Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
donderdag 29 mei 2008 om 20:31
Het komt ook zo aan omdat ik dan zo met mijn neus op de feiten gedrukt wordt.
Het is nog niet eens het verdrietigste dat het die bewuste vriendin is die uitgerekend zoiets zegt.
Ook is het een tere plek die geraakt wordt omdat het een pijnlijke herinnering naar boven haalt.
Iets wat ik tot op vandaag gewoon onbegrijpelijk vind, naar de uitleg ervan gevraagd heb, maar niet gekregen.
In therapie: mijn ex zegt tegen de therapeut dat hij het prettig had gevonden wanneer ik een goede band met mijn moeder had gehad. Zijn eigen zuster zat dagelijks bij haar moeder. Ze kwam om tien uur 's morgens binnen, en vertrok tegen de tijd dat haar kinderen 's middags uit school kwamen pas weer naar huis. '
Mijn ex vond het raar dat ik dat niet deed. Hij vond ook dat ik 's zaterdags met mijn moeder de stad in moest gaan, wanneer hij ging sporten. Want als hij wist dat ik de dag alleen doorbracht dan stond hij niet lekker op het veld, had hij het idee dat hij snel weer thuis verwacht werd. Dat ik op hem zat te wachten.
Dit staat er nu heel simpel maar er waren heel vaak woorden over.
Dat hij thuis kwam en aan mij vroeg of hij te laat was, of het te lang geduurd had, enzovoorts.
Als ik dan zei dat ik me best vermaakt had en dat het geen probleem was, hoorde hij daar altijd een verwijtende toon in, terwijl ik me echt eerlijk alslajemedood daar niet van bewust was.
Maar dan was het weer mis: ja, als je nou een beetje normale familie had gehad dan was het hele probleem er niet.....
Er viel niet tegenop te redeneren, al praatte ik als Brugman, hij hoorde toch op wélke manier ik hem toesprak? Nou dat was leuk, heeft ie lekker gesport, komt ie thuis, wist ik het wel weer te verzieken...
Nou ja dit uitgepraat bij de therapeut, wat was het uiteindelijke probleem: hij had het gevoel voor mijn geluk verantwoordelijk te zijn, had ik een goeie band met mijn familie gehad, had hij het gevoel gehad die verantwoordelijkheid niet alleen te hoeven dragen.
Ik ben daarop ontploft bij de therapeut: áls hij dan die verantwoordelijkheid voelde, was dat zijn gevoel, zijn probleem.
Wat kon ik er in vredesnaam aan doen dat ik niet de achterban had zoals hij dat graag had gezien?
Als je het nou voor mij gewild had, een goeie band met mijn ouders, maar je wilt dat ik die heb om jezelf prettiger te voelen.
Als ik er iets aan kon veranderen zou ik het gelijk doen, maar het kan niet.
Het voelt een beetje hetzelfde.
Ik lees het net even na en volgens mij komt dit verhaal over als een nietszeggend onbelangrijke los zand-achtige lap tekst, kant noch wal..
En het is allemaal al achterhaald.
Het zijn niet de heftigste gebeurtenissen, maar ze werken nog steeds door.
Het is nog niet eens het verdrietigste dat het die bewuste vriendin is die uitgerekend zoiets zegt.
Ook is het een tere plek die geraakt wordt omdat het een pijnlijke herinnering naar boven haalt.
Iets wat ik tot op vandaag gewoon onbegrijpelijk vind, naar de uitleg ervan gevraagd heb, maar niet gekregen.
In therapie: mijn ex zegt tegen de therapeut dat hij het prettig had gevonden wanneer ik een goede band met mijn moeder had gehad. Zijn eigen zuster zat dagelijks bij haar moeder. Ze kwam om tien uur 's morgens binnen, en vertrok tegen de tijd dat haar kinderen 's middags uit school kwamen pas weer naar huis. '
Mijn ex vond het raar dat ik dat niet deed. Hij vond ook dat ik 's zaterdags met mijn moeder de stad in moest gaan, wanneer hij ging sporten. Want als hij wist dat ik de dag alleen doorbracht dan stond hij niet lekker op het veld, had hij het idee dat hij snel weer thuis verwacht werd. Dat ik op hem zat te wachten.
Dit staat er nu heel simpel maar er waren heel vaak woorden over.
Dat hij thuis kwam en aan mij vroeg of hij te laat was, of het te lang geduurd had, enzovoorts.
Als ik dan zei dat ik me best vermaakt had en dat het geen probleem was, hoorde hij daar altijd een verwijtende toon in, terwijl ik me echt eerlijk alslajemedood daar niet van bewust was.
Maar dan was het weer mis: ja, als je nou een beetje normale familie had gehad dan was het hele probleem er niet.....
Er viel niet tegenop te redeneren, al praatte ik als Brugman, hij hoorde toch op wélke manier ik hem toesprak? Nou dat was leuk, heeft ie lekker gesport, komt ie thuis, wist ik het wel weer te verzieken...
Nou ja dit uitgepraat bij de therapeut, wat was het uiteindelijke probleem: hij had het gevoel voor mijn geluk verantwoordelijk te zijn, had ik een goeie band met mijn familie gehad, had hij het gevoel gehad die verantwoordelijkheid niet alleen te hoeven dragen.
Ik ben daarop ontploft bij de therapeut: áls hij dan die verantwoordelijkheid voelde, was dat zijn gevoel, zijn probleem.
Wat kon ik er in vredesnaam aan doen dat ik niet de achterban had zoals hij dat graag had gezien?
Als je het nou voor mij gewild had, een goeie band met mijn ouders, maar je wilt dat ik die heb om jezelf prettiger te voelen.
Als ik er iets aan kon veranderen zou ik het gelijk doen, maar het kan niet.
Het voelt een beetje hetzelfde.
Ik lees het net even na en volgens mij komt dit verhaal over als een nietszeggend onbelangrijke los zand-achtige lap tekst, kant noch wal..
En het is allemaal al achterhaald.
Het zijn niet de heftigste gebeurtenissen, maar ze werken nog steeds door.
donderdag 29 mei 2008 om 20:52
donderdag 29 mei 2008 om 20:56
Hallo meiden,
Ik schrijf niet zoveel maar lees alles! Ik kan de tijd gewoon niet vinden om op alles en iedereen te reageren en dan schrijf ik dus maar niets. Maar de volgende dag staat er nog meer!
Perel, het lijkt me erg klote om zoiets te horen. Ik voel me ook af en toe een zeur, bij sommige mensen heb ik dat. Een rotgevoel geeft dat, gek is dat, dat ik dat bij de een meer heb dan bij de ander.
Lemmy, ik denk niet dat het uit maakt of je veel hebt meegemaakt. Ik heb zelf een behoorlijk voorspoedig leven achter de rug tot nu toe maar ik vind wel dat ik anderen goed kan steunen. Het gaat meer om karakter denk ik. Je in kunnen leven in iemand.
Lilly, voel je je al wat beter? Ik dacht ook dat je misschien zwanger zou zijn, ik hoop dat het niet waar is!
Dubio, een knuffel voor jou!
Herfst, hoe gaat het?
En Elf, bij jou?
Iemand iets van VK gehoord? Ben zo benieuwd!
Hier gaat het zo-zo. Zijn gangetje, ik irriteer me steeds vaker aan hem...hij gedraagt zich ok, maar ik vind het saai.
Liefs,Z
Ik schrijf niet zoveel maar lees alles! Ik kan de tijd gewoon niet vinden om op alles en iedereen te reageren en dan schrijf ik dus maar niets. Maar de volgende dag staat er nog meer!
Perel, het lijkt me erg klote om zoiets te horen. Ik voel me ook af en toe een zeur, bij sommige mensen heb ik dat. Een rotgevoel geeft dat, gek is dat, dat ik dat bij de een meer heb dan bij de ander.
Lemmy, ik denk niet dat het uit maakt of je veel hebt meegemaakt. Ik heb zelf een behoorlijk voorspoedig leven achter de rug tot nu toe maar ik vind wel dat ik anderen goed kan steunen. Het gaat meer om karakter denk ik. Je in kunnen leven in iemand.
Lilly, voel je je al wat beter? Ik dacht ook dat je misschien zwanger zou zijn, ik hoop dat het niet waar is!
Dubio, een knuffel voor jou!
Herfst, hoe gaat het?
En Elf, bij jou?
Iemand iets van VK gehoord? Ben zo benieuwd!
Hier gaat het zo-zo. Zijn gangetje, ik irriteer me steeds vaker aan hem...hij gedraagt zich ok, maar ik vind het saai.
Liefs,Z
donderdag 29 mei 2008 om 21:32
Tuurlijk Zonnepitje, er zijn ook mensen die zonder veel te hebben meegemaakt toch al zoveel inlevingsvermogen hebben dat ze andere mensen heel goed kunnen steunen. Kwestie van karakter, inderdaad. Maar er zijn ook mensen die dat van nature niet zo goed kunnen, maar dat hebben geleerd door schade en schande, zeg maar. Mijzelf reken ik tot die groep. Heb inmiddels wel afgeleerd om snel te oordelen over het leven van een ander, zoiets.
donderdag 29 mei 2008 om 22:47
hoi Zonnepitje,
Gaat wel redelijk hoor nu met me. Dat irriteren herken ik ook. Als hij thuis is is het soms net alsof ik bij mezelf op visite ben, of alsof er een vage kennis bij me op visite is, want dan weet ik eigenlijk niets te zeggen. Of ik irriteer me aan de kleinste dingetjes...
Perel, ik wilde ook nog even kort op jouw stuk reageren.
Ik heb ook een vriendin gehad waarvan ik dacht dat ik daarbij terecht kon. Zij heeft het eigenlijk af laten weten omdat ik er ook met mijn andere vriendin goed over kon praten omdat die vriendin hetzelfde mee had gemaakt als ik. Ze was jaloers op mijn vriendin. Ik dacht ook dat wij goede vriendinnen waren, maar toen het in 2006 was geescaleerd hier en ik haar vertelde dat ik misschien wilde scheiden heeft ze me keihard laten vallen. Ze heeft net gedaan alsof er niks aan de hand was. Ik had een klein probleempje.
Ik was erg teleurgesteld en boos, maar nu haal ik mijn schouders op en denk dat ze dan waarschijnlijk toch niet de juiste vriendin voor me was. Ik heb in slechte tijden in ieder geval mijn echte vriendinnen leren kennen en achteraf ben ik daar heel blij mee.
Gaat wel redelijk hoor nu met me. Dat irriteren herken ik ook. Als hij thuis is is het soms net alsof ik bij mezelf op visite ben, of alsof er een vage kennis bij me op visite is, want dan weet ik eigenlijk niets te zeggen. Of ik irriteer me aan de kleinste dingetjes...
Perel, ik wilde ook nog even kort op jouw stuk reageren.
Ik heb ook een vriendin gehad waarvan ik dacht dat ik daarbij terecht kon. Zij heeft het eigenlijk af laten weten omdat ik er ook met mijn andere vriendin goed over kon praten omdat die vriendin hetzelfde mee had gemaakt als ik. Ze was jaloers op mijn vriendin. Ik dacht ook dat wij goede vriendinnen waren, maar toen het in 2006 was geescaleerd hier en ik haar vertelde dat ik misschien wilde scheiden heeft ze me keihard laten vallen. Ze heeft net gedaan alsof er niks aan de hand was. Ik had een klein probleempje.
Ik was erg teleurgesteld en boos, maar nu haal ik mijn schouders op en denk dat ze dan waarschijnlijk toch niet de juiste vriendin voor me was. Ik heb in slechte tijden in ieder geval mijn echte vriendinnen leren kennen en achteraf ben ik daar heel blij mee.
vrijdag 30 mei 2008 om 12:08
Hoi Mamzelle,
Ik zie dat je nog steeds actief bent op het forum, leuk! Hoe is het nu met je? Met mij gaat het redelijk. Ik woon weer in nederland na 3,5 jaar mexico. Ik heb mijn eigen huisje gekocht en een leuke baan gevonden. Mijn relatie is nog steeds aan, mijn vriend is na een verblijf van een paar maanden hier weer terug naar mexico. Het blijft voor mij moeilijk om te beslissen of deze relatie een goede toekomst heeft of niet. Heb je nog contact met iris en de anderen?
liefs Gorsa
Ik zie dat je nog steeds actief bent op het forum, leuk! Hoe is het nu met je? Met mij gaat het redelijk. Ik woon weer in nederland na 3,5 jaar mexico. Ik heb mijn eigen huisje gekocht en een leuke baan gevonden. Mijn relatie is nog steeds aan, mijn vriend is na een verblijf van een paar maanden hier weer terug naar mexico. Het blijft voor mij moeilijk om te beslissen of deze relatie een goede toekomst heeft of niet. Heb je nog contact met iris en de anderen?
liefs Gorsa
vrijdag 30 mei 2008 om 13:58
Hoi Ladies,
Ik kan het al wel weer redelijk relativeren, hoewel het vervelend blijft.
Zij (ik kan nu niet zo makkelijk 'vriendin' neerzetten) ontleent heel veel van haar eigenwaarde aan haar status (getrouwd), en aan het luxe leven dat ze kan leiden doordat ze met deze man getrouwd is, ze hebben gewoon veel geld.
Ze heeft iets over zich dat ze vindt dat ze erg geslaagd is in het leven dat ze leeft. Ik weet dat daar ook problemen zijn, ik zie er ook een man die regelt en bepaalt, maar ze laat zich veel welgevallen omdat het weer wordt gladgestreken met dure cadeau's of vakanties. Ze zou gewoon niet zonder kunnen.
Van zichzelf is ze erg onzeker, waar ze altijd enorm overheen schreeuwt en ook is ze erg gehecht aan haar oogkleppen.
(Oogkleppen met gouden randjes in dit geval)
Als ik het goed heb, zou het wel eens zo kunnen zijn dat dát het deel is waar ze tegenaan loopt, bij zichzelf.
In die zin, Lemmy, als ik je zinnetje even om mag draaien, zegt het idd meer over háár, dan over mij.
Ik weet dan ook zeker dat ik, mezelf kennende, mocht het gebeuren dat zij bij mij onverwachts op de stoep staan wanneer haar relatie in een crisis is beland, haar toch zal opvangen en met raad en daad bijstaan.
Hoe is het hier verder?
Dubiootje? Ben je in staat iets van je te laten horen?
Ik kan het al wel weer redelijk relativeren, hoewel het vervelend blijft.
Zij (ik kan nu niet zo makkelijk 'vriendin' neerzetten) ontleent heel veel van haar eigenwaarde aan haar status (getrouwd), en aan het luxe leven dat ze kan leiden doordat ze met deze man getrouwd is, ze hebben gewoon veel geld.
Ze heeft iets over zich dat ze vindt dat ze erg geslaagd is in het leven dat ze leeft. Ik weet dat daar ook problemen zijn, ik zie er ook een man die regelt en bepaalt, maar ze laat zich veel welgevallen omdat het weer wordt gladgestreken met dure cadeau's of vakanties. Ze zou gewoon niet zonder kunnen.
Van zichzelf is ze erg onzeker, waar ze altijd enorm overheen schreeuwt en ook is ze erg gehecht aan haar oogkleppen.
(Oogkleppen met gouden randjes in dit geval)
Als ik het goed heb, zou het wel eens zo kunnen zijn dat dát het deel is waar ze tegenaan loopt, bij zichzelf.
In die zin, Lemmy, als ik je zinnetje even om mag draaien, zegt het idd meer over háár, dan over mij.
Ik weet dan ook zeker dat ik, mezelf kennende, mocht het gebeuren dat zij bij mij onverwachts op de stoep staan wanneer haar relatie in een crisis is beland, haar toch zal opvangen en met raad en daad bijstaan.
Hoe is het hier verder?
Dubiootje? Ben je in staat iets van je te laten horen?
vrijdag 30 mei 2008 om 14:24
Hoi Gorsa,
Ik heb nog contact met Duif, met Iris af en toe een regeltje.
Uiteindelijk was je toch niet zwanger, dus?
Nu je in NL woont, en niet de hele tijd samen, is het makkelijker om zelf te voelen wat zijn aanwezigheid met je heeft gedaan en wat zijn afwezigheid met je doet.
Hou er wel rekening mee, dat als 'ie naar NL komt om te blijven, alles nog eens een keertje heftiger wordt dan dat het daar was.
Leuk om wat van je te lezen..
Ik heb nog contact met Duif, met Iris af en toe een regeltje.
Uiteindelijk was je toch niet zwanger, dus?
Nu je in NL woont, en niet de hele tijd samen, is het makkelijker om zelf te voelen wat zijn aanwezigheid met je heeft gedaan en wat zijn afwezigheid met je doet.
Hou er wel rekening mee, dat als 'ie naar NL komt om te blijven, alles nog eens een keertje heftiger wordt dan dat het daar was.
Leuk om wat van je te lezen..
vrijdag 30 mei 2008 om 15:53
Een korte reactie op jou Perel. Je zoekt de schuld voor de houding van je vriendin volledig bij jezelf. Heb je er bij stilgestaan dat zij misschien helemaal niet zo leuk is als jij dacht? En dat jij haar misschien niet meer als vriendin wilt?
Ik vind haar eerlijk gezegd niet als een aanwinst klinken.
dubio
PS hou er rekening mee dat zulke gedetailleerde verhalen je herkenbaar kunnen maken voor anderen.
Ik vind haar eerlijk gezegd niet als een aanwinst klinken.
dubio
PS hou er rekening mee dat zulke gedetailleerde verhalen je herkenbaar kunnen maken voor anderen.
Ga in therapie!
vrijdag 30 mei 2008 om 16:59
Dubiootje, hoe voel je je vandaag?
Heb je het gevoel dat je er tegenop kan?
Ik weet dat ik in mijn enthousiasme nog al eens breeduit kan gaan wat betreft mijn details, ja...
Hoewel ik uit mijn kennissenkring hier zo'n beetje de enige ben die op een forum zit, er dus niet over praat dat ik hier kom, zal ik in mijn achterhoofd houden dat een goed verstaander aan een half woord genoeg heeft...
Alles verklaren en uiteenzetten is mijn tweede natuur geworden in de loop van de tijd.
Heb je het gevoel dat je er tegenop kan?
Ik weet dat ik in mijn enthousiasme nog al eens breeduit kan gaan wat betreft mijn details, ja...
Hoewel ik uit mijn kennissenkring hier zo'n beetje de enige ben die op een forum zit, er dus niet over praat dat ik hier kom, zal ik in mijn achterhoofd houden dat een goed verstaander aan een half woord genoeg heeft...
Alles verklaren en uiteenzetten is mijn tweede natuur geworden in de loop van de tijd.
vrijdag 30 mei 2008 om 19:59
Lieve allemaal!
Vandaag alweer een iets beter dagje gehad. Maar nog steeds half ziek etc..!
Lief dat jullie allemaal zo reageerden!
quote:dubiootje schreef op 29 mei 2008 @ 08:43:
Lieve Lilly,
Weet je zeker dat je niet zwanger bent? Ik hoop van harte voor je dat het een buikgriep is, en dat die heel snel voorbij is!
liefs en beterschap,
dubio
Niet dat ik weet. Ben laatste keer gewoon ongesteld geweest. En nu ook gewoon mijn pil goed geslikt. Soms zelfs twee of drie keer omdat ik moest overgeven. Dusja..
Ik denk niet dat het kan hoor! Hoop het ook niet in ieder geval..En toen ik de vorige keer zwanger was, voelde ik er niet echt wat van zoals dit. Ik ben er niet ziek van geweest.. kan dat wel eens?
Hoop ook dat ik me snel weer wat beter voel. Dit is echt drie keer niets. Zo weinig puf!
Nouja, tot snel meiden!
Knuffel!
Vandaag alweer een iets beter dagje gehad. Maar nog steeds half ziek etc..!
Lief dat jullie allemaal zo reageerden!
quote:dubiootje schreef op 29 mei 2008 @ 08:43:
Lieve Lilly,
Weet je zeker dat je niet zwanger bent? Ik hoop van harte voor je dat het een buikgriep is, en dat die heel snel voorbij is!
liefs en beterschap,
dubio
Niet dat ik weet. Ben laatste keer gewoon ongesteld geweest. En nu ook gewoon mijn pil goed geslikt. Soms zelfs twee of drie keer omdat ik moest overgeven. Dusja..
Ik denk niet dat het kan hoor! Hoop het ook niet in ieder geval..En toen ik de vorige keer zwanger was, voelde ik er niet echt wat van zoals dit. Ik ben er niet ziek van geweest.. kan dat wel eens?
Hoop ook dat ik me snel weer wat beter voel. Dit is echt drie keer niets. Zo weinig puf!
Nouja, tot snel meiden!
Knuffel!
vrijdag 30 mei 2008 om 20:56
He Lilly, fijn dat het wat beter gaat! Tot snel!
He Gorsa, ik herken je nog van een aantal jaar geleden (hoe lang?). Ik las toen alleen nog maar hier en kan me je nog wel herinneren. En Duifje ook. Zaten jullie toen niet op het leven met een borderliner-topic?
Hoe is het met je? Gaat het beter met je relatie. Waarom ben je weer in Nederland gaan wonen? Ik kan me herinneren dat het heel heftig was af en toe met je vriend.
Lemmy, ja, dat klopt denk ik wel. Door dingen mee te maken kun je inlevingsvermogen ontwikkelen.
Dubio, hoe gaat het nu?
Perel, ik denk dat je analyse van haar klopt. Je confronteerde haar teveel met zichzeld denk ik. Maar goed, ik kan er niet goed over oordelen natuurlijk.
Elfje, ik merk dat de liefde aan het overgaan is. Voelt heel raar. Ook wel ok op d eeen of andre manier. Ok omdat hij me niet meer kan raken, niet meer kan kwetsen. Ik dien hem van repliek en ben niet meer bang voor zijn reacties. En hij weet het denk ik verdomd goed, dat als hij nu te ver gaat het over is. Wat dat betreft zijn de rollen nu omgedraaid, ik heb de macht. Dat voelt enerzijds goed, anderzijds niet. Want ik wil zo niet zijn, ik wil geen machtsstrijd in mijn relatie. Ik wil juist lief voor mijn man zijn, maar ik kan het niet meer opbrengen, heb het met hem gehad. Lastig. Eerlijk gezegd denk ik dat het een kwestie van tijd is. Maar het is toch zo jammer dat hij door zijn gedrag de afgelopen jaren mijn liefde voor hem kapot heeft gemaakt. Ik heb het zo lang geprobeerd maar nu is het op.
Hij is er morgen de hele dag niet en ik vind het heerlijk. Dat klopt toch niet? Mijn vader en moeder zien elkaar nu een week niet, dat is in 40 jaar huwelijk nooit eerder voorgekomen, en mijn moeder vindt het verschrikkelijk. En dat is puur omdat ze zo graag bij elkaar zijn. Kijk, dat wil ik nou ook! We draaien het huishouden en de kinderen samen en dat gaat heel goed hoor, maar ik mis van alles.
Eigenlijk denk ik dat ik hem voor het blok moet zetten: relatietherapie of uit elkaar, maar ja, als ik jullie zo hoor zet dit ook weinig zoden aan de dijk...
He Gorsa, ik herken je nog van een aantal jaar geleden (hoe lang?). Ik las toen alleen nog maar hier en kan me je nog wel herinneren. En Duifje ook. Zaten jullie toen niet op het leven met een borderliner-topic?
Hoe is het met je? Gaat het beter met je relatie. Waarom ben je weer in Nederland gaan wonen? Ik kan me herinneren dat het heel heftig was af en toe met je vriend.
Lemmy, ja, dat klopt denk ik wel. Door dingen mee te maken kun je inlevingsvermogen ontwikkelen.
Dubio, hoe gaat het nu?
Perel, ik denk dat je analyse van haar klopt. Je confronteerde haar teveel met zichzeld denk ik. Maar goed, ik kan er niet goed over oordelen natuurlijk.
Elfje, ik merk dat de liefde aan het overgaan is. Voelt heel raar. Ook wel ok op d eeen of andre manier. Ok omdat hij me niet meer kan raken, niet meer kan kwetsen. Ik dien hem van repliek en ben niet meer bang voor zijn reacties. En hij weet het denk ik verdomd goed, dat als hij nu te ver gaat het over is. Wat dat betreft zijn de rollen nu omgedraaid, ik heb de macht. Dat voelt enerzijds goed, anderzijds niet. Want ik wil zo niet zijn, ik wil geen machtsstrijd in mijn relatie. Ik wil juist lief voor mijn man zijn, maar ik kan het niet meer opbrengen, heb het met hem gehad. Lastig. Eerlijk gezegd denk ik dat het een kwestie van tijd is. Maar het is toch zo jammer dat hij door zijn gedrag de afgelopen jaren mijn liefde voor hem kapot heeft gemaakt. Ik heb het zo lang geprobeerd maar nu is het op.
Hij is er morgen de hele dag niet en ik vind het heerlijk. Dat klopt toch niet? Mijn vader en moeder zien elkaar nu een week niet, dat is in 40 jaar huwelijk nooit eerder voorgekomen, en mijn moeder vindt het verschrikkelijk. En dat is puur omdat ze zo graag bij elkaar zijn. Kijk, dat wil ik nou ook! We draaien het huishouden en de kinderen samen en dat gaat heel goed hoor, maar ik mis van alles.
Eigenlijk denk ik dat ik hem voor het blok moet zetten: relatietherapie of uit elkaar, maar ja, als ik jullie zo hoor zet dit ook weinig zoden aan de dijk...
vrijdag 30 mei 2008 om 21:13
-was inderdaad een borderline topic-
Probeer voor jezelf na te gaan waar je afkeer in zit, Zonnepitje. Je dient hem van repliek... er is dus nog steeds iets in hem dat dat nodig maakt. Ben je moe van zijn gedrag van nu?
Relatietherapie heeft inderdaad alleen zin als beide partners bereid zijn te reflecteren op hun gedrag, bereid en in staat zijn hun gedrag aan te passen, en vooral, bereid zijn naar elkaar te luisteren.
Probeer voor jezelf na te gaan waar je afkeer in zit, Zonnepitje. Je dient hem van repliek... er is dus nog steeds iets in hem dat dat nodig maakt. Ben je moe van zijn gedrag van nu?
Relatietherapie heeft inderdaad alleen zin als beide partners bereid zijn te reflecteren op hun gedrag, bereid en in staat zijn hun gedrag aan te passen, en vooral, bereid zijn naar elkaar te luisteren.
vrijdag 30 mei 2008 om 21:25
De afkeer zit hem in de alledaagse dingen, net of mijn oogkleppen zijn afgevallen en ik alles met heel andere ogen zie. En dan heb ik het niet alleen over zijn gemopper en controledwang, maar ook over zijn gespreksonderwerpen bijvorbeeld. Ik erger me dus aan hoe hij is! Ik vind hem niet interessant meer, eigenlijk vond ik hem altijd wel een beetje saai, maar ook wel lief. Maar nu zie ik die lieve kanten ook niet meer, terwijk hij liever doet dan zeg maar een paar jaar geleden. Ik zie nu dat het noet genoeg voor mij is, oppervlakkig. Ik mis zo enorm de diepgang met hem dat ik het niet volhou zo. Ik heb niet meer genoeg aan mijn vriendinnen, wil ook een relatie waarin je met elkaar kunt praten.
Ik dien hem dus van repliek en als ik erover nadenk ben ik enorm bezig om mijn grenzen te bewaken, ik wil hem bijna straffen voor de afgelopen jaren, voel mezelf af en toe zelfs wat zuigen. En stiekum vind ik dat wel stoer van mezelf, dat ik dat gewoon lekker doe. Maar een basis voor een relatie is het niet, dat zie ik wel in. Wat wil ik hier eigenlijk mee zeggen? Dat ik het zo vreemd vind dat ik toen hij mij klote behandelde ik meer van hem hield en lief en begripvol was dan nu nu hij nauwelijks woedeuitbarstingen meer heeft.....
Ik dien hem dus van repliek en als ik erover nadenk ben ik enorm bezig om mijn grenzen te bewaken, ik wil hem bijna straffen voor de afgelopen jaren, voel mezelf af en toe zelfs wat zuigen. En stiekum vind ik dat wel stoer van mezelf, dat ik dat gewoon lekker doe. Maar een basis voor een relatie is het niet, dat zie ik wel in. Wat wil ik hier eigenlijk mee zeggen? Dat ik het zo vreemd vind dat ik toen hij mij klote behandelde ik meer van hem hield en lief en begripvol was dan nu nu hij nauwelijks woedeuitbarstingen meer heeft.....
vrijdag 30 mei 2008 om 21:44
Ik zou ook niet weten hoe dat komt. Zelf vind ik mijn ex stukken aangenamer in de omgang nu ik er bijna geen mot meer mee heb. -al was en is de koek wel op, qua gespreksonderwerpen. Alles bleek om hem te hebben gedraaid en nu dat niet meer zo is blijkt alles ook niet meer zo interessant-
Zoals je nu klinkt helpt relatietherapie ook niet meer. Op is op.
Zoals je nu klinkt helpt relatietherapie ook niet meer. Op is op.
vrijdag 30 mei 2008 om 21:48
[quote]zonnepitje2 schreef op 30 mei 2008 @ 20:56:
Elfje, ik merk dat de liefde aan het overgaan is. Voelt heel raar. Ook wel ok op d eeen of andre manier. Ok omdat hij me niet meer kan raken, niet meer kan kwetsen. Ik dien hem van repliek en ben niet meer bang voor zijn reacties. En hij weet het denk ik verdomd goed, dat als hij nu te ver gaat het over is. Wat dat betreft zijn de rollen nu omgedraaid, ik heb de macht. Dat voelt enerzijds goed, anderzijds niet. Want ik wil zo niet zijn, ik wil geen machtsstrijd in mijn relatie. Ik wil juist lief voor mijn man zijn, maar ik kan het niet meer opbrengen, heb het met hem gehad. Lastig. Eerlijk gezegd denk ik dat het een kwestie van tijd is. Maar het is toch zo jammer dat hij door zijn gedrag de afgelopen jaren mijn liefde voor hem kapot heeft gemaakt. Ik heb het zo lang geprobeerd maar nu is het op.
Hij is er morgen de hele dag niet en ik vind het heerlijk. Dat klopt toch niet? Mijn vader en moeder zien elkaar nu een week niet, dat is in 40 jaar huwelijk nooit eerder voorgekomen, en mijn moeder vindt het verschrikkelijk. En dat is puur omdat ze zo graag bij elkaar zijn. Kijk, dat wil ik nou ook! We draaien het huishouden en de kinderen samen en dat gaat heel goed hoor, maar ik mis van alles.
hoi Zonnepitje,
dit zou zomaar mijn tekst kunnen zijn.
Elfje, ik merk dat de liefde aan het overgaan is. Voelt heel raar. Ook wel ok op d eeen of andre manier. Ok omdat hij me niet meer kan raken, niet meer kan kwetsen. Ik dien hem van repliek en ben niet meer bang voor zijn reacties. En hij weet het denk ik verdomd goed, dat als hij nu te ver gaat het over is. Wat dat betreft zijn de rollen nu omgedraaid, ik heb de macht. Dat voelt enerzijds goed, anderzijds niet. Want ik wil zo niet zijn, ik wil geen machtsstrijd in mijn relatie. Ik wil juist lief voor mijn man zijn, maar ik kan het niet meer opbrengen, heb het met hem gehad. Lastig. Eerlijk gezegd denk ik dat het een kwestie van tijd is. Maar het is toch zo jammer dat hij door zijn gedrag de afgelopen jaren mijn liefde voor hem kapot heeft gemaakt. Ik heb het zo lang geprobeerd maar nu is het op.
Hij is er morgen de hele dag niet en ik vind het heerlijk. Dat klopt toch niet? Mijn vader en moeder zien elkaar nu een week niet, dat is in 40 jaar huwelijk nooit eerder voorgekomen, en mijn moeder vindt het verschrikkelijk. En dat is puur omdat ze zo graag bij elkaar zijn. Kijk, dat wil ik nou ook! We draaien het huishouden en de kinderen samen en dat gaat heel goed hoor, maar ik mis van alles.
hoi Zonnepitje,
dit zou zomaar mijn tekst kunnen zijn.
vrijdag 30 mei 2008 om 22:14
Hoi allemaal,
Ik herken je naam niet zonnepitje, maar ik ben idd van die discussie. Ik was op een gegeven moment echt even klaar met forum schrijven, maar merk dat ik het nu toch wel weer prettig vindt.
Mamzelle, ik was idd niet zwanger. Omdat het al een hele tijd niet lukt, ga ik binnenkort eens langs de dokter. Of deze relatie nu stand houdt of niet, ik wil gewoon voor mijn eigen toekomst weten of ik kinderen kan krijgen. Mijn vriend is 3 maanden in Nederland geweest en dat is heel zwaar gevallen. Hij had geen dagbesteding dus claimde me heel de dag en was erg jaloers op mijn 'eigen' dingen. Met veel praten, negeren, discussieren en dergelijke kwamen we wel weer een heel eind, maar het koste mij veel te veel energie. Hij werd gek van de onmacht van op mijn zak leven, qua contacten en geld op mij aangewezen zijn en niet de taal spreken. Hij gaat nu dus weer engelse les nemen, heeft een uitgebreide cursus nederlands mee en moet ook afstuderen over 2 maanden.
Ik heb vorig jaar zomer aangegeven dat we of samen naar nederland gingen of ik alleen. ik trok de cultuur, schoonfamilie en levensstijl niet meer. We leefden veel te veel op elkaars lip en privacy kennen ze daar niet. Ik zie dat mijn vriend wel hier wil leven, maar het idd ook heel zwaar gaat krijgen. Ik denk dat de komende maanden even goed zijn om de boel rustig te overdenken.
Sorry dat ik nog niet op iedereen reageer. Ik moet me nog wat beter inlezen om alles te begrijpen.
liefs Gorsa
Ik herken je naam niet zonnepitje, maar ik ben idd van die discussie. Ik was op een gegeven moment echt even klaar met forum schrijven, maar merk dat ik het nu toch wel weer prettig vindt.
Mamzelle, ik was idd niet zwanger. Omdat het al een hele tijd niet lukt, ga ik binnenkort eens langs de dokter. Of deze relatie nu stand houdt of niet, ik wil gewoon voor mijn eigen toekomst weten of ik kinderen kan krijgen. Mijn vriend is 3 maanden in Nederland geweest en dat is heel zwaar gevallen. Hij had geen dagbesteding dus claimde me heel de dag en was erg jaloers op mijn 'eigen' dingen. Met veel praten, negeren, discussieren en dergelijke kwamen we wel weer een heel eind, maar het koste mij veel te veel energie. Hij werd gek van de onmacht van op mijn zak leven, qua contacten en geld op mij aangewezen zijn en niet de taal spreken. Hij gaat nu dus weer engelse les nemen, heeft een uitgebreide cursus nederlands mee en moet ook afstuderen over 2 maanden.
Ik heb vorig jaar zomer aangegeven dat we of samen naar nederland gingen of ik alleen. ik trok de cultuur, schoonfamilie en levensstijl niet meer. We leefden veel te veel op elkaars lip en privacy kennen ze daar niet. Ik zie dat mijn vriend wel hier wil leven, maar het idd ook heel zwaar gaat krijgen. Ik denk dat de komende maanden even goed zijn om de boel rustig te overdenken.
Sorry dat ik nog niet op iedereen reageer. Ik moet me nog wat beter inlezen om alles te begrijpen.
liefs Gorsa
vrijdag 30 mei 2008 om 22:35
Gorsa, ik schreef ook niet mee, dus je herkent me niet, maar ik las wel alles! Wel een raar idee eigenlijk al die onzichtbare meelezers. Dat worden dus spannende maanden voor jou...hoe het verder gaat lopen.
Ja Elf, ik herken ook veel in jouw stukjes..frappant is dat toch.
Mamzelle, dat is dan wel weer prettig dat je nu prettiger kan omgaan met je ex dan voorheen. Waar ik dan weer bang voor ben is dat hij moeilijk gaat doen als we uit elkaar zijn. Terwijl hij nu wat te verliezen heeft dus zich inhoudt. Maar ja, angst is een slechte raadgever natuurlijk.
Ik probeer me heel bewust te zijn van mijn gevoelens en gedachten om zo een weloverwogen besluit te kunnen nemen, maar dat er geen weg terug is, is wel duidelijk. Maar toch, morgenochtend denk ik vast weer dat het toch wel meevalt.....
Ja Elf, ik herken ook veel in jouw stukjes..frappant is dat toch.
Mamzelle, dat is dan wel weer prettig dat je nu prettiger kan omgaan met je ex dan voorheen. Waar ik dan weer bang voor ben is dat hij moeilijk gaat doen als we uit elkaar zijn. Terwijl hij nu wat te verliezen heeft dus zich inhoudt. Maar ja, angst is een slechte raadgever natuurlijk.
Ik probeer me heel bewust te zijn van mijn gevoelens en gedachten om zo een weloverwogen besluit te kunnen nemen, maar dat er geen weg terug is, is wel duidelijk. Maar toch, morgenochtend denk ik vast weer dat het toch wel meevalt.....
vrijdag 30 mei 2008 om 22:45
Heeft hij goede mogelijkheden, qua werk, Gorsa?
Je moet er niet aan denken dat hij als zgn. ongeschoolde hier productiewerk moet gaan doen. Onregelmatige diensten.. niet heel bevorderlijk voor iemand die misschien het meest gebaat is bij een vast ritme.
Bij ons was dat in elk geval hell.
Denk maar heel goed. Realiseer je dat therapie een jarenplan is, mocht 'ie dat hier al willen gaan volgen. Plus de taalbarriere.
Járen dus nog van dezelfde onrust.
Je moet er niet aan denken dat hij als zgn. ongeschoolde hier productiewerk moet gaan doen. Onregelmatige diensten.. niet heel bevorderlijk voor iemand die misschien het meest gebaat is bij een vast ritme.
Bij ons was dat in elk geval hell.
Denk maar heel goed. Realiseer je dat therapie een jarenplan is, mocht 'ie dat hier al willen gaan volgen. Plus de taalbarriere.
Járen dus nog van dezelfde onrust.
zaterdag 31 mei 2008 om 03:53
Lieve Perel, is de overeenkomst tussen die twee gebeurtenissen dat je het gevoel hebt dat je "vriendin" en je ex je niet goed leken te kennen? Of misschien je zelfs niet leken te willen kennen? Zij zagen jou heel anders dan je jezelf zag en dan je gezien wilde worden. Ik kan me heel goed voorstellen dat dat pijnlijk is en je aan het twijfelen brengt over jezelf. Was het bij je ex geen manipulatie? Ik herken de herhaling, steeds weer over hetzelfde beginnen om een discussie uit te lokken waarvan hij weet dat jij bakzeil haalt omdat het je raakt, omdat je gefrustreerd, kwaad en verdrietig bent dat hij niks van je begrijpt. Mijn ex zei bijvoorbeeld altijd dat ik me te veel aantrokken van wat anderen of "de mensen" dachten. Dat was gewoon een manier om mij te laten doen wat híj wilde, maar dat had ik toen niet door. In plaats van te doen wat ik wilde of me in elk geval serieus te laten nemen, putte ik mij altijd uit in uitleg dat dit niet klopte. Waarmee hij zijn doel bereikt had.
liefs,
dubio
liefs,
dubio
anoniem_13400 wijzigde dit bericht op 31-05-2008 03:54
Reden: quote weggehaald
Reden: quote weggehaald
% gewijzigd
Ga in therapie!
zaterdag 31 mei 2008 om 04:03
Wat mij betreft, het gaat verbazend goed met me, hoewel je je natuurlijk kan afvragen wat ik op dit onchristelijke uur op het forum doe.... Wakker gemaakt door de kat, en ja, als ik eenmaal wakker ben, dan gaan de raderen draaien. Dus kom ik hier maar wat afleiding zoeken
Het is echt een situatie die, hoe moet ik het zeggen, voelt als een wurgslang om je nek. Maar toch lukt het me op de een of andere manier de focus te houden. Ik concentreer me op het zakelijke van het verhaal (anders ga ik heel erg kwaad wordt op een bepaald iemand, en dat levert me helemaal niets op) en op de stappen die ik kan ondernemen. Doen. Ik heb me een paar dagen ziekgemeld om mezelf te herpakken, maar ben weer aan het werk gegaan. Ik moet dóór.
En ik kan warempel lachen en zingen en genieten. Ja, ook huilen en stampvoeten en schreeuwen en brullen, zo af en toe. Maar ik heb besloten helemaal in het "nu" te gaan zitten, want dat is uiteindelijk alles wat ik heb, en wat we allemaal hebben. Wat schiet ik op met zorgen over de toekomst? Ik kan beter al het mogelijke doen om het recht te breien en ondertussen blijven genieten van het mooie dat ik NU heb. Niet denken aan wat ik kan verliezen, want daar verlies ik het al een beetje mee. We weten geen van allen welke rampspoed ons morgen kan treffen. Vaak is het heel andere dan je had verwacht. Dus ik concentreer me nu op voor mezelf zorgen, gezond en overeind bljven en lief zijn voor mijn kinderen.
liefs,
dubio
Het is echt een situatie die, hoe moet ik het zeggen, voelt als een wurgslang om je nek. Maar toch lukt het me op de een of andere manier de focus te houden. Ik concentreer me op het zakelijke van het verhaal (anders ga ik heel erg kwaad wordt op een bepaald iemand, en dat levert me helemaal niets op) en op de stappen die ik kan ondernemen. Doen. Ik heb me een paar dagen ziekgemeld om mezelf te herpakken, maar ben weer aan het werk gegaan. Ik moet dóór.
En ik kan warempel lachen en zingen en genieten. Ja, ook huilen en stampvoeten en schreeuwen en brullen, zo af en toe. Maar ik heb besloten helemaal in het "nu" te gaan zitten, want dat is uiteindelijk alles wat ik heb, en wat we allemaal hebben. Wat schiet ik op met zorgen over de toekomst? Ik kan beter al het mogelijke doen om het recht te breien en ondertussen blijven genieten van het mooie dat ik NU heb. Niet denken aan wat ik kan verliezen, want daar verlies ik het al een beetje mee. We weten geen van allen welke rampspoed ons morgen kan treffen. Vaak is het heel andere dan je had verwacht. Dus ik concentreer me nu op voor mezelf zorgen, gezond en overeind bljven en lief zijn voor mijn kinderen.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
