21 weken zwanger van 2-ling bmm 1,5 cm en ontsluiting

Hoi allemaal,



Inmiddels ben ik 21 dagen zwanger van 2 jongens. Ik ben zwanger geworden door middel van clomid, ze hebben beide hun eigen placenta etc dus gaan ze er van uit dat het twee eig is.



Omdat ik vorig jaar een lysexie heb gehad was de kans op vroeg geboorte al groter plus het feit dat het er twee zijn.

Hierdoor werd ik al scherp in de gaten gehouden en nu hebben ze 2 maanden geleden voor het eerst gemeten dat mijn baarmoeder mond dunner was.

Op dat moment was hij 2,7 cm toen hebben ze een pessarium geplaatst en nu, na een hoop stress is hij 1,5 cm.

toen ik dinsdag binnenkwam op de sehv met licht bloed verlies, menstruatie pijn en hematurie hebben ze die dus gemeten en ook direct gevoeld. De baarmoedermond leek dus al een beetje open te staan echter durven ze niet verder te voelen om dat ze bang zijn daarmee meer kwaad te doen dan goed. De onderste jongen ligt erg laag en met zn voetjes bij de uitgang.



omdat ik pas 21 weken zwanger ben kunnen ze nu niets voor mij doen, opnemen doen ze niet omdat het nog te vroeg is.

Ik krijg niet echt een duidelijk advies in wat ik wel en niet kan en mag doen, de ene gyn zegt zoveel mogelijk liggen de ander zegt weer dat zitten en liggen prima is zolang ik niet teveel loop.

zijn er mensen die dit mee hebben gemaakt en zo ja wat zijn jullie ervaringen?



Verder zoek ik me suf op internet om te zoeken of ze nu niets kunnen doen en zo ja wat maar het lijkt er toch op dat ze tot 24 weken niets doen. Dring er nu wel op aan dat ze me met 24 weken opnemen en alvast preventief een longrijpingsprik geven.



Helaas is volledige bedrust verdomde lastig aangezien ik er sinds een maand alleen voor sta. We zijn heel bewust samen zwanger geworden in het ziekenhuis, en na een aantal flinke ruzies heeft mijn vriend mij met 16 weken zwangerschap zonder pardon op straat gezet. Rechten schijn ik niet te hebben omdat zijn woning geen huurwoning is en ik nog geen twee jaar stond ingeschreven in de gemeente kom ik ook niet voor urgentie in aanmerking.

Ik leef nu dus al een aantal weken van bank naar bank en aan het eind van de maand zou ik niet meer weten waar ik nog terecht kan. Meneer zoekt geen contact uit zich zelf, neemt heel soms op als ik hem bel en begint dan over dat het niet uit maakt hoeveel babys ik in mijn buik heb, ik kom er bij hem niet meer in.



De bedrust schiet er dus eigenlijk volledig bij in, niet dat ik het niet belangrijk vind maar als je elke nacht op een andere bank ligt gaat dat gewoon niet.



Emotioneel is het op het moment allemaal veel te zwaar voor me, elke ochtend dat ik wakker word lijkt het of de wereld een donkere plek is en maak ik me druk over waar ik de volgende nacht slaap en of mijn jongens nog blijven zitten waar ze zitten. Het gaat zelfs zo ver dat ik, de persoon die er lang over heeft gedaan om zwanger te worden, vorige week een afspraak had met het FIOM over het beindigen van de zwangerschap, ik ben zo depressief dat ik niet meer helder denk en een klein moment dacht ik dus dat het voor de babys eerlijker was om de zwangerschap te beindigen. Al bij het eerste gesprek bleek voor mij dat het geen optie was, wat ik nu ik weer wat helder kan na denken eigenlijk altijd al heb geweten.



Elke nacht word ik wakker, als ik uiteindelijk in slaap gevallen ben, zwetend en angstig omdat ik nog geen plekje heb waar ik twee wiegjes kan neer zetten. Helaas gebeurd het ook nog bijna elke ochtend vooral als ik weer even in slaap dommel dat ik droom over ''"de vader" wat natuurlijk ook niet echt mee werkt.



Heb in het ziekenhuis met een medisch maatschappelijk werker gesproken, echt geen zak aan gehad helaas. Bleef doorgaan over waar de vader in dit verhaal was, tja als ik dat eens wist..



Verder heb ik een afspraak gehad bij een instantie via het ggz voor moeders met een prenatale depressie, deze maakte me eigenlijk alleen maar bang omdat ze vertelde dat als ik geen dak boven mijn hoofd heb als de kinderen geboren worden ( god weet hoelang dat nog duurt of hoe kort) ze mij niet uit het ziekenhuis laten gaan (logisch) en jeugdzorg moet ingrijpen... uhm ja ik ben geen alcolist of gokverslaafde, ik ben alleen op straat gezet en kan het me financiel niet veroorloven om in de vrije sector te huren.



Ik maak me veel en vaak zorgen, ben bang dat ik de jongens verlies en bij elke harde buik schiet ik behoorlijk in de stres, helemaal omdat ik nu steeds vaker krampen krijg. De harde buiken heb ik de hele dag door.





Alle ervaringen zijn meer dan welkom!!!

Sorry voor het hele verhaal, ik begrijp dat het veel is..

liefs iemand die momenteel even behoorlijk in de put zit

hey allemaal,

ben vandaag hele dag in het ziekenhuis geweest, lijkt er op of ik lichte contracties heb maar ze zorgen nog niet voor meer ontsluiting dus mocht weer weg en moet morgen terug komen voor controle/echo etc.



Ben er even niet helemaal bij met mn hoofd dus huisvesting etc is vandaag niet veel opgeschoten. Het lijkt er nu echt op dat de jongens al veel eerder komen en in het ziekenhuis hopen ze dat ik ze nog kan binnen houden voor 3 weken minimaal.



Vandaag dus even alleen medische dingen.

Hoi allemaal, de afgelopen dagen ben ik veel bezig geweest in het ziekenhuis.. Vandaar dat ik afwezig was. Sorry.

M'n buik is nu redelijk stabiel, dus we wachten weer af en houden hoop.

Ik heb via via een woonruimte kunnen vinden, het is een zolder boven een boerderij van 16m2 maar alles beter dan niets!

1 oktober kan ik daar in en kost me 300 in de maand.

Ik hoop dat ik rust vind als ik daar ben en ook kan gaan schuiven en met campingbedjes aan de gang kan. Nesteldrang is een leuke zwangerschaps kwaal

Ook heb ik maandag weer een afspraak bij het Fiom en moet ik bedenken waar ze mij eventueel bij kunnen helpen. Vind ik moeilijk dus denk er over na!

Ik zal vanavond even op de privé berichten reageren, ben heel blij dat mensen zo mee denken en mee leven, ook heel emotioneel omdat wild vreemde mensen nog meer voor mij willen betekenen dan de vader van de baby's... Bedankt voor het hart onder de riem!!

Hey meiden, t gaat redelijk.. Voorzorg kan niets doen omdat ik niet woonachtig ben in Amsterdam en ze op huisbezoeken komen. Probeer m'n rust te nemen maar bedrust vind ik heeel erg moeilijk en word snel eenzaam savonds.. Ook als ik niet alleen ben?

M'n buik blijft redelijk rustig vandaag en gisteren. Nu wel veel last van ribben en rug maar das niet erg!

Ik ga zeker mailen naar een aantal van jullie! Zou heel blij zijn om wat ervaringen uit de praktijk te horen ben nu even in bereik van werkend netwerk maar heb weinig internet verbinding vandaar.

Morgen een afspraak voor een intake bij de psych, wil voor mezelf wat sterker in m'n schoenen staan en stoppen met huilen om de vader van de kids. Zodat ik me nu op alle praktische dingen kan richten.