Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
zaterdag 24 mei 2008 om 00:39
Lieve allemaal,
Nog iemand die op is!
Hoe is het met iedereen?
Met mij gaat het. Ik zit met ontzettend veel in mijn hoofd van de gesprekken die ik met Mark&Anna heb via msn, telefoon&sms tot aan de gesprekken die ik hier heb. Mijn hoofd loopt over. Maar is vooral in de war.
Ik wil het ene denken en vinden, maar steeds vaker komt het het andere in me naar boven. Steeds vaker wil ík ontploffen, hier tegen jullie, tegen Anna&Mark, tegen M. Gewoon schreeuwen en tegen iedereen aanschoppen terwijl niemand er wat aan kan doen dat ik me zo voel. En zeker niet de mensen tegen wie ik het wel kan uit gillen. Of wil uit gillen.
Ik heb zoveel om over na te denken, dingen, zinnen, woorden en teksten die ik wil overdenken. En wat ik nou wél wil, wat ik nou wél vind.. Ik heb geen idee meer. Het lijkt welalsof ik niet meer goed weet waar ik voor sta. Ik weet niet goed wat ik wil of wat ik ik denken. En ik word er bang van.
Het jaagt me angst aan dat ik niet de controle over mijn leven heb, of meer over mijn hoofd. En er is ook 1 zo'n meisje uit men opleiding die me maar vragen naar het hoofd blijft gooien. Laatst gevraagd wat ze nou eigenlijk van me wil? En dan voelt mevrouw opeens aan dat ik niet lekker in mijn vel zit. Nou prima, maar wat wil je dan van me? Dat ik aan iemand waarme ik niet meer dan 10 woorden heb gewisseld even ga vertellen wat er is? Nee dus, en ik weet zelf niet wat er is..
Ik voel me als in wasmachine gegooid en alles wat ik wilde denken en vinden eruit "gewassen is". En ik het nu dus moet doen zonder de dingen die ik eerder wel had, wat ik dan weer vergelijk met vlekken op de kleding.
Nouja, ik praat weer echt wartaal volgens mij, sorry!
Maar ik voel me raar, ik voel me niet meer LillyRose, ik voel me niet meer mezelf. Ik voel me vaag en vreemd en snap er niets van..
pff...sorry voor het egocentrische verhaal..
Liefs,
LillyRose..
Nog iemand die op is!
Hoe is het met iedereen?
Met mij gaat het. Ik zit met ontzettend veel in mijn hoofd van de gesprekken die ik met Mark&Anna heb via msn, telefoon&sms tot aan de gesprekken die ik hier heb. Mijn hoofd loopt over. Maar is vooral in de war.
Ik wil het ene denken en vinden, maar steeds vaker komt het het andere in me naar boven. Steeds vaker wil ík ontploffen, hier tegen jullie, tegen Anna&Mark, tegen M. Gewoon schreeuwen en tegen iedereen aanschoppen terwijl niemand er wat aan kan doen dat ik me zo voel. En zeker niet de mensen tegen wie ik het wel kan uit gillen. Of wil uit gillen.
Ik heb zoveel om over na te denken, dingen, zinnen, woorden en teksten die ik wil overdenken. En wat ik nou wél wil, wat ik nou wél vind.. Ik heb geen idee meer. Het lijkt welalsof ik niet meer goed weet waar ik voor sta. Ik weet niet goed wat ik wil of wat ik ik denken. En ik word er bang van.
Het jaagt me angst aan dat ik niet de controle over mijn leven heb, of meer over mijn hoofd. En er is ook 1 zo'n meisje uit men opleiding die me maar vragen naar het hoofd blijft gooien. Laatst gevraagd wat ze nou eigenlijk van me wil? En dan voelt mevrouw opeens aan dat ik niet lekker in mijn vel zit. Nou prima, maar wat wil je dan van me? Dat ik aan iemand waarme ik niet meer dan 10 woorden heb gewisseld even ga vertellen wat er is? Nee dus, en ik weet zelf niet wat er is..
Ik voel me als in wasmachine gegooid en alles wat ik wilde denken en vinden eruit "gewassen is". En ik het nu dus moet doen zonder de dingen die ik eerder wel had, wat ik dan weer vergelijk met vlekken op de kleding.
Nouja, ik praat weer echt wartaal volgens mij, sorry!
Maar ik voel me raar, ik voel me niet meer LillyRose, ik voel me niet meer mezelf. Ik voel me vaag en vreemd en snap er niets van..
pff...sorry voor het egocentrische verhaal..
Liefs,
LillyRose..
zaterdag 24 mei 2008 om 00:50
Ik heb eerst gedacht dat ik me mssn een tijdje moest afzonderen van het forum, van de mensen om me heen.. Maar dan denk ik were dat ik niet trek en dat niet is wat ik wil.. Of wil ik dat nu juist weer wel?
Ik ben gewoon even de weg kwijt.. Ik voel me als een demente bejaarde midden in een doolhof.. die dus niet meer weet welke paden die al wel en niet heeft belopen en welke optie er dus wel en niet zijn.. gek word ik ervan..
Maar ik voel me er ook zo naar en bang onder ik heb dit nog nooit geraakt en nu raak iks teeds half in paniek..
Ook ben ik nog steeds onzettend snel moe.. En nog een beetje ziek zwak en misselijk..
pff..
Knuffel voor jullie!
Ik ben gewoon even de weg kwijt.. Ik voel me als een demente bejaarde midden in een doolhof.. die dus niet meer weet welke paden die al wel en niet heeft belopen en welke optie er dus wel en niet zijn.. gek word ik ervan..
Maar ik voel me er ook zo naar en bang onder ik heb dit nog nooit geraakt en nu raak iks teeds half in paniek..
Ook ben ik nog steeds onzettend snel moe.. En nog een beetje ziek zwak en misselijk..
pff..
Knuffel voor jullie!
zaterdag 24 mei 2008 om 00:54
Is het misschien een idee om een dagboek bij te houden, LillyRose? Het schiet me zo even te binnen dat ik dat ook deed in die tijd. Het hielp mij altijd erg, kon ik alles op een rijtje zetten, nog eens overlezen en de volgende dag eventueel met een frisse blik nog eens bekijken. En na het schrijven had ik altijd een beetje het gevoel dat het dan OP papier en (een beetje) UIT mijn hoofd was.
zaterdag 24 mei 2008 om 00:54
Meissie toch, ik kan me zo goed voorstellen hoe je je voelt...
Wil je graag terugschrijven maar ik moet even goed zoeken naar hoe ik je kan vertellen wat ik bedoel.
Heb net een heftig gesprek gehad wat hier over gaat, en over hoe ik nu terugkijk op de tijd waarin dit ging gebeuren.
Zit nog steeds te huilen, eerlijk gezegd.
Ik wil je zo graag waarschuwen.
Misschien kan ik het uitleggen.
Ondertussen vele knuffels en liefs jouw kant op!!
(f)
Wil je graag terugschrijven maar ik moet even goed zoeken naar hoe ik je kan vertellen wat ik bedoel.
Heb net een heftig gesprek gehad wat hier over gaat, en over hoe ik nu terugkijk op de tijd waarin dit ging gebeuren.
Zit nog steeds te huilen, eerlijk gezegd.
Ik wil je zo graag waarschuwen.
Misschien kan ik het uitleggen.
Ondertussen vele knuffels en liefs jouw kant op!!
(f)
zaterdag 24 mei 2008 om 00:56
Ik heb ze allemaal goed op een rijtje hoor, met mijn kinderen en mijn dieren is mijn leven heel goed, ik ben gelukkig met mijzelf, met mijn werk, mijn vrienden.
Ik ben niet zoekende naar een man. Of wel? Ik weet het niet.
Kunnen jullie hier iets zinnigs over zeggen?
Zie ik iets over het hoofd, of hou ik mijzelf voor de gek?
Er is in mijn omgeving een man die ik af en toe kort spreek over oppervlakkige dingen. Hij is het gereserveerde type, maar wel vriendelijk. Bij het beleefde af.
Tegen iemand anders heb ik gezegd wat een aardige vent ik hem vind, ik had er verder geen bijbedoeling mee.
Door opmerkingen die anderen hebben gemaakt (insinuaties) weet ik nu dat dit is doorverteld.
Ook aan hem.
Ik merk het aan de manier waarop hij nu met iets meer nadruk mij gedag zegt, dan eerst het geval was.
Ik ben echt niet verliefd op hem, maar ik word nu rood vanuit mijn haarwortels wanneer hij in de buurt is, en zo spontaan ik anders kon doen, daar is niks meer van over.
Hij moet nu wel denken dat ik iets voor hem voel, en dat idee staat me helemaal niet aan. Of voel ik wel iets voor hem, maar wil ik dat niet toegeven?
Ik heb alweer het gevoel dat ik me belachelijk maak.
Alsof zo'n man op mij zit te wachten.
En dan ook nog dat kinderachtige gedrag van mij.
Of heb ik het gevoel dat mijn ex over mijn schouder meekijkt?
Voel ik me schuldig wat hem aangaat?
Mijn ex heeft het idee in zijn hoofd dat ik een relatie heb, en kan dat niet verkroppen. Het is een ziekelijke gedachte die hij niet los kan laten.
Ik moet mezelf er steeds van bewust zijn dat ik een relatie mag hebben als ik dat wil. Ik ben vrij om te doen om te laten wat ik wil. MIJN LEVEN IS VAN MIJ!!
Ditis zó krom, zo absurd.
Hoe veel ik ook over iedereen hier te zeggen heb, dat ik eigenlijk vind dat ze dit of dat zouden moeten doen, of zus of zo zouden moeten laten, dit is het volstrekt irreële stukje wat ik meemaak met mijn exman. Het gevecht dat ik nog lever.
O, ja, ik heb niet teveel gedronken, dit is allemaal op basis van één roseetje en een cola light....
Ik ben niet zoekende naar een man. Of wel? Ik weet het niet.
Kunnen jullie hier iets zinnigs over zeggen?
Zie ik iets over het hoofd, of hou ik mijzelf voor de gek?
Er is in mijn omgeving een man die ik af en toe kort spreek over oppervlakkige dingen. Hij is het gereserveerde type, maar wel vriendelijk. Bij het beleefde af.
Tegen iemand anders heb ik gezegd wat een aardige vent ik hem vind, ik had er verder geen bijbedoeling mee.
Door opmerkingen die anderen hebben gemaakt (insinuaties) weet ik nu dat dit is doorverteld.
Ook aan hem.
Ik merk het aan de manier waarop hij nu met iets meer nadruk mij gedag zegt, dan eerst het geval was.
Ik ben echt niet verliefd op hem, maar ik word nu rood vanuit mijn haarwortels wanneer hij in de buurt is, en zo spontaan ik anders kon doen, daar is niks meer van over.
Hij moet nu wel denken dat ik iets voor hem voel, en dat idee staat me helemaal niet aan. Of voel ik wel iets voor hem, maar wil ik dat niet toegeven?
Ik heb alweer het gevoel dat ik me belachelijk maak.
Alsof zo'n man op mij zit te wachten.
En dan ook nog dat kinderachtige gedrag van mij.
Of heb ik het gevoel dat mijn ex over mijn schouder meekijkt?
Voel ik me schuldig wat hem aangaat?
Mijn ex heeft het idee in zijn hoofd dat ik een relatie heb, en kan dat niet verkroppen. Het is een ziekelijke gedachte die hij niet los kan laten.
Ik moet mezelf er steeds van bewust zijn dat ik een relatie mag hebben als ik dat wil. Ik ben vrij om te doen om te laten wat ik wil. MIJN LEVEN IS VAN MIJ!!
Ditis zó krom, zo absurd.
Hoe veel ik ook over iedereen hier te zeggen heb, dat ik eigenlijk vind dat ze dit of dat zouden moeten doen, of zus of zo zouden moeten laten, dit is het volstrekt irreële stukje wat ik meemaak met mijn exman. Het gevecht dat ik nog lever.
O, ja, ik heb niet teveel gedronken, dit is allemaal op basis van één roseetje en een cola light....
zaterdag 24 mei 2008 om 01:00
zaterdag 24 mei 2008 om 01:02
@ Lemmy, dat vind ik opzich wel een goede, vroeger schreef ik zo'n beetje mijn hele leven op. En elk boekje dat vol was verbrandde ik, waarom? geen idee.. Bang dat iemand het ging lezen mssn wel.. Maar oké misschien moet ik dat inderdaadmaar weer proberen..
Heel veel liefs naar jou terug Iseo, en je hoeft niet te reageren als je het niet kan. Ik heb zo vaak van die momenten dat ik niet weet wat ik moet zeggen.. Of er helemaal door heen zit.. Zoals nu bijvoorbeeld Ik lees Perels stukjes wel. Maar ik kan er nu niet op reageren.. alsof mijn vingers en hoofd niet willen.. raar..
Ik heb al zulke rare dingen gedacht dat ik mezelf gewoon echt niet weer vind. En de verwarring is er idd heel goed.. Maar de angst is veel groter? wara kom het vandaan? word ik nou opeens gek? of heb ik een tijdelijke inzinking?
liefs
Heel veel liefs naar jou terug Iseo, en je hoeft niet te reageren als je het niet kan. Ik heb zo vaak van die momenten dat ik niet weet wat ik moet zeggen.. Of er helemaal door heen zit.. Zoals nu bijvoorbeeld Ik lees Perels stukjes wel. Maar ik kan er nu niet op reageren.. alsof mijn vingers en hoofd niet willen.. raar..
Ik heb al zulke rare dingen gedacht dat ik mezelf gewoon echt niet weer vind. En de verwarring is er idd heel goed.. Maar de angst is veel groter? wara kom het vandaan? word ik nou opeens gek? of heb ik een tijdelijke inzinking?
liefs
zaterdag 24 mei 2008 om 01:05
Ach goss, LillyRose en Iseootje toch, kom hier meiden..
LillyRose, kon je maar een metertje afstand van jezelf nemen en jezelf bekijken, dan zag je het vast wat duidelijker.
Die wasmachine is treffend, het draait allemaal maar rond in je hoofd. Hoe is het met je nachtrust, kun je wel een beetje slapen?
Iseo, maken jullie gebruik van de viva-chat?
LillyRose, kon je maar een metertje afstand van jezelf nemen en jezelf bekijken, dan zag je het vast wat duidelijker.
Die wasmachine is treffend, het draait allemaal maar rond in je hoofd. Hoe is het met je nachtrust, kun je wel een beetje slapen?
Iseo, maken jullie gebruik van de viva-chat?
zaterdag 24 mei 2008 om 01:06
Voordeel van een dagboek is dat je echt ongenuanceerd alles op kunt schrijven. Dus ook de dingen die je hier liever niet schrijft, of liever niet zegt als je praat met een vriendin. Daardoor wordt de chaos in je hoofd misschien wat minder; ik hoop dat het helpt. Is er op dit moment een specifieke aanleiding dat je je zo voelt?
(bestemd voor Lilly dus)
(bestemd voor Lilly dus)
anoniem_50315 wijzigde dit bericht op 24-05-2008 01:08
Reden: verduidelijking
Reden: verduidelijking
% gewijzigd
zaterdag 24 mei 2008 om 01:20
Qwertu, wat een moeilijk woord! Ben pas 20 ..
Maar snap je denk ik wel.. En ik heb werkelijk geen idee. Ik voel me gewoon in 1 klap een stuk vager, onzeker over alles.. En ja werkelijkheid en wat ik wil.. dan is het vas de oogkleppen waar je op doelt.. Ik heb niet echt het gevoel alsof ik er veel verschil in maak maar weet ook dat jullie dit zo veel anders zien.. En jullie denken dat ik ze af kan zetten en danecht anders kijk.. Maar als dit dan de bedoeling is.. dat ik anders kijk.. moet ik me dan echt zo voelen? is dat nodig?
Perel, slapen.. doe ik wel.. maar weinig en onrustig. En als ik al slaap vind ik mijn wekker veelste vroeg. Heb al wat colleges gemist doordat ik mijn wekker heb uitgemept. Helaas.. Ik kan er gewoon niet goed inkomen.. En dan nog dat half ziek half fit gedoe ook om gek van te worden.. soms sta ik opeens te spugen middag op de dag.. alsof ik eten slecht verdraag ofzo..En ook s nachts wel wakker van misselijkheid.. of buikpijn etc..
Lemmy, dat is waar! Ik schreef in die boekjes alles.. Ook over men ouders wat ze deden en hoe en wanneer.. soms met complete details en tijdschema's erbij.. zodat het niet meer in mijn hoofd draaide.. en niemand die ik die dingen allemaal ging vertellen.. ook een reden waarom ik ze verbrandde
Liefs
Maar snap je denk ik wel.. En ik heb werkelijk geen idee. Ik voel me gewoon in 1 klap een stuk vager, onzeker over alles.. En ja werkelijkheid en wat ik wil.. dan is het vas de oogkleppen waar je op doelt.. Ik heb niet echt het gevoel alsof ik er veel verschil in maak maar weet ook dat jullie dit zo veel anders zien.. En jullie denken dat ik ze af kan zetten en danecht anders kijk.. Maar als dit dan de bedoeling is.. dat ik anders kijk.. moet ik me dan echt zo voelen? is dat nodig?
Perel, slapen.. doe ik wel.. maar weinig en onrustig. En als ik al slaap vind ik mijn wekker veelste vroeg. Heb al wat colleges gemist doordat ik mijn wekker heb uitgemept. Helaas.. Ik kan er gewoon niet goed inkomen.. En dan nog dat half ziek half fit gedoe ook om gek van te worden.. soms sta ik opeens te spugen middag op de dag.. alsof ik eten slecht verdraag ofzo..En ook s nachts wel wakker van misselijkheid.. of buikpijn etc..
Lemmy, dat is waar! Ik schreef in die boekjes alles.. Ook over men ouders wat ze deden en hoe en wanneer.. soms met complete details en tijdschema's erbij.. zodat het niet meer in mijn hoofd draaide.. en niemand die ik die dingen allemaal ging vertellen.. ook een reden waarom ik ze verbrandde
Liefs
