Motorisch onhandig/ trillerig. Vooral met rechterhand/ arm.

Ik heb al een aantal weken last van (vooral mijn) rechterarm/ hand. Soort van trillerigheid (niet echt zichtbaar, tenzij ik mijn hand open en sluit, dan zie je dat dat schokkerig gaat), mijn vingers lijken wat anders te strekken/ staan dan anders, en motorisch voel ik me echt beetje gestoord. Omdat het soms zo trillerig lijkt te gaan en 'met een zwabber'/ zwenking (in mijn arm) en omdat mijn vingers dingen anders lijken vast te pakken, gaan dingen lastiger. Ik houd mijn tandenborstel als ik op een bepaalde manier moet poetsen vast als een kind/ t gaat lastiger. En dingen lospeuteren, veters strikken, sleutel omdraaien, dat soort dingen gaan wat moeizamer en/ of trilleriger.



Omdat ik inmiddels me al bijna een ernstige ziekte in het hoofd heb gehaald, had ik gistermiddag besloten me er niet zo op te focussen. Maar nu ging ik net de planten water geven met de gieter, en dat gaat dus weer niet zo soepel vanwege die 'trillingen' 'zwenking met arm' en het gestoorde vasthouden van mijn vingers of zo.

Ben sowieso algeheel wat wrakkeriger. Voel me soms net een soort gammele vogelverschrikker of robot of zo (houteriger, schokkeriger, trager enz).

Toch maar even een topic geopend.



Ik weet dat trillerigheid en zo allemaal uiterst vage klachten zijn, maar vroeg me af of iemand zich erin herkent en of het bijv. 'gewoon' RSI of een sms-duim of zo kan zijn? Of een vitamine-of magnesiumtekort? Of dat iemand ook deze klachten had en het vanzelf weer overging?

Kan er wel mee naar de huisarts, maar die is niet echt van de vage klachten. Zeker nu het nog niet heel erg aantoonbaar is. Heb geen krachtverlies, ben niet zo zwaar motorisch gestoord dat dingen echt totaal niet meer lukken, tril niet de kamer uit daar etc.

Kan nu al wel weer voorspellen dat hij dan zegt dat er niks aan de hand is, dat hij het ook niet weet, dat het vast niks ernstigs is omdat ik buiten de doelgroep val, en aangezien ik andere ernstige rare klachten heb al 10 jaar die niet gevonden kunnen worden zal hij denken dat dit 'ook weer inbeelding/ stress' is etc.



De mensen die geen zin hebben in lappen tekst kunnen stoppen bij bovenstaande met lezen.

Hieronder even mijn klachten helemaal uitbeschreven.







Zondag 1 dec merkte ik dat mijn handen trilden toen ik een kopje van tafel wou pakken en dat kadootjes uitpakken ook wat trilleriger/ houteriger ging. Ik weet dat toen aan de kater die ik nog had van de dag ervoor.



Toen ik thuiskwam diezelfde avond keek ik naar mijn handen. Mijn middelvinger (van trilhand) heeft altijd wat scheef gestaan (bovenste kootje), maar dit leek nu wat erger (nog meer richting pink). Ik schrok daar wat van. Dacht even ‘Shit, bij reuma gaan je vingers ook scheef staan’.

Maar bij reuma merk je het natuurlijk wel neem ik aan wel, aan pijn en aan verdikkingen door ontstekingen en zo (?). Het zal me wel gewoon toen pas zijn opgevallen, al blijf ik m extreem scheef vinden staan in vergelijking met hoe ik het me herinner (en in vergelijking met de andere hand).



Maar ging toen wel meteen nadenken dat ik al poosje (paar maanden of zo) een beetje raar iets heb met die hand. Namelijk dat ik mijn pink heel gestrekt houdt, vooral bij drinken en zo, dan strek ik mijn pink echt zo op z’n Engels uit alsof ik een theekopje vasthoudt. Maar ook nu (toen ik dit typte week terug) met typen hangt mijn pink er nutteloos en uitgestrekt bij.

Ik vond het wel al langer wat apart dat ik dat deed, maar ik stond er niet bij stil dat ik dat mogelijk automatisch deed, dacht dat het gewoon raar gedrag van mij was of zo. Maar misschien is er toch meer aan de hand?



Ik begon na te denken over wat andere dingen: ik ben vaak wat trillerig, gejaagd, houterig, slechte coördinatie, struikelen over woorden, schokkerig gevoel als ik mijn hoofd draai (wiebelig), trekken van mijn wangen, ongecoordineerdere kaken etc.

Ik wijtte dat aan teveel koffie drinken (want zuip gigantisch veel koffie op mijn ene parttime job van 8 uurtjes per week), aan kou, stress, onrust en dat soort dingen.

Maar ben er eens op gaan letten, en ook als ik geen koffie drink en me mentaal gewoon rustig voel/ me daar althans op focus, heb ik last van die 'schokkerigheid/ slechte coordinatie/ houterigheid en rechterhand/ arm etc.



Ik wijtte het ook (vooral de slechte coordinatie/ orientatie) aan het feit dat ik (onverklaarbare) oogklachten heb: ik zie steeds minder. Daar word ik dan logischerwijs onzekerder over in mijn orientatie, want zie minder dingen in mijn beeld. En ook wat onzekerder en gestresster en daarom wat trilleriger/ duizeliger. Leek me wel logische verklaring.

Maar kan dit als ik goed nadenk echt niet alleen door mijn oogklachten verklaren. Als ik gewoon me concentreer op rust in mijn gedachten/ lijf, dan zou ik niet me moeten voelen als een houterige pop die over watten loopt/ op de maan loopt met grote zweefstappen en zou ik vooral gewoon normaal mijn hand moeten kunnen hanteren.



Ik snap achteraf wel waarom ik minder zin heb in dingen en minder onderneem. Omdat ik me zo onhandig en alles voel.



Waar ik nog meer over nadacht:

Heb al een poosje moeite met schrijven. Slordig handschrift, kost me moeite, onrust etc. Ik weet dat aan dat ik schrijven niet meer gewend ben doordat ik alles op PC doe, dat ik me gewoon altijd onrustig voel etc.

Maar vandaag en gister EDIT: toen ik dit schreefmerkte ik dat het ook gewoon lastig is vanwege mijn bibberige hand/ verminderde grip enz. En dat het dus misschien ook wel daardoor komt dat ik schrijven de laatste maanden niet fijn meer vind.



Afgelopen twee weken ben ik ook al twee keer bijna gevallen in de bad/ douchekuip omdat ik wat meer moeite heb mijn houding/ evenwicht te bewaren en wat ‘duizeliger’ ben (ik lijk dan ineens aan 1 kant in te zakken of zo).

Ben ook twee keer wat draaierig wakker geworden.



Het zit allemaal dus beetje in mijn hele lijf. Schokkerig gevoel in nek alsof ie wat wiebelt als ik m draai en zo (voel me dan zo'n popje met schudhoofd , schokkerig-zwenk gevoel in mijn hele lijf eigenlijk, verkrampt gevoel, wangspieren die soms wat meer trekken, kaken die wat ongecoordineerder bezig zijn soms etc.



12/12/13:

Spierpijn/ verkrampt gevoel in bovenarm van rechterarm (zo'n blauwe plek gevoel als je erop drukt en bij schrijven last van verkrampingen en pijn in bovenarm en pols enzo). In linkerarm ook maar wat minder. Ook trekt kramp soms beetje door naar schouder en ook rug (met holle rug zitten).

Heb niks gedaan wat die spierpijn kan verklaren, ben wel verkouden en die nacht wat verhoging gehad waarschijnlijk en dus liggen trillen. Dus spierpijn kan denk ik daardoor zijn gekomen.



Testen met handen: linkerhand kan ik mijn vingers meer bij elkaar houden en sneller mijn hand open en dicht klappen. Rechts gaat dat langzamer, schokkeriger en doet mijn pink soms niet mee. Ook wijsvinger wat meer naar buiten toe. Maar vingers staan daar ook wat anders (schever) dan linkerhand dus misschien wel daardoor.



Trilliingen in hand vallen niet echt op, alleen als ik mijn vingers beweeg soms dat het schokkerig gaat enzo. Neiging tot naar binnen laten vallen van vooral middel-en ringvinger. Kost meer moeite die hand uit te strekken en hij gaat ook automatisch meer naar binnen bewegen dan andere hand.

Typen gaat regelmatig wat lastiger.



15/12/13: momenteel dus dit aan het typen en net als gisteren nog last van verkrampt gevoel in arm/ schouder (spierpijn is wel weg).

Maar zit ook beetje scheef nu, ik zwenk ook steeds naar links.

Pink ook beetje last van.

Verder knakt alles (hoorbaar) in mijn lichaam laatste dagen meer: mijn vingers, mijn benen enzo.

Lang relaas. Benieuwd of iemand iets herkent.



Ergens ben ik soms een beetje bang dat het iets ernstigs is in mijn zenuwcellen of hersenen om twee redenen:

Eerste reden is dat ik langzaam (al 10 jaar, en daarnaast al 18 jaar vage andere oogklachten) steeds minder zie -mis stukken beeld- maar dit niet aan te tonen is door oogartsen (zit dus lijkt het niet in mijn ogen, maar eerder iets in mijn hersenen).

Ook heb ik een paar jaar terug heel aparte klachten aan mijn gehoor gehad. Dit is gelukkig enigszins bijgetrokken (of gewenning), maar het is niet meer geworden zoals het was.

Lijken dus rare dingen in mijn hersenen te zijn. Dus voor hetzelfde geld heb ik er nu weer iets vaags bij in mijn hersenen maar dit keer iets dat niet op mijn zintuigen, maar op mijn motoriek werkt. Alhoewel dat heel andere gebieden zijn gok ik, maar goed.



Reden 2 is dat ik door al deze onverklaarbare lichamelijke klachten (en recente andere lichamelijke dingen) enorm veel stress/ onzekerheid heb, al bijna 18 jaar. In ieder geval zeker de laatste jaren is het stressniveau enorm gestegen toen het ineens hard achteruit ging. Jarenlange chronische stress en vaak een wanhopig gevoel/ leegte etc. kan nooit goed zijn voor een lichaam en geest en misschien zenuwen wel overbelasten of voor vervelende veranderingen zorgen in je lijf/ hersenen.



Daarnaast vraag ik me af deze motorische klachten misschien door MDMA-gebruik kan komen (heb halverwege september een half pilletje XTC genomen).

Dat ik daar blijkbaar gevoelig(er) voor ben (heb namelijk ook rare visuele klachten die maanden blijven aanhouden na mdma gebruik, misschien soort HPPD-->zie google. Had zowel na klein beetje mdma gebruik in 2010 rare visuele klachten, en na gebruik afgelopen sept dus hetzelfde en bleef bij beide keren maanden aanhouden). Dat MDMA bij mij eerder iets beschadigd/ veranderd dan bij anderen. Misschien ook wel in wisselwerking met extreme chronische stress.

Zo, even een update.



Op 2 januari toch maar weer eens richting huisarts gegaan, want merkte die ochtend ineens dat als ik mijn armen gestrekt voor me hield, mijn rechterarm (schoksgewijs ala pneumatische arm of zo) naar beneden zakte. Dacht 'Shit, misschien is dit dan toch wel krachtverlies'.

Daarbij had ik de avond ervoor weer een trilling in mijn gezicht gehad (van jukbeen naar mond) en nog steeds die andere klachten.



Huisarts moest lachen en zei dat bij krachtverlies je arm niet langzaam naar beneden zakt, maar dat hij dan anders valt (hij ging niet vertellen hoe dan, en dat moest ie ook vooral maar niet doen van mij ).

Om me toch zoveel mogelijk gerust te stellen heeft hij -op zijn initiatief- alles uit de kast getrokken wat er maar te testen viel. o.a. mijn reflexen getest in mijn armen (bij ALS heb je hyperreflectie oid, ik had eerder te langzame reflexen -nog wel in marge- dan een te hoge reflex ), kracht van mijn vingers nogmaals getest door me papiertje te laten vasthouden waar ik aan moest trekken, gekeken of hij atrofie aan mijn hand-of armspieren zag.

Het heeft me wel meer gerustgesteld, en vanaf dat moment ook niet meer gaan zoeken naar ALS etc.

Maar het blijft ook zo, dat het niet is uit te sluiten dat ik ALS heb. De kans is klein en klinisch onderzoek wijst er nu niet op, maar het wil niet zeggen dat krachtverlies, atrofie e.d. niet alsnog kan komen (atrofie zie je sowieso pas later en niet in het begin volgens mij).



Mijn klachten waren verder niet te verklaren met iets simpels als peesontsteking, RSI e.d. (want daar had ik specifiek naar gevraagd, of hij dan iets anders kon vinden in mijn arm of hand of wist wat het kon zijn), hij kon niks vinden. Waardoor ik me wel blijf afvragen waar mijn klachten dan door komen en me er stiekem toch nog zorgen over maak (zeker als ik merk dat iets niet goed meer gaat/ ik ineens erge klachten heb).

Opzich fijn natuurlijk dat er niks gevonden wordt, maar ook wel vervelend zolang de klachten niet weggaan of erger blijven worden.



Heb nog wel aangekaart dat ik eigenlijk iets aan mijn zorgen wil doen, want vond het ergens niet gezond. Leek hem opzich wel een goed idee, de vraag was wat ik dan wou.

Tja, dat weet ik dus ook niet heel concreet. Zat ergens te denken aan weer psychologische hulp (op het moment dat ik achter mijn computer zit te tikken hier, zou ik zo hele levensverhalen van me af kunnen schrijven), maar ik weet uit ervaring dat dat bij mij helaas geen zoden aan de dijk zet. Kan dus wel heel koppig opnieuw psychologische hulp gaan proberen, maar weet dat het me nog nooit verder heeft gebracht en aangezien ik zelf nog steeds met dezelfde issues zit en dezelfde persoon ben en het gesprekken bij dezelfde persoon zouden worden, gaat het nu ook geen zoden aan de dijk zetten.



Tenzij er iets zou bestaan als internettherapie of zo, waarbij je gewoon hele verhalen kunt lullen -op een moment dat het je ook daadwerkelijk bezig houdt, en niet op commando op een afgesproken tijdstip twee weken later-, iemand daarop antwoord en jij daar weer over na kunt denken/ inzichten verwerven en op kunt antwoorden.



Waar ik ook aan zat te denken was iets van haptonomie of zo. Maar weet niet precies wat dat inhoudt. Dacht iets met adem en aanraking enzo. Aangezien adem nogal staat voor je leven/ hoe je in het leven staat (vind ik zelf) en ik niet goed in mijn lichaam zit (er wordt altijd gezegd dat ik teveel in mijn hoofd zit, of soms dat ik niet goed geaard ben, en dat ik niet durf te leven/ levensangst heb enz), zou zoiets misschien wel wat voor mij zijn.

Maar ik ben niet zo aanrakerig, dan voel ik me ongemakkelijk (althans, als het de bedoeling is dat het iets met me doet of dat ik erbij moet gaan zeggen hoe ik me voel en dat ik me moet laten gaan blabla), en kan ook niet echt bij mijn eigen gevoel. Raar gaan ademen of schreeuwen en zo in iemands bijzijn kan ik ook niet, want ik altijd en immer bezig met wat een ander van me vindt, dus OF ik durf het niet, OF ik doe het wel maar ben met mijn gedachten alleen maar bezig met of ik niet raar overkom. Ben zo extreem geremd dat ik niet bij mijn eigen gevoel kan.

Als iemand me vraagt wat ik voel, of of ik wil zeggen waar ik aan denk etc. dan weet ik het gewoon niet of durf het niet te zeggen. Heb eerder gestallt-therapie gehad, en dat heeft ook niet geholpen. Zij kon uiteindelijk niks met me omdat ze het idee had niet bij me te komen. Ik ben gewoon extreem stoicijns.



Heb nu afgesproken met de huisarts dat ik ga nadenken wat ik nu precies wil om me verder te helpen.

Tja, lastig. Zou het liefste als therapie willen hebben dat je gewoon lekker hele verhalen van je af kunt typen op de PC op het moment dat het je ook daadwerkelijk bezighoudt. Dat een ander daar dan (via email/ forum) op antwoord en je vragen stelt of prikkelt. Zodat je nieuwe inzichten krijgt, dieper op je eigen verhaal in kunt gaan, kleine opdrachten gaat durven doen etc. Maar zoiets bestaat helaas niet

En verder zou ik graag 'sexual healing' willen hebben om beter ontspannender in mijn lichaam te zitten en minder frustratie te voelen ;p (met mijn vriend is de seks niet goed -en mede daarom rest van de relatie ook niet- en mis dat erg. Heb lichamelijk contact als goede seks, masseren, relaxt liggen met muziekje en dan gemasseerd worden etc. echt nodig om te relaxen en goed in mijn lichaam te zitten, me vrouw te voelen etc.....betere ademhaling, geen irritatie meer voelen in je lijf etc. -heb ooit iemand gehad die dat bij me kon bewerkstelligen en ik mis dat gevoel enorm. Zit nu alleen met destructieve, geirriteerde, negatieve gevoelens in mijn lichaam en wil zo graag eens dat ik weer even dieper kan ademhalen, alles weer lekker doorflowt etc.).

Een gesprekje met een seksuoloog zou ook geen kwaad kunnen denk ik, gezien mijn issues op dat gebied.

Tja en verder misschien toch iets van alternatieve therapie of zo. Maar weet niet wat precies.



Hieronder in nieuwe post nog even mijn huidige klachten.

Klachten die ik nu nog heb zijn:

-Zingen lukt niet meer echt ivm stem (valt dan weg, kan niet meer mooi zingen).

-Nog steeds last van stem/ articulatie (valt niet echt op, behalve dat mensen vaker vragen wat ik zeg. Merk het gewoon zelf wel, steeds als ik praat en me voorneem dat er niks aan de hand is merk ik toch dat het minder lekker gaat, blijft irritant).

-De motoriek van mijn rechterhand is nog steeds niet goed. Het valt niet op bij testjes doen of zo (als ik het zelf test of bij de dokter), maar wel bij bijv. geld uit portemonnee pakken, iets dichtknopen, piano spelen enzovoorts. Ene moment is het ook net wat erger dan andere moment volgens mij.

-Tremor in mijn handen (en arm?). Als ik mijn handen op bepaalde manier houdt (niet bewust, maar vaak als ik met iets in mijn handen zit zoals mijn telefoon als ik die in mijn hand houd) dan tril ik echt enorm (bijna centimeter grote 'uitslag' zeg maar). Vooral rechterhand. Huisarts heeft ook nog even gekeken daar naar, moest mijn vingers tegen zijn vingers aanhouden en heb idd heel lichte tremor (maarja wie niet). Als ik mijn handen stil in de lucht houdt zie je het ook niet. Tis echt in bepaalde houdingen dat het opvalt.

-Rechterarm die ik voel (voornamelijk) als ik die gebruik, eerder moe/ zwaar/ soort spierpijngevoel. Kan ook maar heel licht gevoel zijn hoor, dus lastig omschrijven. In ieder geval gevoel hem minder te kunnen belasten dan links. Ook soms met pols.

-Tevens: Irritante flubbertjes bij oksel (en rest van) rechterarm. Dat ik daar zo'n bubbeltjes gevoel heb naar borst toe en ook in mijn zij daar (je ziet niks denk ik hoor). Soms ook een 'twitch' in die arm en sowieso vaak gevoel van een flubbertje in die arm (waardoor ik hem dus ook constant voel).

-In rest van lijf ook soort van vibratie/ bubbeltjes/ fasciculatiegevoel (vaak kort, en verspringt). Heb het vaak in mijn billen, en in rechterarm dus. Maar ook in buik/ zij/ hals etc.

Vaak snachts als ik lig (valt dan meer op) maar ook net zo goed overdag. Vandeweek echt 20 minuten lang zo'n trillingsgevoel gehad bij spier tussen mijn benen. Momenteel voel ik t weer daar ergens, maar dan lichter. Om maar voorbeeld te noemen.

Het lijkt soms wat op het ritme van mijn hartslag te gaan of zo (als ik op die plek voel, je voelt dan niet echt wat maar voel dan soort iets wat beetje met hartslag mee lijkt te doen en in mijn arm soms wel dat je beetje wat voelt).

-Mondspieren: gevoel nog steeds niet zo breeduit te kunnen lachen en met praten soms ook irritant, soms beetje spierpijn of verkrampt gevoel als ik dat wel doe of probeer (ook maar heel licht soms dus tja lastig omschrijven), trillingen in mondhoek/ onwillekeurige trekkingen in mond en wang (soms).

-Idee minder mimiek te hebben, door die mondspieren enzo. Baal daar wel van want had altijd een mooie lach en mooie mimiek.

-Wat slepender lopen en idee dat ik uit moet kijken dat ik niet over mijn eigen voeten struikel. Maar dat is een nogal minor klacht.

-Bij lopen voel ik ook soms beetje verkrampte kuiten (en dan eer bovenbenen) e.d. maar dat is ook een minor klacht.



Tis vooral dus motoriek rechterhand, beetje last van rechterarm die minder belastbaar lijkt, trillingen-iets in lichaam.

En verder dus wat algeheel gammeler.



Blijft irritant zolang men niet weet wat het is.

quote:rowe schreef op 09 januari 2014 @ 09:13:

Healthissue, even een tip voor therapie : via Interapy kun je online therapie krijgen. Het wordt vergoed door je zorgverzekering, is een officiele vorm van therapie, ontwikkeld door de universiteit van Amsterdam. Kijk maar eens, mischien is het wat voor je. Uit onderzoek is gebleken dat het net zo effectief is als face to face therapie, dus zeker de moeite waard.Thanks ! Zal er eens naar kijken. Internettherapie lijkt me denk ik beter bij mij passen dan face to face therapie (al te vaak onsuccesvol geprobeerd).

quote:hamerhaai schreef op 09 januari 2014 @ 08:53:

Ik heb zelden iemand gezien die zo stront eigenwijs is.



Jij hebt nu al voor jezelf bepaald dat therapie niet gaat werken. Grote kans dat het niet gaat werken, want daarvoor moet je namelijk zelf mee werken.



Internet therapie? Dat doe je al weken hier, en werkt het? Je blijft toch de goede vragen negeren en schrijft alleen maar op wat jij kwijt wilt. Wordt echt niet anders.



Gezien je gedrag denk ik dat je net zolang gefixeerd blijft om allerlei lichamelijk klachten (die niet verontrustend zijn voor de huisarts) dat je die zo gaat aanpassen dat je doorgestuurd wordt voor een extra test of specialist. Grote kans dat die ook niets vindt. Maar he, je krijgt er vast wel iets anders bij en dan kan je weer doorgestuurd worden voor nog meer testen.



Stop met zelf doktertje spelen. Ga in therapie. Wanneer je de plaat voor je kop weghaalt en het dikke pantser wat je om je heen gebouwd hebt wat laat zakken dan kan je echt geholpen worden.



Ik had al een poosje niet gereageerd, dus wou toch even laten weten hoe het nu met me gaat en wat ik heb ondernomen.



Hier schrijven helpt wel degelijk, want ben er wel over na gaan denken dat ik misschien toch wel te erg gefocust ben, en dat ik het zelf ook niet fijn vind dat ik me zorgen loop te maken en dat zo mijn leven verziekt, dus heb dat nu ook bij de huisarts aangekaart. Dat ik er iets aan wil doen om beter in mijn lijf te komen zitten en leren me minder zorgen te maken (met uitstrijkje -na steeds foute uitstrijkjes maar niks te vinden- zit ik tegenwoordig bijv. ook steeds ongezond in de stress. Je moet dan twee weken wachten op de uitslag en eerste week gaat vaak goed maar tweede week en zeker de dag van de uitslag ga ik gigantisch lopen stressen en laat ik mezelf heen en weer slingeren tussen de meest positieve en meest ongunstige uitslag. Ik ben gewoon iemand die niet tegen onzekerheid kan en dan is wachten op uitslagen en niet weten wat je hebt gewoon kutter dan voor mensen die meer kunnen loslaten en niet zo aan zekerheid hechten).



Momenteel maak ik me ook al minder zorgen, maar soms steekt het wel ff de kop op als ik gewoon last heb van een klacht (toch merk dat motoriek echt nog moeilijk gaat, ook al ben ik er niet mee bezig geweest. Of dat ik ineens die 'trillingen' heb in mijn buik of s'nachts in mijn arm heel erg, dat ik dan toch beetje bang er van wordt paar seconden. Ik sla er nu niet zo'n notie meer op, weet nu dat de kans klein is dat het iets ernstigs is, maar ergens in mijn achterhoofd blijft wel iets zich een beetje zorgen maken en denken van 'wel in de gaten blijven houden' en 'tja het blijven klachten die toch ook wel bij ALS passen, zeker opgeteld bij elkaar'.



Wbt de opsomming in mijn laatste post: Zou het liefst eigenlijk mijn OP post wijzigen en daar gewoon de echt aanwezige klachten van nu neerzetten (want OP=lang, warrig verhaal met veel minor dingen erin, waardoor ik vind ik zelf nogal neurotisch en ongeloofwaardig overkom.....moet toch echt iets aan mijn langdradige schrijfstijl gaan doen :S) maar dat gaat niet meer. Vandaar even samenvatting onderaan en wat nu mijn klachten nog zijn. Het is tenslotte een topic in gezondheid (en niet in psyche) en ik heb nu eenmaal nog steeds die klachten.



Ondanks dat ik echt wel bezig zijn me minder te focussen en blabla.

quote:Olifantjeinhetbos schreef op 09 januari 2014 @ 01:53:

Pfff heb dit topic ook even doorgelezen, wow, wat een enorme vervelende fixatie op iets heel rots nl ALS. Lijkt me vreselijk om zo gefocust te zijn op alles wat mis is met je lijf.



Ik ben jaren aan het tobben geweest alvorens een diagnose te krijgen en ook in die periode weleens moedeloos geweest vh zoeken naar een oorzaak en een oplossing. Op zich in enige mate wel logisch maar dit gaat wel heel ver.



Lieve TO, als ik jou was zou ik even pauze nemen vh opschrijven van je klachten. Elke letter die je typt maakt het nog weer "werkelijker" of echter. Totaal onnodig en het maakt je leven heel erg moeilijk.



Tuurlijk kan het MS zijn maar als ik lees dat de dok al flink aan het poken en prikkelen is geweest dan zal het nog wat minder duidelijk zijn, wellicht komt het toch een keer tot een diagnose zoals MS maar nu nog niet dus probeer te genieten van je relatieve gezonde lijf.



En.....laat je B12 prikken. Lijkt mij het meest logisch en ook het meest onschuldig qua uitkomst, is goed iets aan te doen en kan een hoop oplossen. En trouwens, ik heb geen bloedarmoede maar wel een behoorlijk B12 tekort (dik onder de honderd zelfs).



Op MS lijken mijn klachten gelukkig niet geloof ik. Kan me wel voorstellen dat mensen daar aan denken gezien het posten van mijn oogklachten in de OP (en mijn lange warrige verhaal).

Echter, bij MS gaat het vaak om wazig zien (ook wel om gezichtsvelduitval volgens mij). En bij nader onderzoek is dan ook iets te zien aan de oogzenuw, dat deze ontstoken is o.i.d. Ook bij gezichtsveldonderzoek komt er dan gewoon iets uit.

Bij mij is er nooit iets gevonden bij oogonderzoek/ gezichtsveldonderzoek/ MRI (dus ook geen witte vlekjes op de MRI) etc. Acht de kans op MS daarom niet groot.

Enige 'nadeel' wat ik heb is dat ik ooit Pfeiffer heb gehad (op mijn 24e). En dat virus ooit gehad hebben vergroot de kans op MS (en wat andere ziekten geloof ik). Maar ja, is misschien wel 80% van de mensen die dat virus ooit hebben opgelopen (volgens mij krijgt niet iedereen er pfeiffer van (?)).



Wbt B12, tja dat wil ik toch maar eens laten onderzoeken idd. Al acht ik de kans ook niet zo groot dat ik dat heb. En is het ook best eng om te laten onderzoeken, want als ik het NIET heb, waar komen mijn klachten dan vandaan?

Als ik het WEL heb is het echter ook eng, want een B12 gebrek kan de kans op ziekten als MS en ALS weer hebben vergroot en wie weet hoe lang ik dan al met een B12 gebrek aan het rondlopen ben. Het valt mij iig wel op dat veel mensen met o.a. deze ziekten Vit B12 gebrek hebben. Vit B12 gebrek hebben, wil dus ook niet zeggen dat het dan zeker geen ALS of MS e.d. meer is. Dat kan er dan alsnog ook uitkomen.

Nou kan het natuurlijk misschien zo zijn dat de ziekte juist B12 tekort veroorzaakt (weet ik niet), maar het is iig bij MS ook andersom: dat een tekort aan B12 zenuwen of je immuunsysteem of zo aantast en je daardoor MS kan ontwikkelen.



Gelukkig is er, als ik B12 tekort zou hebben, dan in ieder geval wel 1 ding gevonden waar iets aan te doen valt (en hopelijk dan een hoop narigheid voorkomt) en als ik het nu zou hebben is er mee doorlopen niet aan te raden, dus onderzoeken is wat dat betreft wel iets wat ik sowieso moet doen.

(al is het anderzijds onzin om maar alles te onderzoeken en zo erg denk ik niet dat ik Vit B12 gebrek heb).

Das ook weer waar, madamemicmac. Ik ben zelf ook nogal 'overspannen' (letterlijk, maar dan al jarenlang) dus het kan evengoed nog steeds gewoon stress zijn.

Weet t gewoon niet. De kans is groot dat het 'gewoon' stress is, maar het KAN ook wel iets zijn (wat dan evt. misschien weer is veroorzaakt doordat ik al jarenlang teveel stress heb, en dus misschien ook heel veel oxidatieve stress heb gehad).



En Vit B12 schijnt idd tegenwoordig nogal veel voor te komen geloof ik.......



Ik vraag me trouwens af of je Vit B12 gehalte ook kan afnemen door stress/ niet lekker in je vel zitten. Dat mijn jarenlange stress, het niet goed in mijn lichaam zitten, steeds geprikkelder worden en meer boosheid ontwikkelen, niks doen met mijn leven maar maar blijven hangen en gewoon het niet van de grond komen van leven, knopen doorhakken etc., of dat niet ook vitamines kan vreten en zo een tekort kan veroorzaken (naja dat zou nooit zo'n dramatische invloed hebben denk ik van dat je van goed niveau op een enorm tekort zou komen, maar misschien dat het wel invloed heeft?)

Andersom is bekend dat Vit B12 tekort kan zorgen voor geestelijke klachten/ niet goed in je vel zitten, maar misschien heeft het andersom ook invloed?

Ik word wel echt gek van die spanning/ vervelend gevoel die ik rond mijn mond voel (wangen/ mondspieren). Voel echt de hele dag vervelend gevoel in mijn wangen/ mondspieren. Lachen wordt zo ook vervelend, voelt meteen verkrampt en kost meer moeite.



Ik kan (nog steeds) minder breed lachen, en als ik mijn mondhoek weer iets laat zakken gaat dat schoksgewijs. Je ziet regelmatig/altijd trillingen in mijn mondhoeken/ wangen (vooral na inspanning, rechts vooral).

Soms echt een soort van steek lijkt het naar mijn speekselklier of zo, zit dan in mijn wang.

Praten is ook nog steeds vervelender door dat wang/ mondspiergevoel en idee dat ik het boeltje minder goed kan bewegen of het gewoon steeds gespannen voelt als ik het beweeg.



Nou kan dat trillen natuurlijk geinduceerd worden door er spanning op te zetten, maar het trilt en schokt (en voelt naar) ook als ik naar mijn idee ontspannen ben.



Gister een videootje ervan gemaakt om het te filmen. Heb echt continu dat het schoksgewijs en met trillingen gaat als ik mijn mondhoeken optrek (om te lachen/ praten) of weer neer laat (na het lachen/ praten).



Herkent iemand deze klachten toch als passend bij stress? Of bij Vitamine B12 gebrek wat hier ook vaker genoemd is?