Relaties
alle pijlers
Net samenwonen en twijfels.. en nu?
vrijdag 9 mei 2008 om 09:45
Hey ladies,
Ik lees al een tijdje mee op het forum, maar heb nu zelf ook even een onderwerp waar ik zelf niet zo goed uitkom.. en waar ik graag jullie mening over wil!
Na een half jaartje om elkaar heen gedraaid te hebben, zijn mijn vriend en ik nu een jaar samen! We wonen nu sinds een maandje of 2 samen! En nu twijfel ik.. was het wel de juiste stap.. is hij het wel voor mij!
Mijn vriend heeft co-ouderschap over zijn dochtertje van bijna 5! Ik moet wel wennen aan dat veranderde leventje! Maar mijn band met haar is goed! Ik breng haar als ze bij ons is, in ieder geval 2 dagen per week naar school en haal ik haar op! Dat vind ik allemaal prima.. maar nu is mijn vriend steeds vaker 's avonds weg! Dan zit ik soms 4 avonden met haar alleen.. en de andere avonden is hij wel thuis, maar moet hij nog allerlei dingen doen of hang uitgeteld voor de tv! Ik snak soms gewoon naar een avondje samen iets leuks doen! Of gewoon met een wijntje op de bank! Maar het grootste punt waar ik moeite mee heb is het volgende.. 3 maanden geleden ben ik flauwgevallen en verkeerd terecht gekomen met een hersenschudding als gevolg! Ik moest de eerste dag en nacht om de 2 uur gewekt worden.. de volgende ochtend lag ik nog te slapen toen mijn vriend naar zijn werk ging.. maar heeft overdag niet even de moeite genomen om me te bellen hoe het met me ging! Of ik goed was wakker geworden.. Het gaf en geeft me een gevoel dat hij er niet echt voor me is.. Dat hij vooral bezig is met zijn werk en studie en ik er zomaar een beetje bijhang!
Is het een gevoel van wennen dat ik nu twijfel?
Ik lees al een tijdje mee op het forum, maar heb nu zelf ook even een onderwerp waar ik zelf niet zo goed uitkom.. en waar ik graag jullie mening over wil!
Na een half jaartje om elkaar heen gedraaid te hebben, zijn mijn vriend en ik nu een jaar samen! We wonen nu sinds een maandje of 2 samen! En nu twijfel ik.. was het wel de juiste stap.. is hij het wel voor mij!
Mijn vriend heeft co-ouderschap over zijn dochtertje van bijna 5! Ik moet wel wennen aan dat veranderde leventje! Maar mijn band met haar is goed! Ik breng haar als ze bij ons is, in ieder geval 2 dagen per week naar school en haal ik haar op! Dat vind ik allemaal prima.. maar nu is mijn vriend steeds vaker 's avonds weg! Dan zit ik soms 4 avonden met haar alleen.. en de andere avonden is hij wel thuis, maar moet hij nog allerlei dingen doen of hang uitgeteld voor de tv! Ik snak soms gewoon naar een avondje samen iets leuks doen! Of gewoon met een wijntje op de bank! Maar het grootste punt waar ik moeite mee heb is het volgende.. 3 maanden geleden ben ik flauwgevallen en verkeerd terecht gekomen met een hersenschudding als gevolg! Ik moest de eerste dag en nacht om de 2 uur gewekt worden.. de volgende ochtend lag ik nog te slapen toen mijn vriend naar zijn werk ging.. maar heeft overdag niet even de moeite genomen om me te bellen hoe het met me ging! Of ik goed was wakker geworden.. Het gaf en geeft me een gevoel dat hij er niet echt voor me is.. Dat hij vooral bezig is met zijn werk en studie en ik er zomaar een beetje bijhang!
Is het een gevoel van wennen dat ik nu twijfel?
vrijdag 9 mei 2008 om 10:03
Thnx voor jullie snelle reacties!
Mijn vriend heeft sinds kort een nieuwe baan waar hij 2 dagen voor ver weg zit en dus pas thuis komt als zijn dochter al op bed ligt! De andere avonden.. studie.. een keer sporten.. een keer met vrienden afspreken.. dat is eigenlijk best divers!
Ik heb het er de afgelopen weken met hem over gehad en dan geeft hij ook wel toe dat hij te makkelijk op mij leunt daarin en daar ook iets aan gaat doen! Maar dan blijf ik zitten met het stuk dat ik het gevoel heb dat hij er niet echt voor me is! Hij geeft dan aan dat hij nog nooit echt zijn leven heeft gedeeld en daar aan moet wennen.. Maar ik weet niet of ik dat volhou om daarop te wachten! Attentheid en er zijn moet toch ook een beetje vanzelfsprekend zijn binnen een relatie, toch?!
Mijn vriend heeft sinds kort een nieuwe baan waar hij 2 dagen voor ver weg zit en dus pas thuis komt als zijn dochter al op bed ligt! De andere avonden.. studie.. een keer sporten.. een keer met vrienden afspreken.. dat is eigenlijk best divers!
Ik heb het er de afgelopen weken met hem over gehad en dan geeft hij ook wel toe dat hij te makkelijk op mij leunt daarin en daar ook iets aan gaat doen! Maar dan blijf ik zitten met het stuk dat ik het gevoel heb dat hij er niet echt voor me is! Hij geeft dan aan dat hij nog nooit echt zijn leven heeft gedeeld en daar aan moet wennen.. Maar ik weet niet of ik dat volhou om daarop te wachten! Attentheid en er zijn moet toch ook een beetje vanzelfsprekend zijn binnen een relatie, toch?!
vrijdag 9 mei 2008 om 10:10
Mijn vriend heeft ook co-ouderschap over zn zoontje (3) en wij wonen sinds een klein jaartje samen. Ik heb gelijk duidelijk mijn grenzen aangegeven wb mijn bijdrage aan de opvoeding. Vooral in het begin van een relatie (begin vh samenwonen) moet je je als 'stief'ouder veel meer op de achtergrond houden zo dat het kind goed kan wennen en jou niet al een indringer ziet.
Mijn vriend is ongeveer 2 avonden per week afwezig ivm zijn band. Dit doet hij als zijn zoon er niet is. Ik heb altijd aangegeven dat ik best bereid ben om alleen met hem thuis te blijven maar dit absoluut niet vanzelfsprekend is. Dus als hij onverhoopt niet thuis kon zijn als zn zoon er was zorgde hij voor oppas (oma/tante oid) en als ik het zelf wilde bleef ik thuis
Inmiddels zijn we een jaar verder en vind ik het juist heel fijn dat ik af en toe quality time heb met 'onze' zoon.
Wat betreft tijd voor elkaar. Dat had ook tijd nodig om een goed ritme te vinden. Goeie communicatie is de sleutel. We gingen/gaan op de momenten dat we met zn tweeen zijn vaak iets leuks samen doen. Uit eten, concertje, stuk fietsen, samen filmpje kijken etc.Dit zien we ook als iets heel belangrijks want dan verlies je elkaar niet uit het oog. Intussen is ons gezin zo gestabiliseerd dat we net zo goed genieten van elkaar als we met zn drieen zijn. Dit vond ik als 'stief'ouder in het begin nog wel eens moeilijk, maar dat is helemaal over.
Mijn vriend is ongeveer 2 avonden per week afwezig ivm zijn band. Dit doet hij als zijn zoon er niet is. Ik heb altijd aangegeven dat ik best bereid ben om alleen met hem thuis te blijven maar dit absoluut niet vanzelfsprekend is. Dus als hij onverhoopt niet thuis kon zijn als zn zoon er was zorgde hij voor oppas (oma/tante oid) en als ik het zelf wilde bleef ik thuis
Inmiddels zijn we een jaar verder en vind ik het juist heel fijn dat ik af en toe quality time heb met 'onze' zoon.
Wat betreft tijd voor elkaar. Dat had ook tijd nodig om een goed ritme te vinden. Goeie communicatie is de sleutel. We gingen/gaan op de momenten dat we met zn tweeen zijn vaak iets leuks samen doen. Uit eten, concertje, stuk fietsen, samen filmpje kijken etc.Dit zien we ook als iets heel belangrijks want dan verlies je elkaar niet uit het oog. Intussen is ons gezin zo gestabiliseerd dat we net zo goed genieten van elkaar als we met zn drieen zijn. Dit vond ik als 'stief'ouder in het begin nog wel eens moeilijk, maar dat is helemaal over.
vrijdag 9 mei 2008 om 10:10
Eigenlijk misbruikt jouw vriend jou dus als huissloof en tweede moeder. Misschien wilde hij wel graag met jou samenwonen omdat jij dat het huishouden en de kinderverzorging op je zou nemen (dat vrouwen daar nog steeds intrappen in 2008.... )
Ik denk dat het tijd wordt dat je aan de bel trekt en je vriend duidelijk maakt dat het zo niet werkt.
Het is zijn kind. Hij is verantwoordelijk voor haar. Ik vind dat hij haar naar school moet brengen en ook de verdere zorgtaken op zich moet nemen.
Over die hersenschudding. Zijn gedrag toont dat jouw welzijn hem niks kan schelen. Ik vind dat echt schokkend.
Ik denk dat het tijd wordt dat je aan de bel trekt en je vriend duidelijk maakt dat het zo niet werkt.
Het is zijn kind. Hij is verantwoordelijk voor haar. Ik vind dat hij haar naar school moet brengen en ook de verdere zorgtaken op zich moet nemen.
Over die hersenschudding. Zijn gedrag toont dat jouw welzijn hem niks kan schelen. Ik vind dat echt schokkend.
vrijdag 9 mei 2008 om 10:11
Hmm, ik vraag me dan of of jullie vooraf over gesproken, over de verwachtingen die m.b.t. het samenwonen hebben en afspraken hebben gemaakt over de praktische kanten.
Tegenover zijn dochter vind ik het ook niet kunnen. Niet lullig bedoeld naar jou toe hoor, maar hij is toch de vader en zou ook tijd met haar moeten (willen) doorbrengen.
Hoe deed hij dat dan toen jullie nog niet samenwoonden?
Tegenover zijn dochter vind ik het ook niet kunnen. Niet lullig bedoeld naar jou toe hoor, maar hij is toch de vader en zou ook tijd met haar moeten (willen) doorbrengen.
Hoe deed hij dat dan toen jullie nog niet samenwoonden?
vrijdag 9 mei 2008 om 10:12
Sorry, dit is helemaal geen inhoudelijk reactie, maar ik vind het opvallend dat je na elke zin een uitroepteken gebruikt. Je bent heus ook overtuigend als je gewoon een punt neerzet.
Als ik dat nu even symbolisch doortrek: heb je het gevoel dat je alles extra moet benadrukken? Bij je vriend, omdat hij je misschien niet serieus neemt, en misschien ook in andere zaken?
Als ik dat nu even symbolisch doortrek: heb je het gevoel dat je alles extra moet benadrukken? Bij je vriend, omdat hij je misschien niet serieus neemt, en misschien ook in andere zaken?
vrijdag 9 mei 2008 om 10:13
quote:verliefdebendie schreef op 09 mei 2008 @ 10:03:
Thnx voor jullie snelle reacties!
Mijn vriend heeft sinds kort een nieuwe baan waar hij 2 dagen voor ver weg zit en dus pas thuis komt als zijn dochter al op bed ligt! De andere avonden.. studie.. een keer sporten.. een keer met vrienden afspreken.. dat is eigenlijk best divers!
Als vader met 50 procent zorg voor een jong kind heeft hij helemaal geen tijd voor zulke dingen. Hij kan alleen al die dingen doen omdat jij je voor hem en zijn kind opoffert. Hoe zit het met jouw carrierewensen en kansen, studie, vrienden, sport, hobby's?
Thnx voor jullie snelle reacties!
Mijn vriend heeft sinds kort een nieuwe baan waar hij 2 dagen voor ver weg zit en dus pas thuis komt als zijn dochter al op bed ligt! De andere avonden.. studie.. een keer sporten.. een keer met vrienden afspreken.. dat is eigenlijk best divers!
Als vader met 50 procent zorg voor een jong kind heeft hij helemaal geen tijd voor zulke dingen. Hij kan alleen al die dingen doen omdat jij je voor hem en zijn kind opoffert. Hoe zit het met jouw carrierewensen en kansen, studie, vrienden, sport, hobby's?
vrijdag 9 mei 2008 om 10:15
vrijdag 9 mei 2008 om 10:17
quote:wanda_p schreef op 09 mei 2008 @ 10:13:
[...]
Als vader met 50 procent zorg voor een jong kind heeft hij helemaal geen tijd voor zulke dingen. Hij kan alleen al die dingen doen omdat jij je voor hem en zijn kind opoffert. Hoe zit het met jouw carrierewensen en kansen, studie, vrienden, sport, hobby's?dat bedoelde ik dus. Maar jij zegt het beter.
[...]
Als vader met 50 procent zorg voor een jong kind heeft hij helemaal geen tijd voor zulke dingen. Hij kan alleen al die dingen doen omdat jij je voor hem en zijn kind opoffert. Hoe zit het met jouw carrierewensen en kansen, studie, vrienden, sport, hobby's?dat bedoelde ik dus. Maar jij zegt het beter.
vrijdag 9 mei 2008 om 10:18
quote:Onderdezon schreef op 09 mei 2008 @ 10:12:
Sorry, dit is helemaal geen inhoudelijk reactie, maar ik vind het opvallend dat je na elke zin een uitroepteken gebruikt. Je bent heus ook overtuigend als je gewoon een punt neerzet.
Ik wilde het net zeggen...
Je vriend vindt het zo te lezen wel heel erg makkelijk om jou als oppas te gebruiken. Ik kan me voorstellen dat het heel fijn is als jij ook een goede band met zijn kind krijgt, maar dat hoeft niet te gebeuren door jou 's avonds constant alleen met het kind te laten. Het is toch ook belangrijk dat jullie samen dingen doen, niet dat hij alleen op stap gaat en zijn kind bij jou dropt. Het is zijn kind, hij is een co-ouderschap aangegaan.
En ook dat hij niet even informeerde hoe het met je was toen je met een hersenschudding thuis lag vind ik niet echt liefhebbend. Vindt hij dat zelf wel normaal?
Sorry, dit is helemaal geen inhoudelijk reactie, maar ik vind het opvallend dat je na elke zin een uitroepteken gebruikt. Je bent heus ook overtuigend als je gewoon een punt neerzet.
Ik wilde het net zeggen...
Je vriend vindt het zo te lezen wel heel erg makkelijk om jou als oppas te gebruiken. Ik kan me voorstellen dat het heel fijn is als jij ook een goede band met zijn kind krijgt, maar dat hoeft niet te gebeuren door jou 's avonds constant alleen met het kind te laten. Het is toch ook belangrijk dat jullie samen dingen doen, niet dat hij alleen op stap gaat en zijn kind bij jou dropt. Het is zijn kind, hij is een co-ouderschap aangegaan.
En ook dat hij niet even informeerde hoe het met je was toen je met een hersenschudding thuis lag vind ik niet echt liefhebbend. Vindt hij dat zelf wel normaal?
vrijdag 9 mei 2008 om 10:18
Toen we nog niet samenwoonden nam hij zijn dochter eigenlijk overal mee naartoe. Ook als ze de volgende dag naar school moest, maar dat was dan geen 4 avonden in de week. Het klopt dat het dan makkelijk is, dat ik thuis ben. En me ook verantwoordelijk voel voor de zorg voor haar. Maar ik ben me inmiddels wel bewust dat ik me daar wat meer uit terug moet trekken. Maar dan blijf ik nog zitten met stuk van de tijd, aandacht en interesse voor mij.
@onderdezon: ik was me er niet zo van bewust, maar over je opmerking ga ik wel even nadenken.
@onderdezon: ik was me er niet zo van bewust, maar over je opmerking ga ik wel even nadenken.
vrijdag 9 mei 2008 om 10:22
quote:verliefdebendie schreef op 09 mei 2008 @ 10:18:
Toen we nog niet samenwoonden nam hij zijn dochter eigenlijk overal mee naartoe. Ook als ze de volgende dag naar school moest, maar dat was dan geen 4 avonden in de week. Het klopt dat het dan makkelijk is, dat ik thuis ben. En me ook verantwoordelijk voel voor de zorg voor haar. Maar ik ben me inmiddels wel bewust dat ik me daar wat meer uit terug moet trekken. Maar dan blijf ik nog zitten met stuk van de tijd, aandacht en interesse voor mij.
Het ene komt misschien voort uit het andere? Het feit dat hij jou met zijn kind opscheept en vrolijk zijn gang gaat (nieuwe intensieve baan, studie, sport, vrienden) toont voor mij dat hij weinig om jou en om zijn kind geeft. Logisch dus dat hij ook weinig tijd, aandacht, interesse en respect voor jou heeft.
Toen we nog niet samenwoonden nam hij zijn dochter eigenlijk overal mee naartoe. Ook als ze de volgende dag naar school moest, maar dat was dan geen 4 avonden in de week. Het klopt dat het dan makkelijk is, dat ik thuis ben. En me ook verantwoordelijk voel voor de zorg voor haar. Maar ik ben me inmiddels wel bewust dat ik me daar wat meer uit terug moet trekken. Maar dan blijf ik nog zitten met stuk van de tijd, aandacht en interesse voor mij.
Het ene komt misschien voort uit het andere? Het feit dat hij jou met zijn kind opscheept en vrolijk zijn gang gaat (nieuwe intensieve baan, studie, sport, vrienden) toont voor mij dat hij weinig om jou en om zijn kind geeft. Logisch dus dat hij ook weinig tijd, aandacht, interesse en respect voor jou heeft.
vrijdag 9 mei 2008 om 10:30
Ik voel(de) mij ook altijd verantwoordelijk voor zijn kind. Dacht, ach ik ben toch thuis, wat maakt het uit.
Dit verstoort ook de relatie die je met die kleine meid krijgt. Nu vind ze het misschien nog heel leuk en gezellig, maar op den duur gaat het tegen je werken. Dan ziet ze ineens dat ze vroeger altijd veel bij dr papa was en nu jij er bent dat ze m nooit/heel weinig ziet.
Jij moet je grenzen aangeven. Als iemand bijvoorbeeld elke keer jouw eten kookt en je was doet dan vind je dat ook wel fijn.
Dit verstoort ook de relatie die je met die kleine meid krijgt. Nu vind ze het misschien nog heel leuk en gezellig, maar op den duur gaat het tegen je werken. Dan ziet ze ineens dat ze vroeger altijd veel bij dr papa was en nu jij er bent dat ze m nooit/heel weinig ziet.
Jij moet je grenzen aangeven. Als iemand bijvoorbeeld elke keer jouw eten kookt en je was doet dan vind je dat ook wel fijn.
vrijdag 9 mei 2008 om 13:42
Thnx voor jullie reacties.
Ik denk dat je wel gelijk hebt xaartje, ik moet inderdaad mijn grenzen aangeven. En de zaken niet te makkelijk naar me toe trekken.
En over het meeleven voor mij hebben we diverse gesprekken gehad. Hij geeft dan aan dat hij heel erg opgaat in zijn werk. En dat hij nog erg carrière gericht is. De doelen die hij in zijn werk wil bereiken en het pad daarheen los staan van het pad voor zijn dochter. Ik begrijp dat niet helemaal en vraag me dan ook weleens af waarom hij co-ouderschap heeft. Ik heb aangegeven dat dat meeleven me behoorlijk dwars zit en dat ik daardoor ook wel twijfel. Hij heeft me toen gevraagd hem te helpen om te leren om zijn leven te delen. Nu maar even kijken hoe het loopt denk ik.
Ik denk dat je wel gelijk hebt xaartje, ik moet inderdaad mijn grenzen aangeven. En de zaken niet te makkelijk naar me toe trekken.
En over het meeleven voor mij hebben we diverse gesprekken gehad. Hij geeft dan aan dat hij heel erg opgaat in zijn werk. En dat hij nog erg carrière gericht is. De doelen die hij in zijn werk wil bereiken en het pad daarheen los staan van het pad voor zijn dochter. Ik begrijp dat niet helemaal en vraag me dan ook weleens af waarom hij co-ouderschap heeft. Ik heb aangegeven dat dat meeleven me behoorlijk dwars zit en dat ik daardoor ook wel twijfel. Hij heeft me toen gevraagd hem te helpen om te leren om zijn leven te delen. Nu maar even kijken hoe het loopt denk ik.
vrijdag 9 mei 2008 om 14:14
quote:verliefdebendie schreef op 09 mei 2008 @ 13:42:
Thnx voor jullie reacties.
Ik denk dat je wel gelijk hebt xaartje, ik moet inderdaad mijn grenzen aangeven. En de zaken niet te makkelijk naar me toe trekken.
En over het meeleven voor mij hebben we diverse gesprekken gehad. Hij geeft dan aan dat hij heel erg opgaat in zijn werk. En dat hij nog erg carrière gericht is. De doelen die hij in zijn werk wil bereiken en het pad daarheen los staan van het pad voor zijn dochter. Ik begrijp dat niet helemaal en vraag me dan ook weleens af waarom hij co-ouderschap heeft. Ik heb aangegeven dat dat meeleven me behoorlijk dwars zit en dat ik daardoor ook wel twijfel. Hij heeft me toen gevraagd hem te helpen om te leren om zijn leven te delen. Nu maar even kijken hoe het loopt denk ik.
Ik weet niet of dat dat wel kunt leren of in de praktijk kunt brengen als je er niet open voor staat. Ik heb de indruk dat jouw vriend er niet open voor staat. Vraag me meteen af waarom zijn ex vrouw of vriendin en hij uit elkaar zijn gegaan? Misschien hadden zij wel dezelfde problemen?
Naar mijn mening delen jullie je leven niet. Hij werkt, maakt carriere, studeert, verbetert zijn carrierekansen door die studie, hij sport, ontspant en onderhoudt zijn sociale contacten. Jij hebt een faciliterende rol. Jij zorgt voor zijn kind en jullie huishouden. Daardoor kan hij al die dingen die belangrijk zijn voor hem doen. Ondertussen verlies jij kostbare tijd. Jij verspeelt carrierekansen en een goede pensioenopbouw. Als het uitgaat tussen jullie heb jij een grote achterstand op financieel gebied en hij een voorsprong omdat jij gratis tweede moeder, oppas en huishoudster speelt. Ik vind die situatie erg ongelijkwaardig.
Thnx voor jullie reacties.
Ik denk dat je wel gelijk hebt xaartje, ik moet inderdaad mijn grenzen aangeven. En de zaken niet te makkelijk naar me toe trekken.
En over het meeleven voor mij hebben we diverse gesprekken gehad. Hij geeft dan aan dat hij heel erg opgaat in zijn werk. En dat hij nog erg carrière gericht is. De doelen die hij in zijn werk wil bereiken en het pad daarheen los staan van het pad voor zijn dochter. Ik begrijp dat niet helemaal en vraag me dan ook weleens af waarom hij co-ouderschap heeft. Ik heb aangegeven dat dat meeleven me behoorlijk dwars zit en dat ik daardoor ook wel twijfel. Hij heeft me toen gevraagd hem te helpen om te leren om zijn leven te delen. Nu maar even kijken hoe het loopt denk ik.
Ik weet niet of dat dat wel kunt leren of in de praktijk kunt brengen als je er niet open voor staat. Ik heb de indruk dat jouw vriend er niet open voor staat. Vraag me meteen af waarom zijn ex vrouw of vriendin en hij uit elkaar zijn gegaan? Misschien hadden zij wel dezelfde problemen?
Naar mijn mening delen jullie je leven niet. Hij werkt, maakt carriere, studeert, verbetert zijn carrierekansen door die studie, hij sport, ontspant en onderhoudt zijn sociale contacten. Jij hebt een faciliterende rol. Jij zorgt voor zijn kind en jullie huishouden. Daardoor kan hij al die dingen die belangrijk zijn voor hem doen. Ondertussen verlies jij kostbare tijd. Jij verspeelt carrierekansen en een goede pensioenopbouw. Als het uitgaat tussen jullie heb jij een grote achterstand op financieel gebied en hij een voorsprong omdat jij gratis tweede moeder, oppas en huishoudster speelt. Ik vind die situatie erg ongelijkwaardig.
vrijdag 9 mei 2008 om 14:17
Mannen snappen hints meestal niet dus ze hebben er het meeste aan als je heel direct bent. Het is goed dat hij zich er voor open stelt. Bespreek alles, dan kom je er wel uit. Hij denkt vast dat je het 'gewoon' leuk vind om met zn dochter te zijn.
Als je het samen aanpakt dan komen jullie er wel uit.
Wij zijn nu een jaar verder en we zijn een heel blij gezinnetje. Kan het me niet beter voorstellen, als jullie er beide voor openstaan dan lukt het jullie ook wel.
Geniet van het mooie weer. fijn weekend
Als je het samen aanpakt dan komen jullie er wel uit.
Wij zijn nu een jaar verder en we zijn een heel blij gezinnetje. Kan het me niet beter voorstellen, als jullie er beide voor openstaan dan lukt het jullie ook wel.
Geniet van het mooie weer. fijn weekend
vrijdag 9 mei 2008 om 14:26
quote:xaartje schreef op 09 mei 2008 @ 14:17:
Mannen snappen hints meestal niet dus ze hebben er het meeste aan als je heel direct bent. Het is goed dat hij zich er voor open stelt. Bespreek alles, dan kom je er wel uit. Hij denkt vast dat je het 'gewoon' leuk vind om met zn dochter te zijn.
Ik weet niet of het wel zo simpel is.
Waarom vindt hij het niet 'gewoon leuk' om zijn dochter op te voeden? Hij is de vader, hij heeft een co ouderschap, dus 50 procent zorgplicht. Nu wordt zijn dochter voor 99 procent door zijn huidige vriendin en zijn ex verzorgt. Eigenlijk heeft hij gewoon een gratis nanny en poetsvrouw geregeld.
Mannen snappen hints meestal niet dus ze hebben er het meeste aan als je heel direct bent. Het is goed dat hij zich er voor open stelt. Bespreek alles, dan kom je er wel uit. Hij denkt vast dat je het 'gewoon' leuk vind om met zn dochter te zijn.
Ik weet niet of het wel zo simpel is.
Waarom vindt hij het niet 'gewoon leuk' om zijn dochter op te voeden? Hij is de vader, hij heeft een co ouderschap, dus 50 procent zorgplicht. Nu wordt zijn dochter voor 99 procent door zijn huidige vriendin en zijn ex verzorgt. Eigenlijk heeft hij gewoon een gratis nanny en poetsvrouw geregeld.
vrijdag 9 mei 2008 om 14:44
quote:fleurtje schreef op 09 mei 2008 @ 14:27:
Ik kan me ook niet voorstellen dat je wél co-ouderschap wilt, maar níet bij je kind wil zijn. Lekkere vader.
Daar raak je ook een heikel punt; lekkere vader. Als ik dan denk aan de toekomst.. dan vraag ik me af hoe hij als vader is als een kind er wel 100% van de tijd is. En of ik kinderen wil met een dergelijke vader. En als het antwoord dan nee is.. verdoe ik dan niet kostbare tijd zoals door een andere schrijfster ook al werd genoemd (sorry even je naam kwijt).
Soms heb ik inderdaad het gevoel, van ik kap ermee, maar ik wil ook niet te snel opgeven. Juist ook vanwege zijn dochter. Het is allemaal een beetje dubbel allemaal!
Ik kan me ook niet voorstellen dat je wél co-ouderschap wilt, maar níet bij je kind wil zijn. Lekkere vader.
Daar raak je ook een heikel punt; lekkere vader. Als ik dan denk aan de toekomst.. dan vraag ik me af hoe hij als vader is als een kind er wel 100% van de tijd is. En of ik kinderen wil met een dergelijke vader. En als het antwoord dan nee is.. verdoe ik dan niet kostbare tijd zoals door een andere schrijfster ook al werd genoemd (sorry even je naam kwijt).
Soms heb ik inderdaad het gevoel, van ik kap ermee, maar ik wil ook niet te snel opgeven. Juist ook vanwege zijn dochter. Het is allemaal een beetje dubbel allemaal!
vrijdag 9 mei 2008 om 14:55
quote:verliefdebendie schreef op 09 mei 2008 @ 14:44:
Soms heb ik inderdaad het gevoel, van ik kap ermee, maar ik wil ook niet te snel opgeven. Juist ook vanwege zijn dochter. Het is allemaal een beetje dubbel allemaal!
Volgens mij zit je nu al in een soort val. Denk je dat er verbetering mogelijk is? Heb je voor jezelf op een rijtje wat er moet gebeuren voor dit een acceptabele en vooral fijne relatie wordt voor jou?
Is relatietherapie iets voor jullie? Daar leer je vaak hoe je beter met elkaar kunt communiceren. Het lijkt erop dat wat jij zegt helemaal niet landt bij jouw vriend.
Soms heb ik inderdaad het gevoel, van ik kap ermee, maar ik wil ook niet te snel opgeven. Juist ook vanwege zijn dochter. Het is allemaal een beetje dubbel allemaal!
Volgens mij zit je nu al in een soort val. Denk je dat er verbetering mogelijk is? Heb je voor jezelf op een rijtje wat er moet gebeuren voor dit een acceptabele en vooral fijne relatie wordt voor jou?
Is relatietherapie iets voor jullie? Daar leer je vaak hoe je beter met elkaar kunt communiceren. Het lijkt erop dat wat jij zegt helemaal niet landt bij jouw vriend.
vrijdag 9 mei 2008 om 15:37
