Relaties
alle pijlers
Wanneer geef je op?
woensdag 7 mei 2008 om 08:40
Ik heb sinds 2 1/2 jaar een relatie en woon bijna een jaar samen. Nu hebben we in die periode af en toe dipjes gehad doordat we elkaar niet altijd begrepen. Meestal duurden deze dipjes een week of twee en dan ging het weer een tijd goed. Maar nu zitten we al weer twee weken in een dip. We houden zielsveel van elkaar en kunnen tijdens die dipjes ook goed met elkaar praten en praten elke discussie ook steeds goed uit, maar we lijken er elkaar niet beter door te gaan begrijpen. Ondertussen ben ik op het punt aangekomen dat ik niet meer weet of houden van iemand voldoende is om steeds door zo'n dip te gaan. Moet het op een gegeven moment niet makkelijker worden, of heb ik nu een onrealistisch beeld van een relatie?
woensdag 7 mei 2008 om 13:01
quote:Roland1971 schreef op 07 mei 2008 @ 12:41:
Ik hoop echter wel dat beide volledig zichzelf kunnen zijn en hun oude bagage hebben verwerkt. Als je er na een paar maanden achterkomt dat er toch nog een hoop oud zeer bij de ander meegezeuld wordt kan dat lastig zijn.
Dat is dus een verwachting . En ja dat is lastig maar ik denk dat iedereen bagage met zich meezeult, al dan niet verwerkt. Dat creeert nou eenmaal ons persoonlijke leefkader. Bijna niemand leeft alsof elk moment nieuw is en je ongekleurd door ervaringen in die momenten bent en alles precies neemt zoals het komt en bedoeld is.
Het is nog een lastige hoop ook die je daar beschrijft. Want de consequentie is al snel dat je iemand onbedoeld het gevoel geeft dat die ander onnodig moeilijk doet en voorbij loopt aan het feit dat die persoon daar nou eenmaal nu doorheen gaat. Kun je willen of niet, dat is dan zoals het is.
Ik hoop echter wel dat beide volledig zichzelf kunnen zijn en hun oude bagage hebben verwerkt. Als je er na een paar maanden achterkomt dat er toch nog een hoop oud zeer bij de ander meegezeuld wordt kan dat lastig zijn.
Dat is dus een verwachting . En ja dat is lastig maar ik denk dat iedereen bagage met zich meezeult, al dan niet verwerkt. Dat creeert nou eenmaal ons persoonlijke leefkader. Bijna niemand leeft alsof elk moment nieuw is en je ongekleurd door ervaringen in die momenten bent en alles precies neemt zoals het komt en bedoeld is.
Het is nog een lastige hoop ook die je daar beschrijft. Want de consequentie is al snel dat je iemand onbedoeld het gevoel geeft dat die ander onnodig moeilijk doet en voorbij loopt aan het feit dat die persoon daar nou eenmaal nu doorheen gaat. Kun je willen of niet, dat is dan zoals het is.
woensdag 7 mei 2008 om 13:16
Sanne, ik vind het wel eerlijk als hij zegt dat hij jou niet sexy vindt in een slobberbroek. Door hier een groot punt van te maken, bewerkstellig je misschien dat hij niet meer eerlijk tegen jou is in de toekomst. Kritiek, feedback, beetje zelfreflectie: het maakt je sterker en het doet je ontwikkelen, groeien. Van iemand die altijd met jou rekening houdt en ja en amen zegt, word je beslist niet beter. Zie het als een gratis leermoment, waar je je voordeel mee kan doen. En: je weerbaar opstellen tegen zulke momenten is ook een leermoment!! Dat is ook handig om te kunnen hoor, want hij zal de enige niet zijn in de wereld die wel eens wat zegt wat bij jou gevoelig ligt.
Weer je er tegen, je krijgt oefening aangeboden! Maak er gebruik van! Ik geloof dat je mensen op je pad treft die je geven wat je nodig hebt, maar je moet het wel zien.
Daarnaast hoef je natuurlijk niet altijd sexy er uit te zien. Je kan dan ook rustig zeggen: Dan accepteer je maar even dat ik er niet altijd sexy uitzie. Omdat ik nu even zin heb om te relaxen.
Niemand hoeft 24 uur per dag mooi voor de ander te zijn. Als die momenten er nog maar zijn, wanneer je wel mooi wilt zijn. Dan weet je immers meteen WAT ie mooi vindt, omdat hij dat gelukkig nu nog wel aangeeft...
Weer je er tegen, je krijgt oefening aangeboden! Maak er gebruik van! Ik geloof dat je mensen op je pad treft die je geven wat je nodig hebt, maar je moet het wel zien.
Daarnaast hoef je natuurlijk niet altijd sexy er uit te zien. Je kan dan ook rustig zeggen: Dan accepteer je maar even dat ik er niet altijd sexy uitzie. Omdat ik nu even zin heb om te relaxen.
Niemand hoeft 24 uur per dag mooi voor de ander te zijn. Als die momenten er nog maar zijn, wanneer je wel mooi wilt zijn. Dan weet je immers meteen WAT ie mooi vindt, omdat hij dat gelukkig nu nog wel aangeeft...
woensdag 7 mei 2008 om 13:51
hahaha, het probleem was ook niet zo zeer dat ik het erg vond dat hij me niet sexy vond. Vind ik mezelf ook niet in mijn bank-hang outfit. Maar het ging er meer om dat we de dag ervoor hadden besproken dat we het elkaar zouden laten weten waneer we iets niet leuk vinden van de ander, op een rustige manier. Zodat we er geen ruzie over zouden maken, maar wel leren welke dingen we van elkaar irritant vonden. En het ging mij dus vooral om het feit dat er daarna ruzie uit ontstond. En dan gaat hij wel flink kwetsende opmerkingen maken, helaas. Vond ik zonde, allemaal om zo'n stomme broek. Hou de volgende keer mijn rokje wel aan.
woensdag 7 mei 2008 om 13:52
quote:Feliciaatje schreef op 07 mei 2008 @ 13:01:
[...]Dat is dus een verwachting .
Mwah, hoop is iets anders dan een verwachting. Ik verwachtte namelijk niets, ik hoopte alleen maar dat ze net zo onbevangen was als ze zei dat ze was. En op die basis begin je iets.
[...]Dat is dus een verwachting .
Mwah, hoop is iets anders dan een verwachting. Ik verwachtte namelijk niets, ik hoopte alleen maar dat ze net zo onbevangen was als ze zei dat ze was. En op die basis begin je iets.
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
woensdag 7 mei 2008 om 16:17
Daar komt het wel op neer, BM. Als er nog liefde is, da's veel. En sommigen blijven alleen bijelkaar omdat de sex goed is. En het laatste, da's vriendschap, ook een groot ding.
Meat Loaf zong het al, 2 van de 3 is niet zo slecht
'k Heb wel het idee dat mensen tegenwoordig echt alles willen en dat lijkt me gewoonweg teveel van het goede. Dat hou je niet vol al die jaren, of je hebt echt de supermatch getroffen.
Meat Loaf zong het al, 2 van de 3 is niet zo slecht
'k Heb wel het idee dat mensen tegenwoordig echt alles willen en dat lijkt me gewoonweg teveel van het goede. Dat hou je niet vol al die jaren, of je hebt echt de supermatch getroffen.
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
woensdag 7 mei 2008 om 17:00
Ja, dat idee heb ik ook wel. Dat ik soms misschien onreël veel van een partner verwacht. Het is ook makkelijk om aan je relatie te gaan twijfelen, als andere dingen in je leven niet zo gaan als je wilt. Ik probeer inderdaad steeds te blijven kijken of dat waarom ik verliefd op hem werd, er nog is. En of er voldoende is om een toekomst op te bouwen. Gelukkig is het antwoord daarop meestal wel ja.
woensdag 7 mei 2008 om 17:24
Nou, dan zit je toch nog steeds aan de goeie kant toch?
Een relatie kan denk ik ook pas echt leuk zijn als je verder niet teveel aan je kop hebt. Als de een aan de drank geraakte workaholic is en de ander loopt rond met complexen van hier tot Lutjebroek, lastig
Een relatie kan denk ik ook pas echt leuk zijn als je verder niet teveel aan je kop hebt. Als de een aan de drank geraakte workaholic is en de ander loopt rond met complexen van hier tot Lutjebroek, lastig
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
woensdag 7 mei 2008 om 21:10
Maar wat was er nou zo kwetsend of niet leuk aan de opmerking over je slobberbroek? want ja, je kunt wel steeds aangeven dat je iets niet leuk vindt van wat de ander zegt, maar het risico is groot dat je dan op alle slakken zout gaat leggen. Dat levert bij hem vast irritatie op omdat blijkbaar alles fout is... En dan zit je voor je het weet in een dikke discussie.
Als het sop de kool niet waard is, zou ik gewoon mijn mond houden en denken, daar heb je Lief weer met zijn zogenaamd grappigheid. Ik zou een grapje terug maken, met "pak dan maar uit" ofzo. Maar een grappig bedoelde opmerking over een slobberbroek, die nog klopt ook (wie is er nou sexy in een slobberbroek?) daar zou ik geen punt van maken. Pick your battles, babe.
Als het sop de kool niet waard is, zou ik gewoon mijn mond houden en denken, daar heb je Lief weer met zijn zogenaamd grappigheid. Ik zou een grapje terug maken, met "pak dan maar uit" ofzo. Maar een grappig bedoelde opmerking over een slobberbroek, die nog klopt ook (wie is er nou sexy in een slobberbroek?) daar zou ik geen punt van maken. Pick your battles, babe.
donderdag 8 mei 2008 om 15:05
SanneK, ik vind de afspraak die jullie hebben gemaakt, om het rustig te zeggen als je iets van de ander niet leuk vindt, heel goed. Maar hoe komt hij dan dat hij boos wordt als je dat zegt? Heeft hij vaak het gevoel dat het niet goed is wat hij zegt? Misschien heeft hij het gevoel dat je hem vaak bekritiseert op wat hij zegt en is hij dat zat? Waarschijnlijk wil hijzelf ook gewoon graag die positieve wisselwerking waar jij naar verlangt, maar weet hij niet hoe hij dat voor elkaar moet krijgen. Daar zal je samen uit moeten komen, door toch heel duidelijk te zeggen waar jouw en zijnn grenzen liggen. Je kunt ook proberen om zelf de kritiek voor een maand achterwege te laten, hem met rust te laten dan wel positief te blijven. Misschien doorbreek je het patroon op die manier, en gaat hij vanzelf meedoen.
Ik heb dit zelf ook geprobeerd in mijn relatie. Voor en periode werkt het wel bij ons, maar helaas komt dat gevoel van niet begrepen en gekend worden bij mij met regelmaat bovendrijven. Wil je de ander blijven begrijpen en steunen, moet je daar energie en tijd in blijven steken. Dat versloft bij ons door drukte of stress. Dan komt de oude wisselwerking weer om de hoek kijken. Van de week maakte mijn vrien ook een hele botte opmerking. Het was een soort dronken advies tegen zijn zusje over een nieuwe liefde van haar: "Je kan ook eerst een jaar rondneuken net zoals Herfst en ik hebben gedaan, en dan met hem in zee gaan!!" Bij ons is het dus een jaar uit geweest, waar ik het heel moeilijk mee heb gehad.
Toen ik later die avond zei dat ik dat een heel pijnlijke opmerking vond reageerde hij alsof ik me aanstelde en een lastige vlieg was. Hij zei heel ongeduldig: "Ja, wat wíl je nou van me!!" Nu ja, als je dat niet snapt... Daarop heb ik een een pauze ingelast, die nu nog voortduurt. Ik weet zelf dus ook niet zo goed meer wat ik er mee aan moet. Accepteren dat hij dit soort kwetsende opmerkingen maakt en mijn gevoelens daarover vervolgens vertrappen? Ik geloof niet dat ik dat kan.
Ik heb dit zelf ook geprobeerd in mijn relatie. Voor en periode werkt het wel bij ons, maar helaas komt dat gevoel van niet begrepen en gekend worden bij mij met regelmaat bovendrijven. Wil je de ander blijven begrijpen en steunen, moet je daar energie en tijd in blijven steken. Dat versloft bij ons door drukte of stress. Dan komt de oude wisselwerking weer om de hoek kijken. Van de week maakte mijn vrien ook een hele botte opmerking. Het was een soort dronken advies tegen zijn zusje over een nieuwe liefde van haar: "Je kan ook eerst een jaar rondneuken net zoals Herfst en ik hebben gedaan, en dan met hem in zee gaan!!" Bij ons is het dus een jaar uit geweest, waar ik het heel moeilijk mee heb gehad.
Toen ik later die avond zei dat ik dat een heel pijnlijke opmerking vond reageerde hij alsof ik me aanstelde en een lastige vlieg was. Hij zei heel ongeduldig: "Ja, wat wíl je nou van me!!" Nu ja, als je dat niet snapt... Daarop heb ik een een pauze ingelast, die nu nog voortduurt. Ik weet zelf dus ook niet zo goed meer wat ik er mee aan moet. Accepteren dat hij dit soort kwetsende opmerkingen maakt en mijn gevoelens daarover vervolgens vertrappen? Ik geloof niet dat ik dat kan.
donderdag 8 mei 2008 om 15:17
Hoi Herfst. Mijn vriend is niet gewend om kritiek te krijgen of om over zijn gevoelens te praten. Ik denk dat hij het daarom soms zwaarder opneemt dan ik bedoel. We hebben gisteren er nog een rustig gesprek over gevoerd en vooral besproken dat we gaan proberen minder kritisch te zijn op elkaar. En dat als de een een keertje wat feller is, dat de ander er niet meteen op insprinkt. Het hoort geen wedstrijd te zijn, we zitten juist in hetzelfde team.
Dat van die pijnlijke opmerkingen maken ken ik ook. Gelukkig (of helaas) doet mijn vriend dat niet helemaal onbewust. Soms doet hij het namelijk als hij zich echt machteloos voelt (is nu 3 keer gebeurd in 2 1/2 jaar) en schaamt zich daarna kapot omdat hij mij bewust heeft gekwetst. Daarom kan ik hem dan wel vergeven. Maar hij gaat dan wel een grens over. Als hij het niet door zou hebben als hij echt erge opmerkingen aan het maken is, zou ik het niet aankunnen, denk ik. Ik heb zo'n relatie met mijn moeder gehad (elkaar zo hard mogelijk kwetsen) en daar wordt je allebei zeer ongelukkig van. Ik hoop dat hij die opmerkingen niet te vaak maakt...
Dat van die pijnlijke opmerkingen maken ken ik ook. Gelukkig (of helaas) doet mijn vriend dat niet helemaal onbewust. Soms doet hij het namelijk als hij zich echt machteloos voelt (is nu 3 keer gebeurd in 2 1/2 jaar) en schaamt zich daarna kapot omdat hij mij bewust heeft gekwetst. Daarom kan ik hem dan wel vergeven. Maar hij gaat dan wel een grens over. Als hij het niet door zou hebben als hij echt erge opmerkingen aan het maken is, zou ik het niet aankunnen, denk ik. Ik heb zo'n relatie met mijn moeder gehad (elkaar zo hard mogelijk kwetsen) en daar wordt je allebei zeer ongelukkig van. Ik hoop dat hij die opmerkingen niet te vaak maakt...
donderdag 8 mei 2008 om 17:11
Ha Sanne,
Ik reageer nu alleen ff op je OP en heb verder niets gelezen, dus loop het risico behoorlijk achter de feiten aan te lopen. Ik had onmiddelijk het gevoel dat jullie feitelijk op 2 sporen zitten. Jij hebt namelijk met jouw verleden een vent nodig met voelhorens en die heeft hij niet!
En da's heeeeeel lastig.
Ik reageer nu alleen ff op je OP en heb verder niets gelezen, dus loop het risico behoorlijk achter de feiten aan te lopen. Ik had onmiddelijk het gevoel dat jullie feitelijk op 2 sporen zitten. Jij hebt namelijk met jouw verleden een vent nodig met voelhorens en die heeft hij niet!
En da's heeeeeel lastig.
donderdag 8 mei 2008 om 19:18
quote:herfst76 schreef op 08 mei 2008 @ 15:05:
"Je kan ook eerst een jaar rondneuken net zoals Herfst en ik hebben gedaan, en dan met hem in zee gaan!!"Duh, die was ook wel heeeeeeeeeeeeel erg bot.... maar op zijn Teeuwens wel weer humoristisch, ergens. Maar bot, jazeker.
"Je kan ook eerst een jaar rondneuken net zoals Herfst en ik hebben gedaan, en dan met hem in zee gaan!!"Duh, die was ook wel heeeeeeeeeeeeel erg bot.... maar op zijn Teeuwens wel weer humoristisch, ergens. Maar bot, jazeker.
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
donderdag 8 mei 2008 om 21:29
Hoi Sanne,
Ben het eigenlijk eens met Radiance. Hoewel ik dat natuurlijk niet zeker weet voor jou Sanne, maar voor mijzelf in ieder geval wel. Wel goed dat jullie blijven praten. Wie weet moet je geduld hebben en maakt hij en jullie samen op een gegeven moment echt een omslag. Als jullie elkaar niet goed aanvoelen kost het tijd om dat te leren.
Bij ons gaat het zo dat ik mijn vriend achteraf duidelijk probeer te maken hoe hij me kwetst, meestal kan ik merken dat het hem spijt. Maar het leed is dan al wel geschied. Bij ons komt het veel vaker voor dan 3 keer per 2,5 jaar. Eerder 1 keer per twee maanden, dat werkt erg destructief voor mij.
Ik heb hem net nog gesproken. Wat hem betreft laten we de pauze voorlopig voortduren. (Auw. Als ik het zelf voorstel voel ik me sterk, maar als hij dat prima vindt voel ik me afgewezen.) Hij kwam niet uit zichzelf terug op die opmerking. Hij zei ook niet uit zichzelf dat we moeten praten. Ik krijg de indruk dat hij het wel lekker rustig vindt, dat we hebben afgesproken elkaar met rust te laten. Hij vindt dat we daarna moeten praten. Hij lijkt zich dus niet bewust te zijn van mijn gekwetste gevoelens en denkt er niet over daar aandacht aan te geven. Ik voel me hier helemaal niet goed bij. Als ik dit in het gesprek dat gaat komen ter sprake breng, zal hij alleen nog maar ongeduldiger reageren, dat deed hij net ook al. Terwijl dit punt voor mij juist heel belangrijk is.
@Roland: thanks, je posting werkt uiteindelijk toch als een hart onder de riem.
Ben het eigenlijk eens met Radiance. Hoewel ik dat natuurlijk niet zeker weet voor jou Sanne, maar voor mijzelf in ieder geval wel. Wel goed dat jullie blijven praten. Wie weet moet je geduld hebben en maakt hij en jullie samen op een gegeven moment echt een omslag. Als jullie elkaar niet goed aanvoelen kost het tijd om dat te leren.
Bij ons gaat het zo dat ik mijn vriend achteraf duidelijk probeer te maken hoe hij me kwetst, meestal kan ik merken dat het hem spijt. Maar het leed is dan al wel geschied. Bij ons komt het veel vaker voor dan 3 keer per 2,5 jaar. Eerder 1 keer per twee maanden, dat werkt erg destructief voor mij.
Ik heb hem net nog gesproken. Wat hem betreft laten we de pauze voorlopig voortduren. (Auw. Als ik het zelf voorstel voel ik me sterk, maar als hij dat prima vindt voel ik me afgewezen.) Hij kwam niet uit zichzelf terug op die opmerking. Hij zei ook niet uit zichzelf dat we moeten praten. Ik krijg de indruk dat hij het wel lekker rustig vindt, dat we hebben afgesproken elkaar met rust te laten. Hij vindt dat we daarna moeten praten. Hij lijkt zich dus niet bewust te zijn van mijn gekwetste gevoelens en denkt er niet over daar aandacht aan te geven. Ik voel me hier helemaal niet goed bij. Als ik dit in het gesprek dat gaat komen ter sprake breng, zal hij alleen nog maar ongeduldiger reageren, dat deed hij net ook al. Terwijl dit punt voor mij juist heel belangrijk is.
@Roland: thanks, je posting werkt uiteindelijk toch als een hart onder de riem.
vrijdag 9 mei 2008 om 09:04
Ik probeer een onderscheid te maken tussen opmerkingen die me een beetje kwetsen, maar dat dat waarschijnlijk door mijn overgevoeligheid komt, en tussen opmerkingen die duidelijk niet kunnen. Aan die overgevoeligheid probeer ik zelf te werken en bij die andere opmerkingen weet mijn vriend meteen dat hij verkeerd zit. En dan schaamt hij zich uit zichzelf al, dus hoef het gelukkig niet uit te leggen.
Ik heb ook wel eens over een pauze nagedacht, maar dat vind ik voor mijn gevoel te veel op uitmaken lijken en zover is het bij ons (gelukkig) nog niet. Ik vraag mij ook wel eens af of mannen ook wel eens onderling over hun relatieproblemen praten. Misschien dat ze zich dan realiseren dat hun vrouw helemaal nog niet zo erg is.
Ik heb ook wel eens over een pauze nagedacht, maar dat vind ik voor mijn gevoel te veel op uitmaken lijken en zover is het bij ons (gelukkig) nog niet. Ik vraag mij ook wel eens af of mannen ook wel eens onderling over hun relatieproblemen praten. Misschien dat ze zich dan realiseren dat hun vrouw helemaal nog niet zo erg is.
vrijdag 9 mei 2008 om 21:22
Voor zover ik weet praten mannen onderling niet zo gauw over hun relatieproblemen. Dat blijft hooguit steken in termen als 'ze zeurt' en 'ik wil ook wel eens wat voor mezelf doen'.
Vrouwen willen veelal gezellig samen, mannen zijn ergens nog (niet lachen!) jagers en hebben dus die vrijheid nodig.
Als een man toevallig een beste vriendin heeft (zelf vroeger jarenlang gehad, trouwens: nog steeds, maar dan via mail) dan is de kans wel groot dat-ie het er wel eens over heeft en op die manier eens een kijkje in de vrouwelijke keuken kan nemen. Niet dat-ie het dan begrijpt....
Ik denk dat het beste wat een vrouw van een man kan verwachten is dat hij begrijpt dat het voor een vrouw anders is. En andersom geldt het ook, vrouwen snappen denk ik ook geen moer van mannen. Dat houdt het spannend
Ergo: vrouwen zijn helemaal niet erg, ze zijn gewoon anders.
Vrouwen willen veelal gezellig samen, mannen zijn ergens nog (niet lachen!) jagers en hebben dus die vrijheid nodig.
Als een man toevallig een beste vriendin heeft (zelf vroeger jarenlang gehad, trouwens: nog steeds, maar dan via mail) dan is de kans wel groot dat-ie het er wel eens over heeft en op die manier eens een kijkje in de vrouwelijke keuken kan nemen. Niet dat-ie het dan begrijpt....
Ik denk dat het beste wat een vrouw van een man kan verwachten is dat hij begrijpt dat het voor een vrouw anders is. En andersom geldt het ook, vrouwen snappen denk ik ook geen moer van mannen. Dat houdt het spannend
Ergo: vrouwen zijn helemaal niet erg, ze zijn gewoon anders.
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
zaterdag 10 mei 2008 om 09:53
Hahaha, ja, dat is wel vaak de conclusie he "ze zeurt". (vind trouwens dat mannen daar ook erg goed in kunnen zijn). Het is zo dat ik het erg fijn vind om over sommige relatieproblemen met anderen te kunnen praten, dat helpt me relativeren. Maar je hebt gelijk, ik praat/analyseer sowieso liever dingen dan mijn vriend.
Yep, laten we het houden op anders. Niet beter, niet slechter, niet ingewikkelder, gewoon anders. En dat moeten we gewoon accepteren van elkaar.
Yep, laten we het houden op anders. Niet beter, niet slechter, niet ingewikkelder, gewoon anders. En dat moeten we gewoon accepteren van elkaar.
zaterdag 10 mei 2008 om 10:26
quote:SanneK schreef op 07 mei 2008 @ 09:25:
Aan die zekerheid begin ik langzaam te twijfelen. Ik heb redelijk wat meegemaakt voor mijn leeftijd en mijn vriend heeft een relatief makkelijk leven gehad. Daardoor ben ik gevoeliger voor bepaalde opmerkingen, terwijl mijn vriend daar niet bij stil staan als hij ze maakt. Een voorbeeld was dat ik na het douchen 's avonds een slobberbroek had aangetrokken en hij een opmerking maakte over hoe onsexy dat was. Geen ramp, maar ik vond het niet zo leuk en dat zei ik ook. Wel rustig en simpel. Maar toen werd hij kwaad dat ik zijn grapjes niet waardeer en altijd zo moeilijk doet en dat hij niks mag zeggen. En zo loopt het steeds uit de hand. Hij zegt vaak dingen die hij grappig vind over onderwerpen die ik niet grappig vind, zoals mijn uiterlijk (ben er niet heel zeker over) of mijn werk-situatie (ben door problemen van baan aan het veranderen) of over mijn vader (mijn moeder is overleden, maar ik woon ver van mijn vader vandaan, waardoor ik hem niet vaak zie, maar de band is wel heel sterk). En daar reageer ik dan kribbig op. Het blijft dus steeds hetzelfde soort discussie en ik hoopte dat we daar een keer overheen konden groeien, maar dat lijkt er niet op. En dat word ik zo moe.
Dus hij mag wel (zijn inziens) grappige grapjes maken over jouw uiterlijk, jouw baan, jouw vader, die moet jij allemaal ook waarderen en als je dat niet doet vind hij je een zeur en dat ie niks mag zeggen..........vind dit eerlijk gezegd een beetje kinderachtig van hem overkomen en met twee maten meten.
Wat is er btw volgens hem zo 'grappig' aan jouw uiterlijk, jouw baan en jouw vader?
Aan die zekerheid begin ik langzaam te twijfelen. Ik heb redelijk wat meegemaakt voor mijn leeftijd en mijn vriend heeft een relatief makkelijk leven gehad. Daardoor ben ik gevoeliger voor bepaalde opmerkingen, terwijl mijn vriend daar niet bij stil staan als hij ze maakt. Een voorbeeld was dat ik na het douchen 's avonds een slobberbroek had aangetrokken en hij een opmerking maakte over hoe onsexy dat was. Geen ramp, maar ik vond het niet zo leuk en dat zei ik ook. Wel rustig en simpel. Maar toen werd hij kwaad dat ik zijn grapjes niet waardeer en altijd zo moeilijk doet en dat hij niks mag zeggen. En zo loopt het steeds uit de hand. Hij zegt vaak dingen die hij grappig vind over onderwerpen die ik niet grappig vind, zoals mijn uiterlijk (ben er niet heel zeker over) of mijn werk-situatie (ben door problemen van baan aan het veranderen) of over mijn vader (mijn moeder is overleden, maar ik woon ver van mijn vader vandaan, waardoor ik hem niet vaak zie, maar de band is wel heel sterk). En daar reageer ik dan kribbig op. Het blijft dus steeds hetzelfde soort discussie en ik hoopte dat we daar een keer overheen konden groeien, maar dat lijkt er niet op. En dat word ik zo moe.
Dus hij mag wel (zijn inziens) grappige grapjes maken over jouw uiterlijk, jouw baan, jouw vader, die moet jij allemaal ook waarderen en als je dat niet doet vind hij je een zeur en dat ie niks mag zeggen..........vind dit eerlijk gezegd een beetje kinderachtig van hem overkomen en met twee maten meten.
Wat is er btw volgens hem zo 'grappig' aan jouw uiterlijk, jouw baan en jouw vader?
zaterdag 10 mei 2008 om 12:05
Ja, hij kan soms wel met twee maten meten. Een grapje over zijn uiterlijk of familie kan hij inderdaad niet waarderen. Maar als ik kijk hoe hij was toen ik hem leerde kennen en het verschil met nu, dan is hij veel volwassener geworden. Hij woonde eerst nog bij zijn ouders en had maar een klein kringetje mensen om zich heen en werd best verwend, dus was een heel ander leven als mij gewend. Ondertussen heeft hij veel meer interesses en begrip gekregen (bv voor andere culturen) En dat is geheel vanuit zichzelf, dus wie weet groeit hij hier ook nog wel in...
zaterdag 10 mei 2008 om 14:00
quote:SanneK schreef op 10 mei 2008 @ 12:05:
Ja, hij kan soms wel met twee maten meten. Een grapje over zijn uiterlijk of familie kan hij inderdaad niet waarderen. Maar als ik kijk hoe hij was toen ik hem leerde kennen en het verschil met nu, dan is hij veel volwassener geworden. Hij woonde eerst nog bij zijn ouders en had maar een klein kringetje mensen om zich heen en werd best verwend, dus was een heel ander leven als mij gewend. Ondertussen heeft hij veel meer interesses en begrip gekregen (bv voor andere culturen) En dat is geheel vanuit zichzelf, dus wie weet groeit hij hier ook nog wel in...Dat klinkt positief. Ben alleen wel benieuwd wat nu hetgeen is dat hij grappig vindt om grapjes te (blijven) maken over jouw uiterlijk, jouw werk en jouw vader?
Ja, hij kan soms wel met twee maten meten. Een grapje over zijn uiterlijk of familie kan hij inderdaad niet waarderen. Maar als ik kijk hoe hij was toen ik hem leerde kennen en het verschil met nu, dan is hij veel volwassener geworden. Hij woonde eerst nog bij zijn ouders en had maar een klein kringetje mensen om zich heen en werd best verwend, dus was een heel ander leven als mij gewend. Ondertussen heeft hij veel meer interesses en begrip gekregen (bv voor andere culturen) En dat is geheel vanuit zichzelf, dus wie weet groeit hij hier ook nog wel in...Dat klinkt positief. Ben alleen wel benieuwd wat nu hetgeen is dat hij grappig vindt om grapjes te (blijven) maken over jouw uiterlijk, jouw werk en jouw vader?
