Gezondheid
alle pijlers
Ik schrijf het even van me af...............
zondag 24 juni 2012 om 21:01
4 jaar geleden was ik hun getuige, op een zonnige septemberdag trouwden ze op een sprookjesachtige locatie.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Het was een topdag met een knalfeest als afsluiting.
1.5 jaar geleden was er weer een hoogtepunt in hun leven, de geboorte van hun dochtertje, een mooie gezonde baby zo een die iedere ouder zich wenst.
Van de week ging ze naar de huisarts, een beetje kortademig, koortsig, kortom niet goed.
De huisarts reageerde alert en verwees haar direct door naar het ziekenhuis waar ze direct moest blijven.
Afgelopen donderdag had ik een ontroostbare vriend aan de telefoon, een ver gevorderde vorm van kanker die op de longen drukt, het is nog een kwestie van weken.
Oh wat zag ik er vandaag tegen op, de tocht naar het ziekenhuis, met lood in de schoenen fietste ik naar de onvermijdelijke confrontatie.
Ze ligt aan een morfinepomp, 38 jaar, en in plaats van zich druk te maken over kinderzaken is ze bezig haar uitvaart te regelen.
Ze is zo sterk, hij ook, heel rustig vertelde ze "Gijs ik ga dood" en zo heb ik mijn uitvaart geregeld.
Haar humor is ze niet kwijt, ze kreeg me zelfs nog aan het lachen en attent, "Kom Gijs, naar huis, voetbal begint zo"
Ze gaan nog pijn bestrijden en kijken of er nog levens verlengende handelingen mogelijk zijn maar zelf gelooft ze daar niet in, zoals ze zich nu voelt denkt ze in dagen of weken.
4 jaar geleden regelden we de bruiloft (was ook ceremoniemeester) wie had dit kunnen of durven bedenken.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zondag 26 augustus 2012 om 22:58
quote:pimpelmeesje67 schreef op 26 augustus 2012 @ 19:47:
Ben een stille meelezer, zou graag weten hoe het nu gaat.
Ben vandaag geweest, het gaat niet zo best, de morfine, de dormicum en slecht eten beginnen het lichaam af te breken.
Iedere infuusnaald is binnen een dag een ontsteking en ze is om alles in tranen, het lichaam is op.
Verder komt hun trouwdag dichterbij, ze hadden eigenlijk niet gedacht dat ze die nog mee zou maken maar dat gaat toch gebeuren en daar is ze heel emotioneel onder, zo confronterend.
Met mijn vriend gaat het ook niet zo best, gestopt met sporten, slecht en onregelmatig eten, beroerd slapen en om een beetje tot rust te komen iedere avond een paar flinke borrels.
Hij zegt ook eerlijk, als alles voorbij is moet ik heel hard aan mezelf werken.
Ben een stille meelezer, zou graag weten hoe het nu gaat.
Ben vandaag geweest, het gaat niet zo best, de morfine, de dormicum en slecht eten beginnen het lichaam af te breken.
Iedere infuusnaald is binnen een dag een ontsteking en ze is om alles in tranen, het lichaam is op.
Verder komt hun trouwdag dichterbij, ze hadden eigenlijk niet gedacht dat ze die nog mee zou maken maar dat gaat toch gebeuren en daar is ze heel emotioneel onder, zo confronterend.
Met mijn vriend gaat het ook niet zo best, gestopt met sporten, slecht en onregelmatig eten, beroerd slapen en om een beetje tot rust te komen iedere avond een paar flinke borrels.
Hij zegt ook eerlijk, als alles voorbij is moet ik heel hard aan mezelf werken.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
maandag 27 augustus 2012 om 19:56
quote:hollebollegijs schreef op 26 augustus 2012 @ 22:58:
[...]
Ben vandaag geweest, het gaat niet zo best, de morfine, de dormicum en slecht eten beginnen het lichaam af te breken.
Iedere infuusnaald is binnen een dag een ontsteking en ze is om alles in tranen, het lichaam is op.
Verder komt hun trouwdag dichterbij, ze hadden eigenlijk niet gedacht dat ze die nog mee zou maken maar dat gaat toch gebeuren en daar is ze heel emotioneel onder, zo confronterend.
Met mijn vriend gaat het ook niet zo best, gestopt met sporten, slecht en onregelmatig eten, beroerd slapen en om een beetje tot rust te komen iedere avond een paar flinke borrels.
Hij zegt ook eerlijk, als alles voorbij is moet ik heel hard aan mezelf werken.
Wat enorm zwaar voor hen.
Straks zal je vriend je misschien nog harder nodig hebben dan nu.
Heel veel sterkte.
[...]
Ben vandaag geweest, het gaat niet zo best, de morfine, de dormicum en slecht eten beginnen het lichaam af te breken.
Iedere infuusnaald is binnen een dag een ontsteking en ze is om alles in tranen, het lichaam is op.
Verder komt hun trouwdag dichterbij, ze hadden eigenlijk niet gedacht dat ze die nog mee zou maken maar dat gaat toch gebeuren en daar is ze heel emotioneel onder, zo confronterend.
Met mijn vriend gaat het ook niet zo best, gestopt met sporten, slecht en onregelmatig eten, beroerd slapen en om een beetje tot rust te komen iedere avond een paar flinke borrels.
Hij zegt ook eerlijk, als alles voorbij is moet ik heel hard aan mezelf werken.
Wat enorm zwaar voor hen.
Straks zal je vriend je misschien nog harder nodig hebben dan nu.
Heel veel sterkte.
woensdag 29 augustus 2012 om 23:19
Sterkte Gijs! En wat hierboven al werd opgemerkt, wees erop voorbereid dat vriend je straks misschien nog wel meer nodig heeft.
Ik weet geheel niet of het hier van toepassing is, maar ik schrijf het na enig aarzelen toch: heb jij/vriend overwogen om een logboek/dagboek bij te houden deze weken? Uit ervaring weet ik dat deze momenten voor je vriend als in een soort roes verlopen: zoveel emoties, zo weinig tijd en vaak, zoals jij ook al schetst, zelf in een overleef-modus zitten (weinig slaap, geen rust, vaak veel drank en talloze keren hetzelfde gesprek herhalen aan de "buitenwereld"); geleefd worden. Dat leidt er soms toe dat, wanneer alles voorbij is, herinneringen door elkaar heen gaan lopen en iemand kan worstelen met verwerken omdat hij/zij het proces niet meer kan reconstrueren (wanneer gebeurde X nu ook alweer, wat zei ze op die-en-die dag). Ik vond het erg fijn dat ik op dat moment heil kon zoeken in wat op papier stond (of ik het nu zelf geschreven had of niet) en zo het puzzeltje weer compleet kon maken. Nogmaals, wellicht zit je niet op dit soort adviezen te wachten, maar mochten jullie er nog niet bij stilgestaan hebben dan is het misschien het overwegen waard dit met je vriend te bespreken. Sterkte!
Ik weet geheel niet of het hier van toepassing is, maar ik schrijf het na enig aarzelen toch: heb jij/vriend overwogen om een logboek/dagboek bij te houden deze weken? Uit ervaring weet ik dat deze momenten voor je vriend als in een soort roes verlopen: zoveel emoties, zo weinig tijd en vaak, zoals jij ook al schetst, zelf in een overleef-modus zitten (weinig slaap, geen rust, vaak veel drank en talloze keren hetzelfde gesprek herhalen aan de "buitenwereld"); geleefd worden. Dat leidt er soms toe dat, wanneer alles voorbij is, herinneringen door elkaar heen gaan lopen en iemand kan worstelen met verwerken omdat hij/zij het proces niet meer kan reconstrueren (wanneer gebeurde X nu ook alweer, wat zei ze op die-en-die dag). Ik vond het erg fijn dat ik op dat moment heil kon zoeken in wat op papier stond (of ik het nu zelf geschreven had of niet) en zo het puzzeltje weer compleet kon maken. Nogmaals, wellicht zit je niet op dit soort adviezen te wachten, maar mochten jullie er nog niet bij stilgestaan hebben dan is het misschien het overwegen waard dit met je vriend te bespreken. Sterkte!
donderdag 30 augustus 2012 om 15:35
donderdag 30 augustus 2012 om 22:53
quote:campari schreef op 30 augustus 2012 @ 09:56:
Ik vind het een heel waardevol advies Sacha. Vraag me alleen af of HBG weer terug is van zijn reis...?
Zal toch inmiddels wel.
Reis is vanaf volgende week, ben wel een paar dagen naar Berlijn geweest in juli.
Ik hoop dat de situatie niet verslechterd als ik er niet ben.
Dagboek is een goed idee, zal eens vragen of de familie hier niet al mee bezig is.
Bedankt allemaal voor jullie steun, ik blijf ook op reis online.
Ik vind het een heel waardevol advies Sacha. Vraag me alleen af of HBG weer terug is van zijn reis...?
Zal toch inmiddels wel.
Reis is vanaf volgende week, ben wel een paar dagen naar Berlijn geweest in juli.
Ik hoop dat de situatie niet verslechterd als ik er niet ben.
Dagboek is een goed idee, zal eens vragen of de familie hier niet al mee bezig is.
Bedankt allemaal voor jullie steun, ik blijf ook op reis online.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zaterdag 15 september 2012 om 20:56
quote:VotesforLeo schreef op 10 september 2012 @ 00:51:
Heb je een goede vakantie gijs? Ik hoop het van harte!
Dank jullie allemaal voor de interesse.
Zit diep in Polen tegen de Russische grens.
Alles oke met mij.
Krijg van vriend iedere 2 dagen een update, de medicatie is verhoogd en ik moet me bij terugkeer voorbereiden op een ernstig verzwakte vriendin.
Heb je een goede vakantie gijs? Ik hoop het van harte!
Dank jullie allemaal voor de interesse.
Zit diep in Polen tegen de Russische grens.
Alles oke met mij.
Krijg van vriend iedere 2 dagen een update, de medicatie is verhoogd en ik moet me bij terugkeer voorbereiden op een ernstig verzwakte vriendin.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
