Gezondheid
alle pijlers
leven met pijn: wie praat er mee?
donderdag 24 april 2008 om 12:05
He hallo,
IK heb endometriose en daardoor zo goed als dagelijks pijn. Deze pijn beïnvloed mijn dagelijks gebeuren. Niet dat de pijn mijn leven beheerst (of zou moeten beheersen), maar het is er wel. Door de pijn heb ik minder energie, waardoor ik minder kan, of dingen zelfs moet laten. Tevens zit ik momenteel in de ziektewet.
Nu ben ik bezig mijn leven weer vorm te geven. Wat kan ik wel, wat kan ik niet? Waar liggen de grenzen? Hoe deel ik mijn tijd in? Hoe zorg ik dat ik niet zoveel beweeg dat mijn pijn toe neemt, maar ook niet zo weinig dat ik in een spiraal naar beneden kom?
Ik merk dat ik het best moeilijk vind soms om de balans te vinden. Ik vroeg mij af of er meer mensen zijn die hier mee kampen, en die samen met mij op een constructieve wijze hier willen schrijven over het wel en wee van het aanpassen aan een leven met pijn (of vermoeidheid: ook dan moet je je leven aanpassen natuurlijk). Elkaar tips geven, harten onder riemen, soms een schop onder de kont, dat soort dingen!
IK heb endometriose en daardoor zo goed als dagelijks pijn. Deze pijn beïnvloed mijn dagelijks gebeuren. Niet dat de pijn mijn leven beheerst (of zou moeten beheersen), maar het is er wel. Door de pijn heb ik minder energie, waardoor ik minder kan, of dingen zelfs moet laten. Tevens zit ik momenteel in de ziektewet.
Nu ben ik bezig mijn leven weer vorm te geven. Wat kan ik wel, wat kan ik niet? Waar liggen de grenzen? Hoe deel ik mijn tijd in? Hoe zorg ik dat ik niet zoveel beweeg dat mijn pijn toe neemt, maar ook niet zo weinig dat ik in een spiraal naar beneden kom?
Ik merk dat ik het best moeilijk vind soms om de balans te vinden. Ik vroeg mij af of er meer mensen zijn die hier mee kampen, en die samen met mij op een constructieve wijze hier willen schrijven over het wel en wee van het aanpassen aan een leven met pijn (of vermoeidheid: ook dan moet je je leven aanpassen natuurlijk). Elkaar tips geven, harten onder riemen, soms een schop onder de kont, dat soort dingen!
maandag 5 mei 2008 om 08:28
Roque, sorry dat ik je elke keer stoor met vragen. Maar jij hebt ook kids lees ik he? Hield bij jou de pijn in je linkereierstok ook aan tijdens de zwangerschap? Want je weet nog dat ik vertel dat ik de stempel "ovulatiepijn" meekreeg, nou dat is het in ieder geval niet want ik heb er nu nog af en toe last van. En nou was ik nooit zo goed in biologie maar volgens mij heb je geen eisprong als je zwanger bent!
maandag 5 mei 2008 om 09:40
Sent, welkom! Had gisteren niet meer de concentratie om goed te lezen wat je had geschreven, maar tsjé, da's geen kattepis. Vooral het "op jezelf wonen" misschien moeten opgeven... Ik snap trouwens goed met wat je bedoelt met "er net tussenin zitten". Zelf voel ik mij dus in dat stadium. Heb eigenlijk constant het gevoel me aan te stellen. Door de therapie begin ik nu te accepteren, en te aanvaarden dat ook al zie je het niet, je wel voor jezelf moet zorgen. Maar wat i het moeilijk!
Aruba, ik heb mijn hele zwangerschap pijn gehad. Vanaf week 8 halve dagen gewerkt, vanaf week 19 (geloof ik) volledig thuis. Maar dit kwam ook omdat ik er een ophoping van vocht in de nieren bijkreeg, waarvoor ik in het ziekenhuis heb gelegen (zoon vond het fijn op m'n urineleider te gaan liggen ).
Omdat de boel bij mij verkleefd zit, had ik behoorlijk veel pijn en last van het "opschuiven" van je organen zeg maar. Sterkte meis, ik hoop niet dat de pijn de hele zwangerschap aanhoud! (En je hoeft jew echt niet te verontschuldigen hoor, voor vragen! Vraag maar raak. Je bent hier net zo welkom als ieder ander!)
Mik, klinkt als een fijne dag. Zoon is nu een jaar en (bijna) tien maanden. Misschien nog wat jong voor de draaimolen dus (Volgens mij vindt hij het vooral vervelend als hij geen grond meer onder zijn voeten voelt. Hij heeft ook een bloedhekel aan de schommel en de wip... Kun je zo jong al hoogtevrees hebben ?)
Aruba, ik heb mijn hele zwangerschap pijn gehad. Vanaf week 8 halve dagen gewerkt, vanaf week 19 (geloof ik) volledig thuis. Maar dit kwam ook omdat ik er een ophoping van vocht in de nieren bijkreeg, waarvoor ik in het ziekenhuis heb gelegen (zoon vond het fijn op m'n urineleider te gaan liggen ).
Omdat de boel bij mij verkleefd zit, had ik behoorlijk veel pijn en last van het "opschuiven" van je organen zeg maar. Sterkte meis, ik hoop niet dat de pijn de hele zwangerschap aanhoud! (En je hoeft jew echt niet te verontschuldigen hoor, voor vragen! Vraag maar raak. Je bent hier net zo welkom als ieder ander!)
Mik, klinkt als een fijne dag. Zoon is nu een jaar en (bijna) tien maanden. Misschien nog wat jong voor de draaimolen dus (Volgens mij vindt hij het vooral vervelend als hij geen grond meer onder zijn voeten voelt. Hij heeft ook een bloedhekel aan de schommel en de wip... Kun je zo jong al hoogtevrees hebben ?)
maandag 5 mei 2008 om 09:51
Je hebt een ander plaatje Tja voel me soms een beetje bezwaard. Ik vraag maar voeg weinig toe. Ik ga jullie wat meer volgen. Ben alleen natuurlijk nu heel actief op de kinderpijler 
Maar weer bedankt voor je antwoord. Het is al een onzekere tijd maar na mijn miskraam van vorige keer ben ik blij met elk gerusstellend woordje, advies etc. En natuurlijk elke dag die goed gegaan is!
Maar weer bedankt voor je antwoord. Het is al een onzekere tijd maar na mijn miskraam van vorige keer ben ik blij met elk gerusstellend woordje, advies etc. En natuurlijk elke dag die goed gegaan is!
maandag 5 mei 2008 om 10:45
Dat denk ik wel Rok, maar tegen de tijd dat Beer wat ondernemender wordt wordt ook de schommel, wip en draaimolen interessant
C vond draaien en opgooien erg leuk, maar schommelen en wipwappen geheel niet, draaimolen leverde gekrijs op. En zo ineens was het over en moeten we kereltje in de gaten houden, want hij klimt overal op, over en doorheen als we niet uitkijken....
Tis mooi weer en ik ben nog vrij, laat ik maar eens naar buiten gaan
C vond draaien en opgooien erg leuk, maar schommelen en wipwappen geheel niet, draaimolen leverde gekrijs op. En zo ineens was het over en moeten we kereltje in de gaten houden, want hij klimt overal op, over en doorheen als we niet uitkijken....
Tis mooi weer en ik ben nog vrij, laat ik maar eens naar buiten gaan
maandag 5 mei 2008 om 11:24
Mik, het kind is ondernemend genoeg. Klimt overal op, onder en overheen en vooral de glijbaan is énorm populair. Maar als zijn voeten geen houvast hebben, dan vindt hij het niets. Komt nog wel denk ik
Ik ben druk aan het studeren (laatste dag, dan houd ik er over op ) en kan dat niet eens lekker buiten doen *huilsmiley*. Waarschijnlijk vanmiddag bij (viva)vriendin in de tuin, zij moet ook studeren. Gelukkig. Het is toch een crime om met dit weer binnen te zitten?
Ik ben druk aan het studeren (laatste dag, dan houd ik er over op ) en kan dat niet eens lekker buiten doen *huilsmiley*. Waarschijnlijk vanmiddag bij (viva)vriendin in de tuin, zij moet ook studeren. Gelukkig. Het is toch een crime om met dit weer binnen te zitten?
maandag 5 mei 2008 om 18:25
Gewoon laten gaan Roque, en zo niet , dan niet
Dames wie heeft er nog niet de toevoeging bij het logeeradres van RV gekregen van mij? Iig Leo: Wil jij mij mailen op brice2@12move.nl ? Dan geef ik je de aanvulling.
HA fietsen was weer heerlijk, daarna ijsje gegeten en net precies wakker geworden. Wat een verwend nest ben ik eigenlijk ook.
Dames wie heeft er nog niet de toevoeging bij het logeeradres van RV gekregen van mij? Iig Leo: Wil jij mij mailen op brice2@12move.nl ? Dan geef ik je de aanvulling.
HA fietsen was weer heerlijk, daarna ijsje gegeten en net precies wakker geworden. Wat een verwend nest ben ik eigenlijk ook.
maandag 5 mei 2008 om 21:18
quote:mik25 schreef op 05 mei 2008 @ 19:31:
Yep CL2 dat adres is voor het logeeradres
Mooi! Je hebt met een paar minuten een mailtje als het goed is.
Als ik vrij ben ga 's middags altijd slapen, zalig! Zonder slaap trek ik de week ook wel hoor, maar met slaap ietsje beter
Je hebt groot gelijk. Heb ik gelijk een vraagje over. Hoe is dat bij jou gegaan om daar aan toe te geven zeg maar. Omdat ik eigenlijk over mijn grens heen wals, verlang ik ook regelmatig naar een tukje in de middaguren. In het weekend geef ik er wel eens aan toe, maar het voelt niet goed. Hoe is dat bij jou gegaan?
Yep CL2 dat adres is voor het logeeradres
Mooi! Je hebt met een paar minuten een mailtje als het goed is.
Als ik vrij ben ga 's middags altijd slapen, zalig! Zonder slaap trek ik de week ook wel hoor, maar met slaap ietsje beter
Je hebt groot gelijk. Heb ik gelijk een vraagje over. Hoe is dat bij jou gegaan om daar aan toe te geven zeg maar. Omdat ik eigenlijk over mijn grens heen wals, verlang ik ook regelmatig naar een tukje in de middaguren. In het weekend geef ik er wel eens aan toe, maar het voelt niet goed. Hoe is dat bij jou gegaan?
maandag 5 mei 2008 om 21:20
[quote]lieske schreef op 05 mei 2008 @ 20:04:
Ik zweer bij een dagelijks schoonheidsslaapje
Even serieus: zonder trek ik de dag niet. Geeft niet, gewoon omheen plannen.
quote]
Hoi Lieske! Ook voor jou deze vraag; hoe is dat proces van accepteren, dat je die slaapjes nodig hebt en dus ook gewoon doen gegaan?
Ik zweer bij een dagelijks schoonheidsslaapje
Even serieus: zonder trek ik de dag niet. Geeft niet, gewoon omheen plannen.
quote]
Hoi Lieske! Ook voor jou deze vraag; hoe is dat proces van accepteren, dat je die slaapjes nodig hebt en dus ook gewoon doen gegaan?
maandag 5 mei 2008 om 21:58
quote:CL2 schreef op 05 mei 2008 @ 21:20:
[quote]lieske schreef op 05 mei 2008 @ 20:04:
Ik zweer bij een dagelijks schoonheidsslaapje
Even serieus: zonder trek ik de dag niet. Geeft niet, gewoon omheen plannen.
quote]
Hoi Lieske! Ook voor jou deze vraag; hoe is dat proces van accepteren, dat je die slaapjes nodig hebt en dus ook gewoon doen gegaan?
Poeh, da's een lastige. Eigenlijk weet ik al bijna niet meer beter, want sinds mijn vijftiende lig ik 's middags in bed; destijds op advies van mijn huisarts, die vond dat ik niet zo hard voor mezelf moest zijn. Ik voelde me toen wel een oud wijf, hoor
Bij mij is het heel simpel: geef ik er niet aan toe en wals ik over mijn grenzen, wordt de (rug- en nek-)pijn onhoudbaar, kan ik mezelf letterlijk niet meer overeind houden en krijg ik vaak van pure vermoeidheid en inspanning migraine. Tuurlijk komt het wel eens voor dat ik mijn 'slaapje' oversla omdat het niet in 'de dag' past, maar dan kun je me 's avonds opvegen. Van de laatste drie bruiloften bijvoorbeeld die ik heb bijgewoond (wel met ligstoel erbij, dus had m'n maatregelen genomen) heb ik er welgeteld op drie migraine gekregen. Score van 100% dus
Vandaar dat het voor mij niet zo moeilijk is om 's middags minstens anderhalf uur onder zeil te gaan; het zorgt ervoor dat ik de rest van de dag ook nog mens ben.
En tóch, hè, ondanks dat ik dit geaccepteerd heb, baal ik soms van mezelf en val ik mezelf tegen als ik níet een dag gewoon 'op' kan zijn (zoals tijdens de bruiloft van mijn broertje, toen ik 's middags naar huis moest om plat te gaan, en 's avonds alweer om negen uur in mijn bedje lag, nog voordat het feest goed en wel was losgebarsten. Toen voelde ik mezelf naast spelbreker ook héél zielig en heb ik wel wat traantjes gelaten).
[quote]lieske schreef op 05 mei 2008 @ 20:04:
Ik zweer bij een dagelijks schoonheidsslaapje
Even serieus: zonder trek ik de dag niet. Geeft niet, gewoon omheen plannen.
quote]
Hoi Lieske! Ook voor jou deze vraag; hoe is dat proces van accepteren, dat je die slaapjes nodig hebt en dus ook gewoon doen gegaan?
Poeh, da's een lastige. Eigenlijk weet ik al bijna niet meer beter, want sinds mijn vijftiende lig ik 's middags in bed; destijds op advies van mijn huisarts, die vond dat ik niet zo hard voor mezelf moest zijn. Ik voelde me toen wel een oud wijf, hoor
Bij mij is het heel simpel: geef ik er niet aan toe en wals ik over mijn grenzen, wordt de (rug- en nek-)pijn onhoudbaar, kan ik mezelf letterlijk niet meer overeind houden en krijg ik vaak van pure vermoeidheid en inspanning migraine. Tuurlijk komt het wel eens voor dat ik mijn 'slaapje' oversla omdat het niet in 'de dag' past, maar dan kun je me 's avonds opvegen. Van de laatste drie bruiloften bijvoorbeeld die ik heb bijgewoond (wel met ligstoel erbij, dus had m'n maatregelen genomen) heb ik er welgeteld op drie migraine gekregen. Score van 100% dus
Vandaar dat het voor mij niet zo moeilijk is om 's middags minstens anderhalf uur onder zeil te gaan; het zorgt ervoor dat ik de rest van de dag ook nog mens ben.
En tóch, hè, ondanks dat ik dit geaccepteerd heb, baal ik soms van mezelf en val ik mezelf tegen als ik níet een dag gewoon 'op' kan zijn (zoals tijdens de bruiloft van mijn broertje, toen ik 's middags naar huis moest om plat te gaan, en 's avonds alweer om negen uur in mijn bedje lag, nog voordat het feest goed en wel was losgebarsten. Toen voelde ik mezelf naast spelbreker ook héél zielig en heb ik wel wat traantjes gelaten).
maandag 5 mei 2008 om 22:05
Bij mij is het er eigenlijk ingeslopen na de bevalling van C. Als verse kraammoeder sliep ik met baby samen in het grote bed. toen bij mij de reuma opvlamde heb ik weken op bed geleefd zeg maar. Eten drinken bij me, hond er naast en kind en ik op bed. Toen is het er in geslopen om als kind sliep ook te gaan slapen. Ik ben er niet meer mee opgehouden.
CL2 de postduif is geweest
CL2 de postduif is geweest
maandag 5 mei 2008 om 22:25
Thanks postduif!
Bedankt meiden voor jullie antwoorden. Helemaal duidelijk. Als je zoveel pijn hebt, dan kún je ook niet anders natuurlijk. Ik ben 'gewoon' nieuwsgierig wat dat met je doet in het koppie, omdat ik het dus niet accepteer bij mezelf.
Lieske; kan me heeeeel goed voorstellen, dat je dan af en toe traantjes laat hoor. Ik stel me tenminste een soort frustratiegevoel voor, dat je die éne dag niet door kan. Maar ja, je lichaam heb je hard nodig natuurlijk en ook nog na die ene dag.
Ik denk, dat ik daarom ook nog gewoon door kán lopen. Buiten een wervel, die af en toe zin heeft om naast z'n lijntje te lopen, doen mijn ledematen het wel. Als die wervel raar doet, geef ik zo toe en eigenlijk is dat heel dubbel. Want als mijn andere pijnen opstapelen van tijd tot tijd, denk ik steeds 'kuthoofdpijn, maar het is geen migraine, dus douw dur een paracetamol in en gewoon doorgaan of als m'n maagpijn zo erg wordt, dat rechtop staan moeilijk gaat, ga ik zitten en m'n administratieve werk doen. Als m'n darmen weer eens gaan krampen en ik niets bij me kan houden, neem ik een diacure, etc. Maar sóms, als alles tegelijk komt, zou ik er zoooo graag de brui eens aan geven. Vooral als het mentaal een mindere periode is. Ik kan toch zoooo balen van mezelf hè...yuk.
Bedankt meiden voor jullie antwoorden. Helemaal duidelijk. Als je zoveel pijn hebt, dan kún je ook niet anders natuurlijk. Ik ben 'gewoon' nieuwsgierig wat dat met je doet in het koppie, omdat ik het dus niet accepteer bij mezelf.
Lieske; kan me heeeeel goed voorstellen, dat je dan af en toe traantjes laat hoor. Ik stel me tenminste een soort frustratiegevoel voor, dat je die éne dag niet door kan. Maar ja, je lichaam heb je hard nodig natuurlijk en ook nog na die ene dag.
Ik denk, dat ik daarom ook nog gewoon door kán lopen. Buiten een wervel, die af en toe zin heeft om naast z'n lijntje te lopen, doen mijn ledematen het wel. Als die wervel raar doet, geef ik zo toe en eigenlijk is dat heel dubbel. Want als mijn andere pijnen opstapelen van tijd tot tijd, denk ik steeds 'kuthoofdpijn, maar het is geen migraine, dus douw dur een paracetamol in en gewoon doorgaan of als m'n maagpijn zo erg wordt, dat rechtop staan moeilijk gaat, ga ik zitten en m'n administratieve werk doen. Als m'n darmen weer eens gaan krampen en ik niets bij me kan houden, neem ik een diacure, etc. Maar sóms, als alles tegelijk komt, zou ik er zoooo graag de brui eens aan geven. Vooral als het mentaal een mindere periode is. Ik kan toch zoooo balen van mezelf hè...yuk.
maandag 5 mei 2008 om 22:37
maandag 5 mei 2008 om 22:50
Nou, ik ben ook een groot fan van slapen. En wat je zegt; als je slaapt, voel je geen pijn en dat lucht inderdaad heel erg op. Gelukkig dat het toegeven voor jou dus niet eens zo moeilijk was! Zou willen, dat ik al zover was. Maar goed, we gaan het boek aanschaffen en bij de huisarts informeren. En bijna 10 dagen op vakantie, ook een fijn vooruitzicht!
Over slapen gesproken...ik ga het maar eens doen. Trusten voor wie het nog leest!
Over slapen gesproken...ik ga het maar eens doen. Trusten voor wie het nog leest!
maandag 5 mei 2008 om 23:30
Dutje gaan doen overdag was voor mij het minst moeilijk om aan toe te geven. Keuzes maken van wat wel doen en wat niet wel, hulp vragen is ook zoiets wat ik niet goed kan... Dus we zijn er nog niet
Slaap lekker
Ow Roque: ik heb tot mijn post van 22.05 uitgeprint en klaarliggen voor verzending Daarna moet nog
Slaap lekker
Ow Roque: ik heb tot mijn post van 22.05 uitgeprint en klaarliggen voor verzending Daarna moet nog
dinsdag 6 mei 2008 om 11:00
Ja slapen ja. Doe ik op zich ook graag maar ik lijd dan weer aan slapeloosheid, zolang ik me herinneren kan hoor. Sinds ik de heupenpijn heb kan ik er na een inspannende dag niet goed op liggen en dan lig ik te woelen en te draaien en te rommelen en soms ga ik er gewoon uit en ga ik forummen.
Overdag slaap ik vaak beter dan 's nachts. Ik vind in slaap vallen namelijk eng. Ja lach me maar uit, dat doe ik zelf ook. Het donker en ik zijn geen vrienden en hoewel ik mezelf er toe zet om in het donker te slapen, ook voor mijn man wel fijn, het liefst heb ik de lichten aan. Overdag in slaap vallen vind ik een van de lekkerste gevoelen die er zijn.
Ik lees met veel interesse jullie verhalen en de antwoorden op elkaars vragen. Wat een heerlijk gammel groepje zijn we!
Hoe zou het met RV zijn?
Rokkie, heel veel succes vandaag!
Alle anderen
Overdag slaap ik vaak beter dan 's nachts. Ik vind in slaap vallen namelijk eng. Ja lach me maar uit, dat doe ik zelf ook. Het donker en ik zijn geen vrienden en hoewel ik mezelf er toe zet om in het donker te slapen, ook voor mijn man wel fijn, het liefst heb ik de lichten aan. Overdag in slaap vallen vind ik een van de lekkerste gevoelen die er zijn.
Ik lees met veel interesse jullie verhalen en de antwoorden op elkaars vragen. Wat een heerlijk gammel groepje zijn we!
Hoe zou het met RV zijn?
Rokkie, heel veel succes vandaag!
Alle anderen
dinsdag 6 mei 2008 om 11:22
Ik meld me ook maar even aan. Al was het maar om even iets te doen te hebben wat me afleidt van de pijn.
Ik ben redelijk gewend te leven met pijn. Ik heb pijnaanvallen van een ziekte ( die ik niet benoem omdat het niet vaak voorkomt en ik liever niet te herkenbaar ben) waarmee ik nu al een jaar of 20 leef. Daarnaast heb ik endometriose, die in mijn geval onderdrukt wordt met medicatie. Dus ik vind het "goed te doen". Begrijp me niet verkeerd, dat moet je me niet tijdens een aanval vragen, maar door de bank genomen kan ik er goed mee leven.
Nu heb ik sinds november een probleem erbij. Waardoor ik dagelijks pijn heb. Het lijkt begonnen te zijn met een blaasontsteking, die is behandeld en door die antibiotica kreeg ik een hardnekkige schimmelinfectie. Die is uiteindelijk ook met succes behandeld. Enige punt van kritiek is dat de pijn nooit weg is gegaan. En zelfs veel erger is geworden. Van het begin af aan heb ik al niet geloofd in een blaasontsteking omdat het zo anders voelde als de andere blaasontstekingen die ik heb gehad.
Anyway, we zijn een half jaar verder en ik heb dus elke dag pijn "van onderen". Geen branderigheid, geen jeuk, maar echt pijn. En het begint aan de buitenkant, maar trekt ook naar binnen toe wat resulteert in lage buikpijn. En ik plas me gek.
Ik heb een ct scan gehad en een cystoscopie ( blaasonderzoek) maar daar zijn geen afwijkingen uitgekomen. op zich was ik daar erg blij mee, maar het lost mijn pijn niet op! En het verklaart ook niet waarom ik nog steeds bloed in de urine heb.
Ik heb vanochtend weer met de uroloog gebeld en ik kan direct vanmiddag terecht. God bless streekziekenhuizen, je wordt er nog als mens behandeld.
Ik ben normaal gesproken nogal op mezelf, maar nu wil ik mijn verhaal wel van de daken schreeuwen. In de hoop dat iemand het herkent, in de hoop dat iemand een tip heeft. In de hoop dat ik weer verder met mijn leven kan.
Op de één of andere manier denk ik altijd dat de pijn beter te dragen is als je in ieder geval maar wéét waar het vandaan komt. Maar in dit geval weet ik het zonet nog niet.
Enorme egopost dus, want tips, advies of zelfs maar steun heb ik op dit moment niet voor jullie. Nou ja, in ieder geval weten jullie dat er nóg iemand zit te verrekken van de pijn achter de pc.
Ik ben redelijk gewend te leven met pijn. Ik heb pijnaanvallen van een ziekte ( die ik niet benoem omdat het niet vaak voorkomt en ik liever niet te herkenbaar ben) waarmee ik nu al een jaar of 20 leef. Daarnaast heb ik endometriose, die in mijn geval onderdrukt wordt met medicatie. Dus ik vind het "goed te doen". Begrijp me niet verkeerd, dat moet je me niet tijdens een aanval vragen, maar door de bank genomen kan ik er goed mee leven.
Nu heb ik sinds november een probleem erbij. Waardoor ik dagelijks pijn heb. Het lijkt begonnen te zijn met een blaasontsteking, die is behandeld en door die antibiotica kreeg ik een hardnekkige schimmelinfectie. Die is uiteindelijk ook met succes behandeld. Enige punt van kritiek is dat de pijn nooit weg is gegaan. En zelfs veel erger is geworden. Van het begin af aan heb ik al niet geloofd in een blaasontsteking omdat het zo anders voelde als de andere blaasontstekingen die ik heb gehad.
Anyway, we zijn een half jaar verder en ik heb dus elke dag pijn "van onderen". Geen branderigheid, geen jeuk, maar echt pijn. En het begint aan de buitenkant, maar trekt ook naar binnen toe wat resulteert in lage buikpijn. En ik plas me gek.
Ik heb een ct scan gehad en een cystoscopie ( blaasonderzoek) maar daar zijn geen afwijkingen uitgekomen. op zich was ik daar erg blij mee, maar het lost mijn pijn niet op! En het verklaart ook niet waarom ik nog steeds bloed in de urine heb.
Ik heb vanochtend weer met de uroloog gebeld en ik kan direct vanmiddag terecht. God bless streekziekenhuizen, je wordt er nog als mens behandeld.
Ik ben normaal gesproken nogal op mezelf, maar nu wil ik mijn verhaal wel van de daken schreeuwen. In de hoop dat iemand het herkent, in de hoop dat iemand een tip heeft. In de hoop dat ik weer verder met mijn leven kan.
Op de één of andere manier denk ik altijd dat de pijn beter te dragen is als je in ieder geval maar wéét waar het vandaan komt. Maar in dit geval weet ik het zonet nog niet.
Enorme egopost dus, want tips, advies of zelfs maar steun heb ik op dit moment niet voor jullie. Nou ja, in ieder geval weten jullie dat er nóg iemand zit te verrekken van de pijn achter de pc.
