Motorisch onhandig/ trillerig. Vooral met rechterhand/ arm.

Ik heb al een aantal weken last van (vooral mijn) rechterarm/ hand. Soort van trillerigheid (niet echt zichtbaar, tenzij ik mijn hand open en sluit, dan zie je dat dat schokkerig gaat), mijn vingers lijken wat anders te strekken/ staan dan anders, en motorisch voel ik me echt beetje gestoord. Omdat het soms zo trillerig lijkt te gaan en 'met een zwabber'/ zwenking (in mijn arm) en omdat mijn vingers dingen anders lijken vast te pakken, gaan dingen lastiger. Ik houd mijn tandenborstel als ik op een bepaalde manier moet poetsen vast als een kind/ t gaat lastiger. En dingen lospeuteren, veters strikken, sleutel omdraaien, dat soort dingen gaan wat moeizamer en/ of trilleriger.



Omdat ik inmiddels me al bijna een ernstige ziekte in het hoofd heb gehaald, had ik gistermiddag besloten me er niet zo op te focussen. Maar nu ging ik net de planten water geven met de gieter, en dat gaat dus weer niet zo soepel vanwege die 'trillingen' 'zwenking met arm' en het gestoorde vasthouden van mijn vingers of zo.

Ben sowieso algeheel wat wrakkeriger. Voel me soms net een soort gammele vogelverschrikker of robot of zo (houteriger, schokkeriger, trager enz).

Toch maar even een topic geopend.



Ik weet dat trillerigheid en zo allemaal uiterst vage klachten zijn, maar vroeg me af of iemand zich erin herkent en of het bijv. 'gewoon' RSI of een sms-duim of zo kan zijn? Of een vitamine-of magnesiumtekort? Of dat iemand ook deze klachten had en het vanzelf weer overging?

Kan er wel mee naar de huisarts, maar die is niet echt van de vage klachten. Zeker nu het nog niet heel erg aantoonbaar is. Heb geen krachtverlies, ben niet zo zwaar motorisch gestoord dat dingen echt totaal niet meer lukken, tril niet de kamer uit daar etc.

Kan nu al wel weer voorspellen dat hij dan zegt dat er niks aan de hand is, dat hij het ook niet weet, dat het vast niks ernstigs is omdat ik buiten de doelgroep val, en aangezien ik andere ernstige rare klachten heb al 10 jaar die niet gevonden kunnen worden zal hij denken dat dit 'ook weer inbeelding/ stress' is etc.



De mensen die geen zin hebben in lappen tekst kunnen stoppen bij bovenstaande met lezen.

Hieronder even mijn klachten helemaal uitbeschreven.







Zondag 1 dec merkte ik dat mijn handen trilden toen ik een kopje van tafel wou pakken en dat kadootjes uitpakken ook wat trilleriger/ houteriger ging. Ik weet dat toen aan de kater die ik nog had van de dag ervoor.



Toen ik thuiskwam diezelfde avond keek ik naar mijn handen. Mijn middelvinger (van trilhand) heeft altijd wat scheef gestaan (bovenste kootje), maar dit leek nu wat erger (nog meer richting pink). Ik schrok daar wat van. Dacht even ‘Shit, bij reuma gaan je vingers ook scheef staan’.

Maar bij reuma merk je het natuurlijk wel neem ik aan wel, aan pijn en aan verdikkingen door ontstekingen en zo (?). Het zal me wel gewoon toen pas zijn opgevallen, al blijf ik m extreem scheef vinden staan in vergelijking met hoe ik het me herinner (en in vergelijking met de andere hand).



Maar ging toen wel meteen nadenken dat ik al poosje (paar maanden of zo) een beetje raar iets heb met die hand. Namelijk dat ik mijn pink heel gestrekt houdt, vooral bij drinken en zo, dan strek ik mijn pink echt zo op z’n Engels uit alsof ik een theekopje vasthoudt. Maar ook nu (toen ik dit typte week terug) met typen hangt mijn pink er nutteloos en uitgestrekt bij.

Ik vond het wel al langer wat apart dat ik dat deed, maar ik stond er niet bij stil dat ik dat mogelijk automatisch deed, dacht dat het gewoon raar gedrag van mij was of zo. Maar misschien is er toch meer aan de hand?



Ik begon na te denken over wat andere dingen: ik ben vaak wat trillerig, gejaagd, houterig, slechte coördinatie, struikelen over woorden, schokkerig gevoel als ik mijn hoofd draai (wiebelig), trekken van mijn wangen, ongecoordineerdere kaken etc.

Ik wijtte dat aan teveel koffie drinken (want zuip gigantisch veel koffie op mijn ene parttime job van 8 uurtjes per week), aan kou, stress, onrust en dat soort dingen.

Maar ben er eens op gaan letten, en ook als ik geen koffie drink en me mentaal gewoon rustig voel/ me daar althans op focus, heb ik last van die 'schokkerigheid/ slechte coordinatie/ houterigheid en rechterhand/ arm etc.



Ik wijtte het ook (vooral de slechte coordinatie/ orientatie) aan het feit dat ik (onverklaarbare) oogklachten heb: ik zie steeds minder. Daar word ik dan logischerwijs onzekerder over in mijn orientatie, want zie minder dingen in mijn beeld. En ook wat onzekerder en gestresster en daarom wat trilleriger/ duizeliger. Leek me wel logische verklaring.

Maar kan dit als ik goed nadenk echt niet alleen door mijn oogklachten verklaren. Als ik gewoon me concentreer op rust in mijn gedachten/ lijf, dan zou ik niet me moeten voelen als een houterige pop die over watten loopt/ op de maan loopt met grote zweefstappen en zou ik vooral gewoon normaal mijn hand moeten kunnen hanteren.



Ik snap achteraf wel waarom ik minder zin heb in dingen en minder onderneem. Omdat ik me zo onhandig en alles voel.



Waar ik nog meer over nadacht:

Heb al een poosje moeite met schrijven. Slordig handschrift, kost me moeite, onrust etc. Ik weet dat aan dat ik schrijven niet meer gewend ben doordat ik alles op PC doe, dat ik me gewoon altijd onrustig voel etc.

Maar vandaag en gister EDIT: toen ik dit schreefmerkte ik dat het ook gewoon lastig is vanwege mijn bibberige hand/ verminderde grip enz. En dat het dus misschien ook wel daardoor komt dat ik schrijven de laatste maanden niet fijn meer vind.



Afgelopen twee weken ben ik ook al twee keer bijna gevallen in de bad/ douchekuip omdat ik wat meer moeite heb mijn houding/ evenwicht te bewaren en wat ‘duizeliger’ ben (ik lijk dan ineens aan 1 kant in te zakken of zo).

Ben ook twee keer wat draaierig wakker geworden.



Het zit allemaal dus beetje in mijn hele lijf. Schokkerig gevoel in nek alsof ie wat wiebelt als ik m draai en zo (voel me dan zo'n popje met schudhoofd , schokkerig-zwenk gevoel in mijn hele lijf eigenlijk, verkrampt gevoel, wangspieren die soms wat meer trekken, kaken die wat ongecoordineerder bezig zijn soms etc.



12/12/13:

Spierpijn/ verkrampt gevoel in bovenarm van rechterarm (zo'n blauwe plek gevoel als je erop drukt en bij schrijven last van verkrampingen en pijn in bovenarm en pols enzo). In linkerarm ook maar wat minder. Ook trekt kramp soms beetje door naar schouder en ook rug (met holle rug zitten).

Heb niks gedaan wat die spierpijn kan verklaren, ben wel verkouden en die nacht wat verhoging gehad waarschijnlijk en dus liggen trillen. Dus spierpijn kan denk ik daardoor zijn gekomen.



Testen met handen: linkerhand kan ik mijn vingers meer bij elkaar houden en sneller mijn hand open en dicht klappen. Rechts gaat dat langzamer, schokkeriger en doet mijn pink soms niet mee. Ook wijsvinger wat meer naar buiten toe. Maar vingers staan daar ook wat anders (schever) dan linkerhand dus misschien wel daardoor.



Trilliingen in hand vallen niet echt op, alleen als ik mijn vingers beweeg soms dat het schokkerig gaat enzo. Neiging tot naar binnen laten vallen van vooral middel-en ringvinger. Kost meer moeite die hand uit te strekken en hij gaat ook automatisch meer naar binnen bewegen dan andere hand.

Typen gaat regelmatig wat lastiger.



15/12/13: momenteel dus dit aan het typen en net als gisteren nog last van verkrampt gevoel in arm/ schouder (spierpijn is wel weg).

Maar zit ook beetje scheef nu, ik zwenk ook steeds naar links.

Pink ook beetje last van.

Verder knakt alles (hoorbaar) in mijn lichaam laatste dagen meer: mijn vingers, mijn benen enzo.

Lang relaas. Benieuwd of iemand iets herkent.



Ergens ben ik soms een beetje bang dat het iets ernstigs is in mijn zenuwcellen of hersenen om twee redenen:

Eerste reden is dat ik langzaam (al 10 jaar, en daarnaast al 18 jaar vage andere oogklachten) steeds minder zie -mis stukken beeld- maar dit niet aan te tonen is door oogartsen (zit dus lijkt het niet in mijn ogen, maar eerder iets in mijn hersenen).

Ook heb ik een paar jaar terug heel aparte klachten aan mijn gehoor gehad. Dit is gelukkig enigszins bijgetrokken (of gewenning), maar het is niet meer geworden zoals het was.

Lijken dus rare dingen in mijn hersenen te zijn. Dus voor hetzelfde geld heb ik er nu weer iets vaags bij in mijn hersenen maar dit keer iets dat niet op mijn zintuigen, maar op mijn motoriek werkt. Alhoewel dat heel andere gebieden zijn gok ik, maar goed.



Reden 2 is dat ik door al deze onverklaarbare lichamelijke klachten (en recente andere lichamelijke dingen) enorm veel stress/ onzekerheid heb, al bijna 18 jaar. In ieder geval zeker de laatste jaren is het stressniveau enorm gestegen toen het ineens hard achteruit ging. Jarenlange chronische stress en vaak een wanhopig gevoel/ leegte etc. kan nooit goed zijn voor een lichaam en geest en misschien zenuwen wel overbelasten of voor vervelende veranderingen zorgen in je lijf/ hersenen.



Daarnaast vraag ik me af deze motorische klachten misschien door MDMA-gebruik kan komen (heb halverwege september een half pilletje XTC genomen).

Dat ik daar blijkbaar gevoelig(er) voor ben (heb namelijk ook rare visuele klachten die maanden blijven aanhouden na mdma gebruik, misschien soort HPPD-->zie google. Had zowel na klein beetje mdma gebruik in 2010 rare visuele klachten, en na gebruik afgelopen sept dus hetzelfde en bleef bij beide keren maanden aanhouden). Dat MDMA bij mij eerder iets beschadigd/ veranderd dan bij anderen. Misschien ook wel in wisselwerking met extreme chronische stress.

quote:Frizz schreef op 15 december 2013 @ 15:03:

Even serieus zeg. Ga naar een dokter.



Wat ik al zei in mijn OP: Kan er wel mee naar de huisarts, maar die is niet echt van de vage klachten. Zeker nu het niet heel erg aantoonbaar is. Heb geen krachtverlies (euh, denk ik, alleen trager/ onhandiger), ben niet zo zwaar motorisch gestoord dat dingen echt totaal niet meer lukken, tril niet de kamer uit daar etc.

Kan nu al wel weer voorspellen dat hij dan zegt dat er niks aan de hand is, dat hij het ook niet weet, dat het vast niks ernstigs is, en aangezien ik andere ernstige rare klachten heb al 10 jaar die niet gevonden kunnen worden zal hij denken dat dit 'ook weer inbeelding/ stress' is etc.

Voor ik naar mijn huisarts ga, moet het dus wel een tandje erger zijn. Verwijzing naar neuroloog schiet ook niet echt iets op denk ik, omdat ook daar mijn klachten te vaag voor zijn (nog afgezien van het feit dat mijn huisarts me daar niet naar wil doorverwijzen).



Ben hier om te vragen of mensen iets herkennen. Of het herkenbaar is voor NIET meteen acuut levensbedreigende/ progressieve ziekten zoals voor RSI (heb geen pijn), verrekking van je hand of zo, SMS-duim, of beschadiging door MDMA gebruik (alhoewel dat dan wel ernstig is ).

Want als ik op internet ga kijken, houd ik bijna als enige optie A.L.S. open en dat lijkt me ook weer overdreven

Statistisch gezien val ik niet in de doelgroep (80% is volgens de statistieken man en de diagnose komt meestal niet onder de 40-50 jaar voor) en het is zeldzaam.

Nou weet ik dat statistiek niks zegt (val vaker in de prijzen met zeldzame dingen of dingen 'die niet zouden moeten kunnen') dus helemaal gerust ben ik dan niet. En hoewel ik mezelf een heel nuchter persoontje vind, weet ik ook sinds recente bmh-afwijkingen, dat ik als ik me ergens op focus, ik ergens toch lichamelijk last van kan krijgen (toen ik afwijkend weefsel bij bmh had, was ik veel meer geconcentreerd op elke buikpijntje en gevoel down under).

Dus ben momenteel teveel op mijn lichamelijke klachtjes gefocusd en dan is het dus ook een beetje 'shit, dit past volgens mij wel een beetje bij A.L.S.'.



Dus dat weet ik ook allemaal wel, maar het zit me toch niet lekker dat mijn hand gewoon echt raar doet en zo. Wil weer even back to earth gehaald worden met normalere opties wat het zou kunnen zijn.

quote:mieke1966 schreef op 15 december 2013 @ 17:10:

Ik herken je klachten!

Heb meegemaakt dat het echt psychisch was en mensen enorm opknapte van psychotherapie.

Overweeg jijzelf wel eens dat het psychisch is of vind je dat geen oorzaak? Moet er persé een lichamelijke oorzaak gevonden worden?



Bij de klachten die ik nu heb hoop ik dat het psychisch is Zou ook best makkelijk kunnen: al jaren chronische stress ivm mijn andere gezondheidsklachten, slechte relatie (en daarbij seksueel enorm gefrustreerd), financiele toekomst die onzeker en niet rooskleurig is, geen leuk werk en werkloosheid/ bijstand zonder uitzicht op leuker werk ligt op de loer. Nauwelijks sociaal leven dus erg eenzaam etc.

Alles bij mekaar maakt ook makkelijk dat ik me kan focussen op lichamelijke klachten, want momenten van echt genieten heb ik niet in mijn leven. En nauwelijks afleiding. Genoeg redenen om het psychisch te kunnen laten zijn dus.



Anderzijds zijn het wel écht aanwezige klachten. Al wisselt het wat precies en hoe sterk. Soms denk ik er niet aan en dan krijg ik er toch last van, bijv. omdat iets oppakken lastig gaat (waardoor ik er weer aan denk). Dus het is wel echt aanwezig, ook als ik er niet bewust op gericht ben.



Met mijn oogklachten: Dat is altijd constant, totdat het out of the blue weer erger wordt (en dan blijft het op dat niveau). Heb die klachten al 10 jaar/ 18 jaar (ligt eraan welke precies) en in al die jaren mezelf zowel lichamelijk als psychisch laten onderzoeken (ook therapieën geprobeerd) en zelfs naar alternatieve mensen geweest en er wel van overtuigd dat dat niet psychisch is. Ook altijd diep van binnen het gevoel gehad dat het echt geen inbeelding of 'stress' was want daar zijn/ waren de klachten te ernstig en te constant voor.

Maar altijd wel gehoopt dat het stress/psychisch zou zijn, want dan zou ik er tenminste vanaf kunnen komen als ik aan mezelf ging werken en probeerde te ontspannen blabla. Nou, heb aardig wat aan mezelf gewerkt, maar het heeft geen donder geholpen (geeft je ook weer een knauw. Dat je denkt dat je niet genoeg je best doet, nog meer aan jezelf en aan mensen om je heen gaat twijfelen want niemand lijkt de waarheid in pacht te hebben etc.).

Tis wel slopend want weinig mensen die me geloven, continu tegen muur van onbegrip aanlopen etc. Maargoed afgelopen jaar gelukkig daar niet mee echt mee bezig geweest (alleen met de lichamelijke ongemakken ervan).

Enige wat ik denk dat wel psychisch kan zijn is een beetje een viceuze cirkel: stress kan misschien weer slechte invloed hebben en dan wordt het wellicht weer erger waardoor ik nog meer stress krijg etc. En mijn mindset zal ook niet al te geweldig zijn.



Maar over mijn oogklachten wou ik het verder ook niet hebben. Dat is een ander hoofdstuk en dat is nu afgesloten (als in: ben ik nu ff niet mee bezig, is ook niks meer aan te doen, gaat helaas achteruit maar daar moet ik mee leren leven en positief erin blijven staan).

quote:earlgreythee schreef op 15 december 2013 @ 20:36:

Heb je geen B12 tekort? Zou t even navragen bij de huisarts.



Vorig jaar al naar gevraagd. Puur uit nieuwsgierigheid (had toen afwijkend uitstrijkje, maar destijds was de oorzaak daarvoor nog niet gevonden/ niet te vinden. Zag in de lijst van afwijkingen bij vit B12 tekort ook afwijkend uitstrijkje staan. En had tenslotte al jaren die oogklachten en nog wat andere vage dingen en zo).

Ik had even ervoor bloedonderzoek laten doen bij een soortement van alternatief arts (voor therapie voor mijn oogklachten, maar ben ik weer mee gekapt want reteduur en te onzeker of het gaat werken. Hard hoofd in en volgens mij geldklopperij) was toen bij gezegd dat ik wat te weinig Hb had en zo. Zag dat dat ook bij Vit B12 tekort kon passen, dus was wel benieuwd.



Maar huisarts wou niet zomaar zo'n test gaan uitvoeren (is duur geloof ik) en zei dat ik dat sowieso niet kon hebben, omdat je alleen Vitamine B12 tekort kon hebben als je Hb echt extreem laag is.

Tja, geloof dat dat niet helemaal/ altijd klopt. Maar goed, mijn huisarts is alleen van de harde (niet altijd kloppende) feiten en met vage klachten vragen om een test gaat bij hem niet werken

quote:hamerhaai schreef op 16 december 2013 @ 09:13:

Pfffff ingewikkeld verhaal. Ik ga even heel kort door de bocht zijn. Je stelt je wel heel erg in de afhankelijke positie op. "was het maar psychisch dan kan ik er wat aan doen". Of dat je er nu niets aan kan doen?



Natuurlijk kan je er wat aan doen! Het maakt geen bal uit wat het labeltje is, of wat de uiteindelijke diagnose ook is, je kan er zelf wat aan doen. Nog belangrijker je MOET er zelf wat aan doen. En niet wachten dat de oplossing bij een ander ligt.



Uiteraard ga je naar je huisarts. Maar wacht verder niet passief af.



Maar ondertussen is het heel belangrijk, dat je net zoals iedereen, lief bent voor je lijf en geest.

- sporten en bewegen

- voldoende goed slapen

- stress verminderen

- sporten/bewegen

- gezonde voeding

- ademhalings of ontspanningsoefeningen

- oh ja, lekker bewegen. Ga naar buiten, wandelen, fietsen, hardlopen, etc. Wanneer je maar 2 minuten kan wandelen, dan ga je maar 2 minuten wandelen. Of 1 keer de woonkamer op en neer. Elke dag een beetje meer en verder.



80% van de klachten zijn levensstijl gerelateerd. Dit betekent niet, "eigen schuld, dikke bult", maar wel dat je invloed hebt op de klachten. Je zit nu in een negatieve vicieuze cirkel.



Lees het boek Blijf beter! van Bram Bakker. Daar kan je veel tips uit halen.





Ik had minder langdradig moeten zijn met mijn verhaal, en ik had mijn visuele klachten erbuiten moeten houden, dan had ik net wat andere reacties gekregen gok ik



Het is natuurlijk wel makkelijk gezegd dat je er 'altijd iets aan kan doen'. Het lijkt mij toch een stuk fijner als iets psychisch en dus evt. te behandelen is(hoewel ook dat makkelijker gezegd is dan gedaan waarschijnlijk), dan wanneer het een lichamelijke progressieve ziekte zou zijn waar je uiteindelijk aan overlijdt. Daar helpt daar geen positieve instelling of dieet tegen (oh, niet dat ik er meteen vanuit ga dat ik iets engs heb, maar vond het nogal makkelijk gezegd).



Maar je hebt natuurlijk wel gelijk dat leefstijl een hoop doet Begin januari wil ik zeker een begin weer gaan maken met suikervrijer eten, meer bewegen en de dingen doen in mijn leven die ik zelf wil/ hobby's gaan zoeken of zo.

Ik weet dat ik momenteel het ergste lijdt onder eenzaamheid (nouja, het ergste misschien wel onder mijn oogklachten, maar daar kan ik toch geen ruk aan veranderen, dat is gewoon een onveranderbare constante in mijn leven dus daarover inzitten heeft geen zin). Het geeft me dagelijks stress (zeker nu met kerst/ oud en nieuw). Ik heb soms enorm zin om ff lekker met iemand te kletsen, gezelligheid, lachen met mensen, feesten, deel uit maken van vriendenclubje etc. maar zit elk vrij uurtje dat ik heb thuis achter mijn PC omdat ik gewoon niemand ken. Dat soort voor een continu down gevoel, omdat ik niks heb om naar uit te kijken, niet in gedachte me de warmte kan visualiseren van het hebben van een goede vriendenkring maar alleen aan mezelf kan denken, en omdat het frustrerend is om thuis te zitten terwijl je zo'n energie hebt en zin hebt om uit te gaan/ gezelligheid/ chillen etc.



Je trekt niet zomaar even een blik vrienden ergens open. Natuurlijk is het een kwestie van instelling (als je leuk en positief en niet wanhopig overkomt trek je ook weer mensen aan).

Maar leuk en positief overkomen en het leuk vinden om erop uit te gaan en dingen te durven is erg lastig als verder alles in je leven nogal tegenzit, je weinig geld hebt en je je mislukt voelt (geen status, geen leuk werk -wel werk hoor, maar altijd werk wat ik niet leuk vind-, geen geld om op vakantie te gaan of leuke dingen te doen, een slechte relatie, slechte seks, slechte gezondheid etc.).

Wat ik nog even wou zeggen: toen ik gisteren voor de spiegel stond en mijn armen boog en strekte (zodat je biceps zichtbaar wordt zeg maar), zie je rechts echt die spier meer zitten/ bewegen dan links. Weet niet of dat wat zegt ergens over?



@ the moment heb ik nogal pijn aan mijn schouder (en beetje nek) rechts (en arm beetje, want trekt wat door). Voelt echt enorm stijf.



Denk dat het idd sowieso al scheelt als ik minder stress heb, gezonder eet en meer ga bewegen. Mijn hele lijf is gewoon gammel, en voel ook echt meer alles knakken als ik mijn schouders rol of masseer (knopen) enz.



Ik hoop maar dat het gewoon puur de stress, negatieve dingen en teveel suikers/ gifstoffen zijn dan