Gezondheid
alle pijlers
Hernia- uitzichtloze situatie
dinsdag 16 april 2013 om 14:08
Hallo!
Heb al heel veel jaren last van mijn onderrug. Mijn linker SI om precies te zijn. En ook met regelmatig tintelend gevoel in mijn linkerbeen. Fysio gekregen en het ging ook regelmatig weg.
Afgelopen zomer kreeg ik erg last van mijn heup. Huisarts zei bursitis. Spuit erin, AB gekregen. Niks hielp, sterker nog, pijn ging lager zitten. Jaa zei hij, ook bursitis kan uitstralen. Ik ben nog een paar keer teruggekomen bij hem. En in februari heb ik moeten smeken of ik een mri mocht van mijn onderrug om uit te sluiten.
En ja hoor, een hernia op niveau L5, S1, extrusie met compressie van de wortel. Fysio, stoppen met korfbal. Balsporten zijn slecht voor hernia's door de snelle bewegingen. Diclofenac helpt niet tegen de pijn, tramadol ook niet. En de klachten worden erger. Op advies van huisarts en fysio 2 weken bedrust gehad. Ouderwetse oplossing maar al het andere hielp ook niet.
Inmiddels mag ik naar de neuroloog. Maandag een afspraak. Halleluja. Ik heb een doof gevoel in mijn bil, zeurende (soms heftige) pijn in mijn been en een brandende voet soms.
Maar ik voel me soms onbegrepen. Mijn baas doet moeilijk, bedrijfsarts deed moeilijk (vond 2 weken onzin van de huisarts/fysio, ouderwetse gedoe zei hij:O) En ze geven mij soms het gevoel dat ik me aanstel (baas dan, collega's zijn wel begripvol) terwijl ik al zo vaak op mijn grens heen ga en in principe wel gewoon alles doe op het werk. Empathisch vermogen hebben ze niet echt. Werk trouwens in een ziekenhuis (radiologie en nucleaire geneeskunde ). Ik moest even dit verhaal kwijt. Zijn er meer mensen die zich zo moedeloos voelen in deze situatie. Het staat niet op je voorhoofd dat je het niet trekt, en maar doorlopen ermee. Hoop dat de neuroloog maandag een nieuw behandelplan kan voorstellen zodat ik weer een beetje vertrouwen erin krijg dat het ooit ook echt weg gaat.
Heb al heel veel jaren last van mijn onderrug. Mijn linker SI om precies te zijn. En ook met regelmatig tintelend gevoel in mijn linkerbeen. Fysio gekregen en het ging ook regelmatig weg.
Afgelopen zomer kreeg ik erg last van mijn heup. Huisarts zei bursitis. Spuit erin, AB gekregen. Niks hielp, sterker nog, pijn ging lager zitten. Jaa zei hij, ook bursitis kan uitstralen. Ik ben nog een paar keer teruggekomen bij hem. En in februari heb ik moeten smeken of ik een mri mocht van mijn onderrug om uit te sluiten.
En ja hoor, een hernia op niveau L5, S1, extrusie met compressie van de wortel. Fysio, stoppen met korfbal. Balsporten zijn slecht voor hernia's door de snelle bewegingen. Diclofenac helpt niet tegen de pijn, tramadol ook niet. En de klachten worden erger. Op advies van huisarts en fysio 2 weken bedrust gehad. Ouderwetse oplossing maar al het andere hielp ook niet.
Inmiddels mag ik naar de neuroloog. Maandag een afspraak. Halleluja. Ik heb een doof gevoel in mijn bil, zeurende (soms heftige) pijn in mijn been en een brandende voet soms.
Maar ik voel me soms onbegrepen. Mijn baas doet moeilijk, bedrijfsarts deed moeilijk (vond 2 weken onzin van de huisarts/fysio, ouderwetse gedoe zei hij:O) En ze geven mij soms het gevoel dat ik me aanstel (baas dan, collega's zijn wel begripvol) terwijl ik al zo vaak op mijn grens heen ga en in principe wel gewoon alles doe op het werk. Empathisch vermogen hebben ze niet echt. Werk trouwens in een ziekenhuis (radiologie en nucleaire geneeskunde ). Ik moest even dit verhaal kwijt. Zijn er meer mensen die zich zo moedeloos voelen in deze situatie. Het staat niet op je voorhoofd dat je het niet trekt, en maar doorlopen ermee. Hoop dat de neuroloog maandag een nieuw behandelplan kan voorstellen zodat ik weer een beetje vertrouwen erin krijg dat het ooit ook echt weg gaat.
dinsdag 16 april 2013 om 14:15
Zie deze link; http://rotandeluxe.nl/
Deze van oorsprong fysiotherapeut heeft al heel wat hernia operaties voorkomen.
Deze van oorsprong fysiotherapeut heeft al heel wat hernia operaties voorkomen.
dinsdag 16 april 2013 om 14:20
Hier ook een hernia gehad. Gelukkig al bijna 2 jaar verder en het gaat best wel goed.
Mijn werk nam het gelukkig wel heel serieus, maar ik kon ook echt niet meer zitten. Heb een 1/2 jaar lang bijna alleen maar op bed gelegen en veel vanuit huis gewerkt.
Ik ben uiteindelijk geopereerd, maar heb dit ook zelf af moeten dwingen. Ik kan je aanraden om contact op te nemen met 1 van de Medinova klinieken. Een super organisatie en mocht het op een operatie uitdraaien zijn hun technieken moderner als in het ziekenhuis, dat resulteert weer in een kortere herstelperiode.
Mijn werk nam het gelukkig wel heel serieus, maar ik kon ook echt niet meer zitten. Heb een 1/2 jaar lang bijna alleen maar op bed gelegen en veel vanuit huis gewerkt.
Ik ben uiteindelijk geopereerd, maar heb dit ook zelf af moeten dwingen. Ik kan je aanraden om contact op te nemen met 1 van de Medinova klinieken. Een super organisatie en mocht het op een operatie uitdraaien zijn hun technieken moderner als in het ziekenhuis, dat resulteert weer in een kortere herstelperiode.
dinsdag 16 april 2013 om 14:23
@eldiabonita
Helaas woon ik in Z holland, En mijn huidige fysio is ook een manueel therapeut. Hele fijne vent want hij heeft ook een hernia gehad en hij begrijpt mij gelukkig:).
Ik hoop dat evt operatie erin zit. Radioloog heeft gezegd dat het in principe inoperabel is omdat het de wortel comprimeert en vanuit SI niet goed te bereiken is en hele grote kans dat de chirurg wortel raakt. Maar dat wil ik lekker van de chirurg zelf horen.
Helaas woon ik in Z holland, En mijn huidige fysio is ook een manueel therapeut. Hele fijne vent want hij heeft ook een hernia gehad en hij begrijpt mij gelukkig:).
Ik hoop dat evt operatie erin zit. Radioloog heeft gezegd dat het in principe inoperabel is omdat het de wortel comprimeert en vanuit SI niet goed te bereiken is en hele grote kans dat de chirurg wortel raakt. Maar dat wil ik lekker van de chirurg zelf horen.
dinsdag 16 april 2013 om 14:27
quote:droppiej1 schreef op 16 april 2013 @ 14:23:
@eldiabonita
Helaas woon ik in Z holland, En mijn huidige fysio is ook een manueel therapeut. Hele fijne vent want hij heeft ook een hernia gehad en hij begrijpt mij gelukkig:).
Ik hoop dat evt operatie erin zit. Radioloog heeft gezegd dat het in principe inoperabel is omdat het de wortel comprimeert en vanuit SI niet goed te bereiken is en hele grote kans dat de chirurg wortel raakt. Maar dat wil ik lekker van de chirurg zelf horen.
Dat is inderdaad een hele eind rijden.............maar je hoeft er niet heel vaak heen volgens mij.
Deze fysiotherapeut heeft een eigen methode ontwikkelt, die niemand anders kan doen.
Hou het toch maar in gedachten, hij is echt goed met hernia's!!
Sterkte!
@eldiabonita
Helaas woon ik in Z holland, En mijn huidige fysio is ook een manueel therapeut. Hele fijne vent want hij heeft ook een hernia gehad en hij begrijpt mij gelukkig:).
Ik hoop dat evt operatie erin zit. Radioloog heeft gezegd dat het in principe inoperabel is omdat het de wortel comprimeert en vanuit SI niet goed te bereiken is en hele grote kans dat de chirurg wortel raakt. Maar dat wil ik lekker van de chirurg zelf horen.
Dat is inderdaad een hele eind rijden.............maar je hoeft er niet heel vaak heen volgens mij.
Deze fysiotherapeut heeft een eigen methode ontwikkelt, die niemand anders kan doen.
Hou het toch maar in gedachten, hij is echt goed met hernia's!!
Sterkte!
dinsdag 16 april 2013 om 14:27
quote:droppiej1 schreef op 16 april 2013 @ 14:08:
Hallo!
Heb al heel veel jaren last van mijn onderrug. Mijn linker SI om precies te zijn. En ook met regelmatig tintelend gevoel in mijn linkerbeen. Fysio gekregen en het ging ook regelmatig weg.
Afgelopen zomer kreeg ik erg last van mijn heup. Huisarts zei bursitis. Spuit erin, AB gekregen. Niks hielp, sterker nog, pijn ging lager zitten. Jaa zei hij, ook bursitis kan uitstralen. Ik ben nog een paar keer teruggekomen bij hem. En in februari heb ik moeten smeken of ik een mri mocht van mijn onderrug om uit te sluiten.
En ja hoor, een hernia op niveau L5, S1, extrusie met compressie van de wortel. Fysio, stoppen met korfbal. Balsporten zijn slecht voor hernia's door de snelle bewegingen. Diclofenac helpt niet tegen de pijn, tramadol ook niet. En de klachten worden erger. Op advies van huisarts en fysio 2 weken bedrust gehad. Ouderwetse oplossing maar al het andere hielp ook niet.
Inmiddels mag ik naar de neuroloog. Maandag een afspraak. Halleluja. Ik heb een doof gevoel in mijn bil, zeurende (soms heftige) pijn in mijn been en een brandende voet soms.
Maar ik voel me soms onbegrepen. Mijn baas doet moeilijk, bedrijfsarts deed moeilijk (vond 2 weken onzin van de huisarts/fysio, ouderwetse gedoe zei hij:O) En ze geven mij soms het gevoel dat ik me aanstel (baas dan, collega's zijn wel begripvol) terwijl ik al zo vaak op mijn grens heen ga en in principe wel gewoon alles doe op het werk. Empathisch vermogen hebben ze niet echt. Werk trouwens in een ziekenhuis (radiologie en nucleaire geneeskunde ). Ik moest even dit verhaal kwijt. Zijn er meer mensen die zich zo moedeloos voelen in deze situatie. Het staat niet op je voorhoofd dat je het niet trekt, en maar doorlopen ermee. Hoop dat de neuroloog maandag een nieuw behandelplan kan voorstellen zodat ik weer een beetje vertrouwen erin krijg dat het ooit ook echt weg gaat.
@droppiej1
Wat vervelend voor je dat je al heel veel jaren rugklachten hebt! Ik las je vraag, wij hebben ook een eigen topic in onderdeel Gezondheid.
Gelukkig kun je maandag naar de neuroloog. Ik ben benieuwd welke diagnose of welk behandelplan je krijgt.
Jammer dat je je onbegrepen voelt door je baas en je bedrijfsarts.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en succes!
Groetjes van José
Hallo!
Heb al heel veel jaren last van mijn onderrug. Mijn linker SI om precies te zijn. En ook met regelmatig tintelend gevoel in mijn linkerbeen. Fysio gekregen en het ging ook regelmatig weg.
Afgelopen zomer kreeg ik erg last van mijn heup. Huisarts zei bursitis. Spuit erin, AB gekregen. Niks hielp, sterker nog, pijn ging lager zitten. Jaa zei hij, ook bursitis kan uitstralen. Ik ben nog een paar keer teruggekomen bij hem. En in februari heb ik moeten smeken of ik een mri mocht van mijn onderrug om uit te sluiten.
En ja hoor, een hernia op niveau L5, S1, extrusie met compressie van de wortel. Fysio, stoppen met korfbal. Balsporten zijn slecht voor hernia's door de snelle bewegingen. Diclofenac helpt niet tegen de pijn, tramadol ook niet. En de klachten worden erger. Op advies van huisarts en fysio 2 weken bedrust gehad. Ouderwetse oplossing maar al het andere hielp ook niet.
Inmiddels mag ik naar de neuroloog. Maandag een afspraak. Halleluja. Ik heb een doof gevoel in mijn bil, zeurende (soms heftige) pijn in mijn been en een brandende voet soms.
Maar ik voel me soms onbegrepen. Mijn baas doet moeilijk, bedrijfsarts deed moeilijk (vond 2 weken onzin van de huisarts/fysio, ouderwetse gedoe zei hij:O) En ze geven mij soms het gevoel dat ik me aanstel (baas dan, collega's zijn wel begripvol) terwijl ik al zo vaak op mijn grens heen ga en in principe wel gewoon alles doe op het werk. Empathisch vermogen hebben ze niet echt. Werk trouwens in een ziekenhuis (radiologie en nucleaire geneeskunde ). Ik moest even dit verhaal kwijt. Zijn er meer mensen die zich zo moedeloos voelen in deze situatie. Het staat niet op je voorhoofd dat je het niet trekt, en maar doorlopen ermee. Hoop dat de neuroloog maandag een nieuw behandelplan kan voorstellen zodat ik weer een beetje vertrouwen erin krijg dat het ooit ook echt weg gaat.
@droppiej1
Wat vervelend voor je dat je al heel veel jaren rugklachten hebt! Ik las je vraag, wij hebben ook een eigen topic in onderdeel Gezondheid.
Gelukkig kun je maandag naar de neuroloog. Ik ben benieuwd welke diagnose of welk behandelplan je krijgt.
Jammer dat je je onbegrepen voelt door je baas en je bedrijfsarts.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en succes!
Groetjes van José
Heb je een vraag maar stel je deze liever niet op het forum? Mail dan naar onlinezorgadviseur@menzis.nl
dinsdag 16 april 2013 om 14:38
De meeste hernia's gaan vanzelf weg. Aan de 1e ben ik geopereerd, maar toen liep ik er ook al 10 maanden mee (en ik had al 10 jaar rugklachten) en de pijn werd erger en erger. Na de operatie revalidatie, maar na 4 maanden een recidief. Dezelfde plek, nog groter. Ik moest 6 weken plat, afwisselen met lopen.
Het is eerst even goed gegaan, maar vanaf een bepaald moment bleef ik zware enkelpijn houden en kreeg ik last van opkruipende spierpijn, eerst in de kuit, later via de knieholte in het bovenbeen tot aan de bil. Ik ben plat komen te liggen en kon niets meer. Maandenlang niet. De hernia was wel vanzelf weg gegaan bleek na 8 maanden, na een scan. De pijn was gebleven.
Ik blijk een pijnsyndroom te hebben, waarbij je spieren verkleefd raken, inkorten en dus aan andere spieren, pezen en zenuwen gaan trekken. Nu ben ik onder behandeling van een fysio die is gespecialiseerd op triggerpoints of myofaciaal pijnsyndroom en ik ga eindelijk vooruit in plaats van achteruit.
Gewone fysio zal niet gaan helpen. Een goede fysio zal een herniapatiënt geen oefeningen geven, want de kans is groot dat je dan je rug forceert.
Wat ontzettend vervelend dat er vanuit je werkgever geen begrip is TO. Bij een ziekenhuis zou je toch echt anders verwachten.
Er is ook een herniatopic op Viva. Misschien kun je je daarbij aansluiten?
Het is eerst even goed gegaan, maar vanaf een bepaald moment bleef ik zware enkelpijn houden en kreeg ik last van opkruipende spierpijn, eerst in de kuit, later via de knieholte in het bovenbeen tot aan de bil. Ik ben plat komen te liggen en kon niets meer. Maandenlang niet. De hernia was wel vanzelf weg gegaan bleek na 8 maanden, na een scan. De pijn was gebleven.
Ik blijk een pijnsyndroom te hebben, waarbij je spieren verkleefd raken, inkorten en dus aan andere spieren, pezen en zenuwen gaan trekken. Nu ben ik onder behandeling van een fysio die is gespecialiseerd op triggerpoints of myofaciaal pijnsyndroom en ik ga eindelijk vooruit in plaats van achteruit.
Gewone fysio zal niet gaan helpen. Een goede fysio zal een herniapatiënt geen oefeningen geven, want de kans is groot dat je dan je rug forceert.
Wat ontzettend vervelend dat er vanuit je werkgever geen begrip is TO. Bij een ziekenhuis zou je toch echt anders verwachten.
Er is ook een herniatopic op Viva. Misschien kun je je daarbij aansluiten?
dinsdag 16 april 2013 om 14:45
Een stap voor een operatie is een wortelblokkade laten zetten. Dan verdoven ze de zenuw. Bij mij hielp het niet (wat ook logisch is, achteraf gezien, omdat het probleem in mijn spieren zit).
Qua pijnmedicatie kan de neuroloog Lyrica voorschrijven. Het is rotspul en qua pijn maakte het bij mij niets uit. Ook morfine in combinatie met het antidepressivum amytriptiline is nog een optie. Laatstgenoemde werkt op de pijnreceptie in de hersenen.
Maar in alle eerlijkheid, er is weinig wat echt goed helpt tegen hevige zenuwpijn.
Qua pijnmedicatie kan de neuroloog Lyrica voorschrijven. Het is rotspul en qua pijn maakte het bij mij niets uit. Ook morfine in combinatie met het antidepressivum amytriptiline is nog een optie. Laatstgenoemde werkt op de pijnreceptie in de hersenen.
Maar in alle eerlijkheid, er is weinig wat echt goed helpt tegen hevige zenuwpijn.
dinsdag 16 april 2013 om 14:52
quote:Ikbenanoniem schreef op 16 april 2013 @ 14:38:
De meeste hernia's gaan vanzelf weg. Aan de 1e ben ik geopereerd, maar toen liep ik er ook al 10 maanden mee (en ik had al 10 jaar rugklachten) en de pijn werd erger en erger. Na de operatie revalidatie, maar na 4 maanden een recidief. Dezelfde plek, nog groter. Ik moest 6 weken plat, afwisselen met lopen.
Het is eerst even goed gegaan, maar vanaf een bepaald moment bleef ik zware enkelpijn houden en kreeg ik last van opkruipende spierpijn, eerst in de kuit, later via de knieholte in het bovenbeen tot aan de bil. Ik ben plat komen te liggen en kon niets meer. Maandenlang niet. De hernia was wel vanzelf weg gegaan bleek na 8 maanden, na een scan. De pijn was gebleven.
Ik blijk een pijnsyndroom te hebben, waarbij je spieren verkleefd raken, inkorten en dus aan andere spieren, pezen en zenuwen gaan trekken. Nu ben ik onder behandeling van een fysio die is gespecialiseerd op triggerpoints of myofaciaal pijnsyndroom en ik ga eindelijk vooruit in plaats van achteruit.
Gewone fysio zal niet gaan helpen. Een goede fysio zal een herniapatiënt geen oefeningen geven, want de kans is groot dat je dan je rug forceert.
Wat ontzettend vervelend dat er vanuit je werkgever geen begrip is TO. Bij een ziekenhuis zou je toch echt anders verwachten.
Er is ook een herniatopic op Viva. Misschien kun je je daarbij aansluiten?
Fijn dat je nu het gevoel hebt dat je vooruit gaat ipv achteruit.
Ik heb een goeie fysio. Krijg geen oefeningen, mag niet gekraakt worden. Hij zorgt ervoor dat de boel niet vast komt te zitten en trekt mij mentaal er ook een beetje doorheen.
Ziekenhuis als baas is een bitch. Ze hebben te weinig personeel. Als je griep hebt, moet je je elke dag melden. Geen koorts meer, niks uitzieken meteen komen. Ik ben deze week weer fulltime aan het werk. Maar ik wil niet op een kamer staan waar ik met mensen moet gaan sjouwen enzo en daarom sta ik nog op 1% ziek gemeld want doe aangepast werk. Is onzin want ik sta daar al bijna nooit. En collega's onder elkaar ruilen we wels van kamer als iemand zich niet lekker voelt of wat dan ook. Maar ja
De meeste hernia's gaan vanzelf weg. Aan de 1e ben ik geopereerd, maar toen liep ik er ook al 10 maanden mee (en ik had al 10 jaar rugklachten) en de pijn werd erger en erger. Na de operatie revalidatie, maar na 4 maanden een recidief. Dezelfde plek, nog groter. Ik moest 6 weken plat, afwisselen met lopen.
Het is eerst even goed gegaan, maar vanaf een bepaald moment bleef ik zware enkelpijn houden en kreeg ik last van opkruipende spierpijn, eerst in de kuit, later via de knieholte in het bovenbeen tot aan de bil. Ik ben plat komen te liggen en kon niets meer. Maandenlang niet. De hernia was wel vanzelf weg gegaan bleek na 8 maanden, na een scan. De pijn was gebleven.
Ik blijk een pijnsyndroom te hebben, waarbij je spieren verkleefd raken, inkorten en dus aan andere spieren, pezen en zenuwen gaan trekken. Nu ben ik onder behandeling van een fysio die is gespecialiseerd op triggerpoints of myofaciaal pijnsyndroom en ik ga eindelijk vooruit in plaats van achteruit.
Gewone fysio zal niet gaan helpen. Een goede fysio zal een herniapatiënt geen oefeningen geven, want de kans is groot dat je dan je rug forceert.
Wat ontzettend vervelend dat er vanuit je werkgever geen begrip is TO. Bij een ziekenhuis zou je toch echt anders verwachten.
Er is ook een herniatopic op Viva. Misschien kun je je daarbij aansluiten?
Fijn dat je nu het gevoel hebt dat je vooruit gaat ipv achteruit.
Ik heb een goeie fysio. Krijg geen oefeningen, mag niet gekraakt worden. Hij zorgt ervoor dat de boel niet vast komt te zitten en trekt mij mentaal er ook een beetje doorheen.
Ziekenhuis als baas is een bitch. Ze hebben te weinig personeel. Als je griep hebt, moet je je elke dag melden. Geen koorts meer, niks uitzieken meteen komen. Ik ben deze week weer fulltime aan het werk. Maar ik wil niet op een kamer staan waar ik met mensen moet gaan sjouwen enzo en daarom sta ik nog op 1% ziek gemeld want doe aangepast werk. Is onzin want ik sta daar al bijna nooit. En collega's onder elkaar ruilen we wels van kamer als iemand zich niet lekker voelt of wat dan ook. Maar ja
dinsdag 16 april 2013 om 14:55
quote:Ikbenanoniem schreef op 16 april 2013 @ 14:45:
Een stap voor een operatie is een wortelblokkade laten zetten. Dan verdoven ze de zenuw. Bij mij hielp het niet (wat ook logisch is, achteraf gezien, omdat het probleem in mijn spieren zit).
Qua pijnmedicatie kan de neuroloog Lyrica voorschrijven. Het is rotspul en qua pijn maakte het bij mij niets uit. Ook morfine in combinatie met het antidepressivum amytriptiline is nog een optie. Laatstgenoemde werkt op de pijnreceptie in de hersenen.
Maar in alle eerlijkheid, er is weinig wat echt goed helpt tegen hevige zenuwpijn.
Als er uit gaat komen dat ze er idd niet bij kunnen komen (zie hierboven wat de radioloog had gezegd) Dan kan ik mij daar wel evt wel neerleggen. Denk ik... Ik kan op zich normaal zitten, liggen etc. Pijn blijft hetzelfde en wordt op gekke momenten soms heftiger maar ik kan niet precies zeggen dat komt van die houding of wat dan ook. Ik slik nu niks, niks helpt.
Wortelblokkade weet ik niet of ik daar fan van ga worden. Ze doen dit vaak onder doorlichting en ik ben 23 jaar . Ik ben zelf stralingsdeskundige. En ik weet dat ze weinig dosis gebruiken. Maar ja .. mijn eierstokken zitten er wel lekker onder. Als de neuroloog dit gaat voorstellen moet ik het gaan afwegen.
Een stap voor een operatie is een wortelblokkade laten zetten. Dan verdoven ze de zenuw. Bij mij hielp het niet (wat ook logisch is, achteraf gezien, omdat het probleem in mijn spieren zit).
Qua pijnmedicatie kan de neuroloog Lyrica voorschrijven. Het is rotspul en qua pijn maakte het bij mij niets uit. Ook morfine in combinatie met het antidepressivum amytriptiline is nog een optie. Laatstgenoemde werkt op de pijnreceptie in de hersenen.
Maar in alle eerlijkheid, er is weinig wat echt goed helpt tegen hevige zenuwpijn.
Als er uit gaat komen dat ze er idd niet bij kunnen komen (zie hierboven wat de radioloog had gezegd) Dan kan ik mij daar wel evt wel neerleggen. Denk ik... Ik kan op zich normaal zitten, liggen etc. Pijn blijft hetzelfde en wordt op gekke momenten soms heftiger maar ik kan niet precies zeggen dat komt van die houding of wat dan ook. Ik slik nu niks, niks helpt.
Wortelblokkade weet ik niet of ik daar fan van ga worden. Ze doen dit vaak onder doorlichting en ik ben 23 jaar . Ik ben zelf stralingsdeskundige. En ik weet dat ze weinig dosis gebruiken. Maar ja .. mijn eierstokken zitten er wel lekker onder. Als de neuroloog dit gaat voorstellen moet ik het gaan afwegen.
dinsdag 16 april 2013 om 14:58
En wat mij heeft geholpen en wat ook echt goed voor mij was, ontzettend veel lopen! Ik was volgens mij het lachertje van de wijk want als ik even matige pijn had dan was ik alweer door de hele wijk aan het wandelen, maar is goed voor je conditie als je veel plat ligt en beweging is ook voor je rug goed. Toen ik geopereerd was heeft de neuroloog als advies meegegeven ieder uur 5 minuten lopen de eerste 2 weken en dan opbouwen. Doordat ik al zoveel liep voor mijn operatie kon ik binnen 2 weken al bijna een kwartier lopen!
Succes!
Succes!
dinsdag 16 april 2013 om 15:00
quote:dwergje_88 schreef op 16 april 2013 @ 14:58:
En wat mij heeft geholpen en wat ook echt goed voor mij was, ontzettend veel lopen! Ik was volgens mij het lachertje van de wijk want als ik even matige pijn had dan was ik alweer door de hele wijk aan het wandelen, maar is goed voor je conditie als je veel plat ligt en beweging is ook voor je rug goed. Toen ik geopereerd was heeft de neuroloog als advies meegegeven ieder uur 5 minuten lopen de eerste 2 weken en dan opbouwen. Doordat ik al zoveel liep voor mijn operatie kon ik binnen 2 weken al bijna een kwartier lopen!
Succes!
Dank je wel ! Advies heb ik ook gekregen. Ook de 2 weken bedrust was, liggen, lopen, liggen, lopen, liggen, lopen.
En ik herken je zin lachertje van de wijk. Want mensen kijken ook echt van, loopt ze alweer haha En als de pijn heftig is, dan ga ik ook een rondje lopen.
En wat mij heeft geholpen en wat ook echt goed voor mij was, ontzettend veel lopen! Ik was volgens mij het lachertje van de wijk want als ik even matige pijn had dan was ik alweer door de hele wijk aan het wandelen, maar is goed voor je conditie als je veel plat ligt en beweging is ook voor je rug goed. Toen ik geopereerd was heeft de neuroloog als advies meegegeven ieder uur 5 minuten lopen de eerste 2 weken en dan opbouwen. Doordat ik al zoveel liep voor mijn operatie kon ik binnen 2 weken al bijna een kwartier lopen!
Succes!
Dank je wel ! Advies heb ik ook gekregen. Ook de 2 weken bedrust was, liggen, lopen, liggen, lopen, liggen, lopen.
En ik herken je zin lachertje van de wijk. Want mensen kijken ook echt van, loopt ze alweer haha En als de pijn heftig is, dan ga ik ook een rondje lopen.
dinsdag 16 april 2013 om 15:03
Ik woon nu in het buitenland, maar heb in Nl jaren in de zorg gewerkt en daardoor ook rugklachten ontwikkeld.
Ik heb mijn rug kapot gewerkt in de zorg en ondanks pijn doorgewerkt diensten overgenomen ne altijd klaar gestaan voor de baas en ze eliten me valen als ze baksteen toen ik in het ziekenhuis terecht kwam.
Nu heb ik weer rugklachten emt een kleine hernia op L5-L6 dit weest de MRI uit.
Ik weet niet wat ik tehoren ga krijgen deze vrijdag van de Neurochirurig.
IK WERK ME NOOIT MEER UIT 'T NAAD VOOR EEN BAAS, ik was niet iemand die zich om elke wisje wasje ziek meldde als iedereen griep of diarree had was ik NOOIT ziek.
Gelukkig hoef ik van mijn man niet te werken en komen we uit met zijn salaris, we komen niks tekort alleen wil ik van mijn rugklachten af.
Ik heb door mijn beroep een zwakke rug ontwikkeld en denk dat ik dat ga blijven behouden over enkele jaren keer ik terug naar NL en dan ga ik in de terminale thuiszorg werken als verpleegkundige, want ik houd echt nog steeds van dit beroep.
Ik heb mijn rug kapot gewerkt in de zorg en ondanks pijn doorgewerkt diensten overgenomen ne altijd klaar gestaan voor de baas en ze eliten me valen als ze baksteen toen ik in het ziekenhuis terecht kwam.
Nu heb ik weer rugklachten emt een kleine hernia op L5-L6 dit weest de MRI uit.
Ik weet niet wat ik tehoren ga krijgen deze vrijdag van de Neurochirurig.
IK WERK ME NOOIT MEER UIT 'T NAAD VOOR EEN BAAS, ik was niet iemand die zich om elke wisje wasje ziek meldde als iedereen griep of diarree had was ik NOOIT ziek.
Gelukkig hoef ik van mijn man niet te werken en komen we uit met zijn salaris, we komen niks tekort alleen wil ik van mijn rugklachten af.
Ik heb door mijn beroep een zwakke rug ontwikkeld en denk dat ik dat ga blijven behouden over enkele jaren keer ik terug naar NL en dan ga ik in de terminale thuiszorg werken als verpleegkundige, want ik houd echt nog steeds van dit beroep.
dinsdag 16 april 2013 om 15:09
quote:monalisa68 schreef op 16 april 2013 @ 15:03:
Ik woon nu in het buitenland, maar heb in Nl jaren in de zorg gewerkt en daardoor ook rugklachten ontwikkeld.
Ik heb mijn rug kapot gewerkt in de zorg en ondanks pijn doorgewerkt diensten overgenomen ne altijd klaar gestaan voor de baas en ze eliten me valen als ze baksteen toen ik in het ziekenhuis terecht kwam.
Nu heb ik weer rugklachten emt een kleine hernia op L5-L6 dit weest de MRI uit.
Ik weet niet wat ik tehoren ga krijgen deze vrijdag van de Neurochirurig.
IK WERK ME NOOIT MEER UIT DE NAAD VOOR EEN BAAS, ik was niet iemand die zich om elke wisje wasje ziek meldde als iedereen griep of diarree had was ik NOOIT ziek.
Gelukkig hoef ik van mijn man niet te werken en komen we uit met zijn salaris, we komen niks tekort alleen wil ik van mijn rugklachten af.
Ik heb door mijn beroep een zwakke rug ontwikkeld en denk dat ik dat ga blijven behouden over enkele jaren keer ik terug naar NL en dan ga ik in de terminale thuiszorg werken als verpleegkundige, want ik houd echt nog steeds van dit beroep.Helaas herkenbaar. 4 weken geleden hebben ze mij gevraagd of ik een dienst wilde overnemen. Natuurlijk. 2 dagen later had ik erg last van mijn rug/been. Heb toen vrijgevraagd. Want ik wilde gewoon mijn eigen gang kunnen gaan, naar de fysio, naarr de winkel. En als je je ziek meld, dan voel ik me meer belemmerd ofzo. Nee dat kon niet, te weinig personeel. Hele middag super rustig geweest, kon makkelijk naar huis. Dag erna precies zelfde verhaal. Dag later naar huisarts gegaan en fysio en die gaven toen 2 weken rust aan. En nog steeds beweren ze dat ik teveel gewerkt heb die week ! En dat klopt ook. Dankzij hun !! Eikels.. Tellen alleen poppetjes op de weekindeling. En kijken niet naar het personeel
Ik woon nu in het buitenland, maar heb in Nl jaren in de zorg gewerkt en daardoor ook rugklachten ontwikkeld.
Ik heb mijn rug kapot gewerkt in de zorg en ondanks pijn doorgewerkt diensten overgenomen ne altijd klaar gestaan voor de baas en ze eliten me valen als ze baksteen toen ik in het ziekenhuis terecht kwam.
Nu heb ik weer rugklachten emt een kleine hernia op L5-L6 dit weest de MRI uit.
Ik weet niet wat ik tehoren ga krijgen deze vrijdag van de Neurochirurig.
IK WERK ME NOOIT MEER UIT DE NAAD VOOR EEN BAAS, ik was niet iemand die zich om elke wisje wasje ziek meldde als iedereen griep of diarree had was ik NOOIT ziek.
Gelukkig hoef ik van mijn man niet te werken en komen we uit met zijn salaris, we komen niks tekort alleen wil ik van mijn rugklachten af.
Ik heb door mijn beroep een zwakke rug ontwikkeld en denk dat ik dat ga blijven behouden over enkele jaren keer ik terug naar NL en dan ga ik in de terminale thuiszorg werken als verpleegkundige, want ik houd echt nog steeds van dit beroep.Helaas herkenbaar. 4 weken geleden hebben ze mij gevraagd of ik een dienst wilde overnemen. Natuurlijk. 2 dagen later had ik erg last van mijn rug/been. Heb toen vrijgevraagd. Want ik wilde gewoon mijn eigen gang kunnen gaan, naar de fysio, naarr de winkel. En als je je ziek meld, dan voel ik me meer belemmerd ofzo. Nee dat kon niet, te weinig personeel. Hele middag super rustig geweest, kon makkelijk naar huis. Dag erna precies zelfde verhaal. Dag later naar huisarts gegaan en fysio en die gaven toen 2 weken rust aan. En nog steeds beweren ze dat ik teveel gewerkt heb die week ! En dat klopt ook. Dankzij hun !! Eikels.. Tellen alleen poppetjes op de weekindeling. En kijken niet naar het personeel
dinsdag 16 april 2013 om 16:19
Droppiej1, Meestal meld men zich in het weekend ziek en het zijn steeds weer dezelfde en het werk moet gedaan worden en zo werk je voor 3, blik op oneindig en gaan met die banaan.
Ze weten je altijd te vinden om de gaten te vullen, maar je gezondheid gaat er op den duur aan en ik heb het geweten.
Ik zit al sinds 1989 in dit vak en ik vind het nog steeds leuk vooral de oude mensen zorg verlenen.
Ik heb voor Randstad gewerkt en die houden wel rekening met je en tonen belangstelling als je ziek bent.
In de grote in stellingen zijn er werk- en sierpaarden, dus TO denk aan je rug niet aan je baas want zonder jouw gaat het leven door op je werkplek.
Ze weten je altijd te vinden om de gaten te vullen, maar je gezondheid gaat er op den duur aan en ik heb het geweten.
Ik zit al sinds 1989 in dit vak en ik vind het nog steeds leuk vooral de oude mensen zorg verlenen.
Ik heb voor Randstad gewerkt en die houden wel rekening met je en tonen belangstelling als je ziek bent.
In de grote in stellingen zijn er werk- en sierpaarden, dus TO denk aan je rug niet aan je baas want zonder jouw gaat het leven door op je werkplek.
dinsdag 16 april 2013 om 16:38
In ieder geval heel veel sterkte, dat om te beginnen...
Ik heb zelf rugproblemen sinds mijn 17e. Op en af en zeker in het begin 'goed te doen'. In de zorg gaan werken (verloskundige) en dat heeft het geen goed gedaan. Op mijn 27e geopereerd aan een hernia L4-L5, exact een half jaar later weer geopereerd aan een recidive. Drie maanden later zat er, op dezelfde plek, weer een hernia.
Ik belandde in een rolstoel, kon amper 25 meter lopen. De neurochirurg zei het nog maar eens te willen proberen en dat heb ik tegengehouden. Ik ging voor een second opinion naar een ander ziekenhuis. Daar ben ik uitermate grondig onderzoch en zij kwamen tot de conclusie dat een Spondylodese (vastzetten van L4-L5) voor mij de meest geschikte oplossing was.
Er ging veel tijd overheen. Inmiddels ging het (na ongeveer een jaar) met de uitval in mijn benen wat beter en liep ik weer kleine stukjes. Ik reed de langere stukken op een scootmobiel.
Op mijn 33e heb ik de Spondylodese uiteindelijk pas laten doen. Dit is niet geheel gelukt: ze zouden namelijk de tussenwervelschijf vervangen door een 'cage' en daarin donorbot of bot uit mijn heup of kunststof plaatsen. Dat zouden ze tijdens de OK bepalen. Na de OK kreeg ik te horen dat het nog een keertje moest, maar dan via de buikzijde. Ze konden er niet goed bij vanwege verklevingen rondom de zenuw.
Omdat wij nog kinderwens hadden zei de orthopeed mij dat voorrang te geven. Met een revalidatieplan en leefregels op zak ging ik naar huis. We hebben twee prachtige dochters mogen krijgen (de laatste niet zonder slag of stoot, maar ZIJ zijn gezond en dat vind ik het belangrijkst).
Vorig voorjaar ben ik weer door de 'MedischeMalleMolen' heen gegaan. Er kwam eigenlijk uit dat er helemaal geen ruimte meer zit tussen de wervels L4-L5 en dat op dat niveau opereren geen zin heeft. De niveaus er boven zijn acceptabel, de niveaus eronder zijn matig.
Advies van de orthopeed: nu niet opereren en terugkomen als je helemaal niet meer kunt functioneren. 'Doe wat je kunt en zoek een oplossing voor de dingen die minder goed gaan'. Dat doe ik: vrijwilligerswerk op de dagen dat het lukt, kinderen verzorgen en heen-en weer naar school brengen op een aangepaste scootmobiel, man werkt vier dagen om in huishouden te kunnen ondersteunen en verder lukt het allemaal wel.
Nu ben ik 39, heb een redelijk evenwicht gevonden. Leuk is het natuurlijk niet, maar ik probeer elke dag positief tegemoet te zien.
Heel veel sterkte!
PS. Ik vind het knap dat je nog werkt!!!! Dat geeft wel aan hoeveel wilskracht je hebt...
Ik heb zelf rugproblemen sinds mijn 17e. Op en af en zeker in het begin 'goed te doen'. In de zorg gaan werken (verloskundige) en dat heeft het geen goed gedaan. Op mijn 27e geopereerd aan een hernia L4-L5, exact een half jaar later weer geopereerd aan een recidive. Drie maanden later zat er, op dezelfde plek, weer een hernia.
Ik belandde in een rolstoel, kon amper 25 meter lopen. De neurochirurg zei het nog maar eens te willen proberen en dat heb ik tegengehouden. Ik ging voor een second opinion naar een ander ziekenhuis. Daar ben ik uitermate grondig onderzoch en zij kwamen tot de conclusie dat een Spondylodese (vastzetten van L4-L5) voor mij de meest geschikte oplossing was.
Er ging veel tijd overheen. Inmiddels ging het (na ongeveer een jaar) met de uitval in mijn benen wat beter en liep ik weer kleine stukjes. Ik reed de langere stukken op een scootmobiel.
Op mijn 33e heb ik de Spondylodese uiteindelijk pas laten doen. Dit is niet geheel gelukt: ze zouden namelijk de tussenwervelschijf vervangen door een 'cage' en daarin donorbot of bot uit mijn heup of kunststof plaatsen. Dat zouden ze tijdens de OK bepalen. Na de OK kreeg ik te horen dat het nog een keertje moest, maar dan via de buikzijde. Ze konden er niet goed bij vanwege verklevingen rondom de zenuw.
Omdat wij nog kinderwens hadden zei de orthopeed mij dat voorrang te geven. Met een revalidatieplan en leefregels op zak ging ik naar huis. We hebben twee prachtige dochters mogen krijgen (de laatste niet zonder slag of stoot, maar ZIJ zijn gezond en dat vind ik het belangrijkst).
Vorig voorjaar ben ik weer door de 'MedischeMalleMolen' heen gegaan. Er kwam eigenlijk uit dat er helemaal geen ruimte meer zit tussen de wervels L4-L5 en dat op dat niveau opereren geen zin heeft. De niveaus er boven zijn acceptabel, de niveaus eronder zijn matig.
Advies van de orthopeed: nu niet opereren en terugkomen als je helemaal niet meer kunt functioneren. 'Doe wat je kunt en zoek een oplossing voor de dingen die minder goed gaan'. Dat doe ik: vrijwilligerswerk op de dagen dat het lukt, kinderen verzorgen en heen-en weer naar school brengen op een aangepaste scootmobiel, man werkt vier dagen om in huishouden te kunnen ondersteunen en verder lukt het allemaal wel.
Nu ben ik 39, heb een redelijk evenwicht gevonden. Leuk is het natuurlijk niet, maar ik probeer elke dag positief tegemoet te zien.
Heel veel sterkte!
PS. Ik vind het knap dat je nog werkt!!!! Dat geeft wel aan hoeveel wilskracht je hebt...
dinsdag 16 april 2013 om 16:56
quote:Carrrie schreef op 16 april 2013 @ 16:38:
In ieder geval heel veel sterkte, dat om te beginnen...
Ik heb zelf rugproblemen sinds mijn 17e. Op en af en zeker in het begin 'goed te doen'. In de zorg gaan werken (verloskundige) en dat heeft het geen goed gedaan. Op mijn 27e geopereerd aan een hernia L4-L5, exact een half jaar later weer geopereerd aan een recidive. Drie maanden later zat er, op dezelfde plek, weer een hernia.
Ik belandde in een rolstoel, kon amper 25 meter lopen. De neurochirurg zei het nog maar eens te willen proberen en dat heb ik tegengehouden. Ik ging voor een second opinion naar een ander ziekenhuis. Daar ben ik uitermate grondig onderzoch en zij kwamen tot de conclusie dat een Spondylodese (vastzetten van L4-L5) voor mij de meest geschikte oplossing was.
Er ging veel tijd overheen. Inmiddels ging het (na ongeveer een jaar) met de uitval in mijn benen wat beter en liep ik weer kleine stukjes. Ik reed de langere stukken op een scootmobiel.
Op mijn 33e heb ik de Spondylodese uiteindelijk pas laten doen. Dit is niet geheel gelukt: ze zouden namelijk de tussenwervelschijf vervangen door een 'cage' en daarin donorbot of bot uit mijn heup of kunststof plaatsen. Dat zouden ze tijdens de OK bepalen. Na de OK kreeg ik te horen dat het nog een keertje moest, maar dan via de buikzijde. Ze konden er niet goed bij vanwege verklevingen rondom de zenuw.
Omdat wij nog kinderwens hadden zei de orthopeed mij dat voorrang te geven. Met een revalidatieplan en leefregels op zak ging ik naar huis. We hebben twee prachtige dochters mogen krijgen (de laatste niet zonder slag of stoot, maar ZIJ zijn gezond en dat vind ik het belangrijkst).
Vorig voorjaar ben ik weer door de 'MedischeMalleMolen' heen gegaan. Er kwam eigenlijk uit dat er helemaal geen ruimte meer zit tussen de wervels L4-L5 en dat op dat niveau opereren geen zin heeft. De niveaus er boven zijn acceptabel, de niveaus eronder zijn matig.
Advies van de orthopeed: nu niet opereren en terugkomen als je helemaal niet meer kunt functioneren. 'Doe wat je kunt en zoek een oplossing voor de dingen die minder goed gaan'. Dat doe ik: vrijwilligerswerk op de dagen dat het lukt, kinderen verzorgen en heen-en weer naar school brengen op een aangepaste scootmobiel, man werkt vier dagen om in huishouden te kunnen ondersteunen en verder lukt het allemaal wel.
Nu ben ik 39, heb een redelijk evenwicht gevonden. Leuk is het natuurlijk niet, maar ik probeer elke dag positief tegemoet te zien.
Heel veel sterkte!
PS. Ik vind het knap dat je nog werkt!!!! Dat geeft wel aan hoeveel wilskracht je hebt...
Heftig verhaal hoor ! Uit jouw verhaal komt pas wilskracht. Ik kan in principe nog gewoon alles (alleen niet verstandig...). Soms ben ik onwijs de pineut want dan kan ik niet in slaap komen van de pijn.
Maar jouw verhaal laat ook zien, niet zomaar opereren. Het is niet altijd met een goed eind. Ondanks dat je nu wel positief klinkt, er is een onwijs gevecht geweest daarvoor.
Had jij dan last van spondylolisthesis? Dat ze uiteindelijk spondylodese hebben gedaan? Mijn wervels staan goed. 1 voordeel van laborant zijn. Ik kan mijn eigen MRI en foto's beoordelen.
________________
Ik wil eigenlijk vragen aan de neuroloog vragen of ik eventueel mag gaan sporten met een fysio. Dat ik eerst spieren ga kweken op de plekken waar het goed is zonder mijn rug te belasten. Zodat zij misschien wat druk van mijn af kunnen halen ofzo.
Maar ja elke keer als ik tegen de fysio zeg en ook tegen de huisarts. Ik wil gaan sporten, spieren kweken, afvallen, blablabla. Elke keer krijg ik te horen. Je wilt te snel. Tuurlijk wil ik snel ! Ik wil er vanaf , ik wil vechten. Nee je moet rust gaan houden. Niet je hernia gaan pesten met belasten.
Dat vind ik nog het moeilijkste !
In ieder geval heel veel sterkte, dat om te beginnen...
Ik heb zelf rugproblemen sinds mijn 17e. Op en af en zeker in het begin 'goed te doen'. In de zorg gaan werken (verloskundige) en dat heeft het geen goed gedaan. Op mijn 27e geopereerd aan een hernia L4-L5, exact een half jaar later weer geopereerd aan een recidive. Drie maanden later zat er, op dezelfde plek, weer een hernia.
Ik belandde in een rolstoel, kon amper 25 meter lopen. De neurochirurg zei het nog maar eens te willen proberen en dat heb ik tegengehouden. Ik ging voor een second opinion naar een ander ziekenhuis. Daar ben ik uitermate grondig onderzoch en zij kwamen tot de conclusie dat een Spondylodese (vastzetten van L4-L5) voor mij de meest geschikte oplossing was.
Er ging veel tijd overheen. Inmiddels ging het (na ongeveer een jaar) met de uitval in mijn benen wat beter en liep ik weer kleine stukjes. Ik reed de langere stukken op een scootmobiel.
Op mijn 33e heb ik de Spondylodese uiteindelijk pas laten doen. Dit is niet geheel gelukt: ze zouden namelijk de tussenwervelschijf vervangen door een 'cage' en daarin donorbot of bot uit mijn heup of kunststof plaatsen. Dat zouden ze tijdens de OK bepalen. Na de OK kreeg ik te horen dat het nog een keertje moest, maar dan via de buikzijde. Ze konden er niet goed bij vanwege verklevingen rondom de zenuw.
Omdat wij nog kinderwens hadden zei de orthopeed mij dat voorrang te geven. Met een revalidatieplan en leefregels op zak ging ik naar huis. We hebben twee prachtige dochters mogen krijgen (de laatste niet zonder slag of stoot, maar ZIJ zijn gezond en dat vind ik het belangrijkst).
Vorig voorjaar ben ik weer door de 'MedischeMalleMolen' heen gegaan. Er kwam eigenlijk uit dat er helemaal geen ruimte meer zit tussen de wervels L4-L5 en dat op dat niveau opereren geen zin heeft. De niveaus er boven zijn acceptabel, de niveaus eronder zijn matig.
Advies van de orthopeed: nu niet opereren en terugkomen als je helemaal niet meer kunt functioneren. 'Doe wat je kunt en zoek een oplossing voor de dingen die minder goed gaan'. Dat doe ik: vrijwilligerswerk op de dagen dat het lukt, kinderen verzorgen en heen-en weer naar school brengen op een aangepaste scootmobiel, man werkt vier dagen om in huishouden te kunnen ondersteunen en verder lukt het allemaal wel.
Nu ben ik 39, heb een redelijk evenwicht gevonden. Leuk is het natuurlijk niet, maar ik probeer elke dag positief tegemoet te zien.
Heel veel sterkte!
PS. Ik vind het knap dat je nog werkt!!!! Dat geeft wel aan hoeveel wilskracht je hebt...
Heftig verhaal hoor ! Uit jouw verhaal komt pas wilskracht. Ik kan in principe nog gewoon alles (alleen niet verstandig...). Soms ben ik onwijs de pineut want dan kan ik niet in slaap komen van de pijn.
Maar jouw verhaal laat ook zien, niet zomaar opereren. Het is niet altijd met een goed eind. Ondanks dat je nu wel positief klinkt, er is een onwijs gevecht geweest daarvoor.
Had jij dan last van spondylolisthesis? Dat ze uiteindelijk spondylodese hebben gedaan? Mijn wervels staan goed. 1 voordeel van laborant zijn. Ik kan mijn eigen MRI en foto's beoordelen.
________________
Ik wil eigenlijk vragen aan de neuroloog vragen of ik eventueel mag gaan sporten met een fysio. Dat ik eerst spieren ga kweken op de plekken waar het goed is zonder mijn rug te belasten. Zodat zij misschien wat druk van mijn af kunnen halen ofzo.
Maar ja elke keer als ik tegen de fysio zeg en ook tegen de huisarts. Ik wil gaan sporten, spieren kweken, afvallen, blablabla. Elke keer krijg ik te horen. Je wilt te snel. Tuurlijk wil ik snel ! Ik wil er vanaf , ik wil vechten. Nee je moet rust gaan houden. Niet je hernia gaan pesten met belasten.
Dat vind ik nog het moeilijkste !
dinsdag 16 april 2013 om 17:46
Wat een ellende Droppiej en alle anderen.
Wil toch ook een ander geluid nog even laten horen, voor wat het waard is. Ieder mens en ieder verhaal is natuurlijk anders.
Mijn man heeft zeker 2,5 jaar rondgelopen met wat achteraf uit de Mri bleek enorme hernia. Hij is werkt in de autobranche, veel lopen en tillen, in onmogelijke houdingen in en over auto's hangen etc. Had net promotie gemaakt, vond dat hij zich onmogelijk ziek kon melden, dyclofynac hielp, maar weigerde huisarts op den duur voor te schrijven. Had zoveel pijn, kon niet in en doorslapen dus raakte steeds vermoeider, werd steeds chagerijniger, ons hele gezin werd er gek van.
Met toenemende wanhoop van alles geprobeerd. Van veel te lang intensief sporten op advies huisarts ( " nee, ik geef u geen verwijsing voot MRI, ga gewoon 4x per week fitnessen om uw rugspieren trainen, dan herstellen 90% van alle rugklachten!" ) naar maanden van medisch sporten onder begeleiding van de fysio ( "uw rug lijkt wel de mast van een schip zo strak staan uw spieren, we werken eerst aan soepelheid")
Toen naar de gewone manueel therapeut (" wellicht hebben uw klachten te maken met uw eerdere oogoperatie 10 jaar geleden en uw recente sterilisatie. Eet vooral veel pure chocolade en gebruik mijn dure voedingssupplementen") .
Daarna de top- manueel therapeut/artsmet-de-wachtlijst-van-een-half-jaar (" ik behandel u 5 keer, helpt dat niet stuur ik u voor Mri en mogelijk operatie in naar UZA Antwerpen" )
Ongeveer 15 behandelingen verder en een slordige 800 euro armer is dat dan uiteindelijk na lang aandringen dan toch gebeurd, MRI gemaakt en binnen 2 weken geopereerd in UZA.
Halleluja, wat een openbaring was dat. Serieus: ik heb mijn man en maatje weer terug, ben er nog elke dag blij mee!
De uitstraling in bil en been is niet 100% weg en er is een blijvende zenuwbeschadiging die een doof gevoel geeft in zijn voet ( ontstaan door het te lang doorlopen met de hernia) . Maar het is gewoon dragelijk en hij heeft weer energie, hij kan weer mee naar de stad of op de fiets, hij vreet geen hele strips pijnstillers meer leeg op een dag. Hij is weer vrolijk.
Ik heb me pas echt gerealiseerd wat een impact die hernia op ons allen als gezin heeft gehad toen nijn man weer zijn "normale" zelf werd. Je verlegt steeds je grens.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en mijn advies is vast al helder: modder niet te lang door.
Wil toch ook een ander geluid nog even laten horen, voor wat het waard is. Ieder mens en ieder verhaal is natuurlijk anders.
Mijn man heeft zeker 2,5 jaar rondgelopen met wat achteraf uit de Mri bleek enorme hernia. Hij is werkt in de autobranche, veel lopen en tillen, in onmogelijke houdingen in en over auto's hangen etc. Had net promotie gemaakt, vond dat hij zich onmogelijk ziek kon melden, dyclofynac hielp, maar weigerde huisarts op den duur voor te schrijven. Had zoveel pijn, kon niet in en doorslapen dus raakte steeds vermoeider, werd steeds chagerijniger, ons hele gezin werd er gek van.
Met toenemende wanhoop van alles geprobeerd. Van veel te lang intensief sporten op advies huisarts ( " nee, ik geef u geen verwijsing voot MRI, ga gewoon 4x per week fitnessen om uw rugspieren trainen, dan herstellen 90% van alle rugklachten!" ) naar maanden van medisch sporten onder begeleiding van de fysio ( "uw rug lijkt wel de mast van een schip zo strak staan uw spieren, we werken eerst aan soepelheid")
Toen naar de gewone manueel therapeut (" wellicht hebben uw klachten te maken met uw eerdere oogoperatie 10 jaar geleden en uw recente sterilisatie. Eet vooral veel pure chocolade en gebruik mijn dure voedingssupplementen") .
Daarna de top- manueel therapeut/artsmet-de-wachtlijst-van-een-half-jaar (" ik behandel u 5 keer, helpt dat niet stuur ik u voor Mri en mogelijk operatie in naar UZA Antwerpen" )
Ongeveer 15 behandelingen verder en een slordige 800 euro armer is dat dan uiteindelijk na lang aandringen dan toch gebeurd, MRI gemaakt en binnen 2 weken geopereerd in UZA.
Halleluja, wat een openbaring was dat. Serieus: ik heb mijn man en maatje weer terug, ben er nog elke dag blij mee!
De uitstraling in bil en been is niet 100% weg en er is een blijvende zenuwbeschadiging die een doof gevoel geeft in zijn voet ( ontstaan door het te lang doorlopen met de hernia) . Maar het is gewoon dragelijk en hij heeft weer energie, hij kan weer mee naar de stad of op de fiets, hij vreet geen hele strips pijnstillers meer leeg op een dag. Hij is weer vrolijk.
Ik heb me pas echt gerealiseerd wat een impact die hernia op ons allen als gezin heeft gehad toen nijn man weer zijn "normale" zelf werd. Je verlegt steeds je grens.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en mijn advies is vast al helder: modder niet te lang door.
dinsdag 16 april 2013 om 18:00
quote:missjackson schreef op 16 april 2013 @ 17:27:
[...]
Goh, ik dacht dat alleen radiologen dit mochten.
Klopt zij doen de officiële beoordeling. Maar in mijn opleiding zijn uiteraard alle pathologien en anatomie voorbij gekomen. Wij moeten toch ook weten waar we mee bezig zijn en wat wij zien op de foto. En als wij iets alarmerends zien, dat we dan dit direct doorgeven. Sommige ziekenhuizen mogen de laboranten foto's beoordelen op fracturen etc. Omdat wij dit ook kunnen en hier bekwaam voor zijn. Maar uiteraard alles onder begeleiding van een radioloog. Wij zullen nooit een verslag maken. Maar wij mogen wel mondeling iets doorgeven bijvoorbeeld aan een SEH arts.
En daarbij bedoel ik met mijn eigen foto's beoordelen. Ik kan ze zelf inzien en zelf bedenken, mijn wervels staan mooi, ik zie geen andere pathologien, ik zie dat mijn tussenwervelschrijf een extrusie vertoond en daarbij wortel comprimeert.
[...]
Goh, ik dacht dat alleen radiologen dit mochten.
Klopt zij doen de officiële beoordeling. Maar in mijn opleiding zijn uiteraard alle pathologien en anatomie voorbij gekomen. Wij moeten toch ook weten waar we mee bezig zijn en wat wij zien op de foto. En als wij iets alarmerends zien, dat we dan dit direct doorgeven. Sommige ziekenhuizen mogen de laboranten foto's beoordelen op fracturen etc. Omdat wij dit ook kunnen en hier bekwaam voor zijn. Maar uiteraard alles onder begeleiding van een radioloog. Wij zullen nooit een verslag maken. Maar wij mogen wel mondeling iets doorgeven bijvoorbeeld aan een SEH arts.
En daarbij bedoel ik met mijn eigen foto's beoordelen. Ik kan ze zelf inzien en zelf bedenken, mijn wervels staan mooi, ik zie geen andere pathologien, ik zie dat mijn tussenwervelschrijf een extrusie vertoond en daarbij wortel comprimeert.
dinsdag 16 april 2013 om 18:03
quote:Anouar schreef op 16 april 2013 @ 17:46:
Wat een ellende Droppiej en alle anderen.
Wil toch ook een ander geluid nog even laten horen, voor wat het waard is. Ieder mens en ieder verhaal is natuurlijk anders.
Mijn man heeft zeker 2,5 jaar rondgelopen met wat achteraf uit de Mri bleek enorme hernia. Hij is werkt in de autobranche, veel lopen en tillen, in onmogelijke houdingen in en over auto's hangen etc. Had net promotie gemaakt, vond dat hij zich onmogelijk ziek kon melden, dyclofynac hielp, maar weigerde huisarts op den duur voor te schrijven. Had zoveel pijn, kon niet in en doorslapen dus raakte steeds vermoeider, werd steeds chagerijniger, ons hele gezin werd er gek van.
Met toenemende wanhoop van alles geprobeerd. Van veel te lang intensief sporten op advies huisarts ( " nee, ik geef u geen verwijsing voot MRI, ga gewoon 4x per week fitnessen om uw rugspieren trainen, dan herstellen 90% van alle rugklachten!" ) naar maanden van medisch sporten onder begeleiding van de fysio ( "uw rug lijkt wel de mast van een schip zo strak staan uw spieren, we werken eerst aan soepelheid")
Toen naar de gewone manueel therapeut (" wellicht hebben uw klachten te maken met uw eerdere oogoperatie 10 jaar geleden en uw recente sterilisatie. Eet vooral veel pure chocolade en gebruik mijn dure voedingssupplementen") .
Daarna de top- manueel therapeut/artsmet-de-wachtlijst-van-een-half-jaar (" ik behandel u 5 keer, helpt dat niet stuur ik u voor Mri en mogelijk operatie in naar UZA Antwerpen" )
Ongeveer 15 behandelingen verder en een slordige 800 euro armer is dat dan uiteindelijk na lang aandringen dan toch gebeurd, MRI gemaakt en binnen 2 weken geopereerd in UZA.
Halleluja, wat een openbaring was dat. Serieus: ik heb mijn man en maatje weer terug, ben er nog elke dag blij mee!
De uitstraling in bil en been is niet 100% weg en er is een blijvende zenuwbeschadiging die een doof gevoel geeft in zijn voet ( ontstaan door het te lang doorlopen met de hernia) . Maar het is gewoon dragelijk en hij heeft weer energie, hij kan weer mee naar de stad of op de fiets, hij vreet geen hele strips pijnstillers meer leeg op een dag. Hij is weer vrolijk.
Ik heb me pas echt gerealiseerd wat een impact die hernia op ons allen als gezin heeft gehad toen nijn man weer zijn "normale" zelf werd. Je verlegt steeds je grens.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en mijn advies is vast al helder: modder niet te lang door.Fijn dat het toch goed gekomen is. Bedankt voor je advies.
Wat een ellende Droppiej en alle anderen.
Wil toch ook een ander geluid nog even laten horen, voor wat het waard is. Ieder mens en ieder verhaal is natuurlijk anders.
Mijn man heeft zeker 2,5 jaar rondgelopen met wat achteraf uit de Mri bleek enorme hernia. Hij is werkt in de autobranche, veel lopen en tillen, in onmogelijke houdingen in en over auto's hangen etc. Had net promotie gemaakt, vond dat hij zich onmogelijk ziek kon melden, dyclofynac hielp, maar weigerde huisarts op den duur voor te schrijven. Had zoveel pijn, kon niet in en doorslapen dus raakte steeds vermoeider, werd steeds chagerijniger, ons hele gezin werd er gek van.
Met toenemende wanhoop van alles geprobeerd. Van veel te lang intensief sporten op advies huisarts ( " nee, ik geef u geen verwijsing voot MRI, ga gewoon 4x per week fitnessen om uw rugspieren trainen, dan herstellen 90% van alle rugklachten!" ) naar maanden van medisch sporten onder begeleiding van de fysio ( "uw rug lijkt wel de mast van een schip zo strak staan uw spieren, we werken eerst aan soepelheid")
Toen naar de gewone manueel therapeut (" wellicht hebben uw klachten te maken met uw eerdere oogoperatie 10 jaar geleden en uw recente sterilisatie. Eet vooral veel pure chocolade en gebruik mijn dure voedingssupplementen") .
Daarna de top- manueel therapeut/artsmet-de-wachtlijst-van-een-half-jaar (" ik behandel u 5 keer, helpt dat niet stuur ik u voor Mri en mogelijk operatie in naar UZA Antwerpen" )
Ongeveer 15 behandelingen verder en een slordige 800 euro armer is dat dan uiteindelijk na lang aandringen dan toch gebeurd, MRI gemaakt en binnen 2 weken geopereerd in UZA.
Halleluja, wat een openbaring was dat. Serieus: ik heb mijn man en maatje weer terug, ben er nog elke dag blij mee!
De uitstraling in bil en been is niet 100% weg en er is een blijvende zenuwbeschadiging die een doof gevoel geeft in zijn voet ( ontstaan door het te lang doorlopen met de hernia) . Maar het is gewoon dragelijk en hij heeft weer energie, hij kan weer mee naar de stad of op de fiets, hij vreet geen hele strips pijnstillers meer leeg op een dag. Hij is weer vrolijk.
Ik heb me pas echt gerealiseerd wat een impact die hernia op ons allen als gezin heeft gehad toen nijn man weer zijn "normale" zelf werd. Je verlegt steeds je grens.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en mijn advies is vast al helder: modder niet te lang door.Fijn dat het toch goed gekomen is. Bedankt voor je advies.
dinsdag 16 april 2013 om 19:40
quote:droppiej1 schreef op 16 april 2013 @ 18:00:
[...]
Klopt zij doen de officiële beoordeling. Maar in mijn opleiding zijn uiteraard alle pathologien en anatomie voorbij gekomen. Wij moeten toch ook weten waar we mee bezig zijn en wat wij zien op de foto. En als wij iets alarmerends zien, dat we dan dit direct doorgeven. Sommige ziekenhuizen mogen de laboranten foto's beoordelen op fracturen etc. Omdat wij dit ook kunnen en hier bekwaam voor zijn. Maar uiteraard alles onder begeleiding van een radioloog. Wij zullen nooit een verslag maken. Maar wij mogen wel mondeling iets doorgeven bijvoorbeeld aan een SEH arts.
En daarbij bedoel ik met mijn eigen foto's beoordelen. Ik kan ze zelf inzien en zelf bedenken, mijn wervels staan mooi, ik zie geen andere pathologien, ik zie dat mijn tussenwervelschrijf een extrusie vertoond en daarbij wortel comprimeert.Weer wat geleerd! Dank je!
[...]
Klopt zij doen de officiële beoordeling. Maar in mijn opleiding zijn uiteraard alle pathologien en anatomie voorbij gekomen. Wij moeten toch ook weten waar we mee bezig zijn en wat wij zien op de foto. En als wij iets alarmerends zien, dat we dan dit direct doorgeven. Sommige ziekenhuizen mogen de laboranten foto's beoordelen op fracturen etc. Omdat wij dit ook kunnen en hier bekwaam voor zijn. Maar uiteraard alles onder begeleiding van een radioloog. Wij zullen nooit een verslag maken. Maar wij mogen wel mondeling iets doorgeven bijvoorbeeld aan een SEH arts.
En daarbij bedoel ik met mijn eigen foto's beoordelen. Ik kan ze zelf inzien en zelf bedenken, mijn wervels staan mooi, ik zie geen andere pathologien, ik zie dat mijn tussenwervelschrijf een extrusie vertoond en daarbij wortel comprimeert.Weer wat geleerd! Dank je!
