Relaties
alle pijlers
Tja, en dat was het dan.... deel 2
dinsdag 31 januari 2012 om 14:51
Zullen we hier maar verder gaan met onze verhalen naar aanleiding van de post van allalone.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
"Goedenavond,
Hier zit ik dan.... 44 jaar oud, een relatie van 25 jaar waarvan 22 jaar getrouwd achter de rug. Hij hield niet meer voldoende van mij..... Wel van zijn jongere collega waar hij nu is...
God, wat voel ik me alleen en wat een pijn.... En ja, ik weet het, zwaar debiel, maar ik hou nog steeds van hem...
Allalone...".
Hoop dat jullie het allemaal kunnen vinden, want ik kan die steun en schoppen onder mijn kont nog niet missen.
maandag 20 augustus 2012 om 23:46
quote:Julus schreef op 20 augustus 2012 @ 23:43:
Wat een mooie, wijze woorden weer van je Gianna!
Dat is genieten inderdaad, die voorbeelden die jij noemt. Jij bent geen partij voor die twee sneue losers, jij staat daar vér boven!
Ik snap niet dat die ex-loser van je niet zijn haren uit zijn kop rukt, dat hij jou kwijt is. Misschien is dat stiekem wel zo...
Bij mij spookt er sinds een paar uur een zinnetje door mijn hoofd, gezegd door date; ik wil je weer zien. Ik weet niet wat het is, maar dat zinnetje heeft een enorme indruk op me gemaakt.
En elke keer krijg ik een glimlach op mijn gezicht, als ik dat zinnetje in mijn hoofd herhaal. Hij wil MIJ zien!
Wat een mooie, wijze woorden weer van je Gianna!
Dat is genieten inderdaad, die voorbeelden die jij noemt. Jij bent geen partij voor die twee sneue losers, jij staat daar vér boven!
Ik snap niet dat die ex-loser van je niet zijn haren uit zijn kop rukt, dat hij jou kwijt is. Misschien is dat stiekem wel zo...
Bij mij spookt er sinds een paar uur een zinnetje door mijn hoofd, gezegd door date; ik wil je weer zien. Ik weet niet wat het is, maar dat zinnetje heeft een enorme indruk op me gemaakt.
En elke keer krijg ik een glimlach op mijn gezicht, als ik dat zinnetje in mijn hoofd herhaal. Hij wil MIJ zien!
maandag 20 augustus 2012 om 23:57
quote:kunstje schreef op 20 augustus 2012 @ 23:42:
Ik vind mezelf zo zwak en weet dat het niet meer goed kan komen, maar oh, stilletjes! Daarom is het zo moeilijk de definitieve regeling op poten te zetten Wij regelen persioen ed ook in convenant.
Verder begonnen met een nieuwe opleiding (werkkansen vergroten), maar wel pittig.
Hier oudere kinderen die exact weten wat er gebeurt en waarvan ik het heel moeilijk vind als ze begrip op kunnen brengen voor Het. Wat maakt dat van mij?
Zoveel vragen en zo weinig antwoorden.
Je loopt over van de emoties, zeer begrijpelijk. Allemaal vragen, waar gaat het heen, hoe moet het nou? Er is zoveel onzekerheid ineens. Maar je bent dus begonnen met een opleiding, wat gaaf! Wil je er iets meer over kwijt?
Kunstje, ik weet misschien wel wat dat is, dat ze begrip opbrengen voor hem. Kinderen willen niet in een loyaliteitsconflict geraken. Je moet dat los zien van elkaar; jouw kinderen houden van hem en van jou. Zijn vertrek, zijn gedrag doet niks af aan hun liefde voor hem. Ze zullen er heus dingen bij denken, maar ze willen hem misschien niet te hard afvallen. En dat voelt voor jou niet fijn, maar is niks ten nadele van jou. Ze schipperen, ze willen geen partij hoeven kiezen. En jij bent boos op hem, en wil dat zij ook boos zijn op hem. Maar dat moet je dus loskoppelen. Het is jouw en zijn zaak.
Ik vind mezelf zo zwak en weet dat het niet meer goed kan komen, maar oh, stilletjes! Daarom is het zo moeilijk de definitieve regeling op poten te zetten Wij regelen persioen ed ook in convenant.
Verder begonnen met een nieuwe opleiding (werkkansen vergroten), maar wel pittig.
Hier oudere kinderen die exact weten wat er gebeurt en waarvan ik het heel moeilijk vind als ze begrip op kunnen brengen voor Het. Wat maakt dat van mij?
Zoveel vragen en zo weinig antwoorden.
Je loopt over van de emoties, zeer begrijpelijk. Allemaal vragen, waar gaat het heen, hoe moet het nou? Er is zoveel onzekerheid ineens. Maar je bent dus begonnen met een opleiding, wat gaaf! Wil je er iets meer over kwijt?
Kunstje, ik weet misschien wel wat dat is, dat ze begrip opbrengen voor hem. Kinderen willen niet in een loyaliteitsconflict geraken. Je moet dat los zien van elkaar; jouw kinderen houden van hem en van jou. Zijn vertrek, zijn gedrag doet niks af aan hun liefde voor hem. Ze zullen er heus dingen bij denken, maar ze willen hem misschien niet te hard afvallen. En dat voelt voor jou niet fijn, maar is niks ten nadele van jou. Ze schipperen, ze willen geen partij hoeven kiezen. En jij bent boos op hem, en wil dat zij ook boos zijn op hem. Maar dat moet je dus loskoppelen. Het is jouw en zijn zaak.
dinsdag 21 augustus 2012 om 18:50
Dacht dat het rustig was op het andere front. Maar hij is weer terug.. Mijn ex to be. Hij vraagt zich af hoe en wat verder. Want ik laat hem telkens op z'n bek gaan. En hij staat zo voor me klaar.. En ik doe niets.. Nee ik ben de grote bitch die niets wil... Hij is uber geschokt dat ik een andere woning wil.. Hij wil voor me klaar staan in de hoop dat ik hem een kans geef. En dat zit er niet in dus gaat Dhr dreigen. Als jij een andere Renate hebt ga ik stoppen met partnerali enz. Dan betaal ik de rekeningen niet meer die ik nu wel betaalde enz enz.. Ja boeien denk ik dan ik moet toch al extra werken.. Maar wel telkens weer over zeiken.
Oh ja en hij heeft gehoord dat ik uit eten ga met die vriend. Van die vriend.. Niet goed dus... Ik word zo moe van hem..
Gaat ie bericht sturen over ons . Dat ie hoopt in de toekomst dat het goed komt. Hij blijft in zijn eigen zielige hoop hangen... Zo sneu.. Ik snap dat niet. Maar heb der vanzelf wel mee van doen. Nog zo'n bericht. Hadden we maar geen kinderen samen dan hoefde je me nooit meer te zien. Hij hield zich de zieligste man op aarde.. Zelf ik vind mijzelf niet eens zo zielig meer.. Zo ff gal spuien hier.. Altijd gewillige luisteraars.. Ik heb hem gemeld dat ie alleen contact op mag nemen over de kinderen en dat ik met hem niet meer over gevoelens praat... Houd dit dan nooit op?
Oh ja en hij heeft gehoord dat ik uit eten ga met die vriend. Van die vriend.. Niet goed dus... Ik word zo moe van hem..
Gaat ie bericht sturen over ons . Dat ie hoopt in de toekomst dat het goed komt. Hij blijft in zijn eigen zielige hoop hangen... Zo sneu.. Ik snap dat niet. Maar heb der vanzelf wel mee van doen. Nog zo'n bericht. Hadden we maar geen kinderen samen dan hoefde je me nooit meer te zien. Hij hield zich de zieligste man op aarde.. Zelf ik vind mijzelf niet eens zo zielig meer.. Zo ff gal spuien hier.. Altijd gewillige luisteraars.. Ik heb hem gemeld dat ie alleen contact op mag nemen over de kinderen en dat ik met hem niet meer over gevoelens praat... Houd dit dan nooit op?
dinsdag 21 augustus 2012 om 19:06
O dear...ik wilde net gaat typen dat ik er godsgruwelijk doorheen zit en lees bij jou dezelfde ellende..
Hij is echt in paniek, jouw ex. En om zijn zin te krijgen gaat hij je manipuleren..en wie was ook alweer degene die deze ellende heeft veroorzaakt? Juist. Dat hij dat niet inziet, dat is gewoon niet te geloven. Alsof jij hier zin in hebt, wat een kleuter.
Dus eerst lekker puinhoop veroorzaken en vervolgens ook nog denken dat jij wel buigt en meeveert? Stakker.
Ik heb dus een k u t dag. Emoties schieten heen en weer, ik trek het even niet meer. Het ging een tijd heel goed en nu ineens..ik weet niet wat dat is. Makelaar is langs geweest, en natuurlijk zat ik weer te janken. Ik zie allemaal beren op de weg, weet niet hoe of wat en voel weer die pijn van het begin. Kan opnieuw beginnen voor mijn gevoel, zou het liefst een jaar gaan slapen. En dan is mijn ex nog medelevend, doet echt zijn best, werkt niks tegen, maar dat ik hem moest kwijtraken kan ik weer niet verkroppen. Adem in, adem uit....pffff.
Hij is echt in paniek, jouw ex. En om zijn zin te krijgen gaat hij je manipuleren..en wie was ook alweer degene die deze ellende heeft veroorzaakt? Juist. Dat hij dat niet inziet, dat is gewoon niet te geloven. Alsof jij hier zin in hebt, wat een kleuter.
Dus eerst lekker puinhoop veroorzaken en vervolgens ook nog denken dat jij wel buigt en meeveert? Stakker.
Ik heb dus een k u t dag. Emoties schieten heen en weer, ik trek het even niet meer. Het ging een tijd heel goed en nu ineens..ik weet niet wat dat is. Makelaar is langs geweest, en natuurlijk zat ik weer te janken. Ik zie allemaal beren op de weg, weet niet hoe of wat en voel weer die pijn van het begin. Kan opnieuw beginnen voor mijn gevoel, zou het liefst een jaar gaan slapen. En dan is mijn ex nog medelevend, doet echt zijn best, werkt niks tegen, maar dat ik hem moest kwijtraken kan ik weer niet verkroppen. Adem in, adem uit....pffff.
dinsdag 21 augustus 2012 om 22:34
Lieve vrouwen hier.
Het doet me soms zeer te lezen hoe moeilijk jullie het hebben. Ik herken het volkomen en weet hoe het voelt.
Maar weet dat het waar is, al die verhalen van: "de zon gaat weer schijnen, je wordt weer gelukkig, ja ook zonder hem.. etc etc..
Het is gewoon waar, maar het heeft tijd nodig.
Tijd om te beseffen wat er is gebeurd, tijd voor verdriet, woede, tijd om te rouwen.
Al die keren dat je denkt dat je er bent, en vervolgens gebeurd er iets waardoor je weer helemaal afknapt.. het moet, het is nodig om verder te komen, hoe kut het ook voelt...
Op een dag merk je dat je je steeds beter voelt, dat je weet wat JIJ wilt, dat je je eigen pad gaat uitstippelen, en dat dat fijn is....
Echt, het kost alleen tijd, veel tijd.
Aangezien julie hier allemaal al een heel tijdje schrijven en ook dor wat jullie schrijven denk ik dat jullie allemaal, net als ik veel tijd nodig hebben om je leven weer op de rit te krijgen.
Eerst dacht ik ook "kon ik maar een jaar slapen" om vervolgens daadwerkelijk een jaar verder volledig in te storten, man toen kwam de klap pas..
Over een paar dagen is het voor mij 4 jaar geleden dat de bom viel. VIER jaar, terwijl ik het schrijf verbaas ik me erover, jezus, vier jaar...
Maarrrr ik ben er weer, oke, het duurde even maar zelfs ik ben er weer...
Wat ik maar wil zeggen is dus dat jullie er allemaal wel gaan komen, niet vanzelf het is hard werken en knokken maar dat doen jullie allemaal al ieder op haar eigen manier, dit forum en er hier over schrijven helpt ook, heeft mij zo geholpen..
Sterkte lieverds...
Dikke knuffels voor jullie allemaal
Het doet me soms zeer te lezen hoe moeilijk jullie het hebben. Ik herken het volkomen en weet hoe het voelt.
Maar weet dat het waar is, al die verhalen van: "de zon gaat weer schijnen, je wordt weer gelukkig, ja ook zonder hem.. etc etc..
Het is gewoon waar, maar het heeft tijd nodig.
Tijd om te beseffen wat er is gebeurd, tijd voor verdriet, woede, tijd om te rouwen.
Al die keren dat je denkt dat je er bent, en vervolgens gebeurd er iets waardoor je weer helemaal afknapt.. het moet, het is nodig om verder te komen, hoe kut het ook voelt...
Op een dag merk je dat je je steeds beter voelt, dat je weet wat JIJ wilt, dat je je eigen pad gaat uitstippelen, en dat dat fijn is....
Echt, het kost alleen tijd, veel tijd.
Aangezien julie hier allemaal al een heel tijdje schrijven en ook dor wat jullie schrijven denk ik dat jullie allemaal, net als ik veel tijd nodig hebben om je leven weer op de rit te krijgen.
Eerst dacht ik ook "kon ik maar een jaar slapen" om vervolgens daadwerkelijk een jaar verder volledig in te storten, man toen kwam de klap pas..
Over een paar dagen is het voor mij 4 jaar geleden dat de bom viel. VIER jaar, terwijl ik het schrijf verbaas ik me erover, jezus, vier jaar...
Maarrrr ik ben er weer, oke, het duurde even maar zelfs ik ben er weer...
Wat ik maar wil zeggen is dus dat jullie er allemaal wel gaan komen, niet vanzelf het is hard werken en knokken maar dat doen jullie allemaal al ieder op haar eigen manier, dit forum en er hier over schrijven helpt ook, heeft mij zo geholpen..
Sterkte lieverds...
Dikke knuffels voor jullie allemaal
dinsdag 21 augustus 2012 om 22:41
Ha lieve NW, vier jaar geleden alweer...ik weet het nog zo goed. Dat je er middenin zat, wat een hel. Je schreef totdat je een ons woog, wij schreven mee, en ik weet uit eigen ervaring hoe dat je soms op de been kan houden. Gewoon het van je af tikken en stukje bij beetje door allerlei zinnige reacties, het helderder krijgen. Maar je blijft toch altijd alleen zitten met de pijn..ik voel me soms dagenlang goed, of zelfs een week, maar geheel onverwacht hakt het er weer in. Het is vergelijkbaar met een systeem; er zit zoveel in opgeslagen en totaal onverwachts moet het worden gewist. Dat kan niet in 1 dag, week, of jaar. Ik weet het, maar wil het anders. Wij hebben veel van onze exen gehouden en de prijs die we daarvoor betalen is jaar/jarenlang wissen van het systeem. En dat voelt oneerlijk, en doet pijn. En ik koop ook geen nieuwe meer! Ghe.
dinsdag 21 augustus 2012 om 22:55
Julus, jij was een van de mensen waar ik zoveel mee heb 'gesproken' in die tijd..
En jij Julus, jij maakte wel die doorstart, dus ik dacht "zie je wel, het kan dus wel!".
Echt hoor, ik was daar eigenlijk wel een beetje jaloers op, maar zie nu wat er is gebeurd... Onvoorstelbaar...
Ik kon de hoop niet loslaten dat het ooit.. misschien...
Net als Kunstje nu ook heeft..
Je weet beter maar toch.....
Iedereen kan het tegen je zeggen, maar je gelooft het niet, je moet zelf op je bek gaan, je moet zelf keer op keer je kop stoten, daar kan een ander je niet voor behoeden, ook niet een ervaringsdeskundige...
Je moet zelf je conclusies trekken, en achteraf denk ik ook, Jezus wat heb ik lang aan lopen modderen, wat heb ik me lang door hem laten leiden, in gedachten altijd denken aan wat hij ergens van zou vinden.. blah blah blah..
Nou die tijd is voorbij. Ik weet heel goed wat ik wil en vind, ik doe wat ik wil omdat ik het wil. Altijd me aanpassen aan een ander, ik ben er wel klaar mee.
En ik ga ook zeker geen nieuwe aanschaffen.
Geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt.
Zeker weer zo'n type op de bank en in mijn bed.. alsjeblieft, nee bedankt.
Ik dop mijn eigen boontjes, en trouwens voor jeweetwel.. heb ik nog steeds die vaste vrijwilliger, en dat is wel een aanrader..
Wel de lusten maar niet de lasten.. works both ways...
En jij Julus, jij maakte wel die doorstart, dus ik dacht "zie je wel, het kan dus wel!".
Echt hoor, ik was daar eigenlijk wel een beetje jaloers op, maar zie nu wat er is gebeurd... Onvoorstelbaar...
Ik kon de hoop niet loslaten dat het ooit.. misschien...
Net als Kunstje nu ook heeft..
Je weet beter maar toch.....
Iedereen kan het tegen je zeggen, maar je gelooft het niet, je moet zelf op je bek gaan, je moet zelf keer op keer je kop stoten, daar kan een ander je niet voor behoeden, ook niet een ervaringsdeskundige...
Je moet zelf je conclusies trekken, en achteraf denk ik ook, Jezus wat heb ik lang aan lopen modderen, wat heb ik me lang door hem laten leiden, in gedachten altijd denken aan wat hij ergens van zou vinden.. blah blah blah..
Nou die tijd is voorbij. Ik weet heel goed wat ik wil en vind, ik doe wat ik wil omdat ik het wil. Altijd me aanpassen aan een ander, ik ben er wel klaar mee.
En ik ga ook zeker geen nieuwe aanschaffen.
Geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt.
Zeker weer zo'n type op de bank en in mijn bed.. alsjeblieft, nee bedankt.
Ik dop mijn eigen boontjes, en trouwens voor jeweetwel.. heb ik nog steeds die vaste vrijwilliger, en dat is wel een aanrader..
Wel de lusten maar niet de lasten.. works both ways...
dinsdag 21 augustus 2012 om 23:08
Het gekke is dat ik nu dus weer jaloers ben op degenen wiens ex zeggen spijt te hebben, en die nog wel door willen...terwijl mijn ex de boel heeft afgesloten (net als bij jou destijds) en niet meer omkijkt. Geen spijt heeft, volgens mij erg blij is om weg te zijn.
Weet je, als ik toen wist wat ik nu weet, dan had ik toen direct nee gezegd toen hij die kans wilde. Want echt, het heeft mijn leven zo moeilijk gemaakt. Nog niet zozeer de eerste jaren, want het zag er hoopvol uit. Maar dat hij dan alsnog - na die kans en na al dat knokken - mij laat zitten, dat voelt voor mij alsof ik driedubbel genaaid ben. Het moest ook echt op de meest harde manier ook nog; met mijn vriendin...how low can you go?
Mij er heel lang van overtuigd in woorden en daden dat hij dát nooit meer wilde meemaken, hij wist nu zeker dat hij oud met me wilde worden..en dat droeg hij heel lang uit. Maar kennelijk was het gras dan toch weer groener en het lonkte (met de wimpers..). Enorme inschattingsfout van mijn kant, met grote gevolgen. Had ik toen ons huis te koop gezet, hadden we nu geen restschuld gehad. Was ik misschien weer gelukkig met een ander, had ik die feeks niet in mijn leven hoeven hebben.
Het kan verkeren, het was een kapitale fout.
Jij hebt al die jaren kunnen bouwen, aan jezelf, en het een plek gegeven. Ik zat in een illusie, dacht in liefde te leven en werd daar flink op afgerekend. Anti-climax pur sang..echt.
Achteraf bezien kocht ik een zak met lucht, duur betaald. Uit liefde gaf ik die kans, en uit geloof en hoop. Ik kreeg het niet terug. Heb ik ervan geleerd? Ik mag het hopen. Maar ik wens NIET het geloof in de liefde op te geven, ik geloofde alleen in de verkeerde.
Jij komt zeer onverwachts iemand tegen en dan kom je dat gewoon melden hier, en dan gaan we je aanmoedigen en zeggen dat je er gewoon voor moet gaan
Weet je, als ik toen wist wat ik nu weet, dan had ik toen direct nee gezegd toen hij die kans wilde. Want echt, het heeft mijn leven zo moeilijk gemaakt. Nog niet zozeer de eerste jaren, want het zag er hoopvol uit. Maar dat hij dan alsnog - na die kans en na al dat knokken - mij laat zitten, dat voelt voor mij alsof ik driedubbel genaaid ben. Het moest ook echt op de meest harde manier ook nog; met mijn vriendin...how low can you go?
Mij er heel lang van overtuigd in woorden en daden dat hij dát nooit meer wilde meemaken, hij wist nu zeker dat hij oud met me wilde worden..en dat droeg hij heel lang uit. Maar kennelijk was het gras dan toch weer groener en het lonkte (met de wimpers..). Enorme inschattingsfout van mijn kant, met grote gevolgen. Had ik toen ons huis te koop gezet, hadden we nu geen restschuld gehad. Was ik misschien weer gelukkig met een ander, had ik die feeks niet in mijn leven hoeven hebben.
Het kan verkeren, het was een kapitale fout.
Jij hebt al die jaren kunnen bouwen, aan jezelf, en het een plek gegeven. Ik zat in een illusie, dacht in liefde te leven en werd daar flink op afgerekend. Anti-climax pur sang..echt.
Achteraf bezien kocht ik een zak met lucht, duur betaald. Uit liefde gaf ik die kans, en uit geloof en hoop. Ik kreeg het niet terug. Heb ik ervan geleerd? Ik mag het hopen. Maar ik wens NIET het geloof in de liefde op te geven, ik geloofde alleen in de verkeerde.
Jij komt zeer onverwachts iemand tegen en dan kom je dat gewoon melden hier, en dan gaan we je aanmoedigen en zeggen dat je er gewoon voor moet gaan
dinsdag 21 augustus 2012 om 23:34
Haha, dat laatste gaat niet gebeuren hoor... Ik ben net eindelijk mezelf...
Maar ik snap precies wat je bedoelt Julus. In de tijd dat jij die doorstart maakte ging ik diep maar ik maakte uiteindelijk wel die progressie die ik nodig had..
Terugkijkend vraag ik me wel eens af waarom ik er zo lang voor nodig had, maar ja dat zeg ik wetende wat ik nu weet ( en voel!)
Tja, het was blijkbaar nodig.
Dat accepteer ik dan maar van mezelf, ik ben aardig voor mij
Ik ben dat waard en jullie ook, stuk voor stuk
Maar ik snap precies wat je bedoelt Julus. In de tijd dat jij die doorstart maakte ging ik diep maar ik maakte uiteindelijk wel die progressie die ik nodig had..
Terugkijkend vraag ik me wel eens af waarom ik er zo lang voor nodig had, maar ja dat zeg ik wetende wat ik nu weet ( en voel!)
Tja, het was blijkbaar nodig.
Dat accepteer ik dan maar van mezelf, ik ben aardig voor mij
Ik ben dat waard en jullie ook, stuk voor stuk
dinsdag 21 augustus 2012 om 23:48
Hier gaat 't ook niet lekker..... Gemis neemt weer toe. Kan me moeilijk ontspannen, veel onrust. Het voelt zo onafgesloten allemaal; kan er soms nog niet bij. Soms lijkt het nog wel een shock; hoe kan alles zó plots veranderd zijn? Van 100 naar 0% ofzoiets.
Al een maand geen contact nu ongeveer, ik hou het vol. Soms voelt het sterk en soms zo ontzettend verdrietig. Hoe heeft het allemaal zo ver kunnen komen? En verdrietig dat de liefde blijkbaar niet sterk genoeg was..... Geen idee hoe zijn leven er nu uitziet, is misschien maar beter ook. Maar zo raar om zó ver van iemand af te staan die het meest dicht bij je stond.... Bah!
Allemaal sterkte! Hoop dat jullie een beetje kunnen slapen zo!
Al een maand geen contact nu ongeveer, ik hou het vol. Soms voelt het sterk en soms zo ontzettend verdrietig. Hoe heeft het allemaal zo ver kunnen komen? En verdrietig dat de liefde blijkbaar niet sterk genoeg was..... Geen idee hoe zijn leven er nu uitziet, is misschien maar beter ook. Maar zo raar om zó ver van iemand af te staan die het meest dicht bij je stond.... Bah!
Allemaal sterkte! Hoop dat jullie een beetje kunnen slapen zo!
woensdag 22 augustus 2012 om 00:29
quote:Julus schreef op 21 augustus 2012 @ 23:08:
Het gekke is dat ik nu dus weer jaloers ben op degenen wiens ex zeggen spijt te hebben, en die nog wel door willen...terwijl mijn ex de boel heeft afgesloten (net als bij jou destijds) en niet meer omkijkt. Geen spijt heeft, volgens mij erg blij is om weg te zijn.
Zo herkenbaar! Ik denk nog steeds dat Het niet gelukkig is en ik ook niet, en dat dit alles zo'n verspilde tijd is (wishfull thinking). Van de andere kant is er ook zoveel gebeurd, dat het eigenlijk niet meer goed kan komen. En zo hink ik verder op twee benen.
Ook met alle regelingenen. Het doet er niet veel aan en laat het maar op zijn beloop en in de paar dingen die afgesproken zijn, is Het heel redelijk geweest. Dus dan denk ik weer: zou het mogelijk zijn. Maar zoals ik al zei, het kan niet meer, maar ik wil zo graag. En dan heb ik weer een hekel aan mezelf omdat ik zo zwak ben en dan krijgen we het kringetje weer, waarin ik ronddraai.
NW, ik ben blij dat het voor jou allemaal op zijn plaats valt en Julus, van jou leer ik dat het terugnemen dus ook geen oplossing is. Sterkte voor jullie allemaal.
Het gekke is dat ik nu dus weer jaloers ben op degenen wiens ex zeggen spijt te hebben, en die nog wel door willen...terwijl mijn ex de boel heeft afgesloten (net als bij jou destijds) en niet meer omkijkt. Geen spijt heeft, volgens mij erg blij is om weg te zijn.
Zo herkenbaar! Ik denk nog steeds dat Het niet gelukkig is en ik ook niet, en dat dit alles zo'n verspilde tijd is (wishfull thinking). Van de andere kant is er ook zoveel gebeurd, dat het eigenlijk niet meer goed kan komen. En zo hink ik verder op twee benen.
Ook met alle regelingenen. Het doet er niet veel aan en laat het maar op zijn beloop en in de paar dingen die afgesproken zijn, is Het heel redelijk geweest. Dus dan denk ik weer: zou het mogelijk zijn. Maar zoals ik al zei, het kan niet meer, maar ik wil zo graag. En dan heb ik weer een hekel aan mezelf omdat ik zo zwak ben en dan krijgen we het kringetje weer, waarin ik ronddraai.
NW, ik ben blij dat het voor jou allemaal op zijn plaats valt en Julus, van jou leer ik dat het terugnemen dus ook geen oplossing is. Sterkte voor jullie allemaal.
woensdag 22 augustus 2012 om 00:40
Zodra je jaloers bent omdat hun vent wel spijt heeft denk je maar even aan mijn ex.. Vol van spijt.. En een grote eikel. Ben je zo weer met beide benen terug op aarde. Haha moest het ff melden.
Lieve dames en ik.. Zet em op! Ooit gaan we er komen zegt new woman. En zij kan het weten. Zei was er ook in dat diepe dal. Maar moeilijk is het wel. Blijf erbij dat we maar es een ontmoeting moeten regelen.. Met ons allen wie er zin in heeft.
Lieve dames en ik.. Zet em op! Ooit gaan we er komen zegt new woman. En zij kan het weten. Zei was er ook in dat diepe dal. Maar moeilijk is het wel. Blijf erbij dat we maar es een ontmoeting moeten regelen.. Met ons allen wie er zin in heeft.
woensdag 22 augustus 2012 om 06:56
Hey meiden,
Wat is het allemaal moeilijk hè, welke keus je ook maakt. Vorige week liep het hier ook weer hoog op en heb weer aangegeven dat ik heel veel spijt ervan heb dat we verder gegaan zijn en wat denk je, de volgende dag net doen alsof alles koek en ei is. Bah..
En nu na al tig keer aangegeven te hebben van laten we samen naar de psych gaan en wat hij steeds niet wilde, kan het nu wel.
Ook hier is de eerste keer al een tijd geleden, eind 2010, maar kan er nog steeds niet mee omgaan, er blijft veel pijn zitten.
Iedereen een dikke
Wat is het allemaal moeilijk hè, welke keus je ook maakt. Vorige week liep het hier ook weer hoog op en heb weer aangegeven dat ik heel veel spijt ervan heb dat we verder gegaan zijn en wat denk je, de volgende dag net doen alsof alles koek en ei is. Bah..
En nu na al tig keer aangegeven te hebben van laten we samen naar de psych gaan en wat hij steeds niet wilde, kan het nu wel.
Ook hier is de eerste keer al een tijd geleden, eind 2010, maar kan er nog steeds niet mee omgaan, er blijft veel pijn zitten.
Iedereen een dikke
woensdag 22 augustus 2012 om 14:17
Het is menseigen ,we willen altijd datgene wat we niet kunnen krijgen...en dan hebben we het, en valt het toch tegen.
In de relatie nam ik het als vanzelfsprekend, liet het op zijn beloop. Nu is het weg, en sla ik mezelf voor mijn hoofd. Ach, het werkt nu eenmaal zo. Als je lang samen bent, neem je het voor lief, want de boel loopt wel. Ik vind het interessanter als ik moeite moet doen, ervoor moet knokken. Ben nogal van de uitdagingen, mijn aandacht verslapt als het te makkelijk gaat. En daar zit de crux, denk ik, in veel lange relaties. Als je het dan kwijtraakt, dan sla je jezelf voor je hoofd. Het is wel een leerproces.
En een meeting lijkt mij wel wat! Ben erg benieuwd naar jullie, en we hebben een gemene deler (met nadruk op gemeen)! Schept toch een band, gespreksstof genoeg! Weet niet of het haalbaar is qua reizen ed? Misschien midden in het land (Utrecht) afspreken?
Dilemma, ik herken dat wel. Soms wil je zo de deur uitlopen, zie je er geen heil meer in. Maar dan denk je; we zijn al zo ver gekomen, nu niet gaan opgeven. Maar er zit nou eenmaal een flinke deuk in de relatie en uitdeuken kost tijd en energie. Hou vol, dan weet je zeker dat je alles hebt geprobeerd!
In de relatie nam ik het als vanzelfsprekend, liet het op zijn beloop. Nu is het weg, en sla ik mezelf voor mijn hoofd. Ach, het werkt nu eenmaal zo. Als je lang samen bent, neem je het voor lief, want de boel loopt wel. Ik vind het interessanter als ik moeite moet doen, ervoor moet knokken. Ben nogal van de uitdagingen, mijn aandacht verslapt als het te makkelijk gaat. En daar zit de crux, denk ik, in veel lange relaties. Als je het dan kwijtraakt, dan sla je jezelf voor je hoofd. Het is wel een leerproces.
En een meeting lijkt mij wel wat! Ben erg benieuwd naar jullie, en we hebben een gemene deler (met nadruk op gemeen)! Schept toch een band, gespreksstof genoeg! Weet niet of het haalbaar is qua reizen ed? Misschien midden in het land (Utrecht) afspreken?
Dilemma, ik herken dat wel. Soms wil je zo de deur uitlopen, zie je er geen heil meer in. Maar dan denk je; we zijn al zo ver gekomen, nu niet gaan opgeven. Maar er zit nou eenmaal een flinke deuk in de relatie en uitdeuken kost tijd en energie. Hou vol, dan weet je zeker dat je alles hebt geprobeerd!
woensdag 22 augustus 2012 om 18:38
Thx Ladies, ik begrijp dat ik zomaar binnenval en jullie verhalen niet echt goed ken. Mijn relatie is gestrand na 2 en een half jaar, ik voel me nu iets beter maar vanmorgen was het vreselijk. Mijn ex vriend is behoorlijk overspannen geraakt van een bedrijfje wat niet echt goed loopt. Dit heeft er nu tot geleid dat hij voor 2 weken terug aangaf alleen te moeten zijn rust nodig te hebben. Maar ik heb anderhalf jaar terug ook zoiets met hem meegemaakt, en toen kwam hij na 4 weken terug. Ik heb ervoor bedankt weer op de wachtstoel te gaan zitten, kan heus wel begrip opbrengen voor iemand die over zijn toeren is, maar niet iemand die zich dan het hele weekend niet laat zien en met vrienden gaat doorbrengen. IK denk dat hij ergens over een aantal weken dit weer zal proberen, en dan hopen sterk genoeg te zijn om hem voorgoed uit mijn leven te bannen.
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
woensdag 22 augustus 2012 om 18:46
Geeft niks, het is ook veel om terug te lezen. Maar wij zijn bedrogen door onze exen, dat is de rode draad.
Is niet niks, als je partner overspannen is. In principe zou je denken dat als iemand overspannen is, dat ook binnen een relatie opgelost moet kunnen worden. Je bent er in voor- en in tegenspoed voor elkaar. Heb je met hem gesproken over zijn gevoelens over de relatie? Heeft hij het gevoel dat hij er jou niet bij kan hebben, zeg maar?
Ik herken dit, omdat ik zelf vorig jaar enorm diep zat. Ik wist het niet meer, alles was teveel. Heb toen ook tegen ex gezegd dat we maar moesten stoppen. Hij vond het geen oplossing om hem dan maar aan de kant te zetten, het zou vast beter worden als de problemen opgelost waren...maar ik voelde dat het ook te maken had met de relatie. Alles bij elkaar genomen liep ook dat niet lekker, dus kan het zo zijn dat je ex zich niet happy in de relatie voelde? Dit was al de tweede keer, dus lijkt mij dat het er toch mee te maken heeft. Zeker als alles teveel is, maar hij wél met vrienden samen kan zijn. Waarom niet met jou?
Is niet niks, als je partner overspannen is. In principe zou je denken dat als iemand overspannen is, dat ook binnen een relatie opgelost moet kunnen worden. Je bent er in voor- en in tegenspoed voor elkaar. Heb je met hem gesproken over zijn gevoelens over de relatie? Heeft hij het gevoel dat hij er jou niet bij kan hebben, zeg maar?
Ik herken dit, omdat ik zelf vorig jaar enorm diep zat. Ik wist het niet meer, alles was teveel. Heb toen ook tegen ex gezegd dat we maar moesten stoppen. Hij vond het geen oplossing om hem dan maar aan de kant te zetten, het zou vast beter worden als de problemen opgelost waren...maar ik voelde dat het ook te maken had met de relatie. Alles bij elkaar genomen liep ook dat niet lekker, dus kan het zo zijn dat je ex zich niet happy in de relatie voelde? Dit was al de tweede keer, dus lijkt mij dat het er toch mee te maken heeft. Zeker als alles teveel is, maar hij wél met vrienden samen kan zijn. Waarom niet met jou?
woensdag 22 augustus 2012 om 19:00
Ja precies Jules,vanmorgen heeft hij toegegeven dat ik meer van hem hou dan hij van mij. Ik kon ook niet begrijpen waarom hij ineens weer vrijgezel moest zijn. Hij zegt en ik weet dat hij dat is heel wispelturig te zijn, maar ik kan daar niet meer tegen. Als hij genoeg van me hield was hij allang bij me gekomen, deed ie anders ook. En hij kan wel vrienden opzoeken dus rust neemt ie ook niet echt.
Wat erg dat jullie bedrogen zijn, lijkt me verschrikkelijk. Ik moet wel zeggen dat ik heel erg teleurgesteld ben omdat ik een tijd heb gedacht dat wij samen oud zouden worden. Ik heb wel es vaker op het forum geschreven en moet zeggen dat ik soms zulke mooie uitspraken tegenkwam waar ik echt veel aan heb/had. O.a een stuk van Elenora, ken(nen) jullie haar?
Wat erg dat jullie bedrogen zijn, lijkt me verschrikkelijk. Ik moet wel zeggen dat ik heel erg teleurgesteld ben omdat ik een tijd heb gedacht dat wij samen oud zouden worden. Ik heb wel es vaker op het forum geschreven en moet zeggen dat ik soms zulke mooie uitspraken tegenkwam waar ik echt veel aan heb/had. O.a een stuk van Elenora, ken(nen) jullie haar?
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
woensdag 22 augustus 2012 om 19:13
Jazeker, Eleonora loopt hier ook al heel lang rond en heeft altijd hele goede adviezen.
Lijkt me best hard om te horen, dat jij meer van hem houdt dan hij van jou. Maar ja, feitelijk was dat bij mij ook het geval, anders bedrieg je de boel niet.
Moeilijk is het, om afstand te doen van je dromen. Ineens is je leven weer anders, maar dat wil niet zeggen dat het slechter is.
Als iemand echt van je houdt, wil degene bij je zijn en zijn eventuele obstakels op te lossen. Dat wil iemand dan, vanuit die liefde. Als dat er niet meer is, is er te weinig liefde.
Is er nog wel contact?
Lijkt me best hard om te horen, dat jij meer van hem houdt dan hij van jou. Maar ja, feitelijk was dat bij mij ook het geval, anders bedrieg je de boel niet.
Moeilijk is het, om afstand te doen van je dromen. Ineens is je leven weer anders, maar dat wil niet zeggen dat het slechter is.
Als iemand echt van je houdt, wil degene bij je zijn en zijn eventuele obstakels op te lossen. Dat wil iemand dan, vanuit die liefde. Als dat er niet meer is, is er te weinig liefde.
Is er nog wel contact?
woensdag 22 augustus 2012 om 19:32
Hoi Jules, jazeker ik stortte vanmorgen in, tot voor kort dacht ik toch echt dat we een hechte relatie hadden. Ik heb gezegd dat ik geen contact meer wil, omdat dat te pijnlijk is, hij wil me wel graag bellen, en ook wel langskomen. Maar als ik geen relatie terugkrijg hoeft dat in ieder geval nu niet voor me. Maar ik heb deze situatie 1 keer eerder meegemaakt, kwam hij na 4 weken aanzetten dat hij me terug wou, toen ging het anderhalf jaar goed tussen ons, tot nu dan. Maar ikzelf ben nu bang en mijn vrienden zeggen ook hij gaat je weer dumpen als je toehapt. Ik hoop dan ook dat ik niet voor zo'n keuze kom te staan.
Heb je dat stukje over dat dode paard wel es gelezen van Elenora?
Heb je dat stukje over dat dode paard wel es gelezen van Elenora?
Wie zon brengt in het leven van anderen, kan de stralen niet weghouden van zichzelf.
