
Onvoorstelbare gierige acties II
donderdag 30 augustus 2012 om 21:56
Nou, dat er zoveel verhalen zouden zijn, had ik nooit kunnen vermoeden, wat een gierigheid, geslepenheid en onbeschoft gedrag heb ik de laatste tijd gelezen.
Gelukkig hebben we er nu wel plezier om . Krijg je toch nog iets terug.....
Deel 2 dus.
Ik zou heel graag de ergste acties op een rij willen zetten, maar helaas heb ik daar de tijd niet voor.
Maar, spui verder! En laat ons meegenieten van het leed dat gierigheid heet.
Hier is deel 1: Hilarische gierige acties deel 1
Gelukkig hebben we er nu wel plezier om . Krijg je toch nog iets terug.....
Deel 2 dus.
Ik zou heel graag de ergste acties op een rij willen zetten, maar helaas heb ik daar de tijd niet voor.
Maar, spui verder! En laat ons meegenieten van het leed dat gierigheid heet.
Hier is deel 1: Hilarische gierige acties deel 1
zondag 10 februari 2013 om 15:44
quote:hiltje schreef op 10 februari 2013 @ 15:28:
In mijn jeugd in de seventies was het nog vrij normaal dat kinderen niet van de 'grote mensen' dingen mochten eten. Hadden we BBQ met de buren, kregen we daarna een ijsje: de kinderen een waterijsje (die je door midden kon breken...die ultra goedkope) en de volwassenen een cornetto. Dat waren 'grote mensen ijsjes', want die waren duur.Mijn moeder denkt ook zo . Zelfs toen ik tiener was.
In mijn jeugd in de seventies was het nog vrij normaal dat kinderen niet van de 'grote mensen' dingen mochten eten. Hadden we BBQ met de buren, kregen we daarna een ijsje: de kinderen een waterijsje (die je door midden kon breken...die ultra goedkope) en de volwassenen een cornetto. Dat waren 'grote mensen ijsjes', want die waren duur.Mijn moeder denkt ook zo . Zelfs toen ik tiener was.
zondag 10 februari 2013 om 16:16
Wij aten met veel kinderen met kerst bv. ook "apart" aan een tafel maar wel een tafel naast de tafel van de grote mensen.
Kregen dan vaak kindereten, kippenpoten, friet, appelmoes, dat werk..terwijl de volwassenen dan tournedos aten met witlof etc..
had niets met geld te maken maar meer met smaak.
Het toetje ging dan wel weer gelijk op (m.u.v. eventuele likeuren die over het ijs gingen)
Kregen dan vaak kindereten, kippenpoten, friet, appelmoes, dat werk..terwijl de volwassenen dan tournedos aten met witlof etc..
had niets met geld te maken maar meer met smaak.
Het toetje ging dan wel weer gelijk op (m.u.v. eventuele likeuren die over het ijs gingen)
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.

zondag 10 februari 2013 om 16:25
quote:nearly_nickless schreef op 10 februari 2013 @ 12:58:
door het meelezen op dit topic herinnerde ik me iets van vroeger:
Toen ik nog klein was ging ik met mijn ouders op bezoek bij vrienden met oud&nieuw. Die vrienden woonden een flink eind rijden bij ons vandaan en we bleven daar dan slapen.
Deze mensen hadden een enorm groot huis, vrijstaand, ze hadden echt wel geld zeg maar (om even een beeld te schetsen).
Ik was helemaal blij blij blij want ik mocht in bad, jippieeeee, die hadden wij thuis niet.
Ik weet nog dat ik er in zat en aan mijn moeder vroeg of er meer water bij mocht; in een bad zitten met maar ca. 10 cm water er in is niet zo leuk..Dat mocht niet, ik begreep er niets van..
ik weet nog dat ik helemaal teleurgesteld was; mocht ik in bad, zat er bijna geen water in haha!
s'avonds gingen de volwassen gourmetten, maar de kinderen (ook die van henzelf niet) mochten daar niet bij zijn, wij werden in een andere kamer gezet met een bordje opgewarmde potgroente of zoiets, in elk geval helemaal niet lekker.
Later vertelden mijn ouders dat er niet meer water in het bad mocht van die vrienden omdat dat te duur was, en we mochten niet mee eten met de volwassenen omdat die vrienden dat niet wilden; het vlees was al duur zat en daar hoefden kinderen niet van mee te eten. Echt bizar!
Geen wereldschokkende gierigheid misschien, maar deze "memory" kwam bovendrijven Waarom hebben je ouders dat toegestaan eigenlijk? Ik had het echt niet gepikt dat mijn kinderen zo werden behandeld.
door het meelezen op dit topic herinnerde ik me iets van vroeger:
Toen ik nog klein was ging ik met mijn ouders op bezoek bij vrienden met oud&nieuw. Die vrienden woonden een flink eind rijden bij ons vandaan en we bleven daar dan slapen.
Deze mensen hadden een enorm groot huis, vrijstaand, ze hadden echt wel geld zeg maar (om even een beeld te schetsen).
Ik was helemaal blij blij blij want ik mocht in bad, jippieeeee, die hadden wij thuis niet.
Ik weet nog dat ik er in zat en aan mijn moeder vroeg of er meer water bij mocht; in een bad zitten met maar ca. 10 cm water er in is niet zo leuk..Dat mocht niet, ik begreep er niets van..
ik weet nog dat ik helemaal teleurgesteld was; mocht ik in bad, zat er bijna geen water in haha!
s'avonds gingen de volwassen gourmetten, maar de kinderen (ook die van henzelf niet) mochten daar niet bij zijn, wij werden in een andere kamer gezet met een bordje opgewarmde potgroente of zoiets, in elk geval helemaal niet lekker.
Later vertelden mijn ouders dat er niet meer water in het bad mocht van die vrienden omdat dat te duur was, en we mochten niet mee eten met de volwassenen omdat die vrienden dat niet wilden; het vlees was al duur zat en daar hoefden kinderen niet van mee te eten. Echt bizar!
Geen wereldschokkende gierigheid misschien, maar deze "memory" kwam bovendrijven Waarom hebben je ouders dat toegestaan eigenlijk? Ik had het echt niet gepikt dat mijn kinderen zo werden behandeld.
zondag 10 februari 2013 om 18:30
Hoewel wij het thuis echt niet heel breed hadden zo'n 10-15 jaar geleden kan ik me zulke acties thuis gelukkig niet herrineren!
Wel hadden wij buren met drie dochter. Het was echt zo dat de jongste heel erg verwend werd (bijv. zomaar een barbie dekbedovertrek) de middelste al iets minder verwend werd en de oudste echt het allerminst!
En wat ik daar dan gierig aan vond.... De jongste mocht iets van sap drinken, de middelste ranja en de oudste mocht altijd alleen maar water. En ik speelde zowel met de oudste en de middelste, afhankelijk van met wie je die dag speelde kreeg je ook drinken. Mijn broertje speelde vaak met de jongste van dat gezin en die kreeg dan ook vaak een glas sap!
Wel hadden wij buren met drie dochter. Het was echt zo dat de jongste heel erg verwend werd (bijv. zomaar een barbie dekbedovertrek) de middelste al iets minder verwend werd en de oudste echt het allerminst!
En wat ik daar dan gierig aan vond.... De jongste mocht iets van sap drinken, de middelste ranja en de oudste mocht altijd alleen maar water. En ik speelde zowel met de oudste en de middelste, afhankelijk van met wie je die dag speelde kreeg je ook drinken. Mijn broertje speelde vaak met de jongste van dat gezin en die kreeg dan ook vaak een glas sap!
zondag 10 februari 2013 om 18:32
quote:joyce2202 schreef op 10 februari 2013 @ 18:30:
Hoewel wij het thuis echt niet heel breed hadden zo'n 10-15 jaar geleden kan ik me zulke acties thuis gelukkig niet herrineren!
Wel hadden wij buren met drie dochter. Het was echt zo dat de jongste heel erg verwend werd (bijv. zomaar een barbie dekbedovertrek) de middelste al iets minder verwend werd en de oudste echt het allerminst!
En wat ik daar dan gierig aan vond.... De jongste mocht iets van sap drinken, de middelste ranja en de oudste mocht altijd alleen maar water. En ik speelde zowel met de oudste en de middelste, afhankelijk van met wie je die dag speelde kreeg je ook drinken. Mijn broertje speelde vaak met de jongste van dat gezin en die kreeg dan ook vaak een glas sap!dit is toch hopelijk niet echt....
Hoewel wij het thuis echt niet heel breed hadden zo'n 10-15 jaar geleden kan ik me zulke acties thuis gelukkig niet herrineren!
Wel hadden wij buren met drie dochter. Het was echt zo dat de jongste heel erg verwend werd (bijv. zomaar een barbie dekbedovertrek) de middelste al iets minder verwend werd en de oudste echt het allerminst!
En wat ik daar dan gierig aan vond.... De jongste mocht iets van sap drinken, de middelste ranja en de oudste mocht altijd alleen maar water. En ik speelde zowel met de oudste en de middelste, afhankelijk van met wie je die dag speelde kreeg je ook drinken. Mijn broertje speelde vaak met de jongste van dat gezin en die kreeg dan ook vaak een glas sap!dit is toch hopelijk niet echt....
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
zondag 10 februari 2013 om 20:51
Ik mocht vroeger thuis maar eenmaal per week in bad, samen met mijn broertje. Toen ik dat niet meer wilde, mocht ik alleen, maar ging mijn broertje direct daarna in hetzelfde water. De bad werd ook hooguit voor de helft gevuld, wat ik vaak stiekem nog wat voller liet lopen, omdat 't anders aan de koude kant was.
Toen ik wat ouder werd, douchte ik liever, mocht ook maar eenmaal per week en als 't in de ogen van m'n moeder te lang duurde, stond ze te bonzen op de muur. Als ik niet snel genoeg de kraan uitdraaide, dan deed ze in de keuken de warme kraan aan, waardoor ik onder een koude douche stond, totdat ik uiteindelijk de kraan uitdraaide.
Toen ik wat ouder werd, douchte ik liever, mocht ook maar eenmaal per week en als 't in de ogen van m'n moeder te lang duurde, stond ze te bonzen op de muur. Als ik niet snel genoeg de kraan uitdraaide, dan deed ze in de keuken de warme kraan aan, waardoor ik onder een koude douche stond, totdat ik uiteindelijk de kraan uitdraaide.
zondag 10 februari 2013 om 20:56
quote:sprokkelientje schreef op 10 februari 2013 @ 16:16:
Wij aten met veel kinderen met kerst bv. ook "apart" aan een tafel maar wel een tafel naast de tafel van de grote mensen.
Kregen dan vaak kindereten, kippenpoten, friet, appelmoes, dat werk..terwijl de volwassenen dan tournedos aten met witlof etc..
had niets met geld te maken maar meer met smaak.
Het toetje ging dan wel weer gelijk op (m.u.v. eventuele likeuren die over het ijs gingen)
Nou ik vind zo'n dubbellikker, die mijn moeder ook nog door midden brak omdat het anders zo duur werd (!!!) vs een cornetto voor de volwassenen wel erg eh, kinderachtig.
Als mijn moeder ging afvallen ook, dan kookte ze voor zichzelf lekker gewokte kip met groente en een sausje en zaten wij aan de supersaaie Hollandse pot. Het werd anders te duur, zei ze. En bovendien onthield zij zich van veel koek en snoep. Ja ik ook!! Daarom hoefde ik ook niet af te vallen . Sorry, oude frustraties .
Wij aten met veel kinderen met kerst bv. ook "apart" aan een tafel maar wel een tafel naast de tafel van de grote mensen.
Kregen dan vaak kindereten, kippenpoten, friet, appelmoes, dat werk..terwijl de volwassenen dan tournedos aten met witlof etc..
had niets met geld te maken maar meer met smaak.
Het toetje ging dan wel weer gelijk op (m.u.v. eventuele likeuren die over het ijs gingen)
Nou ik vind zo'n dubbellikker, die mijn moeder ook nog door midden brak omdat het anders zo duur werd (!!!) vs een cornetto voor de volwassenen wel erg eh, kinderachtig.
Als mijn moeder ging afvallen ook, dan kookte ze voor zichzelf lekker gewokte kip met groente en een sausje en zaten wij aan de supersaaie Hollandse pot. Het werd anders te duur, zei ze. En bovendien onthield zij zich van veel koek en snoep. Ja ik ook!! Daarom hoefde ik ook niet af te vallen . Sorry, oude frustraties .

zondag 10 februari 2013 om 20:56
quote:carrotsandpeas schreef op 10 februari 2013 @ 20:51:
Ik mocht vroeger thuis maar eenmaal per week in bad, samen met mijn broertje. Toen ik dat niet meer wilde, mocht ik alleen, maar ging mijn broertje direct daarna in hetzelfde water. De bad werd ook hooguit voor de helft gevuld, wat ik vaak stiekem nog wat voller liet lopen, omdat 't anders aan de koude kant was.
Toen ik wat ouder werd, douchte ik liever, mocht ook maar eenmaal per week en als 't in de ogen van m'n moeder te lang duurde, stond ze te bonzen op de muur. Als ik niet snel genoeg de kraan uitdraaide, dan deed ze in de keuken de warme kraan aan, waardoor ik onder een koude douche stond, totdat ik uiteindelijk de kraan uitdraaide.Ik mag hopen dat dit ook niet echt is...
Ik mocht vroeger thuis maar eenmaal per week in bad, samen met mijn broertje. Toen ik dat niet meer wilde, mocht ik alleen, maar ging mijn broertje direct daarna in hetzelfde water. De bad werd ook hooguit voor de helft gevuld, wat ik vaak stiekem nog wat voller liet lopen, omdat 't anders aan de koude kant was.
Toen ik wat ouder werd, douchte ik liever, mocht ook maar eenmaal per week en als 't in de ogen van m'n moeder te lang duurde, stond ze te bonzen op de muur. Als ik niet snel genoeg de kraan uitdraaide, dan deed ze in de keuken de warme kraan aan, waardoor ik onder een koude douche stond, totdat ik uiteindelijk de kraan uitdraaide.Ik mag hopen dat dit ook niet echt is...
zondag 10 februari 2013 om 21:04
Nee helaas...niet gelogen...
Ik moet er wel bij zeggen dat wij op altijd op donderdag in bad/ onder de douche gingen en de andere dagen wasten wij ons aan de wastafel.
Mijn ouders vonden baden en douchen overdreven, want vroeger gingen ze ook maar eenmaal per week in het teiltje. En dan gingen álle kinderen in hetzelfde water!
Ik moet er wel bij zeggen dat wij op altijd op donderdag in bad/ onder de douche gingen en de andere dagen wasten wij ons aan de wastafel.
Mijn ouders vonden baden en douchen overdreven, want vroeger gingen ze ook maar eenmaal per week in het teiltje. En dan gingen álle kinderen in hetzelfde water!
zondag 10 februari 2013 om 21:06
quote:carrotsandpeas schreef op 10 februari 2013 @ 20:51:
Ik mocht vroeger thuis maar eenmaal per week in bad, samen met mijn broertje. Toen ik dat niet meer wilde, mocht ik alleen, maar ging mijn broertje direct daarna in hetzelfde water. De bad werd ook hooguit voor de helft gevuld, wat ik vaak stiekem nog wat voller liet lopen, omdat 't anders aan de koude kant was.
Toen ik wat ouder werd, douchte ik liever, mocht ook maar eenmaal per week en als 't in de ogen van m'n moeder te lang duurde, stond ze te bonzen op de muur. Als ik niet snel genoeg de kraan uitdraaide, dan deed ze in de keuken de warme kraan aan, waardoor ik onder een koude douche stond, totdat ik uiteindelijk de kraan uitdraaide.Jij bent dus van de regen in de drup gevallen of heeft je vriend zijn leven echt verbeterd?
Ik mocht vroeger thuis maar eenmaal per week in bad, samen met mijn broertje. Toen ik dat niet meer wilde, mocht ik alleen, maar ging mijn broertje direct daarna in hetzelfde water. De bad werd ook hooguit voor de helft gevuld, wat ik vaak stiekem nog wat voller liet lopen, omdat 't anders aan de koude kant was.
Toen ik wat ouder werd, douchte ik liever, mocht ook maar eenmaal per week en als 't in de ogen van m'n moeder te lang duurde, stond ze te bonzen op de muur. Als ik niet snel genoeg de kraan uitdraaide, dan deed ze in de keuken de warme kraan aan, waardoor ik onder een koude douche stond, totdat ik uiteindelijk de kraan uitdraaide.Jij bent dus van de regen in de drup gevallen of heeft je vriend zijn leven echt verbeterd?
zondag 10 februari 2013 om 21:18
Het is gelukkig zoveel beter geworden! Ik ben -vooral ook door mijn zuinige ouders- behoorlijk allergisch voor krenterig gedrag. Ik ben wel wat gewend, misschien dat mijn grens daardoor iets anders ligt, maar als die overschreden wordt, raak ik ernstig geïrriteerd. Ligt nogal gevoelig, juist doordat mijn ouders zulke zeikerds waren.
Mijn vriend is echt veranderd! Soms neigt hij nog wel naar krenterigheid, maar gelukkig herkent hij het zelf ook en draait hij vanzelf bij (duurt soms de ene keer wat langer dan de andere keer). Dankzij dit forum.
Mijn vriend is echt veranderd! Soms neigt hij nog wel naar krenterigheid, maar gelukkig herkent hij het zelf ook en draait hij vanzelf bij (duurt soms de ene keer wat langer dan de andere keer). Dankzij dit forum.
zondag 10 februari 2013 om 23:02
Ik werk op de financiele afdeling van een bedrijf, laatst kregen wij een mailtje van een bedrijf met de volgende strekking:
Ik heb jullie al meerdere malen geprobeerd te bellen, maar nu wil ik het graag via de e-mail proberen, ik hoop dat deze e-mail bij de juiste afdeling terecht komt. Onlangs is er namelijk door ons bedrijf ¤0,03 teveel overgemaakt, kenmerk van de betaling is dit en dit, ook al is het een klein bedrag, we willen het graag terug.
Wij hebben er niet op gereageerd,kregen we aantal dagen later een reply op haar mail:
Nog steeds hebben we niks van jullie gehoord, graag nog een reactie.
Ik heb echt zo hard hierom gelachenmet collegas, ik stelde nog voor om dan een brief per post te sturen met 5 cent erin,(incl rente!) en dan ook nog dat de postzegel voor rekening van ons bedrijf is maar mocht niet
Ik heb jullie al meerdere malen geprobeerd te bellen, maar nu wil ik het graag via de e-mail proberen, ik hoop dat deze e-mail bij de juiste afdeling terecht komt. Onlangs is er namelijk door ons bedrijf ¤0,03 teveel overgemaakt, kenmerk van de betaling is dit en dit, ook al is het een klein bedrag, we willen het graag terug.
Wij hebben er niet op gereageerd,kregen we aantal dagen later een reply op haar mail:
Nog steeds hebben we niks van jullie gehoord, graag nog een reactie.
Ik heb echt zo hard hierom gelachenmet collegas, ik stelde nog voor om dan een brief per post te sturen met 5 cent erin,(incl rente!) en dan ook nog dat de postzegel voor rekening van ons bedrijf is maar mocht niet
zondag 10 februari 2013 om 23:29
jasminn, zo iets heb ik ook ooit gehad. Wij handelden de bonusafspraken af. Het ging om gezamenlijke inkoop voor grootwinkelbedrijven, je hebt het echt over tonnen aan omzetbonus, dit is ook nodig om de povere marges op peil te houden. Het meeste werd overigens direct doorberekend in de verkoopprijs dus daarom was een goede afrekening heel noodzakelijk omdat het al uitgegeven was aan de verkoopkant (we hebben het hier over producten met een marge van zo'n 13% (!) )Een grote leverancier maakte er echt altijd een potje van, een hoofdpijndossier. Dat moest elke keer op artikelniveau worden uitgezocht en er zaten altijd fouten in. Behoorlijke fouten en toen mijn directeur daar eens de accountmanager over belde dat dit toch wel een probleem was en of hij dit wilde uitzoeken kreeg hij toegesnauwd dat hij zijn secretaresse niet was .
Maar goed, het probleem was zo groot (financieel jaar kon pas worden afgesloten als alle bonussen klopte in relatie met omzet en afspraken) dat we zelfs een aparte grootboekrekening hadden voor deze leverancier ivm de verschillen zodat op een gegeven moment toch het jaar afgesloten kon worden ook al klopte de afrekening bij deze leverancier niet. Even simpel verteld, want het is een heel ingewikkeld boekhoudkundig verhaal.
Maar goed: het klopte dus nooit en altijd in ons nadeel. En dan hebben we het niet over 1.000 euro maar een veelvoud daarvan. Op een gegeven moment was alles van een bepaald jaar uitgezocht (ver in het volgende boekjaar) en toen bleek na heel veel heen en weer facturatie dat wij 17 cent teveel hadden gekregen. Ik kreeg hier serieus aanmaningen voor (ik was in dat bedrijf de boekhouder). Ik was het op een gegeven moment zo zat dat toen mijn directeur met de hoofddirectie ging onderhandelen over nieuwe bonusafspraken, ik 17 cent in losse cent en 2-cent stukken (die wij niet gebruikten) uit de kleine kas heb gepakt, deze in een envelop heb gestopt en meegegeven heb aan mijn directeur. Die heeft tijdens de onderhandelingen over miljoenendeals in vol ornaat de 17 centen staan uittellen aan de tafel . Ze waren niet geamuseerd, maar het gezeik werd daarna wel een stuk minder
Maar goed, het probleem was zo groot (financieel jaar kon pas worden afgesloten als alle bonussen klopte in relatie met omzet en afspraken) dat we zelfs een aparte grootboekrekening hadden voor deze leverancier ivm de verschillen zodat op een gegeven moment toch het jaar afgesloten kon worden ook al klopte de afrekening bij deze leverancier niet. Even simpel verteld, want het is een heel ingewikkeld boekhoudkundig verhaal.
Maar goed: het klopte dus nooit en altijd in ons nadeel. En dan hebben we het niet over 1.000 euro maar een veelvoud daarvan. Op een gegeven moment was alles van een bepaald jaar uitgezocht (ver in het volgende boekjaar) en toen bleek na heel veel heen en weer facturatie dat wij 17 cent teveel hadden gekregen. Ik kreeg hier serieus aanmaningen voor (ik was in dat bedrijf de boekhouder). Ik was het op een gegeven moment zo zat dat toen mijn directeur met de hoofddirectie ging onderhandelen over nieuwe bonusafspraken, ik 17 cent in losse cent en 2-cent stukken (die wij niet gebruikten) uit de kleine kas heb gepakt, deze in een envelop heb gestopt en meegegeven heb aan mijn directeur. Die heeft tijdens de onderhandelingen over miljoenendeals in vol ornaat de 17 centen staan uittellen aan de tafel . Ze waren niet geamuseerd, maar het gezeik werd daarna wel een stuk minder
maandag 11 februari 2013 om 00:26
Ik moest vroeger ook in het bad waar al 2 of 3 familieleden me in voor waren gegaan. Zooo goor! Zeker als mijn vader er in had liggen weken. Was voor het geld, maar volgens mij hadden mijn ouders ook de hygiene niet zo hoog staan.
Ooh, en mijn moeder zeurde dat ik teveel maandverband gebruikte toen ik 14 was. En ik wilde graag Libresse met vleugels, maar dat was veel te luxe dus kwamen er van die dikke kotex dingen met maar 1 dun plakrandje....Het is nog steeds een frustratie. Ongesteld zijn was al zo'n hel met veel buikpijn en tampons gebruikte ik nog niet.
En er was in principe geld genoeg (al maakte vooral mijn vader dat op aan zijn hobby's) en ik kreeg ook redelijk dure kleding. Maar dan op zulke dingen zo moeilijk doen.
Ooh, en mijn moeder zeurde dat ik teveel maandverband gebruikte toen ik 14 was. En ik wilde graag Libresse met vleugels, maar dat was veel te luxe dus kwamen er van die dikke kotex dingen met maar 1 dun plakrandje....Het is nog steeds een frustratie. Ongesteld zijn was al zo'n hel met veel buikpijn en tampons gebruikte ik nog niet.
En er was in principe geld genoeg (al maakte vooral mijn vader dat op aan zijn hobby's) en ik kreeg ook redelijk dure kleding. Maar dan op zulke dingen zo moeilijk doen.
maandag 11 februari 2013 om 08:35
quote:hiltje schreef op 10 februari 2013 @ 15:28:
In mijn jeugd in de seventies was het nog vrij normaal dat kinderen niet van de 'grote mensen' dingen mochten eten. Hadden we BBQ met de buren, kregen we daarna een ijsje: de kinderen een waterijsje (die je door midden kon breken...die ultra goedkope) en de volwassenen een cornetto. Dat waren 'grote mensen ijsjes', want die waren duur.Yep. Volwassenen kregen blokjes kaas en plakjes worst en de kinderen een bakje nibbits. Mijn moeder ergerde zich dood aan de kinderen van familie die ook in de kaasschaal graaiden. Dat hoorde niet. Hooguit mocht je vragen om ook een blokje dat dan goedgunstig werd toegestaan.
In mijn jeugd in de seventies was het nog vrij normaal dat kinderen niet van de 'grote mensen' dingen mochten eten. Hadden we BBQ met de buren, kregen we daarna een ijsje: de kinderen een waterijsje (die je door midden kon breken...die ultra goedkope) en de volwassenen een cornetto. Dat waren 'grote mensen ijsjes', want die waren duur.Yep. Volwassenen kregen blokjes kaas en plakjes worst en de kinderen een bakje nibbits. Mijn moeder ergerde zich dood aan de kinderen van familie die ook in de kaasschaal graaiden. Dat hoorde niet. Hooguit mocht je vragen om ook een blokje dat dan goedgunstig werd toegestaan.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
maandag 11 februari 2013 om 09:48
quote:merano schreef op 11 februari 2013 @ 08:35:
[...]
Yep. Volwassenen kregen blokjes kaas en plakjes worst en de kinderen een bakje nibbits. Mijn moeder ergerde zich dood aan de kinderen van familie die ook in de kaasschaal graaiden. Dat hoorde niet. Hooguit mocht je vragen om ook een blokje dat dan goedgunstig werd toegestaan.
Ongelimiteerd de kaas en worstschaal leeggraaien mochten wij in de familie ook niet als kinderen zijnde maar dat had meer met beleefdheid te maken, anders bleven we pakken. Zeker in een tijd waarin zulk soort lekkere dingen niet de standaard waren. Ik bedoel nu is er gewoon van alles en is het normaler om met je kinderen bv naar de mac te gaan, een patatje te halen of een ijsje. In mijn tijd had dit echt nog meer het etiket "speciaal". Net als een gebakje op een verjaardag etc..
Ik mocht ook niet elke dag snoepen en cola drinken. Had niets met geld te maken want ik kom (gelukkig) niet uit een gierig milieu. Ik had nl. aanleg om dik te worden als kind en mijn vader hield daar streng toezicht op. Maar het was gewoon zo, net zoals een hoop andere dingen zo wel/niet waren
[...]
Yep. Volwassenen kregen blokjes kaas en plakjes worst en de kinderen een bakje nibbits. Mijn moeder ergerde zich dood aan de kinderen van familie die ook in de kaasschaal graaiden. Dat hoorde niet. Hooguit mocht je vragen om ook een blokje dat dan goedgunstig werd toegestaan.
Ongelimiteerd de kaas en worstschaal leeggraaien mochten wij in de familie ook niet als kinderen zijnde maar dat had meer met beleefdheid te maken, anders bleven we pakken. Zeker in een tijd waarin zulk soort lekkere dingen niet de standaard waren. Ik bedoel nu is er gewoon van alles en is het normaler om met je kinderen bv naar de mac te gaan, een patatje te halen of een ijsje. In mijn tijd had dit echt nog meer het etiket "speciaal". Net als een gebakje op een verjaardag etc..
Ik mocht ook niet elke dag snoepen en cola drinken. Had niets met geld te maken want ik kom (gelukkig) niet uit een gierig milieu. Ik had nl. aanleg om dik te worden als kind en mijn vader hield daar streng toezicht op. Maar het was gewoon zo, net zoals een hoop andere dingen zo wel/niet waren
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 11 februari 2013 om 09:57
quote:jasminn schreef op 10 februari 2013 @ 23:02:
Ik werk op de financiele afdeling van een bedrijf, laatst kregen wij een mailtje van een bedrijf met de volgende strekking:
Ik heb jullie al meerdere malen geprobeerd te bellen, maar nu wil ik het graag via de e-mail proberen, ik hoop dat deze e-mail bij de juiste afdeling terecht komt. Onlangs is er namelijk door ons bedrijf ¤0,03 teveel overgemaakt, kenmerk van de betaling is dit en dit, ook al is het een klein bedrag, we willen het graag terug.
Wij hebben er niet op gereageerd,kregen we aantal dagen later een reply op haar mail:
Nog steeds hebben we niks van jullie gehoord, graag nog een reactie.
Ik heb echt zo hard hierom gelachenmet collegas, ik stelde nog voor om dan een brief per post te sturen met 5 cent erin,(incl rente!) en dan ook nog dat de postzegel voor rekening van ons bedrijf is maar mocht niet
Wat een ontzettende slechte klantenservice van jullie kant om überhaupt niet te reageren op die vraag. Hoe belachelijk jullie het ook vinden, een korte mail met inhoudelijke reactie waarom die drie cent niet teruggeboekt kan worden, was aanmerkelijk professioneler geweest dan helemaal niet te reageren.
Slechte zaak.
Dat je er intern om lacht, prima. Dat deden we op mijn werk ook als dit soort reacties binnen kwamen. Maar gewoon niet reageren, dat kun je niet maken.
Ik werk op de financiele afdeling van een bedrijf, laatst kregen wij een mailtje van een bedrijf met de volgende strekking:
Ik heb jullie al meerdere malen geprobeerd te bellen, maar nu wil ik het graag via de e-mail proberen, ik hoop dat deze e-mail bij de juiste afdeling terecht komt. Onlangs is er namelijk door ons bedrijf ¤0,03 teveel overgemaakt, kenmerk van de betaling is dit en dit, ook al is het een klein bedrag, we willen het graag terug.
Wij hebben er niet op gereageerd,kregen we aantal dagen later een reply op haar mail:
Nog steeds hebben we niks van jullie gehoord, graag nog een reactie.
Ik heb echt zo hard hierom gelachenmet collegas, ik stelde nog voor om dan een brief per post te sturen met 5 cent erin,(incl rente!) en dan ook nog dat de postzegel voor rekening van ons bedrijf is maar mocht niet
Wat een ontzettende slechte klantenservice van jullie kant om überhaupt niet te reageren op die vraag. Hoe belachelijk jullie het ook vinden, een korte mail met inhoudelijke reactie waarom die drie cent niet teruggeboekt kan worden, was aanmerkelijk professioneler geweest dan helemaal niet te reageren.
Slechte zaak.
Dat je er intern om lacht, prima. Dat deden we op mijn werk ook als dit soort reacties binnen kwamen. Maar gewoon niet reageren, dat kun je niet maken.
maandag 11 februari 2013 om 10:36
quote:Liene85 schreef op 11 februari 2013 @ 10:06:
Sprokkelientje en zo hoort het ook! Niet voor niets dat veel kinderen tegenwoordig overgewicht hebben, ze krijgen te weinig grenzen.
Ja ik denk dus ook dat dit een belangrijke reden is.
Kinderen hebben geen grenzen van zichzelf, die moeten ze bijgebracht worden, daarbij hoort dus vaak het woord "nee", niet te verwarren met "zielig, afwijzen of een slechte ouder zijn".
Sprokkelientje en zo hoort het ook! Niet voor niets dat veel kinderen tegenwoordig overgewicht hebben, ze krijgen te weinig grenzen.
Ja ik denk dus ook dat dit een belangrijke reden is.
Kinderen hebben geen grenzen van zichzelf, die moeten ze bijgebracht worden, daarbij hoort dus vaak het woord "nee", niet te verwarren met "zielig, afwijzen of een slechte ouder zijn".
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 11 februari 2013 om 10:37
quote:ES1977 schreef op 11 februari 2013 @ 09:57:
[...]
Wat een ontzettende slechte klantenservice van jullie kant om überhaupt niet te reageren op die vraag. Hoe belachelijk jullie het ook vinden, een korte mail met inhoudelijke reactie waarom die drie cent niet teruggeboekt kan worden, was aanmerkelijk professioneler geweest dan helemaal niet te reageren.
Slechte zaak.
Dat je er intern om lacht, prima. Dat deden we op mijn werk ook als dit soort reacties binnen kwamen. Maar gewoon niet reageren, dat kun je niet maken.
Dat vind ik dus ook.
Altijd professioneel blijven in zulke gevallen.
[...]
Wat een ontzettende slechte klantenservice van jullie kant om überhaupt niet te reageren op die vraag. Hoe belachelijk jullie het ook vinden, een korte mail met inhoudelijke reactie waarom die drie cent niet teruggeboekt kan worden, was aanmerkelijk professioneler geweest dan helemaal niet te reageren.
Slechte zaak.
Dat je er intern om lacht, prima. Dat deden we op mijn werk ook als dit soort reacties binnen kwamen. Maar gewoon niet reageren, dat kun je niet maken.
Dat vind ik dus ook.
Altijd professioneel blijven in zulke gevallen.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 11 februari 2013 om 10:43
quote:ES1977 schreef op 11 februari 2013 @ 09:57:
[...]
Wat een ontzettende slechte klantenservice van jullie kant om überhaupt niet te reageren op die vraag. Hoe belachelijk jullie het ook vinden, een korte mail met inhoudelijke reactie waarom die drie cent niet teruggeboekt kan worden, was aanmerkelijk professioneler geweest dan helemaal niet te reageren.
Slechte zaak.
Dat je er intern om lacht, prima. Dat deden we op mijn werk ook als dit soort reacties binnen kwamen. Maar gewoon niet reageren, dat kun je niet maken.Mee eens. Ik zou het zelfs gewoon hebben teruggestort, hoewel ik er wel om had moeten lachen. Maar in ons bedrijf worden soms zelfs bedragen zo klein als 2 euro gestorneerd wegens onvoldoende saldo, ik doe dan niet zo moeilijk over 3 cent terugstorten. Maar er heeft nog nooit iemand om gevraagd, terwijl het wel eens gebeurd is dat er een paar cent te veel was betaald.
[...]
Wat een ontzettende slechte klantenservice van jullie kant om überhaupt niet te reageren op die vraag. Hoe belachelijk jullie het ook vinden, een korte mail met inhoudelijke reactie waarom die drie cent niet teruggeboekt kan worden, was aanmerkelijk professioneler geweest dan helemaal niet te reageren.
Slechte zaak.
Dat je er intern om lacht, prima. Dat deden we op mijn werk ook als dit soort reacties binnen kwamen. Maar gewoon niet reageren, dat kun je niet maken.Mee eens. Ik zou het zelfs gewoon hebben teruggestort, hoewel ik er wel om had moeten lachen. Maar in ons bedrijf worden soms zelfs bedragen zo klein als 2 euro gestorneerd wegens onvoldoende saldo, ik doe dan niet zo moeilijk over 3 cent terugstorten. Maar er heeft nog nooit iemand om gevraagd, terwijl het wel eens gebeurd is dat er een paar cent te veel was betaald.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'

maandag 11 februari 2013 om 10:47
Dat heet nou 'klantenservice'. Niet reageren, op wat voor verzoek dan ook, is gewoon onbeleefd.
Zo iemand wendt zich tot jou met een vraag die voor hem of haar belangrijk is. Het uitblijven van een reactie, positief of negatief, geeft de klant het gevoel dat hij niet serieus genomen wordt. En zo'n klant raak je geheid kwijt.
Zo iemand wendt zich tot jou met een vraag die voor hem of haar belangrijk is. Het uitblijven van een reactie, positief of negatief, geeft de klant het gevoel dat hij niet serieus genomen wordt. En zo'n klant raak je geheid kwijt.
