Relaties
alle pijlers
net getrouwd en nu niet meer gelukkig
vrijdag 6 juni 2008 om 15:11
Lieve lezers,graag wil ik ook een stukje plaatsen omdat ik een beetje gek word van wat ik moet en wat advies nodig heb.Ik ben na een roerig tijd mijn vriend tegen gekomen.Die bracht me rust en stabiliteit.Heerlijk op dat moment.De sex was toen al niet echt top maar dacht dat ik dat wel kon veranderen.Verder waren we gelukkig en voelde goed.Hij vroeg mij ten huwelijk en heb wel ja gezegt(na 4 jaar bij elkaar) en dacht al die maanden dat het spanning was en kreeg het erg benauwd bij de gedachte "getrouwd".Zware gesprekken volgende en huilbuien.Toch door gezet en nu na een jaar voel ik me nog ellendiger! En heel ongelukkig.Ik heb het gevoel me eigen Ik kwijt te zijn.Hij werkt veel en ik sinds kort ook 5/6 dagen in de week.Het huishouden komt op mij neer en hij is vaak 4 avonden leuke dingen doen.Die ene dag dat ik dan vrij heb zorg ik dat voor de rest van de week het huishouden klaar heb.ppfff.
We drijven steeds verder uit elkaar en ik weet gewoon niet meer of ik nu echt nog van hem hou om met hem verder te gaan.Vrijen is al helemaal uit den boze en ik vind hem ook niet echt meer aantrekkelijk.Ik weet niet hoe het komt.
Het huwelijk zou toch leuk moeten zijn? Nu wil hij ook graag kinderen maar gaat alleen maar meer werken en wil door de weeks weinig voor laten.Dus ik werk dan 5/6 dagen in de week en het huishouden en een kind! dat red ik niet.Ik kan niet minder werken ivm het koophuis.
Door het te kort aan aandacht gaan je ogen wel weer open en heb ik iemand anders ontmoet.Ik ben nu dus verliefd en hij ook.
Beide in een relatie en weten niet goed wat we er mee aan moeten.Het klikt op veel fronten en het vrijen is ook super!
Hoe erg ook.
We hebben het er wel over gehad van hoe nu verder maar het is moeilijk.
Ik kan niet echt hoggte van hem krijgen,..dan wil hij alles.Samen wonen enz.Dan zegt ie weer dat ik niet voor hem bij me man weg moet gaan.Ik snap het niet echt.
Het heeft tijd nodig begrijp ik wel en je neemt niet zomaar een keus maar hoe weet ik bij hem ook dat het echt is?
Graag jullie advies.
We drijven steeds verder uit elkaar en ik weet gewoon niet meer of ik nu echt nog van hem hou om met hem verder te gaan.Vrijen is al helemaal uit den boze en ik vind hem ook niet echt meer aantrekkelijk.Ik weet niet hoe het komt.
Het huwelijk zou toch leuk moeten zijn? Nu wil hij ook graag kinderen maar gaat alleen maar meer werken en wil door de weeks weinig voor laten.Dus ik werk dan 5/6 dagen in de week en het huishouden en een kind! dat red ik niet.Ik kan niet minder werken ivm het koophuis.
Door het te kort aan aandacht gaan je ogen wel weer open en heb ik iemand anders ontmoet.Ik ben nu dus verliefd en hij ook.
Beide in een relatie en weten niet goed wat we er mee aan moeten.Het klikt op veel fronten en het vrijen is ook super!
Hoe erg ook.
We hebben het er wel over gehad van hoe nu verder maar het is moeilijk.
Ik kan niet echt hoggte van hem krijgen,..dan wil hij alles.Samen wonen enz.Dan zegt ie weer dat ik niet voor hem bij me man weg moet gaan.Ik snap het niet echt.
Het heeft tijd nodig begrijp ik wel en je neemt niet zomaar een keus maar hoe weet ik bij hem ook dat het echt is?
Graag jullie advies.
vrijdag 6 juni 2008 om 17:34
Huwelijk = een werkwoord. Dus niet zielig gaan zitten doen en gaan wippen met een andere vent. Zo sneu.
Doe er wat aan, ga scheiden of naar een huwelijksconsulent, van mij part dr. Phil , maar gebruik niet een andere vent als excuus.
Dit is nou typisch zo'n geval van: oorzaak en gevolg, kip of het ei. zucht.
Doe er wat aan, ga scheiden of naar een huwelijksconsulent, van mij part dr. Phil , maar gebruik niet een andere vent als excuus.
Dit is nou typisch zo'n geval van: oorzaak en gevolg, kip of het ei. zucht.
vrijdag 6 juni 2008 om 18:31
vrijdag 6 juni 2008 om 18:35
Ha die Roos,
Vergissen is menselijk natuurlijk en ook al ben je nog niet zo lang getrouwd, dat is geen reden om niet weer uit dat huwelijk te stappen als je niet gelukkig bent.
Gezien het feit dat je al een andere man hebt toegelaten in je leven en er dus eigenlijk geen reden meer is om nog langer te wachten zou ik een scheiding aankondigen. Vooral vanwege je kinderwens eigenlijk zeg ik dat. Kinderen zijn er niet om het leven van een volwassene er leuker op te maken. Kinderen ga je krijgen als je er aan toe bent en dat is in jouw geval niet bepaald aan de orde.
Had je zelf nog een andere oplossing in gedachten eigenlijk?
Vergissen is menselijk natuurlijk en ook al ben je nog niet zo lang getrouwd, dat is geen reden om niet weer uit dat huwelijk te stappen als je niet gelukkig bent.
Gezien het feit dat je al een andere man hebt toegelaten in je leven en er dus eigenlijk geen reden meer is om nog langer te wachten zou ik een scheiding aankondigen. Vooral vanwege je kinderwens eigenlijk zeg ik dat. Kinderen zijn er niet om het leven van een volwassene er leuker op te maken. Kinderen ga je krijgen als je er aan toe bent en dat is in jouw geval niet bepaald aan de orde.
Had je zelf nog een andere oplossing in gedachten eigenlijk?
anoniem_12394 wijzigde dit bericht op 06-06-2008 18:36
Reden: woordje toegevoegd
Reden: woordje toegevoegd
% gewijzigd
vrijdag 6 juni 2008 om 19:13
quote:roos32v schreef op 06 juni 2008 @ 15:11:
Door het te kort aan aandacht gaan je ogen wel weer open en heb ik iemand anders ontmoet.Ik ben nu dus verliefd en hij ook.
Beide in een relatie en weten niet goed wat we er mee aan moeten.Het klikt op veel fronten en het vrijen is ook super!
Hoe erg ook.
We hebben het er wel over gehad van hoe nu verder maar het is moeilijk.
Ik kan niet echt hoggte van hem krijgen,..dan wil hij alles.Samen wonen enz.Dan zegt ie weer dat ik niet voor hem bij me man weg moet gaan.Ik snap het niet echt.
Het heeft tijd nodig begrijp ik wel en je neemt niet zomaar een keus maar hoe weet ik bij hem ook dat het echt is?
Graag jullie advies.
Mijn advies?
Meer tijd besteden aan je man/jullie huwelijk.
Je minnaar aan de kant zetten...je wordt gebruikt!
Hij zegt het zelf: niet weggaan bij je man voor hem.
Sterkte
Door het te kort aan aandacht gaan je ogen wel weer open en heb ik iemand anders ontmoet.Ik ben nu dus verliefd en hij ook.
Beide in een relatie en weten niet goed wat we er mee aan moeten.Het klikt op veel fronten en het vrijen is ook super!
Hoe erg ook.
We hebben het er wel over gehad van hoe nu verder maar het is moeilijk.
Ik kan niet echt hoggte van hem krijgen,..dan wil hij alles.Samen wonen enz.Dan zegt ie weer dat ik niet voor hem bij me man weg moet gaan.Ik snap het niet echt.
Het heeft tijd nodig begrijp ik wel en je neemt niet zomaar een keus maar hoe weet ik bij hem ook dat het echt is?
Graag jullie advies.
Mijn advies?
Meer tijd besteden aan je man/jullie huwelijk.
Je minnaar aan de kant zetten...je wordt gebruikt!
Hij zegt het zelf: niet weggaan bij je man voor hem.
Sterkte
vrijdag 6 juni 2008 om 19:21
Tsja, je gooit wel snel de handdoek in de ring. En wat goedkoop om het meteen buitenshuis te zoeken. Maar goed, dat is jouw bewuste keuze geweest. Als je voor je man gegaan zou zijn dan had je samen een oplossing geprobeerd te zoeken. Het is ook extreem veel dagen wat jullie moeten werken maar misschien een stapje terug doen qua woonruimte ................ nou ja, er zijn diverse oplossingen waarschijnlijk maar hij kiest ervoor om een paar dagen te feesten zonder jou en jij kiest ervoor om te rollebollen in een ander bed. Het is waar je maar voor kiest......
Dit gaat wel op voor jou ..........
Dit gaat wel op voor jou ..........
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
vrijdag 6 juni 2008 om 19:23
quote:MissKaatje schreef op 06 juni 2008 @ 19:19:
Dus jullie zijn beide vreemdgangers.
Kunnen jullie elkaar dan wel vertrouwen zodra jullie een relatie beginnen?Huh? Dat heb ik nog niet gelezen, waar staat dat? Dat hij vreemdgaat? Zij gaat toch alleen maar vreemd?
Dus jullie zijn beide vreemdgangers.
Kunnen jullie elkaar dan wel vertrouwen zodra jullie een relatie beginnen?Huh? Dat heb ik nog niet gelezen, waar staat dat? Dat hij vreemdgaat? Zij gaat toch alleen maar vreemd?
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
vrijdag 6 juni 2008 om 19:40
quote:roos32v schreef op 06 juni 2008 @ 15:41:
Nee wij hebben geen top top hypotheek maar ik probeer samen met hem zijn schulden af te lossen.Dus dat valt wel mee.
betekend dit dat het huis op zijn naam staat?
en jij wel lief meebetaald?
hoevaak heb ik niet gehoord van vrouwen dat ze na een scheiding er alleen voor stonden, geen cent van het huis gezien... ook al hebben ze er aan meebetaald....
Nee wij hebben geen top top hypotheek maar ik probeer samen met hem zijn schulden af te lossen.Dus dat valt wel mee.
betekend dit dat het huis op zijn naam staat?
en jij wel lief meebetaald?
hoevaak heb ik niet gehoord van vrouwen dat ze na een scheiding er alleen voor stonden, geen cent van het huis gezien... ook al hebben ze er aan meebetaald....
vrijdag 6 juni 2008 om 20:53
ik zeg niet dat hij vreemd gaat,ik geloof het zelfs niet maar hij is wel erg veel weg voor zijn werk..ja je weet het niet.Vind dat hij ook wel eens nee kan zeggen tegen al die avond afspraken toch?Meer thuis en mee helpen.het is niet zo dat we niet praten en hij van nix weet,we praten al maanden en we weten gewoon beide niet hoe het weer zo kan worden al vroeger.Sinds ik deze baan heb drijven we uit elkaar.Er word ontzettend veel van me verwacht en moet het bedrijf met mijn collega samen draaiende houden.Ik zou 4 dagen werken maar dat is vaak niet haalbaar.Er worden dingen verwacht die ik bij me werk hoor te doen wat me opslokt.En al die uren niet betaald.Ik weet dat het niet goed is maar ik vind het nog wel leuk om te doen.Voorheen werkte ik in de horeca en deelde ik me eigen tijd in.Dus ja hij kent dit ook niet.
Het huis is op zijn salaris gekocht maar ik betaald ook een deel mee.Alles pakt duurder uit dan gepland.Dus dat ik best shit zeg maar.Betekent dat ik bijna alles inlever voor het huis en er weinig overblijft voor leuke dingen.
Al met al we praten heel veel maar we weten niet hoe we het op moeten lossen.Vrienden die trouwen zitten op een roze wolk en genieten maanden na.Ik heb dat dus niet! Ik weet dat het allemaal niet vanzelf gaat en het hard werken is alleen weet ik niet hoe.Ik ga niet zomaar opgeven maar weet dat ik dit geen jaren volhou.Moet ik hem dan echt voor het blok zetten het moet anders en anders stop ik ermee?
En wat die ander betreft ga ik inderdaad op een laag pitje zetten.Als het zo moet zijn komt het vanzelf wel..
Het huis is op zijn salaris gekocht maar ik betaald ook een deel mee.Alles pakt duurder uit dan gepland.Dus dat ik best shit zeg maar.Betekent dat ik bijna alles inlever voor het huis en er weinig overblijft voor leuke dingen.
Al met al we praten heel veel maar we weten niet hoe we het op moeten lossen.Vrienden die trouwen zitten op een roze wolk en genieten maanden na.Ik heb dat dus niet! Ik weet dat het allemaal niet vanzelf gaat en het hard werken is alleen weet ik niet hoe.Ik ga niet zomaar opgeven maar weet dat ik dit geen jaren volhou.Moet ik hem dan echt voor het blok zetten het moet anders en anders stop ik ermee?
En wat die ander betreft ga ik inderdaad op een laag pitje zetten.Als het zo moet zijn komt het vanzelf wel..
vrijdag 6 juni 2008 om 22:45
zaterdag 7 juni 2008 om 11:05
Ik bedoelde dat TO een vreemdganger is en haar minnaar ook, gezien hij ook een relatie heeft.
Ik las dat de minnaar van TO het zag zitten om verder te gaan met TO. Vandaar mijn zin: jullie zijn beide vreemdgangers, hoe kunnen jullie elkaar ooit vertrouwen in de toekomst (mocht er wel een relatie ontstaan tussen TO en minnaar)
FF ter verduidelijking haha!
Ik las dat de minnaar van TO het zag zitten om verder te gaan met TO. Vandaar mijn zin: jullie zijn beide vreemdgangers, hoe kunnen jullie elkaar ooit vertrouwen in de toekomst (mocht er wel een relatie ontstaan tussen TO en minnaar)
FF ter verduidelijking haha!
zaterdag 7 juni 2008 om 11:53
In hoeverre hebben jullie dit thuis al besproken? Weet je man van je huidige twijfels/gevoelens? Lijkt me wel handig om dit eens op tafel te gooien en te kijken wat hij er van vindt. Hij heeft het over kinderen, dus misschien heeft hij geen idee wat er bij jou speelt? Of denkt hij dat het met de komst van een kind 'wel weer oke zal zijn'.
Ik herken veel in jouw situatie. Ook ik ben getrouwd na bijna vier jaar samen. We zijn vooral getrouwd omdat dat nu eenmaal in die situatie het handigst was, anders waren we destijds niet getrouwd. Maar goed, gaandeweg de tijd werd ik alsmaar ongelukkiger. Ik heb me helemaal op mijn werk gestort, waardoor we steeds meer afstand kregen en we echt elk een eigen weg insloegen. Ik op het laatst liever aan het werk dan thuis.
Na dik een jaar huwelijk kwam ik iemand anders tegen en ben ik vreemdgegaan. Hartstikke fout en heel stom, maar voor mij was het wel het bewijs dat mijn huwelijk voorbij was. Mijn vreemdgaan kwam uit, al heel snel, en toen heb ik een punt achter mijn huwelijk gezet. Mijn vreemdgaan is niet goed te praten en het spijt me ook oprecht dat ik iemand zoveel pijn heb gedaan, maar het einde van het huwelijk luchtte me zo ontzettend op! Het was echt de juiste stap, ookal ziet hij dat nog steeds niet (ondanks dat hij al vrij snel een nieuwe relatie kreeg).
Na een pauze van twee maanden heb ik het weer geprobeerd met die man met wie ik toen iets had (hij was/is vrijgezel), maar na drie maanden bleek dat niet te werken. We zijn nu wel hele goede vrienden en zien elkaar nog regelmatig.
In ieder geval is het van belang dat je een keuze maakt voor jezelf. Niet voor je man, omdat je het moeilijk vindt om weg te gaan of hem pijn te doen, en niet voor je minnaar, omdat je stiekem hoopt dat je dan met hem verder kunt.
Als jij zeker weet dat je bij je man niet gelukkig wordt en je huwelijk eigenlijk een verkeerde keuze is geweest, wees dan zo dapper er een punt achter te zetten. Je doet hem nu pijn, bedriegt hem en bent niet eerlijk. Dat verdient hij ook niet.
Mijn keuze was los van de ander, of hij nu wel of niet verder met mij zou willen, was voor mij niet aan de orde. Na de pauze zei hij dat hij het wel wilde proberen en dat was erg leuk, maar werkte niet.
Ik herken veel in jouw situatie. Ook ik ben getrouwd na bijna vier jaar samen. We zijn vooral getrouwd omdat dat nu eenmaal in die situatie het handigst was, anders waren we destijds niet getrouwd. Maar goed, gaandeweg de tijd werd ik alsmaar ongelukkiger. Ik heb me helemaal op mijn werk gestort, waardoor we steeds meer afstand kregen en we echt elk een eigen weg insloegen. Ik op het laatst liever aan het werk dan thuis.
Na dik een jaar huwelijk kwam ik iemand anders tegen en ben ik vreemdgegaan. Hartstikke fout en heel stom, maar voor mij was het wel het bewijs dat mijn huwelijk voorbij was. Mijn vreemdgaan kwam uit, al heel snel, en toen heb ik een punt achter mijn huwelijk gezet. Mijn vreemdgaan is niet goed te praten en het spijt me ook oprecht dat ik iemand zoveel pijn heb gedaan, maar het einde van het huwelijk luchtte me zo ontzettend op! Het was echt de juiste stap, ookal ziet hij dat nog steeds niet (ondanks dat hij al vrij snel een nieuwe relatie kreeg).
Na een pauze van twee maanden heb ik het weer geprobeerd met die man met wie ik toen iets had (hij was/is vrijgezel), maar na drie maanden bleek dat niet te werken. We zijn nu wel hele goede vrienden en zien elkaar nog regelmatig.
In ieder geval is het van belang dat je een keuze maakt voor jezelf. Niet voor je man, omdat je het moeilijk vindt om weg te gaan of hem pijn te doen, en niet voor je minnaar, omdat je stiekem hoopt dat je dan met hem verder kunt.
Als jij zeker weet dat je bij je man niet gelukkig wordt en je huwelijk eigenlijk een verkeerde keuze is geweest, wees dan zo dapper er een punt achter te zetten. Je doet hem nu pijn, bedriegt hem en bent niet eerlijk. Dat verdient hij ook niet.
Mijn keuze was los van de ander, of hij nu wel of niet verder met mij zou willen, was voor mij niet aan de orde. Na de pauze zei hij dat hij het wel wilde proberen en dat was erg leuk, maar werkte niet.
