Diabetesland

Och Ailleen.... eerst maar eens een knuffel! En dan een welkom van mij, want dat had ik nog niet gedaan! Welkom!

En dan herkenning! Vooral dat niet spontaan meer kunnen doen wat je in je hoofd krijgt, maar moeten plannen. Ik heb nu 10 jaar diabetes en ik heb gemerkt dat ik eens in de zoveel tijd (2-3 jaar, 4-5 maanden, willekeurig dus) moet bekijken hoe het gaat met alles wat ik doe; mijn gezin, het huishouden, mijn werk, sporten, hobby's. Daar heeft in het verleden al een paar keer bij gehoord dat ik minder moest gaan werken, hobby's heb af moeten zeggen. Dat is zo irritant! De laatste tijd speelt dat ook weer, nu niet door mijn diabetes, maar door hernia. En dat is zo vervelend, je wilt gewoon doen wat je deed! En je kunt het inderdaad niet altijd terugvoeren naar je burnout/suiker/ouder worden. Ik weet niet hoe het zou zijn zonder diabetes/hernia/jong zijn , dus waar ligt het aan? Het feit dat je het niet weet, vergt energie en ik heb besloten daar geen energie meer in te steken. Het is zoals het is en daar zal ik het mee moeten doen. En niet alleen ik, ook mijn omgeving. Hoe lastig dat dan ook is, voor mezelf en de rest. Maar IK ben het belangrijkst. Als ik niet meer functioneer zoals ik kan, heeft de rest er ook last van. Klinkt een beetje vaag misschien, maar ik hoop dat je snapt wat ik bedoel!

Zo wist ik sinds 21 december dat ik op 8 januari weer zou moeten werken, daar heb ik eerst 2 dagen om gehuild omdat ik niet weet hoe ik het moet doen (mag geen autorijden, moet dus allerlei dingen regelen en nog veel meer dingen). Maar ik dacht: "ja daaaag! Ik ga mijn vakantie niet laten bederven omdat ik me druk zit te maken! Dat doe ik wel op zondag 6 januari; dat is tijd zat." En het is echt wel een paar keer door mijn hoofd geschoten en gisteren zelfs zo erg dat ik er (weer) om moest huilen, maar ik heb geprobeerd het op de achtergrond te laten zijn en te genieten van het moment.



Zo ook met die fucking pijn. Ik was een beetje half-half aan het "leven". Dus altijd voorzichtig, niet te veel doen, nee toch maar niet op de koffie bij die of even wandelen, "want misschien krijg ik weer pijn/word ik weer moe/.... ". Nee. Gaat het goed? Nou, dan geniet ik er van. Dus fysio gehad, zus heeft me afgezet in de stad, kon ik nog wat laatste dingetjes halen voor verjaardag van mijn dochter. Oh, sale bij Didi.... zal ik even kijken? Ja! Daar vet geshopt, kleren die 2 maten kleiner zijn, passen! En dan ook nog naar huis lopen. 's Avonds de kinderen mee naar school gebracht voor hun kerstdiner. En ja, toen was ik wel moe, maar ik had een TOP dag en die zou niemand me meer afpakken. En maar goed ook, want toen kwam die horror kerst...



Volgens mij moet ik even een suiker gaan prikken, ik ben warrig aan het typen!



Trusten!!!

Ja Ris, en als plannen niet je sterkste kant is ,,, sterker nog soms wíl ik helemaal niet plannen.

En ik zit nog maar relatief kort in deze situatie dus ik moet nog wel heel erg leren er mee om te gaan.

Vandaar ook in mijn eerdere verhaal: leren om wat voor mezelf op te eisen en duidelijk zijn wanneer het niet gaat in plaats van doorgaan tot het óp is

niet makkelijk, er moeten nog wel wat knoppen om bij mij.

Ik heb verleden week ruzie gehad met vriendlief... om een fucking fiets!



Ik heb 2 fietsen, maar op beide "kan" ik niet rijden (lees = ik hijg als een paard na 25 meter), dus wil ik graag een normale fiets, waarop ik rechtop zit, met versnellingen. Hij wilde naar de fietsenwinkel om te kijken voor een bril, ik ging ondertussen kijken naar fietsen.



Ik vond een leuke, niet zo dure fiets en wees 'm aan (gewoon aanwijzen, niet met de intentie 'm gelijk te kopen). Vriend vroeg uiteraard waarom, want ik heb 2 fietsen, dus ik legde het uit. Beschuldigt hij me gewoon middenin de winkel van het verschuilen achter diabetes.



Volgens hem zal het in een knip over zijn als ik maar ubergezond ga eten en ga bewegen tot ik erbij neer val. Hij weet dus helemaal niks over diabetes. En dit deed mij zo ontzettend veel pijn. Het is GEEN kwestie van maar meer conditie hebben en alles is over!! (Want ik heb het ook met meer conditie.)



Maar ja, ik blijf wel op de fiets fietsen die ik heb. Dan moet ik maar een uur voor afspraaktijd weg en hijg ik als een bezetene onderweg en als ik aankom. (De baliemevrouw van de GGZ heeft serieus eens gevraagd waarom ik zo hijgde toen ik binnenkwam en dat was maar van een klein stukje fietsen, ik was ff gestopt om te eten.)

quote:aileen61 schreef op 03 januari 2013 @ 23:08:

Ja Ris, en als plannen niet je sterkste kant is ,,, sterker nog soms wíl ik helemaal niet plannen.

En ik zit nog maar relatief kort in deze situatie dus ik moet nog wel heel erg leren er mee om te gaan.

Vandaar ook in mijn eerdere verhaal: leren om wat voor mezelf op te eisen en duidelijk zijn wanneer het niet gaat in plaats van doorgaan tot het óp is

niet makkelijk, er moeten nog wel wat knoppen om bij mij.



Toen ik een burnout had, heeft dit me heel erg geholpen. Het gaat over het hebben van een chronische ziekte, dus je kunt het ook als diabetes lezen, maar ik vond het ook heel behulpzaam bij het overwinnen van de burnout. De lepeltheorie:

http://www.stomaatje.nl/informatief/spoontheorie.html

Ik heb het mijn vriend laten lezen (de tv was soms wel belangrijker ) en gezegd: "Dit staat mij ook te wachten." Waagde hij het nog te vragen wat ik bedoelde.



Echt... die jongen moet nog zoveel leren. En hij gaat zichzelf hopelijk nog heel vaak tegenkomen.

Oh en helaas: Ik heb echt echt echt geen geld voor strips. Ik moet het doen van iets meer dan 500 euro p/m. Dat gaat vrijwel helemaal op aan boodschappen en mijn eigen vaste lasten. Vriend zijn salaris aan het huis en andere vaste lasten.

quote:lief_29 schreef op 04 januari 2013 @ 13:23:

[...]





Toen ik een burnout had, heeft dit me heel erg geholpen. Het gaat over het hebben van een chronische ziekte, dus je kunt het ook als diabetes lezen, maar ik vond het ook heel behulpzaam bij het overwinnen van de burnout. De lepeltheorie:

http://www.stomaatje.nl/informatief/spoontheorie.html

Ach, de lepels, kwamen ze hier vandaan, Lief? Ik heb destijds regelmatig meegelezen op jullie topic en heb me altijd afgevraagd waar die vergelijking vandaan kwam, want ik vond het heel intrigerend en ook herkenbaar uit de tijd van mijn eigen burn-outs.



Het is een schitterend verhaal en het is inderdaad toepasbaar op veel ziektes. Het is precies wat Ris en jij zeggen: de acceptatie is het allerzwaarst. Je eigen knoppen omzetten is zo moeilijk en toch onvermijdelijk als je door wilt leven.

@Lief, zo'n stukje maakt me een beetje droevig.

Wat kan een mens het zwaar hebben. En vind ik dat het voor mij allemaal nog wel meevalt.

Zelfs in de verhalen hier lees ik dat. Wat mijn voorland ook zal zijn, op dit moment lukt het allemaal nog wel.

En zo ga ik met veel dingen om. Ik heb sinds mijn geboorte vaak in omstandigheden gezeten die verre van ideaal waren maar altijd wist ik zo zeker dat het ergste mij bespaard was gebleven.

En dat is niet onwaar. Maar het betekent altijd weer dat vind dat ik mijn eigen shit moet aanpakken en oplossen.



Ik dacht dat het lot mij lelijke lepeltjes van slechte kwaliteit had toebedeeld.

Maar ik had er genoeg en gebruikte ze verstandig.



En toen ik twee jaar geleden opeens de meeste van mijn lepeltjes in een klap kwijtraakte bleef ik de rest maar vooral verstandig gebruiken.

En blijf ik mezelf vouwen en vormen om een ander daar niet mee lastig te vallen.

Niet laten weten dat je voor deze dag nog maar één lepeltje over hebt.



Meer concreet?

Vandaag een gesprek met de bedrijfsarts.

Waar ik eerst en vooral de nadruk leg op het feit dat ik eindelijk weer een beetje op mijn plek zit. Werken begint weer leuk te worden en ik bemerk in mijzelf dat ik weer de 'oude' gedrevenheid krijg om het goed te doen en dat ik daar zo blij van wordt en bladibladibla ...

En dan héél voorzichtig toch zeggen dat dat wel zo'n beetje al mijn energie opslurpt. En dat ik thuis weinig meer voor elkaar krijg en dat het opbouwen naar meer uren op dit moment niet lijkt te lukken ...

Hij stopt me en zegt doodleuk "Nou, dan maken we toch gewoon even pas op de plaats", stop maar met opbouwen en in maart maken we een nieuwe afspraak.



En hier had ik me dus van te voren druk om gemaakt!



Want werken wordt echt leuker en de wanhoop van vorig jaar toen ik stond te huilen bij de bushalte als de bus 10 minuten te laat was is er echt niet meer.

Maar ik ben er nog niet en dat toegeven vind ik eng. En het verwondert me nog steeds als ik merk dat ik gehoord en begrepen wordt. Ook hier ...



Ik ben 51 en dacht dat ik zo'n beetje alles wel had gezien en meegemaakt maar jee wat is er nog ontzettend veel te leren ... en te waarderen!



H.

Zo het begint al goed... Net de eerste Metformine 850 geslikt. Per ongeluk vlak voor het eten en ik zit net na het eten al op de wc.



Ik zit ook nog eens in die tijd van de maand met buikpijn en al. Nee, voel me niet geweldig momenteel.

Aileen, wat kan het meevallen hè, op 'onze' leeftijd. Ik ben nog 4 jaar ouder dan jij (de relevantie is mij ook duister, hoor ). Ik hoop zo dat je de komende tijd heel goed kunt omgaan met je lepeltjes, met de beoordeling en de verdeling en het gebruik...



Truffel, heel veel sterkte. Probeer het even te laten gaan. Het gaat nu niet lekker, maar hoe harder jij in dit stadium je hakken in het zand zet, hoe moeilijker het wordt. Gun jezelf wat tijd, wees wat aardiger voor jezelf en probeer de problemen van vriendlief even te negeren. Het gaat nu even om jou. Kom op hoor, je bent net zo'n stoer wijf als de rest hier! Vechten jij!

Ja Aileen, ik vind het ook een heftig verhaal, over Lupus. Ik vind diabetes ook 'minder erg'. Maar de onderliggende boodschap vind ik wel treffend. Met diabetes moet je ook altijd 's morgens al beginnen met rekening houden met jezelf. En zelfs na al die jaren, en dat ik niet eens beter weet dan dat ik diabetes heb, weet ik wel dat ik veel meer moet nadenken dan een ander die niets heeft. Hoewel je dat ook weer niet mag zeggen, want iedereen heeft zo zijn zorgen. Maar gewoon onbezorgd eens iets eten, eens niet in een hypo flikkeren omdat je spontaan bent gaan sporten, eens niet bijspuiten als je extra eet, dat lijkt me wel een stuk eenvoudiger. Eens niet al vier lepels hebben vergooid omdat je met een hypo wakker wordt.

En qua toepassing op een burnout: Ik heb het heel letterlijk genomen. 's Morgens 12 lepels gepakt, die verdeeld naar aktiviteiten. Eerst eens gevoeld of ik er wel 12 had die dag. 4 uur werken? 4 lepels. Boodschappen doen? 1 lepel. Op de fiets boodschappen doen was dan 2 lepels. Was opvouwen? 1 lepel. En dan wilde ik er in het begin voor de zekerheid 3 overhouden aan het einde van de dag. Want een onverwachte hypo, of hyper kon mijn voorraadje flink doen slinken. En het hielp. Het hielp echt! Ik kreeg veel meer inzicht in mijn energiebesteding.

Jouw uurtjes winkelen van een paar posts geleden hebben je wel 8 of 10 lepels gekost. En je hebt er op het moment niet eens 12.

Kan ik bananen of ontbijtkoek eten om de diarree een beetje te minderen? (Even niet gelet op suikers.)



Ik ben zo verschrikkelijk bang dat ik in de stad loop en het gaat gigantisch fout. Is nog nooit gebeurd, maar toch.

quote:sri schreef op 04 januari 2013 @ 21:12:

Aileen, wat kan het meevallen hè, op 'onze' leeftijd. Ik ben nog 4 jaar ouder dan jij (de relevantie is mij ook duister, hoor ).

@Sri: de relevantie is misschien gewoon dat we allebei voorbij de 50 zijn. En (welliswaar heel subtiel) liet mijn HA me weten dat naast alle klachten met aanwijsbare oorzaak leeftijd op enig moment wel degelijk een rol gaat spelen ... beetje in de categorie jammer maar helaas.



quote:lief_29 schreef op 04 januari 2013 @ 21:17:

En qua toepassing op een burnout: Ik heb het heel letterlijk genomen. 's Morgens 12 lepels gepakt, die verdeeld naar aktiviteiten.

@Lief: ik vind dat eigenlijk een heel goed plan ik denk zomaar dat het mij ook wat meer inzicht zal geven. Misschien geen lepeltjes maar muntjes ...

Wel is een kans dat ik soms ook overhoud omdat er wel de energie en de wil is maar er door een totaal gebrek aan inspiratie en (zelf) motivatie toch niets uit mijn handen komt. En ook daar kan ik muntjes voor inzetten ... in elk geval 1 ding(etje) doen



quote:setter schreef op 06 januari 2013 @ 13:40:

Ik vind het knap van je dat je toch zo positief kunt zijn over sommige dingen. Petje af

@setter: vergis je niet hoor. Ik ben geneigd het positieve te benadrukken en het negatieve weg te moffelen.

Ik krijg bijvoorbeeld de meeste complimenten op mijn slechtste momenten. Omdat ik dan zorg dat er in elk geval aan de buitenkant niets te zien is terwijl ik het liefst zou willen huilen of heel hard roepen dat het niet gaat.



Ik ben overigens niet zo heel virtueel ingesteld maar wat me opvalt is hoe respectvol iedereen hier met elkaar omgaat. Ik lees ook wel eens andere draadjes waar behoorlijk op elkaar ingehakt wordt. Mooi!

Ik heb gedroomd dat 1 van jullie mij toestond dat ik mijn bloedsuiker mocht meten op je apparaat. Alleen het duurde heel lang voordat ik eindelijk kon meten, moest allerlei dingen invullen op het apparaat. Werd wakker voor ik de uitslag kreeg.

Er kan op dit forum inderdaad ontzettend gehakt worden, maar ik moet ook eerlijk zeggen: soms is dat ook niet zo raar. Maar dat is een discussie apart.



Even een ego-joepiemoment: mijn huidige leidinggevende was vandaag zeer in zijn nopjes met mijn werkzaamheden tot nu toe. Ik ben zooooo opgelucht!!! En zoooo blij

Want ik voel me zo op mijn plaats daar en ik vind het er uitermate prettig. Sorry, even uit mijn bol (allemaal het gevolg van die kut-tent waar ik het laatst zat).



Pixel, hoe gaat het met spuiten? Kan je er een beetje in komen (in alle opzichten)?



Allemaal:

Even weer enorm ego: ik ben weer terug in het "echte" leven en ook echt helemaal weer geland zeg maar. Ben al bijna vergeten dat we vakantie hadden en ben gisteren (zoals afgesproken met de diëtiste) begonnen met Modifast. Ik moet er echt nog even in komen want ik meen dat ik de hele dag honger heb. Gelukkig mag ik er wel wat rauwkost bij, dat scheelt al iets. En nu op naar de minimaal -15 kilo.

Sri, wat fijn dat je het zo naar je zin hebt! Super! Kan me voorstellen dat je daar heel veel energie van krijgt en er erg blij mee bent.



Ted, dapper mens! Wat een hoop! Veel sterkte. Het gaat je lukken hoor, vast. Zeker en vast, zoals onze zuiderburen zo mooi zeggen. En worteltjes zijn ook heel lekker... (in mijn omgeving staan er bij bezoek altijd wortels, komkommer en tomaat voor me klaar. Kan ik moeilijk zeggen dat ik wat anders wil. Soms baal ik er van maar het is wel de verstandigste keuze en uiteindelijk ook best lekker.)



Ris, hoe is het gegaan vandaag? Ben je gaan werken? Als je dat gedaan hebt ben je vast helemaal kapot nu. Wat je ook doet, denk in elk geval aan jezelf. Wat niet gaat, dat gaat niet.



Choco, als ik me niet vergis had jij vandaag toch ook een afspraak? Ben je al wat wijzer?



Carmencita, hoe is het met je?



Aileen, ook jij veel sterkte! Ik weet wat het is om over je grenzen te gaan en hoe moeilijk het is om nee te zeggen. Vooral als het allemaal beter loopt als je toch net even verder door gaat, ook al gaat dat ten koste van jezelf.

Mooi verhaal Lief, ik heb het er al met anderen over gehad en meteen doorgestuurd. Naar een vriendin met chronische aandoeningen die ook vaak net meer doet dan dat ze moet doen... Dank daarvoor!



Hee Truffel, je mag bij mij ook wel komen meten hoor. Heb toch net een nieuwe meter... met dank aan een zekere dame Maar als je niet in de buurt woont, dan wordt het een duur prikje!



Ik moet nog even kijken wat ik in de praktijk de handigste meter vind. De prikpen van die nieuwe is fijner. De meter lijkt me ook heel prettig, maar groot en met batterijen. En mijn huidige laadt op aan een USB-poort en heeft software voor mijn machine.



Spuiten gaat best goed, al heb ik de eerste keer behoorlijk lang naar die pen in mijn hand en naar mijn been zitten staren. Prikken in mijn buik is geen probleem, vet zat. Op mijn benen ook, maar daar doet het zo nu en dan best pijn. En de laatste dagen heb ik bulten op mijn been zitten. Zo groot als een muggenbult en ze verdwijnen weer op het moment dat de volgende verschijnt. Ik heb in de bijsluiter gelezen dat dat een veel voorkomende bijwerking is. Schijnt na een paar weken minder te worden. We zien het wel. Maar over het algemeen ben ik blij dat het nu zo is. Ik voel me stukken beter dan voor die tijd, al heb ik nog wel uitschieters naar boven en naar beneden.



Hopelijk ben ik niemand vergeten hier. voor allemaal!

Hai! Stelletje ego-trippers hihi, whoeahahahah

Sorry... Zal ik dan ook maar even op zijn ego's zijn:

Ik heb vandaag gewerkt en het werk op zich viel mee, ik kon natuurlijk mijn eigen tijd in kunnen delen en wat ik deed. Maar nu heb ik er wel last van. De pijn is erger dan in "tijden".... K*******! En moe dat ik ben! Suikers waren wel in orde; wel wat hoog, maar rond de 9 en dat de hele dag, ik was er blij mee (is toch weer een extra lepeltje wat ik kan gebruiken!). Ik heb het ook gelezen en ik vind het zo frappant dat je het ook voor je diabetes kunt gebruiken, of je hernia, of je...... alles. Misschien moet ik ze ook maar letterlijk gaan gebruiken op werkdagen. Ik kies er nu voor om niet de afwas op te ruimen. Ik laat de was liggen en ik ga ook geen tafel dekken voor morgenvroeg.



Ted; succes met de Modifast! Ik heb het ook ooit gedaan, een week of 3 en toen was ik er wel klaar mee.... Ik deed trouwens 2x een shake en 's avonds een lichte warme maaltijd. Ik zit trouwens op -7,5 kg. Sinds juni met die hernia er ook nog bij. Ik ga ook voor de -15 in totaal, ga weer aan de slag als het mag van de fysio. Je zou ook eens kunnen kijken op deze website: www.low-k.nl/maandplanning

Ook dat kost geld; 30 euro per maand, maar dan krijg je een maandplanning wat je kunt eten. Is ook om af te vallen, maar dan eet je gewoon (ik ben nogal een voorstander van "gewoon" eten, maar ik snap dat je Modifast gebruikt om door deze grens van gewicht te komen, dat was mijn reden toen ook). Zij heeft ook meegedaan met "obese" (net als mijn favoriete inspirator op afvalgebied Angeli). Ze is nu gewichtsconsulente en maakt dus deze maandmenu's.

Tot zover deze commercial



Sri; wat heerlijk voor je!!!! Is er dan ook een kans dat je voor langere tijd en meerdere projecten daar kunt doen?



Truffel; wat grappig dat je over een van ons hebt gedroomd! Wel jammer dat je zo'n rare meter had, weet je ook niet meer van wie die achterlijke meter was Hoe gaat het met het wandelen met de hond?



Oh, ik zit ondertussen TLC te kijken. Helaas is "say yes to the dress" er niet meer op, maar nu is het "rich bride, poor bride". Ik dacht eerst dat ze dan een rijke bruid tekeer lieten gaan en daarna lieten zien hoe een arme bruid dat zou doen. Maar het gaat om vreselijk drammerige bruidjes. Een staat er centraal in de aflevering en meestal hangt de bruidegom er maar zo'n beetje bij. Deze trol wil maar 1800 dollar uitgeven voor haar jurk, maar wel 3125 dollar aan bloemstukjes voor op tafel, 7,75 per uitnodiging of 1200 dollar aan vuurwerk "voor de big enterance".... En die arme bruidegom heeft NIKS te zeggen. Niet de goedkope bloemstukjes, lijntjespapier voor de uitnodigingen, een ferrari als trouwauto, een wit trouwpak ("ik ben degene die in het wit trouwt, jij niet" sneerde ze..... ). Dus ze maken constant ruzie en die moeten dan nog gaan trouwen!



Gisteren was er een bruid-trol die maar liefst 6 jaar gespaard had voor haar droomdag en omdat het haar spaargeld was, bepaalde zij alles. Hun bruiloft had 52.000 dollar gekost. De dingen die je daar ook voor kunt doen zeg.... Ik hou er van hoor, dit soort programma's.... hihi.



Ik ga nog eens wat snaaien... heb ik zin in!

zegt maar niks over trouwen, bridezilla's en spaargeld erdoorheenjagen.. Het was het allemaal waard



Dan doe ik ook nog ff ego op de valreep. Morgen schrijf ik weer en reageer ik op jullie. Beloofd



Deze internist is fijn!! Hij nam de tijd, stelde vragen en liet me rustig antwoorden, vertelde wat hij dacht.. Ja ik ben blij Bloed laten prikken voor een uitgebreider onderzoek, zaterdag moet ik 24 uur urine opvangen om Cushing écht uit te sluiten en ik heb een x-ray foto gehad om te kijken naar mijn lymfeklieren. Over 4 weken de uitslag. In de tussentijd ga ik kijken naar bioresinantie therapie of hoe je het ook schrijft.. Morgen vertel ik meer. Nu slapen. Trusten lieve dames!

Dan toch nog maar eens even wat moeite doen:



@Choco, wat fijn dat je een goed gevoel hebt bij deze internist. En als je nou ook nog eens wat wijzer wordt over wat er met je aan de hand is, dan zou het echt helemaal top zijn!



@Ris, ik heb 6 jaar geleden ook Modifast gedaan en toen ben ik bijna 15 kilo afgevallen. Helaas zaten die er nu - 6 jaar later - allemaal weer aan (en nog een paar). Dus ik heb heel hard gezocht naar mijn motivatie en doorzettingsvermogen en hoop dat het met nog een keer gaat lukken. Wat goed dat jij al zo veel kwijt bent en wat fijn dat het werken een beetje is meegevallen.



@Sri, ik ben blij dat je zo lekker werkt op het moment (dat is wel eens heel anders geweest!)



@Aileen, sorry ik heb niet alles helemaal goed in me opgenomen, daarom nu alleen maar even deze



@Truffel, ik heb nog wel een oude meter liggen denk ik. Als je zou willen kan ik even zoeken?



@Pixel, ik ben blij dat het spuiten tot nu toe goed gaat. En het belangrijkste is dat je je er beter door voelt!



@Setter, jeetje hier gaat het mis. Wat schreef jij nou als laatste? Bloemetje voor jou:



@Lief, lieve Lief, voor jouw ook alleen even deze (ik weet het even echt niet meer).



Iemand vergeten? Ik hoop het niet, maar voor de zekerheid een paar reserve-hugs( ), mocht ik toch nog iemand zijn vergeten.



En ja, ik lig weeeeeeer te laat in bed.