Gezondheid
alle pijlers
Diabetesland
woensdag 13 juli 2011 om 20:17
Welkom in Diabetesland waar al je medediabeten 100 jaar gaan worden. Waar je je 'gewoon' 'eventjes' aan je dieet gaat houden :puke: om te voorkomen dat je diabetische voeten of vingers gaat krijgen. Waar retinopathie, falende nieren of zenuwpijnen niet voorkomen en waar ongelimiteerd geklaagd en gezeurd mag worden. Jaja, óók over al die infernisten en dvk's die het –niet gehinderd door daadwerkelijke diabeteservaring- beter weten dan de aloude diabeet zelf.
Dat land waar genoeg ruimte is voor cynisme, sarcasme en flauwe grappen. Dat land waar meegeleefd wordt, waar ervaringsverhalen uitgebreid verteld mogen worden en waar altijd een luisterend oor of een welgemeende knuffel voorhanden is. Waar je gelijkgestemde zielen in het 'diabetesdwars' vindt.
Dus wil je steun en knuffels of wil je 'gewoon' 'even' je verhaal kwijt, doe het dan hier. Iedereen is welkom, want hoe meer zielen hoe meer vreugd!
Dat land waar genoeg ruimte is voor cynisme, sarcasme en flauwe grappen. Dat land waar meegeleefd wordt, waar ervaringsverhalen uitgebreid verteld mogen worden en waar altijd een luisterend oor of een welgemeende knuffel voorhanden is. Waar je gelijkgestemde zielen in het 'diabetesdwars' vindt.
Dus wil je steun en knuffels of wil je 'gewoon' 'even' je verhaal kwijt, doe het dan hier. Iedereen is welkom, want hoe meer zielen hoe meer vreugd!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 28 december 2012 om 23:26
Truf, ik weet eigenlijk niet of dat ook voor tabletgebruikers geldt. Maar vanwege de insuline die altijd in mijn lijf zit, is met een lage waarde gaan slapen, heel onverstandig omdat je suiker dan nog meer kan dalen. Daar kan je dan doorheen slapen, in coma raken en meer van dat soort enge dingen. Ze zeggen in het ziekenhuis "8 voor de nacht" dat is een veilige waarde. Een heel hoge suiker is ook niet handig, die kan nóg hoger worden of enorm gaan zakken. Niet dat een 8 een garantie is voor een mooie nuchtere waarde trouwens...
Kerst from hell, dat kun je wel zeggen. Gelukkig zijn we nu alleen maar moe en niet meer ziek.
dank jullie wel voor de felicitaties! ik blijf het bijzonder vinden, de verjaardag van mijn kinderen. Zeker die van Ella, we hebben zo lang gewacht op haar komst.... Gijs is ook heel speciaal hoor, hij was onze "surprise" . Het feestje vandaag was heel leuk. Ze is zo schattig! Wordt zelfs met familie om haar heen helemaal verlegen bij sommige cadeautjes omdat ze er zo blij mee is. De toppers waren een bureautje met stoel van mijn schoonouders (van marktplaats, roze met groen! Hoe "doe maar" wil je t hebben?) en een schrijfboekje van Gijs. Met de rest was ze ook heel blij, maar schrijven aan een bureau, dat is "tha bomb!" (als je 6 bent en Ella heet). Haar poppenhuis met playmobil viel ook in de smaak, ze heeft er vanmorgen al heel lang mee gespeeld.
Eigenlijk zouden we morgen ook nog bezoek krijgen van onze vakantievrienden, maar vanwege de malaise, hebben we dat verzet naar nieuwjaarsdag. Ook leuk! Hun dochtertje blijft dan weer hier logeren, gezellig!
Xxxxx
Ik ga de tafel even dekken, dan gaat manlief de logeerhond nog even uitlaten. Hond is van mijn zus en zij moest met haar partner onverwacht naar A'dam, partners moeder haar gezondheid gaat heel slecht.
Kerst from hell, dat kun je wel zeggen. Gelukkig zijn we nu alleen maar moe en niet meer ziek.
dank jullie wel voor de felicitaties! ik blijf het bijzonder vinden, de verjaardag van mijn kinderen. Zeker die van Ella, we hebben zo lang gewacht op haar komst.... Gijs is ook heel speciaal hoor, hij was onze "surprise" . Het feestje vandaag was heel leuk. Ze is zo schattig! Wordt zelfs met familie om haar heen helemaal verlegen bij sommige cadeautjes omdat ze er zo blij mee is. De toppers waren een bureautje met stoel van mijn schoonouders (van marktplaats, roze met groen! Hoe "doe maar" wil je t hebben?) en een schrijfboekje van Gijs. Met de rest was ze ook heel blij, maar schrijven aan een bureau, dat is "tha bomb!" (als je 6 bent en Ella heet). Haar poppenhuis met playmobil viel ook in de smaak, ze heeft er vanmorgen al heel lang mee gespeeld.
Eigenlijk zouden we morgen ook nog bezoek krijgen van onze vakantievrienden, maar vanwege de malaise, hebben we dat verzet naar nieuwjaarsdag. Ook leuk! Hun dochtertje blijft dan weer hier logeren, gezellig!
Xxxxx
Ik ga de tafel even dekken, dan gaat manlief de logeerhond nog even uitlaten. Hond is van mijn zus en zij moest met haar partner onverwacht naar A'dam, partners moeder haar gezondheid gaat heel slecht.
zaterdag 29 december 2012 om 12:13
Hallo ladies!
Jeetje Ris wat een horrorkerst! Hoe gaat het nu met je rug na al die drukke dagen?
Ik ben weer terug in Nederland, we waren naar Duitsland met de Kerst. Vooral veel regen gehad maar was wel erg gezellig ondanks dat. Verder heb ik niet zoveel te melden eigenlijk... Lekker rustig van de vakantie genieten. Ik moet nodig boeken kopen want tot mijn grote schrik heb ik geen nieuwe meer liggen. Iemand nog tips voor goede thrillers?
voor iedereen!!!
Jeetje Ris wat een horrorkerst! Hoe gaat het nu met je rug na al die drukke dagen?
Ik ben weer terug in Nederland, we waren naar Duitsland met de Kerst. Vooral veel regen gehad maar was wel erg gezellig ondanks dat. Verder heb ik niet zoveel te melden eigenlijk... Lekker rustig van de vakantie genieten. Ik moet nodig boeken kopen want tot mijn grote schrik heb ik geen nieuwe meer liggen. Iemand nog tips voor goede thrillers?
voor iedereen!!!
zaterdag 29 december 2012 om 12:14
Choco wat goed dat het dus die nare Cushing niet is!!!
Over die 8.2... ik heb van de dvk en internist begrepen dat ze zwangeren juist onder 7.8 willen houden. Dat hou ik dus ook aan als een grens. Maar goed, gister zat ik precies op 7.8 toen we eet-visite hadden en toen heb ik wel mijn toetje (aangepast naar suikervrij maar wel met een appeltje) gegeten omdat ik iets vroeg had getest en dus wat insuline in mijn lijf had. Het is meer dat ik soms niet goed snap hoe het komt, voor mijn gevoel precies goed gedaan en dan toch een stijger.
Heb al wel ontdekt dat ik op linzensoep en snert heftig reageer, hebben jullie dat ook?
Laatst bij schoonouders snert en een stukje brood gehad, ging met toch nog trek van tafel maar toch een hoge waarde.
Over die 8.2... ik heb van de dvk en internist begrepen dat ze zwangeren juist onder 7.8 willen houden. Dat hou ik dus ook aan als een grens. Maar goed, gister zat ik precies op 7.8 toen we eet-visite hadden en toen heb ik wel mijn toetje (aangepast naar suikervrij maar wel met een appeltje) gegeten omdat ik iets vroeg had getest en dus wat insuline in mijn lijf had. Het is meer dat ik soms niet goed snap hoe het komt, voor mijn gevoel precies goed gedaan en dan toch een stijger.
Heb al wel ontdekt dat ik op linzensoep en snert heftig reageer, hebben jullie dat ook?
Laatst bij schoonouders snert en een stukje brood gehad, ging met toch nog trek van tafel maar toch een hoge waarde.
zaterdag 29 december 2012 om 12:58
Hoi carmencita. Snert bevat erg veel khd, ik moet daar ook altijd wat extra voor spuiten.
Wet je wat ik vreemd vind. Je moet voor je zwangerschap vooral vrij laag zitten maar het lijkt wel of je niet wordt uitgelegd hoe je dat moet doen. Ja, minder eten, maar dat lijkt me ook niet altijd goed. En ook niet leuk. Heeft iemand je uitgelegd hoe je bijvoorbeeld wel lekker kan eten en dan je insuline daarop aanpassen? Help me even, hoe vaak spuit je per dag?
En verder... Tsja... Het wordt nooit perfect. Ik heb na 30 jaar ook nog altijd onverwachte stijgers en dalers. Het streven is natuurlijk de ideale 7.0 en daar doe je je best voor, maar soms wil dat niet en dat is f*cking frustrerend. Kijk naar het Kerstverhaal van Ris. Zij is heel nauwkeurig met haar suikers en ook bij haar gaat het soms helemaal mis.Bij ons allemaal. En dat kan door zoveel dingen komen: stress, temperatuur, verkoudheid, veel of juist weinig beweging, van alles. Irritant maar waar.
Wet je wat ik vreemd vind. Je moet voor je zwangerschap vooral vrij laag zitten maar het lijkt wel of je niet wordt uitgelegd hoe je dat moet doen. Ja, minder eten, maar dat lijkt me ook niet altijd goed. En ook niet leuk. Heeft iemand je uitgelegd hoe je bijvoorbeeld wel lekker kan eten en dan je insuline daarop aanpassen? Help me even, hoe vaak spuit je per dag?
En verder... Tsja... Het wordt nooit perfect. Ik heb na 30 jaar ook nog altijd onverwachte stijgers en dalers. Het streven is natuurlijk de ideale 7.0 en daar doe je je best voor, maar soms wil dat niet en dat is f*cking frustrerend. Kijk naar het Kerstverhaal van Ris. Zij is heel nauwkeurig met haar suikers en ook bij haar gaat het soms helemaal mis.Bij ons allemaal. En dat kan door zoveel dingen komen: stress, temperatuur, verkoudheid, veel of juist weinig beweging, van alles. Irritant maar waar.
zaterdag 29 december 2012 om 14:03
Lief,
Op zich heb ik wel gesprekken gehad bij een dietiste, ook vooral over wat ik iig binnen moet krijgen. Maar het zelf bepalen hoeveel je spuit en bolussen idd niet, ik mail mijn curves nu 2 keer per week en de internist/dvk bepalen of ik dan meer of minder moet gaan spuiten. Ze kijken naar een algemeen beeld en trend, snert valt daar kennelijk buiten en dat soort dingetjes worden me steeds duidelijker. Op andere dagen (gewoon avondeten) eet ik voldoende en gaat dat prima, Maar het is idd frustrerend om onverwacht anders te zitten juist omdat ik het voor het wurmpje goed wil doen.
Maar heb nu chocola in mijn tas gestopt voor een mogelijke hypo, we gaan zo wandelen namelijk.
Spuit nu Novarapid 36-20-34 en Insulatard 26.
Op zich heb ik wel gesprekken gehad bij een dietiste, ook vooral over wat ik iig binnen moet krijgen. Maar het zelf bepalen hoeveel je spuit en bolussen idd niet, ik mail mijn curves nu 2 keer per week en de internist/dvk bepalen of ik dan meer of minder moet gaan spuiten. Ze kijken naar een algemeen beeld en trend, snert valt daar kennelijk buiten en dat soort dingetjes worden me steeds duidelijker. Op andere dagen (gewoon avondeten) eet ik voldoende en gaat dat prima, Maar het is idd frustrerend om onverwacht anders te zitten juist omdat ik het voor het wurmpje goed wil doen.
Maar heb nu chocola in mijn tas gestopt voor een mogelijke hypo, we gaan zo wandelen namelijk.
Spuit nu Novarapid 36-20-34 en Insulatard 26.
zaterdag 29 december 2012 om 16:42
zaterdag 29 december 2012 om 17:32
Ja dat is ook wel weer zo carmencita. En je lichaam verandert natuurlijk ook heel erg nu dus dat is ook wel moeilijk in een stabiele bls te krijgen.
TM, je zal wel moeten. Het is óf je eetgewoonten veranderen en goed voor je bls zorgen, óf in no time complicaties krijgen als retinopathie, afgestorven zenuwen, diabetische voeten en hart- en vaatkwalen. En vroeg doodgaan. Klinkt hard, maar zo is het wel. Uiteindelijk is diabetes gewoon dodelijk als je er te weinig aan doet.
Overigens, dit is niet beperkt tot spuitende mensen met diabetes. Met pillen kan je ook prima hoge of lage bloedsuikers hebben met alle gevolgen vandien.
TM, je zal wel moeten. Het is óf je eetgewoonten veranderen en goed voor je bls zorgen, óf in no time complicaties krijgen als retinopathie, afgestorven zenuwen, diabetische voeten en hart- en vaatkwalen. En vroeg doodgaan. Klinkt hard, maar zo is het wel. Uiteindelijk is diabetes gewoon dodelijk als je er te weinig aan doet.
Overigens, dit is niet beperkt tot spuitende mensen met diabetes. Met pillen kan je ook prima hoge of lage bloedsuikers hebben met alle gevolgen vandien.
zaterdag 29 december 2012 om 18:46
Hallo allemaal,
Choco, allereerst heel fijn dat het niet is wat je vreesde dat het zou zijn. Hopelijk heb je snel de uitslag van wat het wel is.
Ris! Nog van harte gefeliciteerd met Ella! Wat leuk dat ze zo blij is met een bureau. En fijn dat jullie je weer beter voelen.
Carmencita, dat wist ik niet, van die waarden en zwanger zijn. Weer wat geleerd, al zal ik die kennis niet voor mezelf nodig hebben.
Ik tel de dagen tot mijn volgende bezoek aan de dvk. Ik had prachtige waarden en de laatste dagen is het ineens omhoog geschoten. Ik kom vandaag niet eens onder de tien en ik eet amper. Nog even volhouden dus…
Eten kan ik iets aan doen maar de hoeveelheid stress heb ik niet in de hand. Vandaag bij een ernstig ziek familielid op bezoek geweest.
Lief, lekker, buitenland!
Ik ga wat doen! Zoen voor allemaal!
Choco, allereerst heel fijn dat het niet is wat je vreesde dat het zou zijn. Hopelijk heb je snel de uitslag van wat het wel is.
Ris! Nog van harte gefeliciteerd met Ella! Wat leuk dat ze zo blij is met een bureau. En fijn dat jullie je weer beter voelen.
Carmencita, dat wist ik niet, van die waarden en zwanger zijn. Weer wat geleerd, al zal ik die kennis niet voor mezelf nodig hebben.
Ik tel de dagen tot mijn volgende bezoek aan de dvk. Ik had prachtige waarden en de laatste dagen is het ineens omhoog geschoten. Ik kom vandaag niet eens onder de tien en ik eet amper. Nog even volhouden dus…
Eten kan ik iets aan doen maar de hoeveelheid stress heb ik niet in de hand. Vandaag bij een ernstig ziek familielid op bezoek geweest.
Lief, lekker, buitenland!
Ik ga wat doen! Zoen voor allemaal!
zaterdag 29 december 2012 om 19:04
Carmencita, het klopt dat ze zwangere diabeten het liefst rond de 7,8 hebben, maar als het 8 is of 8,2 is dat geen ramp. Echt niet! Ze stellen je zo scherp mogelijk in omdat t beste is voor t kleine wurm, maar een keer een stijger kun je bijna niet voorkomen. Zeker vanwege allerlei factoren waar je geen invloed op hebt. Lief noemde ze al, maar hormonen horen er zeker in de zwangerschap ook nog bij. Ik vind dat je t super goed doet!
Mocht je trouwens een keer een off-day hebben met hele hoge of lage suikers, bel dan direct naar je dvk. Ik vond het altijd prettig om dan oorzaken weg te strepen, om er achter te komen waar het dan van kwam (bijv dubbele bolus, vergeten bolus, verkoudheid, drukte, stress, ontspanning).
Zo, wij hebben een thuisbiosavondje, the polar express. Zo pauze, chocomel met iets lekkers. Genieten met die twee kids!
Mocht je trouwens een keer een off-day hebben met hele hoge of lage suikers, bel dan direct naar je dvk. Ik vond het altijd prettig om dan oorzaken weg te strepen, om er achter te komen waar het dan van kwam (bijv dubbele bolus, vergeten bolus, verkoudheid, drukte, stress, ontspanning).
Zo, wij hebben een thuisbiosavondje, the polar express. Zo pauze, chocomel met iets lekkers. Genieten met die twee kids!
zaterdag 29 december 2012 om 21:39
Dank Ris, heb idd eens bij een piek naar de dvk gebeld die me ook gerust kon stellen al wisten we niet waardoor het kwam.
Maar ik lees net je verhaal nog een keer en wat lijkt me dat eng, zo'n idioot lange hypo en je zo duizelig voelen.
Hier ben ik druk aan het koken, krijgen morgen 11 mensen te eten en ik maak een stamppottenbuffet. Draadjesvlees staat op, de boerenkool en spruitenstamppot zijn al klaar.
Vandaag heb ik een goede dag qua waarden en dat voelt erg fijn.
Merk idd wel van de hormonen, mijn nuchtere waarde is aan het stijgen dus dat zal nog wel aangepast worden. Aangezien ik s nachts niet eet moeten het wel hormonen zijn
Maar ik lees net je verhaal nog een keer en wat lijkt me dat eng, zo'n idioot lange hypo en je zo duizelig voelen.
Hier ben ik druk aan het koken, krijgen morgen 11 mensen te eten en ik maak een stamppottenbuffet. Draadjesvlees staat op, de boerenkool en spruitenstamppot zijn al klaar.
Vandaag heb ik een goede dag qua waarden en dat voelt erg fijn.
Merk idd wel van de hormonen, mijn nuchtere waarde is aan het stijgen dus dat zal nog wel aangepast worden. Aangezien ik s nachts niet eet moeten het wel hormonen zijn
zondag 30 december 2012 om 11:25
Truffel, met pillen heb ik dat ook nooit gehad... geloof dat dat uitzonderingen zijn als je het wel hebt.
Maar je hebt een eetstoornis? Eet je teveel of te weinig?
Is je diabetes en eetpatroon ook een onderwerp in je therapie?
Als je te weinig eet: als je probeert een gewoonte te beginnen door te ontbijten met 1 boterham of een appel, zou dat werken?
Ik was ook niet zo van het ontbijten maar heb het mezelf aangeleerd gewoon omdat het gezond is. Na een tijdje is dit ingesleten en het kost me al jaren geen enkele moeite meer.
Maar je hebt een eetstoornis? Eet je teveel of te weinig?
Is je diabetes en eetpatroon ook een onderwerp in je therapie?
Als je te weinig eet: als je probeert een gewoonte te beginnen door te ontbijten met 1 boterham of een appel, zou dat werken?
Ik was ook niet zo van het ontbijten maar heb het mezelf aangeleerd gewoon omdat het gezond is. Na een tijdje is dit ingesleten en het kost me al jaren geen enkele moeite meer.
zondag 30 december 2012 om 13:46
... een jaar geleden heb ik me gemeld in dit draadje.
In enkele posts vertelde ik de grote lijnen van mijn verhaal, waaronder de diagnose DB2 (4 maanden eerder)
En vooral dat de medicijnen zo goed aansloegen waardoor ik alles wat er verder ook maar speelde in één keer zou gaan aanpakken.
Want hee, natuurlijk heb ik diabetes maar met alles wat ik in mijn leven heb meegemaakt kon ik daar wel mee omgaan en zou ik gewoon verder gaan met waar ik goed in ben ... doorgaan alsof er niets aan de hand is.
En de reacties waren vol opbeurende woordjes (die me goed deden)
En die ene kritische opmerking "wil je niet te veel in één keer tegelijk doen?" daar heb ik voor het gemak maar overheen gelezen.
En ik (b)leek een eendagsvlieg, ik moest aan de slag en het zou me lukken. Maar hier de voor(ui)tgang bijhouden lukte me niet.
Maar wat voel ik me beroerd en klein en het lukt me niet goed om te bepalen welke klachten waarbij horen.
De rouw om het verlies van de vader van mijn kinderen? Waar ik nog mee moet beginnen want ik ben immers geen weduwe, we waren al 4 jaar uit elkaar.
De burnout doordat mijn bedrijf volldig gereoganiseerd werd en zowel mijn functie als mijn afdeling 'verdwenen' en ik mijn draai in die nieuwe organisatie niet kan vinden?
De diabetes waarvoor medicijnen slik en sinds de diagnose 22 kilo ben afgevallen en mijn hb-enz. goed is gedaald maar waar ik me doorlopend bewust ben van het feit dat er iets in mijn lijf niet goed werkt?
En voor alles loop ik in een traject met behandelplannnen en plannen van aanpak en evaluaties en weet ik wat nog meer.
Maar huisarts, DVK, bedrijfsarts, psychotherapeut, ze handelen allemaal vanuit hun eigen aandachtsgebied wat voor mijn gevoel nergens anders dan in mij samenkomt.
Want daarnaast is er nog mijn eigen leven waar ze allemaal geen deel van uitmaken.
Ik ben een alleenstaande moeder van 3 +1 kinderen met een fulltime baan, een huishouden, een kleine sociale cirkel en zonder familie waar ik iets mee kan.
En in twee jaar tijd zijn mijn emotionele, geestelijke en lichamelijke gezondheid volledig overhoop geschoffeld.
En als iemand er naar vraagt leg ik nog altijd de nadruk op wat goed gaat, of in elk geval wat beter gaat dan eerst.
Maar de totale wanhoop die me soms overvalt die houd ik voor mezelf.
Wie kan ik daar nou mee lastig vallen ...
In enkele posts vertelde ik de grote lijnen van mijn verhaal, waaronder de diagnose DB2 (4 maanden eerder)
En vooral dat de medicijnen zo goed aansloegen waardoor ik alles wat er verder ook maar speelde in één keer zou gaan aanpakken.
Want hee, natuurlijk heb ik diabetes maar met alles wat ik in mijn leven heb meegemaakt kon ik daar wel mee omgaan en zou ik gewoon verder gaan met waar ik goed in ben ... doorgaan alsof er niets aan de hand is.
En de reacties waren vol opbeurende woordjes (die me goed deden)
En die ene kritische opmerking "wil je niet te veel in één keer tegelijk doen?" daar heb ik voor het gemak maar overheen gelezen.
En ik (b)leek een eendagsvlieg, ik moest aan de slag en het zou me lukken. Maar hier de voor(ui)tgang bijhouden lukte me niet.
Maar wat voel ik me beroerd en klein en het lukt me niet goed om te bepalen welke klachten waarbij horen.
De rouw om het verlies van de vader van mijn kinderen? Waar ik nog mee moet beginnen want ik ben immers geen weduwe, we waren al 4 jaar uit elkaar.
De burnout doordat mijn bedrijf volldig gereoganiseerd werd en zowel mijn functie als mijn afdeling 'verdwenen' en ik mijn draai in die nieuwe organisatie niet kan vinden?
De diabetes waarvoor medicijnen slik en sinds de diagnose 22 kilo ben afgevallen en mijn hb-enz. goed is gedaald maar waar ik me doorlopend bewust ben van het feit dat er iets in mijn lijf niet goed werkt?
En voor alles loop ik in een traject met behandelplannnen en plannen van aanpak en evaluaties en weet ik wat nog meer.
Maar huisarts, DVK, bedrijfsarts, psychotherapeut, ze handelen allemaal vanuit hun eigen aandachtsgebied wat voor mijn gevoel nergens anders dan in mij samenkomt.
Want daarnaast is er nog mijn eigen leven waar ze allemaal geen deel van uitmaken.
Ik ben een alleenstaande moeder van 3 +1 kinderen met een fulltime baan, een huishouden, een kleine sociale cirkel en zonder familie waar ik iets mee kan.
En in twee jaar tijd zijn mijn emotionele, geestelijke en lichamelijke gezondheid volledig overhoop geschoffeld.
En als iemand er naar vraagt leg ik nog altijd de nadruk op wat goed gaat, of in elk geval wat beter gaat dan eerst.
Maar de totale wanhoop die me soms overvalt die houd ik voor mezelf.
Wie kan ik daar nou mee lastig vallen ...
zondag 30 december 2012 om 14:29
quote:Ris schreef op 28 december 2012 @ 23:26:
Met de rest was ze ook heel blij, maar schrijven aan een bureau, dat is "tha bomb!" (als je 6 bent en Ella heet).
Mijn hemel, ze had een kind van mij kunnen zijn . Ik tekende al letters na -zittend aan mijn bureautje- toen ik 4 was
Met de rest was ze ook heel blij, maar schrijven aan een bureau, dat is "tha bomb!" (als je 6 bent en Ella heet).
Mijn hemel, ze had een kind van mij kunnen zijn . Ik tekende al letters na -zittend aan mijn bureautje- toen ik 4 was
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
zondag 30 december 2012 om 14:55
Jee Aileen, jij hebt echt een rotjaar achter de rug
Er komt wel heel veel in een korte periode op je af hè?
Je zegt dat je niet veel mensen om je heen hebt, maar is er ook niet één vriendin tegen wie je aan kunt leunen? Die jouw verhaal wil horen? Anders gooi je het er hier maar uit hoor, wij zijn heel goed in luisteren
Sterkte meis
Er komt wel heel veel in een korte periode op je af hè?
Je zegt dat je niet veel mensen om je heen hebt, maar is er ook niet één vriendin tegen wie je aan kunt leunen? Die jouw verhaal wil horen? Anders gooi je het er hier maar uit hoor, wij zijn heel goed in luisteren
Sterkte meis
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
zondag 30 december 2012 om 15:15
quote:aileen61 schreef op 30 december 2012 @ 13:46:
En als iemand er naar vraagt leg ik nog altijd de nadruk op wat goed gaat, of in elk geval wat beter gaat dan eerst.
Maar de totale wanhoop die me soms overvalt die houd ik voor mezelf.
Wie kan ik daar nou mee lastig vallen ...
Ons!
1. Je hebt diabetes en je bent aardig dus je mag hier schrijven. Ook over niet-db-dingen.
2. Er zitten hier toevallig (of niet?) een aantal burnout-ervaringsdeskundigen die af en toe wel wat begrip kunnen opbrengen
En met al je andere ervaringen van afgelopen ja(a)r(en) hebben we dan (gelukkig voor ons) niet zoveel ervaring, maar een luisterend oor is hier altijd aanwezig, al jaren, en voor jou zal dat niet anders zijn
En als iemand er naar vraagt leg ik nog altijd de nadruk op wat goed gaat, of in elk geval wat beter gaat dan eerst.
Maar de totale wanhoop die me soms overvalt die houd ik voor mezelf.
Wie kan ik daar nou mee lastig vallen ...
Ons!
1. Je hebt diabetes en je bent aardig dus je mag hier schrijven. Ook over niet-db-dingen.
2. Er zitten hier toevallig (of niet?) een aantal burnout-ervaringsdeskundigen die af en toe wel wat begrip kunnen opbrengen
En met al je andere ervaringen van afgelopen ja(a)r(en) hebben we dan (gelukkig voor ons) niet zoveel ervaring, maar een luisterend oor is hier altijd aanwezig, al jaren, en voor jou zal dat niet anders zijn
zondag 30 december 2012 om 16:59
Ha meiden! Ik kom wel erg weinig langs, maar ik ben zo ontzettend in de relax geschoten dat het er maar mondjesmaat van komt. Is ook Pixel d'r schuld hoor, die heeft me veel te leuke films gegeven!
Aileen, welkom terug, al is de reden natuurlijk verre van fijn. Ik ben het 100% met Lief eens: hier mag je altijd komen klagen, huilen, lachen als dat zo uitkomt, schelden (als dat binnen de fatsoensnormen van de mods blijft ) en al je problemen dumpen. Heel veel sterkte!
Arme Ris, wat een k*tkerst! Wat een geluk dat je Ella en Gijs bij oma en opa kon onderbrengen, want ik kan me niet voorstellen dat je de zorg voor kindertjes er dan nog bij kan hebben. Zijn man en jij weer wat minder moe nu?
Ach die Ella, ik kan me haar nu helemaal voorstellen achter haar 'bureau'. Ik vond haar net een heel ernstig kijkend elfje, zo'n doordenkertje. Heb je Gijs z'n liefde voor Lief al in goede banen kunnen leiden?
Pix, wat naar dat je weer zo gaat stuiteren, het ging net zo lekker. Wanneer moet je ook weer naar de dvk? Heel snel toch al? Ik duim voor je hoor!
Setterzus , gewoon zo maar. Ben je lekker vakantie aan het houden, of moet je werken? Man en hondenbeesten in orde?
Chooc, wat heerlijk dat het geen Cushing is, maar ik kan me voorstellen dat je toch wel erg graag wilt weten wat het dan wel is. Heel veel sterkte, lieve meid.
Truffel, je hekel aan ontbijten ken ik helemaal. Ik kan in slechte tijden ook 's middags om 4 uur ineens denken: verrek, ik heb nog niks gegeten. Maar als ik verstandig ben (ok, het is een soort contradictio in terminis, maar het lukt best wel eens ), dan prop ik er 's morgens wat hüttenkäse in. Dat glijdt zo naar binnen, er zit geen bijzonder opdringerige smaak aan en je kunt er, als je wilt, van alles en nog wat door gooien. Honing, muesli, likkie jam, of bieslook en knoflook (maar of je dat nou wilt, vroeg in de ochtend?) 't Is in elk geval het proberen waard.
Teddeke, ben je de feestdagen een beetje redelijk doorgekomen, of was je nog op je eiland?
Lief, goeie thrillers: intussen niet echt heel nieuw meer, maar de nieuwe serie van Nicci French vind ik wel leuk. Blauwe maandag komt nogal langzaam op gang, maar wordt dan wel leuk; Dinsdag is voorbij leest als een speer. Verder ben ik er een beetje uit. Ik heb met echtgenoot afgesproken dat ik pas weer een boek koop als ik er eerst één weg doe, for obvious reasons, maar dat lukt me maar niet. Anders stond het hier nog veel voller met Karen Slaughter, Tomas Ross, Elisabeth George en noem maar op.
Carmencita: heel veel sterkte, succes en ook plezier met de zwangerschap, ik duim me suf dat het allemaal zo probleemloos mogelijk verloopt.
Morgen kom ik jullie nog even gelukkig nieuwjaar wensen natuurlijk.
Aileen, welkom terug, al is de reden natuurlijk verre van fijn. Ik ben het 100% met Lief eens: hier mag je altijd komen klagen, huilen, lachen als dat zo uitkomt, schelden (als dat binnen de fatsoensnormen van de mods blijft ) en al je problemen dumpen. Heel veel sterkte!
Arme Ris, wat een k*tkerst! Wat een geluk dat je Ella en Gijs bij oma en opa kon onderbrengen, want ik kan me niet voorstellen dat je de zorg voor kindertjes er dan nog bij kan hebben. Zijn man en jij weer wat minder moe nu?
Ach die Ella, ik kan me haar nu helemaal voorstellen achter haar 'bureau'. Ik vond haar net een heel ernstig kijkend elfje, zo'n doordenkertje. Heb je Gijs z'n liefde voor Lief al in goede banen kunnen leiden?
Pix, wat naar dat je weer zo gaat stuiteren, het ging net zo lekker. Wanneer moet je ook weer naar de dvk? Heel snel toch al? Ik duim voor je hoor!
Setterzus , gewoon zo maar. Ben je lekker vakantie aan het houden, of moet je werken? Man en hondenbeesten in orde?
Chooc, wat heerlijk dat het geen Cushing is, maar ik kan me voorstellen dat je toch wel erg graag wilt weten wat het dan wel is. Heel veel sterkte, lieve meid.
Truffel, je hekel aan ontbijten ken ik helemaal. Ik kan in slechte tijden ook 's middags om 4 uur ineens denken: verrek, ik heb nog niks gegeten. Maar als ik verstandig ben (ok, het is een soort contradictio in terminis, maar het lukt best wel eens ), dan prop ik er 's morgens wat hüttenkäse in. Dat glijdt zo naar binnen, er zit geen bijzonder opdringerige smaak aan en je kunt er, als je wilt, van alles en nog wat door gooien. Honing, muesli, likkie jam, of bieslook en knoflook (maar of je dat nou wilt, vroeg in de ochtend?) 't Is in elk geval het proberen waard.
Teddeke, ben je de feestdagen een beetje redelijk doorgekomen, of was je nog op je eiland?
Lief, goeie thrillers: intussen niet echt heel nieuw meer, maar de nieuwe serie van Nicci French vind ik wel leuk. Blauwe maandag komt nogal langzaam op gang, maar wordt dan wel leuk; Dinsdag is voorbij leest als een speer. Verder ben ik er een beetje uit. Ik heb met echtgenoot afgesproken dat ik pas weer een boek koop als ik er eerst één weg doe, for obvious reasons, maar dat lukt me maar niet. Anders stond het hier nog veel voller met Karen Slaughter, Tomas Ross, Elisabeth George en noem maar op.
Carmencita: heel veel sterkte, succes en ook plezier met de zwangerschap, ik duim me suf dat het allemaal zo probleemloos mogelijk verloopt.
Morgen kom ik jullie nog even gelukkig nieuwjaar wensen natuurlijk.
zondag 30 december 2012 om 22:06
Dank Setter en Lief en Sri (en alle andere forumbewoners) voor jullie luisterend oor of lezend oog ...
Ooit heb ik uit noodzaak geleerd voor mezelf te zorgen en dat is me ook eigenlijk altijd gelukt. Maar toen er in korte tijd een deuk werd geslagen in een aantal van mijn zekerheden bleek mijn kracht zich tegen me te keren.
Het is ook het voornaamste topic bij de therapeut. Ruimte voor mezelf op durven eisen in plaats denken dat ik alles zelf moet oplossen.
En IRL zijn er wel enkele vriendinnen die me willen laten leunen maar dat lukt me niet of nauwelijks (onveilig gehecht heet dat in vakjargon ...).
Bijkomend nadeel is dat ze geen van allen in de buurt wonen en zonder rijbewijs is even ergens een bakkie doen dan een behoorlijke onderneming!
In de relatieve anonimiteit van een forum lukt het me dan opeens om even te spuien.
En ik wil hier geen klaagzang van maken maar momenteel ben IK mijn grootste vijand.
Door de burnout heb ik veel last van hyperventileren en door de diabetes ben ik geneigd te weinig te eten.
Er zijn overeenkomsten in de klachten die daar bij horen. Mijn hc... (het lukt me maar niet om de juiste cijfer/lettercombinatie te onthouden ik bedoel de drie-maandelijks gemiddelde meting) is sinds de diagnose blijven dalen (ik zit nu op 50) dus dat lijkt onder controle maar ik voel me bijna doorlopend alsof ik tegen een een hypo aanzit. Daar ga ik dan weer van hyperventileren met de klachten die daarbij horen en de cirkel blijft rond.
Neem daarbij gezin (ik kan m'n kinderen toch niet belasten met mijn sores), werk (er moet wel geld verdiend worden dus reïntegreren mag vooral niet te lang duren) en mijn eigen ingesleten patroon van alles zelf doen dan kan het leven je zomaar opeens aanvliegen.
En het is echt niet alleen maar ellende. Maar dan neem je rond de feestdagen een paar dagen vrij en prompt lig je als een dweil op de bank met een vervelende verkoudheid en een hardnekkig hoestje.
Laat het maar gauw 3 januari worden ...
Ooit heb ik uit noodzaak geleerd voor mezelf te zorgen en dat is me ook eigenlijk altijd gelukt. Maar toen er in korte tijd een deuk werd geslagen in een aantal van mijn zekerheden bleek mijn kracht zich tegen me te keren.
Het is ook het voornaamste topic bij de therapeut. Ruimte voor mezelf op durven eisen in plaats denken dat ik alles zelf moet oplossen.
En IRL zijn er wel enkele vriendinnen die me willen laten leunen maar dat lukt me niet of nauwelijks (onveilig gehecht heet dat in vakjargon ...).
Bijkomend nadeel is dat ze geen van allen in de buurt wonen en zonder rijbewijs is even ergens een bakkie doen dan een behoorlijke onderneming!
In de relatieve anonimiteit van een forum lukt het me dan opeens om even te spuien.
En ik wil hier geen klaagzang van maken maar momenteel ben IK mijn grootste vijand.
Door de burnout heb ik veel last van hyperventileren en door de diabetes ben ik geneigd te weinig te eten.
Er zijn overeenkomsten in de klachten die daar bij horen. Mijn hc... (het lukt me maar niet om de juiste cijfer/lettercombinatie te onthouden ik bedoel de drie-maandelijks gemiddelde meting) is sinds de diagnose blijven dalen (ik zit nu op 50) dus dat lijkt onder controle maar ik voel me bijna doorlopend alsof ik tegen een een hypo aanzit. Daar ga ik dan weer van hyperventileren met de klachten die daarbij horen en de cirkel blijft rond.
Neem daarbij gezin (ik kan m'n kinderen toch niet belasten met mijn sores), werk (er moet wel geld verdiend worden dus reïntegreren mag vooral niet te lang duren) en mijn eigen ingesleten patroon van alles zelf doen dan kan het leven je zomaar opeens aanvliegen.
En het is echt niet alleen maar ellende. Maar dan neem je rond de feestdagen een paar dagen vrij en prompt lig je als een dweil op de bank met een vervelende verkoudheid en een hardnekkig hoestje.
Laat het maar gauw 3 januari worden ...
maandag 31 december 2012 om 21:48
Ik heb trouwens een n.a.o.
Eetstoornis niet anders omschreven.
Ik heb nml allerlei soorten problemen. Soms eet ik niks. Soms eet ik veel teveel. (250 gram pasta bij de avondmaaltijd is geen uitzondering, komt twee keer per week voor.)
Ik blijf dingen met suiker eten/drinken (cola).
Ik heb vanmorgen met heel veel moeite een banaan naar binnen gekregen, maar die hebben we niet altijd in huis. Daarnaast kán ik gewoon niet ontbijten. Het is nml niet zo'n pretje om iets naar binnen te werken als het gewoon niet gaat. Het gaat zelfs niet als ik honger heb.
Eetstoornis niet anders omschreven.
Ik heb nml allerlei soorten problemen. Soms eet ik niks. Soms eet ik veel teveel. (250 gram pasta bij de avondmaaltijd is geen uitzondering, komt twee keer per week voor.)
Ik blijf dingen met suiker eten/drinken (cola).
Ik heb vanmorgen met heel veel moeite een banaan naar binnen gekregen, maar die hebben we niet altijd in huis. Daarnaast kán ik gewoon niet ontbijten. Het is nml niet zo'n pretje om iets naar binnen te werken als het gewoon niet gaat. Het gaat zelfs niet als ik honger heb.
