Seks
alle pijlers
Minnaartopic deel 18
vrijdag 10 augustus 2012 om 11:54
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten. Op dit topic schrijven we over de issues die het hebben van een minnaar met zich meebrengt. Gevoels- en communicatiekwesties maar ook hoe geweldig, leuk en heerlijk het kan zijn.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
dinsdag 16 oktober 2012 om 09:57
Allegaar, je bedoelt mij en Onrustig. Zeg dat dan.
Dat bedoel ik. Je hoeft mij niet te scharen onder algemeen 'jongens', zeg dan gewoon, Nop, houd je kop.
Er is bovendien geen geheime context. Het is hier gewoon te lezen wat de aanleiding van mijn steunbetuiging is. O vond het nodig mij, in een dal van liefdesverdriet met tranen, die dooddoener naar mijn hoofd te slingeren, waar ik hem op aansprak en hij zijn neus over opgehaald heeft door niet meer te reageren. Dat vergeet ik niet en blijkbaar raakte het me dus toen meer dan ik dacht. Zijn mailadres heb en hoef ik niet. Dus als anderen hier reageren met sterkte, reageer ik hier in mijn eigen bewoording. En dat mag ook, volgens mij.
Dat is er ook uit te halen, verder steekt er niks achter.
Maar 'puntje van orde' is meteen zo vingerwijzendschooljufferig, en daar raak ik een beetje obstinaat van. Rode lap-stier-effect.
Stew, fijn iets van je te lezen. Heftige periode zal het zijn geweest, al met al. Hoop dat je weer een beetje rust hebt gevonden op de blauwe piste, soms heb je dat ook nodig!
Dat bedoel ik. Je hoeft mij niet te scharen onder algemeen 'jongens', zeg dan gewoon, Nop, houd je kop.
Er is bovendien geen geheime context. Het is hier gewoon te lezen wat de aanleiding van mijn steunbetuiging is. O vond het nodig mij, in een dal van liefdesverdriet met tranen, die dooddoener naar mijn hoofd te slingeren, waar ik hem op aansprak en hij zijn neus over opgehaald heeft door niet meer te reageren. Dat vergeet ik niet en blijkbaar raakte het me dus toen meer dan ik dacht. Zijn mailadres heb en hoef ik niet. Dus als anderen hier reageren met sterkte, reageer ik hier in mijn eigen bewoording. En dat mag ook, volgens mij.
Dat is er ook uit te halen, verder steekt er niks achter.
Maar 'puntje van orde' is meteen zo vingerwijzendschooljufferig, en daar raak ik een beetje obstinaat van. Rode lap-stier-effect.
Stew, fijn iets van je te lezen. Heftige periode zal het zijn geweest, al met al. Hoop dat je weer een beetje rust hebt gevonden op de blauwe piste, soms heb je dat ook nodig!
dinsdag 16 oktober 2012 om 10:46
Thanks Nop, de blauwe piste is momenteel heerlijk rustig.
Gaar, die ervaring wil ik best delen. Het is niet zo dat hij degene was die me onder druk zette. Maar ik denk wel dat het door de situatie kwam; hij single, ik niet. Misschien was ik bang hem te verliezen , en zette ik daarmee mezelf onder druk. Ik ben weer een ervaring rijker en heb geen spijt dat ik loodrecht die zwarte piste ben afgegaan. Zo ben ik, en ik heb ervan genoten. Helaas zijn we niet meer on speaking terms. We komen elkaar nog wel eens tegen en dan wordt er wederzijds keihard genegeerd. Maar dat is zijn keuze. Erg jammer, maar life goes on...
Broekrok, ik hoop toch echt dat het goed met je gaat.
Gaar, die ervaring wil ik best delen. Het is niet zo dat hij degene was die me onder druk zette. Maar ik denk wel dat het door de situatie kwam; hij single, ik niet. Misschien was ik bang hem te verliezen , en zette ik daarmee mezelf onder druk. Ik ben weer een ervaring rijker en heb geen spijt dat ik loodrecht die zwarte piste ben afgegaan. Zo ben ik, en ik heb ervan genoten. Helaas zijn we niet meer on speaking terms. We komen elkaar nog wel eens tegen en dan wordt er wederzijds keihard genegeerd. Maar dat is zijn keuze. Erg jammer, maar life goes on...
Broekrok, ik hoop toch echt dat het goed met je gaat.
dinsdag 16 oktober 2012 om 10:48
ik wil hier nog even iedereen bedanken die de tijd en moeite heeft genomen op al mijn vragen antwoord te geven.
ik hoop dat iedereen hier vind wat hij/zij nodig heeft in hun relatie(s).
Denk er nog wel eens goed over na hoe je hierin verder wilt.
het kan zijn dat je meer kapot maakt dan dat je ooit hebt voorgesteld, en dan uit elkaar gaat door dit, ondanks dat jullie van elkaar houden.
ik hoop dat iedereen hier vind wat hij/zij nodig heeft in hun relatie(s).
Denk er nog wel eens goed over na hoe je hierin verder wilt.
het kan zijn dat je meer kapot maakt dan dat je ooit hebt voorgesteld, en dan uit elkaar gaat door dit, ondanks dat jullie van elkaar houden.
dinsdag 16 oktober 2012 om 12:14
@Stewardess; ik heb je nog net voor je 'pauze' meegemaakt. We hebben het weleens gehad over gevoel vs verstand. Jouw uitdrukking "ik voel me kiepen' heb ik sindsdien geadopteerd, dat zei eigenlijk alles wat ik niet kon verwoorden.
Ben wel benieuwd: hoe ben je los gekomen van minnaar? Het zat destijds behoorlijk diep, toch?
Ben wel benieuwd: hoe ben je los gekomen van minnaar? Het zat destijds behoorlijk diep, toch?
dinsdag 16 oktober 2012 om 12:36
Zo... na een tijdje niet te hebben geschreven (wel gelezen, kon het niet laten ) even een kleine update.
Ik heb nog steeds niet volledig losgelaten en weet zelf niet waarom, het contact is minimaal (zo'n 1 of 2 keer per week). Ik irriteer me rot aan hem haha maar waarschijnlijk omdat hij me niet geeft wat ik wil (veul aandacht en het gevoel van wederzijds geweldig-vinden).
Tegelijkertijd heb ik me erbij neergelegd dat het (whatever "het" ook inhield) voorbij is en dat steekt. MAAR .... toch blij met aanmerkelijk meer energie (hoe vreemd) en het gevoel dat de wereld voor me open staat haha.
En inderdaad, wat veel scheidingen de laatste tijd zeg... shocking, maar zoals heel vaak (ik zeg dus niet: altijd...) schort er wat aan je nr1relatie als er een nr2 bijkomt.
Ik heb nog steeds niet volledig losgelaten en weet zelf niet waarom, het contact is minimaal (zo'n 1 of 2 keer per week). Ik irriteer me rot aan hem haha maar waarschijnlijk omdat hij me niet geeft wat ik wil (veul aandacht en het gevoel van wederzijds geweldig-vinden).
Tegelijkertijd heb ik me erbij neergelegd dat het (whatever "het" ook inhield) voorbij is en dat steekt. MAAR .... toch blij met aanmerkelijk meer energie (hoe vreemd) en het gevoel dat de wereld voor me open staat haha.
En inderdaad, wat veel scheidingen de laatste tijd zeg... shocking, maar zoals heel vaak (ik zeg dus niet: altijd...) schort er wat aan je nr1relatie als er een nr2 bijkomt.
dinsdag 16 oktober 2012 om 17:06
Ik zit nog niet midden in de scheidingsperikelen,maar het is wel allemaal heftig.De laatste weken moest ik een evenwicht vinden tussen mijn thuis en mijn nr.2. Ik zelf,denk dat ik er nu wel weer wat beter mee om kan gaan,maar mijn nr.1,die het goed heeft gekeurd,heeft het nu wel heel moeilijk. Deze week zie ik mijn nr.2,door omstandigheden 2x in de week.Dat zal hij toch heel bedreigend vinden?!
Vind het natuurlijk heel moeilijk,om nr.1 zo te zien,maar kan en wil er nog niet mee stoppen.Egoistisch ja,dat is het zeker!!
Als ik nu zou moeten kiezen tussen mijn nr.1 of doorgaan,dan weet ik het antwoord niet. Terwijl ik dan alles kwijt ben,want nr.2 is geen relatiemateriaal voor mij. Hoop,dat mijn nr.1 en ik een goed evenwicht kunnen vinden in dit alles.
Vind het natuurlijk heel moeilijk,om nr.1 zo te zien,maar kan en wil er nog niet mee stoppen.Egoistisch ja,dat is het zeker!!
Als ik nu zou moeten kiezen tussen mijn nr.1 of doorgaan,dan weet ik het antwoord niet. Terwijl ik dan alles kwijt ben,want nr.2 is geen relatiemateriaal voor mij. Hoop,dat mijn nr.1 en ik een goed evenwicht kunnen vinden in dit alles.
dinsdag 16 oktober 2012 om 17:38
quote:dropje97 schreef op 16 oktober 2012 @ 17:06:
Terwijl ik dan alles kwijt ben,want nr.2 is geen relatiemateriaal voor mij. Hoop,dat mijn nr.1 en ik een goed evenwicht kunnen vinden in dit alles.
Het is hier al vaak geschreven, de keuze zou eigenlijk niet moeten zijn kiezen voor nummer 1 of nummer 2 maar met of zonder nummer 1. Als je gaat voor zonder ben je inderdaad je man kwijt. Daarna een poosje alleen zijn werkt trouwens louterend en helend.
Je man accepteert en tolereert ten koste van zichzelf? Ai, dat vind ik wel heftig. Dat is het grootste denk dilemma op dit vlak dat ik ken. Vreemdgaan is een rotbesluit, openheid en iemand daar erg veel pijn mee doen is misschien wel net zo`n rotbesluit.
Heeft jouw man geen behoeftes in die richting, Dropje?
Terwijl ik dan alles kwijt ben,want nr.2 is geen relatiemateriaal voor mij. Hoop,dat mijn nr.1 en ik een goed evenwicht kunnen vinden in dit alles.
Het is hier al vaak geschreven, de keuze zou eigenlijk niet moeten zijn kiezen voor nummer 1 of nummer 2 maar met of zonder nummer 1. Als je gaat voor zonder ben je inderdaad je man kwijt. Daarna een poosje alleen zijn werkt trouwens louterend en helend.
Je man accepteert en tolereert ten koste van zichzelf? Ai, dat vind ik wel heftig. Dat is het grootste denk dilemma op dit vlak dat ik ken. Vreemdgaan is een rotbesluit, openheid en iemand daar erg veel pijn mee doen is misschien wel net zo`n rotbesluit.
Heeft jouw man geen behoeftes in die richting, Dropje?
dinsdag 16 oktober 2012 om 17:49
dinsdag 16 oktober 2012 om 19:00
Ik merk dat ik afstand neem tot mijn minnaar. Ik wil gewoon meer contact en vaker een date. En de relatie heeft wel een deuk opgelopen onlangs, wat goed uitgepraat is, maar toch wel voor een verwijdering heeft gezorgd. In mijn hart ben ik echt afscheid aan het nemen.
Ik betrapte mezelf er zelfs al op dat ik iemand waar ik dit weekend mee sprak, ineens op potentiële minnaarscapaciteiten beoordeelde. Tijd voor een minnaar erbij? Of neem ik definitief afscheid van nr2? Of richt ik me weer een poosje lekker op nr1? Zeker na het verhaal van Stew, besef ik dat hij het ook verdient om weer een poosje nr 1 alleen te zijn. Het is druk in mijn hoofd.
Herkenbaar dat het zo dood lijkt te bloeden?
Ik betrapte mezelf er zelfs al op dat ik iemand waar ik dit weekend mee sprak, ineens op potentiële minnaarscapaciteiten beoordeelde. Tijd voor een minnaar erbij? Of neem ik definitief afscheid van nr2? Of richt ik me weer een poosje lekker op nr1? Zeker na het verhaal van Stew, besef ik dat hij het ook verdient om weer een poosje nr 1 alleen te zijn. Het is druk in mijn hoofd.
Herkenbaar dat het zo dood lijkt te bloeden?
woensdag 17 oktober 2012 om 01:51
quote:noppies schreef op 16 oktober 2012 @ 09:57:
Allegaar, je bedoelt mij en Onrustig. Zeg dat dan.
Dat bedoel ik. Je hoeft mij niet te scharen onder algemeen 'jongens', zeg dan gewoon, Nop, houd je kop.
Nee Nop, ik heb alle 'zoete dromers' aangesproken, ook naar aanleiding van eerdere polemiek en niet met de bedoeling om op 1 incident in te gaan ... ik vind het gewoon lastig om de naweeën van interactie 'daar' om m'n oren te moeten krijgen 'hier'. Dat was mijn punt. Het spijt me dat je het zo persoonlijk opvat en ik denk dat we er beter over op kunnen houden, want jij voelt je terechtgewezen terwijl ik me niet begrepen voel.
Dank voor je uitleg Stew. Hoe is het gegaan... heb je open kaart gespeeld met je nr. 1. over je stormachtige minnaarrelatie of hebben jullie elkaar gewoon weer vanzelf gevonden? Wel apart dat ex-minnaar je nu negeert zeg.... dat is wel van het ene uiterste naar het andere, niet? Life goes on, dat is waar natuurlijk, maar zoiets 'stormachtigs' weer loslaten lijkt me nog wel even lastig eigenlijk. Of raak je gewoon geoefend??
Allegaar, je bedoelt mij en Onrustig. Zeg dat dan.
Dat bedoel ik. Je hoeft mij niet te scharen onder algemeen 'jongens', zeg dan gewoon, Nop, houd je kop.
Nee Nop, ik heb alle 'zoete dromers' aangesproken, ook naar aanleiding van eerdere polemiek en niet met de bedoeling om op 1 incident in te gaan ... ik vind het gewoon lastig om de naweeën van interactie 'daar' om m'n oren te moeten krijgen 'hier'. Dat was mijn punt. Het spijt me dat je het zo persoonlijk opvat en ik denk dat we er beter over op kunnen houden, want jij voelt je terechtgewezen terwijl ik me niet begrepen voel.
Dank voor je uitleg Stew. Hoe is het gegaan... heb je open kaart gespeeld met je nr. 1. over je stormachtige minnaarrelatie of hebben jullie elkaar gewoon weer vanzelf gevonden? Wel apart dat ex-minnaar je nu negeert zeg.... dat is wel van het ene uiterste naar het andere, niet? Life goes on, dat is waar natuurlijk, maar zoiets 'stormachtigs' weer loslaten lijkt me nog wel even lastig eigenlijk. Of raak je gewoon geoefend??
woensdag 17 oktober 2012 om 07:06
Gaar, nr 1 en ik hebben elkaar , zeker in het begin, niet vanzelfsprekend gevonden. Er is een behoorlijke crisis aan vooraf gegaan, waarbij heel wat op tafel kwam. Maar tijdens mijn ziekzijn, had ik behoorlijk wat tijd om na te kunnen denken en heb ik nr 1 ook weer op waarde kunnen schatten. En dat was heel goed.
Een vriendin merkte op dat ik inmiddels een muurtje om mijn hart moest hebben opgetrokken, maar dat denk ik niet. Ik heb me volledig in die verliefdheid gestort en ervan genoten. Maar na de verliefdheid ben ik weer bij zinnen gekomen, en realiseer ik me des te meer dat je dan nooit belangrijke beslissingen moet nemen.
Een vriendin merkte op dat ik inmiddels een muurtje om mijn hart moest hebben opgetrokken, maar dat denk ik niet. Ik heb me volledig in die verliefdheid gestort en ervan genoten. Maar na de verliefdheid ben ik weer bij zinnen gekomen, en realiseer ik me des te meer dat je dan nooit belangrijke beslissingen moet nemen.
woensdag 17 oktober 2012 om 13:51
pff, ben hier vandaag voor het eerst en heb een aantal reacties gelezen. Vind het wel behoorlijk heftig allemaal. Maar wil ook graag even mijn verhaal kwijt.
Ben inmiddels ruim tien jaar samen met mijn man en heb twee geweldige kids van 7 en 4. Waarschijnlijk bij vele het bekende verhaal. In het begin alles rozengeur en maneschijn. Na een aantal jaren is de sleur ook hier toegeslagen. Heb het gevoel alleen nog maar vrouw en moeder van te zijn. Heb het idee dat ik hier alleen nog maar een huissloof ben om de rotzooi van alles en iedereen op te ruimen. Werk gelukkig ook wel. En ga regelmatig op stap. We hebben een leuke vriendenkring waar we regelmatig leuke dingen mee doen. Maar toch, steeds meer het gevoel gekregen dat er iets ontbreekt. Steeds vaker de gedachte of dit het nu allemaal is ... Een man die alleen maar aan het werk is, thuis op de bank neerploft. Heb het idee dat ik helemaal vast zit. Heb er al verschillende keren over gepraat, bonje over gehad. Dan gaat het een aantal weken weer anders en sluipt langszaam het oude patroon er weer in. Zal ongetwijfeld ook aan mezelf liggen. Voel me totaal niet meer aangetrokken tot mijn man. Hij wil nog wel sex maar ik kan elke minuut ongeveer voorspellen wat er gaat gebeuren. Hoe saai kan het zijn? Heb ook hier al de nodige actie in ondernomen maar lijkt ook niet door te dringen. Krijg dan ook steeds meer het gevoel dat ik er wel klaar mee ben. Heb sinds een paar weken een andere man ontmoet. Eerst leuk contact via de mail en chat. Eerst gewoon gezellig, daarna steeds erotischer getint. En ja, dat deed toch wel veel bij mij. Heb uiteindelijk ook met hem afgesproken en een paar keer heerlijke sex gehad.
En nu weet ik gewoon af en toe geen raad meer met mijn gevoelens. Ben heel blij met mijn SV. Maar ook zo bang dat mijn man er achter komt. Denk dat de hel dan los breekt hier.
Weet het gewoon allemaal ff niet meer. Ben in ieder geval blij dat ik mijn, volgens mij inmiddels heel warrig, verhaal even kwijt kon.
De tijd zal het ongetwijfeld leren hoe dit allemaal gaat aflopen ....
Ben inmiddels ruim tien jaar samen met mijn man en heb twee geweldige kids van 7 en 4. Waarschijnlijk bij vele het bekende verhaal. In het begin alles rozengeur en maneschijn. Na een aantal jaren is de sleur ook hier toegeslagen. Heb het gevoel alleen nog maar vrouw en moeder van te zijn. Heb het idee dat ik hier alleen nog maar een huissloof ben om de rotzooi van alles en iedereen op te ruimen. Werk gelukkig ook wel. En ga regelmatig op stap. We hebben een leuke vriendenkring waar we regelmatig leuke dingen mee doen. Maar toch, steeds meer het gevoel gekregen dat er iets ontbreekt. Steeds vaker de gedachte of dit het nu allemaal is ... Een man die alleen maar aan het werk is, thuis op de bank neerploft. Heb het idee dat ik helemaal vast zit. Heb er al verschillende keren over gepraat, bonje over gehad. Dan gaat het een aantal weken weer anders en sluipt langszaam het oude patroon er weer in. Zal ongetwijfeld ook aan mezelf liggen. Voel me totaal niet meer aangetrokken tot mijn man. Hij wil nog wel sex maar ik kan elke minuut ongeveer voorspellen wat er gaat gebeuren. Hoe saai kan het zijn? Heb ook hier al de nodige actie in ondernomen maar lijkt ook niet door te dringen. Krijg dan ook steeds meer het gevoel dat ik er wel klaar mee ben. Heb sinds een paar weken een andere man ontmoet. Eerst leuk contact via de mail en chat. Eerst gewoon gezellig, daarna steeds erotischer getint. En ja, dat deed toch wel veel bij mij. Heb uiteindelijk ook met hem afgesproken en een paar keer heerlijke sex gehad.
En nu weet ik gewoon af en toe geen raad meer met mijn gevoelens. Ben heel blij met mijn SV. Maar ook zo bang dat mijn man er achter komt. Denk dat de hel dan los breekt hier.
Weet het gewoon allemaal ff niet meer. Ben in ieder geval blij dat ik mijn, volgens mij inmiddels heel warrig, verhaal even kwijt kon.
De tijd zal het ongetwijfeld leren hoe dit allemaal gaat aflopen ....
woensdag 17 oktober 2012 om 14:20
goh wat veel weer te lezen.
Fijn dat het goed uitgepakt heeft Stew, heb nog wat meegemaakt van je situatie toen ik nog voornamelijk in de meelees modus was.
Welkom Vrouwke, is jou nr 2 ook bezet met gezin ?
Hier rustig op alle fronten, met nr 1 kabbelt het rustig voort.
Contact met nr 2 verloopt prettig, lijken een goed evenwicht gevonden te hebben daarin.
Daten is niet teveel, eens in de 4 tot 6 weken en zo houd ik alles voor mezelf goed op een rijtje.
Ik denk dat ik ook niet vaker zou willen aangezien ik bang ben dat het dan teveel mijn dagelijks leven zou beinvloeden..
Hoe vaak daten jullie eigenlijk? zo af en toe zie ik wel een post voorbij komen dat er een date geweest is maar zit daar een vaste frequentie in ?
Fijn dat het goed uitgepakt heeft Stew, heb nog wat meegemaakt van je situatie toen ik nog voornamelijk in de meelees modus was.
Welkom Vrouwke, is jou nr 2 ook bezet met gezin ?
Hier rustig op alle fronten, met nr 1 kabbelt het rustig voort.
Contact met nr 2 verloopt prettig, lijken een goed evenwicht gevonden te hebben daarin.
Daten is niet teveel, eens in de 4 tot 6 weken en zo houd ik alles voor mezelf goed op een rijtje.
Ik denk dat ik ook niet vaker zou willen aangezien ik bang ben dat het dan teveel mijn dagelijks leven zou beinvloeden..
Hoe vaak daten jullie eigenlijk? zo af en toe zie ik wel een post voorbij komen dat er een date geweest is maar zit daar een vaste frequentie in ?
woensdag 17 oktober 2012 om 17:36
Wat fijn zo snel al reacties!
Roos mijn minnaar is getrouwd. Vind het zelf eigenlijk wel prettig dat hij ook gebonden is.
Silver, of ik me schuldig voel, naar mijn kinderen toe in zoverre dat ik wel bang ben dat het uitkomt en wat de gevolgen daarvan zijn. Naar mijn man toe eigenlijk niet zo. Baal gewoon teveel van de hele situatie hier thuis. ''t Voelt gewoon heerlijk om weer eens een keer complimenten te krijgen. Iemand te hebben die vraagt hoe het mij gaat, interesse toont in mij. Die aandacht mis ik hier thuis gewoon heel erg.
Mijn SV en ik hebben elkaar in een paar weken tijd denk ik vier keer gezien en nu door omstandigheden een week of vijf niet. Wel bijna dagelijks contact via de mail of tel.
Zijn jullie er eigenlijk nooit bang voor dat jullie partners er achter komen of weten die ervan?
Roos mijn minnaar is getrouwd. Vind het zelf eigenlijk wel prettig dat hij ook gebonden is.
Silver, of ik me schuldig voel, naar mijn kinderen toe in zoverre dat ik wel bang ben dat het uitkomt en wat de gevolgen daarvan zijn. Naar mijn man toe eigenlijk niet zo. Baal gewoon teveel van de hele situatie hier thuis. ''t Voelt gewoon heerlijk om weer eens een keer complimenten te krijgen. Iemand te hebben die vraagt hoe het mij gaat, interesse toont in mij. Die aandacht mis ik hier thuis gewoon heel erg.
Mijn SV en ik hebben elkaar in een paar weken tijd denk ik vier keer gezien en nu door omstandigheden een week of vijf niet. Wel bijna dagelijks contact via de mail of tel.
Zijn jullie er eigenlijk nooit bang voor dat jullie partners er achter komen of weten die ervan?
woensdag 17 oktober 2012 om 19:49
Vrouwke, mijn partner weet er van. In het begin vertrouwde ik nog niet volledig op onze afspraak dat we open zouden zijn en heb ik dingen geheim gehouden. Dat vond ik toen helemaal niet moeilijk, maar ik ben heel blij dat nu alles wel open kan en is.
Hoe zie je jezelf over 5 jaar Vrouwke? Nog bij je man?
Hoe zie je jezelf over 5 jaar Vrouwke? Nog bij je man?
woensdag 17 oktober 2012 om 20:08
@ Vrouwke; lastig pakket zit je in. Wanneer heb je voor het laatst een goed en duidelijk gesprek met je man gehad? Heb je aangegeven wat je nu mist en hoe je het graag zou willen?
Bij ons is alles open en eerlijk. Heb al bijna drie jaar een vaste minnaar. Beide gezinnen zijn hele goede vrienden van elkaar geworden en delen daardoor nog veel meer.
@ Silver; hoe vaak ik date? We proberen 1 keer per maand, maar door de drukke agenda's lukt dat niet altijd. Soms zit er dus iets meer tijd tussen. Beetje gelijk aan jou situatie.
Bij ons is alles open en eerlijk. Heb al bijna drie jaar een vaste minnaar. Beide gezinnen zijn hele goede vrienden van elkaar geworden en delen daardoor nog veel meer.
@ Silver; hoe vaak ik date? We proberen 1 keer per maand, maar door de drukke agenda's lukt dat niet altijd. Soms zit er dus iets meer tijd tussen. Beetje gelijk aan jou situatie.
woensdag 17 oktober 2012 om 21:01
quote:anna15 schreef op 16 oktober 2012 @ 19:00:
Ik merk dat ik afstand neem tot mijn minnaar. Ik wil gewoon meer contact en vaker een date. En de relatie heeft wel een deuk opgelopen onlangs, wat goed uitgepraat is, maar toch wel voor een verwijdering heeft gezorgd. In mijn hart ben ik echt afscheid aan het nemen.
Ik betrapte mezelf er zelfs al op dat ik iemand waar ik dit weekend mee sprak, ineens op potentiële minnaarscapaciteiten beoordeelde. Tijd voor een minnaar erbij? Of neem ik definitief afscheid van nr2? Of richt ik me weer een poosje lekker op nr1? Zeker na het verhaal van Stew, besef ik dat hij het ook verdient om weer een poosje nr 1 alleen te zijn. Het is druk in mijn hoofd.
Herkenbaar dat het zo dood lijkt te bloeden?
Ja dat is wel herkenbaar ex nr2 is eigenlijk ook bij mij zo een beetje doodgebloed. Hij hoop problemen en druk en ik merkte dat ik daardoor ook afstand nam. Hij moest een hoop op een rij zetten (2de kind op komst en aankomende scheiding) Vond dus dat ie zich eerst maar eens op zijn problemen moest richten en bij mij zakte het gevoel dus van hem graag willen zien.
Welkom Vrouw, herkenbaar verhaal. Hier beetje hetzelfde. Probeer ook aan te geven dat ik het wel anders zou willen. Valt niet echt over te praten. Paar keer ingang geprobeerd te maken over hoe hij over bepaalde dingen denkt. Aangegeven dat ik wel veranderd ben in de laatste jaren, ik anders denk over dingen enz. Ik voel me zeker nog wel aangetrokken tot nr1 en wil niet bij hem weg. Dus ik zal blijven proberen om er over te praten en zo misschien ooit een ingang te vinden. Tot die tijd is er een leuke nr 2 die ik 3-4x per jaar zie.
Ik merk dat ik afstand neem tot mijn minnaar. Ik wil gewoon meer contact en vaker een date. En de relatie heeft wel een deuk opgelopen onlangs, wat goed uitgepraat is, maar toch wel voor een verwijdering heeft gezorgd. In mijn hart ben ik echt afscheid aan het nemen.
Ik betrapte mezelf er zelfs al op dat ik iemand waar ik dit weekend mee sprak, ineens op potentiële minnaarscapaciteiten beoordeelde. Tijd voor een minnaar erbij? Of neem ik definitief afscheid van nr2? Of richt ik me weer een poosje lekker op nr1? Zeker na het verhaal van Stew, besef ik dat hij het ook verdient om weer een poosje nr 1 alleen te zijn. Het is druk in mijn hoofd.
Herkenbaar dat het zo dood lijkt te bloeden?
Ja dat is wel herkenbaar ex nr2 is eigenlijk ook bij mij zo een beetje doodgebloed. Hij hoop problemen en druk en ik merkte dat ik daardoor ook afstand nam. Hij moest een hoop op een rij zetten (2de kind op komst en aankomende scheiding) Vond dus dat ie zich eerst maar eens op zijn problemen moest richten en bij mij zakte het gevoel dus van hem graag willen zien.
Welkom Vrouw, herkenbaar verhaal. Hier beetje hetzelfde. Probeer ook aan te geven dat ik het wel anders zou willen. Valt niet echt over te praten. Paar keer ingang geprobeerd te maken over hoe hij over bepaalde dingen denkt. Aangegeven dat ik wel veranderd ben in de laatste jaren, ik anders denk over dingen enz. Ik voel me zeker nog wel aangetrokken tot nr1 en wil niet bij hem weg. Dus ik zal blijven proberen om er over te praten en zo misschien ooit een ingang te vinden. Tot die tijd is er een leuke nr 2 die ik 3-4x per jaar zie.
woensdag 17 oktober 2012 om 21:04
quote:vrouwke79 schreef op 17 oktober 2012 @ 17:36:
Roos mijn minnaar is getrouwd. Vind het zelf eigenlijk wel prettig dat hij ook gebonden is.
Vaar hier niet blind op vrouwke. Minnares en ik zijn ook getrouwd maar dusdanig heftige gevoelend van beide kanten ontwikkeld dat het ons beider huwelijk bedreigd(e). Nu sinds kort met elkaar gebroken om onszelf te bezinnen op de thuissituatie.
Roos schreef het inderdaad zoals het is. Je moet eigenlijk niet kiezen voor nr1 of nr2, de keuze moet zijn of je wel met nr1 door wil gaan.
Roos mijn minnaar is getrouwd. Vind het zelf eigenlijk wel prettig dat hij ook gebonden is.
Vaar hier niet blind op vrouwke. Minnares en ik zijn ook getrouwd maar dusdanig heftige gevoelend van beide kanten ontwikkeld dat het ons beider huwelijk bedreigd(e). Nu sinds kort met elkaar gebroken om onszelf te bezinnen op de thuissituatie.
Roos schreef het inderdaad zoals het is. Je moet eigenlijk niet kiezen voor nr1 of nr2, de keuze moet zijn of je wel met nr1 door wil gaan.
woensdag 17 oktober 2012 om 22:03
Is het niet zo dat in een relatie die een sleur is geraakt, vaak na kids of een jarenlange relatie. Dat beide partijen, zowel man als vrouw, het gevoel herkennen van is dit nu alles, elkaar geen complimentjes meer geven, geen moeite meer doen voor elkaar, omdat je elkaar al hebt en als je dan ineens wel complimenten krijgt van iemand, je jezelf al gauw verliest in dat gevoel wat je zo mist!!
Vervolgens begin je een spannende relatie wat op dat moment een enorme boost is voor jezelf, maar waarbij je jezelf moet afvragen of die relatie wel zo spannend zou zijn als je daar ook de dagelijkse beslommeringen bij had, zoals kinderen, geldzorgen, verplichtingen etc.
Is het dan niet veel beter om eerst eens serieus met je partner te spreken en wellicht eens te kijken naar bijv het bezoeken van leuke en spannende themafeestjes, waar je jezelf weer echt vrouw kunt voelen en kunt teasen en flirten, uiteraard met duidelijke afspraken van te voren, wat je wel en niet wilt. Vaak is dit soort spanning al een hele verbetering, want onthoud, buurman,s gras is altijd groener en vroeg of laat zit je in een andere relatie met hetzelfde probleem!!!
Vervolgens begin je een spannende relatie wat op dat moment een enorme boost is voor jezelf, maar waarbij je jezelf moet afvragen of die relatie wel zo spannend zou zijn als je daar ook de dagelijkse beslommeringen bij had, zoals kinderen, geldzorgen, verplichtingen etc.
Is het dan niet veel beter om eerst eens serieus met je partner te spreken en wellicht eens te kijken naar bijv het bezoeken van leuke en spannende themafeestjes, waar je jezelf weer echt vrouw kunt voelen en kunt teasen en flirten, uiteraard met duidelijke afspraken van te voren, wat je wel en niet wilt. Vaak is dit soort spanning al een hele verbetering, want onthoud, buurman,s gras is altijd groener en vroeg of laat zit je in een andere relatie met hetzelfde probleem!!!
woensdag 17 oktober 2012 om 22:46
Vond het idee van een parenclub eerst ook helemaal niets, maar het zaadje was toen wel geplant. En op een gegeven moment als je je relatie een goede kans wilt geven is dit niet eens zo,n hele slechte optie. Het is veilig, netjes en zeer respectvol. Zie het als een leuke avond uit zonder verplichtingen. Het enige verschil is dat je na de dresscode in li gerie loopt, maar op het strand hebben ze vaak minder aan. Je hoeft niet naar boven, waar de actie is en mensen zitten echt niet ongegeneerd aan je. Ook zijn de mensen in een club vaak van hbo niveau, tenminste bij fun4two is mijn ervaring. Gynaecologen, politierechercheurs, directeuren etc.
Voor ons was dit zo,n eyeopener en hebben we weer geleerd om echt goed met elkaar te kletsen. Is ook wel belangrijk als je dit doet trouwens! Hierdoor is onze band alleen maar sterker geworden. Mensen hebben vaak een negatief beeld van een pc, maar dat is volkomen onterecht, is mijn mening nu ik er zelf ben geweest.
Voor ons was dit zo,n eyeopener en hebben we weer geleerd om echt goed met elkaar te kletsen. Is ook wel belangrijk als je dit doet trouwens! Hierdoor is onze band alleen maar sterker geworden. Mensen hebben vaak een negatief beeld van een pc, maar dat is volkomen onterecht, is mijn mening nu ik er zelf ben geweest.
woensdag 17 oktober 2012 om 23:26
quote:vrouwke79 schreef op 17 oktober 2012 @ 17:36:
Wat fijn zo snel al reacties!
Roos mijn minnaar is getrouwd. Vind het zelf eigenlijk wel prettig dat hij ook gebonden is.
Silver, of ik me schuldig voel, naar mijn kinderen toe in zoverre dat ik wel bang ben dat het uitkomt en wat de gevolgen daarvan zijn. Naar mijn man toe eigenlijk niet zo. Baal gewoon teveel van de hele situatie hier thuis. ''t Voelt gewoon heerlijk om weer eens een keer complimenten te krijgen. Iemand te hebben die vraagt hoe het mij gaat, interesse toont in mij. Die aandacht mis ik hier thuis gewoon heel erg.
Mijn SV en ik hebben elkaar in een paar weken tijd denk ik vier keer gezien en nu door omstandigheden een week of vijf niet. Wel bijna dagelijks contact via de mail of tel.
Zijn jullie er eigenlijk nooit bang voor dat jullie partners er achter komen of weten die ervan?
Iemand anders vroeg het ook al: zie je jezelf over 5-10 jaar nog bij je man.
En als je heel eerlijk bent: geef jij je man wel die complimentjes? En de aandacht?
Als je samen in de kleine kinderen zit, met een drukke baan, dan is het vaak een soort survivallen. Misschien denkt je man wel vooral dat hij door hard te werken goed voor zijn gezin zorgt. Terwijl jij misschien veel liever had dat hij minder zou werken, minder luxe, maar meer tijd en kwaliteit samen.
Je hebt gesprekken gehad met je man, maar wat voor gesprekken waren dat dan? De verleiding is vaak groot om het te laten eindigen in kritiek op elkaar. Werk jij ook? Kunnen jullie oppas regelen om samen een weekendje weg te gaan? Samen echt rustige tijd door te brengen? Strandwandelingen, hangen bij de open haard in een huisje?
De qualitytime die je nodig hebt om weer in elkaar te investeren.
Je bent ooit verliefd geworden op je man. Wat trok je toen in hem aan? Hoe zou je dat terug kunnen krijgen?
Het tragische is dat als je vlucht naar een minnaar omdat het thuis niet lekker gaat, dan zijn het alleen korte vluchten. Het verbetert niets aan de situatie thuis. En voor je het weet eindigt het met een scheiding en dat is over het algemeen nu niet bepaald een feest voor kinderen.
Wat fijn zo snel al reacties!
Roos mijn minnaar is getrouwd. Vind het zelf eigenlijk wel prettig dat hij ook gebonden is.
Silver, of ik me schuldig voel, naar mijn kinderen toe in zoverre dat ik wel bang ben dat het uitkomt en wat de gevolgen daarvan zijn. Naar mijn man toe eigenlijk niet zo. Baal gewoon teveel van de hele situatie hier thuis. ''t Voelt gewoon heerlijk om weer eens een keer complimenten te krijgen. Iemand te hebben die vraagt hoe het mij gaat, interesse toont in mij. Die aandacht mis ik hier thuis gewoon heel erg.
Mijn SV en ik hebben elkaar in een paar weken tijd denk ik vier keer gezien en nu door omstandigheden een week of vijf niet. Wel bijna dagelijks contact via de mail of tel.
Zijn jullie er eigenlijk nooit bang voor dat jullie partners er achter komen of weten die ervan?
Iemand anders vroeg het ook al: zie je jezelf over 5-10 jaar nog bij je man.
En als je heel eerlijk bent: geef jij je man wel die complimentjes? En de aandacht?
Als je samen in de kleine kinderen zit, met een drukke baan, dan is het vaak een soort survivallen. Misschien denkt je man wel vooral dat hij door hard te werken goed voor zijn gezin zorgt. Terwijl jij misschien veel liever had dat hij minder zou werken, minder luxe, maar meer tijd en kwaliteit samen.
Je hebt gesprekken gehad met je man, maar wat voor gesprekken waren dat dan? De verleiding is vaak groot om het te laten eindigen in kritiek op elkaar. Werk jij ook? Kunnen jullie oppas regelen om samen een weekendje weg te gaan? Samen echt rustige tijd door te brengen? Strandwandelingen, hangen bij de open haard in een huisje?
De qualitytime die je nodig hebt om weer in elkaar te investeren.
Je bent ooit verliefd geworden op je man. Wat trok je toen in hem aan? Hoe zou je dat terug kunnen krijgen?
Het tragische is dat als je vlucht naar een minnaar omdat het thuis niet lekker gaat, dan zijn het alleen korte vluchten. Het verbetert niets aan de situatie thuis. En voor je het weet eindigt het met een scheiding en dat is over het algemeen nu niet bepaald een feest voor kinderen.
