Gezondheid
alle pijlers
Vader naar bejaardenhuis, nee toch?? Even meedenken?
woensdag 17 oktober 2012 om 12:52
quote:ioni schreef op 17 oktober 2012 @ 10:46:
Gisteren heb ik zijn huisarts gesproken, die gaat er ook nog een keer op aandringen dat hij zijn auto laat staan.
Vanochtend had ik mijn vader (een beetje somber) aan de lijn. Hij laat nu inderdaad zijn auto staan, maar gaat dus ook minder vaak lunchen. Ook omdat hij de aannemer moet betalen die de klusjes in zijn huis gaat doen.
Ik heb wel medelijden met hem hoor
A ch wat triest. Neem gewoon de beslissing in overleg met je vader. Misschien weet hij het niet meer, en gaat zich helemaal verkrapt vasthouden aan wat er niet meer is. In zon bejaardenhuis heb je allemaal activiteiten waaraan hij kan deelnemen.
Is toch altijd gezellig ipv alleen in huis blijven zitten juist als iemand nog wat uit de voeten wil kunnen. Ik zou mijn vader daarin gaan begeleiden in wat nog wel kan. Hoe moeilijk ook....lijkt me heel heavy voor een oudere man op leeftijd.
succes
Gisteren heb ik zijn huisarts gesproken, die gaat er ook nog een keer op aandringen dat hij zijn auto laat staan.
Vanochtend had ik mijn vader (een beetje somber) aan de lijn. Hij laat nu inderdaad zijn auto staan, maar gaat dus ook minder vaak lunchen. Ook omdat hij de aannemer moet betalen die de klusjes in zijn huis gaat doen.
Ik heb wel medelijden met hem hoor
A ch wat triest. Neem gewoon de beslissing in overleg met je vader. Misschien weet hij het niet meer, en gaat zich helemaal verkrapt vasthouden aan wat er niet meer is. In zon bejaardenhuis heb je allemaal activiteiten waaraan hij kan deelnemen.
Is toch altijd gezellig ipv alleen in huis blijven zitten juist als iemand nog wat uit de voeten wil kunnen. Ik zou mijn vader daarin gaan begeleiden in wat nog wel kan. Hoe moeilijk ook....lijkt me heel heavy voor een oudere man op leeftijd.
succes
woensdag 17 oktober 2012 om 16:24
Goed van je. Het lijkt me heel moeilijk om dit mee te maken als ouder wordende man.
Misschien vind hij het leuk om met de taxi, naar activiteiten te gaan in een bejaardenhuis. Vaak zijn dat leuke dingen waardoor ze toch nog onder de mensen komen. Of andere dichtbij huis ouderen activiteiten. misschien een bezoekvrijwilliger. Of een maatje waarbij hij een aantal leuke uren kan beleven.
Misschien vind hij het leuk om met de taxi, naar activiteiten te gaan in een bejaardenhuis. Vaak zijn dat leuke dingen waardoor ze toch nog onder de mensen komen. Of andere dichtbij huis ouderen activiteiten. misschien een bezoekvrijwilliger. Of een maatje waarbij hij een aantal leuke uren kan beleven.
woensdag 23 januari 2013 om 12:36
@ioni, leuk dat je een update geeft! En wat goed dat je vader nu toch openstaat voor een aanleunwoning. Vaak is het ook echt angst voor het "onbekende". Zodra ze zien wat voor mogelijkheden en voorzieningen een aanleunwoning heeft valt het vaak wel mee. En mijn ervaring is dat mensen in veel gevallen veel meer aanspraak en contacten hebben dan in hun oude woning (mede door de gezamenlijke gangen en activiteiten). Daarbij een stuk veiliger!
woensdag 23 januari 2013 om 13:15
woensdag 23 januari 2013 om 18:12
Blij te horen dat je vader nu wel wil verhuizen.
Mijn moeder heeft ook Parkinson. Toen ik vorig jaar over was in NL schrok ik van hoe slecht ze was en heb haar aangeraden op zoek te gaan naar verzorgingstehuizen zodat ze zelf nog wat te zeggen had over waar ze terecht zou komen. Ze zei ja en amen maar heeft vervolgens niks gedaan. Een paar maanden geleden is ze opgenomen in het ziekenhuis en het oordeel is dat ze dus niet meer terugkan naar haar huis. En nu is ze afhankelijk van anderen om tehuizen uit te zoeken. Niet fijn.
Ben blij voor jou en je vader dat het bij jullie niet zo ver is gekomen.
Mijn moeder heeft ook Parkinson. Toen ik vorig jaar over was in NL schrok ik van hoe slecht ze was en heb haar aangeraden op zoek te gaan naar verzorgingstehuizen zodat ze zelf nog wat te zeggen had over waar ze terecht zou komen. Ze zei ja en amen maar heeft vervolgens niks gedaan. Een paar maanden geleden is ze opgenomen in het ziekenhuis en het oordeel is dat ze dus niet meer terugkan naar haar huis. En nu is ze afhankelijk van anderen om tehuizen uit te zoeken. Niet fijn.
Ben blij voor jou en je vader dat het bij jullie niet zo ver is gekomen.
woensdag 23 januari 2013 om 18:28
Hoi ioni, wat fijn dat je vader een leuke aanleun(woning) heeft gevonden. Zal je een geruststellend gevoel geven. Ik weet niet of je de wijkverpleging al heb ingeschakeld maar dat zou ik wel op tijd doen zodat hij misschien wel dezelfde kan krijgen als hij nu gewend is of wat meer. Je zou voor je eigen gevoel bijvoorbeeld ook kunnen afspreken dat ze smorgens wassen en nog een keer extra komen in de week voor een babbeltje en dan ook zijn medicatie uitzetten. Het was hier ook al gezegd maar een aanleunwoning betekend niet dat je zorg krijgt.ik hoop dat je wat aan de tips hebt. En wens je heel veel succes!
woensdag 23 januari 2013 om 21:40
quote:liza schreef op 23 januari 2013 @ 18:12:
Blij te horen dat je vader nu wel wil verhuizen.
Mijn moeder heeft ook Parkinson. Toen ik vorig jaar over was in NL schrok ik van hoe slecht ze was en heb haar aangeraden op zoek te gaan naar verzorgingstehuizen zodat ze zelf nog wat te zeggen had over waar ze terecht zou komen. Ze zei ja en amen maar heeft vervolgens niks gedaan. Een paar maanden geleden is ze opgenomen in het ziekenhuis en het oordeel is dat ze dus niet meer terugkan naar haar huis. En nu is ze afhankelijk van anderen om tehuizen uit te zoeken. Niet fijn.
Ben blij voor jou en je vader dat het bij jullie niet zo ver is gekomen.Was er dan niemand in NL die haar hierbij kon helpen? Bij deze ziekte worden nl ook de cognitieve vaardigheden aangetast, dus eigenlijk kun je het je moeder niet kwalijk nemen.
Blij te horen dat je vader nu wel wil verhuizen.
Mijn moeder heeft ook Parkinson. Toen ik vorig jaar over was in NL schrok ik van hoe slecht ze was en heb haar aangeraden op zoek te gaan naar verzorgingstehuizen zodat ze zelf nog wat te zeggen had over waar ze terecht zou komen. Ze zei ja en amen maar heeft vervolgens niks gedaan. Een paar maanden geleden is ze opgenomen in het ziekenhuis en het oordeel is dat ze dus niet meer terugkan naar haar huis. En nu is ze afhankelijk van anderen om tehuizen uit te zoeken. Niet fijn.
Ben blij voor jou en je vader dat het bij jullie niet zo ver is gekomen.Was er dan niemand in NL die haar hierbij kon helpen? Bij deze ziekte worden nl ook de cognitieve vaardigheden aangetast, dus eigenlijk kun je het je moeder niet kwalijk nemen.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
woensdag 23 januari 2013 om 22:34
quote:ioni schreef op 23 januari 2013 @ 22:16:
Meen je dat nou Tickel? Van die cognitieve vaardigheden? Ik merk daar bij mijn vader niet zoveel van. Ja, dat hij zelf nergens achteraan gaat inderdaad, maar dat was al niet zijn sterkste kant. Hij zegt zelf wel dat hij "opstartproblemen" heeft. Dus dat hij wel iets wil doen, maar zijn lijf doet het niet. Misschien is dat dan ook zo in zijn hoofd? Dat hij weet dat hij dingen moet doen, maar er niet toe komt?
Ik heb het eens bij hem nagevraagd hoe het kwam dat hij dus niet naar instanties belde etc. En toen legde hij wel uit dat hij niet net als een ander een paar telefoontjes per dag kan doen, maar dat hij zich er maar toe kan zetten om er bijv. 1 per week te doen.
Mensen met Parkinson raken (vaak) snel vermoeid, juist vanwege de ziekte, bewegingen gaan niet meer "zonder nadenken". Jouw vader heeft bv opstartproblemen. Eigenlijk is/kan douchen al een te grote opgave en heeft hij de rest van de dag nodig om bij te komen.
Toevallig Parkinson niet lang geleden gehad bij ziekteleer
Handige site: http://www.parkinsonplaza.nl/?docid=3533
Meen je dat nou Tickel? Van die cognitieve vaardigheden? Ik merk daar bij mijn vader niet zoveel van. Ja, dat hij zelf nergens achteraan gaat inderdaad, maar dat was al niet zijn sterkste kant. Hij zegt zelf wel dat hij "opstartproblemen" heeft. Dus dat hij wel iets wil doen, maar zijn lijf doet het niet. Misschien is dat dan ook zo in zijn hoofd? Dat hij weet dat hij dingen moet doen, maar er niet toe komt?
Ik heb het eens bij hem nagevraagd hoe het kwam dat hij dus niet naar instanties belde etc. En toen legde hij wel uit dat hij niet net als een ander een paar telefoontjes per dag kan doen, maar dat hij zich er maar toe kan zetten om er bijv. 1 per week te doen.
Mensen met Parkinson raken (vaak) snel vermoeid, juist vanwege de ziekte, bewegingen gaan niet meer "zonder nadenken". Jouw vader heeft bv opstartproblemen. Eigenlijk is/kan douchen al een te grote opgave en heeft hij de rest van de dag nodig om bij te komen.
Toevallig Parkinson niet lang geleden gehad bij ziekteleer
Handige site: http://www.parkinsonplaza.nl/?docid=3533
“Don’t look back – you’re not going that way.”
zaterdag 26 januari 2013 om 20:12
Volgens mij heb je heel verschillend verloop bij Parkinson. Mijn moeder liep al jaren te kwakkelen voor de diagnose Parkinson werd gesteld. Zij heeft niet de typische "trillingen".
Ik herken wel dat alles heel veel moeite kost. De laatste jaren was haar dag al gevuld met gewoon aankleden, wat boodschapjes doen en voor zichzelf zorgen.
Toen ik haar vorig jaar bezocht vond ik dat ze geestelijk flink achteruit was gegaan. Ik heb het daar over gehad met haar zussen maar die vonden dat onzin. Ook over een verzorgingstehuis was niet echt te praten want dat wilde ze zelf niet zeiden ze. Ik heb echt flink aangedrongen, ook een scenario voorgespiegeld dat ze wel eens zou kunnen vallen en een heup breken, maar het werd allemaal afgewimpeld.
Ik denk dat er een deel angst voor het ouder worden bij zit waardoor het een beetje kop in het zand steken wordt. Kan er met beide ouders ook absoluut niet over praten. "Wij zijn nog niet oud!" Ahum, beiden zijn over de 80.
Bewegingen die niet meer zonder nadenken gaan: dat zag ik heel sterk bij mijn moeder. Die had haar rijbewijs al niet meer maar wel een brommobiel. Nog een wonder dat daar geen ongeluk mee is gebeurd. Ze had soms geen flauw idee wat ze aan het doen was.
Ik herken wel dat alles heel veel moeite kost. De laatste jaren was haar dag al gevuld met gewoon aankleden, wat boodschapjes doen en voor zichzelf zorgen.
Toen ik haar vorig jaar bezocht vond ik dat ze geestelijk flink achteruit was gegaan. Ik heb het daar over gehad met haar zussen maar die vonden dat onzin. Ook over een verzorgingstehuis was niet echt te praten want dat wilde ze zelf niet zeiden ze. Ik heb echt flink aangedrongen, ook een scenario voorgespiegeld dat ze wel eens zou kunnen vallen en een heup breken, maar het werd allemaal afgewimpeld.
Ik denk dat er een deel angst voor het ouder worden bij zit waardoor het een beetje kop in het zand steken wordt. Kan er met beide ouders ook absoluut niet over praten. "Wij zijn nog niet oud!" Ahum, beiden zijn over de 80.
Bewegingen die niet meer zonder nadenken gaan: dat zag ik heel sterk bij mijn moeder. Die had haar rijbewijs al niet meer maar wel een brommobiel. Nog een wonder dat daar geen ongeluk mee is gebeurd. Ze had soms geen flauw idee wat ze aan het doen was.
zaterdag 26 januari 2013 om 20:16
quote:Toen ik haar vorig jaar bezocht vond ik dat ze geestelijk flink achteruit was gegaan. Ik heb het daar over gehad met haar zussen maar die vonden dat onzin.
Dat is vaak zo, die zussen staan te dichtbij, en zien je moeder te vaak om het goed te zien. Ze raken aan iedere achteruitgang gewend omdat het zo geleidelijk gaat.
En eigenlijk is dat met heel veel ziektes zo.
Dat is vaak zo, die zussen staan te dichtbij, en zien je moeder te vaak om het goed te zien. Ze raken aan iedere achteruitgang gewend omdat het zo geleidelijk gaat.
En eigenlijk is dat met heel veel ziektes zo.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
maandag 28 januari 2013 om 06:11
En als hij een ongeluk veroorzaakt, dekt zijn verzekering de schade niet...dit heb ik uit je OP gehaald. Ik snap het niet helemaal. Hoe kan het dat de verzekering het niet betaald?
Wel heel vervelend. Mijn vader is bijna 81 jaar en rijdt ook nog auto. Ik heb hem al zo vaak gevraagd of hij de auto niet wil weg doen maar dat is de domste vraag wat ik kan stellen.
Mijn ouders wonen in een appartement en mocht het in de toekomst nodig zijn dan kunnen ze hulp krijgen.
Eigenlijk zou dit voor je vader het allerbeste zijn.
Liza: dat hebben mijn ouders ook wel. Mijn ouders zijn best nog actief, wandelen veel en mijn vader doet zelfs nog een studie.
Wie weet wat we zelf doen als we later 80 zijn.
Wel heel vervelend. Mijn vader is bijna 81 jaar en rijdt ook nog auto. Ik heb hem al zo vaak gevraagd of hij de auto niet wil weg doen maar dat is de domste vraag wat ik kan stellen.
Mijn ouders wonen in een appartement en mocht het in de toekomst nodig zijn dan kunnen ze hulp krijgen.
Eigenlijk zou dit voor je vader het allerbeste zijn.
Liza: dat hebben mijn ouders ook wel. Mijn ouders zijn best nog actief, wandelen veel en mijn vader doet zelfs nog een studie.
Wie weet wat we zelf doen als we later 80 zijn.
dinsdag 29 januari 2013 om 17:15
@raccoon: Ik ben nu mid 40 en heb daar dus al een gesprek met mijn man over gehad. Ook omdat mijn beide grootmoeders lang geleefd hebben (in de 90) maar de laatste jaren slechts vegeterend in een verzorgingstehuis. Een van de oma's heeft nog een heldere tijd daar gehad en zat toen huilend aan tafel: "Ik wil hier niet zijn!".
Dat wil ik mezelf besparen.
Ik vind het heel moeilijk om dat aan te kaarten bij mijn ouders, maar die moeten daar toch ook hun mening over hebben gezien dat hun eigen moeders niet zo'n leuk levenseinde hebben gehad.
Dat wil ik mezelf besparen.
Ik vind het heel moeilijk om dat aan te kaarten bij mijn ouders, maar die moeten daar toch ook hun mening over hebben gezien dat hun eigen moeders niet zo'n leuk levenseinde hebben gehad.
