranderen. Ik heb het niet uitgemaakt. Ik kan het niet. Nu voel ik me zo ellendig. Diep van binnen denk ik dat deze relatie niet gaat werken. Maar ik vind het wel fijn om bij hem te zijn. Zo tegenstrijdig. Ik kom er gewoon niet uit...wel/niet, wel/niet. Kan alleen maar huilen......
Wat moet ik doen???
dinsdag 15 april 2008 om 08:50
dinsdag 15 april 2008 om 08:50
Eens met Yathibiyya (what's in a name ;D). Een relatie gaat heus niet altijd over rozen, maar het basisgevoel moet gewoon goed zijn. Luister naar je gevoel. Word je blij van deze jongen? Krijg je een lach op je gezicht als je aan hem denkt? Vind je het fijn om bij hem te zijn of erger je alleen maar? Enkel verdrietig van een relatie worden lijkt mij niet gezond. Ik denk dat je zelf, diep van binnen, wel weet wat je aanmoet met deze relatie.
dinsdag 15 april 2008 om 09:21
Beste Dingetje,
Ik weet wat ZO een karakter inhoudt. Bij ons zeggen ze : de ene dag te zot en de andere dag te bot. Ik denk dat hij zo zal blijven niettegenstaande hij waarschijnlijk wel van je houdt. Hij is nu eenmaal zo. Hij zal niet veranderen, geloof me, een karakter verander je niet. Je kan hem wel duidelijk maken dat je soms ongelukkig bent met zijn reacties en hij zal wel zijn best doen om het je aangenaam te maken, maar toch zal je ofwel met zijn karakter moeten leren LEVEN. Ik weet wat dit is want ik heb ook zo'n vriend. Veel geven en weinig krijgen. Ik heb de kracht om verder te gaan omdat ik heeeeeeeel veel van hem hou, maar als het de man van je leven niet is, stop ermee, want je zal anders je ganse leven ongelukkig blijven op die manier. Als je jezelf niet kan zijn, vreet dat aan je. Je bent waarschijnlijk nog jong, ik niet, dus heb je je ganse leven nog voor je. Ik vermoed dat hij een 'waterman' is van sterrenbeeld?
Denk nu verder als je uiteindelijk met hem door het leven wil gaan : samenwonen, kinderen krijgen, problemen oplossen. Deze zaken brengen nog meer meningsverschillen in relaties en dan moet je je echt goed in je vel voelen om met zo iemand alles te regelen. Ik heb ook een moeilijke vriend, maar we wonen niet meer samen omdat ik het niet meer aankon en nu heb ik een lat-relatie met hem en nog steeds krijgen we woorden maar veel minder omdat we nu elk ons huishouden hebben. Niettegenstaande ik stapelverliefd, pik ik zoveel van hem, maar geloof me, je zelfvertrouwen en zelfbeeld krijgen een flinke deuk met de tijd en dat is niet plezant, wetende dat je met andere mensen zo goed overweg kunt en met hem niet. Jij moet kiezen : een rustig leven of een stressig leven ok? Ik koos voor het stressig leven omdat ik niet zonder hem kan niettegenstaande zijn karakter, maar hij is dan spijtig genoeg ook de man van mijn leven en of hij dat ik voor jou weet je zelf wel hé. Groeten
Ik weet wat ZO een karakter inhoudt. Bij ons zeggen ze : de ene dag te zot en de andere dag te bot. Ik denk dat hij zo zal blijven niettegenstaande hij waarschijnlijk wel van je houdt. Hij is nu eenmaal zo. Hij zal niet veranderen, geloof me, een karakter verander je niet. Je kan hem wel duidelijk maken dat je soms ongelukkig bent met zijn reacties en hij zal wel zijn best doen om het je aangenaam te maken, maar toch zal je ofwel met zijn karakter moeten leren LEVEN. Ik weet wat dit is want ik heb ook zo'n vriend. Veel geven en weinig krijgen. Ik heb de kracht om verder te gaan omdat ik heeeeeeeel veel van hem hou, maar als het de man van je leven niet is, stop ermee, want je zal anders je ganse leven ongelukkig blijven op die manier. Als je jezelf niet kan zijn, vreet dat aan je. Je bent waarschijnlijk nog jong, ik niet, dus heb je je ganse leven nog voor je. Ik vermoed dat hij een 'waterman' is van sterrenbeeld?
Denk nu verder als je uiteindelijk met hem door het leven wil gaan : samenwonen, kinderen krijgen, problemen oplossen. Deze zaken brengen nog meer meningsverschillen in relaties en dan moet je je echt goed in je vel voelen om met zo iemand alles te regelen. Ik heb ook een moeilijke vriend, maar we wonen niet meer samen omdat ik het niet meer aankon en nu heb ik een lat-relatie met hem en nog steeds krijgen we woorden maar veel minder omdat we nu elk ons huishouden hebben. Niettegenstaande ik stapelverliefd, pik ik zoveel van hem, maar geloof me, je zelfvertrouwen en zelfbeeld krijgen een flinke deuk met de tijd en dat is niet plezant, wetende dat je met andere mensen zo goed overweg kunt en met hem niet. Jij moet kiezen : een rustig leven of een stressig leven ok? Ik koos voor het stressig leven omdat ik niet zonder hem kan niettegenstaande zijn karakter, maar hij is dan spijtig genoeg ook de man van mijn leven en of hij dat ik voor jou weet je zelf wel hé. Groeten
dinsdag 15 april 2008 om 10:15
dinsdag 15 april 2008 om 10:26
Als je na een half jaar al zulke zware problemen hebt is het goed dat je de relatie hebt beeindigd. Natuurlijk voelt dat nu ontzettend rot! Maar als je 10 of 20 jaar een relatie hebt met een man die dominant is en jou respectloos behandelt, voel je je nog veel rotter.
Het feit dat jouw vriend niet inziet wat er mis is, spreekt boekdelen!
Het feit dat jouw vriend niet inziet wat er mis is, spreekt boekdelen!
dinsdag 15 april 2008 om 10:34
Ehm, wat is er de moeite waard aan deze relatie? Aan die jongen?
Het enige positieve zinnetje in je OP is dat je het wel fijn vindt om bij hem te zijn. En verder allemaal ellende en narigheid !!
Terwijl je al vanaf het begin je twijfels had. Wat heeft je gemotiveerd om toch een relatie met hem te hebben. Het goede gevoel als je een aai over je bol krijgt als je de juiste dingen zegt en doet of jezelf voldoende wegcijfert?
Kom op, gun jezelf wat beters. Zo wil je toch de rest van je leven niet doorbrengen?
Het enige positieve zinnetje in je OP is dat je het wel fijn vindt om bij hem te zijn. En verder allemaal ellende en narigheid !!
Terwijl je al vanaf het begin je twijfels had. Wat heeft je gemotiveerd om toch een relatie met hem te hebben. Het goede gevoel als je een aai over je bol krijgt als je de juiste dingen zegt en doet of jezelf voldoende wegcijfert?
Kom op, gun jezelf wat beters. Zo wil je toch de rest van je leven niet doorbrengen?
dinsdag 15 april 2008 om 10:40
Al vanaf heb begin heb ik twijfels. Heb al eerder op het punt gestaan om er een punt achter te zetten. Maar dan..als ik hem weer zie en met hem praat, wil ik bij hem zijn, vasthouden.
Het is echt een goeie jongen. Niks mis mee. Hij is lief, luistert naar me, probeert mij te begrijpen. Wil eigenlijk alles voor me doen.
Maar het is ook een hele moeilijke jongen. We hebben vaak een woordenwisseling. Ik weet niet of wij elkaar echt gelukkig kunnen maken. Hij is ervan overtuigt dat dat wel gaat lukken. Maar ik,,weet het niet. Ik wil me alleen niet meer zo rot voelen.
Ik ben bang..dat als ik het uitmaak, heel veel spijt krijg. Maar als ik bij hem ben..denk ik..is dit nu echt de jongen waar ik gelukkig van word?
Het is echt een goeie jongen. Niks mis mee. Hij is lief, luistert naar me, probeert mij te begrijpen. Wil eigenlijk alles voor me doen.
Maar het is ook een hele moeilijke jongen. We hebben vaak een woordenwisseling. Ik weet niet of wij elkaar echt gelukkig kunnen maken. Hij is ervan overtuigt dat dat wel gaat lukken. Maar ik,,weet het niet. Ik wil me alleen niet meer zo rot voelen.
Ik ben bang..dat als ik het uitmaak, heel veel spijt krijg. Maar als ik bij hem ben..denk ik..is dit nu echt de jongen waar ik gelukkig van word?
dinsdag 15 april 2008 om 10:45
quote:dingentje schreef op 15 april 2008 @ 10:40:
Ik ben bang..dat als ik het uitmaak, heel veel spijt krijg. Maar als ik bij hem ben..denk ik..is dit nu echt de jongen waar ik gelukkig van word?Dingentje, je bent inmiddels al een aantal topics verder. De laatste keer zei iedereen dat je het een kans moest geven en proberen. Die kans heb je jullie gegeven. Maar ik denk dat jij nu inmiddels ook moet accepteren dat er gewoon niet meer gevoel inzit dan dit. Al zou je dat nog zo graag willen....
Ik ben bang..dat als ik het uitmaak, heel veel spijt krijg. Maar als ik bij hem ben..denk ik..is dit nu echt de jongen waar ik gelukkig van word?Dingentje, je bent inmiddels al een aantal topics verder. De laatste keer zei iedereen dat je het een kans moest geven en proberen. Die kans heb je jullie gegeven. Maar ik denk dat jij nu inmiddels ook moet accepteren dat er gewoon niet meer gevoel inzit dan dit. Al zou je dat nog zo graag willen....
dinsdag 15 april 2008 om 10:46
Ik denk dat jij je veel gelukkiger voelt in een kalme, harmonieuze relatie. Die bestaan en daar zou je vanzelf opener in worden. Stop met jezelf zo door de mangel te halen joh, je maakt jezelf zo kapot en dat is niet de bedoeling van een relatie. Hij kan een prima vent zijn, die relatie is niet goed voor jou en daar gaat het om.
Durf voor jezelf het recht te claimen op vrede en rust. En dat zal een tijdje flink pijn doen maar ik denk dat je er veel gemoedsrust voor terugkrijgt.
Durf voor jezelf het recht te claimen op vrede en rust. En dat zal een tijdje flink pijn doen maar ik denk dat je er veel gemoedsrust voor terugkrijgt.
dinsdag 15 april 2008 om 10:50
Onze relatie is niet alleen maar ellende of narigheid. We kunnen ook samen lachen, leuke dingen doen.
Maar als we bij elkaar zijn..hebben we bijna elke dag wel weer een woordenwisseling. Onze relatie is niet stabiel.
Zoals ik net ook heb geschreven..het is een hele lieve jongen..kan goed luisteren,,,belangstellend,,en houdt ontzettend veel van mij.
Alleen wij botsen..waardoor ik me op de achtergrond houd om maar geen woordenwisseling te krijgen.
Dan vind hij dat ik veel te rustig ben (omdat ik me op de achtergrond houd) , of ik me tong ben verloren. Dan vind hij dat ik hem niet genoeg aandacht geef,,dat het net lijkt of ik zijn vriendinnetje niet ben..en dan voel ik me weer rot als het dat zegt.
Maar als we bij elkaar zijn..hebben we bijna elke dag wel weer een woordenwisseling. Onze relatie is niet stabiel.
Zoals ik net ook heb geschreven..het is een hele lieve jongen..kan goed luisteren,,,belangstellend,,en houdt ontzettend veel van mij.
Alleen wij botsen..waardoor ik me op de achtergrond houd om maar geen woordenwisseling te krijgen.
Dan vind hij dat ik veel te rustig ben (omdat ik me op de achtergrond houd) , of ik me tong ben verloren. Dan vind hij dat ik hem niet genoeg aandacht geef,,dat het net lijkt of ik zijn vriendinnetje niet ben..en dan voel ik me weer rot als het dat zegt.
dinsdag 15 april 2008 om 10:56
Hey,
Ik heb een beetje in dezelfde situatie gezeten (zie mijn topic). Ik had 4 maanden en twijfelde al een tijdje. Ik voelde me ook erg fijn bij hem en hij was stapelgek op me, maar er waren ook negatieve dingetjes die minder bij mij passen. Ik dacht dan ook vaak aan die negatieve dingen en kreeg twijfels. De eerste keer dat ik mijn twijfels heb geuit (te laat, na een aantal weken pas., ik ben ook erg gesloten), heeft hij het uitgemaakt.
Nu heb ik spijt... maar waarvan...? Ik kon er niks aan doen dat ik twijfelde en zo negatief dacht (denk ik tenminste). Nu het uit is, zie ik alleen de positieve dingen. Das echt frustrerend en rot!
Misschien kunnen jullie een tijdje afstand nemen van elkaar en kijken hoe dat voelt? Dat wilde ik ook doen met mijn ex, maar hij dus niet. Even wat rustiger aan doen...
Ik heb een beetje in dezelfde situatie gezeten (zie mijn topic). Ik had 4 maanden en twijfelde al een tijdje. Ik voelde me ook erg fijn bij hem en hij was stapelgek op me, maar er waren ook negatieve dingetjes die minder bij mij passen. Ik dacht dan ook vaak aan die negatieve dingen en kreeg twijfels. De eerste keer dat ik mijn twijfels heb geuit (te laat, na een aantal weken pas., ik ben ook erg gesloten), heeft hij het uitgemaakt.
Nu heb ik spijt... maar waarvan...? Ik kon er niks aan doen dat ik twijfelde en zo negatief dacht (denk ik tenminste). Nu het uit is, zie ik alleen de positieve dingen. Das echt frustrerend en rot!
Misschien kunnen jullie een tijdje afstand nemen van elkaar en kijken hoe dat voelt? Dat wilde ik ook doen met mijn ex, maar hij dus niet. Even wat rustiger aan doen...
dinsdag 15 april 2008 om 11:02
Aangezien "ga bij hem weg" niet lijkt te zijn wat je wil horen gooi ik 't even over een andere boeg .
Als jij hem echt de moeite waard vindt dan moet jij leren met bepaalde dingen anders om te gaan. Niet vanwege zijn comfort maar simpelweg vanwege dat van jezelf. Het klinkt alsof jij hem veel te veel ruimte geeft. Wrs imponeert hij jou onbedoeld met zijn vermogen om ruimte in te nemen en geef jij hem die dan. Da's dus "fout".
Uitgesproken mensen vinden het vaak heerlijk om een gelijkwaardige partner te hebben om samen zotussendoor 's lekker te harrewarren en vriendelijke gevechtjes te houden. Dat vereist van de ander dat diegene niet bang is voor conflicten en er ook lol in heeft. Voorwaarde is natuurlijk wel dat de intenties goed en liefdevol blijven, als er klappen onder de gordel plaatsvinden raad ik je zeker aan er toch vandoor te gaan.
Ik weet natuurlijk niet hoe jullie conflicten verlopen. Ik weet wel dat voor een verbaal sterk type weinig dingen zo frustrerend zijn als een partner hebben die geen tegengas geeft. Daar gaan ze dan weer grenzen van opzoeken, worden ze nog vervelender enz. Wil je dat hij daarmee ophoudt dan moet je dus van je leren afbijten. Kwetst hij je vaak heel diep of ben jij uberhaupt bang voor conflicten? Als het vooral om die angst gaat, ben je bereid daar anders tegenaan te gaan kijken en misschien de speelse kant ervan die er in kan zitten op te zoeken? Of past dat gewoon niet bij je aard? Dat kan en er is niets mis mee maar doe jezelf dan echt een plezier en maak deze relatie uit.
Als jij hem echt de moeite waard vindt dan moet jij leren met bepaalde dingen anders om te gaan. Niet vanwege zijn comfort maar simpelweg vanwege dat van jezelf. Het klinkt alsof jij hem veel te veel ruimte geeft. Wrs imponeert hij jou onbedoeld met zijn vermogen om ruimte in te nemen en geef jij hem die dan. Da's dus "fout".
Uitgesproken mensen vinden het vaak heerlijk om een gelijkwaardige partner te hebben om samen zotussendoor 's lekker te harrewarren en vriendelijke gevechtjes te houden. Dat vereist van de ander dat diegene niet bang is voor conflicten en er ook lol in heeft. Voorwaarde is natuurlijk wel dat de intenties goed en liefdevol blijven, als er klappen onder de gordel plaatsvinden raad ik je zeker aan er toch vandoor te gaan.
Ik weet natuurlijk niet hoe jullie conflicten verlopen. Ik weet wel dat voor een verbaal sterk type weinig dingen zo frustrerend zijn als een partner hebben die geen tegengas geeft. Daar gaan ze dan weer grenzen van opzoeken, worden ze nog vervelender enz. Wil je dat hij daarmee ophoudt dan moet je dus van je leren afbijten. Kwetst hij je vaak heel diep of ben jij uberhaupt bang voor conflicten? Als het vooral om die angst gaat, ben je bereid daar anders tegenaan te gaan kijken en misschien de speelse kant ervan die er in kan zitten op te zoeken? Of past dat gewoon niet bij je aard? Dat kan en er is niets mis mee maar doe jezelf dan echt een plezier en maak deze relatie uit.
dinsdag 15 april 2008 om 11:07
Denk dat je ipv je op de achtergrond te houden eens een keer moet zeggen, : nou vind dit moeilijk, niet leuk, weet niet wat te zeggen als je zo doet, of zoiets, vind wel dat je deel moet nemen aan de "relatie", je zelf op de achtergrond houden en het zo laten doodbloeden en allles bij hem leggen, lijkt me ook niet eerlijk naar hem toe. Je word bang en onzeker en bang om verkeerde dingen te zeggen? Ben gewoon eerlijk en blijf zeker van jezelf en zeg: als je dit doet dan klap ik gewoon dicht, maak het bespreekbaar en dat je dan twijfelt of jullie wel bij elkaar passen , en wat het met je doet. Dan blijf je ook duidelijk voor jezelf en bij je eigen gevoel. En dan kan hij ook zijn conclusies trekken en respect voor je houden. Ga het aan.
dinsdag 15 april 2008 om 11:16
quote:dingentje schreef op 15 april 2008 @ 10:50:
Onze relatie is niet alleen maar ellende of narigheid. We kunnen ook samen lachen, leuke dingen doen.
Maar als we bij elkaar zijn..hebben we bijna elke dag wel weer een woordenwisseling. Onze relatie is niet stabiel.
Zoals ik net ook heb geschreven..het is een hele lieve jongen..kan goed luisteren,,,belangstellend,,en houdt ontzettend veel van mij.
Alleen wij botsen..waardoor ik me op de achtergrond houd om maar geen woordenwisseling te krijgen.
Dan vind hij dat ik veel te rustig ben (omdat ik me op de achtergrond houd) , of ik me tong ben verloren. Dan vind hij dat ik hem niet genoeg aandacht geef,,dat het net lijkt of ik zijn vriendinnetje niet ben..en dan voel ik me weer rot als het dat zegt.Spreek je jezelf niet een beetje tegen?
Onze relatie is niet alleen maar ellende of narigheid. We kunnen ook samen lachen, leuke dingen doen.
Maar als we bij elkaar zijn..hebben we bijna elke dag wel weer een woordenwisseling. Onze relatie is niet stabiel.
Zoals ik net ook heb geschreven..het is een hele lieve jongen..kan goed luisteren,,,belangstellend,,en houdt ontzettend veel van mij.
Alleen wij botsen..waardoor ik me op de achtergrond houd om maar geen woordenwisseling te krijgen.
Dan vind hij dat ik veel te rustig ben (omdat ik me op de achtergrond houd) , of ik me tong ben verloren. Dan vind hij dat ik hem niet genoeg aandacht geef,,dat het net lijkt of ik zijn vriendinnetje niet ben..en dan voel ik me weer rot als het dat zegt.Spreek je jezelf niet een beetje tegen?
dinsdag 15 april 2008 om 11:25
dinsdag 15 april 2008 om 11:32
Ik vraag me, net als Rupsje, ook af of jij voldoende duidelijk maakt waar jij ongelukkig van wordt, waarmee hij je kwetst.
Als hij lullig doet en jij gaat met een zielig gezicht in een hoekje zitten zal er inderdaad nooit wat veranderen.
Hij kan je gedachten niet lezen. Hij kan je ook niet gelukkig maken. Dat moet je zelf doen.
Misschien kun je eens een voorbeeldje geven. Wat hij doet/zegt en wat jouw reactie dan is (als er een reactie is)?
Ik krijg de indruk (als hij werkelijk zo lief is en zoveel van jou houdt) dat jullie gewoon gigantisch langs elkaar heen praten. Dat hij misschien simpelweg niet snapt waar jij van overstuur raakt en waarom. Omdat je het niet duidelijk maakt, maar verwacht dat hij het automatisch wel snapt.
Als hij lullig doet en jij gaat met een zielig gezicht in een hoekje zitten zal er inderdaad nooit wat veranderen.
Hij kan je gedachten niet lezen. Hij kan je ook niet gelukkig maken. Dat moet je zelf doen.
Misschien kun je eens een voorbeeldje geven. Wat hij doet/zegt en wat jouw reactie dan is (als er een reactie is)?
Ik krijg de indruk (als hij werkelijk zo lief is en zoveel van jou houdt) dat jullie gewoon gigantisch langs elkaar heen praten. Dat hij misschien simpelweg niet snapt waar jij van overstuur raakt en waarom. Omdat je het niet duidelijk maakt, maar verwacht dat hij het automatisch wel snapt.
dinsdag 15 april 2008 om 11:54
Het is inderdaad zo, dat ik me meer moet uiten. Meer moet praten.
Alleen het feit dat ik mij zo voel, zet mij aan het denken. Het is een jongen die soms een beetje uit zijn slof kan schieten...het is bij hem niet met mate. Als hij geld heeft ontvangen..moet alles op. Het liefst gaat hij elk weekend uiteten..en als hij een biertje drinkt in het weekend..is het er geen 1..maar veel meer.
Ik erger mij daar aan..en zeg dan..dat het wel iets minder kan.
Hij wordt dan boos op mij..en laat dat ook heel goed weten en doet dan echt onredelijk. Heel kinderachtig. Waardoor ik denk..wat heb ik nu gezegd..voel me heel schuldig en onzeker.
Waardoor ik afstand neem. Als ik afstand neem, zegt hij weer dat ik hem te weinig aandacht geef, etc. etc. Soms zo vermoeiend dat ik liever niks meer zeg (wat ook niet goed is).
Alleen het feit dat ik mij zo voel, zet mij aan het denken. Het is een jongen die soms een beetje uit zijn slof kan schieten...het is bij hem niet met mate. Als hij geld heeft ontvangen..moet alles op. Het liefst gaat hij elk weekend uiteten..en als hij een biertje drinkt in het weekend..is het er geen 1..maar veel meer.
Ik erger mij daar aan..en zeg dan..dat het wel iets minder kan.
Hij wordt dan boos op mij..en laat dat ook heel goed weten en doet dan echt onredelijk. Heel kinderachtig. Waardoor ik denk..wat heb ik nu gezegd..voel me heel schuldig en onzeker.
Waardoor ik afstand neem. Als ik afstand neem, zegt hij weer dat ik hem te weinig aandacht geef, etc. etc. Soms zo vermoeiend dat ik liever niks meer zeg (wat ook niet goed is).
dinsdag 15 april 2008 om 12:39
quote:dingentje schreef op 15 april 2008 @ 11:54:
Het is inderdaad zo, dat ik me meer moet uiten. Meer moet praten.
Alleen het feit dat ik mij zo voel, zet mij aan het denken. Het is een jongen die soms een beetje uit zijn slof kan schieten...het is bij hem niet met mate. Als hij geld heeft ontvangen..moet alles op. Het liefst gaat hij elk weekend uiteten..en als hij een biertje drinkt in het weekend..is het er geen 1..maar veel meer.
Ik erger mij daar aan..en zeg dan..dat het wel iets minder kan.
Als volwassen persoon heeft hij natuurlijk het recht om dat alles te doen. Maar nu hij een relatie heeft met jou kan hij minstens jouw mening aanhoren. Sterker nog, als hij van je houdt en je respecteert zou hij je mening op prijs stellen, zich afvragen of je ms niet een punt hebt. Het aardige van een goede relatie is, dat je het beste in elkaar kunt bovenhalen. Dat je door de wisselwerking met je partner eigenschappen in jezelf ontdekt waarvan je nog niet wist dat je die had.
Wel is het dan zaak dat jij je mening wat beter verwoordt dan "het kan wel ietsie minder".
Je zou b.v. kunnen zeggen, dat ieder weekend uit eten gaan niet zo bij je past, omdat jij van nature nogal zuinig bent. Je zou kunnen aangeven dat jij het verstandig vindt om een deel van je salaris te sparen, zodat je in magere tijden iets achter de hand hebt. Dat jij door te sparen nu een leuk autootje hebt. Ik noem maar wat natuurlijk.
Dus als je nog met deze jongen verder wilt zou je ipv van zielig te gaan zitten huilen je je af kunnen vragen, waar je precies problemen mee hebt in zijn gedrag en waarom. Dan kun je dat bij een volgend gesprek ook inbrengen. Niet op het moment als het probleem zich voordoet, maar op een rustiger moment. Omgekeerd moet je ook bereid zijn om hem aan te horen en je af te vragen of hij niet een punt heeft in zn gefundeerd uitgesproken kritiek
Hij wordt dan boos op mij..en laat dat ook heel goed weten en doet dan echt onredelijk. Heel kinderachtig. Waardoor ik denk..wat heb ik nu gezegd..voel me heel schuldig en onzeker.
Als jij je mening over iets wat duidelijker verwoordt en tegelijkertijd voor ogen houdt dat jouw mening niet alleenzaligmakend is, hoef je je niet schuldig of onzeker te voelen.
Waardoor ik afstand neem. Als ik afstand neem, zegt hij weer dat ik hem te weinig aandacht geef, etc. etc. Soms zo vermoeiend dat ik liever niks meer zeg (wat ook niet goed is).
Het is inderdaad zo, dat ik me meer moet uiten. Meer moet praten.
Alleen het feit dat ik mij zo voel, zet mij aan het denken. Het is een jongen die soms een beetje uit zijn slof kan schieten...het is bij hem niet met mate. Als hij geld heeft ontvangen..moet alles op. Het liefst gaat hij elk weekend uiteten..en als hij een biertje drinkt in het weekend..is het er geen 1..maar veel meer.
Ik erger mij daar aan..en zeg dan..dat het wel iets minder kan.
Als volwassen persoon heeft hij natuurlijk het recht om dat alles te doen. Maar nu hij een relatie heeft met jou kan hij minstens jouw mening aanhoren. Sterker nog, als hij van je houdt en je respecteert zou hij je mening op prijs stellen, zich afvragen of je ms niet een punt hebt. Het aardige van een goede relatie is, dat je het beste in elkaar kunt bovenhalen. Dat je door de wisselwerking met je partner eigenschappen in jezelf ontdekt waarvan je nog niet wist dat je die had.
Wel is het dan zaak dat jij je mening wat beter verwoordt dan "het kan wel ietsie minder".
Je zou b.v. kunnen zeggen, dat ieder weekend uit eten gaan niet zo bij je past, omdat jij van nature nogal zuinig bent. Je zou kunnen aangeven dat jij het verstandig vindt om een deel van je salaris te sparen, zodat je in magere tijden iets achter de hand hebt. Dat jij door te sparen nu een leuk autootje hebt. Ik noem maar wat natuurlijk.
Dus als je nog met deze jongen verder wilt zou je ipv van zielig te gaan zitten huilen je je af kunnen vragen, waar je precies problemen mee hebt in zijn gedrag en waarom. Dan kun je dat bij een volgend gesprek ook inbrengen. Niet op het moment als het probleem zich voordoet, maar op een rustiger moment. Omgekeerd moet je ook bereid zijn om hem aan te horen en je af te vragen of hij niet een punt heeft in zn gefundeerd uitgesproken kritiek
Hij wordt dan boos op mij..en laat dat ook heel goed weten en doet dan echt onredelijk. Heel kinderachtig. Waardoor ik denk..wat heb ik nu gezegd..voel me heel schuldig en onzeker.
Als jij je mening over iets wat duidelijker verwoordt en tegelijkertijd voor ogen houdt dat jouw mening niet alleenzaligmakend is, hoef je je niet schuldig of onzeker te voelen.
Waardoor ik afstand neem. Als ik afstand neem, zegt hij weer dat ik hem te weinig aandacht geef, etc. etc. Soms zo vermoeiend dat ik liever niks meer zeg (wat ook niet goed is).
dinsdag 15 april 2008 om 13:16
Ik denk dat hij zich dan aangevallen voelt, aangezien jij toch aangeeft dat je zijn levensstijl afkeurt. Vind ook beetje ver gaan dat hij dat niet zo mogen, je klinkt nu beetje erg als zijn moeder denk ik.. althans denk dat hij het zo oppakt. En het is toch zijn geld en zijn probleem als het op is, hij zal toch van zijn eigen fouten moeten leren.. En een liefdevolle mening geven is een, je ergeren en iemands gedrag afkeuren is twee....Tis natuurlijk ook aan hem om meer open te staan en zich minder aangevallen te voelen...aard van het beestje? Denk dat als julllie botsen vooral jullie egos botsen en je de liefde vergeet die er tussen jullie is?
woensdag 16 april 2008 om 13:13
Gister was mijn vriend bij mij. Weer veel gepraat over wat ik nu wil. Hij wordt natuurlijk heel onzeker van mij en weet niet waar hij aan toe is. We hebben nu besloten om het toch nog een keer te proberen. We wonen sinds dat we elkaar kennen apart.
Vanavond pak ik mijn spullen en ga bij hem inwonen.
Ik kan niet meer tegen deze twijfels. Er moet iets gebeuren. Of ik ga ervoor of ik maak het uit. Ik twijfel al vanaf dat ik hem ken en dan vraag je je natuurlijk af..heeft het dan nog wel zin om het nog eens te proberen. Ik heb natuurlijk niet voor niets twijfels. Maar om hem nu kwijt te raken..hem niet meer zien..niet meer knuffelen..moet daar nu echt niet aan denken.
Alleen nu we deze beslissing hebben gemaakt...denk ik toch heel diep van binnen, dat het niet gaat werken. Het heeft niet alleen met onze discussies te maken, hoe zijn karakter is, etc. Maar ook mijn gevoelens voor hem. Zijn deze wel oprecht.
Ik geef echt veel om hem..denk ook dat ik van hem hou. Maar ben er niet echt trots op dat hij mijn vriend is. Ik ben ook niet verliefd en juich niet van blijschap. Hij daarentegen gaat wel 200 % voor mij. Is ontzettend trots dat ik zijn vriendin ben en is super verliefd.
Hij vind het vreselijk als het uit zou gaan (ik ook) en probeert mij dan ook echt om te praten. Dat we het toch leuk samen hebben, dat we er wel uitkomen, etc, etc. Waardoor het nog eens extra moeilijk wordt om een beslissing te nemen. Ik neem hem het ook niet kwalijk.
Ik heb ook tegen hem gezegd, jij verdient mij niet. Je verdient iemand die echt helemaal voor jou gaat. En niet iemand die zich er elke keer van moet overtuigen dat je wel leuk bent. Niet iemand die constant twijfelt en een paar keer op het punt heeft gestaan om het uit te maken.
Hij zegt dat hij dat zelf wel beslist..en kan zich niet voorstellen dat ik hem echt kwijt wil
Ik maak het voor mezelf en voor hem heel erg moeilijk. Ik durf gewoon niet de knoop door te hakken..omdat ik dan waarschijnlijk heel veel spijt ga krijgen. Mijn vriend zegt ook...weet zeket dat je heel veel spijt ga krijgen en mij terug wil. Ik sta zelf niet zo heel erg stevig in mijn schoenen..en ben heel goed over te halen door iemand. Ik luister altijd veel naar andere mensen hoe zij er tegen aan kijken..omdat ik het zelf gewoon niet weet. Of misschien weet ik het wel..maar durf ik het niet in te zien omdat ik mezelf niet echt vertrouw.
Vanavond pak ik mijn spullen en ga bij hem inwonen.
Ik kan niet meer tegen deze twijfels. Er moet iets gebeuren. Of ik ga ervoor of ik maak het uit. Ik twijfel al vanaf dat ik hem ken en dan vraag je je natuurlijk af..heeft het dan nog wel zin om het nog eens te proberen. Ik heb natuurlijk niet voor niets twijfels. Maar om hem nu kwijt te raken..hem niet meer zien..niet meer knuffelen..moet daar nu echt niet aan denken.
Alleen nu we deze beslissing hebben gemaakt...denk ik toch heel diep van binnen, dat het niet gaat werken. Het heeft niet alleen met onze discussies te maken, hoe zijn karakter is, etc. Maar ook mijn gevoelens voor hem. Zijn deze wel oprecht.
Ik geef echt veel om hem..denk ook dat ik van hem hou. Maar ben er niet echt trots op dat hij mijn vriend is. Ik ben ook niet verliefd en juich niet van blijschap. Hij daarentegen gaat wel 200 % voor mij. Is ontzettend trots dat ik zijn vriendin ben en is super verliefd.
Hij vind het vreselijk als het uit zou gaan (ik ook) en probeert mij dan ook echt om te praten. Dat we het toch leuk samen hebben, dat we er wel uitkomen, etc, etc. Waardoor het nog eens extra moeilijk wordt om een beslissing te nemen. Ik neem hem het ook niet kwalijk.
Ik heb ook tegen hem gezegd, jij verdient mij niet. Je verdient iemand die echt helemaal voor jou gaat. En niet iemand die zich er elke keer van moet overtuigen dat je wel leuk bent. Niet iemand die constant twijfelt en een paar keer op het punt heeft gestaan om het uit te maken.
Hij zegt dat hij dat zelf wel beslist..en kan zich niet voorstellen dat ik hem echt kwijt wil
Ik maak het voor mezelf en voor hem heel erg moeilijk. Ik durf gewoon niet de knoop door te hakken..omdat ik dan waarschijnlijk heel veel spijt ga krijgen. Mijn vriend zegt ook...weet zeket dat je heel veel spijt ga krijgen en mij terug wil. Ik sta zelf niet zo heel erg stevig in mijn schoenen..en ben heel goed over te halen door iemand. Ik luister altijd veel naar andere mensen hoe zij er tegen aan kijken..omdat ik het zelf gewoon niet weet. Of misschien weet ik het wel..maar durf ik het niet in te zien omdat ik mezelf niet echt vertrouw.
