Minnaar. Deel 22.

quote:spraakwaterval schreef op 08 januari 2014 @ 12:42:

Het is een complot, ik zweer het je.

Hoihoi,



Ben een trouwe meelezer en soms post ik zelf als ik een vraag heb. Zo ook nu.



Mijn minnaar heeft laatst aangegeven dat hij, samen met zijn vrouw natuurlijk, weer zwanger wil worden. Ik ben hier toch wel van geschrokken. Ik dacht altijd dat mannen, die vreemd gingen terwijl hun vrouw zwanger was, losers zijn....En nu heb ik er dus 1 als minnaar....



Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Gewoom zo doorgaan en denken: zijn (zwangere) vrouw is zijn probleem of toch niet al mijn principes overboord gooien en ermee stoppen.



For the record: minnaar en ik hebben,als we bij elkaar zijn, het erg gezellig. We praten over vanalles, behalve onze thuissituatie.

Het is zeker mijn keuze, Rooss. Ik heb mijn vraag verkeerd geformuleerd. Wat zouden jullie doen en waarom?

Ik heb mijn heel gezellige, anderhalf jaar durende minnaarrelatie afgebroken nadat ik een middag lang bij toeval op hetzelfde feestje was als minnaar met zijn vrouw en kinderen.



Waarom, omdat mijn kop in het zand steken ineens veel lastiger was met het beeld van zijn (op het oog gelukkige) gezin in mijn hoofd. Om die reden zou de mededeling 'we willen weer zwanger worden' voor mij ook een dealbreaker zijn.

quote:spraakwaterval schreef op 07 januari 2014 @ 21:56:

Precies. Jij begrijpt me tenminste.Meer andersom, ik begrijp die niet-bijtende-visjes. In jou verdiep ik me niet zo.

Geen idee wat ik zou doen. Ik denk dat ik het niet meer zou kunnen rijmen met onze minnaarsrelatie, maar waarom kan ik niet uitleggen. Is het erger om een vrouw en kinderen te bedriegen, dan een vrouw en kinderen en eventueel toekomstige kinderen?



Als vrouw-van zou ik het erger vinden, als mijn man tijdens mijn zwangerschap vreemd zou gaan.



Met FB heb ik het er wel eens over gehad, ze waren daar nog niet uit over nog een kindje er bij of niet. Maar ik heb toen gezegd dat ik dan af zou haken, ik zou daar van opdrogen.

Bij Guus is het niet meer in de planning, bij mij ook niet trouwens.

Mijn tweede minnaar had ook een zwangere vrouw. Ik vond het echt zijn verantwoordelijkheid, zijn keuze. Hij was verder ook helemaal gelukkig met haar volgens mij. Alleen kwamen wij op elkaars pad (toen was ze nog niet zwanger, vrij snel daarna wel). Hoe verder de zwangerschap vorderde, hoe meer we afstand van elkaar namen, besef ik. Uiteindelijk heb ik er vlak voordat ze met verlof ging, er een punt achter gezet. Maar ik moet bekennen dat mijn nieuwe minaar daar ook een hele grote rol in speelde, die zat nog een stapje dieper en had zelf ook een open relatie.

@Forbiddenfruit



Ik ben ter wereld gekomen in een verstoord opvoedingsklimaat waarin het niet gewaardeerd werd dat er vragen werden gesteld, weerwoord kwam of gelijkwaardige openhartige communicatie überhaupt aangemoedigd werd.

Toen ik een kleuter was heb ik mijn streng godsdienstige ouders al geestdriftig verteld dat ik later als ik groot was aan twee personen mijn jawoord wilde geven. Zij dwongen mij hen mijn woord te geven dat ik verder zou zwijgen als het graf. Tijdens mijn puberteit heb ik mij laten ontglippen dat ik echt wilde zoenen met een meisje met als gevolg dat ik nog strenger dan eerder in de leer moest. Ik heb tot het heengaan van mijn ouders een dubbelleven gelijd; naar iedereen (behalve mijn partner) toe alles schijnheilig 'volmaakt' doen zoals het (monogaam heteroseksueel) hoort om erbij te horen en ondertussen uit het zicht een knagend gemis in mij beleven om dat gemis naar een derde persoon toch heimelijk proberen te vervullen.



Jij weet nu al dat een dubbelleven jou psychisch alleen kan ontsporen, ik heb dat hele proces aan den lijve ervaren. Elke dag op twee spoorbanen lopen; mettertijd wist ik niet eens meer duidelijk welke van de twee sporen nu eigenlijk mijn echte gangpad was, waar mijn rode draad was gebleven en kreeg ik het onderhuids bitterkoud. Pas heb ik mijn polygame schaduwleven weer uit de doeken gedaan, omdat ik liever doodga aan de schandpaal dan nog langer zo gespleten door de dag te gaan. Door mijn recente derde coming-out ben ik daadwerkelijk uit de familie verjaagd, al worden die relaties stilletjes aan toch weer hersteld.



Mijn godsdienstige ouders vonden mij zo weerzinwekkend dat zij mij vaak letterlijk buiten sloten en daardoor heb ik mij leren kennen als onmenselijk beestachtig. Mijn relatie met mij is daardoor ontwricht; in de watten leggen vind ik mij niet waard, menselijke warmte is iets wat ik mij niet gun, ik spaar mij niet, ook al ligt mijn arm eraf dan nog vind ik dat ik alles solitair moet kunnen terwijl ik dan iedereen uit mijn nabijheid probeer te jagen door verwilderd van mij af te bijten.



Dit beestachtige in mij is ook een tick/kick die ik tot dusver heb onderhouden door een 'abonnement' op egocentrische kerels om wild tekeer mee te gaan. Tot mijn verwondering gedraagt mijn nieuwste kerel zich als alles behalve een egotripper. Ik heb mij verkeken op hem en hij laat zich niet afschudden. Dat is zó ongewoon voor mij dat ik geeneens weet welke kant ik nog op kan zonder dat ik hem toch weer onverwacht in mijn ooghoek en gezelschap vind. Hij is de eerste bijslaap in wie mijn man zich wilde verdiepen. Waarom mijn man zich nu niet meer afzijdig houdt begrijp ik ook nog niet, net als ik denk dat ik hem ken is het of hij toch weer anders is voor mij en dàt is nu juist de reden dat ik hem altijd in mijn ooghoek houdt. Bega jij nu niet de fout door bij voorbaat al te zeggen "ik ken mijn verhaal en mijn partner nu wel", want jarenlang in iemands gezelschap verkeren kan natuurlijk iets anders zijn dan iemand echt goed en diepzinnig kennen.



Wellicht maakt voor mijn man de persoonlijkheid van mijn minnaar het verschil in zijn gedrag, want tussen die twee klikt het vanaf moment één, zet hen in één ruimte en ze bespreken werkelijk alles. Mijn minnaar vind mijn beestachtigheid alleen in een geile/seksuele context echt lekker, mijn man vind vrijen alleen in een romantische/aseksuele context echt lekker en ik weet niet wat mij nu bezield, ik begrijp niet waarom ik meega in dat zachtaardige in de watten leggen wat zij allebei buiten het bed zo lekker vinden.



Zij laten mij mijn gang gaan en toch flankeren die twee mij, zij zetten samen iets in mij in beweging waar ik geen grip op heb en licht van in mijn hoofd word. Ik begrijp nog niet waarom ik mij nu zó laat raken door juist de combinatie van mijn man en mijn minnaar dat ik daarvoor uitgerekend mijn minnares na jaren een stap terug heb laten doen naar platonische vriendschap. Die getrouwde vrouw heeft mij verruild voor een andere minnares en ik haar in zekere zin ook, want ik heb nu vrijpartijen met mijn man zoals ik die met haar op het eind van onze tijd als minnaressen had.



In de kern leven wij nu openlijk het 'goddeloze' iets wat ik als kleuter voor mij zag, dat iets wat mijn ouders zagen als weerzinwekkend, en ik weet nog niet eens of ik mij wel kan vinden in deze ontwikkeling. Mijn relatie met mij is namelijk nog steeds behoorlijk ontwricht.



Ik zou zeggen probeer eens openlijk te communiceren op jouw zorgvuldige manier zonder te vervallen in een dubbelleven, want je ziet welke psychische ellende erdoor kan komen.

Kortom probeer jou éénvoudig heel te houden oké?

Zal het die vervolgstap zijn? Ik weet het niet, Roos, echt geen idee. Het past alleen zo compleet niet in een geil en spannend minnaarsleven ofzo.

Het past ook zeker niet bij een relatie waarin nog gewerkt wordt aan een toekomst samen idd, zoals een huis kopen samen, trouwen en kinderen krijgen. Op de een of andere manier hoor je daarin nog zo gericht te zijn op elkaar, dat er geen ruimte zou moeten zijn voor een stiekeme bijslaap.



Ofzo.

FB vond het ook raar, dat ik zei dat ik hem los zou laten als er een kindje bij zou komen. Hij had toch al kinderen? Wat maakte dan eentje meer nog uit? Tja. Veel. Of in ieder geval genoeg.



Kip, je schrijft over communicatie, maar op zo'n onduidelijke manier, dat ik er iig helemaal niks mee kan en na een regel of 10 opgehouden ben. Misschien dat iets van alinea's nog licht in de duisternis zouden kunnen brengen? Of een keer nalezen en de belangrijke highlights oplichten en de rest wissen?

Ik denk dat ik er ook voor zou passen, een minnaar met een zwangere vrouw of vriendin. Maar is een beetje moeilijk te zeggen, omdat ik sowieso mannen met een relatie (muv. open relatie) mijdt.



Voor mij zou het in dat geval denk ik te confronterend zijn. Ik keur een stiekeme verhouding niet goed (heb het zelf ooit wel gedaan trouwens, maar aan mezelf gewerkt en er nu achter dat ik dat dus zeker niet meer wil) en een zwangerschap zou me te zeer met mijn neus op de feiten drukken. Het feit dat ik hier te maken heb met een man die blijkbaar een kant heeft die ik gewoon heel erg niet okay vind bedoel ik dan.

Ik zou er denk ik ook mee stoppen, Ienemienemutte. Ik zie dat als een vervolgstap in je relatie en ik weet niet of ik als minnares daar in pas als je nog voor een kindje gaat. Het zou mij in ieder geval een onprettig gevoel geven om er mee door te gaan.

Ik vind het wel bijzonder dat sommigen pas een onprettig gevoel krijgen als iemand nog een kind wil met z'n vrouw. Je weet neem ik aan toch sowieso wel dat het fout is om vreemd te gaan..anders moet je niet in relatie stappen. Dan moet je ook niet de illusie hebben dat iets met een minnaar waardevol of langdurig is.

Ik vind het heel laag van die vent, maar snap vanuit vrouw ook niet de aantrekkingskracht..en dan helemaal niet waarom je zou schrikken van een serieus verhaal. Er is niks serieus aan...

Dank voor jullie input n.a.v. mijn vraag (minnaar met zwangere vrouw).



Ik heb er veel aan gehad bij het nemen van mijn uiteindelijke beslissing.

Hallo allemaal,

ik ben een trouwe lezer van dit topic en ga nu dus voor het eerst zelf iets schrijven.

Ik volg dit topic met belangstelling omdat ik me al een tijdje aangetrokken voel tot een man, en ja, hij is getrouwd.

Ik ben zelf overigens single en gelukkig ook, ben niet op zoek naar een vaste relatie in de zin van samenwonen etc. omdat ik veel te blij ben met hetgeen ik zelf en alleen opgebouwd heb na een jarenlange vaste relatie.

Terug naar de man in kwestie. Ik ben niet verliefd op hem maar voel op één of andere wazige manier dat hij en ik het wel heel erg leuk zouden hebben samen. Puur geilheid dus denk ik.

We kwamen elkaar regelmatig tegen op mijn werk omdat hij daar een klus deed. Nu nog steeds, maar de klus is bijna klaar en ik kom hem minder vaak tegen dan eerst maar toch blijft het kriebelen. We moeten elkaar altijd aanraken, een opmerking maken en hebben veel lol. Nu zijn werk bijna ten einde is en ik hem dus over een tijdje helemaal niet meer zie heb ik een week of 3 geleden mijn telefoonnummer aan hem gegeven. Dat wilde ik eigenlijk eerder niet want ik wil helemaal niet in een huwelijk wroeten of zo maar ja, de geilheid won het van mijn fatsoen. Op het moment dat ik mijn nummer gaf en hem dus de gelegenheid gaf om te bellen en naar me toe te komen maakte hij nog de bijdehandte opmerking: "je weet toch ook wel wat er dan gebeurd?". JAJAJA, dat wist ik en dat was dus de opzet!!! En nu komt het: hij laat gewoon niks horen!! Na alle knuffels, steekjes onder water, gebaren etcetc heeft hij nu de kans om er wat uit te halen en is meneer niet thuis. Het lijkt gvd wel of hij ineens bang is! Toevallig kwam ik hem vandaag tegen, staan we ff (hand in hand) te kletsen, hij maakt nog een kusgebaar etc. maar bellen ho maar!! Ik word hier zo moe van, wat moet ik hier nou mee? Zou dit nou angst zijn, heeft hij me al die tijd in de zeik genomen of wat? Of zou mijn vrouwelijke intuitie het gewoon helemaal laten afweten bij hem en zie/voel ik alles verkeerd??? Ik heb zelf sterk de indruk dat hij het toch wel eng vindt. Maar waarom??

Heeft iemand raad, een leuke tip of wat dan ook?? Ik ben zelf sinds vanmiddag eigenlijk op het punt dat hij het maar moet bekijken, het hoeft van mij niet meer. Maar toch blijft het wroeten........

@ilove010 Ik denk ook wat Roos zegt: flirten op de klus is leuk, maar daar blijft het ook bij. Het geeft een leuk extraatje aan het werk. Ik doe het ook graag, maar ik heb weinig zin in single mannen die meer van me zouden kunnen verwachten.



Ik denk dat deze man zich goed realiseert wat hij allemaal aan zou halen als hij jou wel zou bellen. Hij gaat dan echt een brug over. Voor hij het weet is hij verzeild in een heftige minnaresrelatie met al het bijhorende gedoe.

Want gedoe komt er vanzelf.



Je bent single, waarom zou je achter iemand aangaan bij wie je toch op het tweede plan zou staan?

Superkerel!!! Geniet van het spel, maar weet heel goed waar zijn grenzen liggen. Helemaal prima.



Wees blij, ilove!! Echt hoor, dit is een keurige man. Misschien weet hij dat hij een enorm schuldgevoel gaat krijgen als hij er toch meer mee gaat doen, misschien is het juist het spel om te kijken hoe ver hij kan komen bij een vrouw en is dat voor hem genoeg.

Misschien is het helemaal niet zijn bedoeling all the way te gaan met een andere vrouw. Ik denk dat hij thuis heel blij is en er vooral heel zuinig op is ook.



Ondanks dat, flirt hij graag en dat mag ook.



Vergeet hem! Laat het hem maar bekijken. Wil je nu echt nog uit gaan pakken om hem toch je bed in te sleuren? Nee toch?



Kip, ik heb me er niet aan gewaagd meer. Ik ken je verhaal en kon door je vorige postings nog wel heen komen. Deze is me te warrig. Bovendien lijk je je therapiesessie weer hier heen te verplaatsen en dat lijkt me ook niet zo de bedoeling.

Dit hoort meer thuis in je dagboek en een kortere to the point post zou je boodschap volgens mij wel over kunnen brengen. Ik heb nu geen idee wat je eigenlijk zou willen zeggen.

quote:ilove010 schreef op 09 januari 2014 @ 19:23:

Hallo allemaal,

ik ben een trouwe lezer van dit topic en ga nu dus voor het eerst zelf iets schrijven.

Ik volg dit topic met belangstelling omdat ik me al een tijdje aangetrokken voel tot een man, en ja, hij is getrouwd.

Ik ben zelf overigens single en gelukkig ook, ben niet op zoek naar een vaste relatie in de zin van samenwonen etc. omdat ik veel te blij ben met hetgeen ik zelf en alleen opgebouwd heb na een jarenlange vaste relatie.

Terug naar de man in kwestie. Ik ben niet verliefd op hem maar voel op één of andere wazige manier dat hij en ik het wel heel erg leuk zouden hebben samen. Puur geilheid dus denk ik.

We kwamen elkaar regelmatig tegen op mijn werk omdat hij daar een klus deed. Nu nog steeds, maar de klus is bijna klaar en ik kom hem minder vaak tegen dan eerst maar toch blijft het kriebelen. We moeten elkaar altijd aanraken, een opmerking maken en hebben veel lol. Nu zijn werk bijna ten einde is en ik hem dus over een tijdje helemaal niet meer zie heb ik een week of 3 geleden mijn telefoonnummer aan hem gegeven. Dat wilde ik eigenlijk eerder niet want ik wil helemaal niet in een huwelijk wroeten of zo maar ja, de geilheid won het van mijn fatsoen. Op het moment dat ik mijn nummer gaf en hem dus de gelegenheid gaf om te bellen en naar me toe te komen maakte hij nog de bijdehandte opmerking: "je weet toch ook wel wat er dan gebeurd?". JAJAJA, dat wist ik en dat was dus de opzet!!! En nu komt het: hij laat gewoon niks horen!! Na alle knuffels, steekjes onder water, gebaren etcetc heeft hij nu de kans om er wat uit te halen en is meneer niet thuis. Het lijkt gvd wel of hij ineens bang is! Toevallig kwam ik hem vandaag tegen, staan we ff (hand in hand) te kletsen, hij maakt nog een kusgebaar etc. maar bellen ho maar!! Ik word hier zo moe van, wat moet ik hier nou mee? Zou dit nou angst zijn, heeft hij me al die tijd in de zeik genomen of wat? Of zou mijn vrouwelijke intuitie het gewoon helemaal laten afweten bij hem en zie/voel ik alles verkeerd??? Ik heb zelf sterk de indruk dat hij het toch wel eng vindt. Maar waarom??

Heeft iemand raad, een leuke tip of wat dan ook?? Ik ben zelf sinds vanmiddag eigenlijk op het punt dat hij het maar moet bekijken, het hoeft van mij niet meer. Maar toch blijft het wroeten........Nee hoor niet bang, denk dat het voor hem gewoon het pel van flirten was maar geen behoefte heeft in echte actie. lijkt me zo duidelijk als wat, en je in de zeik genomen?!! kom op even serieus....

Dank voor de reacties!

@ Rooss4, je hebt helemaal gelijk. Ik denk hij het eng vindt omdat hij al een keer de opmerking heeft gemaakt dat hij "niet kan scheiden". Waarom hij dat zei weet ik niet maar dat is ook helemaal niet wat ik wil. Ik denk dus wel dat dat er iets mee te maken heeft.

@ Roodhaarr, ook jij helemaal gelijk maar ik weet niet of er gedoe van komt. Het zal wel, maar het is zeker niet mijn opzet. Want ik ben niet verliefd, het was mij meer om een eenmalig gezellig onderonsje te doen en ik denk voor mezelf bewijzen dat mijn gevoel dat het dan errug leuk zou zijn helemaal klopt.

@ Heeeidi, misschien is het ook een spel voor hem maar hij heeft dan wel verkeerde signalen gegeven. Een flirt heb ik regelmatig maar dan weet ik dat en laat ik het snel achter me. En daarbij had hij ook zijn snuit open kunnen trekken en mijn tel.nr. kunnen weigeren. Toch?? Hij is niet op z'n mondje gevallen.



Jullie reacties zijn wel goede eye openers, hartelijk dank daarvoor want dat heb ik echt ff nodig.

Punt is inderdaad dat ik het beter helemaal kan vergeten. Jammer maar helaas, maar het idd wel het beste.



En tuurlijk is hij in principe een topper dat hij er nu verder niets mee doet maar ergens vind ik hem ook een loser, maar dat ligt aan mij want toch een soort van afgewezen en dat is heus niet leuk!!!

Al tijden wiebelend op mijn stoel wil ik hier melden dat ik meelees



Ooit een post geplaatst, jaar of 3 geleden, maar ik wil het lurken hier gewoon melden merk ik.



Ik ben een vrouw, heb een lat-relatie, dit is mijn 3de vaste relatie

In alle 3 relaties ben ik vreemdgegaan en bedrogen, in de singletijd tussendoor ook wel eens minnares geweest van een gebonden man.

Ik heb ongeschreven regels geschonden en ze zijn mij aangedaan.

Maw, ik ken alle facetten van het spel, van relaties ( behalve dan de monogame relatie).

Nu heel gelukkig in huidige relatie, al heeft deze ook zijn littekens



Ik denk vaak het nodige van posts hier, ik lees hier hele mooie posts en las het alleen maar zonder te reageren

Geen idee of ik hier ooit zal reageren ondanks mijn ervaringen maar ik heb nu besloten jullie te weten dat ik meelees.



( op mailinglijsten is lurken vaak not done vandaar deze post)