Actueel
alle pijlers
Tim ribberink: wat verdrietig
maandag 5 november 2012 om 12:06
dinsdag 6 november 2012 om 18:37
dinsdag 6 november 2012 om 18:40
quote:NymphadoraTonks schreef op dinsdag 06 november 2012 18:37 Ja maar dat staat er toch? Ik zou daar niet blij van worden van dat voorstel. En iedereen als gebruikersnaam Jan Jansen en Sofie de Bruin?
En iedereen judo en karate? Zodat de pestkoppen straks met gerichte klappen en trappen los kunnen gaan? Ik reageer op jouw 'ik wist niet dat het voorkwam'. Dacht dat je anoniem berichten plaatsen op internet bedoelde.
En iedereen judo en karate? Zodat de pestkoppen straks met gerichte klappen en trappen los kunnen gaan? Ik reageer op jouw 'ik wist niet dat het voorkwam'. Dacht dat je anoniem berichten plaatsen op internet bedoelde.
dinsdag 6 november 2012 om 18:42
quote:gypsygirl-1 schreef op 06 november 2012 @ 18:38:
Nou ja exces iig heeft dat meisje wél hulp nodig dus waarom krijgt ze dat niet als ze werkelijk door de hele school gepest wordt?
Dan kan het toch niet anders dan dat de school zelf daar ook vanaf weet?
Strontvervelend gedrag komt meestal ook ergens vandaan.
Ze is al bij een psycholoog vanwege allerlei zaken. Maar waar het dus om ging; Iemand wordt buitengesloten en gepest. En de vraag is dan natuurlijk; waarom??? En soms is het gewoon heel duidelijk maar willen de ouders het echt niet weten. Ik heb wel eens voorzichtig iets ter sprake gebracht, beetje algemeen, maar kreeg van de moeder meteen de deksel op de neus, zij zag dat anders. Is een fijn gesprek geweest hoor, maar het kwam niet aan.
Ik ken meer kinderen die echt gepest worden. Maar ik kan, als buitenstaander, vaak ook zien waar het aan ligt. En ik heb vaak genoeg voor diverse kinderen mijn best gedaan, dochter nodigde de kinderen uit om te spelen, ik heb heel wat gesprekken gevoerd aan de keukentafel. Maar als een kind er niks aan wil doen dan houdt het gewoon op. Ze kijken onveranderd naar wat de pesters doen en zijn de onschuld zelf. Ik kan je verzekeren dat dat in alle gevallen niet zo is.
Nou ja exces iig heeft dat meisje wél hulp nodig dus waarom krijgt ze dat niet als ze werkelijk door de hele school gepest wordt?
Dan kan het toch niet anders dan dat de school zelf daar ook vanaf weet?
Strontvervelend gedrag komt meestal ook ergens vandaan.
Ze is al bij een psycholoog vanwege allerlei zaken. Maar waar het dus om ging; Iemand wordt buitengesloten en gepest. En de vraag is dan natuurlijk; waarom??? En soms is het gewoon heel duidelijk maar willen de ouders het echt niet weten. Ik heb wel eens voorzichtig iets ter sprake gebracht, beetje algemeen, maar kreeg van de moeder meteen de deksel op de neus, zij zag dat anders. Is een fijn gesprek geweest hoor, maar het kwam niet aan.
Ik ken meer kinderen die echt gepest worden. Maar ik kan, als buitenstaander, vaak ook zien waar het aan ligt. En ik heb vaak genoeg voor diverse kinderen mijn best gedaan, dochter nodigde de kinderen uit om te spelen, ik heb heel wat gesprekken gevoerd aan de keukentafel. Maar als een kind er niks aan wil doen dan houdt het gewoon op. Ze kijken onveranderd naar wat de pesters doen en zijn de onschuld zelf. Ik kan je verzekeren dat dat in alle gevallen niet zo is.
dinsdag 6 november 2012 om 18:46
Zoals uit de verschillende reacties hier ook weer blijkt: de hele problematiek rondom pesten (oorzaken, aanpak) is ingewikkeld en daarom is er ook geen eenduidige oplossing. Ik denk dat er daarom nog steeds te weinig scholen zijn die er in slagen om dat op een gerichte manier aan te pakken of het probleem daarom zelfs helemaal negeren en kinderen pas straffen als er iets heel extreems gebeurd is (en vaak zelfs in zulke gevallen weinig doen). Kinderen het belang van tolerantie, respect en voor elkaar opkomen bijbrengen is de basis en een taak van de ouders en later ook leraren/mentoren. Docenten moeten wellicht nog alerter zijn op bepaalde groepsprocessen en kinderen die worden buitengesloten.
Ik snap heel goed dat de scholen van heel veel gevallen gewoon geen weet hebben (pesterijen die voor en na schooltijd plaatsvinden, kinderen die niet naar een docent of mentor durven stappen etc), maar veel dingen kunnen mogelijk wel effectiever worden aangepakt door het sneller te signaleren. Kinderen proberen sociaal weerbaar(der) te maken lijkt me sowieso positief, maar ook een gevoel van veiligheid en vertrouwen bieden (dat het niet vreemd of een zwaktebod is als je als kind lijdt onder gepest worden, dat het probleem altijd bij de pesters ligt en niet bij het slachtoffer en dat het juist goed is en van moed getuigt als je het bij je ouders en/of docenten aangeeft). Juist omdat de grens tussen ‘onschuldige’ plagerijtjes en echt pesten erg vaag is (vaak gaan die ogenschijnlijk niet al te dramatische dingen ook over in de extremere en problematischere vormen),moet er extra aandacht aan worden besteed.
Tegen een kind zeggen dat ‘schelden geen pijn’ doet, is absoluut grote onzin. Ik ben als kind nooit heel extreem en stelselmatig gepest, maar was wel een buitenbeentje (dik, verlegen boekenwurm) en het waren bij mij over het algemeen ‘kleine’ pesterijtjes (uitschelden, pootje haken of stompen als je langsloopt). Mijn moeder zei dus ook altijd dat schelden geen pijn doet, dat kinderen die dat doen toch zielepieten zijn en dat je daar altijd boven moet staan. Dat het in feite altijd zielepieten zijn, staat buiten kijf, maar als puber kon ik daar op dat moment verder weinig mee. Ik heb dat mijn moeder nooit kwalijk genomen, omdat ik wist dat het van haar zeker geen poging was om het te bagatelliseren (ik vertelde mijn ouders er ook weinig over, maar dat stond daar los van: voor mij meer omdat ik niet wilde dat ze zich zorgen zouden maken en misschien ook wel omdat het dan wel erger zou kunnen worden), meer een poging om mij te helpen om er mee om te kunnen gaan, alleen achteraf gezien niet heel effectief. Onwetendheid is een van de oorzaken dat een goede aanpak en (zoveel mogelijk) preventie van pesten vaak niet goed lukt.
Het is vreselijk wat er met Tim is gebeurd en zijn ouders verdienen ongelofelijk veel respect dat ze, (naast al hun verdriet), met hetgene wat er met hem is gebeurd de aandacht wilden vestigen op dit probleem en er zo dus ook iets positiefs mee willen bereiken. Op radio 1 zei iemand vanmorgen dat de actie van Tim’s ouders meer losmaakt dan de diverse campagnes tegen pesten van bijvoorbeeld Sire. Natuurlijk heel wrang, maar ik denk dat het wel klopt. Ik hoop dat deze ellende in ieder geval de aanleiding zal zijn om dit probleem nu echt serieus te gaan nemen: bijvoorbeeld beginnen met het opstellen van een goed uitgebalanceerd protocol mbt pesten en dit op alle scholen verplicht stellen (aangepast op lager en voortgezet onderwijs en verschillende niveaus/vormen van onderwijs). Voor huidige en toekomstige slachtoffers en ook voor de familie van Tim zou het mooi zijn als ze merken dat er nu echt iets in gang gezet is, ipv iets wat even heel veel reacties oproept en dan geleidelijk weer wegebt.
Met het idee dat er toch weinig aan gedaan kan worden (er zijn altijd zwakkere buitenbeentjes, kliekvorming, meeloperij, waarde-oordelen over anderen zijn nu eenmaal standaard bij pubergedrag etc), sla je iedere verdere discussie dood en wordt er verder vaak helemaal niets meer gedaan.
Ik snap heel goed dat de scholen van heel veel gevallen gewoon geen weet hebben (pesterijen die voor en na schooltijd plaatsvinden, kinderen die niet naar een docent of mentor durven stappen etc), maar veel dingen kunnen mogelijk wel effectiever worden aangepakt door het sneller te signaleren. Kinderen proberen sociaal weerbaar(der) te maken lijkt me sowieso positief, maar ook een gevoel van veiligheid en vertrouwen bieden (dat het niet vreemd of een zwaktebod is als je als kind lijdt onder gepest worden, dat het probleem altijd bij de pesters ligt en niet bij het slachtoffer en dat het juist goed is en van moed getuigt als je het bij je ouders en/of docenten aangeeft). Juist omdat de grens tussen ‘onschuldige’ plagerijtjes en echt pesten erg vaag is (vaak gaan die ogenschijnlijk niet al te dramatische dingen ook over in de extremere en problematischere vormen),moet er extra aandacht aan worden besteed.
Tegen een kind zeggen dat ‘schelden geen pijn’ doet, is absoluut grote onzin. Ik ben als kind nooit heel extreem en stelselmatig gepest, maar was wel een buitenbeentje (dik, verlegen boekenwurm) en het waren bij mij over het algemeen ‘kleine’ pesterijtjes (uitschelden, pootje haken of stompen als je langsloopt). Mijn moeder zei dus ook altijd dat schelden geen pijn doet, dat kinderen die dat doen toch zielepieten zijn en dat je daar altijd boven moet staan. Dat het in feite altijd zielepieten zijn, staat buiten kijf, maar als puber kon ik daar op dat moment verder weinig mee. Ik heb dat mijn moeder nooit kwalijk genomen, omdat ik wist dat het van haar zeker geen poging was om het te bagatelliseren (ik vertelde mijn ouders er ook weinig over, maar dat stond daar los van: voor mij meer omdat ik niet wilde dat ze zich zorgen zouden maken en misschien ook wel omdat het dan wel erger zou kunnen worden), meer een poging om mij te helpen om er mee om te kunnen gaan, alleen achteraf gezien niet heel effectief. Onwetendheid is een van de oorzaken dat een goede aanpak en (zoveel mogelijk) preventie van pesten vaak niet goed lukt.
Het is vreselijk wat er met Tim is gebeurd en zijn ouders verdienen ongelofelijk veel respect dat ze, (naast al hun verdriet), met hetgene wat er met hem is gebeurd de aandacht wilden vestigen op dit probleem en er zo dus ook iets positiefs mee willen bereiken. Op radio 1 zei iemand vanmorgen dat de actie van Tim’s ouders meer losmaakt dan de diverse campagnes tegen pesten van bijvoorbeeld Sire. Natuurlijk heel wrang, maar ik denk dat het wel klopt. Ik hoop dat deze ellende in ieder geval de aanleiding zal zijn om dit probleem nu echt serieus te gaan nemen: bijvoorbeeld beginnen met het opstellen van een goed uitgebalanceerd protocol mbt pesten en dit op alle scholen verplicht stellen (aangepast op lager en voortgezet onderwijs en verschillende niveaus/vormen van onderwijs). Voor huidige en toekomstige slachtoffers en ook voor de familie van Tim zou het mooi zijn als ze merken dat er nu echt iets in gang gezet is, ipv iets wat even heel veel reacties oproept en dan geleidelijk weer wegebt.
Met het idee dat er toch weinig aan gedaan kan worden (er zijn altijd zwakkere buitenbeentjes, kliekvorming, meeloperij, waarde-oordelen over anderen zijn nu eenmaal standaard bij pubergedrag etc), sla je iedere verdere discussie dood en wordt er verder vaak helemaal niets meer gedaan.
dinsdag 6 november 2012 om 19:38
quote:exces schreef op 06 november 2012 @ 18:42:
[...]
Ze is al bij een psycholoog vanwege allerlei zaken. Maar waar het dus om ging; Iemand wordt buitengesloten en gepest. En de vraag is dan natuurlijk; waarom??? En soms is het gewoon heel duidelijk maar willen de ouders het echt niet weten. Ik heb wel eens voorzichtig iets ter sprake gebracht, beetje algemeen, maar kreeg van de moeder meteen de deksel op de neus, zij zag dat anders. Is een fijn gesprek geweest hoor, maar het kwam niet aan.
Ik ken meer kinderen die echt gepest worden. Maar ik kan, als buitenstaander, vaak ook zien waar het aan ligt. En ik heb vaak genoeg voor diverse kinderen mijn best gedaan, dochter nodigde de kinderen uit om te spelen, ik heb heel wat gesprekken gevoerd aan de keukentafel. Maar als een kind er niks aan wil doen dan houdt het gewoon op. Ze kijken onveranderd naar wat de pesters doen en zijn de onschuld zelf. Ik kan je verzekeren dat dat in alle gevallen niet zo is.
Als een kind er niets aan wil doen?
Wat kán zo'n kind doen dan volgens jou en hoe oud zijn die kinderen dan?
[...]
Ze is al bij een psycholoog vanwege allerlei zaken. Maar waar het dus om ging; Iemand wordt buitengesloten en gepest. En de vraag is dan natuurlijk; waarom??? En soms is het gewoon heel duidelijk maar willen de ouders het echt niet weten. Ik heb wel eens voorzichtig iets ter sprake gebracht, beetje algemeen, maar kreeg van de moeder meteen de deksel op de neus, zij zag dat anders. Is een fijn gesprek geweest hoor, maar het kwam niet aan.
Ik ken meer kinderen die echt gepest worden. Maar ik kan, als buitenstaander, vaak ook zien waar het aan ligt. En ik heb vaak genoeg voor diverse kinderen mijn best gedaan, dochter nodigde de kinderen uit om te spelen, ik heb heel wat gesprekken gevoerd aan de keukentafel. Maar als een kind er niks aan wil doen dan houdt het gewoon op. Ze kijken onveranderd naar wat de pesters doen en zijn de onschuld zelf. Ik kan je verzekeren dat dat in alle gevallen niet zo is.
Als een kind er niets aan wil doen?
Wat kán zo'n kind doen dan volgens jou en hoe oud zijn die kinderen dan?
dinsdag 6 november 2012 om 20:01
quote:gypsygirl-1 schreef op 06 november 2012 @ 19:38:
[...]
Als een kind er niets aan wil doen?
Wat kán zo'n kind doen dan volgens jou en hoe oud zijn die kinderen dan?
Laat ik een voorbeeld noemen. C is een kind dat altijd opschept. Krijgt een vriendje een nintendo, zou een kind als mijn dochter roepen; oh, wat leuk, kunnen we ... samen doen. C niet, C zegt dan; ooh, die heb ik alláng. Beetje snoeverig, beetje erg verwend. C wordt gepest. Toen ze de klasgenoten vroegen naar het waarom, was het antwoord; moeilijk uit te leggen, maar hij heeft altijd alles al, weet het altijd beter en is altijd hoger, sneller enzovoorts. Altijd zogenaamd net iets beter dan de ander. Na een poosje waren de kinderen het spuugzat en lieten ze C links liggen.
C is 14.
Dan E. E is een kind dat altijd gelijk wil hebben. En haar zin wil doordrijven. Willen 10 kinderen verstoppertje spelen en E tikkertje, dan brult, gilt en krijst ze net zolang tot er tikkertje gespeeld wordt. Er moet gedaan worden wat zij wil. Dat ging een hele poos goed, met name omdat E op een manege woont. Maar na verloop van tijd waren de kinderen het spuugzat. E klikt ook. Zegt tegen de leraar; ** heeft *** gedaan. Dan mag ** op het matje komen. E staat voor de deur van de directeur en als het bewuste kind dan naar buiten komt vraagt ze poeslief; En, wat is er?? Dit kind wordt inmiddels volledig buitengesloten.
E is 13.
L. is ook zo´n voorbeeld. L is uit mijn vorige post. L krabt en bijt, maar als een ander dan terug bijt, dan gaat ze brullend naar mama. Ze maakt spullen van anderen kapot, heeft 0 doorzettingsvermogen. Als kinderen een spelletje spelen en L heeft geen zin meer, dan mept ze het speelbord van tafel, zij speelt niet dus de rest mag ook niet meer spelen. Na verloop van tijd zijn kinderen dat spuugzat. Dat ze vervolgens thuis alleen vertelt wat ánderen fout doen en niet wat ze zelf uitspookt, heeft als gevolg dat haar moeder de anderen aanspreekt en L gewoon haar gang gaat.
L is bijna 12.
Ik ken er nog een aantal hoor. Een dik klasgenootje van mijn dochter wordt niet gepest/buitengesloten. Maar het meisje dat kleeft (altijd heel dichtbij staat), daar nemen ze automatisch afstand van. Ze zeggen haar ook; laat dat, dat is niet prettig. Maar ze zet geen stap opzij. Zij wordt inmiddels ook niet echt meer in de klas opgenomen.
[...]
Als een kind er niets aan wil doen?
Wat kán zo'n kind doen dan volgens jou en hoe oud zijn die kinderen dan?
Laat ik een voorbeeld noemen. C is een kind dat altijd opschept. Krijgt een vriendje een nintendo, zou een kind als mijn dochter roepen; oh, wat leuk, kunnen we ... samen doen. C niet, C zegt dan; ooh, die heb ik alláng. Beetje snoeverig, beetje erg verwend. C wordt gepest. Toen ze de klasgenoten vroegen naar het waarom, was het antwoord; moeilijk uit te leggen, maar hij heeft altijd alles al, weet het altijd beter en is altijd hoger, sneller enzovoorts. Altijd zogenaamd net iets beter dan de ander. Na een poosje waren de kinderen het spuugzat en lieten ze C links liggen.
C is 14.
Dan E. E is een kind dat altijd gelijk wil hebben. En haar zin wil doordrijven. Willen 10 kinderen verstoppertje spelen en E tikkertje, dan brult, gilt en krijst ze net zolang tot er tikkertje gespeeld wordt. Er moet gedaan worden wat zij wil. Dat ging een hele poos goed, met name omdat E op een manege woont. Maar na verloop van tijd waren de kinderen het spuugzat. E klikt ook. Zegt tegen de leraar; ** heeft *** gedaan. Dan mag ** op het matje komen. E staat voor de deur van de directeur en als het bewuste kind dan naar buiten komt vraagt ze poeslief; En, wat is er?? Dit kind wordt inmiddels volledig buitengesloten.
E is 13.
L. is ook zo´n voorbeeld. L is uit mijn vorige post. L krabt en bijt, maar als een ander dan terug bijt, dan gaat ze brullend naar mama. Ze maakt spullen van anderen kapot, heeft 0 doorzettingsvermogen. Als kinderen een spelletje spelen en L heeft geen zin meer, dan mept ze het speelbord van tafel, zij speelt niet dus de rest mag ook niet meer spelen. Na verloop van tijd zijn kinderen dat spuugzat. Dat ze vervolgens thuis alleen vertelt wat ánderen fout doen en niet wat ze zelf uitspookt, heeft als gevolg dat haar moeder de anderen aanspreekt en L gewoon haar gang gaat.
L is bijna 12.
Ik ken er nog een aantal hoor. Een dik klasgenootje van mijn dochter wordt niet gepest/buitengesloten. Maar het meisje dat kleeft (altijd heel dichtbij staat), daar nemen ze automatisch afstand van. Ze zeggen haar ook; laat dat, dat is niet prettig. Maar ze zet geen stap opzij. Zij wordt inmiddels ook niet echt meer in de klas opgenomen.
dinsdag 6 november 2012 om 20:05
Overigens ben ik zelf vroeger ook gepest hoor. Ik was vreselijk bang voor de grotere jongens in de straat en straalde dat ook uit. Maar mijn moeder zei gewoon; er is niks om bang voor te zijn, en dat was het dan. Zoek het maar uit. Ik was gewoon een heerlijk doelwit.
Dat ging over toen mijn ouders een bouvier aanschaften. Ik ben die hond nog steeds dankbaar.
Dat ging over toen mijn ouders een bouvier aanschaften. Ik ben die hond nog steeds dankbaar.
dinsdag 6 november 2012 om 20:31
Ik ben jarenlang getreiterd. Dat begon bij ongeveer 8 jaar, en dat hield op toen ik ongeveer 25 was. Ik werd gepest omdat ik rood haar heb, een bril droeg, autistisch ben en - vergeleken met andere klasgenoten - verstandelijk verder. Dat treiteren begon met uitschelden en verbale agressie, maar ik werd zelden in elkaar geslagen.
Later werd ik gepest omdat meisjes zeiden dat ze me erg aantrekkelijk vonden. De jongens waren daar jaloers op; zij geloofden die meisjes. Maar ik geloofde de meisjes trouwens niet. Eerst gepest, en daarna aantrekkelijk? Jaja. Ik werd ook gepest omdat ik aan de lopende band meisjes en jonge vrouwen afwees.
Rond mijn 17 overwoog ik zelfmoord, maar ik wist niet hoe ik dat moest realiseren. Maar na enkele weken, besloot ik, dat ik dat niet ging doen. Serieuze gedachten over zelfmoord zijn overigens nooit meer terug te komen.
Een tijdje geleden was er een schoolreünie. Ik zat serieus na te denken: "Zal ik gaan of niet?" Ik besloot om te gaan. Het pestverleden zal ik heel kort benoemen (in hooguit een paar zinnen, maar niet een complete discussie). Toen ik daar was, was de sfeer normaal; eigenlijk was er juist een erg leuke sfeer. Een klasgenoot wou niet komen, want zij wil niet aan haar pestverleden worden herinnerd. Ik dacht zelf: "Zo vaak is er geen reünie, en als ik niet ga, krijg ik spijt als haren op mijn hoofd... Dus ik ga!"
Ik vind lastig om mensen te vertrouwen. Ben verlegen en/of introvert jegens vreemden, en vooral tegen vrouwen (ben lang getreiterd en geïntimideerd door meisjes en jongvolwassen vrouwen). Zodra ik merk dat mensen betrouwbaar zijn (door vriendelijk gedrag) word ik extraverter en socialer in mijn gedrag. Dan kom ik ook met grapjes.
Later werd ik gepest omdat meisjes zeiden dat ze me erg aantrekkelijk vonden. De jongens waren daar jaloers op; zij geloofden die meisjes. Maar ik geloofde de meisjes trouwens niet. Eerst gepest, en daarna aantrekkelijk? Jaja. Ik werd ook gepest omdat ik aan de lopende band meisjes en jonge vrouwen afwees.
Rond mijn 17 overwoog ik zelfmoord, maar ik wist niet hoe ik dat moest realiseren. Maar na enkele weken, besloot ik, dat ik dat niet ging doen. Serieuze gedachten over zelfmoord zijn overigens nooit meer terug te komen.
Een tijdje geleden was er een schoolreünie. Ik zat serieus na te denken: "Zal ik gaan of niet?" Ik besloot om te gaan. Het pestverleden zal ik heel kort benoemen (in hooguit een paar zinnen, maar niet een complete discussie). Toen ik daar was, was de sfeer normaal; eigenlijk was er juist een erg leuke sfeer. Een klasgenoot wou niet komen, want zij wil niet aan haar pestverleden worden herinnerd. Ik dacht zelf: "Zo vaak is er geen reünie, en als ik niet ga, krijg ik spijt als haren op mijn hoofd... Dus ik ga!"
Ik vind lastig om mensen te vertrouwen. Ben verlegen en/of introvert jegens vreemden, en vooral tegen vrouwen (ben lang getreiterd en geïntimideerd door meisjes en jongvolwassen vrouwen). Zodra ik merk dat mensen betrouwbaar zijn (door vriendelijk gedrag) word ik extraverter en socialer in mijn gedrag. Dan kom ik ook met grapjes.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 6 november 2012 om 20:35
quote:Orzoo schreef op 05 november 2012 @ 19:48:
[...]
Ik denk juist dat het veel meer komt door de "pesten of gepest worden" cultuur. In klassen waar veel gepest wordt wordt pesten vanzelf de norm. Hoe sneu dat ook is.
Daar is wel iets raars mee, inderdaad. Ik zat echt in een klas waar pesten de norm was. Gewoon standaard elkaar treiteren, afkatten, in de zeik nemen etc. Het was ook een grote groep met veel subgroepjes.
Mijn zus zat een aantal klassen lager en daar was bijna nooit gedoe. Kleinere klas ook.
En we vergeten wel eens hoe een gruwelijk lang deel van je leven je doorbrengt met dezelfde groep mensen op de lagere school: zes jaar lang, dag in dag uit, iedere keer diezelfde mensen die door het toeval bij elkaar zijn gezet!!! Geen enkel ander moment in je leven ga je met zo''n kleine, niet veranderende club mensen zo lang met elkaar een groep vormen. (je collega's veranderen veel vaker...).
Je zou als volwassene ook niet een lootje willen trekken en dan zes jaar lang, met dertig willekeurige vreemden, vijf dagen per week in een lokaal willen zitten. Word je knettergek. En zo is het volgens mij ook met kinderen.
[...]
Ik denk juist dat het veel meer komt door de "pesten of gepest worden" cultuur. In klassen waar veel gepest wordt wordt pesten vanzelf de norm. Hoe sneu dat ook is.
Daar is wel iets raars mee, inderdaad. Ik zat echt in een klas waar pesten de norm was. Gewoon standaard elkaar treiteren, afkatten, in de zeik nemen etc. Het was ook een grote groep met veel subgroepjes.
Mijn zus zat een aantal klassen lager en daar was bijna nooit gedoe. Kleinere klas ook.
En we vergeten wel eens hoe een gruwelijk lang deel van je leven je doorbrengt met dezelfde groep mensen op de lagere school: zes jaar lang, dag in dag uit, iedere keer diezelfde mensen die door het toeval bij elkaar zijn gezet!!! Geen enkel ander moment in je leven ga je met zo''n kleine, niet veranderende club mensen zo lang met elkaar een groep vormen. (je collega's veranderen veel vaker...).
Je zou als volwassene ook niet een lootje willen trekken en dan zes jaar lang, met dertig willekeurige vreemden, vijf dagen per week in een lokaal willen zitten. Word je knettergek. En zo is het volgens mij ook met kinderen.
dinsdag 6 november 2012 om 20:38
quote:foxytoxy schreef op 06 november 2012 @ 20:35:
[...]
Daar is wel iets raars mee, inderdaad. Ik zat echt in een klas waar pesten de norm was. Gewoon standaard elkaar treiteren, afkatten, in de zeik nemen etc. Het was ook een grote groep met veel subgroepjes.
Mijn zus zat een aantal klassen lager en daar was bijna nooit gedoe. Kleinere klas ook.
Zo'n klas had ik ook. Veel kleine groepjes die elkaar afzeken en treiterden. Die groepjes veranderden overigens wel over de jaren maar het gebitch heen en weer bleef. Eigenlijk nooit meegemaakt dat er echt 1 persoon als slachtoffer werd gekozen en dat die dan langere tijd het slachtoffer was. Het was meer een baas boven baas ding bij ons muv. die ene die in aliens geloofde. Die had geen groepje, die was op zichzelf al een groepje (en kon er ook wat van) ik denk overigens wel dat dat mijn visie op dit onderwerp wellicht wat gekleurd heeft.
En we vergeten wel eens hoe ontzettend lang deel van je leven je doorbrengt met dezelfde groep mensen op de lagere school: zes jaar lang, dag in dag uit, die mensen!!! Geen enkel ander moment in je leven ga je met zo''n kleine, niet veranderende club mensen zo lang met elkaar een groep vormen. (je collega's veranderen veel vaker...).
Je zou als volwassene ook niet een lootje willen trekken en dan zes jaar lang, met dertig willekeurige vreemden, vijf dagen per week in een lokaal willen zitten. Word je knettergek. En zo is het volgens mij ook met kinderen.
[...]
Daar is wel iets raars mee, inderdaad. Ik zat echt in een klas waar pesten de norm was. Gewoon standaard elkaar treiteren, afkatten, in de zeik nemen etc. Het was ook een grote groep met veel subgroepjes.
Mijn zus zat een aantal klassen lager en daar was bijna nooit gedoe. Kleinere klas ook.
Zo'n klas had ik ook. Veel kleine groepjes die elkaar afzeken en treiterden. Die groepjes veranderden overigens wel over de jaren maar het gebitch heen en weer bleef. Eigenlijk nooit meegemaakt dat er echt 1 persoon als slachtoffer werd gekozen en dat die dan langere tijd het slachtoffer was. Het was meer een baas boven baas ding bij ons muv. die ene die in aliens geloofde. Die had geen groepje, die was op zichzelf al een groepje (en kon er ook wat van) ik denk overigens wel dat dat mijn visie op dit onderwerp wellicht wat gekleurd heeft.
En we vergeten wel eens hoe ontzettend lang deel van je leven je doorbrengt met dezelfde groep mensen op de lagere school: zes jaar lang, dag in dag uit, die mensen!!! Geen enkel ander moment in je leven ga je met zo''n kleine, niet veranderende club mensen zo lang met elkaar een groep vormen. (je collega's veranderen veel vaker...).
Je zou als volwassene ook niet een lootje willen trekken en dan zes jaar lang, met dertig willekeurige vreemden, vijf dagen per week in een lokaal willen zitten. Word je knettergek. En zo is het volgens mij ook met kinderen.
dinsdag 6 november 2012 om 21:00
quote:foxytoxy schreef op 06 november 2012 @ 20:35:
[...]
Daar is wel iets raars mee, inderdaad. Ik zat echt in een klas waar pesten de norm was. Gewoon standaard elkaar treiteren, afkatten, in de zeik nemen etc. Het was ook een grote groep met veel subgroepjes.
Mijn zus zat een aantal klassen lager en daar was bijna nooit gedoe. Kleinere klas ook.
En we vergeten wel eens hoe een gruwelijk lang deel van je leven je doorbrengt met dezelfde groep mensen op de lagere school: zes jaar lang, dag in dag uit, iedere keer diezelfde mensen die door het toeval bij elkaar zijn gezet!!! Geen enkel ander moment in je leven ga je met zo''n kleine, niet veranderende club mensen zo lang met elkaar een groep vormen. (je collega's veranderen veel vaker...).
Je zou als volwassene ook niet een lootje willen trekken en dan zes jaar lang, met dertig willekeurige vreemden, vijf dagen per week in een lokaal willen zitten. Word je knettergek. En zo is het volgens mij ook met kinderen.
Dat mensen hier knettergek van worden is regelrechte onzin. Mensen zijn sociale wezens en naarmate ze langer met elkaar op intensieve wijze omgaan 'slijten' ze sociaal gezien op elkaar in. Mensen nemen elkaars gedrag over, gaan gedrag spiegelen, ontwikkelen gemeenschappelijke verhalen en humor en gaan dus steeds meer op elkaar lijken in sociale zin.
Dit proces werkt alleen maar beter bij kinderen omdat ze jonger, en dus nog relatief kneedbaar zijn.
(Het is niet voor niets dat mensen vaak vrienden of zelfs partners overhouden aan dit lange samenzijn. Het is zelfs DE plek voor sociale contacten.)
Dat kinderen elkaar gaan pesten is dus geen normaal gedrag, maar eerder het gevolg van een aantal mensen die zich bijvoorbeeld niet willen en kunnen aanpassen, wat niet zelden te wijten is aan hun persoonlijke achtergrond. Kan veroorzaakt worden door 1 of 2 personen.
Met pesten bedoel ik niet wat treiteren voor de grap, want ook dat is des mens, maar echt fundamenteel pesten om iemands leven zuur te maken.
Dat dit op latere leeftijd ook niet meer voorkomt is ook zeer relatief en afhankelijk van de sector. Mensen in meer klassieke beroepen switchen zelden van werkplek en zijn dus ook zeer lang tot elkaar veroordeeld (agenten, docenten, fabrieksmedewerkers, bouwvakkers.)
[...]
Daar is wel iets raars mee, inderdaad. Ik zat echt in een klas waar pesten de norm was. Gewoon standaard elkaar treiteren, afkatten, in de zeik nemen etc. Het was ook een grote groep met veel subgroepjes.
Mijn zus zat een aantal klassen lager en daar was bijna nooit gedoe. Kleinere klas ook.
En we vergeten wel eens hoe een gruwelijk lang deel van je leven je doorbrengt met dezelfde groep mensen op de lagere school: zes jaar lang, dag in dag uit, iedere keer diezelfde mensen die door het toeval bij elkaar zijn gezet!!! Geen enkel ander moment in je leven ga je met zo''n kleine, niet veranderende club mensen zo lang met elkaar een groep vormen. (je collega's veranderen veel vaker...).
Je zou als volwassene ook niet een lootje willen trekken en dan zes jaar lang, met dertig willekeurige vreemden, vijf dagen per week in een lokaal willen zitten. Word je knettergek. En zo is het volgens mij ook met kinderen.
Dat mensen hier knettergek van worden is regelrechte onzin. Mensen zijn sociale wezens en naarmate ze langer met elkaar op intensieve wijze omgaan 'slijten' ze sociaal gezien op elkaar in. Mensen nemen elkaars gedrag over, gaan gedrag spiegelen, ontwikkelen gemeenschappelijke verhalen en humor en gaan dus steeds meer op elkaar lijken in sociale zin.
Dit proces werkt alleen maar beter bij kinderen omdat ze jonger, en dus nog relatief kneedbaar zijn.
(Het is niet voor niets dat mensen vaak vrienden of zelfs partners overhouden aan dit lange samenzijn. Het is zelfs DE plek voor sociale contacten.)
Dat kinderen elkaar gaan pesten is dus geen normaal gedrag, maar eerder het gevolg van een aantal mensen die zich bijvoorbeeld niet willen en kunnen aanpassen, wat niet zelden te wijten is aan hun persoonlijke achtergrond. Kan veroorzaakt worden door 1 of 2 personen.
Met pesten bedoel ik niet wat treiteren voor de grap, want ook dat is des mens, maar echt fundamenteel pesten om iemands leven zuur te maken.
Dat dit op latere leeftijd ook niet meer voorkomt is ook zeer relatief en afhankelijk van de sector. Mensen in meer klassieke beroepen switchen zelden van werkplek en zijn dus ook zeer lang tot elkaar veroordeeld (agenten, docenten, fabrieksmedewerkers, bouwvakkers.)
dinsdag 6 november 2012 om 21:15
Er is trouwens ook een boek dat om dit thema draait waarbij het ook helaas slecht afloopt? Het boek heet "Al het water van de zee" en werd geschreven door Greet Beukenkamp.
Geschikt vanaf groep 7/8 denk ik.
Meer info: http://nl.wikipedia.org/wiki/Al_het_water_van_de_zee
Geschikt vanaf groep 7/8 denk ik.
Meer info: http://nl.wikipedia.org/wiki/Al_het_water_van_de_zee
dinsdag 6 november 2012 om 21:15
De ouders in kwestie zouden eens verantwoordelijkheid moeten nemen ipv het op de school af te schuiven. Als de schoolleiding merkt dat een kind pesterig gedrag vertoont dat ouders inlichten en dan gaan de ouders het maar oplossen! Gedrag wordt mede beinvloedt door de omgeving maar uiteindelijk is het maar hoe je opgevoed wordt.
