Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
vrijdag 13 juni 2008 om 16:53
Hallo allemaal,
Mega, ik heb vaak aan je gedacht sinds je hier een paar maand terug begon te schrijven. Ik kan me zo goed voorstellen hoe je heen en weer wordt geslingerd tussen nr1 en nr2. Ik leef met je mee.
Ik heb om verschillende redenen er nog steeds niet voor kunnen kiezen om nr1 te verlaten. Hoewel ik al meer dan een half jaar geen ontmoeting met nr2 heb gehad buiten onze werktijden om, zit hij nog steeds in mijn hoofd, hart, gevoel. Kortom, hij is aan wezig bij alles wat ik doe. En ik weet dat dat wederzijds is. Nr2 is vrijgezel en kan doen wat hij wil maar ik weet dat hij zelfs niet heeft geprobeerd om wat met een andere vrouw te beginnen. Tussen nr1 en mij gaat het niet slecht maar we praten weinig over alles wat er is gebeurd en hoe het nu met ons gaat. Als ik eerlijk zou zijn en hem zou vertellen over mijn twijfels, zou hij de beslissing voor mij nemen en me laten gaan. Waarom kan ik er niet toe komen om dit te doen?
Heel veel sterkte allemaal.
Mega, ik heb vaak aan je gedacht sinds je hier een paar maand terug begon te schrijven. Ik kan me zo goed voorstellen hoe je heen en weer wordt geslingerd tussen nr1 en nr2. Ik leef met je mee.
Ik heb om verschillende redenen er nog steeds niet voor kunnen kiezen om nr1 te verlaten. Hoewel ik al meer dan een half jaar geen ontmoeting met nr2 heb gehad buiten onze werktijden om, zit hij nog steeds in mijn hoofd, hart, gevoel. Kortom, hij is aan wezig bij alles wat ik doe. En ik weet dat dat wederzijds is. Nr2 is vrijgezel en kan doen wat hij wil maar ik weet dat hij zelfs niet heeft geprobeerd om wat met een andere vrouw te beginnen. Tussen nr1 en mij gaat het niet slecht maar we praten weinig over alles wat er is gebeurd en hoe het nu met ons gaat. Als ik eerlijk zou zijn en hem zou vertellen over mijn twijfels, zou hij de beslissing voor mij nemen en me laten gaan. Waarom kan ik er niet toe komen om dit te doen?
Heel veel sterkte allemaal.
vrijdag 13 juni 2008 om 17:32
Flamenco, het ìs ook vreselijk moeilijk. Ik weet dat nr. 2 bij zijn nr. 1 weggaat en hij wil heel graag verder met mij.
Jaja, nu hoor ik iedereen zeggen: "dat zegt elke man tegen z'n liefje", en dan zeg ik dat dit anders is en dan zegt iedereen: "Ja, dat zeggen ze allemaal"....
Maar jeetje, we zijn beiden eind 40/begin 50 en komen elkaar tegen, kennen elkaar helemaal niet, en er is gelijk zo'n chemie tussen ons. We hadden elkaar nog niet eens gesproken, elkaar alleen even in de ogen gekeken en we wisten beiden niet wat ons overkwam. En het heeft nog een jaar geduurd voordat we er aan toe durfden geven. Dit is voor mij mijn grote liefde!
Maar ja, je hebt een nr. 1 die veel van mij houdt, 2 pubers, en dat gaat je ook niet in de koude kleren zitten. Maar sinds mijn nr. 1 weet dat ik van een ander houd, is het hier akelig stil. Hij met z'n introverte gedrag pot alles op en ik probeer het maar rustig te houden.
Maar Flamenco, waarom durf jij de stap niet te nemen om jou nr. 1 van je twijfel te vertellen? Zijn wij nu te zwak om het initiatief te nemen om weg te gaan? Durfen we de stap niet goed aan? Bij mij is ook de twijfel aanwezig hoor!
Dikke knuffel voor iedereen, Mega
Jaja, nu hoor ik iedereen zeggen: "dat zegt elke man tegen z'n liefje", en dan zeg ik dat dit anders is en dan zegt iedereen: "Ja, dat zeggen ze allemaal"....
Maar jeetje, we zijn beiden eind 40/begin 50 en komen elkaar tegen, kennen elkaar helemaal niet, en er is gelijk zo'n chemie tussen ons. We hadden elkaar nog niet eens gesproken, elkaar alleen even in de ogen gekeken en we wisten beiden niet wat ons overkwam. En het heeft nog een jaar geduurd voordat we er aan toe durfden geven. Dit is voor mij mijn grote liefde!
Maar ja, je hebt een nr. 1 die veel van mij houdt, 2 pubers, en dat gaat je ook niet in de koude kleren zitten. Maar sinds mijn nr. 1 weet dat ik van een ander houd, is het hier akelig stil. Hij met z'n introverte gedrag pot alles op en ik probeer het maar rustig te houden.
Maar Flamenco, waarom durf jij de stap niet te nemen om jou nr. 1 van je twijfel te vertellen? Zijn wij nu te zwak om het initiatief te nemen om weg te gaan? Durfen we de stap niet goed aan? Bij mij is ook de twijfel aanwezig hoor!
Dikke knuffel voor iedereen, Mega
vrijdag 13 juni 2008 om 23:45
Flamingo, jemig, jouw nr2 gaat wel voor jou! Nu kan het, en nu weet je het niet meer, dat is wat mij tegenhoud om meteen met nr2 verder te gaan als het zover komt, eerst zeker een jaar op mijn eigen wonen, dingen verwerken, misschien is dat een optie voor jouw nr2? Kun jij in die tussentijd kijken hoe jij erin staat? en jouw nr1? moeilijkmoeilijk,
Mega,zowat dezelfde situatie, en ja, je kids, dat houdt mij ook (nog) tegen,ik denk dat we idd te 'zwak' zijn, tja, het zwakke geslacht haha.
Flamenco, jij idem dito,veel sterkte
Lenneke, de spanning, de aandacht, het weten, heerlijk toch, en idd zo voel ik mij ookaltijd, de 'gescheiden' vrouw, altijd overal alleen op af, alleen zijn dingen zijn belangrijk, niet weten wat er in mij omgaat, mijn dromen, mijn gedachten, daarom is er ook een nr2 gekomen, mijn grote liefde, zucht
Weet het nu echt zeker, vooral na ons laatste dag uit, 12 hele uren samen, genieten, praten, vrijen, eten,hmmmmmmmmmm
geitje, of ik bang ben dat het uitkomt? ja, daar hou je toch rekening mee, dan ben ik bang voor het verdriet wat er aangericht wordt, niet bang om nr1 kwijt te raken, het met de nek aangekeken worden, maar we doen er alles aan om dat te voorkomen natuurlijk, maar het blijft oppassen hoor,
en nu toch nog scheiden, heel veel sterkte, en is nr2 er dan voor jou?
Dayenne, van jou heb ik toen zoveel steun gehad ook toen ik in de put zat dat mijnnr2 besloot ermee te stoppen, en ik snap dat je hemniet kan vergeten, en het verlangen blijft, en ben het met geitje eens dat hij dat uit wanhoop gedaan heeft, maar je daar niet meer terugkrijgt, sterkte ook,
ook voorde anderen, groetjes Anna
Mega,zowat dezelfde situatie, en ja, je kids, dat houdt mij ook (nog) tegen,ik denk dat we idd te 'zwak' zijn, tja, het zwakke geslacht haha.
Flamenco, jij idem dito,veel sterkte
Lenneke, de spanning, de aandacht, het weten, heerlijk toch, en idd zo voel ik mij ookaltijd, de 'gescheiden' vrouw, altijd overal alleen op af, alleen zijn dingen zijn belangrijk, niet weten wat er in mij omgaat, mijn dromen, mijn gedachten, daarom is er ook een nr2 gekomen, mijn grote liefde, zucht
Weet het nu echt zeker, vooral na ons laatste dag uit, 12 hele uren samen, genieten, praten, vrijen, eten,hmmmmmmmmmm
geitje, of ik bang ben dat het uitkomt? ja, daar hou je toch rekening mee, dan ben ik bang voor het verdriet wat er aangericht wordt, niet bang om nr1 kwijt te raken, het met de nek aangekeken worden, maar we doen er alles aan om dat te voorkomen natuurlijk, maar het blijft oppassen hoor,
en nu toch nog scheiden, heel veel sterkte, en is nr2 er dan voor jou?
Dayenne, van jou heb ik toen zoveel steun gehad ook toen ik in de put zat dat mijnnr2 besloot ermee te stoppen, en ik snap dat je hemniet kan vergeten, en het verlangen blijft, en ben het met geitje eens dat hij dat uit wanhoop gedaan heeft, maar je daar niet meer terugkrijgt, sterkte ook,
ook voorde anderen, groetjes Anna
zaterdag 14 juni 2008 om 08:01
Waarom vertel ik nr1 niet dat ik zoveel twijfels heb? Bang om hem pijn te doen, bang om mijn dochter van 6 pijn te doen, bang dat het het einde van mijn huwelijk zal betekenen, bang om iets op te geven dat zo vertrouwd is en me meestal wel een goed gevoel gaf, bang dat nr2 heel veel dingen op zal geven voor zich zelf om met mij verder te gaan, bang om uit eindelijk alleen achter te blijven.
Mega, heb je je nr1 gezegd dat je bij hem weggaat of staat dat nog steeds niet helemaal vast?
Mega, heb je je nr1 gezegd dat je bij hem weggaat of staat dat nog steeds niet helemaal vast?
zaterdag 14 juni 2008 om 20:18
Hallo allemaal,
Wat zijn we met veel he? Ieder in zijn/haar eigen situatie, met een eigen situatie, eigen keuze. Een ieder staat anders t.o.v. twee liefdes, de één heeft meer last van het geweten/schuldgevoelens, maar we begrijpen elkaar wel. Juist daarom is het zo fijn om hier te schrijven en mee te lezen.
Ik heb rust, echte rust, het is nu éénmaal zo dat ik een nr. 1 heb waar ik mee samenwoon, kinderen mee heb, maatje mee ben, gelukkig mee ben, van hou. En een nr. 2 die extra is, waar ik ook de dagelijkse dingetjes mee deel, een hele andere relatie heb, maar niet minder van hou. Het is goed zo, ik geniet van beiden.
Mijn huwelijk opgeven? Soms denk ik wel eens: "Is dit alles?" Maar ben realistisch genoeg dat nr. 2 ook zijn nukken en streken heeft, dus: het is goed zo.
Ik heb jullie verhalen allemaal wel gelezen, maar kan het even niet opbrengen om op iedereen te reageren, ik ben leeg, afgelopen week zo druk gehad op mijn werk, gewoon op, sorry.
Ik wens jullie allemaal heel erg veel sterkte, leef in gedachten met jullie mee, geniet waar het kan!!!
x Knipoogjes
PS: Stranger, ik ben het met je eens. Dit nummer zou ik best aan een aantal mensen waarmee ik soms te maken heb kunnen sturen.
Wat zijn we met veel he? Ieder in zijn/haar eigen situatie, met een eigen situatie, eigen keuze. Een ieder staat anders t.o.v. twee liefdes, de één heeft meer last van het geweten/schuldgevoelens, maar we begrijpen elkaar wel. Juist daarom is het zo fijn om hier te schrijven en mee te lezen.
Ik heb rust, echte rust, het is nu éénmaal zo dat ik een nr. 1 heb waar ik mee samenwoon, kinderen mee heb, maatje mee ben, gelukkig mee ben, van hou. En een nr. 2 die extra is, waar ik ook de dagelijkse dingetjes mee deel, een hele andere relatie heb, maar niet minder van hou. Het is goed zo, ik geniet van beiden.
Mijn huwelijk opgeven? Soms denk ik wel eens: "Is dit alles?" Maar ben realistisch genoeg dat nr. 2 ook zijn nukken en streken heeft, dus: het is goed zo.
Ik heb jullie verhalen allemaal wel gelezen, maar kan het even niet opbrengen om op iedereen te reageren, ik ben leeg, afgelopen week zo druk gehad op mijn werk, gewoon op, sorry.
Ik wens jullie allemaal heel erg veel sterkte, leef in gedachten met jullie mee, geniet waar het kan!!!
x Knipoogjes
PS: Stranger, ik ben het met je eens. Dit nummer zou ik best aan een aantal mensen waarmee ik soms te maken heb kunnen sturen.
zondag 15 juni 2008 om 10:54
ik lees bij meerdere hierboven: "waarom niet weggaan bij nr1?"
tja dat vraag ik mijzelf ook wel eens af... zo heeft iedereen zijn eigen redenen om dit niet te doen. maar misschien is de échte reden om het niet te doen wel de angst dat het gras aan de andere kant misschien wel eens niet zo veel groener is dan het lijkt?? dat in elke realatie wel wat is dat niet perfect of ideaal is? dat vraag ik me nl dus wel eens af. en misschien dat het materiele ook wel mee speelt.
maar ook de angst dat nr2 niet voor mij zou gaan zoals ik voor hem zou gaan en dat je uiteindelijk alleen zit.
tja dat vraag ik mijzelf ook wel eens af... zo heeft iedereen zijn eigen redenen om dit niet te doen. maar misschien is de échte reden om het niet te doen wel de angst dat het gras aan de andere kant misschien wel eens niet zo veel groener is dan het lijkt?? dat in elke realatie wel wat is dat niet perfect of ideaal is? dat vraag ik me nl dus wel eens af. en misschien dat het materiele ook wel mee speelt.
maar ook de angst dat nr2 niet voor mij zou gaan zoals ik voor hem zou gaan en dat je uiteindelijk alleen zit.
Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald
zondag 15 juni 2008 om 21:18
Het gras groener aan de overkant, misschien wel Ids. Nr. 2 maken we over het algemeen niet dagelijks mee, dus is het ook oneerlijke concurrentie t.o.v. nr. 1, zo reëel moeten we ook zijn. En in elke relatie is er wel iets, het zal nooit aan je ideaalbeeld voldoen als je echt eerlijk bent.
Bij mijn nr. 2 en mij is er nooit sprake geweest om nr. 1 te verlaten voor elkaar, die afspraak hebben wij direct gemaakt, we zijn elkaars extra-tje en hebben dus ook geen verwachtingen op het vlak van een relatie met elkaar qua samenwonen o.i.d.
Wel is het zo dat nr. 2 vaak een eye-opener is. Nee, ik pieker er niet over om mijn nr. 1 te verlaten en dat heeft alles te maken met houden van.
Voor sommigen zal het materiële best wel meespelen, maar ik denk als je het echt gehad hebt met je man of vrouw, dat dat niet echt meer belangrijk is, dan is je eigen geluk veel belangrijker.
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Bij mijn nr. 2 en mij is er nooit sprake geweest om nr. 1 te verlaten voor elkaar, die afspraak hebben wij direct gemaakt, we zijn elkaars extra-tje en hebben dus ook geen verwachtingen op het vlak van een relatie met elkaar qua samenwonen o.i.d.
Wel is het zo dat nr. 2 vaak een eye-opener is. Nee, ik pieker er niet over om mijn nr. 1 te verlaten en dat heeft alles te maken met houden van.
Voor sommigen zal het materiële best wel meespelen, maar ik denk als je het echt gehad hebt met je man of vrouw, dat dat niet echt meer belangrijk is, dan is je eigen geluk veel belangrijker.
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
maandag 16 juni 2008 om 14:26
De weekenden is altijd moeilijk voor mij om op dit topic te schrijven. Soms branden ogen in m'n nek.......
Maar Ids, een vraagje, zou je bij nr. 1 weggaan omdat je een nr. 2 hebt, of zou je bij nr. 1 weggaan omdat je niet meer van hem houdt. Ik heb hier ook lang mee geworsteld. Maar ik denk dat als mijn relatie met nr. 2 zou stoppen, ik ook niet meer gelukkig word met nr. 1. Ik ben zo veel dingen anders gaan zien, beleven, dat ik dat niet meer met nr. 1 zou kunnen.
En Flamenco, ik heb het nr. 1 wel gezegd. Maar of hij het horen wil....Ik weet het niet. Misschien vindt hij dat ik niet duidelijk ben. Misschien is dat ook wel zo. Ik vind het vreselijk moeilijk om heel direct te zeggen: "ik wil scheiden". Ik zeg wel, dat zodra ik een baan heb gevonden, ik alleen wil gaan wonen. Hij weet dat ik niet meer van hem hou zoals je van een partner wilt houden.
Knipoogje, vervaagt de lijn niet van nr. 1 en nr. 2? En dan bedoel ik tussen houden van nr. 1 en houden van nr. 2? Misschien is jouw situatie anders en kan je gelukkig zijn zo. Maar is nr. 2 dan niet meer een minnaar dan een geliefde?
Maar Ids, een vraagje, zou je bij nr. 1 weggaan omdat je een nr. 2 hebt, of zou je bij nr. 1 weggaan omdat je niet meer van hem houdt. Ik heb hier ook lang mee geworsteld. Maar ik denk dat als mijn relatie met nr. 2 zou stoppen, ik ook niet meer gelukkig word met nr. 1. Ik ben zo veel dingen anders gaan zien, beleven, dat ik dat niet meer met nr. 1 zou kunnen.
En Flamenco, ik heb het nr. 1 wel gezegd. Maar of hij het horen wil....Ik weet het niet. Misschien vindt hij dat ik niet duidelijk ben. Misschien is dat ook wel zo. Ik vind het vreselijk moeilijk om heel direct te zeggen: "ik wil scheiden". Ik zeg wel, dat zodra ik een baan heb gevonden, ik alleen wil gaan wonen. Hij weet dat ik niet meer van hem hou zoals je van een partner wilt houden.
Knipoogje, vervaagt de lijn niet van nr. 1 en nr. 2? En dan bedoel ik tussen houden van nr. 1 en houden van nr. 2? Misschien is jouw situatie anders en kan je gelukkig zijn zo. Maar is nr. 2 dan niet meer een minnaar dan een geliefde?
maandag 16 juni 2008 om 14:57
quote:Maar Ids, een vraagje, zou je bij nr. 1 weggaan omdat je een nr. 2 hebt, of zou je bij nr. 1 weggaan omdat je niet meer van hem houdt.
phoe... nou stel dat het moment ooit komt dat nr2 vrij zou zijn en mij vroeg met hem verder te gaan. dan weet ik het zo net nog niet wat ik zou doen hoor. nr1 is ook leuk&lief. maar heeft niet die fysieke aantrekkingskracht op me die nr2 heeft. ik wou dat ik 1 persoon van die 2 kon maken! een wat stoerdere/charmantere/libidoprikkelendere nr1 met de ogen van nr2..
ik heb me nu voorgenomen nr2 uit mijn hoofd te zetten, dit voelt nl echt niet aan als een gezonde situatie.
maar of dat gaat lukken?? pffff
ik denk dat het meer de schuldgevoelens over de gevoelens voor nr2 zijn waarom ik twijfel aan bij nr1 blijven, dan een gebrek aan liefde voor nr1.. maar mijn gevoelens zijn niet met een schaartje te knippen hoor, het ene moment kan ik er zus over denken en het andere moment zo. raar is dat.
phoe... nou stel dat het moment ooit komt dat nr2 vrij zou zijn en mij vroeg met hem verder te gaan. dan weet ik het zo net nog niet wat ik zou doen hoor. nr1 is ook leuk&lief. maar heeft niet die fysieke aantrekkingskracht op me die nr2 heeft. ik wou dat ik 1 persoon van die 2 kon maken! een wat stoerdere/charmantere/libidoprikkelendere nr1 met de ogen van nr2..
ik heb me nu voorgenomen nr2 uit mijn hoofd te zetten, dit voelt nl echt niet aan als een gezonde situatie.
maar of dat gaat lukken?? pffff
ik denk dat het meer de schuldgevoelens over de gevoelens voor nr2 zijn waarom ik twijfel aan bij nr1 blijven, dan een gebrek aan liefde voor nr1.. maar mijn gevoelens zijn niet met een schaartje te knippen hoor, het ene moment kan ik er zus over denken en het andere moment zo. raar is dat.
Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald
maandag 16 juni 2008 om 16:41
Mega, ik voel het precies zoals jij het hier verwoordt. Mijn relatie met nr2 heeft mij ook dingen anders doen gaan zien, beleven. Ik weet niet of ik die dingen wel op wil/kan geven. Bij mij zijn dit dingen die vroeger (voor nr1) belangrijk voor mij waren en ik weet niet hoe het zover is gekomen dat ik in mijn relatie met nr1 heel veel van me zelf heb opgegeven. Ik wil hier nr1 niet de schuld van geven want hij heeft dit nooit actief van mij gevraagd. Dit is in de loop der jaren zo gegroeid en ik ben de enige die daar verantwoordelijk voor is. Als ik dit niet had gedaan, waren we misschien wel nooit getrouwd of al veel eerder gescheiden. Nr2 heeft mijn ogen geopend. Wat nu? Ik weet het nog steeds niet.
Sterkte allemaal.
Sterkte allemaal.
maandag 16 juni 2008 om 17:42
Flamenco, ik heb vandaag ook tegen iemand gezegd: "Ik heb ruim 25 jaar (zolang getrouwd) mijn leven geleefd door de ogen van nr. 1. Daar was niets mis mee, het was gewoon zo gegroeid. Maar nu wil ik mijn vleugels uitslaan en naar de wereld kijken door mìjn ogen". Dit voelt wel heel goed, maar geeft aan de andere kant ook zoveel verdriet. Ik voel dat nr. 1 hier niet in past. Nee, ik voel dat niet alleen, ik wil dat ook niet. Het is mijn leven, anders wordt het weer de zijne. En laat mij nu eerst maar eens even alleen wonen, met of zonder kinderen, maar laat mij eerst ontdekken en beleven.
Je schrijft ook "......en ik ben de enige die daar verantwoordelijk voor is......". Nee, dat is niet waar! Jou nr. 1 vond het ook veilig dat je zo was en heeft je ook niet gestimuleerd om weet ik veel wat te doen, te ontdekken. Als je net als ik regelmatig signalen, wel of niet hard genoeg gezegd, hebt afgegeven en er is niet op gereageerd, geef je daarna toch geen signalen meer af. Dus in de loop der jaren zo gegroeid, is ook zeker zijn verantwoording. Zo, dat moest er even uit.
Dikke knuffel aan iedereen die het nodig heeft, Mega
Je schrijft ook "......en ik ben de enige die daar verantwoordelijk voor is......". Nee, dat is niet waar! Jou nr. 1 vond het ook veilig dat je zo was en heeft je ook niet gestimuleerd om weet ik veel wat te doen, te ontdekken. Als je net als ik regelmatig signalen, wel of niet hard genoeg gezegd, hebt afgegeven en er is niet op gereageerd, geef je daarna toch geen signalen meer af. Dus in de loop der jaren zo gegroeid, is ook zeker zijn verantwoording. Zo, dat moest er even uit.
Dikke knuffel aan iedereen die het nodig heeft, Mega
dinsdag 17 juni 2008 om 08:11
Hallo allemaal
Het is en blijft een moeilijke situatie bij iedereen. Met gevoelens, schuldgevoelens, aantrekkingskracht en heel de rattenplan..... Ik heb weer heel het weekend sms-jes gehad. Hele lieve, ja de jacht is weer begonnen en gisterenmorgen tot explosie gekomen. Hij is stiekem naar me toe gekomen. Ik was gisterenavond helemaal weer in mijn nopjes. Zelfs naar mijn man toe. Ik heb geen schuldgevoelens, sind ik het geaccepteerd heb....... Zelfs gisterenavond heb ik weer sms-jes van hem gehad, totdat ik in slaap ben gevallen. Vanmorgen wakker geworden met het negatief van hem op mijn gezicht.....
Ik voel me super!!!!
Groetjes Lenneke
Het is en blijft een moeilijke situatie bij iedereen. Met gevoelens, schuldgevoelens, aantrekkingskracht en heel de rattenplan..... Ik heb weer heel het weekend sms-jes gehad. Hele lieve, ja de jacht is weer begonnen en gisterenmorgen tot explosie gekomen. Hij is stiekem naar me toe gekomen. Ik was gisterenavond helemaal weer in mijn nopjes. Zelfs naar mijn man toe. Ik heb geen schuldgevoelens, sind ik het geaccepteerd heb....... Zelfs gisterenavond heb ik weer sms-jes van hem gehad, totdat ik in slaap ben gevallen. Vanmorgen wakker geworden met het negatief van hem op mijn gezicht.....
Ik voel me super!!!!
Groetjes Lenneke
dinsdag 17 juni 2008 om 13:02
woensdag 18 juni 2008 om 16:44
quote:mega schreef op 17 juni 2008 @ 09:42:
Lenneke, je wilt toch niet zeggen dat hij stiekum naar jou huis is gekomen? Oei, pas op meisje.
Maar, je geniet, dat spat van het scherm af!quote:Lenneke62 schreef op 17 juni 2008 @ 13:02:
Hoi Mega
Ja dat is hij wel........
Vanmorgen met hem gewerkt. Hij was verliefd volgens mij....
Hij bleef me maar aankijken, toen ik weg ging zei hij nog: zie ik je vanmiddag? Hij is thuis en zijn vrouw is werken. Maat dat zal ik maar niet doen......
Groetjes Lenneke
Lenneke, ik volg al een tijd jullie verhalen hier op dit topic, maar ben (helaas) nu bezig op topic "hoe zet ik hem uit mijn hoofd", daar staat ook mijn verhaal.
Maar ik kan toch even niet laten te reageren nu op jou hoor, ik hoop niet dat je het erg vindt......
Maar wat neem jij een risico!!
Kijk alsjeblieft uit, je laat het veeeeeeeel te dichtbij komen, het is al je collega/baas en dan ook nog bij je thuis, ik vind dat echt helemaal niet slim, pas op want straks gaat er echt wat fout!!!!!
En dat gaat vlugger dan jij denkt en ik kan het weten nu (en dan heb ik mijn nummer2 nog op afstand wonen).......
Lenneke, je wilt toch niet zeggen dat hij stiekum naar jou huis is gekomen? Oei, pas op meisje.
Maar, je geniet, dat spat van het scherm af!quote:Lenneke62 schreef op 17 juni 2008 @ 13:02:
Hoi Mega
Ja dat is hij wel........
Vanmorgen met hem gewerkt. Hij was verliefd volgens mij....
Hij bleef me maar aankijken, toen ik weg ging zei hij nog: zie ik je vanmiddag? Hij is thuis en zijn vrouw is werken. Maat dat zal ik maar niet doen......
Groetjes Lenneke
Lenneke, ik volg al een tijd jullie verhalen hier op dit topic, maar ben (helaas) nu bezig op topic "hoe zet ik hem uit mijn hoofd", daar staat ook mijn verhaal.
Maar ik kan toch even niet laten te reageren nu op jou hoor, ik hoop niet dat je het erg vindt......
Maar wat neem jij een risico!!
Kijk alsjeblieft uit, je laat het veeeeeeeel te dichtbij komen, het is al je collega/baas en dan ook nog bij je thuis, ik vind dat echt helemaal niet slim, pas op want straks gaat er echt wat fout!!!!!
En dat gaat vlugger dan jij denkt en ik kan het weten nu (en dan heb ik mijn nummer2 nog op afstand wonen).......
woensdag 18 juni 2008 om 16:44
Hoi allemaal....
bedankt voor jullie reacties, superfijn om te lezen.
Hoe mijn relatie met nr 1 was toen ik nr 2 tegenkwam, op zich goed. Rustig, niet heel passievol ofzo. Ik viel destijds op hem omdat hij zo rustig en voorspelbaar is... tja.
Het is nu nog steeds behoorlijk onrustig thuis en op het nr.2 front. Best heftig allemaal. Nr. 2 heeft woonruimte gevonden en verhuisd volgende week woensdag. Hij heeft goede afspraken gemaakt met zijn inmiddels ex nr.1 over de kinderen, huis etc.
Mijn nr.1 wil heel graag dat alles weer goed komt tussen ons, hij doet zijn best maar toch blijft mijn hart bij nr.2. Ik denk aan hem, we smssen, hebben elkaar al weer twee keer gezien ondanks dat ik heb gezegd thuis dat er geen contact meer is. Dat voelt ook heel slecht....
Tja Mega, waarom kunnen we geen keuzes maken. Ik ben echt van het type de eeuwige twijfelaar. Ik weet eigenlijk wat ik wil maar durf niet te beslissen. Daar baal ik zo van, ik vind mezelf een slapjanus.
Er zal toch echt een moment komen dat ik mijn besluit moet nemen en ernaar moet gaan handelen. En dat moment zal geen maanden weg zijn.
Ik ga iig wel op vakantie met nr 1 en kids, even weg. Ook voor de kinderen wel heel belangrijk.
Nr. 2 legt geen druk op me, hij vindt dat ik mijn hart moet volgen. Toch weet ik dat er wel verwachtingen richting mij liggen en eigenlijk wil ik niets liever als bij hem zijn.
Nou, ik hou jullie op de hoogte.
Liefs Flamingo
(niet zo handig gekozen naam zag ik aangezien er ook een Flamengo is hier!)
bedankt voor jullie reacties, superfijn om te lezen.
Hoe mijn relatie met nr 1 was toen ik nr 2 tegenkwam, op zich goed. Rustig, niet heel passievol ofzo. Ik viel destijds op hem omdat hij zo rustig en voorspelbaar is... tja.
Het is nu nog steeds behoorlijk onrustig thuis en op het nr.2 front. Best heftig allemaal. Nr. 2 heeft woonruimte gevonden en verhuisd volgende week woensdag. Hij heeft goede afspraken gemaakt met zijn inmiddels ex nr.1 over de kinderen, huis etc.
Mijn nr.1 wil heel graag dat alles weer goed komt tussen ons, hij doet zijn best maar toch blijft mijn hart bij nr.2. Ik denk aan hem, we smssen, hebben elkaar al weer twee keer gezien ondanks dat ik heb gezegd thuis dat er geen contact meer is. Dat voelt ook heel slecht....
Tja Mega, waarom kunnen we geen keuzes maken. Ik ben echt van het type de eeuwige twijfelaar. Ik weet eigenlijk wat ik wil maar durf niet te beslissen. Daar baal ik zo van, ik vind mezelf een slapjanus.
Er zal toch echt een moment komen dat ik mijn besluit moet nemen en ernaar moet gaan handelen. En dat moment zal geen maanden weg zijn.
Ik ga iig wel op vakantie met nr 1 en kids, even weg. Ook voor de kinderen wel heel belangrijk.
Nr. 2 legt geen druk op me, hij vindt dat ik mijn hart moet volgen. Toch weet ik dat er wel verwachtingen richting mij liggen en eigenlijk wil ik niets liever als bij hem zijn.
Nou, ik hou jullie op de hoogte.
Liefs Flamingo
(niet zo handig gekozen naam zag ik aangezien er ook een Flamengo is hier!)
woensdag 18 juni 2008 om 16:56
Flamingo, bij mij een vergelijkbaare situatie. Mijn nr1 wil ook heel graag dat alles weer goed komt tussen ons. Maar na 8 maand begint hij toch zijn geduld te verliezen. Hij voelt heel goed aan dat nr2 constant in mijn gedachten is, dat ik nog steeds aan het twijfelen ben. Ik heb al een paar keer besloten om echt voor mijn nr1 te gaan maar het is zo moeilijk om de gevoelens voor nr2 weg te duwen. Als ik mijn hart zou volgen, was ik allang bij mijn nr2 geweest. Ik wil telkens proberen om afstand van nr2 te nemen en te kijken wat nr1 en ik nog samen hebben maar zelfs dat lukt niet.
woensdag 18 juni 2008 om 20:05
Hoi meiden,
jemig, flamingo en flamenco, dat jullie t je nr.1 hebben durven vertellen... ik durf dat echt (nog) niet, maar merk wel dat t me steeds meer dwars zit dat dubbelleven van mij.
geniet heel erg van nr 2 en daardoor steeds minder van nr 1. mn gedrag wordt ook anders. ben kattiger als normaal, sneller geirriteerd, het hoopt zich op, al die stiekeme afspraakjes, smoesjes die ik verzin enz enz.
Ik zal t toch een keer gaan vertellen ben ik bang, of ga weg bij nr 1 gewoon omdat ik er klaar mee ben, en niet omdat ik een nr 2 heb of had.
of ik moet stoppen met 2 maar dat kan ik echt niet. het is echt zo verschrikkelijk goed met hem als we bij elkaar zijn. Hoe kan ik zoiets moois opgeven? ja, ik hoor jullie denken..... omdat het is gebaseerd op leugens! en dat weet ik ook echt wel.
naja, t verhaal is nog niet uit vrees ik. ook ik twijfel dus verschrikkelijk. wat zijn we laf eigenlijk! maar ik heb natuurlijk ook de kinderen waar ik mee zit. wil ze geen scheiding aandoen. wat kunnen zij er tenslotte aan doen dat hun moeder ineens pubergedrag vertoont...
voor iedereen die meeleest/schrijft sterkte gewenst! lfs P.
jemig, flamingo en flamenco, dat jullie t je nr.1 hebben durven vertellen... ik durf dat echt (nog) niet, maar merk wel dat t me steeds meer dwars zit dat dubbelleven van mij.
geniet heel erg van nr 2 en daardoor steeds minder van nr 1. mn gedrag wordt ook anders. ben kattiger als normaal, sneller geirriteerd, het hoopt zich op, al die stiekeme afspraakjes, smoesjes die ik verzin enz enz.
Ik zal t toch een keer gaan vertellen ben ik bang, of ga weg bij nr 1 gewoon omdat ik er klaar mee ben, en niet omdat ik een nr 2 heb of had.
of ik moet stoppen met 2 maar dat kan ik echt niet. het is echt zo verschrikkelijk goed met hem als we bij elkaar zijn. Hoe kan ik zoiets moois opgeven? ja, ik hoor jullie denken..... omdat het is gebaseerd op leugens! en dat weet ik ook echt wel.
naja, t verhaal is nog niet uit vrees ik. ook ik twijfel dus verschrikkelijk. wat zijn we laf eigenlijk! maar ik heb natuurlijk ook de kinderen waar ik mee zit. wil ze geen scheiding aandoen. wat kunnen zij er tenslotte aan doen dat hun moeder ineens pubergedrag vertoont...
voor iedereen die meeleest/schrijft sterkte gewenst! lfs P.
woensdag 18 juni 2008 om 20:27
@lenneke,
ik wilde jou ook nog even zeggen dat je echt uit moet kijken ja! nr. 2 is ook mijn collega, maar bij mij thuis.. nee dat doe ik echt niet, zo gevaarlijk! nou hebben wij t geluk dat nr. 2 alleen woont en zijn huis dus de meest logische plek is, maar meid kijk uit!!! als het op zo'n manier uitkomt is dat denk ik nog pijnlijker als anders.
lfs. P
ik wilde jou ook nog even zeggen dat je echt uit moet kijken ja! nr. 2 is ook mijn collega, maar bij mij thuis.. nee dat doe ik echt niet, zo gevaarlijk! nou hebben wij t geluk dat nr. 2 alleen woont en zijn huis dus de meest logische plek is, maar meid kijk uit!!! als het op zo'n manier uitkomt is dat denk ik nog pijnlijker als anders.
lfs. P
woensdag 18 juni 2008 om 21:17
Blijkbaar doet ie t. Alles op deze pc werkt andersom. Kan inloggen als ik op uitloggen klik.
Flamenco, Mega, Anna en alle anderen. Zo herkenbaar. Ook ik durfde nooit. Ook mijn nr. 1 (niet dus) wist van nr. 2 en had veel geduld met me, maar op een gegeven moment was dat op. Toen hij me vroeg of ik dichter naar hem toegroeide moest ik daar ontkennend op antwoorden. Hierop hebben we besloten te gaan scheiden. Nr. 2 is hierin wel een katalysator geweest, maar hij was niet de reden. Hij heeft me de ogen geopend hoe het ook anders kan. Wat makkelijker allemaal. Liefde hoort licht te zijn en geen zware taak. En dat was het vele jaren. Ben eigenlijk al heel lang niet zo gelukkig geweest met nr. 1. Alles ging wel z´n gangetje, maar merk dat ik mezelf ook heel lang ben kwijt geweest en ik wil mezelf terug. Ik wil niet afhankelijk zijn van de goedkeuring van iemand anders. Nou, de beslissing was dus gevallen en nr. 1 had die dag daarvoor al met een vrouw afgesproken dat ze samen verder zouden gaan als ik niet meer zou willen. Klinkt misschien hypocriet, maar op dat moment voelde ik me wel ingeruild. Hij kon van de ene op de andere dag de knop omzetten. Iets waar ik vele jaren over heb gedaan. Zijn relatie met die vrouw gaat in een sneltreinvaart en a.s. zaterdag wil hij onze kinderen aan haar voorstellen. Grrrrrr. En dat alles binnen een maand. Overigens zijn de kinderen ondanks dat ze het jammer vinden, het wel eens met de scheiding en vinden ze dat we elkaar niet gelukkig hebben gemaakt. Verstandelijk ben ik heel blij deze beslissing eindelijk genomen te hebben, maar meiden wat is dit een emotionele strijd. Daar waar je eerst partners bent, ben je in heel korte tijd in sommige opzichten ineens partijen. Gaat met veel verdriet, onzekerheid enz. gepaard. Mijn dochter gaat bij mij wonen. Deze week zijn we op huizenjacht, want samen met man in 1 huis is op dit moment afgrijselijk moeilijk en zoon gaat studeren en op kamers. Je neemt afscheid van een heel leven en je weet niet wat je nieuwe leven je brengt. Sommige vrienden vallen weg en je krijgt er anderen voor in de plaats. Afscheid nemen van je gezinsleven, van het huis waar ik altijd fijn in gewoond heb. Toch zie ik dat optimistisch tegemoet of dat nu met of zonder nr. 2 is waar is trouwens veel steun van krijg. Maar er zijn nog veel momenten dat de vertwijfeling en paniek toeslaan ondanks dat ik weet dat dit een goede beslissing is. Misschien hebben jullie iets aan mijn verhaal, want die twijfel is zo herkenbaar. Veel sterkte en wijsheid gewenst. X, J.
Flamenco, Mega, Anna en alle anderen. Zo herkenbaar. Ook ik durfde nooit. Ook mijn nr. 1 (niet dus) wist van nr. 2 en had veel geduld met me, maar op een gegeven moment was dat op. Toen hij me vroeg of ik dichter naar hem toegroeide moest ik daar ontkennend op antwoorden. Hierop hebben we besloten te gaan scheiden. Nr. 2 is hierin wel een katalysator geweest, maar hij was niet de reden. Hij heeft me de ogen geopend hoe het ook anders kan. Wat makkelijker allemaal. Liefde hoort licht te zijn en geen zware taak. En dat was het vele jaren. Ben eigenlijk al heel lang niet zo gelukkig geweest met nr. 1. Alles ging wel z´n gangetje, maar merk dat ik mezelf ook heel lang ben kwijt geweest en ik wil mezelf terug. Ik wil niet afhankelijk zijn van de goedkeuring van iemand anders. Nou, de beslissing was dus gevallen en nr. 1 had die dag daarvoor al met een vrouw afgesproken dat ze samen verder zouden gaan als ik niet meer zou willen. Klinkt misschien hypocriet, maar op dat moment voelde ik me wel ingeruild. Hij kon van de ene op de andere dag de knop omzetten. Iets waar ik vele jaren over heb gedaan. Zijn relatie met die vrouw gaat in een sneltreinvaart en a.s. zaterdag wil hij onze kinderen aan haar voorstellen. Grrrrrr. En dat alles binnen een maand. Overigens zijn de kinderen ondanks dat ze het jammer vinden, het wel eens met de scheiding en vinden ze dat we elkaar niet gelukkig hebben gemaakt. Verstandelijk ben ik heel blij deze beslissing eindelijk genomen te hebben, maar meiden wat is dit een emotionele strijd. Daar waar je eerst partners bent, ben je in heel korte tijd in sommige opzichten ineens partijen. Gaat met veel verdriet, onzekerheid enz. gepaard. Mijn dochter gaat bij mij wonen. Deze week zijn we op huizenjacht, want samen met man in 1 huis is op dit moment afgrijselijk moeilijk en zoon gaat studeren en op kamers. Je neemt afscheid van een heel leven en je weet niet wat je nieuwe leven je brengt. Sommige vrienden vallen weg en je krijgt er anderen voor in de plaats. Afscheid nemen van je gezinsleven, van het huis waar ik altijd fijn in gewoond heb. Toch zie ik dat optimistisch tegemoet of dat nu met of zonder nr. 2 is waar is trouwens veel steun van krijg. Maar er zijn nog veel momenten dat de vertwijfeling en paniek toeslaan ondanks dat ik weet dat dit een goede beslissing is. Misschien hebben jullie iets aan mijn verhaal, want die twijfel is zo herkenbaar. Veel sterkte en wijsheid gewenst. X, J.
woensdag 18 juni 2008 om 21:50
Ik lees wel mee, maar heb op dit moment niet zo heel erg veel te melden.
Lenneke, ik sluit me aan bij de anderen...... heel gevaarlijk om nr. 2 bij jou thuis te laten komen. Ik zou dat echt nooit durven, stel je voor dat er iemand onverwachts thuiskomt...., hij per ongeluk iets laat liggen....
Het besluit om mijn nr. 1 nooit te vertellen van nr. 2 is voor mij een goed besluit en als ik zo hier boven lees, weet ik bijna zeker dat ik het mijn nr. 1 nooit uit mezelf zal vertellen. Wat levert het op? Verdriet in eerste instantie voor mijn nr. 1, verdriet voor mij, omdat mijn nr. 1 mij niet heeft kunnen vertrouwen, verdriet voor de kinderen, noem maar op. Nee, laat mij maar een dubbelleven leiden, laat mij maar zelf met mijn schuldgevoelens en geweten omgaan. Mijn nr. 1 verdient het niet te weten dat ik een nr. 2 heb, ik zou door het hem te vertellen zo vreselijk veel kapot (kunnen) maken.
Ja, laat mij maar een lafaard en een leugenaar zijn.
Laat mij maar geloven dat ik een betere vrouw ben geworden voor mijn nr. 1 door mijn relatie met nr. 2.
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Lenneke, ik sluit me aan bij de anderen...... heel gevaarlijk om nr. 2 bij jou thuis te laten komen. Ik zou dat echt nooit durven, stel je voor dat er iemand onverwachts thuiskomt...., hij per ongeluk iets laat liggen....
Het besluit om mijn nr. 1 nooit te vertellen van nr. 2 is voor mij een goed besluit en als ik zo hier boven lees, weet ik bijna zeker dat ik het mijn nr. 1 nooit uit mezelf zal vertellen. Wat levert het op? Verdriet in eerste instantie voor mijn nr. 1, verdriet voor mij, omdat mijn nr. 1 mij niet heeft kunnen vertrouwen, verdriet voor de kinderen, noem maar op. Nee, laat mij maar een dubbelleven leiden, laat mij maar zelf met mijn schuldgevoelens en geweten omgaan. Mijn nr. 1 verdient het niet te weten dat ik een nr. 2 heb, ik zou door het hem te vertellen zo vreselijk veel kapot (kunnen) maken.
Ja, laat mij maar een lafaard en een leugenaar zijn.
Laat mij maar geloven dat ik een betere vrouw ben geworden voor mijn nr. 1 door mijn relatie met nr. 2.
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
woensdag 18 juni 2008 om 23:13
dank je josephien, voor je verhaal
phoe wat zal het momenteel een hectische tijd voor je zijn, ik hoop dat je er je goed doorheen slaat en dat je daarna eindelijk jezelf kan zijn, met of zonder nr2!
en dank je knipoogje...je sterkt mij in het feit niet aan nr1 te vertellen dat ik gevoelens heb voor een ander...
ik heb ook me voorgenomen nr2 uit mijn gedachten te bannen. uit mn leven dat gaat niet lukken, maar ik zou gewoon weer alleen vrienden met hem willen zijn, zonder die spanning tussen ons.
ondertussen zou ik wel aandacht van hem willen.. maar het is wel goed dat hij geen contact zoekt! heel goed! methode cold turkey enz... maar voor mn ego is het nu even niet zo goed. ga aan allerlei dingen van mezelf twijfelen. bah!
ik ben stom, lelijk, dik, kan niets enz...
tijd om mijn duizend stukjes bij elkaar te rapen en te gaan slapen, morgen is het vast wel weer beter met mij!
groetjes en sterke, iedereen!!
phoe wat zal het momenteel een hectische tijd voor je zijn, ik hoop dat je er je goed doorheen slaat en dat je daarna eindelijk jezelf kan zijn, met of zonder nr2!
en dank je knipoogje...je sterkt mij in het feit niet aan nr1 te vertellen dat ik gevoelens heb voor een ander...
ik heb ook me voorgenomen nr2 uit mijn gedachten te bannen. uit mn leven dat gaat niet lukken, maar ik zou gewoon weer alleen vrienden met hem willen zijn, zonder die spanning tussen ons.
ondertussen zou ik wel aandacht van hem willen.. maar het is wel goed dat hij geen contact zoekt! heel goed! methode cold turkey enz... maar voor mn ego is het nu even niet zo goed. ga aan allerlei dingen van mezelf twijfelen. bah!
ik ben stom, lelijk, dik, kan niets enz...
tijd om mijn duizend stukjes bij elkaar te rapen en te gaan slapen, morgen is het vast wel weer beter met mij!
groetjes en sterke, iedereen!!
Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald
