Relaties
alle pijlers
verliefde stelletjes in huis
zondag 20 april 2008 om 22:31
Hoi,
Tijdelijk woon ik bij mijn ouders in huis.
In het weekend komt mijn broer (eind twintig en inmiddels een aantal jaren aan het werk) naar het ouderlijk huis (hij heeft een 'studenten'kamer). Zijn vriendin komt dan meestal mee. Ook als mijn ouders op vakantie zijn, zijn ze regelmatig thuis te vinden.
Ik word er nogal nerveus en chagrijnig van; ze zijn nogal erg negatief aanwezig en ik van mij wordt verwacht dat ik constant aardig en hoffelijk ben (vooral naar vriendin toe). Om eerlijk te zeggen baal ik gewoon van hen. "Ga toch lekker naar je studentenkamer toe" denk ik dan (vooral aangezien het ouderlijk huis in groningen staat en m'n broer zo'n 2 uur moet reizen om er te komen!).... ik wil ook wel eens de ruimte voor mezelf. Ook ik ben op zoek naar woonruimte, maar mijn broer heeft gewoon een kamer. Ik ben het gewoon zat. Ik kan het moeilijk verklaren, er voelt gewoon een negatieve sfeer.
En verdorrie; waarom zeg ik het gewoon niet? Omdat ik weet dat ze zich daar helemaal niets van aan kunnen trekken (daarom word ik ook zo gestoord van hen). Hoe zien jullie dit? Wat zouden jullie doen?
Laura
Tijdelijk woon ik bij mijn ouders in huis.
In het weekend komt mijn broer (eind twintig en inmiddels een aantal jaren aan het werk) naar het ouderlijk huis (hij heeft een 'studenten'kamer). Zijn vriendin komt dan meestal mee. Ook als mijn ouders op vakantie zijn, zijn ze regelmatig thuis te vinden.
Ik word er nogal nerveus en chagrijnig van; ze zijn nogal erg negatief aanwezig en ik van mij wordt verwacht dat ik constant aardig en hoffelijk ben (vooral naar vriendin toe). Om eerlijk te zeggen baal ik gewoon van hen. "Ga toch lekker naar je studentenkamer toe" denk ik dan (vooral aangezien het ouderlijk huis in groningen staat en m'n broer zo'n 2 uur moet reizen om er te komen!).... ik wil ook wel eens de ruimte voor mezelf. Ook ik ben op zoek naar woonruimte, maar mijn broer heeft gewoon een kamer. Ik ben het gewoon zat. Ik kan het moeilijk verklaren, er voelt gewoon een negatieve sfeer.
En verdorrie; waarom zeg ik het gewoon niet? Omdat ik weet dat ze zich daar helemaal niets van aan kunnen trekken (daarom word ik ook zo gestoord van hen). Hoe zien jullie dit? Wat zouden jullie doen?
Laura
zondag 20 april 2008 om 23:45
quote:Lauralaura schreef op 20 april 2008 @ 23:38:
[...]
Denkt hij dan wel voldoende aan zijn omgeving/ouders?
Ik ga o.a. iets voor mezelf zoeken omdat ik dat fijn vind, maar ik zal ook mijn ouders erg gaan missen. Maar ik weet ook dat het voor hen fijn is als ze weer meer hun eigen plekje hebben.Tsja, dat is iets tussen hem en jullie ouders. Onafhankelijk van waar hij woont, een kamer of een villa, als zij hem en vriendin ieder weekend gastvrij willen ontvangen, dan is dat hun goed recht. Willen ze dat niet meer, dan zullen zij dat bij je broer aan moeten kaarten.
Maar ik kan me ook voorstellen dat ze er niet zo'n punt van maken, omdat jij ook nog in huis bent voorlopig. Kan best wezen dat als jij weg bent, je ouders vaker hun eigen plan zullen trekken.
Het lijkt me dat je dan in ieder geval met je ouders hierover moet praten over dat je broer jou aanspreekt op je gebrek aan gastvrijheid. Het is niet aan je broer, om jou in hun huis de les te lezen. Ik kan me wel voorstellen dat ze van jou, als tijdelijke medebewoner, een bepaalde gastvrijheid en hartelijkheid tegenover hun andere gasten verwachten.
[...]
Denkt hij dan wel voldoende aan zijn omgeving/ouders?
Ik ga o.a. iets voor mezelf zoeken omdat ik dat fijn vind, maar ik zal ook mijn ouders erg gaan missen. Maar ik weet ook dat het voor hen fijn is als ze weer meer hun eigen plekje hebben.Tsja, dat is iets tussen hem en jullie ouders. Onafhankelijk van waar hij woont, een kamer of een villa, als zij hem en vriendin ieder weekend gastvrij willen ontvangen, dan is dat hun goed recht. Willen ze dat niet meer, dan zullen zij dat bij je broer aan moeten kaarten.
Maar ik kan me ook voorstellen dat ze er niet zo'n punt van maken, omdat jij ook nog in huis bent voorlopig. Kan best wezen dat als jij weg bent, je ouders vaker hun eigen plan zullen trekken.
Het lijkt me dat je dan in ieder geval met je ouders hierover moet praten over dat je broer jou aanspreekt op je gebrek aan gastvrijheid. Het is niet aan je broer, om jou in hun huis de les te lezen. Ik kan me wel voorstellen dat ze van jou, als tijdelijke medebewoner, een bepaalde gastvrijheid en hartelijkheid tegenover hun andere gasten verwachten.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 20 april 2008 om 23:47
quote:Poezewoes schreef op 20 april 2008 @ 23:45:
[...]
Tsja, dat is iets tussen hem en jullie ouders. Onafhankelijk van waar hij woont, een kamer of een villa, als zij hem en vriendin ieder weekend gastvrij willen ontvangen, dan is dat hun goed recht. Willen ze dat niet meer, dan zullen zij dat bij je broer aan moeten kaarten.
Maar ik kan me ook voorstellen dat ze er niet zo'n punt van maken, omdat jij ook nog in huis bent voorlopig. Kan best wezen dat als jij weg bent, je ouders vaker hun eigen plan zullen trekken.
Het lijkt me dat je dan in ieder geval met je ouders hierover moet praten over dat je broer jou aanspreekt op je gebrek aan gastvrijheid. Het is niet aan je broer, om jou in hun huis de les te lezen. Ik kan me wel voorstellen dat ze van jou, als tijdelijke medebewoners, een bepaalde gastvrijheid en hartelijkheid tegenover hun andere gasten verwachten.
Thanks!
Ik laat het hier echt bij.
Voldoende stof, voldoende handvatten....
Ga zo maar eens slapen.
[...]
Tsja, dat is iets tussen hem en jullie ouders. Onafhankelijk van waar hij woont, een kamer of een villa, als zij hem en vriendin ieder weekend gastvrij willen ontvangen, dan is dat hun goed recht. Willen ze dat niet meer, dan zullen zij dat bij je broer aan moeten kaarten.
Maar ik kan me ook voorstellen dat ze er niet zo'n punt van maken, omdat jij ook nog in huis bent voorlopig. Kan best wezen dat als jij weg bent, je ouders vaker hun eigen plan zullen trekken.
Het lijkt me dat je dan in ieder geval met je ouders hierover moet praten over dat je broer jou aanspreekt op je gebrek aan gastvrijheid. Het is niet aan je broer, om jou in hun huis de les te lezen. Ik kan me wel voorstellen dat ze van jou, als tijdelijke medebewoners, een bepaalde gastvrijheid en hartelijkheid tegenover hun andere gasten verwachten.
Thanks!
Ik laat het hier echt bij.
Voldoende stof, voldoende handvatten....
Ga zo maar eens slapen.
zondag 20 april 2008 om 23:58
Volgens mij ben je ook een beetje 'jaloers' .
Je zegt dat jij je wel aanpast, rekening houdt met je ouders, je ervan bewust bent dat het lastig is voor je ouders, een eigen plek aan het zoeke bent. En je broer komt gewoon binnnewaaien, eigent zich het huis toe ( in jouw ogen ) en houdt er helemaal geen rekening mee.
Jij bent kortom veel socialer en houdt rekening met anderen en hij doet dat niet. Dat steekt.
Je zegt dat jij je wel aanpast, rekening houdt met je ouders, je ervan bewust bent dat het lastig is voor je ouders, een eigen plek aan het zoeke bent. En je broer komt gewoon binnnewaaien, eigent zich het huis toe ( in jouw ogen ) en houdt er helemaal geen rekening mee.
Jij bent kortom veel socialer en houdt rekening met anderen en hij doet dat niet. Dat steekt.
maandag 21 april 2008 om 00:35
Op mij kom je erg jaloers over. Je broer heeft eigen woonruimte en dat wil jij ook graag. Je vind dat je broer en zijn vriendin zich te klef gedragen. Omdat jij geen vriend hebt?
Kortom je vind dat je broer alles heeft en jij niets en als klap op de vuurpijl kan je je dan ook nog eens aan hem aanpassen.
Tenzij je in een grote studentenstad woont zijn kamers echt niet zo moeilijk te vinden. Toen ik jonger was en een kamer zocht zette ik een advertentie in de krant kamer gezocht en ik kon zo kiezen uit 4 kamers. Misschien moet je iets meer moeite doen om eigen woonruimte te krijgen dan hoef je je niet meer te ergeren aan je broer.
Kortom je vind dat je broer alles heeft en jij niets en als klap op de vuurpijl kan je je dan ook nog eens aan hem aanpassen.
Tenzij je in een grote studentenstad woont zijn kamers echt niet zo moeilijk te vinden. Toen ik jonger was en een kamer zocht zette ik een advertentie in de krant kamer gezocht en ik kon zo kiezen uit 4 kamers. Misschien moet je iets meer moeite doen om eigen woonruimte te krijgen dan hoef je je niet meer te ergeren aan je broer.
maandag 21 april 2008 om 05:12
Om eerlijk te zijn kom je wel enigzins jaloers over. Ik kan me voorstellen dat je er niet even blij mee bent dat in het weekend het huis nog voller is maar hij mag natuurlijk wel zelf weten of hij komt of niet. Het huis is van je ouders als zij er problemen mee hebben moeten ze dit duidelijk tegen je broer zeggen! Makkelijker gezegd dan gedaan uiteraard maar als ze het echt vervelend vinden zullen ze dat toch echt duidelijk moeten maken anders blijft de situatie zoals deze is.... Dat je broer al een kamer heeft vind ik trouwens niet relevant, blijkbaar is hij graag nog in het weekend bij je ouders ook al heeft hij deze kamer. Als je je stoort aan je broer zal je dit met hem moeten bespreken, misschien luistert hij wel niet maar misschien valt het ook reuze mee. Het is sowieso vaak lekker dat je je verhaal in elk geval hebt kunnen vertellen. En ik hoop voor je dat je snel iets voor jezelf vindt!
maandag 21 april 2008 om 09:06
HIer even een "ouder"die reageerd. Het kan best zijn dat je ouders het leuk vinden om je broer ook weer te zien in het weekeind. Zij moeten toch ook in hun eigen huis de mensen kunnen ontvangen die zij leuk vinden?
Mijn jongste heeft ook wel eens moeite met visite die komt. Maar hun vrienden zijn (en waren) OOK altijd welkom en kunnen ook altijd blijven slapen. Ik neem dat recht ook in mijn eigen huis.
Ik geef het aan en is er moeite mee kunnen ze ook zelf ergens anders heen gaan (wat wij vaak ook doen als er vistie of loge's voor hun komen.)
Ik vind dus niet dat jij kunt bepalen wie je ouders willen uitnodigen. Die vrijheid hebben ze. Je woont bij hen. Heb jij er moeite mee dan wordt het tijd je eigen plek te zoeken.; En ja ik weet hoe moeilijk dat is hoor, ook mijn jongste zou heel graag op zich zelf willen. Tot die tijd zul je elkaar de ruimte moeten geven in letterlijke zin. Als jij moeite hebt met hun visite (en in dit geval zelf de moeite dat ze hun eigen kind willen zien in het weekeind) zul jij wat meer het weekeind moeten vluchten. Kijk of je ergens kunt blijven slapen (vrienden of zo) en besef dat jij dan weer de gast bent die niet graag weggekeken wordt.
Ouders en kinderen moeten de ruimte hebben elkaar te mogen en kunnen zien, Het zou te gek zijn als jij daarin die ruimte niet zou kunnen geven. Zij zien jou elke dag en moeten het van de weekeinden hebben dat ze ook met hun andere kind (en andersom ouders) kunnen zien. En zolang je ouders en je broer elkaar nog graag in het weeeind even zien zijn het net zo goed hun (schoon)kinderen en hun ouders als dat jij dat bent.
Mijn jongste heeft ook wel eens moeite met visite die komt. Maar hun vrienden zijn (en waren) OOK altijd welkom en kunnen ook altijd blijven slapen. Ik neem dat recht ook in mijn eigen huis.
Ik geef het aan en is er moeite mee kunnen ze ook zelf ergens anders heen gaan (wat wij vaak ook doen als er vistie of loge's voor hun komen.)
Ik vind dus niet dat jij kunt bepalen wie je ouders willen uitnodigen. Die vrijheid hebben ze. Je woont bij hen. Heb jij er moeite mee dan wordt het tijd je eigen plek te zoeken.; En ja ik weet hoe moeilijk dat is hoor, ook mijn jongste zou heel graag op zich zelf willen. Tot die tijd zul je elkaar de ruimte moeten geven in letterlijke zin. Als jij moeite hebt met hun visite (en in dit geval zelf de moeite dat ze hun eigen kind willen zien in het weekeind) zul jij wat meer het weekeind moeten vluchten. Kijk of je ergens kunt blijven slapen (vrienden of zo) en besef dat jij dan weer de gast bent die niet graag weggekeken wordt.
Ouders en kinderen moeten de ruimte hebben elkaar te mogen en kunnen zien, Het zou te gek zijn als jij daarin die ruimte niet zou kunnen geven. Zij zien jou elke dag en moeten het van de weekeinden hebben dat ze ook met hun andere kind (en andersom ouders) kunnen zien. En zolang je ouders en je broer elkaar nog graag in het weeeind even zien zijn het net zo goed hun (schoon)kinderen en hun ouders als dat jij dat bent.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 april 2008 om 09:23
Eensch met Qwertu.
Ik kan TO wel begrijpen, sinds mijn zus verkering heeft heb ik haar nooit meer alleen gezien. Altijd was de verkering (ondertussen man) er bij. Hij kwam ook altijd mee naar mijn ouderlijk huis toen we nog studeerden, ik ging daar meestal ook naar toe.
Op een gegeven moment kwam me dat ook mijn strot uit hoor, altijd was hij er bij, dus altijd liepen wij op onze tenen (want er was visite). Altijd zaten ze naast elkaar op de bank aan elkaar te plukken. Als ik dan op zondagochtend ging ontbijten stond hij daar in z'n boxershort. Ik heb het ervaren als een inbreuk op de gezinsdynamiek en -privacy. Want je zegt toch andere dingen als je 'onder elkaar' bent, en je mag nooit eens chagrijnig zijn. Mijn ouders hebben er nooit iets van gezegd, die waren altijd allang blij als we kwamen. Voor mij was de lol er snel af, en ik kwam dus steeds minder. De band tussen mijn zus en mij is nooit meer goed geworden, nog steeds is het zo dat ze nooit iets los van elkaar doen. En echt, het is een leuke man, maar dat altijd samen zijn (gelukkig zijn ze nu wel wat minder klef), ik werd er helemaal kriegel van!
Ik kan TO wel begrijpen, sinds mijn zus verkering heeft heb ik haar nooit meer alleen gezien. Altijd was de verkering (ondertussen man) er bij. Hij kwam ook altijd mee naar mijn ouderlijk huis toen we nog studeerden, ik ging daar meestal ook naar toe.
Op een gegeven moment kwam me dat ook mijn strot uit hoor, altijd was hij er bij, dus altijd liepen wij op onze tenen (want er was visite). Altijd zaten ze naast elkaar op de bank aan elkaar te plukken. Als ik dan op zondagochtend ging ontbijten stond hij daar in z'n boxershort. Ik heb het ervaren als een inbreuk op de gezinsdynamiek en -privacy. Want je zegt toch andere dingen als je 'onder elkaar' bent, en je mag nooit eens chagrijnig zijn. Mijn ouders hebben er nooit iets van gezegd, die waren altijd allang blij als we kwamen. Voor mij was de lol er snel af, en ik kwam dus steeds minder. De band tussen mijn zus en mij is nooit meer goed geworden, nog steeds is het zo dat ze nooit iets los van elkaar doen. En echt, het is een leuke man, maar dat altijd samen zijn (gelukkig zijn ze nu wel wat minder klef), ik werd er helemaal kriegel van!
maandag 21 april 2008 om 09:47
ja maar kan me wel voorstellen dat juist de weekeinden tijd hebt voor elkaar als je een relatie hebt en dat je dan ook dingen samen doet. Dus je broer of zus alleen willen zien, ik vraag me af of je zelf niet ook graag met je vriend zou optrekken in het weekeind als je zelf een relatie had gehad. En zeker als je dus het hele weekeind weg bent omdat je ouders ver weg wonen dan is het heel fijn om samen naar die ouders te gaan omdat je dan elkaar anders het hele weekeind niet zou zien. Je zult er dus aan moeten wennen dat je zus of broer met iemand samen is en dat je die persoon erbij zult moeten accepteren. Wil je hem/haar alleen stel dan eens voor samen wat af te spreken.
Wat ik me wel afvraag, komt bv de vriendin van je broer dan nooit bij haar ouders en zijn ze nooit daar?
Verder op zijn beledigingen. Tja een simpel antwoord als "heb je geen argumenten meer dat je moet gaan beledigen?" is toch erg simpel om aan te geven dat je blijkbaar de discussie gewonnen hebt en de ander met een bek vol tanden zit.
Wat ik me wel afvraag, komt bv de vriendin van je broer dan nooit bij haar ouders en zijn ze nooit daar?
Verder op zijn beledigingen. Tja een simpel antwoord als "heb je geen argumenten meer dat je moet gaan beledigen?" is toch erg simpel om aan te geven dat je blijkbaar de discussie gewonnen hebt en de ander met een bek vol tanden zit.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 april 2008 om 09:53
Ik denk dat je in een studentenhuis, waar het overgrote deel van de bevolking naar huis gaat in het weekend, meer ruimte en tijd voor elkaar hebt dan bij je ouders.
Ik heb mijn vriend wel meegenomen naar mijn ouders, maar meestal ging ik alleen, en dan een dag korter zodat vriend en ik ook nog een dag samen in het studentenhuis hadden.
Ik vond het vreselijk om 'op bezoek' te zijn in mijn ouderlijk huis, had altijd het gevoel dat ik me in moest houden en me niet kon uitspreken.
En idd, waarom nooit eens bij de ouders van de partner?
Ik heb mijn vriend wel meegenomen naar mijn ouders, maar meestal ging ik alleen, en dan een dag korter zodat vriend en ik ook nog een dag samen in het studentenhuis hadden.
Ik vond het vreselijk om 'op bezoek' te zijn in mijn ouderlijk huis, had altijd het gevoel dat ik me in moest houden en me niet kon uitspreken.
En idd, waarom nooit eens bij de ouders van de partner?
maandag 21 april 2008 om 09:57
quote:wen schreef op 21 april 2008 @ 09:1:
[...]
Nou zeg, je varieert wel qua leeftijd op je verschillende topics, van 23 tot 30. Hou ik niet zo van
Bah, daar houd ik ook niet van. En ik vind het ook nog eens heel vreemd.
Edit: ik zie nu dat je ook nog ergens beweert 26 te zijn. Hoe oud ben je nu echt? En waarom lieg je daarover in dit topic en/of in andere topics?
[...]
Nou zeg, je varieert wel qua leeftijd op je verschillende topics, van 23 tot 30. Hou ik niet zo van
Bah, daar houd ik ook niet van. En ik vind het ook nog eens heel vreemd.
Edit: ik zie nu dat je ook nog ergens beweert 26 te zijn. Hoe oud ben je nu echt? En waarom lieg je daarover in dit topic en/of in andere topics?
anoniem_61593 wijzigde dit bericht op 21-04-2008 09:59
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
maandag 21 april 2008 om 09:58
Misschien zou het helpen als je de vriendin van je broer niet langer als 'gast' ziet. Omdat mijn broers en ik ver bij mijn ouders vandaan wonen, blijven we meestal het gehele weekend als we mijn ouders bezoeken, en soms zelfs langer. Gevoelsmatig zijn de vriendinnen van mijn broers echter ook een 'soort zusjes' en ik heb helemaal niet het gevoel dat ik me anders moet gedragen omdat ze er zijn, terwijl ik ze echt nog geen jaren ken. Ik zou het zelf in de rol van vriendin ook helemaal niet leuk vinden als ik door de ouders/zus van vriend als gast gezien zou blijven worden. Aan 'openlijke klefheid' stoor ik me trouwens ook niet zo. Ik weet dat dit toch van voorbijgaande aard is (eerste jaar van een relatie) en ik heb me er zelf ook wel schuldig aan gemaakt toen mijn vriend en ik pas samen waren.
maandag 21 april 2008 om 10:00
maandag 21 april 2008 om 10:01
maandag 21 april 2008 om 10:18
maandag 21 april 2008 om 10:18
Ik zie dat ook zeker niet als "gasten" het zouden net zo goed mijn kinderen zijn. En de gene die thuis woont heeft nog de mogelijkheid zich terug te trekken op de eigen kamer. Dat heeft in mijn geval de oudste niet.
Maar ze zijn bij ons geen gasten. Oke hooguit zal ik minder mijn eigen ding doen als mijn oudste er is met partner. Maar mijn jongste hoeft niet ineens op te zitten en pootjes te geven. Die doet wat die anders ook doet, gaat en staat waar hij/zij wil en hoeft zich dus helemaal niet ineens anders te gedragen.
De aanhang zie ik ook niet als gasten, ik denk met name dat er een wat stijve houding is naar visite ze zien als "gasten". Hier ervaren wij dat niet zo sterk. Er komen vrienden langs of kinderen en ik denk dat die losse houding ook niet een gevoel geven van opzitten en pootjes geven. Dat doen we zelf ook niet en daar hebben we zelf ook een bloedhekel aan.
Maar ik zou dan in jouw geval (laura) gewoon me wat vaker terug trekken op mijn kamer, jouw domein waar je kunt zijn wie je bent en met niemand rekening hoeft te houden. Of ga wat vaker het weekeind de deur uit. Dan hoef je je er minder aan te storen.
Wil je dat niet dan is het inderdaad handig om er geen probleem meer van te maken. Want hoe groter jij het probleem maakt hoe onmogelijker het wordt om een weekeind zo vol te houden. Doe er wat relaxter onder. Relativeer het en vlucht naar je kamer of weg als het je te veel wordt. Bedenk je dat het zo weer maandag is en stel je voor dat je ooit hoopt dat ook jij en je vriend welkom bent in je ouderlijk huis. Wat gij niet wil dat u geschied.....
Doe dus ook wat aan je eigen irritatie, is het werkelijk zo erg? Vraag je af of je echt overal zo'n punt van moet maken. En zie dat daarmee al een hoop is opgelost. Irritatie is nl je eigen probleem een ander mag zijn wie hij is en heeft in dit geval even veel recht. En niet iedereen zal je mogen of vind je leuk. Maar moet een ander zich dan aan jou aanpassen of moet jij die ander accepteren?
Maar ze zijn bij ons geen gasten. Oke hooguit zal ik minder mijn eigen ding doen als mijn oudste er is met partner. Maar mijn jongste hoeft niet ineens op te zitten en pootjes te geven. Die doet wat die anders ook doet, gaat en staat waar hij/zij wil en hoeft zich dus helemaal niet ineens anders te gedragen.
De aanhang zie ik ook niet als gasten, ik denk met name dat er een wat stijve houding is naar visite ze zien als "gasten". Hier ervaren wij dat niet zo sterk. Er komen vrienden langs of kinderen en ik denk dat die losse houding ook niet een gevoel geven van opzitten en pootjes geven. Dat doen we zelf ook niet en daar hebben we zelf ook een bloedhekel aan.
Maar ik zou dan in jouw geval (laura) gewoon me wat vaker terug trekken op mijn kamer, jouw domein waar je kunt zijn wie je bent en met niemand rekening hoeft te houden. Of ga wat vaker het weekeind de deur uit. Dan hoef je je er minder aan te storen.
Wil je dat niet dan is het inderdaad handig om er geen probleem meer van te maken. Want hoe groter jij het probleem maakt hoe onmogelijker het wordt om een weekeind zo vol te houden. Doe er wat relaxter onder. Relativeer het en vlucht naar je kamer of weg als het je te veel wordt. Bedenk je dat het zo weer maandag is en stel je voor dat je ooit hoopt dat ook jij en je vriend welkom bent in je ouderlijk huis. Wat gij niet wil dat u geschied.....
Doe dus ook wat aan je eigen irritatie, is het werkelijk zo erg? Vraag je af of je echt overal zo'n punt van moet maken. En zie dat daarmee al een hoop is opgelost. Irritatie is nl je eigen probleem een ander mag zijn wie hij is en heeft in dit geval even veel recht. En niet iedereen zal je mogen of vind je leuk. Maar moet een ander zich dan aan jou aanpassen of moet jij die ander accepteren?
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 april 2008 om 10:41
Het is toch eigenlijk geweldig als mensen nog zo verliefd zijn en niet van elkaar kunnen afblijven! Soms lijkt het inderdaad wel jaloezie als andere zich daaraan storen. Ik vind het juist heerlijk om dat nog te zien bij mensen. Daar moet je zolang mogelijk van genieten en ik kan het alleen maar heerlijk vinden als mensen dat nog zo voelen en tonen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
maandag 21 april 2008 om 10:54
Ik zou er geen woorden aan vuil maken, maar wel gewoon mezelf zijn. Geen complimentjes, geen gemaakt gedoe. Als je elk weekend bij iemand gaat logeren, ben je in mijn ogen niet meer op visite en moet iedereen zich normaal kunnen gedragen. Doe geen dingen waar je geen zin in hebt alleen om hun te plezieren en probeer je voor de rest zo min mogelijk te storen en je broer en zijn vriendin. Beledigingen moet je niet pikken, niet van je broer of iemand anders en daar moet je wat van zeggen, ook als zijn vriendin er bij zit. Gewoon rustig uitleggen dat je daar niet van gediend bent.
Als iemand een probleem heeft met jouw gedrag, dan is dat hun probleem.
Als iemand een probleem heeft met jouw gedrag, dan is dat hun probleem.
