Relaties
alle pijlers
Als er om je gevochten wordt..
zondag 15 juni 2008 om 02:01
Ik kan geen keuzes maken, nooit eigenlijk, ook niet als het om mannen gaat.
Ik heb ze voor het kiezen, letterlijk. Ik heb een huis gedeeld met 3 mannen, waarvan 1 mijn huidige vriend nu is. Ondertussen was ik toen ook iets begonnen met een man die bij ons woonde. Ik voelde me heel prettig bij hem, en heb nog steeds contact met hem en blijf geregeld daar logeren. Er komen daar veel vrienden van hem over de vloer. Veel lopen achter me aan, en ik vind dat leuk want er zitten leuke mannen tussen, maar ik doe niets met hun, alleen flirten.
Nu woon ik samen met mijn vriend en nog een andere man, waar ik ook veel voor voel. Met hem heb ik wel wat gedaan, en ik wil misschien met hem verder. Maar ik weet het niet zeker. Bij ons in de straat wonen vrienden die geregeld langskomen of ik bij hun. Ik doe niks met ze, maar als ik het wil kan ik het zo doen, want dat zij dat willen is mij ook al duidelijk geworden. Als ze langskomen dan is eigenlijk de spanning om te snijden door de sarcastische reacties over en weer tussen hun, mijn vriend en de man die bij ons woont.
Helaas is de situatie heel vervelend voor iedereen. Mijn vriend en die man die bij ons woont mogen elkaar steeds minder en er is steeds ruzie, om mij.
Eigenlijk weet iedere betrokkene wat er speelt maar het word niet bepraat, ze zijn allemaal bang mij kwijt te raken als ze het uit de hand laten lopen. Maar dat er gevochten gaat worden is zeker want dat is al een paar keer bijna gebeurd.
Ik weet dat ik moet kiezen want dit kan niet altijd zo door gaan. Ik vind alle aandacht leuk want ik heb veel aandacht nodig, maar ik kan niet kiezen, en dat wil ik wel doen. En dat er om mij ruzie word gemaakt is ook niet ideaal.
Ik raak snel gehecht aan een man en ben dan bang hem te verliezen, ik kan heel slecht afstand nemen en mis iemand heel snel.
Ook flirt ik teveel en ik ben te spontaan volgens mijn vriend, waardoor bij mannen het hoofd op hol breng. Ik babbel met iedereen en ben altijd vrolijk en vriendelijk. Ik zorg dat ik er altijd goed en verzorgd uitzie en me vrouwelijk kleed. Ik krijg veel complimentjes en daar doe ik het stiekem ook een beetje voor want dat voelt goed. Maar omdat ik zo ben zoals ik ben breng ik mezelf en anderen keer op keer in de problemen en dat wil ik niet meer.
Dit is mijn noodkreet, ik hoop dat iemand mij een goed advies kan geven hoe ik dit op kan lossen. Niet met "volg je hart" want dat heb ik geprobeerd en dat werkte niet, helaas.
Ik heb ze voor het kiezen, letterlijk. Ik heb een huis gedeeld met 3 mannen, waarvan 1 mijn huidige vriend nu is. Ondertussen was ik toen ook iets begonnen met een man die bij ons woonde. Ik voelde me heel prettig bij hem, en heb nog steeds contact met hem en blijf geregeld daar logeren. Er komen daar veel vrienden van hem over de vloer. Veel lopen achter me aan, en ik vind dat leuk want er zitten leuke mannen tussen, maar ik doe niets met hun, alleen flirten.
Nu woon ik samen met mijn vriend en nog een andere man, waar ik ook veel voor voel. Met hem heb ik wel wat gedaan, en ik wil misschien met hem verder. Maar ik weet het niet zeker. Bij ons in de straat wonen vrienden die geregeld langskomen of ik bij hun. Ik doe niks met ze, maar als ik het wil kan ik het zo doen, want dat zij dat willen is mij ook al duidelijk geworden. Als ze langskomen dan is eigenlijk de spanning om te snijden door de sarcastische reacties over en weer tussen hun, mijn vriend en de man die bij ons woont.
Helaas is de situatie heel vervelend voor iedereen. Mijn vriend en die man die bij ons woont mogen elkaar steeds minder en er is steeds ruzie, om mij.
Eigenlijk weet iedere betrokkene wat er speelt maar het word niet bepraat, ze zijn allemaal bang mij kwijt te raken als ze het uit de hand laten lopen. Maar dat er gevochten gaat worden is zeker want dat is al een paar keer bijna gebeurd.
Ik weet dat ik moet kiezen want dit kan niet altijd zo door gaan. Ik vind alle aandacht leuk want ik heb veel aandacht nodig, maar ik kan niet kiezen, en dat wil ik wel doen. En dat er om mij ruzie word gemaakt is ook niet ideaal.
Ik raak snel gehecht aan een man en ben dan bang hem te verliezen, ik kan heel slecht afstand nemen en mis iemand heel snel.
Ook flirt ik teveel en ik ben te spontaan volgens mijn vriend, waardoor bij mannen het hoofd op hol breng. Ik babbel met iedereen en ben altijd vrolijk en vriendelijk. Ik zorg dat ik er altijd goed en verzorgd uitzie en me vrouwelijk kleed. Ik krijg veel complimentjes en daar doe ik het stiekem ook een beetje voor want dat voelt goed. Maar omdat ik zo ben zoals ik ben breng ik mezelf en anderen keer op keer in de problemen en dat wil ik niet meer.
Dit is mijn noodkreet, ik hoop dat iemand mij een goed advies kan geven hoe ik dit op kan lossen. Niet met "volg je hart" want dat heb ik geprobeerd en dat werkte niet, helaas.
zondag 15 juni 2008 om 22:02
quote:I_love_vodka schreef op 15 juni 2008 @ 02:22:
[...]
Dat is niet altijd zo simpel. Ik probeer het echt maar het lukt niet.
[...]
Maar moet ik er dan maar gewoon 1 uitpikken om maar niet alleen te zijn als ik oud ben? Hoe weet ik dan of ik de goeie heb? Want misschien verlaat die me wel als ik 50 ben en dan ben ik ook alleen.
Pik er eens géén uit. Leer eerst om alleen te zijn. Dan merk je daarna wel welke man wél de juiste voor je is, en waarschijnlijk zit ie er nu niet tussen!
Ik zou mezelf achter mijn oren krabben en eens goed gaan nadenken waarom er zoveel mannen met mij zouden willen zijn, en er uiteindelijk geen één serieus nemen.
[...]
Dat is niet altijd zo simpel. Ik probeer het echt maar het lukt niet.
[...]
Maar moet ik er dan maar gewoon 1 uitpikken om maar niet alleen te zijn als ik oud ben? Hoe weet ik dan of ik de goeie heb? Want misschien verlaat die me wel als ik 50 ben en dan ben ik ook alleen.
Pik er eens géén uit. Leer eerst om alleen te zijn. Dan merk je daarna wel welke man wél de juiste voor je is, en waarschijnlijk zit ie er nu niet tussen!
Ik zou mezelf achter mijn oren krabben en eens goed gaan nadenken waarom er zoveel mannen met mij zouden willen zijn, en er uiteindelijk geen één serieus nemen.
maandag 16 juni 2008 om 02:08
Ik vind dit een heel herkenbaar verhaal. Op de leeftijd van TO was en dacht ik ongeveer net zo. Drank speelde daar overigens ook een rol in, misschien is dat bij haar ook zo ? (Ook ik was gek op wodka....) Met een borrel op ga je sneller op avances in.
Je opperde zelf al dat het misschien te maken heeft met het feit dat je vroeger gepest bent. Bij mij was dat wel zo. Op de basisschool werd ik erg gepest. Eenmaal op de middelbare school veranderde mijn uiterlijk en kreeg ik opeens veel positieve aandacht van jongens. Dat was erg verslavend... Omdat mijn ouders veel werkten kwam ik thuis ook wat aandacht tekort.
Ik ben er overigens pas vanaf gekomen toen ik halverwege de dertig was! Min of meer vanzelf. Maar als ik een borrel teveel op heb, zijn mannen die me op een leuke manier aandacht geven nog steeds een zwakke plek.
Misschien is therapie toch geen slecht idee. Want ik heb veel lol gehad aan mijn wilde tijden, maar het heeft ook veel problemen gegeven - tot mishandeling door mijn toenmalige vriend aan toe. Natuurlijk was hij daarin fout, maar ik moet toegeven dat ik ook wel enige aanleiding heb gegeven (omdat ik niet van anderen af kon blijven....). Probeer jezelf die ellende te besparen.
Je opperde zelf al dat het misschien te maken heeft met het feit dat je vroeger gepest bent. Bij mij was dat wel zo. Op de basisschool werd ik erg gepest. Eenmaal op de middelbare school veranderde mijn uiterlijk en kreeg ik opeens veel positieve aandacht van jongens. Dat was erg verslavend... Omdat mijn ouders veel werkten kwam ik thuis ook wat aandacht tekort.
Ik ben er overigens pas vanaf gekomen toen ik halverwege de dertig was! Min of meer vanzelf. Maar als ik een borrel teveel op heb, zijn mannen die me op een leuke manier aandacht geven nog steeds een zwakke plek.
Misschien is therapie toch geen slecht idee. Want ik heb veel lol gehad aan mijn wilde tijden, maar het heeft ook veel problemen gegeven - tot mishandeling door mijn toenmalige vriend aan toe. Natuurlijk was hij daarin fout, maar ik moet toegeven dat ik ook wel enige aanleiding heb gegeven (omdat ik niet van anderen af kon blijven....). Probeer jezelf die ellende te besparen.
.
maandag 16 juni 2008 om 02:19
maandag 16 juni 2008 om 08:33
quote:anemoon schreef op 15 juni 2008 @ 20:25:
Mijn excuses aan alle rijpe, continente, gelukkige dames die zich onheus bejegend voelde door mijn opmerking over oud worden. 't was allemaal niet zo lullig bedoeld enzo. Maar als je 23 bent en dol bent op aandacht, dan is het natuurlijk wel een schrikbeeld dat je straks in je eentje achter de geraniums zit. Want dat doen 50-plussers toch?
* Duikt om de geranium te ontwijken die deze kant op vliegt *
Ik zit achter de geraniums klopt,maar niet de hele dag!
Zo af en toe moet ik toch de Tena lady verwisselen hoor!
En dat is toch zeker 10 meter sleuren met mijn looprekje!!!
En daar heb ik wel 2 handen bij nodig dus kan helaas geen (f) naar je gooien!!!!
Mijn excuses aan alle rijpe, continente, gelukkige dames die zich onheus bejegend voelde door mijn opmerking over oud worden. 't was allemaal niet zo lullig bedoeld enzo. Maar als je 23 bent en dol bent op aandacht, dan is het natuurlijk wel een schrikbeeld dat je straks in je eentje achter de geraniums zit. Want dat doen 50-plussers toch?
* Duikt om de geranium te ontwijken die deze kant op vliegt *
Ik zit achter de geraniums klopt,maar niet de hele dag!
Zo af en toe moet ik toch de Tena lady verwisselen hoor!
En dat is toch zeker 10 meter sleuren met mijn looprekje!!!
En daar heb ik wel 2 handen bij nodig dus kan helaas geen (f) naar je gooien!!!!
maandag 16 juni 2008 om 10:04
quote:I_love_vodka schreef op 15 juni 2008 @ 13:36:
Ik denk dat het inderdaad het beste is als ik alleen ga wonen en een tijdje vrijgezel wordt.
Ook volgens mij het verstandigste om te doen. Eerst waardering voor jouw persoon vinden in jezelf, dan kun je het herkennen wanneer iemand anders jouw persoon waardeert.
Alleen wonen is geen makkelijke stap. Alleen zijn is ook iets wat je moet leren, maar wel noodzakelijk omdat je als je dat niet kunt, je altijd afhankelijk zult blijven van de aandacht van anderen. Ik heb in mijn studietijd gezien dat zelfs mensen die gewoon lekker in hun vel zaten, de eerste weekenden dat ze niet "naar huis" gingen maar op hun kamer bleven, toch wel het idee hadden dat de muren op hun afkwamen. Dat was na een paar weekenden wel over, maar wel iets waar ze doorheen moesten. Dat zal jou ook wel overkomen - bedenk dan dat dat gewoon een voorbijgaande fase is, en dat die nodig is om te groeien.
Ik denk dat het inderdaad het beste is als ik alleen ga wonen en een tijdje vrijgezel wordt.
Ook volgens mij het verstandigste om te doen. Eerst waardering voor jouw persoon vinden in jezelf, dan kun je het herkennen wanneer iemand anders jouw persoon waardeert.
Alleen wonen is geen makkelijke stap. Alleen zijn is ook iets wat je moet leren, maar wel noodzakelijk omdat je als je dat niet kunt, je altijd afhankelijk zult blijven van de aandacht van anderen. Ik heb in mijn studietijd gezien dat zelfs mensen die gewoon lekker in hun vel zaten, de eerste weekenden dat ze niet "naar huis" gingen maar op hun kamer bleven, toch wel het idee hadden dat de muren op hun afkwamen. Dat was na een paar weekenden wel over, maar wel iets waar ze doorheen moesten. Dat zal jou ook wel overkomen - bedenk dan dat dat gewoon een voorbijgaande fase is, en dat die nodig is om te groeien.
