Relaties
alle pijlers
40 en weduwe
zondag 27 mei 2007 om 10:50
Hallo allemaal,
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
dinsdag 24 juni 2008 om 20:31
Hallo allemaal,
Ben weer terug van vakantie. Was een leuke vakantie. Wel wennen, met je ouders. Maar het is goed gegaan en we hebben veel gezien. Jammer genoeg was het de eerste week niet zo'n lekker weer. Inmiddels al weer helemaal in het werkritme. Een beetje te veel zelfs. Dus maar eens een gesprek met mijn baas gehad en voorlopig ga ik 1 dag minder werken. Misschien dat ik dan weer wat tijd voor mezelf krijg en weer een beetje een leuker mens wordt. Een leuker mens? Ja, ik voel me niet zo'n leuk mens. Ik heb gewoon nergens tijd voor, ik heb gewoon totaal geen energie. Ik kan het dan ook niet opbrengen om mensen te bellen, op bezoek te gaan en zelfs verjaardagskaartjes sturen, ach ik kom er zo vaak achter dat het al veel te laat is en dan neem ik me voor om te bellen. Soms lukt dat, maar als ik denk dat ik toch weer commentaar krijg dan laat ik het maar. Zoals bijvoorbeeld mijn schoonzus, die reageerde al zo "aardig" toen ik zei dat ik niet op haar verjaardag kon komen omdat ik op vakantie was. Ik word anders maar een keer 50 hoor, kreeg ik te horen. En dus nam ik me voor meteen te bellen als ik terug kwam. Maar ik kan er me gewoon niet toe zetten. Ik kan rotopmerkingen niet meer verdragen..... Ik verwaarloos vriendschappen omdat ik gewoon me er niet toe kan zetten om vrolijk te doen. Ik kan het soms ook niet opbrengen om geïnteresseerd te zijn in hen gelukkige leventje. Kortom, ik voel me niet aardig, maar kan even niet anders.... Ik hoop dus dat 1 dag in de week niet werken me weer wat persoonlijke ruimte geeft... Gelukkig kan ik het bij een paar mensen nog wel opbrengen, maar dat zijn ook mensen die begrijpen dat ik het af en toe niet kan opbrengen.
Warrig verhaal weer, maar toch ik wilde het even kwijt....
Ben weer terug van vakantie. Was een leuke vakantie. Wel wennen, met je ouders. Maar het is goed gegaan en we hebben veel gezien. Jammer genoeg was het de eerste week niet zo'n lekker weer. Inmiddels al weer helemaal in het werkritme. Een beetje te veel zelfs. Dus maar eens een gesprek met mijn baas gehad en voorlopig ga ik 1 dag minder werken. Misschien dat ik dan weer wat tijd voor mezelf krijg en weer een beetje een leuker mens wordt. Een leuker mens? Ja, ik voel me niet zo'n leuk mens. Ik heb gewoon nergens tijd voor, ik heb gewoon totaal geen energie. Ik kan het dan ook niet opbrengen om mensen te bellen, op bezoek te gaan en zelfs verjaardagskaartjes sturen, ach ik kom er zo vaak achter dat het al veel te laat is en dan neem ik me voor om te bellen. Soms lukt dat, maar als ik denk dat ik toch weer commentaar krijg dan laat ik het maar. Zoals bijvoorbeeld mijn schoonzus, die reageerde al zo "aardig" toen ik zei dat ik niet op haar verjaardag kon komen omdat ik op vakantie was. Ik word anders maar een keer 50 hoor, kreeg ik te horen. En dus nam ik me voor meteen te bellen als ik terug kwam. Maar ik kan er me gewoon niet toe zetten. Ik kan rotopmerkingen niet meer verdragen..... Ik verwaarloos vriendschappen omdat ik gewoon me er niet toe kan zetten om vrolijk te doen. Ik kan het soms ook niet opbrengen om geïnteresseerd te zijn in hen gelukkige leventje. Kortom, ik voel me niet aardig, maar kan even niet anders.... Ik hoop dus dat 1 dag in de week niet werken me weer wat persoonlijke ruimte geeft... Gelukkig kan ik het bij een paar mensen nog wel opbrengen, maar dat zijn ook mensen die begrijpen dat ik het af en toe niet kan opbrengen.
Warrig verhaal weer, maar toch ik wilde het even kwijt....
woensdag 25 juni 2008 om 20:29
Hey thanx voor jullie reacties. Doet me goed.
Vandaag was weer zo'n moment... Mark (zoontje van Ray) had eindmusical van groep 8. De vorige musical (kerst 2006) ben ik nog met Ray naar toe geweest. Met de rolstoel heb ik Ray erheen gereden. En hij genoot. Dus toen ik naar school liep weer dat gemis en de tranen prikten op mijn wimpers. En dan staat Markie daar op het podium, een kind tegen de pubertijd aan. De musical vind ie leuk en stom tegelijk. Hij is zo gegroeid... En dan denk ik dit had Ray zo graag willen zien. En wat zou Mark graag zijn papa erbij willen hebben. Als de papa's en mama's welkom geheten worden staart ie even naar de grond en ik weet het.... Ook hij valt even ten prooi aan dat gemis.... Maar hij moet doorgaan net als ik. En dus speelt ie zijn rol, soufleert zijn klasgenootje en ja het gaat goed. Aan het einde worden papa's en mama's weer bedankt en weer zakt dat koppie ff omlaag. En als ze dan moeten buigen is ie net een fractie te laat en buigt ie als de anderen alweer omhoog komen en ik weet het, voel het weer.... Ja allebei dezelfde gedachten.... Ik las van de week op mims haar site over de eerste schooldag van mopsey... Dit was hetzelfde..... Meeeennnnnnnnnnnnn wat mis je dan je lieffie, je maatje, je allessie.... Je papa, de liefste papa van de hele wereld.... Dat zag ik aan Mark, dat voelde ik..... En nu gaat Markie weer verder naar zijn mammie en stiefvader.... En loop ik alleen naar huis.... Maandag is ie er weer. We zullen ook over de musical praten. Maar niet over het gemis dat deelt ie met mammie.... Weer een stapje in Mark's leven... en Ray mocht dat niet meer meemaken. Zo zullen er nog vele volgen.... En ik zie ze, mag ze gelukkig meemaken maar ben daar ook alleen.... Dankbaar dat ik erbij mag zijn en het gemis dat Ray er niet bij is...
Vandaag was weer zo'n moment... Mark (zoontje van Ray) had eindmusical van groep 8. De vorige musical (kerst 2006) ben ik nog met Ray naar toe geweest. Met de rolstoel heb ik Ray erheen gereden. En hij genoot. Dus toen ik naar school liep weer dat gemis en de tranen prikten op mijn wimpers. En dan staat Markie daar op het podium, een kind tegen de pubertijd aan. De musical vind ie leuk en stom tegelijk. Hij is zo gegroeid... En dan denk ik dit had Ray zo graag willen zien. En wat zou Mark graag zijn papa erbij willen hebben. Als de papa's en mama's welkom geheten worden staart ie even naar de grond en ik weet het.... Ook hij valt even ten prooi aan dat gemis.... Maar hij moet doorgaan net als ik. En dus speelt ie zijn rol, soufleert zijn klasgenootje en ja het gaat goed. Aan het einde worden papa's en mama's weer bedankt en weer zakt dat koppie ff omlaag. En als ze dan moeten buigen is ie net een fractie te laat en buigt ie als de anderen alweer omhoog komen en ik weet het, voel het weer.... Ja allebei dezelfde gedachten.... Ik las van de week op mims haar site over de eerste schooldag van mopsey... Dit was hetzelfde..... Meeeennnnnnnnnnnnn wat mis je dan je lieffie, je maatje, je allessie.... Je papa, de liefste papa van de hele wereld.... Dat zag ik aan Mark, dat voelde ik..... En nu gaat Markie weer verder naar zijn mammie en stiefvader.... En loop ik alleen naar huis.... Maandag is ie er weer. We zullen ook over de musical praten. Maar niet over het gemis dat deelt ie met mammie.... Weer een stapje in Mark's leven... en Ray mocht dat niet meer meemaken. Zo zullen er nog vele volgen.... En ik zie ze, mag ze gelukkig meemaken maar ben daar ook alleen.... Dankbaar dat ik erbij mag zijn en het gemis dat Ray er niet bij is...
vrijdag 27 juni 2008 om 10:33
Oké, even voor alle duidelijkheid (en lees dit anders maar even hardop voor jezelf):
ROMMEL IS WEL AARDIG!
Ga het nou niet op jezelf betrekken als andere mensen niet aardig zijn. Jij hoeft je even niet te verantwoorden over het feit dat je weinig energie hebt, het kost al zoveel kracht om überhaupt te blijven staan! Het is vriendschappen verwaarlozen of jezelf verwaarlozen. Energie steken in andere mensen of in jezelf. Voor allebij is er gewoon niet genoeg. En ik vind dat jij een hele goede keuze hierin maakt, die niets met al of niet aardig zijn te maken heeft.
Ik herken het trouwens wel, hoor. Veel van mijn sociale contacten liggen even stil; niet omdat ik dat wil, maar omdat ik op dit moment alleen maar neem en minder te geven heb. Zeker als ik het gevoel heb dat mijn verdriet om Hero binnen die vriendschap geen ruimte krijgt omdat ik vrolijk moet zijn, of omdat ik kritiek krijg over wie ik ben, dan kap ik die contacten nu snel af. Ik heb daar de energie niet voor, en vind dat de energie ook eigenlijk niet waard.
Maling aan jouw schoonzus. Laat haar 50 worden zonder jou, zij hoeft jou niet aardig te vinden. Niet iedereen hoeft jou aardig te vinden. Bewaar dat maar voor mensen die het verdienen en jou wel waarderen! Waar je iets van terugkrijgt. Jij verdient niet minder!
En arme Mark. Fijn dat hij maandag weer even bij jou is, en goed dat je bij zijn musical was. Maar wat zal het pijn gedaan hebben inderdaad. Maar wie weet heeft Ray het wel meegemaakt. Stond hij achter je, rechtop en trots op jullie allebei. Want hij heeft alle reden om trots op jullie te zijn!
ROMMEL IS WEL AARDIG!
Ga het nou niet op jezelf betrekken als andere mensen niet aardig zijn. Jij hoeft je even niet te verantwoorden over het feit dat je weinig energie hebt, het kost al zoveel kracht om überhaupt te blijven staan! Het is vriendschappen verwaarlozen of jezelf verwaarlozen. Energie steken in andere mensen of in jezelf. Voor allebij is er gewoon niet genoeg. En ik vind dat jij een hele goede keuze hierin maakt, die niets met al of niet aardig zijn te maken heeft.
Ik herken het trouwens wel, hoor. Veel van mijn sociale contacten liggen even stil; niet omdat ik dat wil, maar omdat ik op dit moment alleen maar neem en minder te geven heb. Zeker als ik het gevoel heb dat mijn verdriet om Hero binnen die vriendschap geen ruimte krijgt omdat ik vrolijk moet zijn, of omdat ik kritiek krijg over wie ik ben, dan kap ik die contacten nu snel af. Ik heb daar de energie niet voor, en vind dat de energie ook eigenlijk niet waard.
Maling aan jouw schoonzus. Laat haar 50 worden zonder jou, zij hoeft jou niet aardig te vinden. Niet iedereen hoeft jou aardig te vinden. Bewaar dat maar voor mensen die het verdienen en jou wel waarderen! Waar je iets van terugkrijgt. Jij verdient niet minder!
En arme Mark. Fijn dat hij maandag weer even bij jou is, en goed dat je bij zijn musical was. Maar wat zal het pijn gedaan hebben inderdaad. Maar wie weet heeft Ray het wel meegemaakt. Stond hij achter je, rechtop en trots op jullie allebei. Want hij heeft alle reden om trots op jullie te zijn!
Wat wilde ik nou toch typen?
donderdag 17 juli 2008 om 15:25
HIEPERDEPIEPERDEPIEP HOERA!!!!!!!!!!!!!!
Rommel, van harte gefeliciteerd met je verjaardag en nog heel veel gezonde jaren erbij.
Mijn kaartje komt vast te laat aan, dus om te laten weten dat ik echt wel aan je denk, even hier een berichtje.
Ik hoop dat je toch een leuke dag hebt vandaag.
o ja, als je nog twijfeld?????????????
Rommel is heeeeeeeeel AARDIG!!!! en ik kan het weten!
Dikke knuffel en hopelijk tot gauw.
Liefs, Annette
Rommel, van harte gefeliciteerd met je verjaardag en nog heel veel gezonde jaren erbij.
Mijn kaartje komt vast te laat aan, dus om te laten weten dat ik echt wel aan je denk, even hier een berichtje.
Ik hoop dat je toch een leuke dag hebt vandaag.
o ja, als je nog twijfeld?????????????
Rommel is heeeeeeeeel AARDIG!!!! en ik kan het weten!
Dikke knuffel en hopelijk tot gauw.
Liefs, Annette
vrijdag 18 juli 2008 om 21:20
Dankjewel allemaal...
Het doet me goed om jullie berichtjes te lezen op de dag dat het 2 jaar geleden allemaal begon. De laatste dag van gezond zijn overgaand in de nacht(merrie) dat Ray niet meer kon plassen en lopen. Rond deze tijd zaten we nog nietsvermoedend aan een trappistje op een terasje en was Mark met zijn moeder aan het genieten op de kermis...
Een paar uur later zaten we in het ziekenhuis....
Ook nu weer komen de beelden binnen alsofg het gisteren was. En dat is dan ook de reden dat ik er niet aan toe was mijn verjaardag te vieren...
Natuurlijk wel een beetje gisteren, maar een groot feest, nee dat zit er echt nog niet in. Dat stuit bij sommigen op een beetje onbegrip... Ik moet maar eens doorgaan ik kan toch niet altijd mijn verjaardag niet vieren? Maar misschien volgend jaar... Al zei ik dat vorig jaar ook.... Maar geluk en verdriet zat ook zo dicht op elkaar.... Op de 16e ten huwelijk gevraagd, op de 17e met zijn 3-tjes mijn 40e verjaardag gevierd, want er volgde nog een groot feest op 12 augustus en op de 18e alvast wat voorbereidingen getroffen voor de vakantie, geshopt en dus het terrasje. En dan om half 3 's-nachts een Ray die naar het toilet wil gaan, omvalt en dat ik hem nog net op het bed kan trekken. Samen met hem naar het toilet strompelen en dan te merken dat ie niet echt goed kan lopen en ook niet meer kan plassen........... Zo duidelijk op mijn netvlies gebrand....
Nee dit is niet de beste tijd van het jaar. Als geluk zo wreed verstoord werd in een paar dagen tijd...
Het doet me goed om jullie berichtjes te lezen op de dag dat het 2 jaar geleden allemaal begon. De laatste dag van gezond zijn overgaand in de nacht(merrie) dat Ray niet meer kon plassen en lopen. Rond deze tijd zaten we nog nietsvermoedend aan een trappistje op een terasje en was Mark met zijn moeder aan het genieten op de kermis...
Een paar uur later zaten we in het ziekenhuis....
Ook nu weer komen de beelden binnen alsofg het gisteren was. En dat is dan ook de reden dat ik er niet aan toe was mijn verjaardag te vieren...
Natuurlijk wel een beetje gisteren, maar een groot feest, nee dat zit er echt nog niet in. Dat stuit bij sommigen op een beetje onbegrip... Ik moet maar eens doorgaan ik kan toch niet altijd mijn verjaardag niet vieren? Maar misschien volgend jaar... Al zei ik dat vorig jaar ook.... Maar geluk en verdriet zat ook zo dicht op elkaar.... Op de 16e ten huwelijk gevraagd, op de 17e met zijn 3-tjes mijn 40e verjaardag gevierd, want er volgde nog een groot feest op 12 augustus en op de 18e alvast wat voorbereidingen getroffen voor de vakantie, geshopt en dus het terrasje. En dan om half 3 's-nachts een Ray die naar het toilet wil gaan, omvalt en dat ik hem nog net op het bed kan trekken. Samen met hem naar het toilet strompelen en dan te merken dat ie niet echt goed kan lopen en ook niet meer kan plassen........... Zo duidelijk op mijn netvlies gebrand....
Nee dit is niet de beste tijd van het jaar. Als geluk zo wreed verstoord werd in een paar dagen tijd...
zaterdag 2 augustus 2008 om 21:14
Hallo allemaal....
Ik voel me zo alleen soms (lees vanavond). In mijn vriendenkring allemaal stelletjes... Mijn vrijgezelle buuv is niet meer zo vrijgezellig... En soms is dat gewoon zo balen. Zit je weer alleen op zaterdagavond. Wil je gaan eten, een terrasje pikken of dansen, moet je dat maanden van te voren bespreken en misschien heb je dan toevallig net helemaal geen zin daarin. En nu wil ik niet alleen zijn. Ik wil weg, er ff tussenuit vanavond.... Maar niet naar vrienden. Niet bij een stelletje happy mensen op de bank.... Dan voel ik het verdriet namelijk zo.... Omdat ik er weer alleen heen moet, en ook weer terug.... Gek dat je dat zo af en toe kan overvallen.....
Ik voel me zo alleen soms (lees vanavond). In mijn vriendenkring allemaal stelletjes... Mijn vrijgezelle buuv is niet meer zo vrijgezellig... En soms is dat gewoon zo balen. Zit je weer alleen op zaterdagavond. Wil je gaan eten, een terrasje pikken of dansen, moet je dat maanden van te voren bespreken en misschien heb je dan toevallig net helemaal geen zin daarin. En nu wil ik niet alleen zijn. Ik wil weg, er ff tussenuit vanavond.... Maar niet naar vrienden. Niet bij een stelletje happy mensen op de bank.... Dan voel ik het verdriet namelijk zo.... Omdat ik er weer alleen heen moet, en ook weer terug.... Gek dat je dat zo af en toe kan overvallen.....
zaterdag 2 augustus 2008 om 21:17
zaterdag 2 augustus 2008 om 21:50
Thanx!!
Lief van jullie. Ik heb al in een lotgenotengroep gezeten. Maar dat gaat vooral over alles wat je hebt meegemaakt te bespreken en adviezen om hoe daarmee om te gaan. Het was een hele goede groep en ik heb met enkele ook nog wel contact. Maar niet dusdanig dat ik denk van daar ga ik gezellig een avondje mee stappen, gewoon om er ff uit te zijn. En een nieuwe groep zie ik ook niet zo zitten. De meeste groepen hebben namelijk een behoorlijk hoge leeftijd (in elk geval die groepen hier in de buurt). En dan moet ik weer van voren af aan beginnen, alles weer oprakelen en zo... Ik ben het vertellen eigenlijk wel een beetje moe. Maar ook dat is wisselend trouwens....
Via internet zijn er wel groepen maar dat gaat net zo als op dit forum, dus meestal niet met ontmoetingen en zo.
Lief van jullie. Ik heb al in een lotgenotengroep gezeten. Maar dat gaat vooral over alles wat je hebt meegemaakt te bespreken en adviezen om hoe daarmee om te gaan. Het was een hele goede groep en ik heb met enkele ook nog wel contact. Maar niet dusdanig dat ik denk van daar ga ik gezellig een avondje mee stappen, gewoon om er ff uit te zijn. En een nieuwe groep zie ik ook niet zo zitten. De meeste groepen hebben namelijk een behoorlijk hoge leeftijd (in elk geval die groepen hier in de buurt). En dan moet ik weer van voren af aan beginnen, alles weer oprakelen en zo... Ik ben het vertellen eigenlijk wel een beetje moe. Maar ook dat is wisselend trouwens....
Via internet zijn er wel groepen maar dat gaat net zo als op dit forum, dus meestal niet met ontmoetingen en zo.
