21 weken zwanger van 2-ling bmm 1,5 cm en ontsluiting

Hoi allemaal,



Inmiddels ben ik 21 dagen zwanger van 2 jongens. Ik ben zwanger geworden door middel van clomid, ze hebben beide hun eigen placenta etc dus gaan ze er van uit dat het twee eig is.



Omdat ik vorig jaar een lysexie heb gehad was de kans op vroeg geboorte al groter plus het feit dat het er twee zijn.

Hierdoor werd ik al scherp in de gaten gehouden en nu hebben ze 2 maanden geleden voor het eerst gemeten dat mijn baarmoeder mond dunner was.

Op dat moment was hij 2,7 cm toen hebben ze een pessarium geplaatst en nu, na een hoop stress is hij 1,5 cm.

toen ik dinsdag binnenkwam op de sehv met licht bloed verlies, menstruatie pijn en hematurie hebben ze die dus gemeten en ook direct gevoeld. De baarmoedermond leek dus al een beetje open te staan echter durven ze niet verder te voelen om dat ze bang zijn daarmee meer kwaad te doen dan goed. De onderste jongen ligt erg laag en met zn voetjes bij de uitgang.



omdat ik pas 21 weken zwanger ben kunnen ze nu niets voor mij doen, opnemen doen ze niet omdat het nog te vroeg is.

Ik krijg niet echt een duidelijk advies in wat ik wel en niet kan en mag doen, de ene gyn zegt zoveel mogelijk liggen de ander zegt weer dat zitten en liggen prima is zolang ik niet teveel loop.

zijn er mensen die dit mee hebben gemaakt en zo ja wat zijn jullie ervaringen?



Verder zoek ik me suf op internet om te zoeken of ze nu niets kunnen doen en zo ja wat maar het lijkt er toch op dat ze tot 24 weken niets doen. Dring er nu wel op aan dat ze me met 24 weken opnemen en alvast preventief een longrijpingsprik geven.



Helaas is volledige bedrust verdomde lastig aangezien ik er sinds een maand alleen voor sta. We zijn heel bewust samen zwanger geworden in het ziekenhuis, en na een aantal flinke ruzies heeft mijn vriend mij met 16 weken zwangerschap zonder pardon op straat gezet. Rechten schijn ik niet te hebben omdat zijn woning geen huurwoning is en ik nog geen twee jaar stond ingeschreven in de gemeente kom ik ook niet voor urgentie in aanmerking.

Ik leef nu dus al een aantal weken van bank naar bank en aan het eind van de maand zou ik niet meer weten waar ik nog terecht kan. Meneer zoekt geen contact uit zich zelf, neemt heel soms op als ik hem bel en begint dan over dat het niet uit maakt hoeveel babys ik in mijn buik heb, ik kom er bij hem niet meer in.



De bedrust schiet er dus eigenlijk volledig bij in, niet dat ik het niet belangrijk vind maar als je elke nacht op een andere bank ligt gaat dat gewoon niet.



Emotioneel is het op het moment allemaal veel te zwaar voor me, elke ochtend dat ik wakker word lijkt het of de wereld een donkere plek is en maak ik me druk over waar ik de volgende nacht slaap en of mijn jongens nog blijven zitten waar ze zitten. Het gaat zelfs zo ver dat ik, de persoon die er lang over heeft gedaan om zwanger te worden, vorige week een afspraak had met het FIOM over het beindigen van de zwangerschap, ik ben zo depressief dat ik niet meer helder denk en een klein moment dacht ik dus dat het voor de babys eerlijker was om de zwangerschap te beindigen. Al bij het eerste gesprek bleek voor mij dat het geen optie was, wat ik nu ik weer wat helder kan na denken eigenlijk altijd al heb geweten.



Elke nacht word ik wakker, als ik uiteindelijk in slaap gevallen ben, zwetend en angstig omdat ik nog geen plekje heb waar ik twee wiegjes kan neer zetten. Helaas gebeurd het ook nog bijna elke ochtend vooral als ik weer even in slaap dommel dat ik droom over ''"de vader" wat natuurlijk ook niet echt mee werkt.



Heb in het ziekenhuis met een medisch maatschappelijk werker gesproken, echt geen zak aan gehad helaas. Bleef doorgaan over waar de vader in dit verhaal was, tja als ik dat eens wist..



Verder heb ik een afspraak gehad bij een instantie via het ggz voor moeders met een prenatale depressie, deze maakte me eigenlijk alleen maar bang omdat ze vertelde dat als ik geen dak boven mijn hoofd heb als de kinderen geboren worden ( god weet hoelang dat nog duurt of hoe kort) ze mij niet uit het ziekenhuis laten gaan (logisch) en jeugdzorg moet ingrijpen... uhm ja ik ben geen alcolist of gokverslaafde, ik ben alleen op straat gezet en kan het me financiel niet veroorloven om in de vrije sector te huren.



Ik maak me veel en vaak zorgen, ben bang dat ik de jongens verlies en bij elke harde buik schiet ik behoorlijk in de stres, helemaal omdat ik nu steeds vaker krampen krijg. De harde buiken heb ik de hele dag door.





Alle ervaringen zijn meer dan welkom!!!

Sorry voor het hele verhaal, ik begrijp dat het veel is..

liefs iemand die momenteel even behoorlijk in de put zit

Auto weg doen is geen optie, dat is op dit moment het enige stukje zelfstandigheid dat ik heb om te komen waar ik moet komen, ik ga aankomende week alleen al 3 x naar het ziekenhuis en heb met 2 instanties plus huisarts afgesproken. Daarbij ben ik nu niet goed te been meer, dat wil zeggen ik mag alleen de broodnodige stukjes lopen en voor de rest van de tijd zitten.

Hey! Ik ben net weer "thuis'', heb een lange dag gehad.



heb me laten verwijzen naar een psych. niet omdat ik zwaar depressief ben maar wel omdat mijn emoties zo schommelen dat ik er lichtelijk gek van word.



dat is dus in werking gezet, daarnaast heb ik gebeld met voorzorg, helaas niemand te spreken gehad maar heb een bericht achter gelaten en mochten ze morgen niet hebben gebeld voor een uur of 12 bel ik hun weer.. wel begreep ik van de instantie waar ik vandaag was dat voorzorg je wel goed kan helpen met het regelen van dingen voor je bevalt dus dat hoop ik dan maar!



Verder heb ik op het moment verschrikkelijk veel last van steken in mn bmm ond en mn "doos'', harde buiken krampen etc. ik kijk het nog even aan en anders ga ik maar weer bellen met het ziekenhuis.



verder stelde de afspraak vandaag in het ziekenhuis niet veel voor omdat het bij de traumatologie was en ze daar alleen kijken naar eventuele verwondingen die ik aan mn ongelukje overgehouden had.

was dus met 3 minuten weer buiten.

Morgen weer een nieuwe dag! Daarom twijfel ik ook of ik vanavond nog moet bellen, voel me wel hondsberoerd maar heb niet het gevoel dat de babys nu komen ofzo.

morgen middag heb ik een afspraak op urologie dus misschien moet ik toch even wachten tot morgen...

Nee die was nog niet voorbij gekomen!

Dank u, schrik me wel helemaal dood van de eigenbijdrage die er aan verbonden zit! Wat een smak geld zeg!!

Ja idd die eigen bijdrage is wel met eten, vraag me af of dat ook met luiers etc is maar dat zou ik kunnen uitzoeken als ze plek hebben!



ik ga morgen eerst weer bellen met voorzorg en daarna weer verder kijken!

omdat ik leef van mn uitkering van nog geen 920 in de maand vind ik 575 wel erg veel ja zeker met twee kids