Relaties
alle pijlers
moeder treitert - kinderen de dupe. Wat doe je eraan?
woensdag 14 mei 2008 om 21:39
Hoi,
Ter achtergrondinfo: mijn vriend is gescheiden en heeft kinderen. Zij wilde scheiden, er was niets gebeurd, maar zij had een ander en hield niet meer van hem. Kan gebeuren, hoe naar het ook is. Nu eist zij alle gezag op, terwijl hij altijd veel zorgtaken op zich heeft genomen. De juridische gronden zijn te hilarisch voor woorden, maar er moet dus wel serieus op alles ingegaan worden.
Intussen boycot ze op ieder denkbare wijze (en geloof me, dat zijn er nog al wat!) het contact dat hij met zijn kinderen heeft en weigert met hem iedere vorm van communicatie - hij wil alleen op een respectvolle manier contact over dingen die de kinderen betreffen. De rechter van de voorlopige voorzieningen was erg ontvankelijk voor de krokodillentranen van mevrouw en heeft haar bijna alles toegekend, ook de gebruikelijke regeling van 85% zorg voor de kinderen. Bizar dat in NL nog steeds de norm is...
Zij zorgt voor heel veel trauma en onrust bij de kinderen in het contact dat mijn vriend met ze heeft. Ze zuigt, treitert, stookt de kinderen op, etc. Het hele spel - versleten vodden aangeven als de kinderen naar papa gaan, zeggen dat papa een *#% is, niets betaalt (hij betaalt zich werkelijk scheel!), ze zelfs verbieden om papa gedag te zeggen, etc. Ze haalt alles uit de kast en het gaat heel erg ver allemaal. De kinderen lijden er erg onder, maar zijn bang en zitten gevangen in loyaliteitsgevoelens naar hun moeder. Wij staan voor ons gevoel machteloos.
Wat kun je eraan doen? Als je ieder "wissewasje" bij de rechter neerlegt, krijgen de kinderen (en wij zelf) geen rust. We proberen de kinderen gezelligheid en veiligheid te bieden, spreken nooit negatief over hun moeder, proberen hun zo veel mogelijk buiten de strijd te houden waar hun moeder ze in meetrekt en proberen op die manier een tegenwicht te bieden tegen alle haat en angst die hun moeder wil zaaien. Maar die 15% is wel heel erg weinig...
Verder moet er toch iets praktisch en constructiefs zijn dat je in zo'n situatie kunt doen? Wie herkent hier iets in, wie heeft er tips?
Dank!
Ter achtergrondinfo: mijn vriend is gescheiden en heeft kinderen. Zij wilde scheiden, er was niets gebeurd, maar zij had een ander en hield niet meer van hem. Kan gebeuren, hoe naar het ook is. Nu eist zij alle gezag op, terwijl hij altijd veel zorgtaken op zich heeft genomen. De juridische gronden zijn te hilarisch voor woorden, maar er moet dus wel serieus op alles ingegaan worden.
Intussen boycot ze op ieder denkbare wijze (en geloof me, dat zijn er nog al wat!) het contact dat hij met zijn kinderen heeft en weigert met hem iedere vorm van communicatie - hij wil alleen op een respectvolle manier contact over dingen die de kinderen betreffen. De rechter van de voorlopige voorzieningen was erg ontvankelijk voor de krokodillentranen van mevrouw en heeft haar bijna alles toegekend, ook de gebruikelijke regeling van 85% zorg voor de kinderen. Bizar dat in NL nog steeds de norm is...
Zij zorgt voor heel veel trauma en onrust bij de kinderen in het contact dat mijn vriend met ze heeft. Ze zuigt, treitert, stookt de kinderen op, etc. Het hele spel - versleten vodden aangeven als de kinderen naar papa gaan, zeggen dat papa een *#% is, niets betaalt (hij betaalt zich werkelijk scheel!), ze zelfs verbieden om papa gedag te zeggen, etc. Ze haalt alles uit de kast en het gaat heel erg ver allemaal. De kinderen lijden er erg onder, maar zijn bang en zitten gevangen in loyaliteitsgevoelens naar hun moeder. Wij staan voor ons gevoel machteloos.
Wat kun je eraan doen? Als je ieder "wissewasje" bij de rechter neerlegt, krijgen de kinderen (en wij zelf) geen rust. We proberen de kinderen gezelligheid en veiligheid te bieden, spreken nooit negatief over hun moeder, proberen hun zo veel mogelijk buiten de strijd te houden waar hun moeder ze in meetrekt en proberen op die manier een tegenwicht te bieden tegen alle haat en angst die hun moeder wil zaaien. Maar die 15% is wel heel erg weinig...
Verder moet er toch iets praktisch en constructiefs zijn dat je in zo'n situatie kunt doen? Wie herkent hier iets in, wie heeft er tips?
Dank!
dinsdag 24 juni 2008 om 13:59
Overleg open met de raadsonderzoeker over de mogelijkheden van een beschermingsonderzoek. Wat de raadsonderzoeker doet is niet meer en niet minder dan relevante informatie verzamelen voor de onderzoeksvraag die nu gesteld is. Hij kan en mag geen informatie geven over wat er aan de andere kant in het onderzoek aan informatie gegeven wordt, hij kan en mag geen conclusies trekken op dit moment, want dat wordt door een team gedaan, niet door hem alleen, op het moment dat alle info op tafel ligt. Maar hij kan wel informatie geven over hoe jullie kunnen handelen met de materie die in dit onderzoek niet wordt behandeld. Als een gesprek daarover tijdens dit onderzoek niet mogelijk is, probeer het dan tijdens het gesprek waarin de onderzoeksresultaten worden besproken. Vraag wat er met de informatie gebeurt, die niet in het onderzoek is verwerkt, waar niet om is gevraagd maar die wel degelijk de kinderen betreft.
En wat school betreft: die heeft ongelijk. Dat kun je met het wetboek in de hand aantonen. Je vriend heeft recht op informatie, ook van derden. Laat zijn advocaat daar maar een leuke brief over schrijven naar school. Zo'n commissietje is er om het voor hun niet te ingewikkeld te maken, maar daar staat de wet boven hoor.
Het gaat dus om het ouderlijk gezag. Wat heeft de advocaat van je vriend als verweer neergelegd, ook alleen gezag maar dan door vader? Wijziging van verblijfplaats?
En wat school betreft: die heeft ongelijk. Dat kun je met het wetboek in de hand aantonen. Je vriend heeft recht op informatie, ook van derden. Laat zijn advocaat daar maar een leuke brief over schrijven naar school. Zo'n commissietje is er om het voor hun niet te ingewikkeld te maken, maar daar staat de wet boven hoor.
Het gaat dus om het ouderlijk gezag. Wat heeft de advocaat van je vriend als verweer neergelegd, ook alleen gezag maar dan door vader? Wijziging van verblijfplaats?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 24 juni 2008 om 15:18
School heeft inmiddels erkend en stuurt alsnog de resultaten van het onderzoek toe. Die hele commissie blijft een vaag begrip, wellicht bestaat hij uit overblijfmoeders, waar mama deel van uitmaakt?
Vriend wil inderdaad de vraag neerleggen bij de RvK over hoe om te gaan met de zaken die niet in het onderzoek belicht zijn. Het AMK heeft al aangegeven dat het gedrag van mama onder "geestelijke mishandeling" valt, dus het lijkt mij zaak dat er iets tegen gedaan wordt.
Advocaat van vriend doet niet veel in deze. Die geeft aan dat uit de onzinnigheid van mama's redeneringen al blijkt dat zij niet geschikt is voor 1-hoofdig gezag, maar ik vraag me dat af. Vriend heeft advocaat al heel vaak aangespoord tot actie, maar dat schiet niet op (kost wel heel veel, by the way). Hij overweegt nu een nieuwe advocaat te nemen. Deze doet alles netjes, maar heeft een haai tegenover zich en dan werkt netjes niet altijd. De voorlopige voorzieningen zijn 50/50 qua gezag, 85/15 qua omgang. Mama eist volledig gezag, vriend alleen als het de RvK duidelijk is dat zij destructief bezig is. Vriend wil verder 50/50 qua omgang, maar of dat reëel is met de houding van mama...?
Vriend wil inderdaad de vraag neerleggen bij de RvK over hoe om te gaan met de zaken die niet in het onderzoek belicht zijn. Het AMK heeft al aangegeven dat het gedrag van mama onder "geestelijke mishandeling" valt, dus het lijkt mij zaak dat er iets tegen gedaan wordt.
Advocaat van vriend doet niet veel in deze. Die geeft aan dat uit de onzinnigheid van mama's redeneringen al blijkt dat zij niet geschikt is voor 1-hoofdig gezag, maar ik vraag me dat af. Vriend heeft advocaat al heel vaak aangespoord tot actie, maar dat schiet niet op (kost wel heel veel, by the way). Hij overweegt nu een nieuwe advocaat te nemen. Deze doet alles netjes, maar heeft een haai tegenover zich en dan werkt netjes niet altijd. De voorlopige voorzieningen zijn 50/50 qua gezag, 85/15 qua omgang. Mama eist volledig gezag, vriend alleen als het de RvK duidelijk is dat zij destructief bezig is. Vriend wil verder 50/50 qua omgang, maar of dat reëel is met de houding van mama...?
dinsdag 24 juni 2008 om 18:22
Waarom eist je vriend niet dat de kinderen hun hoofdverblijfplaats bij hem hebben en een bezoekregeling bij moeder? Als hij vindt dat de kinderen daar mishandeld worden, dan ga je toch niet voor 50/50, een situatie waarin de kinderen nog steeds volledig bloot staan aan, zoniet nog meer gemangeld worden door de zo genoemde manipulatie van moeder?
En die advocaat klinkt idd als netjes maar indolent. Alles wat ik jullie hier vertel, had hij jullie moeten vertellen.
Ik begreep overigens dat je vriend nog steeds geen info kreeg van school, maar dat is dus al niet meer aan de orde?
En die advocaat klinkt idd als netjes maar indolent. Alles wat ik jullie hier vertel, had hij jullie moeten vertellen.
Ik begreep overigens dat je vriend nog steeds geen info kreeg van school, maar dat is dus al niet meer aan de orde?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 24 juni 2008 om 21:07
Ik ben het met Poezewoes eens dat je voor het volle pond moet gaan. Het is heel belangrijk consequent te zijn in je handelen. Als je zegt dat de kinderen geestelijk mishandeld hebben, dan wil je ze daar weg hebben. Dan ga je inderdaad niet voor 50-50 gezag en ook niet voor een "redelijke" omgangsregeling. Je vriend zou precies andersom moeten redeneren: ik wil het volledige gezag, want stel je voor dat het RvK niet inziet dat moeder destructief bezig is...
Ik zou zo spoedig mogelijk een andere advocaat zoeken en een oriënterend gesprek voeren. Dan heb je zo door wat voor vlees je in de kuip hebt en of het iemand is die bereid is voor je (ofwel de kinderen) te vechten, en die de regels die Poezewoes hier uitlegt kent. Kennis is macht.
Jullie willen het misschien nog steeds redelijk oplossen, maar ik denk dat je pas op termijn tot een redelijke oplossing kan komen door moeder eerst alle wapens uit handen te slaan. Zolang ze ze heeft, blijft ze ze waarschijnlijk gebruiken. Zij zit er niet mee te liegen en manipuleren om haar doel te bereiken. Het minste wat jullie kunnen doen, is de munitie inzetten die je ter beschikking hebt. Dus leg een dossier aan van alles wat er gebeurt, probeer het zo veel mogelijk bewijsbaar te maken (vraag je advocaat hoe dat moet, misschien getuigeverklaringen).
In verband daarmee: zorg dat je goede contacten onderhoudt met de juiste mensen. School bijvoorbeeld. Als de school beseft dat ze vader ook moeten informeren, kan hij gewoon af en toe langsgaan en een praatje maken met de juf/meester. Zo blijft hij op de hoogte van het wel en wee van de kinderen op school en heeft hij de gelegenheid af en toe zijn kant van het verhaal te laten horen. Een afwezige vader maakt geen goede indruk, ook al wordt hij door de school zelf praktisch weggejaagd. Wie weet is de juf of meester wel bereid een brief te geven over hoe het met de kinderen gaat op school. Dat zijn de bewijzen die je nodig hebt.
dubio
Ik zou zo spoedig mogelijk een andere advocaat zoeken en een oriënterend gesprek voeren. Dan heb je zo door wat voor vlees je in de kuip hebt en of het iemand is die bereid is voor je (ofwel de kinderen) te vechten, en die de regels die Poezewoes hier uitlegt kent. Kennis is macht.
Jullie willen het misschien nog steeds redelijk oplossen, maar ik denk dat je pas op termijn tot een redelijke oplossing kan komen door moeder eerst alle wapens uit handen te slaan. Zolang ze ze heeft, blijft ze ze waarschijnlijk gebruiken. Zij zit er niet mee te liegen en manipuleren om haar doel te bereiken. Het minste wat jullie kunnen doen, is de munitie inzetten die je ter beschikking hebt. Dus leg een dossier aan van alles wat er gebeurt, probeer het zo veel mogelijk bewijsbaar te maken (vraag je advocaat hoe dat moet, misschien getuigeverklaringen).
In verband daarmee: zorg dat je goede contacten onderhoudt met de juiste mensen. School bijvoorbeeld. Als de school beseft dat ze vader ook moeten informeren, kan hij gewoon af en toe langsgaan en een praatje maken met de juf/meester. Zo blijft hij op de hoogte van het wel en wee van de kinderen op school en heeft hij de gelegenheid af en toe zijn kant van het verhaal te laten horen. Een afwezige vader maakt geen goede indruk, ook al wordt hij door de school zelf praktisch weggejaagd. Wie weet is de juf of meester wel bereid een brief te geven over hoe het met de kinderen gaat op school. Dat zijn de bewijzen die je nodig hebt.
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 24 juni 2008 om 21:25
Hij heeft al meermaals aangegeven het gezag te willen opeisen of te gaan voor "paradoxale toewijzing" op grond van de manier waarop mama haar officieuze macht misbruikt, maar advocaatje-leef-je-nog gaat niet in op dit verzoek en heeft het steeds erg druk. Ik vind ook dat hij van advocaat moet wisselen, maar hij is bang voor de consequenties die dat heeft - de zaak is dermate ingewikkeld geworden, dat een overname door een andere advocaat in zijn ogen moeilijk kan zijn. In mijn ervaring valt dat reuze mee en dit schiet dus niet op. Het lijkt wel een soort van Stockholm syndroom ofzo - hij klampt zich vast aan zijn advocaat die de zaak niet helpt, misschien zelfs schaadt door alles netjes te willen doen. Intussen heb je er wel zo ongeveer een dagtaak aan om alles te regelen... Het gaat niet alleen om de kinderen, maar ook om financiën, gezamenlijk bezit, alimentatie, achterstallige rekeningen etc, dus de zaak kent meerdere aspecten en de tijd van advocaat is beperkt.
De schooldirecteur is er nu wel van doordrongen dat zij moet communiceren, maar dat is pas na de confrontatie met weer een ongecommuniceerd feit en zo gaat het steeds. De juffen weten zgn. van niets, melden niets en spelen mooi weer. Wie weet wat hen verteld is?
We denken dat de kinderen alleen geestelijk mishandeld worden t.a.v. de omgang/beleving/band met vriend. Verder denk ik dat ze het wel okee doet. Dus we vragen ons soms ook af of vriend zich niet helemaal moet terugtrekken om het voor de kinderen beter te maken. De RvK geeft aan dat dat geen goede optie is, maar er is ook niet uitgekomen wat dan wel goed zou zijn. De wisselingen vriend/mama zijn door de indoctinatie van mama heel erg moeizaam voor de kinderen en daar wordt niemand beter van. Ik weet het af en toe echt niet meer. Voor mij is het ook allemaal heel erg zwaar.
We lopen continu achter de feiten aan, heel erg frustrerend allemaal. Je kunt dus nooit een paar zetten vooruit denken. Daar is in mijn optiek een advocaat voor - zeker als die ¤ 500,- per 1,5 uur rekent...! Er schijnt hier in de buurt een advocate te zijn die zich specialiseert in dit soort (on)recht mbt kinderen, we zijn bezig uit te zoeken wie dat is en dan een oriënterend gesprek aan te vragen.
De schooldirecteur is er nu wel van doordrongen dat zij moet communiceren, maar dat is pas na de confrontatie met weer een ongecommuniceerd feit en zo gaat het steeds. De juffen weten zgn. van niets, melden niets en spelen mooi weer. Wie weet wat hen verteld is?
We denken dat de kinderen alleen geestelijk mishandeld worden t.a.v. de omgang/beleving/band met vriend. Verder denk ik dat ze het wel okee doet. Dus we vragen ons soms ook af of vriend zich niet helemaal moet terugtrekken om het voor de kinderen beter te maken. De RvK geeft aan dat dat geen goede optie is, maar er is ook niet uitgekomen wat dan wel goed zou zijn. De wisselingen vriend/mama zijn door de indoctinatie van mama heel erg moeizaam voor de kinderen en daar wordt niemand beter van. Ik weet het af en toe echt niet meer. Voor mij is het ook allemaal heel erg zwaar.
We lopen continu achter de feiten aan, heel erg frustrerend allemaal. Je kunt dus nooit een paar zetten vooruit denken. Daar is in mijn optiek een advocaat voor - zeker als die ¤ 500,- per 1,5 uur rekent...! Er schijnt hier in de buurt een advocate te zijn die zich specialiseert in dit soort (on)recht mbt kinderen, we zijn bezig uit te zoeken wie dat is en dan een oriënterend gesprek aan te vragen.
dinsdag 24 juni 2008 om 23:23
Vriend maakt zich zeer zeker geloofwaardiger als hij ook volledig gezag zou eisen, Dubiootje.
Het komt op mij zo niet over als een vader die knokt voor het welzijn van zijn kinderen, die bij een mishandelende moeder wonen. Wil hij wel zo overkomen, dan wordt het hoog tijd om zijn lakse, afwachtende advocaat op te porren en waar voor zijn geld te gaan halen, of een andere, gespecialiseerde advocaat in de arm te nemen (en vaak is een vrouwelijke advocaat geen gek idee).
Als vader in zijn eis niet het gezag en de verblijfplaats bij hem vraagt, dan maak je je bij de Raad niet geloofwaardig als je beweert dat je kinderen worden mishandeld bij de andere ouder. Want als je daar van overtuigd bent, dan vecht je er voor dat ze bij jou komen wonen en het gezag bij jou komt te liggen.
Heel eerlijk: als ik in een zaak tegenkom dat de nietverzorgende ouder blijft aandragen dat de kinderen worden mishandeld, maar niet eist dat de kinderen bij hem komen wonen, zet ik behoorlijk mijn kanttekeningen bij die zogenoemde mishandeling.
Het komt op mij zo niet over als een vader die knokt voor het welzijn van zijn kinderen, die bij een mishandelende moeder wonen. Wil hij wel zo overkomen, dan wordt het hoog tijd om zijn lakse, afwachtende advocaat op te porren en waar voor zijn geld te gaan halen, of een andere, gespecialiseerde advocaat in de arm te nemen (en vaak is een vrouwelijke advocaat geen gek idee).
Als vader in zijn eis niet het gezag en de verblijfplaats bij hem vraagt, dan maak je je bij de Raad niet geloofwaardig als je beweert dat je kinderen worden mishandeld bij de andere ouder. Want als je daar van overtuigd bent, dan vecht je er voor dat ze bij jou komen wonen en het gezag bij jou komt te liggen.
Heel eerlijk: als ik in een zaak tegenkom dat de nietverzorgende ouder blijft aandragen dat de kinderen worden mishandeld, maar niet eist dat de kinderen bij hem komen wonen, zet ik behoorlijk mijn kanttekeningen bij die zogenoemde mishandeling.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 25 juni 2008 om 00:21
Sneez, ik heb ervaring met het wisselen van advocaat en begrijp de tegenzin van je vriend. De eerste keer was onvrijwillig en dacht ik zo ongeveer dat de wereld verging (ik zat vanwege de situatie sowieso in een crisis), omdat ik meende dat ik die advocaat nodig had. Zij kende het dossier, zij ging mij toch helpen????
Uiteindelijk ben ik bij een veel fijnere en betere advocaat terechtgekomen. Het is een kwestie van het GEVOEL van afhankelijkheid overwinnen (want die afhankelijkheid ís er niet) en praktische stappen nemen. Rondvragen en op internet kijken naar namen, afspreken met een of twee advocaten, enkele kritische vragen stellen en dan beslissen. Je betaalt natuurlijk meer geld omdat die advocaat zich in het dossier moet inlezen. Je kunt daarin helpen door zelf een overzicht van de feiten op te stellen (evt. met verwijzingen naar onderliggende stukken), zodat de advocaat snel overzicht heeft. "Ingewikkeld" is voor een advocaat een relatief begrip: voor hem/haar is dit waarschijnlijk een standaard scheidingszaak, waarin alleen de details verschillen van een andere. Aan jullie om de details hapklaar aan te leveren.
Sowieso is het verstandig niet te veel aan de advocaat over te laten en te verwachten dat die zelf met initiatieven en informatie komt. Jij bent zélf de belanghebbende: de advocaat steunt je met juridisch advies en behartigt je belangen, maar heeft zelf niets meer op het spel staan dan zijn honoraria.
Ik vind de honoraria behoorlijk hoog trouwens! Voor 250 euro per uur kun je een prima advocaat vinden. Nog een tip: vraag aan de advocaat of die zich persoonlijk met het dossier gaat bezighouden. Vaak worden zaken uitbesteed aan minder ervaren advocaten in het kantoor, en dat wil je niet hebben. Degene die de zaak pleit, moet degene zijn die het dossier van buiten kent.
Ik zou je zeker niet terugtrekken uit het leven van de kinderen. Als je denkt dat het nu een drama voor ze is, dan is het leed dan helemaal niet te overzien. "Rust" is nogal betrekkelijk als de kinderen een gat in hun hart hebben vanwege een afwezige vader.
Zoals je het hier schrijft, nooit tegen de RvK zeggen! Dat ze het verder wel oké doet. Nee, ze mishandelt de kinderen door x en y te doen en z na te laten. Bedenk dat zij haar kant van het verhaal heus wel uitgebreid zal doen, dat hoef jij niet voor haar te doen. Misschien overbodig dat ik het zeg, maar ik herken daarin namelijk mijn eigen valkuil
Wat de school betreft, kun je iets met mijn advies dat je vriend regelmatig langs school gaat om met de leerkrachten te praten? Zo blijft hij op een natuurlijke manier op de hoogte van wat er speelt en wordt het punt informatieverstrekking hopelijk minder beladen en minder formeel.
dubio
Uiteindelijk ben ik bij een veel fijnere en betere advocaat terechtgekomen. Het is een kwestie van het GEVOEL van afhankelijkheid overwinnen (want die afhankelijkheid ís er niet) en praktische stappen nemen. Rondvragen en op internet kijken naar namen, afspreken met een of twee advocaten, enkele kritische vragen stellen en dan beslissen. Je betaalt natuurlijk meer geld omdat die advocaat zich in het dossier moet inlezen. Je kunt daarin helpen door zelf een overzicht van de feiten op te stellen (evt. met verwijzingen naar onderliggende stukken), zodat de advocaat snel overzicht heeft. "Ingewikkeld" is voor een advocaat een relatief begrip: voor hem/haar is dit waarschijnlijk een standaard scheidingszaak, waarin alleen de details verschillen van een andere. Aan jullie om de details hapklaar aan te leveren.
Sowieso is het verstandig niet te veel aan de advocaat over te laten en te verwachten dat die zelf met initiatieven en informatie komt. Jij bent zélf de belanghebbende: de advocaat steunt je met juridisch advies en behartigt je belangen, maar heeft zelf niets meer op het spel staan dan zijn honoraria.
Ik vind de honoraria behoorlijk hoog trouwens! Voor 250 euro per uur kun je een prima advocaat vinden. Nog een tip: vraag aan de advocaat of die zich persoonlijk met het dossier gaat bezighouden. Vaak worden zaken uitbesteed aan minder ervaren advocaten in het kantoor, en dat wil je niet hebben. Degene die de zaak pleit, moet degene zijn die het dossier van buiten kent.
Ik zou je zeker niet terugtrekken uit het leven van de kinderen. Als je denkt dat het nu een drama voor ze is, dan is het leed dan helemaal niet te overzien. "Rust" is nogal betrekkelijk als de kinderen een gat in hun hart hebben vanwege een afwezige vader.
Zoals je het hier schrijft, nooit tegen de RvK zeggen! Dat ze het verder wel oké doet. Nee, ze mishandelt de kinderen door x en y te doen en z na te laten. Bedenk dat zij haar kant van het verhaal heus wel uitgebreid zal doen, dat hoef jij niet voor haar te doen. Misschien overbodig dat ik het zeg, maar ik herken daarin namelijk mijn eigen valkuil
Wat de school betreft, kun je iets met mijn advies dat je vriend regelmatig langs school gaat om met de leerkrachten te praten? Zo blijft hij op een natuurlijke manier op de hoogte van wat er speelt en wordt het punt informatieverstrekking hopelijk minder beladen en minder formeel.
dubio
Ga in therapie!
woensdag 25 juni 2008 om 00:25
Helder, Poezewoes. Vader schreeuwt moord en brand, maar wordt nergens gehoord. Dat is een heel erg frustrerend en tergende zaak. Overigens beweren wij niet dat de kinderen onder alle omstandigheden mishandeld worden, maar wel waar het de band met vriend aangaat. Vervreemding is de koers die mama vaart. Waarom? Joost mag het weten. Maar ze wordt dus wel aan alle kanten geholpen door school, arts, schoolcommissie (ze doet van alles in de school, ook al dubieus dat dat toegestaan wordt), therapeut, etc. Zoals ik al zei; het AMK doet niets omdat de RvK al bezig is, maar de RvK doet niets aan de vervreemding. Ik vind het vreemd dat het onderzoek zich niet mede richt op de oorzaken (veroorzaker) van de hele toestand, die gewoon niet nodig zou hoeven te zijn. Het gaat om een S&O onderzoek, maar als de eisende ouder zo niet meewerkt en op vervreemding aanstuurt, is dan niet duidelijk dat zij de "macht" die het gezag met zich meebrengt niet aankan en dus niet geschikt is als gezaghebbend ouder? Het is toch van wezenlijk belang om daar wél naar te kijken?
woensdag 25 juni 2008 om 00:38
Sneez, ook nog wakker? Nogmaals, ik denk echt dat je de lijn van "ze mishandelt de kinderen alleen waar het hun vader betreft" moet loslaten. Zo ga je niet overtuigend overkomen. De rechter zal dit waarschijnlijk meteen wegzetten als een "gebruikelijk" conflict bij echtscheiding. En daar sta je dan met je mooie gedrag. Er is nu nog geen definitieve regeling, maak daar gebruik van.
Waarom is het dubieus dat ze op school actief is?
ik ga slapen, welterusten,
dubio
Waarom is het dubieus dat ze op school actief is?
ik ga slapen, welterusten,
dubio
Ga in therapie!
woensdag 25 juni 2008 om 00:42
Hi Dubio,
Dankjewel! Ik denk ook dat het in de praktijk meevalt om te wisselen. Ik ken mensen die het gedaan hebben en die zaken zijn naadloos en naar tevredenheid overgenomen door andere advocaten. Het huidig tarief is inderdaad fiks, daar mag je absoluut meer van verwachten... We gaan een afspraak maken met een ander, kijken of die wel iets kan. Goede tip, om te vragen of de advocaat de zaak zelf in handen houdt.
Vriend komt iedere week op school, vraagt dan naar de kinderen. Maar de juffen zwijgen dus en geven aan dat er niets te melden is. Ook op rapportbesprekingen is er nooit iets naar voren gekomen dat zou wijzen op de noodzaak van een test. Mama heeft eenzijdig tests aangevraagd, school is daarin mee gegaan zonder vriend te informeren. Overal een dichte deur en je wordt er echt moedeloos van. Wij dragen alles hapklaar aan bij de advocaat, dus aan het initiatief ligt het niet. We hebben er zo langzamerhand een dagtaak aan, maar de schoorsteen moet ook roken en de advocaat moet worden betaald... ;-(
Hij zit tussen 2 vuren, net als de kinderen zelf. Als hij zich terugtrekt om de strijd te stoppen en de kinderen "rust" te geven, is hij nalatig als ouder. Als hij vecht, wordt de strijd alleen maar erger en zijn de kinderen daar ook weer de dupe van. Het is gewoon geen doen; kiezen uit twee kwaden.
Dankjewel! Ik denk ook dat het in de praktijk meevalt om te wisselen. Ik ken mensen die het gedaan hebben en die zaken zijn naadloos en naar tevredenheid overgenomen door andere advocaten. Het huidig tarief is inderdaad fiks, daar mag je absoluut meer van verwachten... We gaan een afspraak maken met een ander, kijken of die wel iets kan. Goede tip, om te vragen of de advocaat de zaak zelf in handen houdt.
Vriend komt iedere week op school, vraagt dan naar de kinderen. Maar de juffen zwijgen dus en geven aan dat er niets te melden is. Ook op rapportbesprekingen is er nooit iets naar voren gekomen dat zou wijzen op de noodzaak van een test. Mama heeft eenzijdig tests aangevraagd, school is daarin mee gegaan zonder vriend te informeren. Overal een dichte deur en je wordt er echt moedeloos van. Wij dragen alles hapklaar aan bij de advocaat, dus aan het initiatief ligt het niet. We hebben er zo langzamerhand een dagtaak aan, maar de schoorsteen moet ook roken en de advocaat moet worden betaald... ;-(
Hij zit tussen 2 vuren, net als de kinderen zelf. Als hij zich terugtrekt om de strijd te stoppen en de kinderen "rust" te geven, is hij nalatig als ouder. Als hij vecht, wordt de strijd alleen maar erger en zijn de kinderen daar ook weer de dupe van. Het is gewoon geen doen; kiezen uit twee kwaden.
woensdag 25 juni 2008 om 00:47
Zit wat in. Als ze ze nu mishandelt, dan doet ze dat ook onder andere omstandigheden...
Ik vind het dubieus, omdat zij een vinger in de pap heeft bij school en daar niet okee mee om kan gaan. Ze boycot vriends betrokkenheid bij activiteiten, dat is al meermaals voorgekomen. We hebben het dan over simpele dingen als knutselclubjes en uitjes...! School heeft belang bij haar inzet en dat maakt het lastiger (blijkt) om objectief te blijven en haar tegen de haren in te strijken door vriend - tegen haar wens in - te informeren over de schoolgang van de kinderen. De directeur van school heeft dat ook aangegeven (he, he!) en komend jaar mag mama die machtspositie niet meer krijgen.
Ik vind het dubieus, omdat zij een vinger in de pap heeft bij school en daar niet okee mee om kan gaan. Ze boycot vriends betrokkenheid bij activiteiten, dat is al meermaals voorgekomen. We hebben het dan over simpele dingen als knutselclubjes en uitjes...! School heeft belang bij haar inzet en dat maakt het lastiger (blijkt) om objectief te blijven en haar tegen de haren in te strijken door vriend - tegen haar wens in - te informeren over de schoolgang van de kinderen. De directeur van school heeft dat ook aangegeven (he, he!) en komend jaar mag mama die machtspositie niet meer krijgen.
woensdag 25 juni 2008 om 09:25
Het lijkt me dat je vriend eerst maar eens een betere advocaat moet zoeken. Volgens mij zit daar op dit moment het grootste manco, als vrees ik wel dat er een nieuwe procedure moet komen als hij wil gaan voor eenhoofdig gezag aan zijn kant of wisseling van verblijfplaats. De eis en tegeneis liggen nu al op tafel, anders was er geen onderzoek van de Raad.
Het is nu niet aan de Raad om te gaan beoordelen of vader het gezag moet krijgen. De Raad wordt gevraagd te adviseren over de vraag die de kinderrechter stelt. In deze situatie is dit waarschijnlijk de vraag: zijn de kinderen gebaat bij eenhoofdig gezag door moeder of moet moet het tweehoofdig gezag blijven gehandhaafd? Er wordt gewerkt met de eis die ouders zelf op tafel leggen. In deze situatie is de vraag dus niet of moeder wel in staat is om het gezag uit te oefenen.
Verder eens met Dubiootje. Met de klacht mishandeling, alleen ten aanzien van de band met vader, kom je nergens.
Het is nu niet aan de Raad om te gaan beoordelen of vader het gezag moet krijgen. De Raad wordt gevraagd te adviseren over de vraag die de kinderrechter stelt. In deze situatie is dit waarschijnlijk de vraag: zijn de kinderen gebaat bij eenhoofdig gezag door moeder of moet moet het tweehoofdig gezag blijven gehandhaafd? Er wordt gewerkt met de eis die ouders zelf op tafel leggen. In deze situatie is de vraag dus niet of moeder wel in staat is om het gezag uit te oefenen.
Verder eens met Dubiootje. Met de klacht mishandeling, alleen ten aanzien van de band met vader, kom je nergens.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 25 juni 2008 om 12:12
Oriënterend gesprek met nieuwe advocaat staat geplanned voor morgen. Spijkers met koppen! Hij zal deze vraag op tafel leggen en nagaan wat de mogelijkheden zijn om nu het gezag op te eisen. Die vraag heeft hij zijn advocaat al tot vervelens toe gesteld, maar nog altijd geen antwoord gekregen. Wordt vervolgd, zullen we maar weer zeggen....
woensdag 25 juni 2008 om 15:10
quote:sneez schreef op 25 juni 2008 @ 00:42:
Vriend komt iedere week op school, vraagt dan naar de kinderen. Maar de juffen zwijgen dus en geven aan dat er niets te melden is.
Is het een idee als je vriend gerichter vraagt in plaats van hoe het met de kinderen gaat? Open vragen waarop "nee" of "niets" geen antwoord is, zoals hoe heeft x het gedaan met dit, hoe is de voortgang met dat. Hij kan zich daarbij baseren op informatie die hij (hopelijk) op de bezoekdagen van de kinderen krijgt, over dingen waar ze op school mee bezig zijn of die ze gaan doen.
Je kan het als het moet ook hard gaan spelen via de leiding natuurlijk. Maar zoals ik het begrijp, is het onderwijzend personeel een beetje op de hand van de moeder. Zolang dat zo is, zullen ze, ook met orders van bovenaf, nooit scheutig worden met informatie. Ik vind het heel goed dat je vriend elke week langsgaat! Misschien kan hij proberen dat nog wat uit te bouwen door af en toe met een activiteit van school mee te doen, praatjes te maken met andere ouders, kortom nog meer deel uit te maken van het schoolse leven. Ik denk (hoop) dat een charmeoffensief meer zoden aan de dijk zet dan de harde lijn, die misschien voor later kan worden bewaard. Als de school blijft tegenwerken, is die harde lijn natuurlijk wel nodig!
Ondertussen kun je er wel af en toe een brief of gesprek tegenaan gooien over zaken zoals die test (wat voor test is dat eigenlijk?), die toch zeer belangrijk zijn om te weten en waar de vader waarschijnlijk zelfs toestemming voor moet geven. De school moet ook beseffen dat ze haar boekje hier ernstig mee te buiten gaat, ten nadele van de kinderen.
Ik zou trouwens maar link uitkijken dat die test niet bedoeld is om aan te tonen dat het contact met de vader schadelijk is voor de kinderen of op een andere manier tegen je vriend gaat worden gebruikt. Zo ja, meteen een contra-expertise aanvragen (onderzoek door een andere, door de rechter benoemde arts/psycholoog).
Hij zit tussen 2 vuren, net als de kinderen zelf. Als hij zich terugtrekt om de strijd te stoppen en de kinderen "rust" te geven, is hij nalatig als ouder. Als hij vecht, wordt de strijd alleen maar erger en zijn de kinderen daar ook weer de dupe van. Het is gewoon geen doen; kiezen uit twee kwaden.Ik stel het me eerder voor als de vader die door moeder wordt aangevallen, waarbij de kinderen tussen beiden in staan en dus ook af en toe klappen opvangen. Is weglopen dan de oplossing? Dan blijven de kinderen achter bij een agressieve moeder, die zich niet kan beheersen. Blijf je staan en laat je op je in slaan? Of vecht je terug en probeer je daarbij de kinderen buiten het gevecht te houden?
dubio
Vriend komt iedere week op school, vraagt dan naar de kinderen. Maar de juffen zwijgen dus en geven aan dat er niets te melden is.
Is het een idee als je vriend gerichter vraagt in plaats van hoe het met de kinderen gaat? Open vragen waarop "nee" of "niets" geen antwoord is, zoals hoe heeft x het gedaan met dit, hoe is de voortgang met dat. Hij kan zich daarbij baseren op informatie die hij (hopelijk) op de bezoekdagen van de kinderen krijgt, over dingen waar ze op school mee bezig zijn of die ze gaan doen.
Je kan het als het moet ook hard gaan spelen via de leiding natuurlijk. Maar zoals ik het begrijp, is het onderwijzend personeel een beetje op de hand van de moeder. Zolang dat zo is, zullen ze, ook met orders van bovenaf, nooit scheutig worden met informatie. Ik vind het heel goed dat je vriend elke week langsgaat! Misschien kan hij proberen dat nog wat uit te bouwen door af en toe met een activiteit van school mee te doen, praatjes te maken met andere ouders, kortom nog meer deel uit te maken van het schoolse leven. Ik denk (hoop) dat een charmeoffensief meer zoden aan de dijk zet dan de harde lijn, die misschien voor later kan worden bewaard. Als de school blijft tegenwerken, is die harde lijn natuurlijk wel nodig!
Ondertussen kun je er wel af en toe een brief of gesprek tegenaan gooien over zaken zoals die test (wat voor test is dat eigenlijk?), die toch zeer belangrijk zijn om te weten en waar de vader waarschijnlijk zelfs toestemming voor moet geven. De school moet ook beseffen dat ze haar boekje hier ernstig mee te buiten gaat, ten nadele van de kinderen.
Ik zou trouwens maar link uitkijken dat die test niet bedoeld is om aan te tonen dat het contact met de vader schadelijk is voor de kinderen of op een andere manier tegen je vriend gaat worden gebruikt. Zo ja, meteen een contra-expertise aanvragen (onderzoek door een andere, door de rechter benoemde arts/psycholoog).
Hij zit tussen 2 vuren, net als de kinderen zelf. Als hij zich terugtrekt om de strijd te stoppen en de kinderen "rust" te geven, is hij nalatig als ouder. Als hij vecht, wordt de strijd alleen maar erger en zijn de kinderen daar ook weer de dupe van. Het is gewoon geen doen; kiezen uit twee kwaden.Ik stel het me eerder voor als de vader die door moeder wordt aangevallen, waarbij de kinderen tussen beiden in staan en dus ook af en toe klappen opvangen. Is weglopen dan de oplossing? Dan blijven de kinderen achter bij een agressieve moeder, die zich niet kan beheersen. Blijf je staan en laat je op je in slaan? Of vecht je terug en probeer je daarbij de kinderen buiten het gevecht te houden?
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 27 juni 2008 om 14:57
Ja, hij gaat voor het opeisen van de verblijfplaats.
Hij heeft contact met ouders, probeert mee te doen met na-schoolse-activiteiten, maar dat mag alleen op de woensdagen als de kinderen "bij hem" zijn (!). Verder draait mama haar billen overal in - zij heeft immers alle tijd van de wereld omdat ze nauwelijks werkt. En waarom zou ze ook? Hij betaalt toch alles...
Verder ziet de directrice nu in dat het zo niet gaat en gaat hem van alles informeren. Zegt ze. Intussen is het dus net een glazen bel waar hij niet inkomt. Voor de zekerheid dus maar een brief naar de raad van bestuur sturen, om er zeker van te zijn dat de boodschap overkomt.
Gisteravond kwam mama hem met de kinderen tegen. Het was half tien, de jongste is altijd moe en daar krijgt vriend de schuld van, maar dat terzijde. De kinderen lopen strak door, zeggen niets, kijken hem niet aan. Mama krijst "Oh kijk jongens, daar hebben we die %$&% weer!". Dat is toch niet normaal?!?! Vreemd he, dat die kinderen steeds heftiger gedragsproblemen gaan vertonen...
Second opinion bij die andere advocaat was verhelderend en goed. Ik laat later wel weten wat er uit is gekomen.
Hij heeft contact met ouders, probeert mee te doen met na-schoolse-activiteiten, maar dat mag alleen op de woensdagen als de kinderen "bij hem" zijn (!). Verder draait mama haar billen overal in - zij heeft immers alle tijd van de wereld omdat ze nauwelijks werkt. En waarom zou ze ook? Hij betaalt toch alles...
Verder ziet de directrice nu in dat het zo niet gaat en gaat hem van alles informeren. Zegt ze. Intussen is het dus net een glazen bel waar hij niet inkomt. Voor de zekerheid dus maar een brief naar de raad van bestuur sturen, om er zeker van te zijn dat de boodschap overkomt.
Gisteravond kwam mama hem met de kinderen tegen. Het was half tien, de jongste is altijd moe en daar krijgt vriend de schuld van, maar dat terzijde. De kinderen lopen strak door, zeggen niets, kijken hem niet aan. Mama krijst "Oh kijk jongens, daar hebben we die %$&% weer!". Dat is toch niet normaal?!?! Vreemd he, dat die kinderen steeds heftiger gedragsproblemen gaan vertonen...
Second opinion bij die andere advocaat was verhelderend en goed. Ik laat later wel weten wat er uit is gekomen.
vrijdag 27 juni 2008 om 16:29
Van wie mag dat, van de school? Dus moeder mag op woensdag niet aan schoolactiviteiten deelnemen?
Goed dat je een brief naar de school hebt gestuurd. Dat zet er wat extra druk achter dat ze hun toezegging waarmaken.
Wat een ongelofelijk mens, die moeder. Dat je zoiets zegt waar je kinderen bij zijn. Wat moet dat onvoorstelbaar pijnlijk zijn voor die mensjes. Alsof een deel van hen niet mag bestaan.
Het is misschien al eens aan de orde gekomen, maar waar komt die hatelijke houding van de moeder tegenover je vriend vandaan?
dubio
Goed dat je een brief naar de school hebt gestuurd. Dat zet er wat extra druk achter dat ze hun toezegging waarmaken.
Wat een ongelofelijk mens, die moeder. Dat je zoiets zegt waar je kinderen bij zijn. Wat moet dat onvoorstelbaar pijnlijk zijn voor die mensjes. Alsof een deel van hen niet mag bestaan.
Het is misschien al eens aan de orde gekomen, maar waar komt die hatelijke houding van de moeder tegenover je vriend vandaan?
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 27 juni 2008 om 17:02
Nou, zoals ik al zei - mama draait haar billen overal in. Ook op de woensdagmiddagen, hoor! En je zegt het precies goed, Dubio. Een deel van de kinderen mag er niet zijn. Op de niet-woensdagen en de niet-papa-weekenden, moeten ze zijn bestaan vergeten. Mogen niet aan hem denken, hem niet bellen, hem niet groeten (terwijl ze hem bijna dagelijks zien), niet buiten spelen (voor het geval ze hem zien), niet over hem spreken en zijn familie/vrienden niet kennen. Het gaat hier om geestelijke mishandeling, daar is geen twijfel over. Vriend overlegt nog met advocaten, ga ik nu even niet op in.
Mama werd verliefd op een ander, gaf aan "nooit van vriend gehouden te hebben", maar verder heeft zich in het huwelijk niets voorgedaan dat zo'n haat verklaart. Zij was altijd erg ontevreden; wilde veel geld hebben, maar niet werken en baalde dat vriend veel werkte om het geld binnen te halen dat zij met zoveel liefde uitgaf. Wilde (uiteindelijk) kinderen, maar had ook heel veel "ruimte voor zichzelf nodig" en liet veel zorgtaken aan vriend over. Nu zegt ze dat zij als enige weet wat goed is voor de kinderen. Vreemde redeneringen, in mijn ogen. Haar eigen moeder is uit hetzelfde hout gesneden en ze heeft jaren gevochten om niet zo te worden. Dat heeft het haar ook wel belast; er waren extreme situaties binnen dat gezin en ze probeerde zich daar los van te maken. Tevergeefs, dus. Met dat in het achterhoofd, begrijp ik wel dat ze een tik van de molen heeft gehad. Maar als je de verantwoordelijkheid van kinderen opeist, dien je er toch voor te zorgen dat je je eigen issues onder controle hebt, of er in ieder geval aan werkt? Concreet kan ik dus geen antwoord geven op je vraag. Ze is borderliner. Maar de borderliners die ik ken, zijn absoluut niet zo wraakzuchtig en ronduit kwaadaardig als deze dame, dus ik weet het niet. Ik denk dat borderline nog maar het begin van haar problemen is... Ze heeft een totaal verknipt beeld van de werkelijkheid, zoals blijkt uit de vele getuigenverklaringen en steunbetuigingen van mensen die het stel in de loop der jaren van dichtbij heeft meegemaakt. Iedereen die kritische vragen stelt of haar redeneringen in twijfel trekt, vliegt er direct uit - en de kinderen mogen zo'n persoon dan ook niet meer groeten, zonder te begrijpen waarom.
De kinderen vertonen bij ons echt gedragsproblemen. Bij haar zijn ze muisstil. Het zijn 2 verschillende gezichten, 2 maskers die ze opzetten. Het gemak waarmee ze van rol wisselen is gewoon beangstigend. Ik als "stiefmoeder" heb het daar vaak erg moeilijk mee. Ik wéét dat zij er niets aan kunnen doen, ik wéét hoe moeilijk ze het hebben. Maar djiezus, het is wel heel zwaar...! Ik denk dat het onder "normale" omstandigheden al heel erg pittig is, maar er is niets wat je hier op voorbereidt.
Mama werd verliefd op een ander, gaf aan "nooit van vriend gehouden te hebben", maar verder heeft zich in het huwelijk niets voorgedaan dat zo'n haat verklaart. Zij was altijd erg ontevreden; wilde veel geld hebben, maar niet werken en baalde dat vriend veel werkte om het geld binnen te halen dat zij met zoveel liefde uitgaf. Wilde (uiteindelijk) kinderen, maar had ook heel veel "ruimte voor zichzelf nodig" en liet veel zorgtaken aan vriend over. Nu zegt ze dat zij als enige weet wat goed is voor de kinderen. Vreemde redeneringen, in mijn ogen. Haar eigen moeder is uit hetzelfde hout gesneden en ze heeft jaren gevochten om niet zo te worden. Dat heeft het haar ook wel belast; er waren extreme situaties binnen dat gezin en ze probeerde zich daar los van te maken. Tevergeefs, dus. Met dat in het achterhoofd, begrijp ik wel dat ze een tik van de molen heeft gehad. Maar als je de verantwoordelijkheid van kinderen opeist, dien je er toch voor te zorgen dat je je eigen issues onder controle hebt, of er in ieder geval aan werkt? Concreet kan ik dus geen antwoord geven op je vraag. Ze is borderliner. Maar de borderliners die ik ken, zijn absoluut niet zo wraakzuchtig en ronduit kwaadaardig als deze dame, dus ik weet het niet. Ik denk dat borderline nog maar het begin van haar problemen is... Ze heeft een totaal verknipt beeld van de werkelijkheid, zoals blijkt uit de vele getuigenverklaringen en steunbetuigingen van mensen die het stel in de loop der jaren van dichtbij heeft meegemaakt. Iedereen die kritische vragen stelt of haar redeneringen in twijfel trekt, vliegt er direct uit - en de kinderen mogen zo'n persoon dan ook niet meer groeten, zonder te begrijpen waarom.
De kinderen vertonen bij ons echt gedragsproblemen. Bij haar zijn ze muisstil. Het zijn 2 verschillende gezichten, 2 maskers die ze opzetten. Het gemak waarmee ze van rol wisselen is gewoon beangstigend. Ik als "stiefmoeder" heb het daar vaak erg moeilijk mee. Ik wéét dat zij er niets aan kunnen doen, ik wéét hoe moeilijk ze het hebben. Maar djiezus, het is wel heel zwaar...! Ik denk dat het onder "normale" omstandigheden al heel erg pittig is, maar er is niets wat je hier op voorbereidt.
vrijdag 27 juni 2008 om 22:02
Sneez, het is schrijnend om dit te horen. Ik vroeg naar de oorzaak van moeders gedrag omdat daar misschien een insteek zit om tot een "oplossing" te komen. Iedereen heeft een zwakke plek en mocht je die kunnen aanspreken, dan valt er misschien toch nog iets te praten. Maar waarschijnlijk zou dat hoe dan ook een derde moeten zijn, niet jouw vriend. En ik vermoed dat praten met iemand die krijst en niet luistert weinig zin heeft 
Misschien heeft het wel zin als jullie hier eens over nadenken. Zij roept met haar gedrag een situatie op waar zij zich een ziekelijke manier in thuisvoelt. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met hoe ze zelf is opgegroeid. Jullie kunnen dat patroon doorbreken door anders te reageren. Dan is zij niet meer op bekend terrein en wordt ze van haar stuk gebracht. Of dit een goed idee is, kan ik natuurlijk niet zeggen. Ze klinkt wel als een erg onstabiel persoon, dus je moet erg oppassen dat je de kinderen niet in gevaar brengt.
Ik haal op juridisch vlak een aantal punten uit je verhaal die je kunt gebruiken om je beschuldiging van geestelijke mishandeling te onderbouwen (misschien moet je je ook afvragen of er sprake is van verwaarlozing).
- de kinderen mogen niet buiten spelen
- de kinderen mogen geen mensen groeten met wie moeder ruzie heeft / moeder bepaalt wie de kinderen wel en niet mogen groeten
- moeder heeft een borderlinepersoonlijkheidsstoornis (gediagnosticeerd?)
- de kinderen vertonen in het bijzijn van de moeder onnatuurlijk gedrag (muisstil zijn)
- moeder heeft in haar jeugd geestelijk geweld meegemaakt (? -dit vul ik zelf in n.a.v. wat je schrijft)
- je hebt getuigen van haar psychisch instabiele gedrag.
Als je die zaken, in overleg met de advocaat, aan de rechter gaat voorleggen, wees er dan op bedacht (dit geldt vooral voor je vriend, die waarschijnlijk het woord tot de rechter kan richten) dat je geen verzachtende omstandigheden aanvoert. Dus niet: op zich wil borderline niet zeggen dat ze geen goede moeder kan zijn, maar ze gedraagt zich bovendien zus en zo en dat is schadelijk voor de kinderen. Nee, ze heeft borderline en is daarom niet geschikt om kinderen op te voeden. Dan is het aan haar om aan te tonen dat ze ondanks haar stoornis dat wel is. Het is niet aan jullie om verzachtende omstandigheden aan te voeren.
In de rechtbank moet je de dingen heel zwart-wit stellen. Zij zal voor wit gaan, dus jouw zwart moet ook pikzwart zijn. Zij krijgt alle kansen nuances aan te brengen, net zoals dat andersom geldt. Ik verwacht dat zij geen enkele moeite zal hebben je vriend als een vreselijke vader af te schilderen. Besef dat dit een keiharde strijd is die je alleen wint als je hem hard voert. Redelijkheid helpt je niks. Dat is heel moeilijk, maar het moet
Houd het uiteindelijke doel voor ogen (wat soms moeilijk zal zijn): het welzijn van de kinderen. Ze zijn écht niet bij deze situatie gebaat. Wees ervan overtuigd dat het in hun belang is bij jullie te wonen en een omgangsregeling met hun moeder te hebben. Jullie weten dat jullie die niet zullen saboteren, wat andersom wel het geval zal zijn. Bovendien bieden jullie de kinderen een stabiele, rustige omgeving waarin ze alle ruimte krijgen om zich te ontwikkelen tot gezonde volwassenen. Ik maak me sterk dat dat bij hun moeder niet het geval is.
dubio
Misschien heeft het wel zin als jullie hier eens over nadenken. Zij roept met haar gedrag een situatie op waar zij zich een ziekelijke manier in thuisvoelt. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met hoe ze zelf is opgegroeid. Jullie kunnen dat patroon doorbreken door anders te reageren. Dan is zij niet meer op bekend terrein en wordt ze van haar stuk gebracht. Of dit een goed idee is, kan ik natuurlijk niet zeggen. Ze klinkt wel als een erg onstabiel persoon, dus je moet erg oppassen dat je de kinderen niet in gevaar brengt.
Ik haal op juridisch vlak een aantal punten uit je verhaal die je kunt gebruiken om je beschuldiging van geestelijke mishandeling te onderbouwen (misschien moet je je ook afvragen of er sprake is van verwaarlozing).
- de kinderen mogen niet buiten spelen
- de kinderen mogen geen mensen groeten met wie moeder ruzie heeft / moeder bepaalt wie de kinderen wel en niet mogen groeten
- moeder heeft een borderlinepersoonlijkheidsstoornis (gediagnosticeerd?)
- de kinderen vertonen in het bijzijn van de moeder onnatuurlijk gedrag (muisstil zijn)
- moeder heeft in haar jeugd geestelijk geweld meegemaakt (? -dit vul ik zelf in n.a.v. wat je schrijft)
- je hebt getuigen van haar psychisch instabiele gedrag.
Als je die zaken, in overleg met de advocaat, aan de rechter gaat voorleggen, wees er dan op bedacht (dit geldt vooral voor je vriend, die waarschijnlijk het woord tot de rechter kan richten) dat je geen verzachtende omstandigheden aanvoert. Dus niet: op zich wil borderline niet zeggen dat ze geen goede moeder kan zijn, maar ze gedraagt zich bovendien zus en zo en dat is schadelijk voor de kinderen. Nee, ze heeft borderline en is daarom niet geschikt om kinderen op te voeden. Dan is het aan haar om aan te tonen dat ze ondanks haar stoornis dat wel is. Het is niet aan jullie om verzachtende omstandigheden aan te voeren.
In de rechtbank moet je de dingen heel zwart-wit stellen. Zij zal voor wit gaan, dus jouw zwart moet ook pikzwart zijn. Zij krijgt alle kansen nuances aan te brengen, net zoals dat andersom geldt. Ik verwacht dat zij geen enkele moeite zal hebben je vriend als een vreselijke vader af te schilderen. Besef dat dit een keiharde strijd is die je alleen wint als je hem hard voert. Redelijkheid helpt je niks. Dat is heel moeilijk, maar het moet
Houd het uiteindelijke doel voor ogen (wat soms moeilijk zal zijn): het welzijn van de kinderen. Ze zijn écht niet bij deze situatie gebaat. Wees ervan overtuigd dat het in hun belang is bij jullie te wonen en een omgangsregeling met hun moeder te hebben. Jullie weten dat jullie die niet zullen saboteren, wat andersom wel het geval zal zijn. Bovendien bieden jullie de kinderen een stabiele, rustige omgeving waarin ze alle ruimte krijgen om zich te ontwikkelen tot gezonde volwassenen. Ik maak me sterk dat dat bij hun moeder niet het geval is.
dubio
Ga in therapie!
maandag 30 juni 2008 om 09:32
Hi Dubio,
Dank voor het meedenken! Ander gedrag maakt helaas niets uit. Als vriend wat meer ruimte biedt, grijpt ze die zonder er iets van goede intenties tegenover te zetten. Iedere millimeter geven betekent dat ze een meter pakt. Dat heeft de ervaring geleerd en dat is dus geen optie meer. Zij heeft idd geestelijke mishandeling meegemaakt en kent dus als geen ander de consequenties daarvan. Jaren van strijd met haar moeder hebben sporen achtergelaten, maar die worden nu ontkend. Ze schijnt nu helemaal dik met haar moeder te zijn.
School heeft verder nog geen reactie gegeven. Het onderzoeksbureau geeft aan dat er iets aan de procedure niet klopt, maar ze zijn er wel in meegegaan. Het gaat overigens om dyslexie. Waarom dat onderzoek is gestart, is niet bekend - de schoolresulaten zijn er niet naar. In de uitslag geeft totaal geen beeld van de onmogelijke situatie waar de kinderen in zitten. Dat is dus niet meegenomen in het onderzoek. School verwijst naar het onderzoeksbureau en die verwijzen naar mama...
Vriend heeft 3 weken vakantie met de kinderen en heeft mama dus o.a. gevraagd om voldoende, goede kleding, speelgoed etc. Mama heeft nu maar besloten om de kinderen helemaal niets meer mee te geven, omdat zij gehoord heeft dat vriend kleding heeft (kinderen uithoren) en er zgn. nooit iets terug komt. Er raakt idd wel eens iets zoek (van die lorren die ze meegeeft), maar dat mag geen naam hebben en dat is de andere kant op ook het geval (en dat zijn dan nieuwe spullen). Kinderen laten nu eenmaal wel eens iets slingeren bij vriendjes/sport etc. Vriend betaalt zich blauw aan alimentatie en woonlasten voor mevrouw, maar kan daar uiteraard niet mee stoppen. Ze heeft hem bij de ballen en daar draait het haar om. Dat de kinderen er tussen zitten, boeit haar blijkbaar totaal niet.
Ik denk dat ze erop hoopt dat vriend geen alimentatie meer betaalt of zich agressief gaat opstellen - dat zou ze kunnen gebruiken. Van beiden is geen sprake, dus gaat alles lekker door en hij kan er niets tegen doen.
Mama is ernstig gestoord, maar dat is moeilijk te bewijzen. Als het moet, kan ze zich heel voorkomend en lieflijk opstellen. Ze weet precies hoe ze mensen moet manipuleren om het beeld van de zielige (zgn!) alleenstaande moeder met bloedjes te slikken voor zoete koek. En 1 gesprekje met de RvK krijgt dat écht niet helder, geloof me. We worden dus bijkans gedwongen om het AMK in te schakelen, wat de kinderen alleen maar meer in de strijd brengt. Wat een systeem!
Dank voor het meedenken! Ander gedrag maakt helaas niets uit. Als vriend wat meer ruimte biedt, grijpt ze die zonder er iets van goede intenties tegenover te zetten. Iedere millimeter geven betekent dat ze een meter pakt. Dat heeft de ervaring geleerd en dat is dus geen optie meer. Zij heeft idd geestelijke mishandeling meegemaakt en kent dus als geen ander de consequenties daarvan. Jaren van strijd met haar moeder hebben sporen achtergelaten, maar die worden nu ontkend. Ze schijnt nu helemaal dik met haar moeder te zijn.
School heeft verder nog geen reactie gegeven. Het onderzoeksbureau geeft aan dat er iets aan de procedure niet klopt, maar ze zijn er wel in meegegaan. Het gaat overigens om dyslexie. Waarom dat onderzoek is gestart, is niet bekend - de schoolresulaten zijn er niet naar. In de uitslag geeft totaal geen beeld van de onmogelijke situatie waar de kinderen in zitten. Dat is dus niet meegenomen in het onderzoek. School verwijst naar het onderzoeksbureau en die verwijzen naar mama...
Vriend heeft 3 weken vakantie met de kinderen en heeft mama dus o.a. gevraagd om voldoende, goede kleding, speelgoed etc. Mama heeft nu maar besloten om de kinderen helemaal niets meer mee te geven, omdat zij gehoord heeft dat vriend kleding heeft (kinderen uithoren) en er zgn. nooit iets terug komt. Er raakt idd wel eens iets zoek (van die lorren die ze meegeeft), maar dat mag geen naam hebben en dat is de andere kant op ook het geval (en dat zijn dan nieuwe spullen). Kinderen laten nu eenmaal wel eens iets slingeren bij vriendjes/sport etc. Vriend betaalt zich blauw aan alimentatie en woonlasten voor mevrouw, maar kan daar uiteraard niet mee stoppen. Ze heeft hem bij de ballen en daar draait het haar om. Dat de kinderen er tussen zitten, boeit haar blijkbaar totaal niet.
Ik denk dat ze erop hoopt dat vriend geen alimentatie meer betaalt of zich agressief gaat opstellen - dat zou ze kunnen gebruiken. Van beiden is geen sprake, dus gaat alles lekker door en hij kan er niets tegen doen.
Mama is ernstig gestoord, maar dat is moeilijk te bewijzen. Als het moet, kan ze zich heel voorkomend en lieflijk opstellen. Ze weet precies hoe ze mensen moet manipuleren om het beeld van de zielige (zgn!) alleenstaande moeder met bloedjes te slikken voor zoete koek. En 1 gesprekje met de RvK krijgt dat écht niet helder, geloof me. We worden dus bijkans gedwongen om het AMK in te schakelen, wat de kinderen alleen maar meer in de strijd brengt. Wat een systeem!
maandag 30 juni 2008 om 10:19
Lieve Sneez,
Ook hier gaat de soap door. Gisteren een dronken vader op de stoep die, toen ik de kinderen weigerde mee te geven, de voordeur openduwde. Niet leuk Ook hier zitten de kinderen er weer tussenin, en ik moest de boeman spelen die hen hun vader niet laat zien. Gelukkig weten ze hoe het zit en "begrijpen" ze dat ze niet meemogen als papa gedronken heeft.
Wat verwachtte je vriend toen hij zijn ex vroeg om voldoende spullen mee te geven voor de vakantie van de kinderen? Dat ze het zou doen? Nee, hij geeft haar daarmee juist een stok in handen om haar mee te slaan. (Tenzij hij dit tegen haar wil gebruiken, zodat hij later kan aantonen: ik heb gevraagd om voldoende kleren en ze heeft helemaal niets meegegeven. Dit moet je dan wel kunnen aantonen.)
Zij speelt een spel en zonder te willen speelt hij het mee. Hij stelt zich afhankelijk van haar op door dingen aan haar te vragen, en zij maakt daar genadeloos gebruik van. Ik herken dit gedrag ook van mijn ex, en daarom vraag ik hem ook nooit iets. Het wordt altijd tegen me gebruikt.
Ik zou alvast eens op marktplaats e.d. op zoek gaan naar leuke gebruikte kleding, en je slag gaan slaan in de uitverkoop bij C&A en H&M. Daar kun je voor 100 euro (misschien nog wel minder) voor 2 kinderen best een aardige garderobe voor 3 weken samenstellen. Eén paar schoenen per kind erbij en je bent klaar.
Ik denk serieus dat op het moment dat je niet meer hapt op het aas dat zij uitgooit, ze er weinig lol meer aan zal beleven haar kinderen in lorren te kleden.
Onder ander gedrag kun je ook verstaan minder ruimte geven, dus scherper je grenzen trekken. Of minder of anders reageren op de terugkerende discussiepunten. Bovenstaande situatie met de kleren is daar een voorbeeld van. Je kan hier nog jarenlang mee doorgaan, maar ook kiezen voor een andere aanpak. Bedenk dat de kinderen steeds groter worden en op een bepaald moment zelf ook paal en perk aan moeders gedrag gaan stellen. Ze kan ze over een paar jaar echt niet meer aantrekken wat zij wil of van papa meegebrachte kleding in de vuilnisbak kiepen. (Wat zeg ik, mijn kinderen zijn net zo oud en ik zou dat nu niet hoeven flikken!).
Ik zou met de advocaat bespreken of er mogelijkheden zijn om te verzoeken om verlaging van de partneralimentatie (een wijzigingsverzoek). Waarom betaalt je vriend haar woonlasten (of bedoel je via de partneralimentatie)? Dat lijkt me zeker een punt dat via de rechter kan worden aangekaart. Je bent wijs dat je je niet laat verleiden tot ongeoorloofde acties, maar via de rechter is er wellicht wel iets te bereiken.
dubio
Ook hier gaat de soap door. Gisteren een dronken vader op de stoep die, toen ik de kinderen weigerde mee te geven, de voordeur openduwde. Niet leuk Ook hier zitten de kinderen er weer tussenin, en ik moest de boeman spelen die hen hun vader niet laat zien. Gelukkig weten ze hoe het zit en "begrijpen" ze dat ze niet meemogen als papa gedronken heeft.
Wat verwachtte je vriend toen hij zijn ex vroeg om voldoende spullen mee te geven voor de vakantie van de kinderen? Dat ze het zou doen? Nee, hij geeft haar daarmee juist een stok in handen om haar mee te slaan. (Tenzij hij dit tegen haar wil gebruiken, zodat hij later kan aantonen: ik heb gevraagd om voldoende kleren en ze heeft helemaal niets meegegeven. Dit moet je dan wel kunnen aantonen.)
Zij speelt een spel en zonder te willen speelt hij het mee. Hij stelt zich afhankelijk van haar op door dingen aan haar te vragen, en zij maakt daar genadeloos gebruik van. Ik herken dit gedrag ook van mijn ex, en daarom vraag ik hem ook nooit iets. Het wordt altijd tegen me gebruikt.
Ik zou alvast eens op marktplaats e.d. op zoek gaan naar leuke gebruikte kleding, en je slag gaan slaan in de uitverkoop bij C&A en H&M. Daar kun je voor 100 euro (misschien nog wel minder) voor 2 kinderen best een aardige garderobe voor 3 weken samenstellen. Eén paar schoenen per kind erbij en je bent klaar.
Ik denk serieus dat op het moment dat je niet meer hapt op het aas dat zij uitgooit, ze er weinig lol meer aan zal beleven haar kinderen in lorren te kleden.
Onder ander gedrag kun je ook verstaan minder ruimte geven, dus scherper je grenzen trekken. Of minder of anders reageren op de terugkerende discussiepunten. Bovenstaande situatie met de kleren is daar een voorbeeld van. Je kan hier nog jarenlang mee doorgaan, maar ook kiezen voor een andere aanpak. Bedenk dat de kinderen steeds groter worden en op een bepaald moment zelf ook paal en perk aan moeders gedrag gaan stellen. Ze kan ze over een paar jaar echt niet meer aantrekken wat zij wil of van papa meegebrachte kleding in de vuilnisbak kiepen. (Wat zeg ik, mijn kinderen zijn net zo oud en ik zou dat nu niet hoeven flikken!).
Ik zou met de advocaat bespreken of er mogelijkheden zijn om te verzoeken om verlaging van de partneralimentatie (een wijzigingsverzoek). Waarom betaalt je vriend haar woonlasten (of bedoel je via de partneralimentatie)? Dat lijkt me zeker een punt dat via de rechter kan worden aangekaart. Je bent wijs dat je je niet laat verleiden tot ongeoorloofde acties, maar via de rechter is er wellicht wel iets te bereiken.
dubio
Ga in therapie!
maandag 30 juni 2008 om 19:27
Dronken aan de deur om de kinderen (met de auto???) op te halen? Mijn hemel, wat een traumatisch gebeuren voor je kinderen! Is hij alcoholist? Wat is jouw omgangsregeling, eigenlijk? Hoe vergaat het jou verder? Heb jij een partner? En je ex?
Ik snap wat je bedoelt met er niet op ingaan. Maar djiezus, als je kinderen 3 weken op vakantie meeneemt, is het toch niet normaal dat ze NIETS aan kleding of speelgoed meekrijgen? Het is hun kleding en hun speelgoed! Wij hebben wat spullen voor nood, maar dat is echt niet genoeg, hoor. De oudste liet zijn sokken zien - zijn grote teen steekt er gewoon uit. Niet vreemd; hij heeft die sokken al 2 jaar mee naar vriend... We hebben vandaag voor alle 3 (drie dus!) weer sandalen gekocht voor de vakantie, want ze hadden weer die 2 maten te kleine (winter-) schoenen mee. Hup, weer ¤ 40,- lichter en dan waren het nog goede koopjes! Tel dat op bij de 1000-en die we al kwijt zijn aan autozitjes, fietsen, speelgoed en kleren. En dat, terwijl zij gewoon alimentatie krijgt... Hij krijgt niets, hij betaalt alleen maar, terwijl hij ze maar 15% "mag" zien. Een paar schoenen zijn gewoon duur en ze dragen het er niet aan af als ze er maar zo weinig gebruik van kunnen maken. Maar inderdaad, we hebben wel bewijs dat ze weigert - ze heeft het gewoon meegedeeld in een e-mail. De vraag is of RvK/AMK hier iets mee doen. Ik blijf het gevoel houden dat vooral haar verhaal gehoord wordt en niet getoetst wordt op waarheid.
Overigens denk ik ook dat zijn vraag aan haar alleen al maakt dat ze niet meewerkt, maar aan de andere kant; zij is verplicht om de kinderen te verzorgen! Ik denk idd dat de kinderen het wel inzien (geven ze wel aan), maar ze durven niet tegen haar in te gaan uit angst voor haar agressie en woede. Dank voor de tip voor dat wijzigingsverzoek - gaan we mee aan de slag!
Hij betaalt geen partneralimentatie - zij verdient het dubbele - maar hij betaalt wel alle woonlasten, omdat zij verdomt om bij te dragen aan gas/water/licht. Als hij niet meer betaalt en zij wordt afgesloten, dan is het kindermishandeling van zijn kant. Hahaha! Het is echt té hilarisch!
Intussen word ik heel erg moe van de strijd. De kinderen zijn ontzettend moe, hebben veel "buien" en reageren erg heftig op alles. Niet vreemd, maar heel erg zwaar voor mij. Ik probeer echt hun belang voorop te stellen en ze zo min mogelijk te belasten met dit soort dingen. Ik kan me er alles bij voorstellen dat het voor haar moeilijk is om de kinderen (voor even) af te staan aan vriend en mij. Maar zij heeft ook een partner en vriend juicht dat alleen maar toe, mits die man goed is voor zijn kinderen. Dat is de houding van een goed ouder, als je het mij vraagt.
Sorry dat ik iedere keer zo'n lang betoog schrijf. Het helpt me ontzettend om jouw mening (en die van anderen!!!) te lezen en van me af te schrijven hier. Ik vind het zo ontzettend onrechtvaardig, allemaal. Ik zie hoe die kinderen er onder lijden en we proberen van alles om voor ze op te komen, maar tot nu toe is het pappen en nathouden, helaas. Wellicht heeft het er mee te maken dat ik zelf die kinderen ooit was. Ik heb er ook last van gehad en zou zo graag willen dat ik hun die ellende kan besparen!
Ik snap wat je bedoelt met er niet op ingaan. Maar djiezus, als je kinderen 3 weken op vakantie meeneemt, is het toch niet normaal dat ze NIETS aan kleding of speelgoed meekrijgen? Het is hun kleding en hun speelgoed! Wij hebben wat spullen voor nood, maar dat is echt niet genoeg, hoor. De oudste liet zijn sokken zien - zijn grote teen steekt er gewoon uit. Niet vreemd; hij heeft die sokken al 2 jaar mee naar vriend... We hebben vandaag voor alle 3 (drie dus!) weer sandalen gekocht voor de vakantie, want ze hadden weer die 2 maten te kleine (winter-) schoenen mee. Hup, weer ¤ 40,- lichter en dan waren het nog goede koopjes! Tel dat op bij de 1000-en die we al kwijt zijn aan autozitjes, fietsen, speelgoed en kleren. En dat, terwijl zij gewoon alimentatie krijgt... Hij krijgt niets, hij betaalt alleen maar, terwijl hij ze maar 15% "mag" zien. Een paar schoenen zijn gewoon duur en ze dragen het er niet aan af als ze er maar zo weinig gebruik van kunnen maken. Maar inderdaad, we hebben wel bewijs dat ze weigert - ze heeft het gewoon meegedeeld in een e-mail. De vraag is of RvK/AMK hier iets mee doen. Ik blijf het gevoel houden dat vooral haar verhaal gehoord wordt en niet getoetst wordt op waarheid.
Overigens denk ik ook dat zijn vraag aan haar alleen al maakt dat ze niet meewerkt, maar aan de andere kant; zij is verplicht om de kinderen te verzorgen! Ik denk idd dat de kinderen het wel inzien (geven ze wel aan), maar ze durven niet tegen haar in te gaan uit angst voor haar agressie en woede. Dank voor de tip voor dat wijzigingsverzoek - gaan we mee aan de slag!
Hij betaalt geen partneralimentatie - zij verdient het dubbele - maar hij betaalt wel alle woonlasten, omdat zij verdomt om bij te dragen aan gas/water/licht. Als hij niet meer betaalt en zij wordt afgesloten, dan is het kindermishandeling van zijn kant. Hahaha! Het is echt té hilarisch!
Intussen word ik heel erg moe van de strijd. De kinderen zijn ontzettend moe, hebben veel "buien" en reageren erg heftig op alles. Niet vreemd, maar heel erg zwaar voor mij. Ik probeer echt hun belang voorop te stellen en ze zo min mogelijk te belasten met dit soort dingen. Ik kan me er alles bij voorstellen dat het voor haar moeilijk is om de kinderen (voor even) af te staan aan vriend en mij. Maar zij heeft ook een partner en vriend juicht dat alleen maar toe, mits die man goed is voor zijn kinderen. Dat is de houding van een goed ouder, als je het mij vraagt.
Sorry dat ik iedere keer zo'n lang betoog schrijf. Het helpt me ontzettend om jouw mening (en die van anderen!!!) te lezen en van me af te schrijven hier. Ik vind het zo ontzettend onrechtvaardig, allemaal. Ik zie hoe die kinderen er onder lijden en we proberen van alles om voor ze op te komen, maar tot nu toe is het pappen en nathouden, helaas. Wellicht heeft het er mee te maken dat ik zelf die kinderen ooit was. Ik heb er ook last van gehad en zou zo graag willen dat ik hun die ellende kan besparen!
maandag 30 juni 2008 om 20:10
Sneez, dikke knuf
het is me even ontgaan maar hoe oud zijn ze?
Ook hier gaat de soap verder hoor, maar gelukkig zijn ze iets ouder en hebben daardoor zelf ook iets te vertellen.
En hoe lastig ook, Dubio heeft wel een punt dat jullie steeds haar de macht in handen geven. Daardoor ontstaat (heel begrijpelijk) veel ergernis bij jullie en die energie kun je echt beter steken in het leuke dingen doen!
Zonlicht
oh jah en wat is heerlijk he dat je ongevraagd de zwarte piet in de schoenen geschoven krijgt he dubio! Echt wat weer ongelofelijk. Heb je trouwens mijn mail nog gekregen?
het is me even ontgaan maar hoe oud zijn ze?
Ook hier gaat de soap verder hoor, maar gelukkig zijn ze iets ouder en hebben daardoor zelf ook iets te vertellen.
En hoe lastig ook, Dubio heeft wel een punt dat jullie steeds haar de macht in handen geven. Daardoor ontstaat (heel begrijpelijk) veel ergernis bij jullie en die energie kun je echt beter steken in het leuke dingen doen!
Zonlicht
oh jah en wat is heerlijk he dat je ongevraagd de zwarte piet in de schoenen geschoven krijgt he dubio! Echt wat weer ongelofelijk. Heb je trouwens mijn mail nog gekregen?
