Donorweek

quote:boerderijgeit028 schreef op 11 oktober 2013 @ 09:25:

Ik ben geregistreerd niet donor voor mijn organen. Mijn codicil zit ook bij mij standaard in mijn portemonnee. Ik ben overigens wel bloeddonor.



De reden dat ik nee heb gezegd is misschien een dooddoener, maar ik wil het gewoon niet. En dan krijg je de vraag ja maar als jij een orgaan nodig hebt dan zou je ook een donororgaan willen. Dat is waar, maar ik heb er gewoon geen goed gevoel bij.



Je geeft inderdaad aan dat je die vraag krijgt of je wel wilt ontvangen. Daarop antwoord je 'dat is waar', dat is geen antwoord op de vraag of je het wel wilt ontvangen.

Dus zou je die vraag alsnog kunnen beantwoorden met argumentatie erbij, daar ben ik benieuwd naar.

Ik heb ook eigenlijk geen begrip voor het besluit om geen orgaandonor te zijn. Je laat mensen onnodig doodgaan vanwege een irrationeel gevoel. Je hebt liever dat je organen vergaan dan dat iemands leven ermee gered kan worden. Nee, daar kan ik weinig begrip voor opbrengen.

quote:boerderijgeit028 schreef op 11 oktober 2013 @ 12:50:

[...]



Ik zou nooit tegen iemand zeggen ik heb liever dat je doodgaat, (goed weleens gedacht over exen). Rare vragen verzin je.



Je kan beter vragen zou je voor je naasten een donor orgaan accepteren als zij dat nodig hebben, ondanks jouw eigen gevoel. En die vraag is nu al 2x beantwoord. Ja dat zou ik, maar voor mezelf ik ga liever geheel ter aarde.



Je wil dus geheel ter aarde, dus betekent dit dat je ook niks wilt ontvangen? Dan ben je niet 'heel' meer..



Je bent verwarrend in je antwoorden en draait om zaken heen.

quote:otis schreef op 11 oktober 2013 @ 12:57:

[...]

Je geeft inderdaad aan dat je die vraag krijgt of je wel wilt ontvangen. Daarop antwoord je 'dat is waar', dat is geen antwoord op de vraag of je het wel wilt ontvangen.

Dus zou je die vraag alsnog kunnen beantwoorden met argumentatie erbij, daar ben ik benieuwd naar.

Nee ik heb hem al een paar keer beantwoord.



Ik ben voor het verplicht stellen van donordonatie mits uitdrukkelijk is aangegeven dat men dit niet wil. Ik heb de tijd ervoor genomen om me erin te verdiepen en heb er voor gekozen om het niet te willen.



Ja ik zou organen aan mijn naasten doneren als t nodig zou zijn, ja ik zou voorkeur hebben aan wie ik ze zou geven (liever aan kinderen dan aan gevangenen), maar die keuze heb je niet, en daarnaast doe ik alles wat god verboden heeft, dus in zulke goede staat zal t niet zijn als ik ga hemelen en dus vandaar dat het niet goed voelt en ik heel ter aarde wil.

quote:otis schreef op 11 oktober 2013 @ 13:01:

[...]

Je wil dus geheel ter aarde, dus betekent dit dat je ook niks wilt ontvangen? Dan ben je niet 'heel' meer..



Je bent verwarrend in je antwoorden en draait om zaken heen.Otis, dit zijn vragen waar ik me niet mee bezig hou, want het is een ver van mijn bedshow. Heel lullig gezegd, maar ik heb nooit in zo'n situatie gezeten en ik ken ook geen mensen die ooit een donor nodig hebben gehad.

quote:boerderijgeit028 schreef op 11 oktober 2013 @ 13:11:

[...]



Ja ik zou organen aan mijn naasten doneren als t nodig zou zijn, ja ik zou voorkeur hebben aan wie ik ze zou geven (liever aan kinderen dan aan gevangenen), maar die keuze heb je niet, en daarnaast doe ik alles wat god verboden heeft, dus in zulke goede staat zal t niet zijn als ik ga hemelen en dus vandaar dat het niet goed voelt en ik heel ter aarde wil.De reden is dat je verwacht dat je organen straks niet goed genoeg zijn voor donatie? Waarom maak je je daar druk om? Dat bepalen de artsen en dan gaat het alsnog niet door en maken ze je weer netjes dicht.

quote:wendy7474 schreef op 11 oktober 2013 @ 13:30:

[...]

De reden is dat je verwacht dat je organen straks niet goed genoeg zijn voor donatie? Waarom maak je je daar druk om? Dat bepalen de artsen en dan gaat het alsnog niet door en maken ze je weer netjes dicht.

O.a.



Dit lijkt me nl verschrikkelijk.



http://www.rtlnieuws.nl/n ... r-en-overlijdt-aan-kanker

Ik ben orgaandonor.



Ik heb familie die in het ziekenhuis werkt en volgens hen is het voor nabestaanden best wel heftig als iemand donor is, aangezien het toch wel snel moet en afscheid nemen wellicht wat hectisch is. Dit is niet in alle gevallen zo natuurlijk. Het lijkt mij daarom wel belangrijk dat je familie weet dat je orgaandonor bent zodat ze daar enigszins op voorbereid kunnen zijn (in hoeverre je je daarop kunt voorbereiden). Maar het moet voor familie helemaal heftig zijn als je niets hebt laten vastleggen en zij moeten beslissen terwijl het allemaal al emotioneel genoeg is.

quote:boerderijgeit028 schreef op 11 oktober 2013 @ 13:37:

[...]



O.a.



Dit lijkt me nl verschrikkelijk.



http://www.rtlnieuws.nl/n ... r-en-overlijdt-aan-kanker



Ach wat een ónzin, my god. Niks mee onderbouwd en denken die nabestaanden echt dat ze liever dood ging aan haar eigen ziekte dan een risico te nemen met andere longen om zo langer te leven? Of beter te leven?



Voorbeeldje: mijn opa had 15 jaar(!!) kanker. Hij rookte als een ketter en iedereen zei dat hij moest stoppen. Toen hij bij een nieuwe arts kwam zei hij "dokter, hoe staat het met mijn longen?" waarop de dokter zei dat het op de foto's leek alsof er een man van 40 voor 'm stond. En mijn andere oma, die nog geen sigaret gerookt had in d'r leven, kreeg longkanker en was binnen anderhalve maand overleden. Totale quatsch dus.

quote:nessemeisje schreef op 11 oktober 2013 @ 12:58:

Ik heb ook eigenlijk geen begrip voor het besluit om geen orgaandonor te zijn. Je laat mensen onnodig doodgaan vanwege een irrationeel gevoel. Je hebt liever dat je organen vergaan dan dat iemands leven ermee gered kan worden. Nee, daar kan ik weinig begrip voor opbrengen.Mooi gezegd, volledig mee eens

quote:boerderijgeit028 schreef op 11 oktober 2013 @ 13:37:

[...]



O.a.



Dit lijkt me nl verschrikkelijk.



http://www.rtlnieuws.nl/n ... r-en-overlijdt-aan-kanker

Ja, dat kan gebeuren. Maar zonder die longen, was ze waarschijnlijk al veel eerder overleden.

Dat ze achteraf gezien de longen had geweigerd, was geen garantie dat ze op tijd longen had gekregen van een niet-roker (die overigens ook kanker hadden kunnen bevatten).



Dat zijn heel trieste dingen, maar ik zie niet in wat dat met de discussie te maken heeft of ík of jij organen zou willen afstaan.

quote:boerderijgeit028 schreef op 11 oktober 2013 @ 13:18:

[...]



Otis, dit zijn vragen waar ik me niet mee bezig hou, want het is een ver van mijn bedshow. Heel lullig gezegd, maar ik heb nooit in zo'n situatie gezeten en ik ken ook geen mensen die ooit een donor nodig hebben gehad.



Pijnlijk, want voor veel mensen is het geen ver-van-hun-bed-show. Ik denk dat dit ook het grote probleem is, je niet kunnen verplaatsen hoe het voor iemand en zijn omgeving is als je wél op de wachtlijst staat en een orgaan nodig hebt, omdat je anders dood gaat.

Ik zou bijna zeggen 'kom een keer op bezoek' en proef zo een heel klein beetje hoe ons leven eruit ziet. Dat mijn vriend niet alles kan doen wat hij graag wil, dat hij niet meer kan werken, weinig energie en vaak pijn heeft. En dan de onzekerheid...geen idee hoe ons leveb eruit ziet over een half of een jaar...

Het hele probleem is juist dat veel mensen het zien als een ver-van-mijn-bed show. Als dat eens zou ophouden...



Orgaandonatie is een systeem. Een systeem wat alleen maar werkt als men in zijn geheel meedoet. Dus ik ben voor een opt-in-or-out regeling. Je doet mee en doneert EN ontvangt. Of je opt out en dan doe je niet mee. Alleen willen ontvangen zonder zelf doneren kan dus niet. (mensen die wel willen maar niet mogen doneren worden uiteraard niet uitgesloten).

En wat mij betreft dan ook nog een "ja, tenzij". Simpel maar effectief.

Ik ben donor, van mij mogen ze alles hebben. Ik ben het er ook mee eens dat iedereen automatisch donor zou moeten zijn tenzij anders aangegeven. En ik ben er ook voor dat degene die niet willen doneren in ieder geval als laatste op de lijst komen. Als je het een eng idee vind om organen af te staan, vind ik het een beetje dubbel als je het niet eng vind dat jij iemand anders zijn organen krijgt. Dan steek je eigenlijk je kop in het zand, want als je op het randje van de dood staat denk je er anders over. Niet realiserend dat er dagelijks mensen vechten voor hun leven.



Ik lees hier dat het vaak word tegengehouden door nabestaanden, dat vind ik werkelijk waar schandalig. Ik ga meteen mijn familie goed duidelijk maken dat ik donor wil worden en zij anders mijn wensen verloochenen.

Ik ben zelf geen donor en heb dit ook laten registreren. Het papiertje zit bij mij ook in mijn portemonnee.

Yup orgaandonor..



Geen bloeddonor ivm stollingsafwijking.

quote:boerderijgeit028 schreef op 11 oktober 2013 @ 12:50:

[...]



Ik zou nooit tegen iemand zeggen ik heb liever dat je doodgaat, (goed weleens gedacht over exen). Rare vragen verzin je.



Je kan beter vragen zou je voor je naasten een donor orgaan accepteren als zij dat nodig hebben, ondanks jouw eigen gevoel. En die vraag is nu al 2x beantwoord. Ja dat zou ik, maar voor mezelf ik ga liever geheel ter aarde.



Dat zijn geen rare vragen, dat is de werkelijkheid waar vele mensen in NL en daarbuiten dagelijks mee dealen.

Doordat mensen geen donor zijn omdat ze het tekort aan donoren niet voldoende reden vinden zichzelf te registreren als donor, gaan er wekelijks mensen dood. Immers, als iedereen zich zou registreren als donor zou er veel meer getransplanteerd worden en zouden er minder mensen dood gaan als gevolg van de wachtlijsten.



Eerlijk gezegd vind ik het een beetje 'zolang het niet in mijn voortuin gebeurd is het er niet' houding.



Maar goed we komen er toch niet uit.

quote:damas schreef op 11 oktober 2013 @ 17:01:

[...]

Doordat mensen geen donor zijn omdat ze het tekort aan donoren niet voldoende reden vinden zichzelf te registreren als donor, gaan er wekelijks mensen dood. Immers, als iedereen zich zou registreren als donor zou er veel meer getransplanteerd worden en zouden er minder mensen dood gaan als gevolg van de wachtlijsten.



Je hebt ook gelijk en daarom is het ook goed om mensen erop te attenderen door middel van de donorweek of reclames of dergelijke om mensen er bewust van te maken zich te registreren om wel of geen donor te worden .



Eerlijk gezegd vind ik het een beetje 'zolang het niet in mijn voortuin gebeurd is het er niet' houdingDat klopt.

Dankzij dit topic maar even geregistreerd! Wel over nagedacht, maar nooit op een moment dat het uitkwam om in te vullen ( op vakantie, als het ter sprake kwam met vrienden )



Heb alleen hoornvlies en huid niet, vind ik toch een minder prettig idee voor mn nabestaanden ofzo

Van mij mogen ze wel invoeren dat je automatisch donor bent tenzij je dit laat weten.

Het kost mij een kleine moeite om te laten registreren dat ik geen donor wens te zijn.

Dat automatische systeem zou inderdaad mogen, als je er echt op tegen bent neem je wel even de moeite om het te laten veranderen. Net bij mezelf gezien dat ik er inderdaad echt 1 minuut mee bezig was

Boerderijgeit wat verdraai je alles enorm. Het is gewoon puur egoïsme. Je vindt het eng en je hebt liever dat anderen doodgaan dan dat je die angst overwint. Wees daar dan ook eerlijk in en verzin geen bizarre altruïstische redenen om geen donor te zijn.



En er zijn er veel hoor zoals jij. Daarom gaan er zo veel mensen dood al wachtend op een orgaan.



Ik heb daar heel erg weinig begrip voor.

Geregistreerd als niet-donor.

En ik hoef ook geen donororganen, dus dan staan we kiet.



Ik moet er niet aan denken dat er een orgaan van mij in eoa klootzak wordt gepropt.



De enige die van mij iets zouden mogen hebben is mijn familie, maar helaas werkt dat niet zo. Alhoewel helaas.. die hebben vast niets van mij nodig tijdens of na mijn overlijden.



Je overlijdt en alles moet ineens snel snel, want je organen zijn nodig en nu nog warm dus heeft mn familie niet eens de tijd om rustig afscheid van me te nemen.





Is het trouwens nodig om een formuliertje bij je te dragen als het al in de computers geregistreerd staat?

Ooit was ik in de heerlijke naïeve waan (geen oordeel richting anderen, maar terugkijkend kan ik mijn denkwijze van toen niet anders benoemen) waarin ik heerlijk zwart-wit overtuigd was van "willen ontvangen, is willen doneren". Een opinie waar ik op zich nog veel in zie, maar inmiddels wel weet dat het niet altijd maar simpel zwart-wit is.



Ik ben altijd als orgaandonor geregistreerd geweest. Geweest, inderdaad, inmiddels is dat veranderd naar een "nabestaande besluit" wat momenteel inhoudt geen donatie. Waarom? Omdat inmiddels ik een stuk wijzer ben geworden voor wat betreft mijn eigen gezondheid. Mijn eigen diagnose was al niet onbekend in merendeel van die jaren geregistreerde donorschap, maar het heeft een tijd geduurd voordat het duidelijk werd dat in mijn geval het geen theorie was dat deze diagnose invloed kon hebben op de werking van organen, maar in mijn geval absoluut invloed hebben. Dusdanige invloed dat diverse organen die theoretisch transplanteerbaar kunnen zijn, in mijn huidige levende toestand al ondersteuning of volledige overname van hun functie behoeven.



Donatie gebeurt pas na een zeer grondige medische procedure. Helaas is dat echter geen alwetende almachtige procedure. De wetenschap dat we enorm weinig nog weten over mijn diagnose en hoe lastig diagnose bij leven reeds is, heeft bij mij veel vragen doen opwekken. Afgezien van bepaalde acute problemen die kunnen opduiken, vroeg ik mij ernstig af of wel juist beoordeeld zou kunnen worden of mijn organen genoeg kwaliteit kunnen bieden om een transplantatie te "vergoeilijken". Nu mag ik dan wel een behoorlijke expert zijn in mijn diagnose, maar ben ik een stuk minder bekend rondom transplantaties. Dus hup, in de telefoon gekropen. Van het een kwam het ander, waaronder telefonisch veelvuldig contact, irl consulten en doorzetten van de casus waarbij oa transplantatiecoördinatoren, medisch adviseurs, transplantatiespecialisten etc. de revue gepasseerd zijn. Ik moet zeggen; petje af voor betrokken organisaties hoe serieus ze mijn vraag genomen hebben en ook niet met kluitjes of "we denken", "het zal wel loslopen" etc. weg gestuurd hebben, maar zijn gaan graven zo ver als men kon.



Conclusie van dat alles? Inderdaad mevrouw, met deze diagnose kunnen we met onze huidige medische wetenschap niet voor daadwerkelijke transplantatie uw organen juist beoordelen en is er inderdaad een realistisch risico dat een orgaan getransplanteerd zou worden die achteraf gezien als niet geschikt kan worden gezien.



Het was niet het antwoord waar ik op hoopte, wel waar ik op voorbereid was, mijn diagnose kennende. Ik weet dat het "pijnpunt" zogezegd in een onderdeel zit dat in elk orgaan een belangrijke rol speelt. Ik weet hoe de gevolgen kunnen uitpakken van levensbedreigend, tot pijnlijke situaties en noem maar op. Hoe graag ik een ieder ook een transplantatie gun die dat nodig heeft, ik gun die personen nog meer de zekerheid dat men een voor hun gezondheid veilig orgaan getransplanteerd krijgt. Mijn organen zijn daarvoor niet correct te beoordelen en komen met risico's, of we het nu hebben over de grotere heftigere transplantaties zoals lever, hart, long etc. of over de "kleinere" transplantaties zoals huid, vaten, netvlies etc. etc. Ik weet inmiddels dat mijn diagnose zich bij mij heeft uitgepakt in het heftige uiterste van de problematiek. Hoger risico derhalve voor heftigere problematiek, ook na transplantatie. Dat kan en wil ik een ander niet aan doen, dat risico.



Een harde "nee" is het niet. Het is zeer onwaarschijnlijk, maar we hebben nooit 100% garantie dat de medische wetenschap niet in ene enorme grote sprongen kan maken. Zeer onwaarschijnlijk dat men voor mijn diagnose genoeg kennis, kunde en vaardigheid zal kunnen opbouwen in korte tijd, maar het zou toch ook weer jammer zijn als dat wereldwonder wel zou geschieden en er al een "nee" geregistreerd is. Mijn ouders weten mijn standpunt hierin en weten wanneer een "nee" en wanneer een "ja". Zij kunnen en willen dat besluit ook maken.



Dus nee, ik ben naar alle waarschijnlijkheid geen donor. En heb in mijn weg van "ja" naar "nee, tenzij" meer geleerd over alle ins en outs dan ik ooit heb geleerd in die jaren "ja". Het feit dat ik moreel voorstander ben van donatie is niet veranderd, wel is mijn overtuiging dat donatie alleen bestaansrecht heeft bij een bepaald kwaliteitsniveau alleen maar sterker geworden. Net zoals mijn overtuiging is gegroeid dat hierin keuzevrijheid gegarandeerd hoort te zijn. En alhoewel voorstander van een systeem waarin we allemaal geregistreerd zijn als donor tenzij actief registreren als andere optie, kan in mijn opinie keuzevrijheid alleen gegarandeerd blijven als het systeem vrij is van welke vorm van manipulatie ook. Iemand de beste zorg onthouden omdat die persoon uit zelfbeschikking niet geregisteerd staat als donor neigt voor mij te veel naar manipulatie waarin keuzevrijheid niet meer een feit is. Dat transplantatie onthouden kan/moet worden om medische redenen, logisch. Maar om een beoordeling op wie "meer" zou verdienen op basis van registratie? Nee, te glijdende schaal imho. Ongeacht de reden waarom men niet wenst te doneren. Idem dito voor wat betreft sommigen die het liefst zelf zouden bepalen wie wel of niet hun organen zouden mogen ontvangen.

quote:puddelientje123 schreef op 11 oktober 2013 @ 17:18:

Dankzij dit topic maar even geregistreerd! Wel over nagedacht, maar nooit op een moment dat het uitkwam om in te vullen ( op vakantie, als het ter sprake kwam met vrienden )



Heb alleen hoornvlies en huid niet, vind ik toch een minder prettig idee voor mn nabestaanden ofzo

Die hoor ik wel vaker. Maar heb jij wel eens in een kist gekeken waarbij de persoon met zn ogen open ligt? Dat is een heel onprettig gezicht, dus de oogleden worden over de ogen gedaan. Het hoornvlies is maar een heel dun laagje dus dat zie je niet, het is echt niet zo dat ze je ogen er helemaal uithalen of iets dergelijks. De huiddonatie vindt plaats op niet-zichtbare plekken. Ik dacht de rug en de bovenbenen. Dus ook dat zien je nabestaanden niet.



Maar desondanks fijn dat dit topic je heeft overgehaald om donor te worden.



Ik bedacht me overigens, voor die persoon die dacht op zn 18e verjaardag een envelop te krijgen: volgens mij sturen ze in januari een oproep aan alle mensen die het jaar daarvoor 18 zijn geworden. Dus wellicht was je te ongeduldig