Seks
alle pijlers
Minnaar. Deel 22.
donderdag 12 december 2013 om 15:06
Al 21 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
zaterdag 4 januari 2014 om 21:14
quote:nieuwkomertje schreef op 04 januari 2014 @ 16:55:
Toch even reageren op de vele nieuwe berichten.
Misschien dat enkelen het minnares zijn toch te rooskleurig inzien. Wellicht ben ik nu niet objectief genoeg door mijn negatieve ervaring.
Mijn ervaring als minnares is niet zo positief. Ik heb er een enorme emotionele kater aan overgehouden. Deels wellicht doordat ik de verkeerde verwachtingen had en deels omdat mijn huwelijk op zijn einde loopt.
Toen ik mijn ex-minnaar leerde kennen had ik helemaal geen gevoelens voor hem. Maar na hem een poos te kennen en hem regelmatig te ontmoeten ben ik toch (ongewild) gevoelens voor hem beginnen krijgen. Ik had toen met hem moeten breken. Maar ik kon het niet, genoot heel erg van zijn aandacht. Hij ook, dacht ik... Tot ik met een grote klap op de grond belandde.
De pijn die ik nu voel, is heel intens. Vooral ook een gevoel van machteloosheid.
Dus ik kan iedereen de raad geven, maak goede afspraken met elkaar en respecteer deze. Maak het niet onnodig pijnlijk voor elkaar.
Maar wellicht zijn er ook heel goede minnaarsrelaties.
Ik heb alle reacties hier nog eens doorgelezen en ik kan me in velen van jullie vinden.
Het minnares zijn is echter niet aan mij besteed. Maar ik ben nu wel de ervaring rijker en die zal me in de toekomst nog van pas komen.Veel sterkte Nieuwkomertje,ik kan begrijpen hoe je je nu voelt.
Toch even reageren op de vele nieuwe berichten.
Misschien dat enkelen het minnares zijn toch te rooskleurig inzien. Wellicht ben ik nu niet objectief genoeg door mijn negatieve ervaring.
Mijn ervaring als minnares is niet zo positief. Ik heb er een enorme emotionele kater aan overgehouden. Deels wellicht doordat ik de verkeerde verwachtingen had en deels omdat mijn huwelijk op zijn einde loopt.
Toen ik mijn ex-minnaar leerde kennen had ik helemaal geen gevoelens voor hem. Maar na hem een poos te kennen en hem regelmatig te ontmoeten ben ik toch (ongewild) gevoelens voor hem beginnen krijgen. Ik had toen met hem moeten breken. Maar ik kon het niet, genoot heel erg van zijn aandacht. Hij ook, dacht ik... Tot ik met een grote klap op de grond belandde.
De pijn die ik nu voel, is heel intens. Vooral ook een gevoel van machteloosheid.
Dus ik kan iedereen de raad geven, maak goede afspraken met elkaar en respecteer deze. Maak het niet onnodig pijnlijk voor elkaar.
Maar wellicht zijn er ook heel goede minnaarsrelaties.
Ik heb alle reacties hier nog eens doorgelezen en ik kan me in velen van jullie vinden.
Het minnares zijn is echter niet aan mij besteed. Maar ik ben nu wel de ervaring rijker en die zal me in de toekomst nog van pas komen.Veel sterkte Nieuwkomertje,ik kan begrijpen hoe je je nu voelt.
zaterdag 4 januari 2014 om 21:14
quote:nieuwkomertje schreef op 04 januari 2014 @ 16:55:
Toch even reageren op de vele nieuwe berichten.
Misschien dat enkelen het minnares zijn toch te rooskleurig inzien. Wellicht ben ik nu niet objectief genoeg door mijn negatieve ervaring.
Mijn ervaring als minnares is niet zo positief. Ik heb er een enorme emotionele kater aan overgehouden. Deels wellicht doordat ik de verkeerde verwachtingen had en deels omdat mijn huwelijk op zijn einde loopt.
Toen ik mijn ex-minnaar leerde kennen had ik helemaal geen gevoelens voor hem. Maar na hem een poos te kennen en hem regelmatig te ontmoeten ben ik toch (ongewild) gevoelens voor hem beginnen krijgen. Ik had toen met hem moeten breken. Maar ik kon het niet, genoot heel erg van zijn aandacht. Hij ook, dacht ik... Tot ik met een grote klap op de grond belandde.
De pijn die ik nu voel, is heel intens. Vooral ook een gevoel van machteloosheid.
Dus ik kan iedereen de raad geven, maak goede afspraken met elkaar en respecteer deze. Maak het niet onnodig pijnlijk voor elkaar.
Maar wellicht zijn er ook heel goede minnaarsrelaties.
Ik heb alle reacties hier nog eens doorgelezen en ik kan me in velen van jullie vinden.
Het minnares zijn is echter niet aan mij besteed. Maar ik ben nu wel de ervaring rijker en die zal me in de toekomst nog van pas komen.Veel sterkte Nieuwkomertje,ik kan begrijpen hoe je je nu voelt.
Toch even reageren op de vele nieuwe berichten.
Misschien dat enkelen het minnares zijn toch te rooskleurig inzien. Wellicht ben ik nu niet objectief genoeg door mijn negatieve ervaring.
Mijn ervaring als minnares is niet zo positief. Ik heb er een enorme emotionele kater aan overgehouden. Deels wellicht doordat ik de verkeerde verwachtingen had en deels omdat mijn huwelijk op zijn einde loopt.
Toen ik mijn ex-minnaar leerde kennen had ik helemaal geen gevoelens voor hem. Maar na hem een poos te kennen en hem regelmatig te ontmoeten ben ik toch (ongewild) gevoelens voor hem beginnen krijgen. Ik had toen met hem moeten breken. Maar ik kon het niet, genoot heel erg van zijn aandacht. Hij ook, dacht ik... Tot ik met een grote klap op de grond belandde.
De pijn die ik nu voel, is heel intens. Vooral ook een gevoel van machteloosheid.
Dus ik kan iedereen de raad geven, maak goede afspraken met elkaar en respecteer deze. Maak het niet onnodig pijnlijk voor elkaar.
Maar wellicht zijn er ook heel goede minnaarsrelaties.
Ik heb alle reacties hier nog eens doorgelezen en ik kan me in velen van jullie vinden.
Het minnares zijn is echter niet aan mij besteed. Maar ik ben nu wel de ervaring rijker en die zal me in de toekomst nog van pas komen.Veel sterkte Nieuwkomertje,ik kan begrijpen hoe je je nu voelt.
zaterdag 4 januari 2014 om 21:51
Heeeidi, Rooss4, forbiddenfruit bedankt voor de reacties. Ik vergeet er misschien een paar sorry, lees niet alles in detail. Het is zo veel ...
De belangrijkste vraag is ms wel die over wat erger is: sexueel of emo vreemd gaan. Hoe zou ik dat zien als ik in de schoenen van mijn vrouw stond? Ik zou het sexuele erger vinden. En ik krijg de indruk dat ik hierin een beetje een uitzondering ben ... ?
De belangrijkste vraag is ms wel die over wat erger is: sexueel of emo vreemd gaan. Hoe zou ik dat zien als ik in de schoenen van mijn vrouw stond? Ik zou het sexuele erger vinden. En ik krijg de indruk dat ik hierin een beetje een uitzondering ben ... ?
zaterdag 4 januari 2014 om 22:12
@Damntoo, nee man. Ik denk dat jouw reactie geen uitzondering is voor een man. Het gros van de mannen hecht denk ik meer waarde aan het seksuele alleenrecht op hun vrouw dan al dat gepraat over /geanalyseer van emoties. "Oh god, mijn vrouw/vriendin wil praten" en dan gaan de ogen van veel mannen die ik ken al rollen terwijl ze gauw de recorder instellen om toch vooral hun voetbalwedstijd nog midden in de nacht te kunnen kijken, voordat ze de stand en spelanalyse al bij de koffieautomaat horen.
zondag 5 januari 2014 om 00:48
Damntoo, voor mijn nr 2 geldt hetzelfde als bij jou.. Een gesprek met zijn nr 1 lukt niet, en of dat nu aan hem, aan haar, of aan de combinatie van beide ligt laat ik even in het midden.. Hij wil heel graag diepgang in gesprekken, het is juist iemand die liever filosofeert dan voetbal kijkt, maar het lukt gewoon niet meer..
Kun je eigenlijk "emotioneel" vreemdgaan? Waarom zou je op dat vlak ook monogamie eisen? Is dat überhaupt mogelijk?
Kun je eigenlijk "emotioneel" vreemdgaan? Waarom zou je op dat vlak ook monogamie eisen? Is dat überhaupt mogelijk?
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
zondag 5 januari 2014 om 11:05
@Damntoo, als ik naar mezelf kijk dan heb ik duidelijk praten met mijn man echt moeten leren. Wij allebei overigens, want soms leek het wel alsof we allebei in een andere taal communiceerden. Daarbij, vooral bij een zo gevoelig onderwerp dat je elkaar daar makkelijk mee kunt kwetsen is het voor mij ook makkelijker om daarover mijn hart te luchten bij een relatieve buitenstaander. Alleen al omdat die 'vreemde' niet sterk betrokken is bij het onderwerp wat dan ter tafel ligt en een neutralere kijk op het geheel heeft. (Hoewel, of jouw praatmaatje wel zo neutraal is valt sterk te betwijfelen gezien haar potentieel seksuele belang in jou).
Vooral met platonische vriend(inn)en kan ik heel erg persoonlijke en diepgaande gesprekken hebben over gevoelig liggende onderwerpen. "Emotionele polygamie" is wat mij betreft dus geen probleem. Die 'polygamie' werd pas gevaarlijk voor mijn relatie met mijn man toen ik dat wat mij emotioneel bezighield met iedereen deelde behalve met mijn man. Ik denk dat wij toen dat proces in gang was in een rap tempo van elkaar aan het vervreemden waren. Emotionele buitensluiting is zó veel gevaarlijker dan emotionele monogamie. De vraag is of jij zaken (die óók van invloed zijn op jouw emotionele relatie met jouw vrouw) met jouw praatminnares deelt die jij eigenlijk óók met jouw vrouw zou moeten delen?
Vooral met platonische vriend(inn)en kan ik heel erg persoonlijke en diepgaande gesprekken hebben over gevoelig liggende onderwerpen. "Emotionele polygamie" is wat mij betreft dus geen probleem. Die 'polygamie' werd pas gevaarlijk voor mijn relatie met mijn man toen ik dat wat mij emotioneel bezighield met iedereen deelde behalve met mijn man. Ik denk dat wij toen dat proces in gang was in een rap tempo van elkaar aan het vervreemden waren. Emotionele buitensluiting is zó veel gevaarlijker dan emotionele monogamie. De vraag is of jij zaken (die óók van invloed zijn op jouw emotionele relatie met jouw vrouw) met jouw praatminnares deelt die jij eigenlijk óók met jouw vrouw zou moeten delen?
zondag 5 januari 2014 om 13:54
@kipkluifje en Sense-1970, het communiceren gaat bij nr1 inderdaad vaak moeizaam als het over gevoel gaat. Niet alleen maar bij de zware / pijnlijke onderwerpen. Nr2 heeft echt aan een half woord genoeg lijkt het wel. Ongeacht het onderwerp. Bij nr1 vallen zo vaak de woorden "je snapt het gewoon niet" en lijkt het geduld ook zo veel kleiner.
Ondanks dat heb ik met nr1 een betere match dan met nr2 als het om toekomstplannen, levensfase etc gaat. Daar zitten we op een lijn.
Het seksuele belang in mij is niet zo groot van nr2. Het is er wel, maar niet in die mate dat het onze stappen bepaalt. Als voorbeeld de auto, die is het en zal het ws ook blijven. Beide willen we beslist niet "in onze blote kont" of maar deels ontkleed in een auto zitten op een bospaadje.
En nu ga ik mijzelf weer tegenspreken.... ik verlang er wel naar.
Zijn er onderwerpen die ik met nr1 niet en met nr2 wel bespreek? Ja. Dit onderwerp. Verder niets (bewust, kan door toeval nog wel zo zijn uiteraard maar dat is niet om het niet kunnen/willen bespreken met nr1).
Ondanks dat heb ik met nr1 een betere match dan met nr2 als het om toekomstplannen, levensfase etc gaat. Daar zitten we op een lijn.
Het seksuele belang in mij is niet zo groot van nr2. Het is er wel, maar niet in die mate dat het onze stappen bepaalt. Als voorbeeld de auto, die is het en zal het ws ook blijven. Beide willen we beslist niet "in onze blote kont" of maar deels ontkleed in een auto zitten op een bospaadje.
En nu ga ik mijzelf weer tegenspreken.... ik verlang er wel naar.
Zijn er onderwerpen die ik met nr1 niet en met nr2 wel bespreek? Ja. Dit onderwerp. Verder niets (bewust, kan door toeval nog wel zo zijn uiteraard maar dat is niet om het niet kunnen/willen bespreken met nr1).
zondag 5 januari 2014 om 15:11
Volgens mij kan ik wel voor Guus zeggen dat ook hij met mij veel makkelijker kan communiceren over gevoelens, wensen en verlangens dan met zijn vrouw. Ergens heeft dat volgens mij ook te maken met de verhouding die je met elkaar hebt. Je deelt iets, een bubbel, zeker als het stiekem is of de verhouding oogluikend toegestaan wordt en op de een of andere manier is het in die bubbel veel veiliger om je ziel en zaligheid bloot te leggen.
Ben het wel met Kip eens dat juist het emotioneel buitensluiten het gevaarlijke is. Dat is ook wel wat ik bedoel met emotioneel vreemdgaan is erger dan seksueel. Dat je met een ander dingen bespreekt die je niet met je partner bespreekt, begrijp ik, maar dat je als partner bewust buiten een hele wereld van gesprekken en contact gehouden wordt..
Heel lang heb ik me buiten Guus' zijn thuis/huwelijk gehouden. Gevoelens over thuis, we hebben het er nooit over gehad en ik heb er bewust nooit naar gevraagd. Tot drie maanden geleden, toen zijn we er ineens over begonnen te praten en nu pas blijkt ook dat hij ziet wat er thuis ontbreekt. Daarvoor kon hij ook doen alsof het allemaal geweldig liep.
Maar ook ik heb aan een half woord genoeg en blijkbaar mist dat thuis. Komt het ook niet, omdat thuis nog veel meer andere dingen ook spelen? Een huishouden, kinderen, een dagelijkse organisatie van boodschappen/koken/clubjes/school/huiswerk/opruimen/was/noemhetmaar? Dat er teveel ruis omheen is, altijd, dat moeilijke onderwerpen of echte gevoelens, sneller weggeschoven worden.
Damntoo, waarom zou je beslist niet met je blote kont in de auto willen zitten?
SWV, doei!
Ben het wel met Kip eens dat juist het emotioneel buitensluiten het gevaarlijke is. Dat is ook wel wat ik bedoel met emotioneel vreemdgaan is erger dan seksueel. Dat je met een ander dingen bespreekt die je niet met je partner bespreekt, begrijp ik, maar dat je als partner bewust buiten een hele wereld van gesprekken en contact gehouden wordt..
Heel lang heb ik me buiten Guus' zijn thuis/huwelijk gehouden. Gevoelens over thuis, we hebben het er nooit over gehad en ik heb er bewust nooit naar gevraagd. Tot drie maanden geleden, toen zijn we er ineens over begonnen te praten en nu pas blijkt ook dat hij ziet wat er thuis ontbreekt. Daarvoor kon hij ook doen alsof het allemaal geweldig liep.
Maar ook ik heb aan een half woord genoeg en blijkbaar mist dat thuis. Komt het ook niet, omdat thuis nog veel meer andere dingen ook spelen? Een huishouden, kinderen, een dagelijkse organisatie van boodschappen/koken/clubjes/school/huiswerk/opruimen/was/noemhetmaar? Dat er teveel ruis omheen is, altijd, dat moeilijke onderwerpen of echte gevoelens, sneller weggeschoven worden.
Damntoo, waarom zou je beslist niet met je blote kont in de auto willen zitten?
SWV, doei!
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
zondag 5 januari 2014 om 15:14
zondag 5 januari 2014 om 15:28
Goh SWL, ik zie je her en der nog steeds hengelen, is liefste lief alleen niet genoeg?
Sense, ik dacht dat LD zou gaan scheiden?
Heidi, Guus is volgens mij redelijk tevreden met de status quo van dit moment, als ik het zo lees. En jij ook. Zolang Guusvrouw er geen bom onder gooit (en ik heb de indruk dat zij jou met alle liefde gedoogt) kan dit bij jullie nog jaren doorgaan.
Kluif, bij polyamorie komt in mijn beleving altijd gevoel kijken, dus lijkt emotionele polyamorie me dubbelop
. edit: zag dat je polygamie schreef...
Damntoo: iets zegt mij dat de relatie met jouw nr 1 inmiddels in de fase zit: begin van het eind. Je signaleert tekortkomingen, behoorlijk heftige tekortkomingen bij haar. Een emotionele leegte, slecht communiceren over je behoeftes, je eigen gevoelens en verlangens onderdrukken, dat is nogal wat. Kun je daar de rest van je leven tegen?
Nieuwkomertje, ik denk dat je veel inzicht hebt gekregen hier en je hebt voor jezelf waarschijnlijk een goede conclusie getrokken: je bent niet voor minnares in de wieg gelegd. Daar mag je blij mee zijn, want het is zeker niet alleen rozegeur en maneschijn. Succes, richt je lekker op jezelf en je gezin en maak er wat moois van de rest van je leven!
Sense, ik dacht dat LD zou gaan scheiden?
Heidi, Guus is volgens mij redelijk tevreden met de status quo van dit moment, als ik het zo lees. En jij ook. Zolang Guusvrouw er geen bom onder gooit (en ik heb de indruk dat zij jou met alle liefde gedoogt) kan dit bij jullie nog jaren doorgaan.
Kluif, bij polyamorie komt in mijn beleving altijd gevoel kijken, dus lijkt emotionele polyamorie me dubbelop
. edit: zag dat je polygamie schreef...Damntoo: iets zegt mij dat de relatie met jouw nr 1 inmiddels in de fase zit: begin van het eind. Je signaleert tekortkomingen, behoorlijk heftige tekortkomingen bij haar. Een emotionele leegte, slecht communiceren over je behoeftes, je eigen gevoelens en verlangens onderdrukken, dat is nogal wat. Kun je daar de rest van je leven tegen?
Nieuwkomertje, ik denk dat je veel inzicht hebt gekregen hier en je hebt voor jezelf waarschijnlijk een goede conclusie getrokken: je bent niet voor minnares in de wieg gelegd. Daar mag je blij mee zijn, want het is zeker niet alleen rozegeur en maneschijn. Succes, richt je lekker op jezelf en je gezin en maak er wat moois van de rest van je leven!
anoniem_180123 wijzigde dit bericht op 05-01-2014 15:30
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
zondag 5 januari 2014 om 15:35
quote:Heeeidi schreef op 05 januari 2014 @ 15:11:
Ben het wel met Kip eens dat juist het emotioneel buitensluiten het gevaarlijke is. Dat is ook wel wat ik bedoel met emotioneel vreemdgaan is erger dan seksueel. Dat je met een ander dingen bespreekt die je niet met je partner bespreekt, begrijp ik, maar dat je als partner bewust buiten een hele wereld van gesprekken en contact gehouden wordt..
Buitensluiten klinkt als iets waar bewust voor wordt gekozen, en dat is bij ons zeker niet het geval. Op het moment dat hij bepaalde onderwerpen probeert aan te kaarten, krijgt hij het gesprek niet op gang. Er wordt niet de moeite genomen om te luisteren,.. in de leven.
Voor een deel kan ik dat wel begrijpen, iemand die je al 20 jaar kent, en nooit over zichzelf heeft gesproken.. Wat moet je daar mee.. Hoe ga er daar mee om, zeker als je ziet dat degene aan het veranderen is, en die verandering iets is waar jij niet mee om kunt gaan.
Het buitensluiten betreft ook eigenlijk 2 kanten.. Soort van struisvogelpolitiek
Ben het wel met Kip eens dat juist het emotioneel buitensluiten het gevaarlijke is. Dat is ook wel wat ik bedoel met emotioneel vreemdgaan is erger dan seksueel. Dat je met een ander dingen bespreekt die je niet met je partner bespreekt, begrijp ik, maar dat je als partner bewust buiten een hele wereld van gesprekken en contact gehouden wordt..
Buitensluiten klinkt als iets waar bewust voor wordt gekozen, en dat is bij ons zeker niet het geval. Op het moment dat hij bepaalde onderwerpen probeert aan te kaarten, krijgt hij het gesprek niet op gang. Er wordt niet de moeite genomen om te luisteren,.. in de leven.
Voor een deel kan ik dat wel begrijpen, iemand die je al 20 jaar kent, en nooit over zichzelf heeft gesproken.. Wat moet je daar mee.. Hoe ga er daar mee om, zeker als je ziet dat degene aan het veranderen is, en die verandering iets is waar jij niet mee om kunt gaan.
Het buitensluiten betreft ook eigenlijk 2 kanten.. Soort van struisvogelpolitiek
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
zondag 5 januari 2014 om 15:54
zondag 5 januari 2014 om 16:33
@oranje
Heb hier veel gelezen en geleerd. En inderdaad geconcludeerd dat minnaar teveel van me vraagt, ik ben er vaak mee bezig en word heel onzeker van hem. Achteraf bekeken was hij ook niet altijd even netjes tegenover mij ofwel ben ik te veeleisend. Het blijft hier in mijn hoofdje een warboel en hoe meer ik nadenk des te erger.
Toch heb ik het gevoel dat er nog iets volgt. Ik weet niet wat maar ik heb er een raar voorgevoel bij. Ben nu uiteraard heel kwetsbaar en boos en heb zin om om wraak te nemen. Zijn plotselinge verdwijnen maakt me woedend.
De drang om hem toch nog te contacteren is groot. Een laatste poging om toch nog een antwoord te krijgen op mijn vragen.
Ik probeer me nu te focussen op andere dingen, het ene moment lukt dat al veel beter dan het andere.
Mijn huwelijk loopt nu echt wel op zijn einde en ik kan dat maar beter waardig beeindigen nu. En daar heb ik absoluut geen minnaar bij nodig.
Bedankt iedereen voor de steun !
Heb hier veel gelezen en geleerd. En inderdaad geconcludeerd dat minnaar teveel van me vraagt, ik ben er vaak mee bezig en word heel onzeker van hem. Achteraf bekeken was hij ook niet altijd even netjes tegenover mij ofwel ben ik te veeleisend. Het blijft hier in mijn hoofdje een warboel en hoe meer ik nadenk des te erger.
Toch heb ik het gevoel dat er nog iets volgt. Ik weet niet wat maar ik heb er een raar voorgevoel bij. Ben nu uiteraard heel kwetsbaar en boos en heb zin om om wraak te nemen. Zijn plotselinge verdwijnen maakt me woedend.
De drang om hem toch nog te contacteren is groot. Een laatste poging om toch nog een antwoord te krijgen op mijn vragen.
Ik probeer me nu te focussen op andere dingen, het ene moment lukt dat al veel beter dan het andere.
Mijn huwelijk loopt nu echt wel op zijn einde en ik kan dat maar beter waardig beeindigen nu. En daar heb ik absoluut geen minnaar bij nodig.
Bedankt iedereen voor de steun !
zondag 5 januari 2014 om 16:55
quote:oranjexx schreef op 05 januari 2014 @ 15:28:
Damntoo: iets zegt mij dat de relatie met jouw nr 1 inmiddels in de fase zit: begin van het eind. Je signaleert tekortkomingen, behoorlijk heftige tekortkomingen bij haar. Een emotionele leegte, slecht communiceren over je behoeftes, je eigen gevoelens en verlangens onderdrukken, dat is nogal wat. Kun je daar de rest van je leven tegen?
Ja. Althans dat denk ik wel, hoe onrechtvaardig ook, omdat het 'gat' wordt opgevuld. Nu met de nieuwe vriendschap, voorheen met een goede vriend. Ik heb er in mijn hele leven nooit erg in gehad dat ik die behoefte zelf zo heb. Mijn vrouw weet dat inmiddels ook en we groeien daarin langzaam wat dichter naar elkaar. Maar echt langzaam. En de zware onderwerpen blijven een probleem. Met nr2 was dat compleet anders (met die vriend ook). In no-time op een totaal ander gevoelsniveau.
quote:nieuwkomertje schreef op 05 januari 2014 @ 16:33:Mijn huwelijk loopt nu echt wel op zijn einde en ik kan dat maar beter waardig beeindigen nu. En daar heb ik absoluut geen minnaar bij nodig.
Sterkte!! Hard times.
quote:Heeeidi schreef op 05 januari 2014 @ 15:11:
... heeft dat volgens mij ook te maken met de verhouding die je met elkaar hebt. Je deelt iets, een bubbel ...... en op de een of andere manier is het in die bubbel veel veiliger om je ziel en zaligheid bloot te leggen.
Maar ook ik heb aan een half woord genoeg en blijkbaar mist dat thuis. Komt het ook niet, omdat thuis nog veel meer andere dingen ook spelen?
Damntoo, waarom zou je beslist niet met je blote kont in de auto willen zitten?
Ja, het is de veiligheid. Omgeving gesloten, niemand anders merkt iets in die auto. Je deelt al een geheim en dan kan daar ook prima een gevoelig onderwerp bij. Het is heel veilig.
En als het wel gevoelig wordt, je rijdt uiteindelijk weer van elkaar weg, meestal korte tijd later. Hoe k dat ook voelt meestal, het is ook weer iets veiligs. Bij het eten koken is het er niet meer (dichtbij, in het hoofd zeker wel).
En inderdaad, de alledaagse zaken rond huisje boompje beestje sla je over. Meteen de 'leuke zaken' en geen verplichte huishoudelijke kost. Alleen daarom is dat gras al groener.
En vwb de blote kont in de auto .... Geen ervaring mee ... lijkt me erg oncomfortabel
En aan betrapt worden moet ik al helemaaaaal niet denken. Goh, wat een rookie he?
Damntoo: iets zegt mij dat de relatie met jouw nr 1 inmiddels in de fase zit: begin van het eind. Je signaleert tekortkomingen, behoorlijk heftige tekortkomingen bij haar. Een emotionele leegte, slecht communiceren over je behoeftes, je eigen gevoelens en verlangens onderdrukken, dat is nogal wat. Kun je daar de rest van je leven tegen?
Ja. Althans dat denk ik wel, hoe onrechtvaardig ook, omdat het 'gat' wordt opgevuld. Nu met de nieuwe vriendschap, voorheen met een goede vriend. Ik heb er in mijn hele leven nooit erg in gehad dat ik die behoefte zelf zo heb. Mijn vrouw weet dat inmiddels ook en we groeien daarin langzaam wat dichter naar elkaar. Maar echt langzaam. En de zware onderwerpen blijven een probleem. Met nr2 was dat compleet anders (met die vriend ook). In no-time op een totaal ander gevoelsniveau.
quote:nieuwkomertje schreef op 05 januari 2014 @ 16:33:Mijn huwelijk loopt nu echt wel op zijn einde en ik kan dat maar beter waardig beeindigen nu. En daar heb ik absoluut geen minnaar bij nodig.
Sterkte!! Hard times.
quote:Heeeidi schreef op 05 januari 2014 @ 15:11:
... heeft dat volgens mij ook te maken met de verhouding die je met elkaar hebt. Je deelt iets, een bubbel ...... en op de een of andere manier is het in die bubbel veel veiliger om je ziel en zaligheid bloot te leggen.
Maar ook ik heb aan een half woord genoeg en blijkbaar mist dat thuis. Komt het ook niet, omdat thuis nog veel meer andere dingen ook spelen?
Damntoo, waarom zou je beslist niet met je blote kont in de auto willen zitten?
Ja, het is de veiligheid. Omgeving gesloten, niemand anders merkt iets in die auto. Je deelt al een geheim en dan kan daar ook prima een gevoelig onderwerp bij. Het is heel veilig.
En als het wel gevoelig wordt, je rijdt uiteindelijk weer van elkaar weg, meestal korte tijd later. Hoe k dat ook voelt meestal, het is ook weer iets veiligs. Bij het eten koken is het er niet meer (dichtbij, in het hoofd zeker wel).
En inderdaad, de alledaagse zaken rond huisje boompje beestje sla je over. Meteen de 'leuke zaken' en geen verplichte huishoudelijke kost. Alleen daarom is dat gras al groener.
En vwb de blote kont in de auto .... Geen ervaring mee ... lijkt me erg oncomfortabel
En aan betrapt worden moet ik al helemaaaaal niet denken. Goh, wat een rookie he?
zondag 5 januari 2014 om 17:17
@dawntoo
Heel herkenbaar wat je schrijft van het 'veilige' gevoel.
Onze afspraken waren een vlucht uit de realiteit voor mij. Weg van de problemen thuis, even niet meer aan denken. Zijn huis was een veilige haven. We hadden ook lange gesprekken en konden over alles praten.
Ook over de dagelijkse sleur.
Bij het naar huis rijden was alles weg. Daarom ook dat je elkaars slechte kanten niet leert kennen. Niet moeilijk om alles sprookjesachtig te laten lijken.
Maar blijkbaar was het gevoel van veiligheid heel vals.
Einde verhaal. Nu moet ik verder en het maakt het allemaal nog veel moeilijker en ingewikkelder om te verwerken.
Heel herkenbaar wat je schrijft van het 'veilige' gevoel.
Onze afspraken waren een vlucht uit de realiteit voor mij. Weg van de problemen thuis, even niet meer aan denken. Zijn huis was een veilige haven. We hadden ook lange gesprekken en konden over alles praten.
Ook over de dagelijkse sleur.
Bij het naar huis rijden was alles weg. Daarom ook dat je elkaars slechte kanten niet leert kennen. Niet moeilijk om alles sprookjesachtig te laten lijken.
Maar blijkbaar was het gevoel van veiligheid heel vals.
Einde verhaal. Nu moet ik verder en het maakt het allemaal nog veel moeilijker en ingewikkelder om te verwerken.
zondag 5 januari 2014 om 17:39
nieuwkomertje, erg begrijpelijk de vlucht. Kan me -ondanks dat mijn situatie anders is- goed je gevoel voorstellen. Ik heb op zich geen ellende thuis, zoals jij waarschijnlijk momenteel ervaart. Ik mis er alleen iets en dat heb ik gevonden. En dat geldt voor degene bij wie ik dit gevonden heb ook. En ja, er is ook een klik/aantrekkingskracht die er niet bij hoort te zijn.
Voor hoe lang? Geen idee. Time will tell.
Het wegrijden is altijd ellende. Vooral doordat het gesprek nog lang niet klaar is. Iedere keer weer.
Wat denk ik wel een grote rol speelt is dat we beide in vrijwel dezelfde thuis-situatie zitten. Zo is het contact ook ontstaan. Iemand geeft aan alles op orde te hebben, maar laat tussen neus en lippen door wel blijken dat er af en toe wat mist. "Daar hoef ik thuis niet over te beginnen", "Dat snapt hij/zij toch niet" zijn van die kreten die belletjes deden rinkelen. En na eens een keertje doorvragen op een geschikt moment, blijk je dan ineens heel snel naar elkaar toe te groeien.
Voor hoe lang? Geen idee. Time will tell.
Het wegrijden is altijd ellende. Vooral doordat het gesprek nog lang niet klaar is. Iedere keer weer.
Wat denk ik wel een grote rol speelt is dat we beide in vrijwel dezelfde thuis-situatie zitten. Zo is het contact ook ontstaan. Iemand geeft aan alles op orde te hebben, maar laat tussen neus en lippen door wel blijken dat er af en toe wat mist. "Daar hoef ik thuis niet over te beginnen", "Dat snapt hij/zij toch niet" zijn van die kreten die belletjes deden rinkelen. En na eens een keertje doorvragen op een geschikt moment, blijk je dan ineens heel snel naar elkaar toe te groeien.
zondag 5 januari 2014 om 17:59
@damntoo
De doffe ellende thuis is al een tijdje aan de gang. Al enkele jaren. Het gaf (en geeft nog steeds) een flinke knauw aan mijn zelfvertrouwen. Heb lang gedacht dat alles mijn fout was. Natuurlijk zal dat wel voor een deel zo zijn.
Ongeveer een jaar geleden zat ik heel diep. Ben uit het diepe zwarte gat gekropen en sindsdien ben ik beginnen beseffen dat ik eigenlijk de moeite waard ben, ook bij het andere geslacht. Toen ik ex-minnaar ontmoette was er een grote aantrekkingskracht. We maakten de afspraak dat het enkel om het lichamelijke ging en dat we geen toekomst hadden samen. Maar er bleek ook een geestelijk klik te zijn (van mijn kant toch). Gaandeweg groeiden mijn gevoelens voor hem. Thuis geen communicatie meer, bij hem kreeg ik alles.
Goed dat je beseft dat er een eind kan komen aan jullie mooie momenten samen. Maar zolang die er zijn, geniet ervan. Want zo'n klik voel je niet bij iedereen. Je vriendin kan best een goede aanvulling zijn op je vaste partner.
De doffe ellende thuis is al een tijdje aan de gang. Al enkele jaren. Het gaf (en geeft nog steeds) een flinke knauw aan mijn zelfvertrouwen. Heb lang gedacht dat alles mijn fout was. Natuurlijk zal dat wel voor een deel zo zijn.
Ongeveer een jaar geleden zat ik heel diep. Ben uit het diepe zwarte gat gekropen en sindsdien ben ik beginnen beseffen dat ik eigenlijk de moeite waard ben, ook bij het andere geslacht. Toen ik ex-minnaar ontmoette was er een grote aantrekkingskracht. We maakten de afspraak dat het enkel om het lichamelijke ging en dat we geen toekomst hadden samen. Maar er bleek ook een geestelijk klik te zijn (van mijn kant toch). Gaandeweg groeiden mijn gevoelens voor hem. Thuis geen communicatie meer, bij hem kreeg ik alles.
Goed dat je beseft dat er een eind kan komen aan jullie mooie momenten samen. Maar zolang die er zijn, geniet ervan. Want zo'n klik voel je niet bij iedereen. Je vriendin kan best een goede aanvulling zijn op je vaste partner.
zondag 5 januari 2014 om 18:55
Oranje, dat denk ik ook. Seks is een beetje op de achtergrond, maar dat is een kwestie van tijd. Het zal iig niet verdwijnen, dat blijkt onmogelijk.
Ik denk dat Guusvrouw het idd voor nu wel oke vindt. Zelf denk ik dat ze op een dag de bom dropt, er echt helemaal klaar mee is, maar voor nu nog het juiste moment afwacht.
Voor nu is het goed zo. De winter duurt nog wel even en wie weet wat voor snoepjes ik nog toegestopt krijg.
Tja, dat buitensluiten. Als mijn partner niet meer de moeite neemt om ook maar 1 serieus gesprek met mij aan te gaan, dan is er niet eens meer een soort relatie, lijkt mij. Waarom zou ik mijn leven willen delen met iemand die het niet de moeite waard vindt om ook maar te luisteren naar wat ik graag wil zeggen en daar misschien ook een mening over heeft? Iemand die wegdraait als ik iets aankaart? Dan neemt mijn partner mij dus ook niet meer serieus, zijn we dus blijkbaar in een fase dat met elkaar praten de moeite niet meer is, en wordt er niet meer geinvesteerd in samen.
Dan houdt het op. Degene die wel wil praten en eeuwig tegen een muur praat, kan toch ook een mededeling doen als in 'ik wil scheiden' en weggaan? Ze hoort het echt wel hoor, mits ze geen gehoorproblemen heeft.
Met mijn kind praat ik soms ook in een mededeling. Het is nu bedtijd, pyjama aan en tanden poetsen. Of, we gaan nu eten, kom je aan tafel. Daar hoeft geen gesprek over en hij hoort het altijd. Of hij het meteen doet is een tweede, maar gehoord heeft hij het zeker.
Guus en zijn vrouw sluiten elkaar ook absoluut helemaal buiten. Maar daar zijn ze lang geleden mee begonnen en nu is het gat te groot om te overbruggen, samen, misschien dat therapie nog zou kunnen helpen. Ze leven al zo lang hun eigen levens, dat is niet meer te binden, zolang zij hun mond niet open doen.
Daar hebben beide schuld aan. Hoe je het ook went of keert en ik denk dat op een dag een van beide, wrs zij, er genoeg van heeft en hem de deur uit zet. Misschien probeert zij ook wel een gesprek te beginnen, maar heeft hij nooit de moeite gedaan er op in te gaan, omdat hij liever op jacht ging. Weet ik niet, maar het ligt aan beide.
Nieuwkomertje, geef het de tijd. Hartpijn doet zeer en heelt slechts met de tijd. Je zult wrs geen antwoorden krijgen, maar zou je ze krijgen, zouden ze je wrs ook nog niet echt verder helpen. Want je zou je door niets beter voelen, denk ik. Geen tijd, druk druk druk, familiebezoekjes, ziek, weetikveel. Het zou nooit helend werken.
Hier moet je doorheen, er zit niks anders op. Maar recht je schouders en droog je tranen, want dat is hij iig niet waard!
Damntoo, waarom ging je in de vorige lange relatie vreemd? Wat ontbrak er toen? Ik meen dat het seks was, toch?
Lijkt dit op hoe het toen ging?
Dat het altijd fijn is in de bubbel herken ik ook wel. Hier werd het ineens anders, toen Guus een ONS had, en we beide nogal schrokken van het effect dat het op ons beide had. Ik begreep het wel, maar het raakte me ook. Hij stopte accuut met de seks in ons contact, maar wilde me niet kwijt en hoopte dat ik niet af zou haken. Daardoor zijn we veel diepere gesprekken gaan voeren en dat was eigenlijk voor hem ook wel een openbaring - zo kon het dus ook! Thuis deed hij dat niet, maar miste hij het ook niet echt. Van kleins af aan deed hij dat met zichzelf buiten in de natuur.
Oh, werk aan de winkel hier!! Even posten, voordat ik gestoord ga woorden.
Ik denk dat Guusvrouw het idd voor nu wel oke vindt. Zelf denk ik dat ze op een dag de bom dropt, er echt helemaal klaar mee is, maar voor nu nog het juiste moment afwacht.
Voor nu is het goed zo. De winter duurt nog wel even en wie weet wat voor snoepjes ik nog toegestopt krijg
.Tja, dat buitensluiten. Als mijn partner niet meer de moeite neemt om ook maar 1 serieus gesprek met mij aan te gaan, dan is er niet eens meer een soort relatie, lijkt mij. Waarom zou ik mijn leven willen delen met iemand die het niet de moeite waard vindt om ook maar te luisteren naar wat ik graag wil zeggen en daar misschien ook een mening over heeft? Iemand die wegdraait als ik iets aankaart? Dan neemt mijn partner mij dus ook niet meer serieus, zijn we dus blijkbaar in een fase dat met elkaar praten de moeite niet meer is, en wordt er niet meer geinvesteerd in samen.
Dan houdt het op. Degene die wel wil praten en eeuwig tegen een muur praat, kan toch ook een mededeling doen als in 'ik wil scheiden' en weggaan? Ze hoort het echt wel hoor, mits ze geen gehoorproblemen heeft.
Met mijn kind praat ik soms ook in een mededeling. Het is nu bedtijd, pyjama aan en tanden poetsen. Of, we gaan nu eten, kom je aan tafel. Daar hoeft geen gesprek over en hij hoort het altijd. Of hij het meteen doet is een tweede, maar gehoord heeft hij het zeker.
Guus en zijn vrouw sluiten elkaar ook absoluut helemaal buiten. Maar daar zijn ze lang geleden mee begonnen en nu is het gat te groot om te overbruggen, samen, misschien dat therapie nog zou kunnen helpen. Ze leven al zo lang hun eigen levens, dat is niet meer te binden, zolang zij hun mond niet open doen.
Daar hebben beide schuld aan. Hoe je het ook went of keert en ik denk dat op een dag een van beide, wrs zij, er genoeg van heeft en hem de deur uit zet. Misschien probeert zij ook wel een gesprek te beginnen, maar heeft hij nooit de moeite gedaan er op in te gaan, omdat hij liever op jacht ging. Weet ik niet, maar het ligt aan beide.
Nieuwkomertje, geef het de tijd. Hartpijn doet zeer en heelt slechts met de tijd. Je zult wrs geen antwoorden krijgen, maar zou je ze krijgen, zouden ze je wrs ook nog niet echt verder helpen. Want je zou je door niets beter voelen, denk ik. Geen tijd, druk druk druk, familiebezoekjes, ziek, weetikveel. Het zou nooit helend werken.
Hier moet je doorheen, er zit niks anders op. Maar recht je schouders en droog je tranen, want dat is hij iig niet waard!
Damntoo, waarom ging je in de vorige lange relatie vreemd? Wat ontbrak er toen? Ik meen dat het seks was, toch?
Lijkt dit op hoe het toen ging?
Dat het altijd fijn is in de bubbel herken ik ook wel. Hier werd het ineens anders, toen Guus een ONS had, en we beide nogal schrokken van het effect dat het op ons beide had. Ik begreep het wel, maar het raakte me ook. Hij stopte accuut met de seks in ons contact, maar wilde me niet kwijt en hoopte dat ik niet af zou haken. Daardoor zijn we veel diepere gesprekken gaan voeren en dat was eigenlijk voor hem ook wel een openbaring - zo kon het dus ook! Thuis deed hij dat niet, maar miste hij het ook niet echt. Van kleins af aan deed hij dat met zichzelf buiten in de natuur.
Oh, werk aan de winkel hier!! Even posten, voordat ik gestoord ga woorden.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
