Kinderen
alle pijlers
Borstvoedingsvraag aan ingeleide vrouwen.
dinsdag 10 juni 2008 om 15:53
Even mijn eigen topic omhoog gehaald. Ik ben inmiddels 29 weken in verwachting van nummer 2 en het is al bekend dat ik met 38 weken óf ingeleid óf keizergesneden ga worden.
Weer geen weeën en oxytocine dus. Nu weer geen zichtbare aders. Maar ook geen kind met medische indicatie die meteen kunstgevoed hoeft te worden.
Wat ik eigenlijk zoek is iemand met een glazen bol die mij kan vertellen wat ik kan verwachten van de borstvoeding deze keer.
En ik wil graag weten wat jullie zouden doen.
1. Hoe kan ik het opstarten (waar ik eigenlijk helemaal niet in geloof, maar ik wil het toch proberen voor mijn eigen gemoedsrust) van de borstvoeding het beste aanpakken?
1a Moet ik behalve aanleggen ook meteen beginnen met kolven?
1b Hoe vaak?
1c Meteen vanaf het begin alle dom periodon en neusspray gebruiken?
1d Hoe lang moet ik de voeding de kans geven om op gang te komen?
Ik zit erg met deze vragen in mijn maag. Het stuit me ook tegen de borst ( ) om mijn kindje moedwillig geen eten te geven, de eerste dagen. (Zo voelt het - aangezien ik ervan uitga dat ik nu weer geen melk produceer).
Ohja, en túúrlijk ga ik nog een afspraak maken met lactatiekundige in het ziekenhuis, nog voor de bevalling. Die schijnt erg fijn te zijn en is dus ook in de buurt.
Iemand? Help?
Dag moeders,
Mijn bevalling was een rommeltje, de eerste 5 centimeter ontsluiting heb ik niet gevoeld, paar dagen over gedaan. Daarna zijn mijn vliezen handmatig gebroken door de vk (ik was 41w1d) en kon het feest beginnen.
Dacht ik...maar mijn lijf snapte er niets van, mijn weeën deden (behalve @#$%pijn) helemaal niets. Dus ben ik aan het infuus gegaan. Na enige uren persweeën tegenhouden had ik genoeg ontsluiting, waarna het infuus uitging. Helaas hielden mijn persweeën er toen ook mee op. Met wilskracht, twee zusters, mijn man en een gyneacoloog met een vacuümpomp is mijn zoon er uiteindelijk een half uurtje later toch gekomen.
Toen ik mijn zoon tweeënhalf uur later (hij had geen topstart, maar er verder weinig last van gehad, goddank) zag, had hij al gegeten. Medisch, dus kunstvoeding. Ik hem ook meteen aangelegd, deed hij prima. Ook ben ik begonnen met kolven.
Toen ik nog zwanger was, heb ik de Medela In Style advanced gekocht. Ik heb ouderschapsverlof opgenomen om zo op mijn gemakje borstvoeding te kunnen geven. Ik wilde dat een jaar volhouden. Ik was een redelijke borstvoedingsmaffioso, bij de opmerking 'Ik ga het wel proberen' had ik al zoiets van: 'Hoezo proberen??? Dat is iets wat je DOET'. Helemaal klaar ervoor dus.
In ieder geval, na een paar dagen mocht mijn zoon naar huis. Het aanleggen ging nog prima, maar hij kreeg toen bij elke voeding nog kv. Het kolven lukte nog niet, maar dat hoorde je vaker. Ook had ik geen stuwing gehad. Toen mijn zoon thuis was, huilde hij alleen nog maar van de honger, was hij teveel afgevallen en werd hij zeer boos op mijn borst. Geen melk. Kan gebeuren, doen we er een week over in plaats van twee dagen om de boel op gang te brengen.
Mijn zoon kreeg vingervoeding, ik kolfde iedere drie uur. Lactatiekundige ingeschakeld. Brandnetelthee, bietensap, neusspray, anijs, massage, volledige bedrust, ontspannen (haha) dom peridon, voetreflex (op een gegeven moment ga je best ver...) ALLES geprobeerd. En niets. De lactatiekundige zei dat ik met deze kunstgrepen een liter melk zou moeten hebben en dat ze het ook niet wist. Dus ben ik (nog een week later) gestopt.
Inmiddels is mijn zoon vijf maanden en hij doet het prima met kunstvoeding. Ik dacht dat ik het ook wel redelijk verwerkt had, maar ik zit er nu nog bij te huilen.
Nou is mijn vraag, in een ander topic las ik dat je geen oxytocine aanmaakt als je bevalling niet vanzelf begint. Oxytocine heb je ook nodig bij de borstvoeding.
Dus: hebben moeders met een ingeleide bevalling dan ook zo'n moeite gehad met de borstvoeding? Of is dat óók al niet de reden?
Weer geen weeën en oxytocine dus. Nu weer geen zichtbare aders. Maar ook geen kind met medische indicatie die meteen kunstgevoed hoeft te worden.
Wat ik eigenlijk zoek is iemand met een glazen bol die mij kan vertellen wat ik kan verwachten van de borstvoeding deze keer.
En ik wil graag weten wat jullie zouden doen.
1. Hoe kan ik het opstarten (waar ik eigenlijk helemaal niet in geloof, maar ik wil het toch proberen voor mijn eigen gemoedsrust) van de borstvoeding het beste aanpakken?
1a Moet ik behalve aanleggen ook meteen beginnen met kolven?
1b Hoe vaak?
1c Meteen vanaf het begin alle dom periodon en neusspray gebruiken?
1d Hoe lang moet ik de voeding de kans geven om op gang te komen?
Ik zit erg met deze vragen in mijn maag. Het stuit me ook tegen de borst ( ) om mijn kindje moedwillig geen eten te geven, de eerste dagen. (Zo voelt het - aangezien ik ervan uitga dat ik nu weer geen melk produceer).
Ohja, en túúrlijk ga ik nog een afspraak maken met lactatiekundige in het ziekenhuis, nog voor de bevalling. Die schijnt erg fijn te zijn en is dus ook in de buurt.
Iemand? Help?
Dag moeders,
Mijn bevalling was een rommeltje, de eerste 5 centimeter ontsluiting heb ik niet gevoeld, paar dagen over gedaan. Daarna zijn mijn vliezen handmatig gebroken door de vk (ik was 41w1d) en kon het feest beginnen.
Dacht ik...maar mijn lijf snapte er niets van, mijn weeën deden (behalve @#$%pijn) helemaal niets. Dus ben ik aan het infuus gegaan. Na enige uren persweeën tegenhouden had ik genoeg ontsluiting, waarna het infuus uitging. Helaas hielden mijn persweeën er toen ook mee op. Met wilskracht, twee zusters, mijn man en een gyneacoloog met een vacuümpomp is mijn zoon er uiteindelijk een half uurtje later toch gekomen.
Toen ik mijn zoon tweeënhalf uur later (hij had geen topstart, maar er verder weinig last van gehad, goddank) zag, had hij al gegeten. Medisch, dus kunstvoeding. Ik hem ook meteen aangelegd, deed hij prima. Ook ben ik begonnen met kolven.
Toen ik nog zwanger was, heb ik de Medela In Style advanced gekocht. Ik heb ouderschapsverlof opgenomen om zo op mijn gemakje borstvoeding te kunnen geven. Ik wilde dat een jaar volhouden. Ik was een redelijke borstvoedingsmaffioso, bij de opmerking 'Ik ga het wel proberen' had ik al zoiets van: 'Hoezo proberen??? Dat is iets wat je DOET'. Helemaal klaar ervoor dus.
In ieder geval, na een paar dagen mocht mijn zoon naar huis. Het aanleggen ging nog prima, maar hij kreeg toen bij elke voeding nog kv. Het kolven lukte nog niet, maar dat hoorde je vaker. Ook had ik geen stuwing gehad. Toen mijn zoon thuis was, huilde hij alleen nog maar van de honger, was hij teveel afgevallen en werd hij zeer boos op mijn borst. Geen melk. Kan gebeuren, doen we er een week over in plaats van twee dagen om de boel op gang te brengen.
Mijn zoon kreeg vingervoeding, ik kolfde iedere drie uur. Lactatiekundige ingeschakeld. Brandnetelthee, bietensap, neusspray, anijs, massage, volledige bedrust, ontspannen (haha) dom peridon, voetreflex (op een gegeven moment ga je best ver...) ALLES geprobeerd. En niets. De lactatiekundige zei dat ik met deze kunstgrepen een liter melk zou moeten hebben en dat ze het ook niet wist. Dus ben ik (nog een week later) gestopt.
Inmiddels is mijn zoon vijf maanden en hij doet het prima met kunstvoeding. Ik dacht dat ik het ook wel redelijk verwerkt had, maar ik zit er nu nog bij te huilen.
Nou is mijn vraag, in een ander topic las ik dat je geen oxytocine aanmaakt als je bevalling niet vanzelf begint. Oxytocine heb je ook nodig bij de borstvoeding.
Dus: hebben moeders met een ingeleide bevalling dan ook zo'n moeite gehad met de borstvoeding? Of is dat óók al niet de reden?
dinsdag 10 juni 2008 om 16:05
Wat balen dat het na al die moeite nog niet gelukt is! Ik vind je in ieder geval een topwijf dat je dat allemaal geprobeerd hebt voor je zoon!
Ook de bevalling van mijn dochter is min of meer ingeleid. Dit door dat ik invalide was geraakt vanwege bekkenklachten. De eerste poging strandde na 38 uur vruchteloos weeen opvangen, bij de tweede poging (5 dgn later) had ik zelf de hele dag al een onrustige en met regelmaat harde buiken. Toch hebben ze toen ook hormonen er tegen aan gegooid om e.e.a. te versnellen. Na een bevalling (ruggenprik, extra oxytocine, geen persweeen voelen dus idd net als jij op wilskracht persen en de vacuum) van 28 uur, werd dochterlief geboren. Ik had gelukkig geen enkel probleem met de bv. Ik weet niet of je de daadwerkelijke bevalling nou ingeleid moet noemen of niet, dus waarschijnlijk kom ik nu met een lekker verwarrend verhaal...
Ondanks dat je er nu zoveel last van hebt, mag je trots zijn op de moeite die je er in hebt gestoken om het allemaal wel te laten slagen.
Ook de bevalling van mijn dochter is min of meer ingeleid. Dit door dat ik invalide was geraakt vanwege bekkenklachten. De eerste poging strandde na 38 uur vruchteloos weeen opvangen, bij de tweede poging (5 dgn later) had ik zelf de hele dag al een onrustige en met regelmaat harde buiken. Toch hebben ze toen ook hormonen er tegen aan gegooid om e.e.a. te versnellen. Na een bevalling (ruggenprik, extra oxytocine, geen persweeen voelen dus idd net als jij op wilskracht persen en de vacuum) van 28 uur, werd dochterlief geboren. Ik had gelukkig geen enkel probleem met de bv. Ik weet niet of je de daadwerkelijke bevalling nou ingeleid moet noemen of niet, dus waarschijnlijk kom ik nu met een lekker verwarrend verhaal...
Ondanks dat je er nu zoveel last van hebt, mag je trots zijn op de moeite die je er in hebt gestoken om het allemaal wel te laten slagen.
dinsdag 10 juni 2008 om 16:15
Ik vind ook dat je super trots mag zijn. Je hebt alles geprobeerd.
Na een ingeleide bevalling duurde het hier ook lang voordat onze zoon echt begon met drinken. Hij is op dinsdagmiddag geboren en zondag dronk hij pas echt goed, in de zin van dat hij aankwam i.p.v. afviel.
Ik weet niet of dat aan de bevalling lag of aan onze zoon.
Na een ingeleide bevalling duurde het hier ook lang voordat onze zoon echt begon met drinken. Hij is op dinsdagmiddag geboren en zondag dronk hij pas echt goed, in de zin van dat hij aankwam i.p.v. afviel.
Ik weet niet of dat aan de bevalling lag of aan onze zoon.
dinsdag 10 juni 2008 om 16:18
Hoihoi!
Hier geen ingeleide bevalling (sorry), maar wel een onverwachte, medische toestand (kwam niet verder dan 5 cm ontsluiting, naar ziekenhuis, weeenopwekkers, ruggenprik, eindelijk (na 22 uur) 10 cm ontsluiging maar baby wilde niet indalen, nog twee uur 'wachten' en uiteindelijk na 1,5 uur persen een vacuumverlossing).
Meteen in het ziekenhuis meisje aangelegd en dat leek goed te gaan, maar thuis begon het: het 'borstvoedingsdrama'. Mijn verhaal lijkt erg op dat van jou: alles geprobeerd, niks werkte en uiteindelijk na een week gestopt met het hele circus, want zo voelde het, en begonnen met flesvoeding. Ik kwam helemaal tot rust en kon EINDELIJK van m'n meisje genieten. Vooral het feit dat ze 'boos werd op mijn borst' heeft er toch wel ingehakt, alleen bij mijn man kwam ze nog tot rust, terwijl ik niets liever wilde dan mijn meisje troosten. Heb er ondertussen wel 'vrede mee', dat ik ben overgestapt op flesvoeding, maar die heftige eerste nachten vergeet ik niet snel meer.
Anyway, kan uit ervaring niks zeggen over of het iets met je ingeleide bevalling te maken heeft gehad dat de borstvoeding mislukt is (klinkt wel waarschijnlijk), maar vond het fijn om je verhaal te lezen en te weten dat ik niet de enige ben die wel graag wilde maar waarbij het niet lukte. Veel sterkte!
Hier geen ingeleide bevalling (sorry), maar wel een onverwachte, medische toestand (kwam niet verder dan 5 cm ontsluiting, naar ziekenhuis, weeenopwekkers, ruggenprik, eindelijk (na 22 uur) 10 cm ontsluiging maar baby wilde niet indalen, nog twee uur 'wachten' en uiteindelijk na 1,5 uur persen een vacuumverlossing).
Meteen in het ziekenhuis meisje aangelegd en dat leek goed te gaan, maar thuis begon het: het 'borstvoedingsdrama'. Mijn verhaal lijkt erg op dat van jou: alles geprobeerd, niks werkte en uiteindelijk na een week gestopt met het hele circus, want zo voelde het, en begonnen met flesvoeding. Ik kwam helemaal tot rust en kon EINDELIJK van m'n meisje genieten. Vooral het feit dat ze 'boos werd op mijn borst' heeft er toch wel ingehakt, alleen bij mijn man kwam ze nog tot rust, terwijl ik niets liever wilde dan mijn meisje troosten. Heb er ondertussen wel 'vrede mee', dat ik ben overgestapt op flesvoeding, maar die heftige eerste nachten vergeet ik niet snel meer.
Anyway, kan uit ervaring niks zeggen over of het iets met je ingeleide bevalling te maken heeft gehad dat de borstvoeding mislukt is (klinkt wel waarschijnlijk), maar vond het fijn om je verhaal te lezen en te weten dat ik niet de enige ben die wel graag wilde maar waarbij het niet lukte. Veel sterkte!
dinsdag 10 juni 2008 om 16:20
pixymama, me dunkt dat je genoeg gedaan hebt. En wat er niet is, is er niet. Hoe moeilijk en frustrerend je dit ook vindt. Ik weet niet of het een direct gevolg is van je ingeleide bevalling, ik ken voorbeelden waar een ingeleide bevalling geen effect had op de borstvoeding. Maar ik kan me wel voorstellen dat een moeilijke start, meteen beginnen met kv (drinkt toch makkelijker voor zo'n ukkie) en dan het niet goed op gang komen van je bv en een boze baby funest is voor je produktie. Ik had een stuwing waar de honden geen brood van lusten, en als je dat mist, wordt kolven een stuk moeilijker. Laat je niet gek maken door je eigen gedachten, je hebt gedaan wat je kon en toen dat niet werkte, was er godzijdank een alternatief. En daar doet je kind het goed op.
dinsdag 10 juni 2008 om 16:32
Ik vind het heel erg jammer voor je dat je niet lekker zelf hebt kunnen voeden! Zeker omdat je het zo graag wilde (had ik ook) en zo je best hebt gedaan om het voor elkaar te krijgen...
Ik ben bevallen dmv een keizersnede (kon niet anders) én met 31 weken zwangerschap, maar de volgende ochtend leek ik Pamela Anderson wel (oke, ik heb zelf ook niet weinig, maar dit sloeg alles), huid stond helemaal strak en glom.
Dit vond ik ook bizar, want hoe bereid je je lichaam voor op een veel te vroege bevallen/keizersnede? Maar blijkbaar ging dat bij mij wel automatisch....
Heb na een aantal weken kolfen een paar keer geprobeerd aan te leggen, en dat ging goed, maar zoontje had niet genoeg energie (bij geboorte woog hij een kilo, dus hij had al zijn energie nodig om te groeien en om beter te worden (veel complicaties)) om te drinken. Heb bij elkaar 11 weken gekolfd, tussen de 6 en 8x per dag om het op gang te houden omdat ik zo graag als ie thuiskwam bv wilde geven, maar het liep steeds verder terug en uiteindelijk was er bijna niets meer. Met pijn in mijn hart moest ik het opgeven...
Ik weet niet waarom het bij mij wel op gang kwam, en bij jou niet, maar je hebt er ook zoveel voor gedaan, dat je het (ook al is dat misschien moeilijk) jezelf niet kunt aanrekenen, maar het blijft toch een gemis, ben ik helemaal met je eens!
Ik ben bevallen dmv een keizersnede (kon niet anders) én met 31 weken zwangerschap, maar de volgende ochtend leek ik Pamela Anderson wel (oke, ik heb zelf ook niet weinig, maar dit sloeg alles), huid stond helemaal strak en glom.
Dit vond ik ook bizar, want hoe bereid je je lichaam voor op een veel te vroege bevallen/keizersnede? Maar blijkbaar ging dat bij mij wel automatisch....
Heb na een aantal weken kolfen een paar keer geprobeerd aan te leggen, en dat ging goed, maar zoontje had niet genoeg energie (bij geboorte woog hij een kilo, dus hij had al zijn energie nodig om te groeien en om beter te worden (veel complicaties)) om te drinken. Heb bij elkaar 11 weken gekolfd, tussen de 6 en 8x per dag om het op gang te houden omdat ik zo graag als ie thuiskwam bv wilde geven, maar het liep steeds verder terug en uiteindelijk was er bijna niets meer. Met pijn in mijn hart moest ik het opgeven...
Ik weet niet waarom het bij mij wel op gang kwam, en bij jou niet, maar je hebt er ook zoveel voor gedaan, dat je het (ook al is dat misschien moeilijk) jezelf niet kunt aanrekenen, maar het blijft toch een gemis, ben ik helemaal met je eens!
dinsdag 10 juni 2008 om 16:42
Geen ingeleide bevalling, wel 1 met een heftig einde, namelijk ook met de pomp. Bij mij is het in het begin ook heel moeilijk gegaan met de borstvoeding. Volgens de verloskundige en lactatiedeskundige kwam dat door de bevalling. Ook wij hebben lopen klooien met fingerfeeding, kolven enz. Uiteindelijk heb ik mijn zoon een jaar lang met een tepelhoedje gevoed. Als ik jouw was, zou ik maar eens verdomde trots op mezelf zijn. Je hebt van alles geprobeerd en helaas is het niet gelukt! Jammer dan, maar gelukkig gaat het heel goed met de fles.
dinsdag 10 juni 2008 om 17:01
hallo pixymama,
Hier ook een bevalling middels inleiding. Eerst een zgn 'veter' gekregen om de baarmoedermond te laten verweken, toen braken de vliezen spontaan maar de weeen waren niet heftig genoeg dus later toch nog aan het infuus.
Vanwege een moeilijke start had mijn dochter ook al een flesje gehad voordat ik haar uberhaupt gezien had. En pas 8 uur na de bevalling kon ik voor het eerst kolven. Het heeft 3 a 4 dagen geduurd voordat de productie op gang kwam. En nu voeden we met tepelhoedjes (dochter kan de tepel niet pakken, ws door te kort tongriempje).
Het komt bij ons wel voor dat ze te weinig heeft aan de borst, ondankt pogingen om de productie te stimuleren. Daarom geven wij zo nu en dan een flesje kv als bijvoeding.
Hier ook een bevalling middels inleiding. Eerst een zgn 'veter' gekregen om de baarmoedermond te laten verweken, toen braken de vliezen spontaan maar de weeen waren niet heftig genoeg dus later toch nog aan het infuus.
Vanwege een moeilijke start had mijn dochter ook al een flesje gehad voordat ik haar uberhaupt gezien had. En pas 8 uur na de bevalling kon ik voor het eerst kolven. Het heeft 3 a 4 dagen geduurd voordat de productie op gang kwam. En nu voeden we met tepelhoedjes (dochter kan de tepel niet pakken, ws door te kort tongriempje).
Het komt bij ons wel voor dat ze te weinig heeft aan de borst, ondankt pogingen om de productie te stimuleren. Daarom geven wij zo nu en dan een flesje kv als bijvoeding.
dinsdag 10 juni 2008 om 17:05
[quote]qwertu schreef op 10 juni 2008 @ 16:40:
Je stelt je vraag te breed, denk ik.
Je klinkt als mijn promotor en ik heb al zoveel werkstress gehad!
TO: heel knap dat je zoveel moeite hebt gedaan het te proberen. Het lijkt me als bvmaffioso inderdaad moeilijk het te accepteren maar je kon gewoon niets meer doen dan je hebt gedaan. Mijn bevalling is ook ingeleid maar ik (niet schieten!) was van de fv. Ik heb er nooit stil bij gestaan dat als je bv geeft en het ingeleid wordt, je problemen kan krijgen. Heb je die wel eens nagevraagd in het ziekenhuis, of hier een verband tussen is aangetoond. Het klinkt namelijk wel logisch en misschien helpt het bij het verwerkingsproces. Petje af voor wat je allemaal geprobeerd hebt!
Je stelt je vraag te breed, denk ik.
Je klinkt als mijn promotor en ik heb al zoveel werkstress gehad!
TO: heel knap dat je zoveel moeite hebt gedaan het te proberen. Het lijkt me als bvmaffioso inderdaad moeilijk het te accepteren maar je kon gewoon niets meer doen dan je hebt gedaan. Mijn bevalling is ook ingeleid maar ik (niet schieten!) was van de fv. Ik heb er nooit stil bij gestaan dat als je bv geeft en het ingeleid wordt, je problemen kan krijgen. Heb je die wel eens nagevraagd in het ziekenhuis, of hier een verband tussen is aangetoond. Het klinkt namelijk wel logisch en misschien helpt het bij het verwerkingsproces. Petje af voor wat je allemaal geprobeerd hebt!
dinsdag 10 juni 2008 om 17:24
Eens met bovenstaande, alleen wordt stuwing niet veroorzaakt door oxytocine maar door prolactine. De oxytocine van de geboorte helpt weliswaar mee, maar het verdwijnen van de placenta zorgt ervoor dat de prolactine 'loskomt' waardoor je melk gaat maken.
(voor meer leesvoer: zie hier)
Ook is het zo dat er meer bevallingen niet beginnen, terwijl er wel oxytocine is.
Met andere woorden: ik weet het niet. Maar ik vind het wel heel knap dat je alles geprobeerd hebt en ik vind het heel jammer voor je dat het niet gelukt is
(voor meer leesvoer: zie hier)
Ook is het zo dat er meer bevallingen niet beginnen, terwijl er wel oxytocine is.
Met andere woorden: ik weet het niet. Maar ik vind het wel heel knap dat je alles geprobeerd hebt en ik vind het heel jammer voor je dat het niet gelukt is
dinsdag 10 juni 2008 om 17:35
Hier ook een ingeleide bevalling. Mijn baarmoedermond was met 42 weken nog niet eens verweekt en het heeft nog vijf dagen inleiding en een keizersnee gekost voordat dochter geboren was. Kan dus best dat ik ook geen oxitocine aanmaakte. Dochter had een slechte start en heeft 4 dagen op de high care gelegen. Toen ik 's ochtends wakker werd stond dochter haar eerste lege flesje kunstvoeding op mijn nachtkastje. Omdat toen nog niet duidelijk was dat ze 4 dagen op de high care zou liggen en de verwachting was dat ze snel bij mij zou komen hoefde ik nog niet te gaan kolven. Volgens mij ben ik daar uiteindelijk op dag 3 mee begonnen. Wel legde ik dochter 2 a 3 keer per dag aan. Om een lang verhaal kort te maken, borstvoeding is hier ook mislukt. Doordat dochter de fles gewend was (fingerfeeding was teveel werk op de high care schijnbaar) en doordat ik niet genoeg voeding had. Uiteindelijk heb ik nog een week of 12 fulltime gekolfd, maar met heel veel moeite en ik heb nooit voldoende voeding gehad.
Jammer, want net als jij was ik goed voorbereid en dacht ik het ook gewoon te doen. Wel heb ik een heleboel dingen geleerd en weet ik nu hoe het bij een evt. volgende anders moet. Mijn dochter was een heel lief en tevreden meisje totdat ze aan de borst moest. Dan werd ze me toch een partij nijdig! Echt niet leuk. Bovendien had ik door het hele riedeltje, 'aanleggen-flesje-kolven' 6 a 7 keer per dag, eigenlijk geen tijd meer om van mijn dochter te genieten. Vandaar dat ik op een gegeven moment ben gestopt met aanleggen. Maar ik kan er nog steeds verdrietig om worden dat dochter nooit tevreden drinkend aan de borst heeft gelegen.
Jammer, want net als jij was ik goed voorbereid en dacht ik het ook gewoon te doen. Wel heb ik een heleboel dingen geleerd en weet ik nu hoe het bij een evt. volgende anders moet. Mijn dochter was een heel lief en tevreden meisje totdat ze aan de borst moest. Dan werd ze me toch een partij nijdig! Echt niet leuk. Bovendien had ik door het hele riedeltje, 'aanleggen-flesje-kolven' 6 a 7 keer per dag, eigenlijk geen tijd meer om van mijn dochter te genieten. Vandaar dat ik op een gegeven moment ben gestopt met aanleggen. Maar ik kan er nog steeds verdrietig om worden dat dochter nooit tevreden drinkend aan de borst heeft gelegen.
dinsdag 10 juni 2008 om 17:36
Ik ben ingeleid en bij mij heeft het een week geduurd voordat er maar één druppel melk uit mijn borsten kwam. Heb elke twee uur gekolfd en elke keer kind aangelegd. De eerste week is kind dus aan kv gegaan, want hij droogde uit (gek joh, als het 38 graden buiten is ) Nooit de link gelegd met de ingeleide bevalling trouwens
Ik snap je gevoelens wel (denk dat ik net zo bezeten was van bv gaan geven als jij), maar bedenk dat je je kind beter groot kan brengen op kv dan op geen melk. Het is géén, ik herhaal: géén falen dat het niet gelukt is. Zoals je zelf zegt: je hebt álles uit de kast gehaald (zelfs voetreflexzonetherapie for God's sake ). Op een gegeven moment heeft het geen zin om door te gaan. Er zijn nu eenmaal vrouwen waarbij de bv niet lukt, en kloterig genoeg ben jij er een van, ondanks je vastberadenheid, je doorzettingsvermogen en je kracht.
Sterkte met het verwerken, het is zoiets persoonlijks, die wens van bv. Maar verwijt jezelfs niets meid. Je kind doet het goed, zoals je zegt. IK heb ook geen bv gekregen en guess what? Dáárvoor heb ik niet bij een therapeut hoeven lopen
Ik snap je gevoelens wel (denk dat ik net zo bezeten was van bv gaan geven als jij), maar bedenk dat je je kind beter groot kan brengen op kv dan op geen melk. Het is géén, ik herhaal: géén falen dat het niet gelukt is. Zoals je zelf zegt: je hebt álles uit de kast gehaald (zelfs voetreflexzonetherapie for God's sake ). Op een gegeven moment heeft het geen zin om door te gaan. Er zijn nu eenmaal vrouwen waarbij de bv niet lukt, en kloterig genoeg ben jij er een van, ondanks je vastberadenheid, je doorzettingsvermogen en je kracht.
Sterkte met het verwerken, het is zoiets persoonlijks, die wens van bv. Maar verwijt jezelfs niets meid. Je kind doet het goed, zoals je zegt. IK heb ook geen bv gekregen en guess what? Dáárvoor heb ik niet bij een therapeut hoeven lopen
dinsdag 10 juni 2008 om 17:50
Ik maak te weinig hormonen aan. Dus vier keer gerommel, maar geen bevalling. Tot vier keer toe de vliezen handmatig gebroken, maar dat mocht ook niet helpen. Dus tot vier keer toe aan het infuus. Ik maak geen borstvoeding aan. Geen druppel. Bij de oudste alles uit de kast getrokken, maar niks nada noppes. Bij de tweede ben ik veel eerder gestopt met proberen. Geen druppel voeding te bekennen, geen stuwing ook. Bij de derde gewoon meteen aan de flesvoeding begonnen en ook geen stuwing of iets gehad. Tot de vierde werd geboren. Ineens had ik van die harde plekken in mijn borsten. Nooit aan stuwing gedacht tot manlief een lichtje ging branden. We hebben wederom alles uit de kast getrokken, maar het is bij een dag of anderhalf zere borsten gebleven. Er kwamen wat druppels uit, maar dat was het. Ze hebben allevier dus flesvoding gekregen (en krijgt onze dame nog steeds). Ik vind het heel erg jammer dat het bij mij niet lukt, maar voel me niet schuldig. Ik heb het niet dus klaar.
Tilalia, inderdaad. Het prolactine zorgt voor de melk. Maar volgens mijn gyn is het de oxytocine die de bevalling in gang zet en de bevalling zorgt dan weer voor het signaal dat de prolactine aan de gang moet. Dat gaat er bij mij dus mis. De oxytocine word niet genoeg aangemaakt, dus wel gerommel, maar geen bevalling. Kunstmatig opwekken van de bevalling zorgt bij mij niet voor het signaal dat er prolactine aangemaakt dient te worden, dus helaas geen bv. Wat wel opvalt is dat de bevalling bij de vierde (het enige meisje, misschien dat dat ook ergens verschil maakt) wel met een infuus is geweest, maar het infuus hoefde stukken minder hoog dan bij de andere drie. Misschien dat ik toen wel meer oxytocine aanmaakte en er dus wat prolactine is aangemaakt en dat ik daardoor even stuwing heb gehad, maar dat blijft gissen. Zowel voor de gyn als voor ons is het niet helemaal duidelijk waar het verschil inzit. (Overigens doet die stuwing wel teringzeer zeg!)
Tilalia, inderdaad. Het prolactine zorgt voor de melk. Maar volgens mijn gyn is het de oxytocine die de bevalling in gang zet en de bevalling zorgt dan weer voor het signaal dat de prolactine aan de gang moet. Dat gaat er bij mij dus mis. De oxytocine word niet genoeg aangemaakt, dus wel gerommel, maar geen bevalling. Kunstmatig opwekken van de bevalling zorgt bij mij niet voor het signaal dat er prolactine aangemaakt dient te worden, dus helaas geen bv. Wat wel opvalt is dat de bevalling bij de vierde (het enige meisje, misschien dat dat ook ergens verschil maakt) wel met een infuus is geweest, maar het infuus hoefde stukken minder hoog dan bij de andere drie. Misschien dat ik toen wel meer oxytocine aanmaakte en er dus wat prolactine is aangemaakt en dat ik daardoor even stuwing heb gehad, maar dat blijft gissen. Zowel voor de gyn als voor ons is het niet helemaal duidelijk waar het verschil inzit. (Overigens doet die stuwing wel teringzeer zeg!)
anoniem_64612 wijzigde dit bericht op 10-06-2008 17:57
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
dinsdag 10 juni 2008 om 19:10
Mijn eerste bevalling is begonnen door het spontaan breken van de vliezen bij bijna 40 weken. Wel uiteindelijk een vacuumverlossing door te zwakke persweeen. Heb toen zo'n 9 weken bv. gegeven.
Tweede bevalling is ingeleid met 38 weken d.m.v infuus vanwegen achterblijven groei baby. Weer gestart met bv. Heb dat 3 maanden volledig gegeven en daarna nog 3 maanden samen met kv.
Derde bevalling is ingeleid met 42 weken, weer d.m.v. infuus. Zoonlief is nu 14 maanden en ik geef nog steeds bv.
Hier heeft het inleiden van de bevalling volgens mij dus geen invloed gehad op de bv.
Tweede bevalling is ingeleid met 38 weken d.m.v infuus vanwegen achterblijven groei baby. Weer gestart met bv. Heb dat 3 maanden volledig gegeven en daarna nog 3 maanden samen met kv.
Derde bevalling is ingeleid met 42 weken, weer d.m.v. infuus. Zoonlief is nu 14 maanden en ik geef nog steeds bv.
Hier heeft het inleiden van de bevalling volgens mij dus geen invloed gehad op de bv.
dinsdag 10 juni 2008 om 19:37
Wat naar dat je het er nog zo moeilijk mee hebt...
Ik ben ingeleid en uiteindelijk bevallen middels keizersnee. Echte weeën heb ik niet gehad, tegen de tijd dat ik iets dacht te voelen moest ik al naar de ok. De eerste dagen heeft zoon bijna alleen maar kv gehad en aanleggen deed ik pas voor het eerst ruim 24 uur na de geboorte. Maar toch liep het als een tierelier en geef ik nu (zoon is bijna 17 maanden) nog steeds 1 voeding zelf. Dus het inleiden had er bij mij in ieder geval niets mee te maken.
Sterkte met het verwerken. Dat hele bevallen/borstvoeding geven is zo`n emotionele gebeurtenis en als iets dan niet loopt zoals je graag had gewild kan dat er behoorlijk inhakken, ik weet er helaas alles van...
Ik ben ingeleid en uiteindelijk bevallen middels keizersnee. Echte weeën heb ik niet gehad, tegen de tijd dat ik iets dacht te voelen moest ik al naar de ok. De eerste dagen heeft zoon bijna alleen maar kv gehad en aanleggen deed ik pas voor het eerst ruim 24 uur na de geboorte. Maar toch liep het als een tierelier en geef ik nu (zoon is bijna 17 maanden) nog steeds 1 voeding zelf. Dus het inleiden had er bij mij in ieder geval niets mee te maken.
Sterkte met het verwerken. Dat hele bevallen/borstvoeding geven is zo`n emotionele gebeurtenis en als iets dan niet loopt zoals je graag had gewild kan dat er behoorlijk inhakken, ik weet er helaas alles van...
dinsdag 10 juni 2008 om 19:47
quote:fluffychuzzle schreef op 10 juni 2008 @ 17:50:
Tilalia, inderdaad. Het prolactine zorgt voor de melk. Maar volgens mijn gyn is het de oxytocine die de bevalling in gang zet en de bevalling zorgt dan weer voor het signaal dat de prolactine aan de gang moet.
Fluffy, in de link die ik had gepost staat dat de geboorte van de placenta ervoor zorgt dat de prolactine kan gaan stromen. Prolactine maakt melk, oxytocine zorgt dat het uit de borst kan. Hoe je bevalling ook plaatsvindt - mijn eerste kindje was een geplande keizersnede, dus er was geen oxytocine te bekennen - op het moment dat de placenta loslaat, komt er prolactine.
Dat gaat er bij mij dus mis. De oxytocine word niet genoeg aangemaakt, dus wel gerommel, maar geen bevalling. Kunstmatig opwekken van de bevalling zorgt bij mij niet voor het signaal dat er prolactine aangemaakt dient te worden, dus helaas geen bv. Wat wel opvalt is dat de bevalling bij de vierde (het enige meisje, misschien dat dat ook ergens verschil maakt) wel met een infuus is geweest, maar het infuus hoefde stukken minder hoog dan bij de andere drie. Misschien dat ik toen wel meer oxytocine aanmaakte en er dus wat prolactine is aangemaakt en dat ik daardoor even stuwing heb gehad, maar dat blijft gissen. Zowel voor de gyn als voor ons is het niet helemaal duidelijk waar het verschil inzit. (Overigens doet die stuwing wel teringzeer zeg!)
Ik weet niet precies hoe het zit met hormoonspiegels en bevallingen, en hoe het zit met 'andere' hormoonspiegels, maar ook zonder oxytocine voor de bevalling kan je moedermelk maken. Oxytocine komt - als je normale hormoonspiegels hebt - na de bevalling pas in je bloed na stimulatie van de tepels. (of een orgasme, maar daar moet je dan maar net zin in hebben ) En ook al heeft oxytocine invloed op de elkproductie, in principe is die maar indrect: als borsten vol blijven, daalt je prolactineniveau, en dus je melkproductie. En als je borsten vol blijven omdat je geen tsr hebt, tja, dan kan dat dus je melkproductie doen dalen.
Nogmaals: ik weet alleen hoe het zit met normale hormoonspiegels en alleen hoe dat zit met borstvoeding, van bevallingen weet ik wat dat betreft niet veel, maar dit is hoe het normaal gesproken werkt.
Tilalia, inderdaad. Het prolactine zorgt voor de melk. Maar volgens mijn gyn is het de oxytocine die de bevalling in gang zet en de bevalling zorgt dan weer voor het signaal dat de prolactine aan de gang moet.
Fluffy, in de link die ik had gepost staat dat de geboorte van de placenta ervoor zorgt dat de prolactine kan gaan stromen. Prolactine maakt melk, oxytocine zorgt dat het uit de borst kan. Hoe je bevalling ook plaatsvindt - mijn eerste kindje was een geplande keizersnede, dus er was geen oxytocine te bekennen - op het moment dat de placenta loslaat, komt er prolactine.
Dat gaat er bij mij dus mis. De oxytocine word niet genoeg aangemaakt, dus wel gerommel, maar geen bevalling. Kunstmatig opwekken van de bevalling zorgt bij mij niet voor het signaal dat er prolactine aangemaakt dient te worden, dus helaas geen bv. Wat wel opvalt is dat de bevalling bij de vierde (het enige meisje, misschien dat dat ook ergens verschil maakt) wel met een infuus is geweest, maar het infuus hoefde stukken minder hoog dan bij de andere drie. Misschien dat ik toen wel meer oxytocine aanmaakte en er dus wat prolactine is aangemaakt en dat ik daardoor even stuwing heb gehad, maar dat blijft gissen. Zowel voor de gyn als voor ons is het niet helemaal duidelijk waar het verschil inzit. (Overigens doet die stuwing wel teringzeer zeg!)
Ik weet niet precies hoe het zit met hormoonspiegels en bevallingen, en hoe het zit met 'andere' hormoonspiegels, maar ook zonder oxytocine voor de bevalling kan je moedermelk maken. Oxytocine komt - als je normale hormoonspiegels hebt - na de bevalling pas in je bloed na stimulatie van de tepels. (of een orgasme, maar daar moet je dan maar net zin in hebben ) En ook al heeft oxytocine invloed op de elkproductie, in principe is die maar indrect: als borsten vol blijven, daalt je prolactineniveau, en dus je melkproductie. En als je borsten vol blijven omdat je geen tsr hebt, tja, dan kan dat dus je melkproductie doen dalen.
Nogmaals: ik weet alleen hoe het zit met normale hormoonspiegels en alleen hoe dat zit met borstvoeding, van bevallingen weet ik wat dat betreft niet veel, maar dit is hoe het normaal gesproken werkt.
dinsdag 10 juni 2008 om 20:36
Pixymama,
Hier ook een bevalling die niet op gang kwam, ontsluiting wilde niet vorderen en mijn dochter wilde niet indalen, dus aan het infuus gelegen met ruggeprik, uiteindelijk is het een keizersnee geworden. Ik heb ook zo lopen tobben met de bv in het begin, na 3 weken bijvoeden met kv heb ik de knoop doorgehakt, òf volledig bv òf overstappen op fv. Toen ik eenmaal de lactatiekundige had ingeschakeld is het me uiteindelijk wel gelukt de bv op gang te krijgen en heb ik mijn dochter bijna 6 maanden volledig gevoed. Dat het bij jou niet gelukt is hoef je je absoluut niet schuldig over te voelen, ik zat er na 3 weken tobben ook doorheen en dan heb ik nog niet eens zoveel uit de kast hoeven halen als jij gedaan hebt. Ik neem mijn petje af voor zoveel doorzettingsvermogen, zeker na zo'n bevalling.
Hier ook een bevalling die niet op gang kwam, ontsluiting wilde niet vorderen en mijn dochter wilde niet indalen, dus aan het infuus gelegen met ruggeprik, uiteindelijk is het een keizersnee geworden. Ik heb ook zo lopen tobben met de bv in het begin, na 3 weken bijvoeden met kv heb ik de knoop doorgehakt, òf volledig bv òf overstappen op fv. Toen ik eenmaal de lactatiekundige had ingeschakeld is het me uiteindelijk wel gelukt de bv op gang te krijgen en heb ik mijn dochter bijna 6 maanden volledig gevoed. Dat het bij jou niet gelukt is hoef je je absoluut niet schuldig over te voelen, ik zat er na 3 weken tobben ook doorheen en dan heb ik nog niet eens zoveel uit de kast hoeven halen als jij gedaan hebt. Ik neem mijn petje af voor zoveel doorzettingsvermogen, zeker na zo'n bevalling.
woensdag 11 juni 2008 om 08:34
Interessant topic! Ik heb hier geen ervaring mee, maar wel een vraagje: hebben de dames die vermoeden te weinig oxytocine aan te maken of in elk geval moeite hadden met bv ook geen "lekkende borsten" gehad tijdens de zwangerschap?
(heb ik namelijk ook niet en ben reeds 40 weken en 3 dagen zwanger. Ik hou mijn hart vast..)
En Pixy, je mag trots op jezelf zijn dat je er zoveel moeite voor gedaan hebt. Ik ken vrouwen met liters melk die om veel minder zijn gestopt!
(heb ik namelijk ook niet en ben reeds 40 weken en 3 dagen zwanger. Ik hou mijn hart vast..)
En Pixy, je mag trots op jezelf zijn dat je er zoveel moeite voor gedaan hebt. Ik ken vrouwen met liters melk die om veel minder zijn gestopt!
woensdag 11 juni 2008 om 09:29
Bedankt voor al jullie lieve reacties! Dat doet me erg goed. Ik vind het 'fijn' om te lezen dat ik niet de enige moeder ben bij wie het allemaal niet (zo soepel) gelukt is.
@ Qwertu
Nou, op een gegeven moment kwam er bloed uit m'n borsten. Dus ik blij, want bloed wordt melk! Maar nee, het bleef gewoon bloed, haha. Toeschietreflex had ik ook niet. Heb wel nog geprobeerd om bij iedere kolfbeurt helemaal m'n bevalling terug te halen (was ook erg leuk) en naar m'n zoon te kijken en weet ik veel wat allemaal, maar nope.
Op een gegeven moment merkte ik dat mijn zoon het eten bij z'n papa prima vond. En dat het bij mijn borsten een drama was. Toen dacht ik ook: 'Voor wie doe ik het nou? Als hij later groot is zal hij me echt niet verwijten dat hij maar kv heeft gehad!'
@ Zwieber
Tja, tegen mij hebben ze gezegd dat het door de traumatische bevalling kon komen (al heb ik 'm niet echt als traumatisch ervaren, heb alle herinneringen eraan als de sodemieter weggestopt, haha), maar dat dat niet hoefde. En dat er zat moeders zijn die met een ruggenprik en infuus bevallen en die toch (gemakkelijk) borstvoeding konden geven. Maar ik wilde het ook van jullie horen.
@ Tilalia
Ja, prolactine! Die naam was ik vergeten. Oxytocine voor het toeschietreflex, prolactine voor de melk. Bij mij waren ze allebei niet echt actief. Doet me goed trouwens, die knuffel van jou. Ik weet dat jij bv al helemáál serieus neemt.
@ TessTan
Ik kan me helemaal vinden in jouw verhaal. Vooral het 'boos aan de borst' gedeelte. Pfff, als ik dat gevoel terughaal word ik nog steeds verdrietig.
Onze zoon kreeg trouwens overdag fingerfeeding van zijn papa en 's nachts cupvoeding van de zuster. En daarvoor heb ik erg op m'n strepen moeten staan!
@ Roque
Wat fijn dat het bij jou wel gelukt is! Hier ging het ook van twee dagen naar een week naar twee weken naar een maand. Maar de maand uiteindelijk toch niet volgemaakt. Mijn man is bij de voetreflex afgehaakt (ik eigenlijk ook, maar ik wilde voor mezelf zeker hebben dat ik álles geprobeerd had). Ben bij drie weken gestopt met kolven. En gestopt met huilen en begonnen met genieten. Dat was eigenlijk nog het ergste, de compleet mislukte kraamweken.
@ Fluffychuzzle
Jouw verhaal klinkt erg herkenbaar! Wat fijn om te lezen (en wat rot voor jou...) Ik denk dat ik, als nummer twee er mag komen, ik het ook sneller los ga laten. Ik wil niet meer mijn kraamtijd verpesten met gehuil en gefrustreerd zijn.
@ Elska
Nope, geen lekkende borsten tijdens de zwangerschap. Geen zichtbare aders op mijn borsten. Geen gespannen huid.
Maar ik ken moeders die dat ook niet hadden en wél gewoon borstvoeding hebben kunnen geven. Dus dat zegt ook allemaal niets.
Volgens mij is dat ook de conclusie: het zegt allemaal niets! Maar ik ben wel weer een stukje verder in de verwerking en dat is óók wat waard
@ Qwertu
Nou, op een gegeven moment kwam er bloed uit m'n borsten. Dus ik blij, want bloed wordt melk! Maar nee, het bleef gewoon bloed, haha. Toeschietreflex had ik ook niet. Heb wel nog geprobeerd om bij iedere kolfbeurt helemaal m'n bevalling terug te halen (was ook erg leuk) en naar m'n zoon te kijken en weet ik veel wat allemaal, maar nope.
Op een gegeven moment merkte ik dat mijn zoon het eten bij z'n papa prima vond. En dat het bij mijn borsten een drama was. Toen dacht ik ook: 'Voor wie doe ik het nou? Als hij later groot is zal hij me echt niet verwijten dat hij maar kv heeft gehad!'
@ Zwieber
Tja, tegen mij hebben ze gezegd dat het door de traumatische bevalling kon komen (al heb ik 'm niet echt als traumatisch ervaren, heb alle herinneringen eraan als de sodemieter weggestopt, haha), maar dat dat niet hoefde. En dat er zat moeders zijn die met een ruggenprik en infuus bevallen en die toch (gemakkelijk) borstvoeding konden geven. Maar ik wilde het ook van jullie horen.
@ Tilalia
Ja, prolactine! Die naam was ik vergeten. Oxytocine voor het toeschietreflex, prolactine voor de melk. Bij mij waren ze allebei niet echt actief. Doet me goed trouwens, die knuffel van jou. Ik weet dat jij bv al helemáál serieus neemt.
@ TessTan
Ik kan me helemaal vinden in jouw verhaal. Vooral het 'boos aan de borst' gedeelte. Pfff, als ik dat gevoel terughaal word ik nog steeds verdrietig.
Onze zoon kreeg trouwens overdag fingerfeeding van zijn papa en 's nachts cupvoeding van de zuster. En daarvoor heb ik erg op m'n strepen moeten staan!
@ Roque
Wat fijn dat het bij jou wel gelukt is! Hier ging het ook van twee dagen naar een week naar twee weken naar een maand. Maar de maand uiteindelijk toch niet volgemaakt. Mijn man is bij de voetreflex afgehaakt (ik eigenlijk ook, maar ik wilde voor mezelf zeker hebben dat ik álles geprobeerd had). Ben bij drie weken gestopt met kolven. En gestopt met huilen en begonnen met genieten. Dat was eigenlijk nog het ergste, de compleet mislukte kraamweken.
@ Fluffychuzzle
Jouw verhaal klinkt erg herkenbaar! Wat fijn om te lezen (en wat rot voor jou...) Ik denk dat ik, als nummer twee er mag komen, ik het ook sneller los ga laten. Ik wil niet meer mijn kraamtijd verpesten met gehuil en gefrustreerd zijn.
@ Elska
Nope, geen lekkende borsten tijdens de zwangerschap. Geen zichtbare aders op mijn borsten. Geen gespannen huid.
Maar ik ken moeders die dat ook niet hadden en wél gewoon borstvoeding hebben kunnen geven. Dus dat zegt ook allemaal niets.
Volgens mij is dat ook de conclusie: het zegt allemaal niets! Maar ik ben wel weer een stukje verder in de verwerking en dat is óók wat waard
